ด้วยความประหลาดใจกับการคุกเข่าของหานเหยียน ทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่หานซานเฉียน นอกเหนือจากความประหลาดใจแล้ว ยังมีความไม่เข้าใจอีกมากมาย เพราะพวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มธรรมดา ๆ คนนี้ถึงสามารถทำให้หานเหยียนทำสิ่งนี้ได้เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมองเห็นภาพนี้จากระยะไกล หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้นด้วยความหวาดกลัวการที่หานเหยียนออกมาต้อนรับหานซานเฉียนเองในฐานะแขกผู้มีเกียรติ มันทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกหวาดกลัวเท่านั้น แต่ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถึงกับอยากจะตาย เพราะเขาไม่อยากจะนึกเลยว่าตัวเองทำให้คนระดับไหนขุ่นเคืองกัน หานเหยียนคุกเข่าลงบนพื้น และก้มหน้าลงด้วยความโกรธเธอรู้ว่าสมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลหานที่เห็นฉากนี้จะต้องนินทาเธอลับหลังแน่นอน แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกสำหรับหานเหยียน หานลี่เป็นเหมือนฝันร้าย หากหานซานเฉียนปล่อยตัวหานลี่กลับอเมริกา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมีจะสลายหายไปในทันที ซึ่งหานเหยียนไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้หานเหยียนเชื่อว่าช่วงเวลาแห่งความอัปยศอดสูจะไม่คงอยู่ตลอดไป ตราบใดที่เธอมีโอกาส เธอก็สามารถหลุดพ้นจากสถานการณ์นี้ได้“หานเหยียน ฉ
เมื่อได้ยินคำพูดของชายชรา หานซานเฉียนก็จ้องไปที่ชายชราด้วยสายตาอาฆาต เขาไม่อนุญาตให้ใครมาดูถูกการส่งสอนของหานเทียนหยางทั้งนั้น ไม่ว่าหานเทียนหยางจะเคยเป็นอย่างไร ในสายตาของหานซานเฉียนเขายังคงเป็นฮีโร่เสมอหากไม่มีหานเทียนหยาง ก็คงไม่มีตระกูลหานในเหยียนจิงอย่างทุกวันนี้!และมีเพียงหานเทียนหยางเท่านั้นที่สามารถให้ความรู้สึกใกล้ชิดของญาติกับหานซานเฉียนได้ ดังนั้นหานซานเฉียนจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกหานเทียนหยาง "ตาแก่ ลองพูดใหม่อีกครั้งสิ!” หานซานเฉียนกัดฟันชายชราจ้องไปที่ดวงตาอาฆาตของหานซานเฉียน และอดไม่ได้ที่จะถอยกลับไปอย่างหวาดกลัว แม้ว่าในสายตาเขาหานซานเฉียนจะเป็นเพียงขยะ แต่ท่าทีที่เขาแสดงออกมาในขณะนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูกแต่หลังจากมองไปที่บอดี้การ์ดรุ่นล่างรอบ ๆ ของตัวเขาแล้ว ชายชราก็กลับมามีความกล้าอีกครั้งมีคนคุ้มกันมากมาย จะกลัวอะไร ชายหนุ่มคนนี้จะมีความสามารถมากแค่ไหนกัน? แถมยังเป็นเมล็ดพันธุ์ขยะแบบนั้นอีก!“พูดอีกครั้งแล้วยังไง หานเทียนหยางก็เป็นได้แค่ขยะ” ชายชรากล่าวหานซานเฉียนกำหมัดแน่นและตวาดเสียงเย็น "ฉันจะแสดงให้เห็นเองว่าใครกันแน่ที่เป็นขยะ"บอ
