Home / โรแมนติก / ลูกหนี้มาเฟีย / ตอนที่ 13 รับใช้เหมราช

Share

ตอนที่ 13 รับใช้เหมราช

last update Last Updated: 2024-11-26 23:15:10

เมนูง่ายๆ ที่ว่าก็เป็นเพียงไข่เจียวหมูสับ หากเป็นอย่างอื่นคงใช้เวลาทำนานมากกว่านี้และดูท่าเหมราชจะหงุดหงิดโมโหหิวหากต้องรอนาน มะลิตั้งโต๊ะอาหารเย็นในช่วงสามทุ่มให้มาเฟียหนุ่ม เหมราชเดินลงมา เขาสวมเพียงกางเกงขายาวสีเทาตัวเดียว ผมที่ยังเปียกหมาดๆ เพราะไม่ได้เป่า แค่ซับน้ำด้วยผ้าขนหนูก็เท่านั้น และคราวนี้มะลิก็มีจุดให้สนใจใหม่นั้นก็คือรอยสักของเหมราช ครั้นรอบก่อนเธอมัวแต่มองอวัยวะอันใหญ่โตและตกใจจนไม่ได้สังเกตว่าชายหนุ่มมีรอยสักรูปงูตัวใหญ่อยู่บริเวณหลังซีกขวา ส่วนกลางสันหลังเป็นอักษรต่างประเทศที่เธอเองก็อ่านไม่ออกและไม่รู้ว่ามันเป็นภาษาอะไร สักเรียงตัวยาวมาถึงระดับเอวมะลิแอบมองขณะที่อีกฝ่ายตั้งหน้าตั้งตากินข้าวเพราะความหิว เหมราชน่ากลัวก็มาก แต่ถ้าตัดความเป็นมาเฟียออกก็มีเสน่ห์ไม่น้อย อีกทั้งก็รู้สึกว่าจริงๆมาเฟียคนนี้ก็หล่อมากทีเดียว

“หยิบบุหรี่มาให้ด้วย”

“...”

มะลิหันมอง ไม่รู้ว่าบุหรี่ที่เขาว่ามันวางอยู่ตรงไหน

“ในห้องสนุ๊ก วางบนโต๊ะด้านข้าง”

“จ้ะ มะลิไปหยิบมาให้”

ว่าแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้องนั้น ขณะที่เหมราชกำลังเคี้ยวอาหารอย่างง่ายๆ เต็มกระพุ้งแก้ม มะลิมองหาบุหรี่ทว่ากลับเห็นข
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 14 มะลิไม่ชอบกลิ่นบุหรี่

    “ได้แล้วจ้ะ” มะลิวางลง รีบขยับตัวถอยออกเพราะอยู่ใกล้ไม่ได้ มือยังอังที่จมูก กระทั่งมาเฟียหนุ่มทิ้งที่เหลือลงโถแก้วสำหรับทิ้งก้นบุหรี่และถุยน้ำลายเหนียวหนืดเพื่อดับไฟที่ยังแดงบนก้านบุหรี่ “เหม็นเหรอ” “ก็เหม็นจ้ะ มะลิไม่ดูดเลยไม่รู้สึกหอมเหมือนคุณเหม” “ฉันก็ไม่เคยว่ามันหอม” “ไม่หอมดูดทำไมล่ะจ๊ะ” มะลิเงยหน้ามองแล้วเอ่ยคำถามนั้นออกไป จากที่เอาแต่ก้มหน้าก็สนใจกับประโยคนั้นของเหมราชทันที “ฉันติด” ที่เขายังดูดอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้ชื่นชอบว่ามันหอมแต่อย่างใด แต่เพราะดูดมานานหลายปีจากความคึกคะนองอยากรู้อยากลองเมื่อตอนเป็นวัยรุ่น เขาเคยเลิกมันไปแล้วครั้งหนึ่ง ไม่แตะนานเกือบสองปี แต่ก็กลับมาดูดอีกครั้งในวันที่เขาถูกคนไว้ใจหักหลังทางธุรกิจเอาความลับไปขายให้กับศัตรูเพียงเพราะเงินไม่กี่สิบล้าน เป็นเพื่อนสนิทที่ไม่คิดว่าจะทำกันได้ ความเครียดสะสมและความเสียใจทับถม ทางออกที่พอช่วยได้คือการดูดบุหรี่ มันก็ช่วยให้ผ่อนคลายได้แต่ก็แค่ตอนหยิบมันเข้าปากเท่านั้น แต่ผลที่ตามมาคือทำให้เขาติดบุหรี่หนักมากไปใหญ่ “คงจะเลิกยากนะจ๊ะ” “ฉันแค่ไม่ได้คิดจะเลิกต่างหาก” เหมราชตอบคนอายุน้อย หากตั้งใจจริงๆ มีหรือจะเ

    Last Updated : 2024-11-26
  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 15 มะลิอยากรับผิดชอบ

