Share
บทที่ 1114
Related chapters
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1115
วันแข่งขันเมื่อหานซานเฉียนมาถึงสนาม ทีมของซู่หยางยังคงยุ่งอยู่กับการปรับแต่งรถในขั้นสุดท้ายสำหรับซู่หยาง ความประหม่าของเขาในวันนี้เทียบได้กับตอนที่ลงลงสนามวันแรก เพราะเขาไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันอย่างเป็นทางการมาหลายปีแล้ว และยังอยู่ห่างจากแวดวงนี้ด้วย ในเมื่อตอนนี้เมื่อเขามีโอกาสกลับมาอีกครั้ง เขาจึงไม่อยากกลายเป็นเรื่องตลกในสนาม และไม่อยากทำให้หานซานเฉียนผิดหวังด้วย“รู้สึกยังไงบ้าง?” หานซานเฉียนถามซู่หยางเห็นได้ชัดว่าซู่หยางตื่นเต้นเกินไปเล็กน้อย เม็ดเหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเขาอย่างต่อเนื่อง“พี่หาน ไม่ต้องกังวลนะครับ ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด” ซู่หยางกล่าว“ผลลัพธ์ไม่สำคัญ อีกอย่างนายก็เพิ่งกลับมาไม่นาน อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป แค่จบการแข่งขันอย่างปลอดภัยก็พอ” หานซานเฉียนตบไหล่ซู่หยางจู่ ๆ ซู่หยางก็รู้สึกเบาใจลงอย่างมาก คนส่วนใหญ่สนับสนุนนักขับ เพราะหวังว่านักขับจะทำให้ตัวเองได้มีหน้ามีตา ซู่หยางซึ่งเคยอยู่ในแวดวงนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าคะแนนมันหมายถึงอะไร และเขาเคยเห็นสิ่งที่โหดร้ายที่สุดคือ มีนักขับคนหนึ่งถูกหักขาเพราะเขาแพ้การแข่งขันแต่ดูเหมือนหานซานเฉียนจะไม
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1116
พลังและอำนาจของหานเทียนเซิงแสดงให้ได้เห็นแล้วในงานเลี้ยงวันเกิดของอู๋โหยวเฟิง ดังนั้นคำพูดของเขาจึงไม่ได้ทำให้ใครแปลกใจคนรวยรุ่นสองเกือบทั้งหมดจ้องไปที่หานซานเฉียนด้วยสายตาที่รอดูเรื่องสนุก หานซานเฉียนเคยสั่งให้พวกเขาคุกเข่าลง และในที่สุดวันนี้หานซานเฉียนจะได้ลิ้มรสของการคุกเข่าดูบ้างว่ามันรู้สึกอย่างไร“ในที่สุดเวลาของไอ้หมอนี่ก็มาถึง น่าขำจริง ๆ แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่ง ถึงเขาจะแข็งแกร่ง แต่จะแข็งแกร่งสู้หานเทียนเซิงได้ยังไง”“วันนี้ไอ้เลวนี่ไม่จบดีแน่ ไปยั่วยุคนอย่างหานเทียนเซิง มีแต่ตายสถานเดียว”“สะใจจริง ๆ ดูซิว่าไอ้เลวนี่จะกล้าหยิ่งผยองได้อยู่ไหม”คนรวยรุ่นสองกระซิบกัน และมีแต่คำสาปแช่งออกมาจากปากของพวกเขาๅในทางกลับกัน หานซานเฉียนมองไปที่หานเทียนเซิงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า และพูดคำที่ทำให้ทุกคนตกตะลึง "คุณจะคุกเข่าให้ผมงั้นเหรอ?"คำพูดเรียบ ๆ ทำให้คนรวยรุ่นสองต่างตกตะลึง บางคนถึงกับสงสัยว่าตัวเองหูฝาดหรือเปล่าหานซานเฉียน ไอ้หมอนี่สั่งให้หานเทียนเซิงคุกเข่าลง เขาบ้าไปแล้วเหรอ！ฟางซั่วอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย แค่ยืนอยู่ตรงหน้าหานเทียนเซิงเขาก็รู้สึกว่าขาอ่อนแรงแล้ว แต่หานซานเฉี