การปรากฏตัวของหานซานเฉียนในตระกูลหานในอเมริกา ได้สร้างความวุ่นวายให้กับตระกูลหานในอเมริกาอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่นานหลังจากที่เขาจากไป เหตุการณ์นี้แพร่กระจายไปทั่วทั้งตระกูล ทำให้หลายคนมาหานเหยียนเพื่อฟังคำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้คนเหล่านี้ต่างก็มีสีหน้าขุ่นเคือง เพราะในความคิดของพวกเขา การมีอยู่ของขยะอย่างตระกูลหานในเหยียนจิง ทำได้เพียงหดตัวอยู่ในประเทศจีนเท่านั้น พวกเขาจะมีคุณสมบัติที่จะมาถึงสหรัฐอเมริกาเพื่อแสดงพลังของพวกเขาได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น ยังฆ่าบอดี้การ์ดรุ่นล่างอีกด้วย ความอัปยศอดสูนี้เป็นสิ่งที่พวกเขายอมรับไม่ได้“หานเหยียน เธอคงไม่ได้จะลืมมันไปแบบนี้หรอกนะ ความอัปยศอดสูของตระกูลหานในอเมริกาของฉัน ต้องชะล้างด้วยเลือดของหานซานเฉียนเท่านั้น”“ใช่ ความอัปยศอดสูนี้จะต้องชดใช้ด้วยชีวิตของเขาเท่านั้น”“หากเธอปล่อยให้ศักดิ์ศรีของตระกูลหานในอเมริกาถูกเหยียบย่ำ แล้วเธอจะยังมีคุณสมบัติอะไรในการเป็นผู้นำตระกูลหานในอเมริกาอีก”เมื่อเผชิญกับคำถามของทุกคน หานเหยียนยังคงมีท่าทีที่สงบ “ถ้าใครในพวกคุณมีความสามารถในการฆ่าหานซานเฉียนได้ ฉันก็จะให้อำนาจอันยิ่งใหญ่แก่คนนั้น นอกจากตำแห
“หานเหยียนงั้นเหรอ? คนที่เป็นผู้นำเล่นงานเราในครั้งนี้ก็คือหานเหยียน แล้วคุณจะรับการสนับสนุนจากเธอได้ยังไง?”“ใช่ อย่าคิดว่ามาคุยโม้ต่อหน้าพวกเรา แล้วเราจะเชื่อ”“ไอ้หนุ่ม หยุดหลอกคนอื่นที่นี่ได้แล้ว เพราะมันมีแต่จะทำให้ตัวเองอับอายเท่านั้น”พวกเขาแสดงคำพูดที่ไม่เชื่อในตัวหานซานเฉียนขึ้นมาทีละคน สีหน้าของชายวัยกลางคนเมื่อกี้ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก แต่เห็นได้ชัดว่าเขามีท่าทีระมัดระวังต่อหานซานเฉียนมากขึ้น เขามุ่งมั่นที่จะอ้างสิทธิ์ความเป็นเจ้าของบริษัทในช่วงเวลาที่วุ่นวายเหล่านี้ แต่การมาถึงของหานซานเฉียนก่อให้เกิดภัยคุกคามที่สำคัญต่อแผนของเขา เขารู้ดีว่าาหานซารเฉียนมีศักยภาพที่จะเปิดเผยการกระทำผิดของเขา และป้องกันไม่ให้เขาถูกควบคุม นอกจากนี้ เขาเชื่อว่าหานเหยียนจะสนับสนุนหานซานเฉียน ซึ่งเป็นอันตรายต่อความพยายามของเขาในการยึดอำนาจชายหนุ่มคนนี้จะทำแบบนั้นได้จริง ๆ เหรอ?“ทำไมเราต้องเชื่อสิ่งที่คุณพูดด้วย?” ชายวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มหานซานเฉียนลุกขึ้นและเดินตรงไปหาชายวัยกลางคนแล้วพูดขึ้นว่า "ผมรู้ว่าคุณเป็นใคร คุณชื่อซุนอี้ใช่ไหมผมรู้ว่าจุดประสงค์ของคุณคืออะไร แต่คุณรู้ไหมว
