Share
บทที่ 1010
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1011
"โยวหลี่ โยวหลี่จริง ๆ ด้วย!"“ทำไมเขาถึงได้ขึ้นสังเวียนล่ะ เขาถูกขังอยู่ในห้องคุมขังไม่ใช่เหรอ?”“คราวที่แล้วเขาฆ่าคนตาย ฉันได้ยินมาว่าเขาจะถูกขังไว้ในห้องคุมขังตลอดชีวิต ทำไมถึงได้ปล่อยออกมาขึ้นชกได้อีกล่ะ”ตอนนี้บรรดานักโทษที่โห่ร้องใส่หานซานเฉียนเมื่อกี้ต่างแสดงสีหน้าสยดสยองออกมาโยวหลี่คือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในการแข่งขันชกมวย เขาไม่เคยแพ้เลยสักครั้งเดียว แถมเขายังฆ่าคนโดยไม่ได้ตั้งใจในการชกครั้งสุดท้ายอีกด้วย ทำให้เรือนจำตี้ซินลงโทษเขาด้วยการจำคุกตลอดชีวิตในห้องคุมขัง ในสายตาของนักโทษทุกคน เป็นไปไม่ได้เลยที่โยวหลี่จะปรากฏตัวขึ้นที่นี่ โอกาส?แม้ว่าพวกเขาจะมีโอกาสขึ้นสังเวียนในตอนนี้ แต่พวกเขาก็ไม่มีใครกล้าขึ้นไปแล้วใครจะยอมตายเพื่อผู้หญิงกัน?“ตี้สู่ ที่โยวหลี่ปรากฏตัวขึ้นแบบนี้ เป็นไปได้ไหมว่าเรือนจำตี้ซินต้องการให้ผู้ชายคนนี้ตาย?” กวานหยงมีสีหน้าหวาดกลัว แม้ว่าเขาจะเคยดูการแข่งขันของโยวหลี่มาแค่สองครั้ง แต่วิธีการที่โหดร้ายของโยวหลี่นั้นยังตราตรึงอยู่ในใจของเขา แถมชายคนนี้ยังเคยฆ่าตายคนมาก่อน ในเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งแบบนี้ กวานหยงไม่สามารถคิดถึงความเป็นไปได้อื่น
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1012
“คนผิวสีอย่างนายมีคำพูดที่น่าสนใจคล้ายกับคน ๆ นึงที่ฉันรู้จักจริง ๆ พูดโม้แบบนี้ รอฉันหักมือหักเท้านายก่อนเถอะ แล้วมาดูกันว่านายจะกล้าหยิ่งยโสแบบนี้อีกไหม” โยวหลี่พูดพร้อมเยาะเย้ยหานซานเฉียนลุกโชนด้วยความโกรธ คำพูดเหยียดสีผิวเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะยอมทนได้ตลอดเวลาที่ผ่านมา หานซานเฉียนภูมิใจที่ได้เป็นคนจีน เป็นลูกหลานแห่งแดนมังกร เขาไม่สามารถยอมรับการดูถูกจากคนพวกนี้ได้"จะดูถูกฉันก็ไม่ว่า แต่อย่ามาดูถูกประเทศบ้านเกิดของฉัน" หานซานเฉียนตะโกนอย่างรุนแรง และเริ่มเคลื่อนไหวโจมตีเมื่อนักโทษคนอื่น ๆ ที่เฝ้าดูการต่อสู้เห็นภาพนี้ต่างก็แสดงสีหน้าดูถูก“ผู้ชายคนนี้รนหาที่ตายจริง ๆ กล้าดียังไงถึงได้โจมตีโยวหลี่”“ดูเหมือนว่าเขารอความตายไม่ไหว รู้ว่าตัวเองไม่สามารถเอาชนะโยวหลี่ได้ จึงไม่อยากทรมานไปมากกว่านี้ล่ะมั้ง”“โยวหลี่เคยฆ่าคนมาแล้วครั้งนึง บางทีเขาคงไม่กลัวที่จะฆ่าใครอีก ผู้ชายคนนี้น่าสงสารจริง ๆ เพิ่งมาก็ต้องมาจบชีวิตซะแล้ว”“ดีจริง ๆ ที่จะได้เห็นวิธีการฆ่าของโยวหลี่อีกครั้ง บางทีโยวหลี่อาจจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นในสังเวียนด้วยก็ได้ วันนี้พวกเราจะได้เห็นอะไรดี ๆ แน่”กวานหยงถอนหายใ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1013
