บทที่ 1268

หลังจากทำอาหารเช้าเสร็จ ซูหยิงเซี่ยก็เฝ้าดูหานซานเฉียนกินมันด้วยสีหน้ากังวล เขาดูอร่อยมาก กินจนเต็มปากไปหมด และชมซูหยิงเซี่ยไม่หยุดปาก จึงทำให้เธอโล่งใจเล็กน้อย

หลังทานอาหารเช้าเสร็จ หานซานเฉียนก็ออกจากคฤหาสน์ใจกลางภูเขา โดยมีทุกคนในครอบครัวออกมาส่ง

การจากลาครั้งนี้ไม่มีใครรู้ว่าจะได้พบกันอีกเมื่อไหร่

เมื่อซูหยิงเซี่ยกลับบ้านทั้งน้ำตา เธอก็ลองทานอาหารเช้าที่เธอทำ แล้วน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

สำหรับซูหยิงเซี่ยซึ่งไม่ได้ทำอาหารบ่อย ๆ เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำอาหารออกมาได้อร่อย แต่หานซานเฉียนก็ยังคงกินอาหารที่เค็มเกินกว่าจะกลืนลงไปได้ ซึ่งทำให้ซูหยิงเซี่ยรู้สึกซาบซึ้งจนหยุดร้องไห้ไม่ได้

ที่ประตูของโครงการคฤหาสน์เขาหยุนติง หานซานเฉียนและเจียงหยิงหยิงก็ขึ้นรถที่อี้เหล่าเตรียมไว้

“ในเมื่อกำลังจะไปเทียนฉี งั้นฉันก็จะแนะนำเทียนฉีให้พวกนายรู้จักสักหน่อย” หลังจากขึ้นรถแล้ว อี้เหล่าพูดกับหานซานเฉียน

หานซานเฉียนพยักหน้า นี่คือสิ่งที่เขาสงสัยมานานแล้ว

"การดำรงอยู่ของเทียนฉี มีไว้เพื่อภารกิจพิเศษ ภารกิจนี้นายจะได้รู้ทีหลัง ตอนนี้ยังไม่พูดถึง สิ่งที่ฉันจะบอกนายก็คือ ในเทียนฉีมีการแบ่งระดั