บทที่ 11

“คุณผู้หญิงซูอยู่ที่ไหนครับ” จงเหลียงถามอย่างไม่แยแส

ซูไห่เฉาคิดว่าจงเหลียงแค่ถามไปอย่างงั้น เขาจึงหาเหตุผลมาอ้างง่าย ๆ ว่า

“เธอป่วยครับ จากนี้ไปผมจะรับผิดชอบติดตามความร่วมมือกับบริษัทคุณเองครับ”

จงเหลียงพยักหน้าและพูดว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น เราค่อยคุยกันหลังจากที่คุณผู้หญิงซูหายเป็นปกติแล้วดีกว่าครับ”

หลังจากพูดจบ จงเหลียงก็หันหลังกลับและเดินออกไปทันที

ซูไห่เฉาชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วจึงรีบวิ่งตามจงเหลียงไปทันทีและพูดว่า “พี่จงครับ ผมจะรับผิดชอบเรื่องนี้เองครับ คุณวางใจได้เลย ผมมีความสามารถมากกว่าซูหยิงเซี่ยแน่นอนครับ การเป็นหุ้นส่วนกับบริษัทของคุณ....”

ก่อนที่ซูไห่เฉาจะพูดจบ จงเหลียงก็หยุดอยู่ที่ด้านข้างของรถของเขาแล้วพูดว่า “มีคนจำนวนมากที่ต้องการเป็นหุ้นส่วนกับบริษัทลั่วเฉว ในเมื่อตระกูลซูไม่มีความซื่อสัตย์ ผมคงต้องพิจารณาเรื่องนี้ใหม่อีกครั้ง”

เมื่อซูไห่เฉาเห็นรถของคุณจงเหลียงขับออกไป เขาก็ยืนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าจงเหลียงคงไม่สนใจเรื่องนี้ แต่ทัศนคติของเขาเด็ดขาดอย่างไม่น่าเชื่อ

พิจารณาเรื่องนี้ใหม่อีกครั้งอย่างนั้นเหรอ!

ประโยคนี้ทำให้ซูไห่เฉาหัวหมุน เดิมทีตระกูลซูเป็นบริษัทที่มีความแข็งแกร่งพอประมาณ แต่ท่ามกลางคู่แข่งจำนวนมาก การได้เป็นหุ้นส่วนแบบนี้ถือเป็นเรื่องที่ยากมาก ถ้ามันถูกทำลายด้วยมือของเขา คุณย่าคงจะไม่ฆ่าเขาใช่ไหม?

จะทำอย่างไรดี?

หรือจะต้องให้ซูหยิงเซี่ยมาทำงานนี้จริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?

ซูไห่เฉารับไม่ได้ เมื่อคืนนี้เขาเพิ่งจะอวดอำนาจต่อหน้าซูหยิงเซี่ย ถ้าเขาต้องขอร้องให้เธอมาจัดการเรื่องนี้ต่อ แล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของซูไห่เฉาก็ดังขึ้น

“ไห่เฉา คุณย่ามาถึงบริษัทแล้ว จงเหลียงยังไม่มาอีกเหรอ?” ซูกั๋วหลินถาม ชายชราคนนี้ก็ภูมิใจในตัวเขามากเช่นกันที่แย่งโอกาสนี้มาจากซูหยิงเซี่ยได้ มันสำคัญกับตำแหน่งของซูไห่เฉาในบริษัทเป็นอย่างมาก ถ้าซูไห่เฉาทำเรื่องนี้ได้สำเร็จ เขาจะได้เป็นผู้อำนวยการของตระกูลซูอย่างแน่นอน

“ผมจะไปที่ห้องประชุมเดี๋ยวนี้ครับ” ซูไห่เฉาพูดอย่างเอาจริงเอาจัง

ในห้องประชุม บรรดาญาติ ๆ ของตระกูลซูรวมตัวกันอยู่ที่นั่น เพราะครั้งนี้คือการเจรจาขอเป็นหุ้นส่วนที่สำคัญมาก เพื่อแสดงความจริงใจของตระกูลซู จึงไม่มีใครกล้าที่จะไม่เข้าร่วม

หญิงชราของตระกูลซูนั่งในที่นั่งผู้อำนวยการ เมื่อเธอเห็นว่าซูไห่เฉามาที่ห้องประชุมคนเดียว เธอจึงถามขึ้นว่า “จงเหลียงยังไม่มาอีกเหรอ?”

“คุณย่าครับ” ซูไห่เฉาพูดพลางก้มหัวลง

หญิงชราของตระกูลซูขมวดคิ้วและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น แกไม่ได้ทำให้อะไรให้จงเหลียงรู้สึกขุ่นเคืองหรอกใช่ไหม?”

ทันทีที่ได้ยินคำถามนี้ บรรดาญาติ ๆ ของตระกูลซูก็มองดูซูไห่เฉาอย่างเป็นกังวล โดยเฉพาะซูกั๋วหลิน เขายังคงภูมิใจที่ซูไห่เฉาที่ได้รับโอกาสนี้ หากซูไห่เฉาทำพลาด ในอนาคตคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะได้เป็นผู้อำนวยการ

“ไห่เฉา เกิดอะไรขึ้น วันนี้จงเหลียงไม่ว่างจึงขอเปลี่ยนเวลาเหรอ?” ซูกั๋วหลินถาม

“เพราะว่าซูหยิงเซี่ยไม่มา คุณจงเหลียงจึงรู้สึกโกรธมาก เขา...เขาพูดว่า...”