“ซุนอี้ สิ่งที่หมอนั่นพูดไม่ใช่ความจริงหรอกใช่ไหม เขาได้รับการสนับสนุนจากหานเหยียนจริง ๆ เหรอ?”“ถ้าหานเหยียนช่วยเขา แผนของเราต้องพังไม่เป็นท่าแน่ ๆ”“อีกไม่นานบริษัทก็จะกลายเป็นของเราแล้ว จะให้หมอนี่มาทำลายแผนการของเราไม่ได้ คุณคิดวิธีจัดการเขาได้หรือยัง?”ในห้องทำงานของซุนอี้ ผู้บริหารของบริษัทหลายคนกำลังพูดคุยกับซุนอี้อย่างกระตือรือร้น พวกเขาสมรู้ร่วมคิดกับซุนอี้และเตรียมที่จะหุบบริษัท แต่ตอนนี้กลับมีเหตุการณ์พลิกผันอย่างกะทันหันแบบนี้ พวกเขาจึงเป็นกังวลกันขึ้นมา เป็ดที่ต้มจนสุกแล้ว จะบินหนีหายไปแบบนี้ได้อย่างไร?ซุนอี้ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า "ไอ้หมอนี่ชอบคุยโม้ พวกคุณเชื่อสิ่งที่เขาพูดหรือไง?"“แต่ฉันเห็นว่าเขามีท่าทีมั่นใจมากเลยนะ เราจะประมาทไม่ได้”“คุณพูดถูก นี่เป็นช่วงวิกฤต เราจะปล่อยให้หมอนี่สร้างปัญหาไม่ได้เด็ดขาด”“ซุนอี้ ถ้าจำเป็น ฉันคิดว่านี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด” หลังจากที่ชายคนนั้นพูดจบ เขาก็ทำท่าทางเชือดคอ ซึ่งความหมายนั้นชัดเจนมากซุนอี้โบกมือแล้วพูดว่า "พวกคุณกังวลมากเกินไปแล้ว ขยะนี่ไม่สามารถสร้างคลื่นอะไรได้ อีกอย่างคนอย่างหานเหยียนจะให้ความสำคัญกับเขาได้ยั
แม้ว่าหยวนหลิงจะปฏิเสธสิ่งที่หานซานเฉียนพูดในใจ แต่เธอมีลางสังหรณ์ว่าความจริงจะตบเธออย่างจังเพราะหากหานซานเฉียนไม่ได้มีสถานะที่สูงส่ง เขาจะได้รับการต้อนรับแบบนี้ในพื้นที่คฤหาสน์ของตระกูลหานได้อย่างไร?เมื่อมาถึงห้องอาหาร สมาชิกทุกคนในตระกูลหานถูกหานเหยียนเคลียร์ออกไปหมดแล้ว เพราะหานเหยีนต้องนอบน้อมต่อหน้าหานซานเฉียน และเธอก็ไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นภาพนี้การคุกเข่าครั้งก่อนทำให้หลายคนในตระกูลไม่พอใจหานเหยียน แม้ว่าความไม่พอใจเหล่านี้จะไม่ได้มีนัยสำคัญอะไรกับกับหานเหยียน แต่สำหรับผู้หญิงที่รักในศักดิ์ศรีคนหนึ่ง เธอไม่ต้องการให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองหานซานเฉียนนั่งตรงที่นั่งหลัก การกระทำนี้ทำให้หนังศีรษะของหยวนหลิงรู้สึกเสียวซ่าขึ้นอีกครั้งที่นั่งนี้ควรจะเป็นของหานเหยียน แต่หานซานเฉียนกลับเดินไปนั่งแทนแต่หลังจากที่หยวนหลิงลอบมองหานเหยียนอย่างระมัดระวัง เธอก็ตระหนักว่าหานเหยียนดูเหมือนจะไม่ได้สนใจเรื่องนี้“ถ้าอาหารไม่ถูกใจ ฉันสามารถให้พ่อครัวทำใหม่ได้” หานเหยียนพูดกับหานซานเฉียน“เธอกินขยะพวกนี้ที่บ้านอย่างนั้นเหรอ?” หานซานเฉียนพูดนิ่ง ๆหยวนหลิงมองดูโต๊ะที่เต