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1117
โลงศพไม้พีช!สี่คำนี้คำรามในหูของฉี๋อีหยุนเหมือนเสียงฟ้าร้องในความคิดของเธอ เวลานี้หานซานเฉียนต้องยอมถอยหนึ่งก้าว และยอมอดทนชั่วคราวเท่านั้น และเมื่อเขามีความสามารถเพียงพอ เขาถึงจะมีคุณสมบัติที่จะท้าทายกับหานเทียนเซิงแต่ฉี๋อีหยุนไม่คิดเลยว่าหานซานเฉียนจะส่งโลงศพไม้พีชไปให้หานเทียนเซิง!ฉี๋อีหยุนนึกไม่ออกเลยจริง ๆ ว่า หานเทียนเซิงจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อวางโลงศพไม้พีชไว้หน้าคฤหาสน์ตระกูลหาน! และจะเกิดคลื่นพายุชนิดใดขึ้นในเขตจีน“คุณบ้าไปแล้วเหรอ?” ฉี๋อีหยุนมองหานซานเฉียนด้วยสายตาตกตะลึง ในขณะนี้หานซานเฉียนเป็นเหมือนคนบ้าคลั่งในสายตาของเธอ หานเทียนเซิงเป็นเหมือนกองระเบิด แต่หานซานเฉียนกลับเข้าไปใกล้ด้วยเปลวไฟ นี่มันเท่ากับรนหาที่ตายไม่ใช่หรือไง?หานซานเฉียนยกมุมปากเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าคุณคิดว่าผมบ้า งั้นผมบ้าก็ได้ ถ้าไม่บ้าก็อยู่รอดไม่ได้"จู่ ๆ ฉี๋อีหยุนก็ยื่นมือออกดึงหานซานเฉียนไว้แน่นแล้วพูดว่า "คุณต้องคิดให้รอบครอบนะ คุณรู้ไหมว่าถ้าทำแบบนี้แล้วผลที่ตามมาจะเป็นยังไง?"ความห่วงใยของฉี๋อีหยุนที่มีต่อหานซานเฉียนนั้นไม่ได้เสแสร้งเลย เธอไม่อยากเห็นหานซานเฉียนตกอยู่ในอันตรายใด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1118
การตัดสินใจของฉี๋อีหยุนทำให้โอวหยางเฟยพอใจมาก แต่ฉี๋ตงหลินได้แต่ถอนหายใจไม่หยุดแม้ว่าฉี๋ตงหลินไม่อยากเห็นผลลัพธ์แบบนี้ แต่ผู้หญิงสองคนในบ้านตัดสินใจแบบนั้น เขาก็ทำอะไรไม่ได้ “อีหยุน ลูกคิดดีแล้วใช่ไหม?” ฉี๋ตงหลินถามฉี๋อีหยุนพยักหน้าอย่างไม่ลังเล อันที่จริง สำหรับเธอ ไม่มีที่ว่างให้พิจารณาปัญหานี้เลย ความคิดที่จะอยู่ห่างจากหานซานเฉียนนั้นไม่ได้เกิดขึ้นในใจของเธอแม้ว่าฉี๋อีหยุนจะรู้ตรงหน้าคือเหวลึก เธอก็จะกระโดดลงไปอย่างไม่ลังเล ตราบใดที่หานซานเฉียนอยู่ที่นั่น“พ่อคะ หนูคิดดีแล้วค่ะ” ฉี๋อีหยุนกล่าวฉี๋ตงหลินเดินเข้าไปหาทั้งสองคน วางมือบนไหล่ของทั้งสองแล้วพูดว่า "ในเมื่อเป็นแบบนี้ ตระกูลฉี๋ของเราก็จะก้าวไปพร้อมกับหานซานเฉียน หวังว่าเด็กนั่นจะไม่ทำให้พวกคุณผิดหวัง ไม่อย่างนั้นราคาที่ครอบครัวของเราต้องจ่ายมันจะใหญ่เกินไป”ฉี๋ตงหลินสามารถจินตนาการได้ว่าเมื่อหานซานเฉียนพ่ายแพ้ สมาชิกทั้งสามคนของตระกูลฉี๋จะต้องถูกหานเทียนเซิงกำจัดอย่างแน่นอนหานเทียนเซิงไม่ใช่คนจิตใจดี คู่ต่อสู้ของเขาทั้งหมดจะต้องตายเท่านั้นในเวลาเดียวกัน หานเหยียนก็มาพบกับหานเทียนเซิงที่สวนหลังบ้านเธอไม่เข้าใ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1119