    วันต่อมา“อุ๊ย!! เท้าไปโดนอะไรมามะลิ”อ้อยควั่นทักขึ้น เมื่อเห็นคนอายุน้อยเดินขากะเผลกพร้อมกับการนิ่วหน้าแล้วยังสูดปากจากความเจ็บ วันนี้มะลิเดินเท้าเปล่า ไม่มีถุงเท้าสวมใส่เหมือนเช่นทุกวัน แต่มีผ้าก๊อซสำหรับพันแผลมาแทน ในมือก็ถือกล่องเก็บสำลีและน้ำเกลือเป็นอุปกรณ์ทำแผลก่อนจะวางลงบนโต๊ะ ก่อนจะลากเก้าอี้ที่ซ่อนอยู่ด้านล่างออกมา จากนั้นก็นั่งลงแล้วยกเท้าข้างที่เป็นแผลขึ้นมาเหยียบยันบนเก้าอี้“โดนเศษถ้วยน้ำชาบาดเอาจ้ะพี่อ้อย”“ถ้วยน้ำชา”คนแก่กว่าหันมาอย่างสนใจ มองมะลิที่กำลังแกะผ้าพันแผลเพื่อจะล้างทำความสะอาดคราบเลือดจนเป็นวงสีแดงแล้วยังบวมเป่งเป็นหลังเต่าอีกด้วย“จ้ะ มะลิตกใจเสียงฟ้าร้อง เลยทำหลุดมือแตกไปทั้งเซตเลย น่าเสียดาย”“เอ้า!! นี่มะลิทำแตกหรอกเหรอ”อ้อยควั่นอุทานออกมาอย่างตกใจ รีบวางซองเครื่องปรุงที่กำลังเทใส่กระปุกลงแล้วลากเก้าอี้อีกตัวออกมานั่งข้างๆ คนอายุน้อยพยักหน้ารับว่าตัวเองเป็นคนทำ แต่ก็แอบงงทำไมพี่อ้อยถึงดูตื่นเต้นปนตกใจมากขนาดนี้“จ้ะ มะลิทำแตกเอง”“นึกว่าคุณเหมหงุดหงิดจนขว้างแตกน่ะสิ ที่ไหนได้ฝีมือเรานี่เอง”“ไม่ได้ตั้งใจนี่น่า” พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ มะลิไม่ได้ตั

    Last Updated : 2024-11-26
  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 16 เหมราชกลืนน้ำลาย

    ก๊อก !! ก๊อก !! ก๊อก !!มาเฟียหนุ่มที่กำลังตั้งท่าเตรียมยิงลูกสนุ๊กบนโต๊ะลูกสุดท้าย ตวัดดวงตาคมมองประตูสีเข้มอย่างหงุดหงิดแล้วจิ๊ปากหนึ่งที กำลังจะแทงอยู่แล้วเชียวแต่ดันมีเสียงรบกวนเข้ามาขัด ก่อนจะนึกว่าคงเป็นไอ้ลมเหนือเดินกลับมาเอาอะไรสักอย่าง“เข้ามา”เขาตะโกนเป็นการอนุญาต เหยียดตัวแล้วขยับหามุมใหม่ในการยิง ครั้นจังหวะที่ตั้งท่าไว้ถูกขัดจากคนด้านนอกก็เลือกขยับมาฝั่งตรงข้าม หันหลังให้กับบานประตูที่มีคนด้านนอกเปิดเข้ามาพอดี มะลิก็เห็นว่าเหมราชกำลังก้มตัวราบไปกับโต๊ะ ใช้สมาธิอยู่กับกิจกรรมที่ชอบ ทั้งที่จริงเวลาว่างเขาควรถือปืนยิงเป้าที่สนามยิงปืน รัวกระสุนแบบดุเดือดเพื่อฝึกความแม่นยำ แต่เปล่าเลยเหมราชเป็นมาเฟียที่ไม่ชอบมีเรื่องกับใคร ไม่ชอบจับปืนแต่ชอบจับไม้สนุ๊ก นิ่งขรึมน่าเกรงขามและไม่สุงสิงกับใคร แต่อย่ายุ่งกับเขาเป็นพอ เพราะถ้าล้ำเส้นเข้ามาเขาก็เอาตายเหมือนกันปั๊ก!!กระแทกไม้เข้ากับลูกกลมๆ จนมันตกลงหลุมไปในที่สุด เมื่อเก็บแต้มบนโต๊ะสำเร็จเขาก็ยืดตัวเต็มความสูง พลันนั้นดวงตาของมะลิก็เชิดมองตามร่างสูงใหญ่ที่ยาวไม่ต่างจากเสาไฟฟ้า“มึงลืมอะไร”“...”มะลิทำหน้าแบบงงๆ ไม่เข้าใจที่เหมราช

    Last Updated : 2024-11-26
  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 17 เหมราชแลใส่ใจ