เมื่อมองไปที่ตี้สู่ที่ดูตื่นเต้น กวานหยงก็รู้สึกดูถูกเหยียดหยามในใจ เขาไม่ได้สนใจความเป็นความตายของคนบนสังเวียนเลยสักนิด และจากที่เขาดู อย่างไรคน ๆ นั้นก็ต้องตาย เขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของโยวหลี่ได้อย่างไรกัน?แต่กวานหยงได้แต่เก็บซ่อนการดูถูกนี้ไว้ในใจ ไม่กล้าแสดงออกมาคนทั้งสนามมีความคิดเดียวกันกับกวานหยง ไม่มีใครคิดว่าหานซานเฉียนจะเป็นคู่ต่อสู้ของโยวหลี่ได้ ในสายตาของพวกเขา หานซานเฉียนมีเพียงจุดจบเดียวคือความตาย และมีแค่จะตายอย่างรวดเร็วหรือตายอย่างทรมานเท่านั้นและแน่นอนว่ามันขึ้นอยู่กับโยวหลี่ ว่าต้องการให้เขาตายแบบไหนเมื่อทุกคนมีความเห็นเป็นเอกฉันท์ แม้แต่โยวหลี่เองก็รู้สึกว่าหานซานเฉียนไม่มีค่าพอให้กลัว แต่เมื่อกำปั้นของหานซานเฉียนสัมผัสเข้ากับร่างกายของโยวหลี่ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมากหมัดที่ทรงพลังนี้ ทำให้เขารู้สึกถึงผลกระทบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน โยวหลี่เริ่มถดถอยในทันที และไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้หานซานเฉียนประสบความสำเร็จในการโจมตีเพียงครั้งเดียว และไม่เปิดโอกาสให้โยวหลี่ได้หายใจ เขาใช้ประโยชน์จากความไม่มั่นคงของโยวหลี่ และเริ่มโจมตีครั้งที่สอง เพราะเขาร
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1014
"พี่ชาย ขอโทษครับพี่ ที่ผมพูดเมื่อกี้แค่ล้อเล่น อย่าติดใจเอาความเลยนะ" โยวหลี่พูดกับหานซานเฉียนขณะวิ่งหนีไปรอบ ๆหานซานเฉียนไม่คิดว่าโยวหลี่จะยอมแพ้จริง ๆ ผู้ชายคนนี้แค่ต้องการเวลาเตรียมตัว และหาโอกาสโต้กลับเท่านั้น“ราคาที่นายจ่ายมันยังไม่พอ แม้ว่านายจะแค่พูดเล่น ฉันก็จะไม่ปล่อยนายไป” หานซานเฉียนพูดเสียงเย็นในแง่ของความเร็ว โยวหลี่นั้นด้อยกว่าหานซานเฉียนอย่างแน่นอน แต่หานซานเฉียนไม่สามารถระเบิดพลังมากเกินไปในระหว่างการเคลื่อนไหวได้ ดังนั้นความบาดเจ็บที่เขาสามารถสร้างให้กับโยวหลี่จึงมีขีดจำกัดแต่หานซานเฉียนก็ค้นพบว่าโยวหลี่ไม่ได้แข็งแรงอย่างที่เขาคิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเท้าของผู้ชายคนนี้ไม่ได้เหมือนคนเก่งกาจอะไรเลย และท่าทางการหลบหนีของเขาก็ดูเงอะงะมากถ้าเขาคือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเรือนจำตี้ซิน เขาก็คงไม่คู่ควรกับความกลัวของหานซานเฉียนเลยสักนิดทันใดนั้น หานซานเฉียนก็หยุดการไล่ตามโยวหลี่นึกดีใจ นี่คือโอกาสที่เขารอคอยที่จะสู้กลับตอนนั้นเอง หานซานเฉียนก็ตัวสั่นและคุกเข่าลงบนพื้นราวกับว่าเขาถูกโจมตีจากภายนอกภาพนี้ทำให้ทุกคนแปลกใจ เมื่อกี้ยังดี ๆ อยู่เลยทำไมจู่ ๆ ถึงได้คุกเข่
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1015