เมื่อเห็นซูไห่เฉาเริ่มลังเล หญิงชราก็ตบโต๊ะประชุมเสียงดังและพูดขึ้นอย่างฉุนเฉียวว่า “เขาพูดว่าอะไร”

ซูไห่เฉาเงียบไปครู่หนึ่งและรีบพูดต่อว่า “เขาบอกว่า เขาจะพิจารณาการเป็นหุ้นส่วนกับตระกูลซูใหม่อีกครั้งครับ”

หญิงชราถอนหายใจเฮือกใหญ่และจ้องมองเขาด้วยความโกรธ ถ้าเมื่อคืนนี้ซูไห่เฉาไม่ไปพบเธอ คนที่รับผิดชอบโครงการนี้ก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง และจงเหลียงก็จะไม่โกรธ

มีบริษัทตั้งกี่แห่งที่ต้องการจะเป็นหุ้นส่วนกับบริษัทนี้ และมีกี่คนที่ต้องเสียเวลาฟรี ๆ เพื่อขอเป็นหุ้นส่วนกับบริษัทนี้ ขณะนี้ตระกูลซูได้รับโอกาสนี้แล้ว แต่เพราะซูกั๋วหลินและลูกชายของเขาอาจจะทำให้เราพลาดโอกาสนี้ไปได้

“ซูไห่เฉา ซูกั๋วหลิน ถ้าครั้งนี้ตระกูลซูไม่ได้เป็นหุ้นส่วนกับบริษัทลั่วเฉว แกสองคนพ่อลูกก็ไสหัวออกไปจากตระกูลซูซะ” หญิงชรากัดฟันพูดด้วยความโกรธ

เมื่อสองพ่อลูกได้ยินคำพูดนั้นของหญิงชรา ใบหน้าของพวกเขาก็ซีดเผือดลงทันที พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะทำให้เกิดผลร้ายแรงแบบนี้

ยิ่งไปกว่านั้น หญิงชราทำในสิ่งที่เธอพูดเสมอ ถ้าเธอไล่พวกเขาไปจริง ๆ พวกเขาก็ไม่สามารถขัดขืนได้

“คุณย่าครับ แต่สัญญาถูกเซ็นเรียบร้อยแล้วนะครับ เขาคงขอคืนสัญญาไม่ได้หรอกครับ” ซูไห่เฉาพูดอย่างไม่พอใจ

หญิงชรายิ้มเยาะและตอบว่า “คนที่อยู่เบื้องหลังของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวคือใคร แกยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ตระกูลซูก็แค่ตระกูลเล็ก ๆ จะทำอะไรกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวได้? ถึงแม้ว่าเขาจะจ่ายค่าเสียหายให้กับแก แกกล้าที่จะรับมันไว้เหรอ?”

คำพูดของหญิงชราทำให้เหล่าญาติ ๆ ของตระกูลซูไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ อย่างที่เธอพูด ต่อให้เขาจะจ่ายค่าเสียหายมาให้ถึงหน้าประตู แต่ใครจะกล้ารับไว้กันล่ะ เพราะเบื้องหลังของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวคือตระกูลหาน!

“มีเพียงซูหยิงเซี่ยเท่านั้นที่มีโอกาสจะกอบกู้สถานการณ์นี้ได้ พวกแกหาทางแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเองแล้วกัน” หญิงชราพูดด้วยความโกรธจัด ก่อนจะจากไป

สายตาที่บรรดาญาติ ๆ ในตระกูลซูมองซูไห่เฉาเปลี่ยนไปเล็กน้อย พวกเขารู้ว่าหลังจากเหตุการณ์นี้จะทำให้ตำแหน่งในบริษัทของซูหยิงเซี่ยดีขึ้น และอาจจะไม่ใช่เรื่องสำหรับซูไห่เฉานัก

ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาเอาแต่ประจบประแจงซูไห่เฉา เพราะพวกเขาคิดว่าซูไห่เฉามีสิทธิ์ที่จะได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทมากที่สุด แต่ตอนนี้ซูไห่เฉากลับทำผิดพลาดในเรื่องนี้ และภาพลักษณ์ของเขาในสายตาของคุณย่าคงจะแย่ลงอย่างแน่นอน ส่วนเรื่องการเป็นประธานก็คงไม่ต้องพูดถึง

“ไห่เฉา เรื่องนี้นายคงต้องหาทางแก้ปัญหาด้วยตัวเอง พวกเราคงช่วยอะไรนายไม่ได้”

“ใช่ เราช่วยอะไรไม่ได้ คุณย่าโกรธขนาดนี้ นายรีบคิดหาทางแก้ไขให้เร็วที่สุดล่ะ”

“พวกเรามีธุระอื่นต้องไปทำต่อ ขอตัวก่อนนะ”

กลุ่มญาติ ๆ เริ่มทยอยกันออกไปจากห้องประชุม