    เมื่อหลังเท้าถูกขยี้ด้วยฝ่าเท้าหนาใหญ่ก็ระบมจนอักเสบมากกว่าเดิม มะลิตื่นขึ้นได้ก็รู้สึกเจ็บมากกว่าเมื่อวาน เพียงแค่ยกเท้าวางพื้นก็ถึงกับสะดุ้งจนร้องโอ๊ย“ถึงขั้นเดินไม่ได้เลยเหรอ”เดินออกจากห้องแทบไม่ไหวก็คงต้องขอความช่วยเหลือจากพี่อ้อยควั่น เอื้อมมือจนสุดแขนคว้ามือถือที่ชาร์จวางไว้ข้างเตียงนอน จากนั้นเปิดรายชื่อในสมุดโทรศัพท์กดต่อสายในทันทีอ้อยควั่นกำลังตั้งโต๊ะมื้อเช้าให้เหมราช วางแก้วที่รินน้ำเย็นแล้วถอยตัวออกมา เห็นเจ้านายเดินลงมาจากห้อง ท่าทางเหมือนเขาจะมีธุระครั้นแต่งกายสุภาพและเป็นทางการ เหมราชสวมสูทตัวแพง กางเกงสแลคและเนคไทเป็นโทนสีดำแบบเดียวกัน ส่วนด้านในนั้นเป็นเชิ้ตสีขาวเนื้อดี ขยับเก้าอี้แล้วหย่อนก้นลงนั่ง ดวงตาคมก็มองอาหารเช้าที่อยู่บนโต๊ะเป็นข้าวต้มเห็ดหอมที่เขาชอบกิน ถัดไปเป็นแอปเปิลที่ปอกแล้วและมีขนมปังปิ้งวางไว้เพียงสองชิ้น ยกข้อมือหนาขึ้น ถลกแขนเสื้อเล็กน้อยแล้วมองนาฬิกาเรือนหรูเพื่อดูเวลาก่อนจะหยิบช้อนขึ้นมา เขาต้องรีบกินเพราะใกล้เวลาที่นัดหมายของธุระสำคัญ เหมราชเหยาะเครื่องปรุงเล็กน้อย กำลังจะตักข้าวต้มร้อนๆ เข้าปากก็ชะงักทันที เมื่อเสียงมือถือของอ้อยควั่นดังขึ้นม

    Last Updated : 2024-11-26
  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 18 จูบแรกของมะลิ

    คฤหาสน์มะลิกลับจากโรงพยาบาลตอนเที่ยง รถราขาไปขากลับก็เนืองแน่นจนเคลื่อนตัวยาก เหมราชที่ยังอุ้มลูกหนี้มาส่งถึงห้องไม่อายสายตาลูกน้องที่มองอย่างสงสัย ทว่ามะลิกลับเป็นคนรู้สึกเอง“วางตรงนี้จ้ะ”ชี้ไปที่เตียงนอนของตัวเอง ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะค่อยๆ วางอย่างเบามือ“ฉันออกไปธุระก่อน เธอไม่ต้องทำงานจนกว่าจะหายดี”“แล้วแบบนี้หนี้คุณเหมจะหมดตอนไหน”“หายดีก่อน ฉันทบย้อนหลังเอง”ไม่รู้ว่าเป็นคำขู่หรือแค่ประโยคบอกเล่าแต่ทำมะลิคอหดได้เหมือนกัน ยังไม่วายแอบมองใบหน้าคมของคนที่นั่งย่อตัวข้างเตียงแล้วอมยิ้ม ครั้นเห็นเหมราชกำลังอ่านฉลากยาก็ต้องรีบหุบเมื่อสายตาคมเข้มตวัดขึ้นมามองหน้ากัน“ยาของเธอกินหลังอาหารทั้งหมด ฆ่าเชื้อแก้อักเสบกินให้ครบทุกมื้อและกินให้หมดนะ”“...”“เข้าใจไหม”“ข่ะ...เข้าใจจ้ะ”สิ้นประโยคตอบรับความเงียบก็เข้ามาปกคลุม สายตาที่มองกันประหนึ่งเป็นแม่เหล็ก มะลิเห็นโพรงแก้มคุณเหมดุนออกมาครั้นอีกฝ่ายใช้ลิ้นดุนดันอยู่ภายใน พลันนั้นความตื่นเต้นก็เกิดขึ้นเพราะเหมราชลูบหัวเข่าที่งอนั่งบนเตียงนอน ก่อนที่เขาจะส่ายหน้าไปมาแล้วลุกพรวดขึ้น“ฉันมีธุระ”“จ้ะ”ชายหนุ่มเดินออกไป ดวงตาสวยก็มองตามจนกระทั่

    Last Updated : 2024-11-26
  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 19 ถุงน่องมีรู

    เมื่อธุระซื้อขายที่ดินเป็นอันเรียบร้อยดี เหมราชก็เข้ามาห้องทำงานของตน ครั้นนานๆ ทีเข้าจะมานั่งเก้าอี้ของผู้บริหารในส่วนอสังหาริมทรัพย์ หยิบซองบุหรี่ออกจากกระเป๋าสูท ทว่าลืมหยิบไฟแช็กติดมือมากด้วย ความอยากดูดสารนิโคตินทำให้เขาหงุดหงิด หยิบมือถือที่วางบนโต๊ะตั้งแต่แรกขึ้นมากำลังจะกดต่อสายหาลมเหนือก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่าเขาทิ้งไฟแช็กไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงานตั้งหลาย อีกทั้งไอ้ลมมันเกินทางไปกรมที่ดินเพื่อโอนกรรมสิทธิ์ของที่ดินผืนนั้นมาเป็นของเขา นึกได้ก็เปิดลิ้นชักทันที ด้านในมีไฟแช็กอยู่สองอันและยังใช้งานได้ปกติ เขาหยิบมันขึ้นมากดหัวไฟแช็กแล้วลนไฟที่ปลายของมวนบุหรี่ ความร้อนค่อยๆลนจนมีควันขึ้น เขาสูดซืดใหญ่ๆ เอากลิ่นสารนิโคตินเข้าปอดและทิ้งไฟแช็กอันเก่าลงไว้ที่เดิม ยังไม่ทันจะปิดลิ้นชัก ดวงตาคมก็มองเห็นซองสีน้ำตาลที่วางอยู่ในนั้น “อะไร” เหมราชขมวดคิ้ว ปกติโต๊ะทำงานจะไม่เก็บเอกสารอะไรไว้แบบนี้ หากจะมีก็คงกระดาษที่ไม่ใช่หรือขยะที่ลืมทิ้งก็เท่านั้น เขาหยิบออกมา มองไปยังซองสีน้ำตาลขนาดใหญ่กว่ากระดาษเอสี่ครู่หนึ่งแล้วลุกขึ้น มองอย่างนึกสงสัยแต่ไม่เอะใจอะไร เดินไปยังมุมห้องที่ก้าวขาเพียงไม่กี่ก้าวก็