"เห็นหรือยังว่านี่คือตำแหน่งของฉันในเรือนจำตี้ซิน ไม่มีใครเค้าเชียร์นายเลยสักคน พวกเขาคิดว่านายสมควรตายในกำมือของฉันเท่านั้น" โยวหลี่เปิดมือออกอย่างภาคภูมิใจ เขายิ้มอย่างร้ายกาจ และเพลิดเพลินไปกับการถูกห้อมล้อมจากทุกคน หานซานเฉียนวางมือลงบนพื้น อาการชาที่เกิดจากกระแสไฟฟ้ายังคงไม่หายไป โยวหลี่ก็เดินเข้ามาหาเขาทีละก้าวถ้าเขาลุกขึ้นไม่ได้ เขาจะต้องตายด้วยน้ำมือของโยวหลี่จริง ๆ แน่“นาย... คิดอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ?” หานซานเฉียนพูดพร้อมกัดฟัน“ขนาดพูดยังติดอ่าง นายคิดว่าตัวเองจะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันได้จริงอย่างงั้นเหรอ?” โยวหลี่เย้ยหยันอย่างเหยียดหยามหานซานเฉียนสูดหายใจเข้าลึก และพ่นลมหายใจออกมาอย่างไม่พอใจ ยังหาคุณปู่ไม่เจอซูหยิงเซี่ยเองก็ยังคงรอเขาอยู่!เขาจะมาตายที่นี่ได้อย่างไร!"ฉันตายไม่ได้ จะตายที่นี่ไม่ได้" หานซานเฉียนลุกขึ้นยืนอย่างโงนเงน แต่ในสภาพปัจจุบันของเขา แม้ว่าเขาจะยืนขึ้นมาได้ แต่ในสายตาของทุกคน มันไม่มีอะไรมากไปกว่าการต่อสู้ที่กำลังจะตายเมื่อเห็นภาพนี้ ตี้สู่ที่อยู่นอกกรงเหล็กก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้ง เขารู้สึกไม่พอใจแทนหานซานเฉียนอย่างมาก ถ้าต้องแพ้เพร
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1016
แต่ในเวลานี้ แรงมหาศาลจากกำปั้นทำให้แรงต้านจากร่างกายของโยวหลี่ถูกปิดกั้นในทันที และมีแนวโน้มที่จะบังคับให้ถอยหลังในขณะนี้ ในสายตาของทุกคนหานซานเฉียนจะต้องตายแน่ ๆ แต่มีเพียงโยวหลี่ที่อยู่ตรงกลางของเกมเท่านั้นที่รู้ว่าแรงของเขาสู้หานซานเฉียนไม่ได้ และอีกไม่นานเขาจะโดนการโจมตีที่รุนแรงกว่านี้เวลาฟื้นตัวของเขาเร็วมากจริงๆ !นี่เป็นครั้งแรกที่โยวหลี่รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกเป็นครั้งแรกที่รู้สึกถึงวิกฤตที่เกิดจากความแข็งแกร่งไม่เพียงพอที่เรือนจำตี้ซิน โยวหลี่ถูกขังอยู่ที่นี่ในฐานะผู้แข็งแกร่งมานานเกือบสิบปี และไม่เคยมีใครเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้แต่วันนี้ มันกลับตกไปอยู่ในมือของชายผิวเหลือง“ไม่นะ” โยวหลี่ร้องขอความเมตตาก่อนที่การโจมตีของหานซานเฉียนจะมาถึงสองคำนี้ทำให้นักโทษที่กำลังดูการต่อสู้อยู่งุนงง เห็นได้ชัดว่าโยวหลี่กำลังจะชนะ แล้วทำไมเขาถึงพูดว่า 'ไม่นะ' ล่ะ？“โยวหลี่พูดอะไรน่ะ”“หรือว่าเขาไม่อยากฆ่าเด็กคนนี้เร็ว ๆ เหรอ?”“หรือว่าเขาถูกขังนานเกินไป จนไม่กล้าฆ่าคนแล้ว?”ขณะที่ทุกคนกำลังงงงวย ข้อเท็จจริงก็ปรากฏต่อหน้าพวกเขาร่างกายของโยวหลี่บินกลั
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1017