“ได้ ถ้าเธอรอได้ก็รอ” หานซานเฉียนกล่าวหานเหยียนยืนอยู่ที่ประตู และดูเหมือนไม่มีความตั้งใจที่จะเข้าไปในบ้าน ทันใดนั้นเธอก็พูดกับหานซานเฉียน "หานลี่ตายแล้วใช่ไหม?"เนื่องจากเธอมาที่นี่เพื่อค้นหาความจริง หานเหยียนจึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลากับหานซานเฉียน และถามออกไปตรง ๆ อย่างเปิดเผย เธอเชื่อว่าหานซานเฉียนจะต้องมีปฏิกิริยาที่แตกต่างออกไปอย่างแน่นอนหากถูกจี้ด้วยคำถามนี้หานซานเฉียนชะงักฝีเท้า เห็นได้ชัดว่าร่างกายของเขาหยุดนิ่งไปชั่วครู่ แม้ว่าเขาจะควบคุมตัวเองได้ดี แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะปกปิดมัน “แน่นอนว่าฉันได้รับข้อมูลที่สามารถมั่นใจได้ ต่อให้นายจะพยายามโกหกฉันต่อไปก็ไม่มีประโยชน์” หานเหยียนพูดอย่างมั่นคงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าแน่นอนว่าเธอไม่ได้รับข่าวอะไร แต่แค่จงใจต้องหลอกหานซานเฉียนหานซานเฉียนหันหน้ากลับมาและพูดอย่างสงบ "ในเมื่อเธอรู้แล้ว ทำไมถึงมาถามฉันอีกล่ะ?"หานเหยียนหัวเราะดังลั่น เธอไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะยอมรับง่าย ๆ แบบนี้ “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฉันไม่คิดเลยว่านายจะโง่ขนาดนี้ จริง ๆ แล้วฉันไม่รู้อะไรเลย ฉันแค่จงใจหลอกนายดูก็เท่านั้น ไม่คิดเลยว่านายจะยอมรับออกมาง่าย ๆ แบบนี้” ห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1120
ในวันที่สอง หานซานเฉียนมาที่ร้านโลงศพในเขตจีนเพียงลำพังเจ้าของร้านที่นี่เป็นชายชราผมหงอกและมีริ้วรอยลึกบนใบหน้า ตัวของเขาโค้งงอเหมือนเทียนในสายลม ให้ความรู้สึกว่าอาจล้มลงได้ทุกเมื่อ“เถ้าแก่ เมื่อไหร่โลงที่ผมสั่งถึงจะเสร็จ?” หานซานเฉียนถามเจ้าของร้าน เจ้าของร้านตอบด้วยน้ำเสียงแหบห้าว "พ่อหนุ่ม ฉันช่วยเร่งให้เธอแล้ว เร็วสุดก็คงต้องพรุ่งนี้"“เร็วหน่อยได้ไหมครับ ผมต้องใช้มันพรุ่งนี้” หานซานเฉียนกล่าว พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของระยะเวลาสามวันที่หานเทียนเซิงมอบให้เขา หานซานเฉียนไม่อยากพลาดโอกาสที่ดีที่สุดนี้ไป“พ่อหนุ่ม ฉันแก่แล้ว และการเคลื่อนไหวของฉันก็ช้านิดหน่อย หวังว่าเธอจะเข้าใจ” เจ้าของร้านกล่าวหานซานเฉียนไม่ได้ตั้งใจจะกดดันเจ้าของร้าน แต่เขามีเวลาไม่มาก ถึงได้รีบร้อนแบบนี้“เถ้าแก่ หรือให้ผมช่วยได้ไหมครับ ดูว่ามีอะไรที่ผมพอจะช่วยคุณได้บ้าง” หานซานเฉียนเสนอเจ้าของร้านตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และมองตรงไปที่หานซานเฉียน“ไม่ต้องกังวล ผมจะไม่ลดค่าจ้างคุณแน่นอน” หานซานเฉียนกล่าวเจ้าของร้านยิ้มเบา ๆ พลางส่ายหัวแล้วพูดว่า "พ่อหนุ่ม เธอชื่อหานซานเฉียนสินะ แล้วโลงศพนี้จะมอบให้หานเที
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1121