    Last Updated : 2024-11-26
  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 20 ไม่ใช่โจร

    “เดินเต็มเท้าได้แล้วนะมะลิ”“ได้แล้วจ้ะพี่อ้อย”อาการบาดเจ็บที่เท้าของมะลิหายดี เหลือเพียงรอยแผลเป็นที่ยังต้องรักษาด้วยการทาครีม ทว่ามะลิก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะมันไม่ได้เป็นอยู่ที่ใบหน้า ก็คิดว่าแผลที่เท้าใครจะหลุบดวงตาต่ำมามองมะลิเดินมาพร้อมชามใบใหญ่ในมือ ก็พลันเอ่ยตอบคนแก่กว่าที่เดินมาจากอีกฝั่งของคฤหาสน์เห็นเป็นเพียงเงารางๆ ทว่าเสียงที่คุ้นเคยทำให้รู้ว่าคือพี่อ้อยและมักตะโกนถามกันแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง คนอายุน้อยนั่งลงโต๊ะม้าหินอ่อนตัวเดิม ที่ชอบมานั่งเล่นนั่งกินขนมประจำหรือนั่งมองพระจันทร์ในวันที่นอนไม่หลับ ก็ต้องหันหน้าขวับมองอ้อยควั่นที่นุ่งผ้าถุงแล้วยังมีผ้าโพกบนหัวเดินถือขันตักน้ำพร้อมอุปกรณ์อาบน้ำมาจากฝั่งทางซ้ายมือ ทั้งยังกลิ่นสบู่หอมๆ ที่คลุ้งกระจายรู้เลยว่าพี่อ้อยอาบน้ำมา“กินอะไร”“ยำมะม่วงจ้ะ อยู่ในตู้เย็นมาหลายวันเลยเอามายำกินให้หมด”“น่ากิน แต่พี่แปรงฟันล่ะ ขี้เกียจแปรงฟันอีก”“พี่อ้อยอาบน้ำมาเหรอจ๊ะ”“ใช่ -- วันนี้อากาศหนาวด้วย น้ำนี่เย็นอย่างกับน้ำแข็ง”มะลิที่เอ่ยถามคนแก่กว่าด้วยความสงสัย เมื่อได้คำตอบก็ยิ่งขมวดคิ้วเป็นโบขึ้นกลางหน้าผาก ห้องพักแม่บ้านมีห้องน้ำส่วนตัวแยก

    Last Updated : 2024-11-26
  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 21 อยากช่วยอาบน้ำ

    “ฉันบอกให้ลุกขึ้น”ว่าแล้วก็ดึงแขนมะลิให้เหยียดตัว ทว่าความสูงก็เสมอเพียงหน้าอกของเขา มองลูกหนี้ที่มีเพียงผ้าถุงห่อบนกายขาวอันอวบอัด เหมราชหลุบดวงตาต่ำก็เห็นร่องหน้าอกบึ้มบั้มของมะลิอย่างชัดเจน ไม่ต่างจากโดนมวนบุหรี่จี้กระตุ้นก็พลันขบริมฝีปากเหมือนจะอดกลั้นอะไรไว้บางอย่างไม่ให้แสดงออกมา“บ้านฉันหลังนี้เกือบร้อยล้าน เธอมานุ่งผ้าถุงอาบน้ำในตุ่มได้ยังไง ที่นี่ไม่ใช่ห้องเช่า”“ก็...ห้องน้ำมันใช้ไม่ได้ หรือจะให้มะลิขึ้นไปใช้บนห้องคุณเหม”ประโยคที่ออกจากปากมะลิเป็นเพียงการพูดลอยๆ ครั้นไม่รู้จะอาบตรงไหน ห้องน้ำส่วนของคนใช้ ใช้ไม่ได้ทั้งหมดเพราะท่อที่ส่งน้ำไปเก็บไว้ในแท่นตัน จะใช้ได้ก็เพียงคฤหาสน์หรือห้องพักพวกบอดี้การ์ดของเหมราชเท่านั้นมะลิพูดจบก็ยังยืนกอดอกตัวสั่น เมื่อลมหนาวเริ่มปะทะกายขึ้นเรื่อยๆ กำลังจะหมุนตัวหยิบตะกร้าอุปกรณ์อาบน้ำเดินไปอีกฝั่งก็ถูกเหมราชกระชากแขนตัวแทบปลิว“อ่ะ !! คุณเหม”“...”“คุณเหม...พามะลิไปไหน”ทว่าชายหนุ่มไม่ตอบอะไรเลย นอกจากการก้าวขายาวๆ หนึ่งข้างเท่ากับมะลิก้าวสองข้าง เท้าน้อยๆ ถกขึ้นบันไดไม่ต่างจากการเดินเร็ว ทั้งกลัวล้มทั้งมึนงงที่จู่ๆ เหมราชก็ลากกันขึ้นมาใ