เจ้าหน้าที่ของเรือนจำตี้ซินกลุ่มหนึ่งเข้ามาในเวที ปืนช็อตหลายนัดถูกยิงพร้อมกัน หานซานเฉียนล้มลงกับพื้นเสียงดังโครมคราม และถูกลากออกไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งก็หมายถึงการแข่งขันจบลงแล้วแน่นอนว่าโยวหลี่แพ้ เพราะสิ่งนี้ปรากฏอยู่ในสายตาของทุกคน และนั่นก็ทำให้นักโทษทุกคนสงสัยว่าคนที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้นเป็นใครกันแน่ เรือนจำตี้ซินถึงได้พุ่งเป้าไปที่เขาแบบนี้ และแม้แต่โยวหลี่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาการต่อสู้ครั้งนี้ถูกกำหนดให้เป็นประเด็นร้อนในเรือนจำตี้ซินในช่วงนี้ทันทีเมื่อกวานหยงและตี้สู่ออกจากสนาม เขาก็ถามตี้สู่ว่า "เจ้าหมอนั่นยังไงก็ต้องถูกมองว่าเป็นบุคคลอันตรายใช่ไหม? นายว่าเขาจะถูกขังไว้ในเขต A ไหม?"เขต A อย่างนั้นเหรอ!ตี้สู่หยุดชะงักทันทีเรือนจำตี้ซินมีพื้นที่เพียง 2 เขตเท่านั้น โดยแบ่งเป็นเขต A และ เขต B พื้นที่เขต B จะเป็นพื้นที่ที่คนส่วนใหญ่ถูกคุมขังอยู่ ส่วนเขต A จะเป็นพื้นที่ที่คนธรรมดาไม่สามารถเข้าไปได้ สาเหตุที่ตี้สู่รู้ถึงการมีอยู่ของพื้นที่เขต A ก็เพราะฟังมาจากนักโทษคนอื่น ๆ เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ และนึกสงสัยมาตลอดว่าหานเทียนหยางจะถูกควบคุมตัวในพื้นที่เขต A หรื
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1018
เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นหลายครั้ง ดังนั้นตี้สู่จึงไม่ได้แปลกใจอะไรในหนึ่งวันจะเกิดเหตุการณ์คล้ายแผ่นดินไหวเล็ก ๆ แบบนี้หลายครั้ง และเพราะเกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหวเช่นนี้ ทำให้ตี้สู่แน่ใจมากขึ้นว่าเรือนจำตี้ซินอยู่ใจกลางโลกจริงๆ อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องที่น่าตกใจมากที่สามารถสร้างอาคารขนาดใหญ่ไว้ใต้ดินแบบนี้ได้ จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่รู้ว่าที่นี่มีขนาดใหญ่แค่ไหนกันแน่ห้องนักโทษอีกคน หานซานเฉียนขมวดคิ้ว ในความมืดเขารู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนแบบนี้หลายครั้งแล้ว ตอนแรกเขาก็คิดว่ามันน่าจะเกิดจากแผ่นดินไหว แต่เมื่อเขาลองพิจารณาดูดี ๆ ก็พบว่ามันดูไม่ค่อยเหมือนแผ่นดินไหวสักเท่าไหร่ แต่หานซานเฉียนก็ไม่แน่ใจว่าการสั่นสะเทือนแบบนี้เกิดจากอะไรในพื้นที่พิเศษของเรือนจำตี้ซิน โยวหลี่ที่ถูกทุบตีจนเกือบตายกึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนพื้น มีลำแสงที่แข็งแกร่งอยู่ตรงหน้าเขา และมีคน ๆ หนึ่งนั่งอยู่ใต้ลำแสงนั้น เพราะแสงนั้นมันแยงตาจนเกินไป ทำให้เขาไม่สามารถมองคนตรงหน้าชัด ๆ ได้แต่โยวหลี่รู้ว่าบุคคลนี้คือคนที่มีอำนาจสูงสุดในเรือนจำตี้ซิน และเขาเป็นคนที่มีสิทธิ์ปล่อยโยวหลี่ออกไปจากห้องคุมขัง เพื่อให้ต่อสู้
Latest chapter