"คุณจะทำให้พวกเขาผิดหวังไม่ได้นะคะ ตระกูลฉี๋เดิมพันกับทุกอย่าง เพราะว่าพวกเขาเชื่อในตัวคุณ" ฉี๋อีหยุนยิ้มและรินไวน์ให้หานซานเฉียนหนึ่งแก้ว“ผมไม่อยากแบกรับแรงกดดันแบบนี้ หากเกิดอะไรขึ้น ตระกูลฉี๋ก็จะกลายเป็นเหยื่ออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และผมจะไม่เสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องตระกูลฉี๋หรอกนะ” หานซานเฉียนกล่าวฉี๋อีหยุนเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "ตระกูลฉี๋เต็มใจเสียสละเพื่อคุณ ฉันเองก็เช่นกัน"“บ้าไปแล้ว” หานซานเฉียนอดไม่ได้ที่จะสถบ“คุณจะคิดว่าฉันบ้าก็ไม่เป็นไร ยังไงซะฉันก็บ้ามานานแล้ว ไม่อย่างนั้น ฉันคงไม่ชอบคุณมากขนาดนี้หรอก” ดวงตาของฉี๋อีหยุนปกคลุมไปด้วยหมอก และเธอก็พยายามยกมุมปากขึ้น เพื่อให้ตัวเองดูเหมือนกำลังยิ้ม แต่การแสดงออกที่ดูเหมือนยิ้มแต่นัยน์ตากำลังร้องไห้นี้กลับทำให้ผู้คนรู้สึกสงสารหานซานเฉียนถอนหายใจและดื่มไวน์แดงในแก้วหมดอึกเดียวทั้งสองแลกแก้วกันไปมา และหลังจากดื่มไวน์แดงที่ฉี๋อีหยุนนำมาจนหมด พวกเขาก็เปิดไวน์ขวดสองของที่บ้าน อย่างไรก็ตาม คราวนี้หานซานเฉียนไม่ยอมให้ตัวเองเมา แต่ฉี๋อีหยุนนั้นเมามากเมื่ออุ้มฉี๋อีหยุนกลับมาที่ห้อง หานซานเฉียนกำลังจะกลับไปเคลียร์โต๊ะอาหาร แต่ฉี๋อีหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1122
หลายคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกัน สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด หลังจากมองหน้ากันไปมาพวกเขาก็พูดขึ้นพร้อมกัน"มาแล้ว!""มาแล้ว!""มาแล้ว!"หม่าเฟยห่าวสีหน้าจมดิ่ง และพูดด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยว่า "ไม่คิดว่าเขาจะกล้ามาจริง ๆ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากคุกเข่าให้หน้าหานเทียนเซิงเท่านั้น"ต่อมาโทรศัพท์มือถือของหลาย ๆ คนก็ดังขึ้นพร้อมกับข้อความที่ส่งเข้ามาอีกครั้งภาพเดียวกันจากมุมมองที่ต่างออกไปปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ของพวกเขา"นี่มัน…"“ไอ้หมอนี่กำลังทำอะไรอยู่น่ะ!”“เขา...เขาเอาโลงศพมางั้นเหรอ”หม่าเฟยห่าวดูรูปถ่ายในโทรศัพท์ของเขาและตกใจมาก จนแก้วไวน์ในมือของเขาหล่นแตกบนพื้นในเวลานี้ หม่าเฟยห่าวรู้สึกเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นคือชาไปทั้งหัวในภาพหานซานเฉียนถือโลงศพด้วยมือข้างเดียว ยืนอยู่นอกประตูคฤหาสน์ของตระกูลหานหม่าเฟยห่าวรู้สึกปากแห้งผาก เขาหยิบขวดน้ำขึ้นมาจิบด้วยมืออันสั่นเทา จากนั้นดูเหมือนว่าเขาจะไม่เชื่อว่าภาพถ่ายที่เขาเห็นเป็นของจริงจึงได้ขยี้ตาอีกครั้ง“ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ?” หม่าเฟยห่าวหายใจไม่ออก และรีบวิดีโอคอลหาหาสายลับของเขาทันที เมื่อต่อ
Latest chapter