    Last Updated : 2024-11-26

Latest chapter

  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 56 เจ้าของกันและกัน

    เช้าวันต่อมา บรรยากาศในเมื่อคืนกลายเป็นเรื่องที่สนุกสนาน เมื่อเพื่อนบ้านเห็นว่ามีรถคันหรูจอดหน้าบ้านยายใหม่ตั้ง 2 คันก็แวะเวียนเข้ามาทักทายตามประสาคนอยากรู้อยากเห็น เรื่องราวของมะลิดังไปทั่วหมู่บ้านภายในค่ำคืน แต่ก็เป็นเรื่องราวดีๆ ที่คนพูดถึง ทว่าโดนสบประมาทว่ามะลิอาจเป็นเพียงเมียน้อยของเจ้าหนี้มาเฟีย แต่เมื่อเจ้าตัวออกมายืนยันด้วยตัวเอง พร้อมกับหัสดินว่ามะลิคือเมียหนึ่งและเมียเดียวของตระกูลอัครพิสุทธิ์สิน ทุกคนที่เอาแต่จ้องสงสัยและจ้องนินทาก็หายแคลงใจ ส่วนยายหมายก็โล่งอกในทันที หลังจากที่แอบคิดมากมานาน เป็นเดือนๆ ว่าหลานสาวอาจเป็นเพื่อนของเล่นคนรวยเป็นเพียงคนขัดดอก “ฝีมือยายไหม อร่อยเหมือนมะลิเลยนะ ลื้อว่าไหมอาเหม” หัสดินพูดออกมาอย่างชื่นชม ขณะที่ยังนั่งขัดสมาธิบนแคร่ไม้ นั่งล้อมวงกินมื้อเช้าในบรรยากาศที่แตกต่างจากที่เคยเป็น แต่ทว่าชายมีอายุกลับรู้สึกชื่นชอบกับธรรมชาติที่อยู่รอบตัว หรืออาจจะรู้สึกชื่นชอบเพราะเจอคนที่ถูกใจ สายตาหัสดินที่มองยายไหมทำเหมราชหนักใจ แม้จะเคยอนุญาตให้เตี่ยมีเมียอีกสักคนแต่ก็ไม่นึกว่าเตี่ยจะแสดงอาการหนักเมื่อเจอยายของมะลิ เล่นหูเล่นตาแพรวพราวราวกับตัวเอง

  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 55 กลับไปหายาย

    สามวันต่อมาเชียงรายสายการบินดับเบิ้ลบี ไฟล์ท TG9397 แลนดิ้งถึงสนามบินในช่วงเวลาบ่ายโมง เป็นครั้งแรกที่มะลินั่งเครื่องบินก็ตื่นเต้นตลอดการเดินทาง เป็นการกลับบ้านในรอบหลายเดือน ตั้งแต่มะลิมาทำงานใช้หนี้เพื่อแลกกับที่ดินของยายการเดินทางมาเพียงสองคน เหมราชยอมเลื่อนงานที่ต้องจัดการภายในสองสามวันนี้ออกไปเป็นอาทิตย์และพาเมียมาหายายที่คิดถึง ลงจากเครื่องก็มีรถเช่ามารอรับ ครั้นลมเหนือติดต่อจองไว้ให้เพราะเหมราชไม่ได้ขับรถส่วนตัวมาเองรถยนต์ยุโรปมีค่าเช่าหลักหมื่นต่อวันเคลื่อนตัวไปถนนทางหลวงและมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านแม่กลองทันที มะลินั่งบีบมือที่ชื้นไปด้วยทั้งกลัวและตื่นเต้นจนหัวใจเต้นตึกตัก แต่ทว่าได้มือหนาของเหมราชกุมกระชับจนกระทั่งมาจอดหน้าบ้านพื้นดินที่ยังชื้นจากฝนที่ตกหนักเมื่อคืนส่งผลให้สวนผักของยายเขียวขจี บรรยากาศโดยรอบเงียบเพราะคนแถวนั้นต่างก็ออกไปทำงานในตอนกลางวันและส่วนมากก็ทำไร่ทำสวนกันทั้งนั้น มะลิเปิดประตูลงมา ยืนท่ามกลางแดดจ้ามองบ้านทรุดโทรม พลันนั้นน้ำตาไหลเองอย่างไม่อาจห้าม เป็นครั้งแรกที่ห่างจากยายนานมากขนาดนี้ หากไม่นับตอนเคยอยู่กับพ่อ มองพื้นที่ทำมาหาอันเล็กน้อยที่เคยกลัวว่