ประเทศเกาะเล็ก ๆหนานกงป๋อหลิงนั่งอยู่ในห้องทำงานของเขาด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจบนใบหน้าเมื่อพิจารณาจากข่าวที่หยวนหลิงส่งกลับมา ดูเหมือนว่าหานซานเฉียนจะลุ่มหลงอยู่กับความมหัศจรรย์ของเงิน เป็นไปตามที่เขาคิด จะมีผู้ชายในโลกนี้ที่ไม่ชอบเงินและผู้หญิงได้อย่างไร?ใคร ๆ ก็ต้องสูญเสียการเป็นตัวเองเมื่อเผชิญกับสิ่งล่อตาล่อใจใจของเงิน แม้แต่หานซานเฉียนก็ไม่มีข้อยกเว้น“เงินเป็นสิ่งวิเศษที่จะช่วยให้นายได้ทุกอย่างที่ต้องการ ใช้มันให้มากที่สุดไปเลย เพราะตระกูลหนานกงของฉันมีเงินทองอีกมากมาย” หนานกงป๋อหลิงพูดกับตัวเองด้วยรอยยิ้มในอดีตในสายตาของหนานกงป๋อหลิง มีเพียงหนานกงเยี่ยนเท่านั้นที่มีคุณสมบัติที่จะนำตระกูลหนานกงไปความรุ่งโรจน์มากขึ้น แต่ตอนนี้เนื่องจากการปรากฏตัวของหานซานเฉียน ทำให้หนานกงเยี่ยนไร้ค่าสำหรับหนานกงป๋อหลิงไปแล้วแม้แต่หนานกงซุนที่สามารถควบคุมหานซานเฉียนได้ก็เป็นคนที่จะมีหรือไม่มีก็ได้สำหรับเขา เพราะไม่ว่าเหตุผลของการควบคุมนี้จะมาจากอะไร มันก็เป็นเพียงปัจจัยที่ไม่แน่นอนในมุมมองของหนานกงป๋อหลิงเท่านั้น สิ่งเดียวที่จะทำให้หานซานเฉียนกลายเป็นสมาชิกของตระกูลหนานกง และทำทุกสิ่งเพื่อต
หลังจากได้รับโทรศัพท์จากหนานกงซุน หนานกงเยี่ยนก็รีบมาที่ห้องของเขาทันที คำพูดแรกของหนานกงซุนก็ทำหนานกงเยี่ยนตะลึง“นายกล้าร่วมมือกับฉันฆ่าหนานกงป๋อหลิงไหม?” หนานกงซุนพูดด้วยสีหน้าจมดิ่งหนานกงเยี่ยนตกใจมากจนรีบปิดประตู แล้วเดินไปหาหนานกงซุนด้วยความตื่นตระหนกเขาแค่อยากให้หนานกงซุนร่วมมือกับเขาในการจัดการหานซานเฉียนเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าหนานกงซุนจะพูดคำเหล่านี้ออกมาฆ่าหนานกงป๋อหลิงอย่างนั้นเหรอ!ยังไม่ต้องพูดความยากของเรื่องนี้ ถึงจะทำสำเร็จ แต่มันก็จะส่งผลกระทบมหาศาลต่อตระกูลหนานกงแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้น อำนาจของทั้งสองคนก็ไม่อาจควบคุมทั้งตระกูลได้ “นายบ้าไปแล้วเหรอ อยากจะฆ่าคุณปู่เนี่ยนะ!” หนานกงเยี่ยนลดเสียงลงอัตโนมัติ เพราะกลัวว่ากำแพงจะมีหูหน้าของหนานกงซุนมืดมน เขาถูกบังคับให้มีความคิดนี้ เพราะเขาสัมผัสได้ว่าหานซานเฉียนได้รับความสำคัญมากแค่ไหนจากการกระทำของหนานกงป๋อหลิง นอกจากการฆ่าเขา หนานกงซุนก็ไม่สามารถคิดหาวิธีใดที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ปัจจุบันได้แล้ว“คุณปู่มาหาฉันเมื่อกี้ เขาพูดอย่างชัดเจนแล้วว่าเราทั้งคู่ไร้ประโยชน์ และไม่มีคุณสมบัติที่จะเทียบกับหานซานเฉียน นายคิดว