  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 54 ทายาทเหมราช

    มะลิเหนื่อยจากการอ้วกแบบหมดไส้หมดพุงก็ม่อยหลับราวกับว่าสลบไสล ส่วนเหมราชก็หอบหมอนและผ้าห่มมานอนบนโซฟา เมื่อคนอายุน้อยไม่ยอมให้เข้ามานอนกอดเพราะเหม็นตัว แม้จะเข้าไปอาบน้ำใหม่อีกรอบและพรมน้ำหอมชนิดที่ฉุนจนแสบจมูกก็ยังมีกลิ่นที่มะลิไม่ชอบอยู่ดี อาการช่างแปลกๆ ทำเขาแอบตื่นเต้นนอนไม่หลับ นั่งมองเมียรักและเดินไปเดินมาคนเดียวแทบทั้งคืนรุ่งเช้า...ดวงตาปรือปรอยในเช้าวันใหม่ มะลิตื่นในช่วง 8 โมงเช้า สายกว่าเมื่อวานไปตั้งหนึ่งชั่วโมง ขยับกายที่รู้สึกดีขึ้นเมื่อคืนนั่งบนเตียง ให้อาการงัวเงียดีขึ้นแล้วค่อยๆ ปรับโฟกัสดวงตากลมให้มองชัดขึ้น ในห้องเหลือแค่ตัวเองเพียงคนเดียวก็นึกว่าเหมราชคงออกไปทำงานเหมือนเช่นทุกวัน“ตื่นสายไม่ได้ส่งพี่เหมขึ้นรถไปทำงานเลย”ตำหนิตัวเองที่เดี๋ยวนี้เป็นคนเหลวไหล แม้จะเข้านอนเร็วกว่าปกติก็ยังเป็นยัยแคระขี้เซาอยู่ดี แบบนี้เขาเรียกว่าทำหน้าภรรยาบกพร่องไหมนะกำลังก้าวขาลงจากเตียง เสียงเปิดประตูดังขึ้น มะลิตกใจที่จู่ๆ มีคนถือวิสาสะเปิดเข้ามาเพราะหากตัวเองโป๊เปลือยอยู่คงเป็นภาพที่ไม่เหมาะสม ทว่ากลับเห็นเป็นร่างสูงของเหมราชเดินเข้ามาด้วยท่าทางรีบๆ และยังสวมชุดนอนตัวเมื่อคืนอยู

  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 53 มะลิแปลกๆ

    ขณะที่คนอยู่ในออฟฟิศก็นั่งยิ้มมองจอมือถือไม่ต่างจากมะลิเสียเลย ลมเหนือที่ยืนรองานก็มองเจ้านายด้วยสายตารอคอย ที่จู่ๆ ก็ลอยแพให้เขายืนอยู่แบบนั้นหลายนาทีได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้โทรตามให้เขาเข้ามารับเอกสารสำคัญ เพื่อที่จะส่งต่อให้กับธนาคาร แต่พอเข้ามาเหมราชก็เอาแต่สนใจหน้าจอมือถือ พลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่เงยหน้ามามองกันเลย“ฮึมมมม”ลมเหนือกระแอมเสียงเบาๆ ก็เหมือนว่าเจ้านายจะไม่ได้ยิน ก่อนจะเพิ่มระดับเสียงดังขึ้นมาอีกหนึ่งครั้ง พลันนั้นดวงตาคมก็ตวัดมองคนสนิทด้วยแววตาออกดุทันที ราวกับว่าเขาเข้ามาขัดจังหวะ แต่เปล่าเขาเข้ามาตามคำสั่งของเจ้านาย“งานก็วางอยู่ตรงนั้น มึงไม่แหกตามอง”ลมเหนือเสดวงตามอง เป็นซองสีน้ำตาลด้านในคือเช็คจ่ายค่าจ้างในส่วนต่างๆ ที่นอกเหนือการจ่ายจากบัญชีของบริษัท“ขอโทษครับ ผมเข้ามาก็เห็นคุณเหมยิ้มจนตาหยี ตั้งแต่ได้คุณมะลิมาเป็นเมียยิ้มจนร่องหมากขึ้นเลยนะครับ”โดนลูกน้องแซวเข้าให้ เหมราชเป็นคนยิ้มยาก ตั้งแต่ลมเหนือทำงานเป็นลูกน้องที่จงรักภักดีเขาก็แทบนับครั้งได้ที่เห็นเจ้านายฉีกยิ้มออกมา และมุมปากที่แขวนขึ้นส่วนมากมาจากเรื่องของธุรกิจที่มันประสบความสำเร็จ แต่ทว่าตอนนี้เหมราช

  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 52 ยัยลูกหมูของพี่

    “คุณเหมกลับมาค่ะคุณมะลิ”“ไม่ใช่ พี่เหมเข้าผับต่อ”สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำอ้อยควั่นยกมือมาแต่ปาก เบิกดวงตากลมโตราวกับว่าไม่เชื่อ ไม่เคยได้ยินใครเรียกเหมราชแบบนี้ แม้แต่ผู้หญิงที่เป็นคู่นอนของเหมราชอายุน้อยกว่าเป็นสิบปี มาเฟียหนุ่มก็ไม่อนุญาตให้เรียกสิทธิ์นั้นได้แค่มะลิคนเดียว...เมื่อสงสัยว่าเป็นใครก็เดินออกไปดูพร้อมกัน รถยนต์คันคุ้นตาไม่ใช่ใครที่ไหน เจ้าสัวหัสดินมาพร้อมกับของที่ติดมือมาอย่างมากมาย“เจ้าสัว...สวัสดีจ้ะ”มะลิยกมือไหว้พร้อมกับพี่อ้อยควั่น หัสดินที่กำลังเดินขึ้นบันไดไม่กี่ขั้นเพื่อเข้ามาด้านในแต่มีลูกน้องประคองกันล้ม ก็ยกมือปัดครั้นได้ยินคนอายุน้อยเรียกไม่เข้าหู“อามะลิ! ผัวลื้อไม่สั่งสอนหรือไง ว่าต้องเรียกอั๊วว่าเตี่ย”“...” มะลิทำหน้านิ่งแล้วกลอกตามองอ้อยควั่น“พวกลื้อ ขนของมาให้ลูกสะใภ้ ขนมาหมดทุกอย่าง เข้าใจไหม” เขาหันไปตะโกนบอกลูกน้อง“เข้าใจครับ”หัสดินเดินนำไปห้องรับแขก เมื่อเป็นบ้านของลูกชายไม่จำเป็นต้องรอใครเชิญ เขาสามารถเดินเข้าออกประหนึ่งเป็นเจ้าของ ชายมีอายุหย่อนกายนั่งบนโซฟาตัวนิ่ม พร้อมกับครางเสียงกับอาการปวดเนื้อปวดตัวตามประสาคนแก่ส่วนมะลิที่เดินก้มหน้าตาม

  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 51 สำคัญที่หนึ่ง

    ...ร่างอวบอัดขยับกายขึ้นแล้วนั่งบนเตียง ผมเผ้าที่ยาวสลวยแต่มันก็ยุ่งเหยิงมากทีเดียวในตอนตื่น แม้ไม่ใช่คืนแรกที่มะลิเข้ามาใช้ห้องนอนของเหมราช แต่ก็นับว่าเป็นคืนแรกในฐานะคุณนายของบ้านอย่างเต็มตัว ดวงตากลมกะพริบถี่ๆ เพื่อปรับโฟกัสมองหาชายที่นอนอยู่ข้างกัน แต่กลับไม่เห็นเพราะว่าตอนนี้เขาลุกออกจากเตียงไปก่อนเธอเสียแล้วมะลิที่อยู่ในชุดนอนลายน่ารักก้าวเท้าลงจากเตียง เป็นจังหวะที่เหมราชเปิดประตูห้องน้ำออกมาพอดี ร่างสูงแต่งกายสุภาพ สวมเสื้อเชิ้ตสีกรม กางเกงสแลกสีดำและกำลังผูกเนคไทเข้าที่คอ“ตื่นแล้ว”“จ้ะ มะลิตื่นแล้ว”“...”เหมราชทำเพียงยิ้มตอบและวุ่นวายกับเนคไทที่พาดบนคอ“วันนี้คุณเหมจะเข้าบริษัทเหรอจ๊ะ”“ใช่ ขอเคลียร์งานอีกนิดหน่อย”เพิ่งกลับมาจากดูโครงการอสังหาริมทรัพย์ที่นครราชสีมา วันต่อมาเหมราชก็เตรียมตัวเข้าบริษัทอย่างเช่นเคย เดินทางไม่ไกลแต่ก็ทำให้เหนื่อยมากพอตัว เขากลับไม่ยอมหยุดพักผ่อน ไม่แปลกใจเลยทำไมทุกอย่างที่เขาสร้างขึ้นถึงได้เติบโตแบบก้าวกระโดดมากขนาดนี้“ส่วนตอนหัวค่ำจะเลยเข้าผับ”ธุรกิจกลางคืนที่เขาทำมานานหลายปี ถึงรอบที่ต้องเข้าไปตรวจตรา เพราะโดยปกติเหมราชจะเข้าผับก็ต่อเมื

  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 50 เป็นผัวเมียกัน

    เหมราชที่ยืนนิ่งชั่วครู่ ก็ย่นคิ้วเข้มที่เห็นลูกน้องยืนมาตัวเองเป็นนัยน์ตาเดียวกัน ก็พลันขึงตามใส่กลับ แววตาอันน่ากลัวทำทุกคนกระจายตัวออกกันออกไป ส่วนเหมราชก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์พร้อมกับเจ้าสัวที่หมุนตัวเดินตามลูกชายต้อยๆ แล้วหย่อนกายกลับเข้าไปนั่งที่เดิม “เตี่ยมานานแล้วเหรอ” ชายหนุ่มเอ่ยถามและแปลกใจไม่น้อยที่เห็นผู้เป็นพ่อ “ตั้งแต่เที่ยง โคราชมันอยู่ไม่ไกล ทำไมลื้อเพิ่งถึงอาเหม” เจ้าของชื่อยังไม่ตอบในทันทีแต่ขยับตัวไปยืนอยู่อีกมุม เขาควักบุหรี่ออกจากกระเป๋าเสื้อสูทเพื่อไม่ให้กลิ่นลอยคลุ้งไปในตำแหน่งที่หัสดินนั่ง จุดไฟแล้วคาบมันไว้ที่ปาก จากนั้นก็ดูดสารนิโคตินเข้าปอดอย่างหื่นกระหายครั้นอดทนอยากมาตลอดที่เดินทาง “รถมันติด” เหมราชก็ตอบตามความจริง สาเหตุของการมาช้ากว่าปกติก็เพราะรถในเมืองหลวงมันเนืองแน่น แต่ทว่านั่นไม่ใช่จุดสนใจของเจ้าสัวมากนัก “ลื้อกับอามะลิ...” พูดออกมาเพียงแค่นั้นคนฟังก็ตีความหมายของประโยคนั้นได้ เตี่ยของตนกำลังจะถามว่า เขาและมะลิเป็นอะไรกัน เหมราชยังทำท่าไขสือไปก่อน ตั้งใจดูดบุหรี่แล้วมองออกไปข้างนอก แต่เป็นการชะเง้อคอมองไปที่ห้องนอนของมะลิ หัสดินที่เห็นก็ลอบยิ้

  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 49 มะลิเมียเหมราช

    คฤหาสน์เหมราช“นี่อาเหมยังไม่กลับอีกเหรอ”“ยังค่ะเจ้าสัว”อ้อยควั่นตอบพร้อมกับการเสิร์ฟน้ำชาร้อนๆ และขนมรองท้องให้หัสดิน ครั้นนั่งรถมาหาถึงที่แต่ก็ยังไม่เห็นว่าเหมราชจะกลับมา และทุกครั้งที่ลูกชายหายไปทำงานต่างประเทศหรือต่างจังหวัด นิสัยงอแงของหัสดินก็เกิดขึ้นไม่ต่างจากเด็ก“ไปเป็นอาทิตย์ไม่ติดต่อมาหาอั้วเลย เครนถล่มทับคอซี้แหง๋แก๋ไปแล้วมั้ง”หัสดินแอบบ่น ทุกครั้งที่เหมราชไปทำงานก็หายหัวไม่ติดต่อพ่อเลยสักครั้ง แม้แต่ข้อความสักประโยคก็ไม่มีส่งมา“คงกำลังมีความสุขน่ะค่ะเจ้าสัว”ชายมีอายุกำลังตั้งท่าจะยกแก้วชาขึ้นมาดื่ม ได้ยินที่อ้อยพูดก็หันมาสนใจอยากรู้ในทันที ไปทำงานมีแต่เรื่องปวดหัว เอาอะไรมามีความสุข“ลื้อหมายถึงอะไรอาอ้อย...อะไรที่ลูกชายอั๊วกำลังมีสุข”หัสดินเอ่ยถามออกมาพร้อมกับคิ้วหงอกๆ ที่ย่นเข้าหากันอย่างงุนงง และในตอนนี้เขาอยากรู้เสียเต็มประดา“มะลิก็ไปด้วยค่ะ”“มะลิ...อ๋อ อีที่ตัวอ้วนๆ คนนั้นใช่ไหม”เจ้าสัวทำท่านึก ก่อนจะจำได้ว่ามะลิคือลูกหนี้ที่เหมราชลากตัวมาทำงานชดใช้กับหนี้สิน“ใช่ค่ะเจ้าสัว ลากมะลิขึ้นรถไปด้วย แง่งอนกันเหมือนคนเป็นแฟน”“หึๆ”ที่แท้ความสุขที่แม่บ้านบอกมาคือกา

  • ลูกหนี้มาเฟีย    ตอนที่ 48 มะลิมีอิทธิพลต่อความรู้สึก

    ครบหนึ่งอาทิตย์สำหรับการมาคุมงานที่นครราชสีมา ในส่วนของเหมราชจัดการแล้วเรียบร้อย ที่เหลือคือในส่วนของวิศวกรที่จะจัดการต่อ และหลังจากนั้นก็ใช้เวลาอีกสองวันอยู่พักผ่อน เสพบรรยากาศโดยไม่มีเรื่องงานเข้ามาปะปน กระทั่งถึงเวลาที่ต้องกลับกรุงเทพเพราะมีงานส่วนอื่นรออยู่ ข้าวของพับเก็บใส่กระเป๋าอย่างเรียบร้อยและลมเหนือกำลังขนขึ้นท้ายรถมะลิแอบเดินออกมาด้านนอกเพียงคนเดียวรอเหมราชที่ยังจัดการธุระส่วนตัวยังไม่เสร็จ เพราะอยากเสพบรรยากาศจนนาทีสุดท้ายก่อนจะก้าวขาขึ้นรถแล้วกลับกรุงเทพไป อากาศที่บริสุทธิ์ทำปอดน้อยๆ ได้รับโอโซนอย่างเต็มที่ ยืนกอดอกมองวิวทิวทัศน์ด้านหน้าเป็นเทือกเขาเขียวสวยช่างเป็นธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์อย่างมากเหมราชที่เดินออกจากห้องน้ำก็กวาดสายตามองหาคนอายุน้อยทันที ด้านหน้าเห็นเพียงลมเหนือกำลังจัดแจงกระเป๋าหลายใบให้เข้าที่ สวนมะลิกลับหายไปจากสายตาของเขา ทั้งที่ขอตัวเข้าห้องน้ำไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ“เหนือ มึงเห็นมะลิไหม”“ไม่เห็นครับ”คำตอบของผู้ใต้บังคับบัญชา ทำเหมราชหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ก็เข้าใจได้ว่าลมเหนือกำลังจัดระเบียบกระเป๋าที่อัดแน่นอยู่ในท้ายรถ เลยไม่ทันได้สังเกตมองผู้หญิงของเจ้า

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status