เข้าสู่ระบบแชร์
พิษกำเริบ2
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 22:47:39
บทที่เกี่ยวข้อง
ลิขิตแห่งรัก หมั้นหมาย
ซ่งจื่อหรูเดินไปเปิดประตูรั้วก็เห็นหลี่ถิงถิงยืนอยู่ ด้านหลังมีเกวียนวัวตามมา ในเกวียนมีข้าวของวางไว้"พี่สี่พวกเขาบอกว่ามาจากโรงเหล็กในตำบลนำของที่พี่สั่งไว้มาส่งเจ้าค่ะ"หลี่ถิงถิงอธิบาย ซ่งจื่อหรูพยักหน้าจากนั้นคนงานก็ช่วยนางขนของมาไว้ด้านใน ซ่งจื่อหรูจ่ายเงินส่วนที่เหลือคนงานของร้านเหล็กก็กลับไป"น้องห้า พี่มีเรื่องต้องทำเจ้าช่วยไปตามพี่สามมาหาพี่สักหน่อย รีบไปรีบมา"ซ่งจื่อหรูสั่งจบหลี่ถิงถิงก็รับคำและรีบวิ่งกลับบ้าน แค่เพียงถ้วยชาหลี่ม่านอวี้ก็เดินตามมา"น้องสี่ มีอะไรหรือไม่พี่กลัวท่านแม่อาละวาดอีก เมื่อวานนางก็ตีกับท่านย่า"หลี่ม่านอวี้เอ่ยถาม"พี่สามข้าต้องการให้ท่านเข้าตำบลแทนข้าสักหน่อย หนึ่งไปจินปู่เตี้ยนนำจดหมายไปให้จินเหนียง สองนำจดหมายและสิ่งของเหล่านี้ไปที่ร้านเถ้าแก่เหลียง สามนำร่มและพัดสองเล่มนี้ไปร้านหนึ่งในใต้หล้าของคุณหนูจาง จางอวี้เซียน จากนั้นซื้อของสำหรับต้อนรับท่านปู่วันนี้ กับซื้อของเซ่นไหว้บรรพบุรุษตามรายการที่เขียน พี่จิงเสวียนจะไปเป็นเพื่อนท่านเอง ให้ถิงถิงดูแลป้าสะใภ้ใหญ่หนึ่งวัน นางไม่เป็นไรหรอกถ้าไม่มีใครไปกระตุ้นนาง"เมื่อบอกกล่าวหลี่ม่านอวี้เรียบร้อยนา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก ซื้อของเซ่นไหว้
หลี่ม่านอวี้ตรงไปยังตำบล วันนี้หลี่ซ่งเหวินพาหลี่ไค่ซุนบุตรชายไปบ้านแม่ยายพร้อมภรรยาเพื่อบอกข่าวดีที่บุตรชายของเขาสอบติด หลี่ม่านอวี้จึงต้องขอยืมเกวียนวัวของปู่ใหญ่มาโดยมีจิงเสวียนเป็นคนบังคับ"นี่พี่จิงเสวียน ทั้งเอวและคอขอข้าเคล็ดไปหมดแล้ว ข้าอยากอาเจียนมากเลย"หลี่ม่านอวี้พะอืดพะอม"ขอโทษจริงๆนะแม่นางม่านอวี้ ข้าเคยแต่บังคับม้าน่ะทำเจ้าลำบากเสียแล้ว"จริงเสวียนไม่เคยบังคับเกวียนวัว เขาพามันเดินหน้าสามก็จะถอยหลังสองก้าว พอเริ่มจะบังคับได้ก็ควบทันที จนหลี่ม่านอวี้เมาเกวียน อาเจียนไปหลายรอบ"อืม ไม่เป็นไรหรอก ท่านช้ากว่านี้หน่อยก็แล้วกัน วัวไม่ใช่ม้าท่านเร่งไปมันก็ไม่ได้ไวขึ้นหรอก"จิงเสวียนผ่อนแรงลง เห็นสภาพนางก็อดตำหนิตนเองไม่ได้ แต่เขาไม่เคยขับเกวียนจริงๆนี่นา ไม่นานทั้งสองก็ถึงตำบล จิงเสวียนนำเกวียนไปจอดไว้ จ่ายเงินค่าจ้างผู้ดูแลจากนั้นก็เดินตามหลี่ม่านอวี้ไปจินปู่เตี้ยนเมื่อถึงจึงเคาะประตูร้านเรียกจินเหนียง สักพักก็มีคนเปิดประตูออกมา เป็นเด็กสาวคนนึงอายุประมาณสิบห้าปี หน้าตาสะสวยคล้ายจินเหนียงถึงแปดส่วน หลี่ม่านอวี้บอกจุดประสงค์ที่มานางจึงร้องเรียกคนด้านใน"ท่านแม่ มีแม่นางแซ่หลี่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก ท่านปู่กลับมาแล้ว
ซ่งจื่อหรูทำกับข้าวอย่างน้ำแกงหนึ่งอย่าง ชุดที่จินเหนียงตัดนั้นงดงามอย่างมานางมีฝีมือด้านนี้จริงๆ พรุ่งนี้ต้องขึ้นเขาไปเก็บกวาดสุสาน ผักที่อยู่ในมิติเติบโตเต็มที่แล้ว น้ำในลำธารสามารถช่วยเร่งการเติบโตได้อย่างดี นำมาให้คนในบ้านดื่มกิน ทุกคนล้วนสุขภาพดีขึ้นยกเว้นเพียงฮั่วหราน น้ำในมิติไม่แน่ใจว่าสามารถถอนพิษชนิดนี้ได้ไหมนี่เป็นพิษที่สกัดจากงูเจ็ดชนิด การสกัดพิษชนิดนี้ต้องจับงูขณะที่พวกมันจำศิลมาสกัดเอาพิษออกมาใช้ ใส่เพียงนิดจะทำให้เกิดอาการหนาวสั่นคล้ายเป็นโรคลมหนาว เมื่อจุดกำยานที่ทำจากเครื่องหอมยิ่งเป็นการกระตุ้นพิษงูให้กำเริบ หญ้าเหมันต์เป็นสมุนไพรที่ใช้ดูดพิษงูนี้ งูที่ใช้สกัดพิษเป็นงูเลือดเย็นต้องใช้ความเย็นที่มากกว่ามาดูดซับ เสียงของซ่งจื่อเย่วร้องเรียกนางจึงออกจากภวังค์"พี่ใหญ่....พี่ห้ามาบอกว่าท่านปู่ใกล้ถึงแล้วเจ้าค่ะ"ซ่งจื่อเย่วบอกแก่พี่สาว ทั้งสามคนเปลี่ยนชุดใหม่ ซ่งจื่อหรูเห็นทรงผมที่ฮั่วหรานทำให้ของซ่งจื่อเย่วและซ่งจื่อห่าวก็เอ่ยชม"อาสะใภ้ ฝีมือทำผมของท่านงามนัก วันหลังข้าคงต้องหัดเรียนกับท่านบ้างแล้วเจ้าค่ะ"ซ่งจื่อหรูเอ่ยชม"ได้สิ วันไหนเจ้าว่างก็มาเรียนอาสะใภ้จะสอนเจ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก เลี้ยงลูกอย่างไรยังสู้เด็กคนนึงเลี้ยงน้องไม่ได้เลย
ซ่งจื่อหรูออกมาจากมิติก็เห็นซ่งจื่อเย่วนอนหลับน้ำลายไหลมุมปาก ส่วนขานั้นวางก่ายอยู่บนหน้าอกของซ่งจื่อห่าวน้องชาย"พี่ใหญ่...ข้าอยากกินลูกท้อจังคงหวานมากเลย"ซ่งจื่อเย่วละเมอถึงลูกท้อ ที่พวกเขาเพิ่งปลูกเมื่อวานต้นที่นางนำออกมามีลูกท้อเล็กๆติดอยู่ ซ่งจื่อหรูใช้มือค่อยๆลุบปอยผมที่ยุ่งเหยิงจากใบหน้าน้อยๆเนื่องจากนางนอนดิ้น ซ่งจื่อห่าวรู้สึกถึงว่ามีคนมองอยู่จึงตื่นขึ้นมา ก็เห็นพี่สาวคนโตกำลังใช้ผ้าซับน้ำลายพี่สาวคนรองอยู่จึงเอ่ยถาม"พี่ใหญ่ เหตุใดยังไม่นอนขอรับนี่ก็ดึกแล้ว"ซ่งจื่อห่าวลุกขึ้นมาก่อนจะถามพี่สาว"พี่ไปสุขามานะ จื่อห่าวนอนเถอะอีกหนึ่งชั่วยามก็ใกล้เช้าแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปสุสานท่านพ่อท่านแม่และท่านตาบนเขาเพื่อทำความสะอาด มะรืนก็เชงเม้งแล้ว"ซ่งจื่อหรูบอกแก่น้องชายจากนั้นทั้งคู่ก็นอนลง ได้ยินเสียงซ่งจื่อเย่วละเมอถึงของกินเป็นระยะ เด็กคนนี้ในหัวคงมีแต่เรื่องกินจริงๆยามเหมาซ่งจื่อหรูตื่นขึ้นมาก่อไฟหุงข้าว นางต้มโจ๊กจากนั้นก็ล้างเปลือกไข่จนสะอาดสิบฟองใส่ในหม้อโจ๊กต้มพร้อมกัน เนื้อหมูที่อยู่ในโอ่งที่บ่อน้ำเหลือไม่มาก นำมาสับก่อนจะใส่เกลือปรุงรสเล็กน้อย นำขิงและต้นหอมมาซอยวันก่อนขึ้นเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก ไหว้บรรพบุรุษ
หลี่ไหลฝูพูดจบก็โบกมือตัดบท แม่เฒ่าหลี่ไม่กล้าหากมีปัญหาตอนนี้คงไม่ดีแน่ๆจึงจำใจปลุกหลี่อ้ายเสิ่นให้ไปซักผ้า ให้หลี่ต้าเหวินตามหลี่ต้าจูไปนา เขาถึงกับกัดฟันนึกในใจว่าไม่รู้บิดาจะกลับมาทำไม หลี่อ้ายเสิ่นงอแงไม่ยอมทำ แต่ด้วยภายใต้สายตาจับจ้องของหลี่ไหลฝูสุดท้ายแม่เฒ่าหลี่จำต้องลากนางไปและช่วยบุตรสาวซักผ้าที่ริมแม่น้ำ สร้างความประหลาดใจแก่คนในหมู่บ้านมากนัก มีเสียงซุบซิบไม่ขาด"เกิดอะไรขึ้น ร้อยวันพันปีไม่เห็นหลี่อ้ายเสิ่นจะหยิบจับอะไรสักอย่าง""นั่นสิ อย่าว่าแต่นางเลยเจ้าเคยเห็นยายเฒ่านี่ทำงานหรือเปล่า วันๆเอาแต่เอาเปรียบผู้อื่น""ชู่!!จุ๊ๆๆ เมื่อเช้าข้าได้ยินว่าท่านลุงไหลฝูดุนาง หากว่าใครไม่ทำก็ไม่ต้องกินข้าว เฮ้อพูดก็พูดเถอะ เด็กจื่อหรูคนนั้นนะจิตใจดีเสียจริงๆ เด็กไปในหมู่บ้านเราที่ไปช่วยงานนางกลับบ้านมามีของกินติดกลับมาด้วยทุกครั้งไม่เคยขี้เหนียวเลย แถมกิริยามารยาทลูกหลานพวกเราก็ดีขึ้น""มิน่าเมื่อเช้าข้าได้ยินลุงไหลฝูงพูดว่าแก่จนปูนนี้เลี้ยงลูกยังไม่ได้ดีเท่าเด็กคนนึง"ชาวบ้านนินทาสองแม่ลูกซักผ้าเสร็จก็พากันเดินหัวเราะจากไป หลี่อ้ายเสิ่นโยนเสื้อลงถังไม้พร้อมกระทืบเท้าปากก็ด่าซ่งจื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก เจราจาขายหมูและไก่
หลังจากลงจาเขาชิงลั่วซ่งจื่อหรูพาน้องๆกลับบ้าน จากนั้นก็นั่งกินมื้อเช้า จิงเสวียนล้วงบางอย่างมาส่งให้ซ่งจื่อหรู เป็นกล่องไม้ยาวแกะสลักงดงามกล่องนึง นางรับมาจากนั้นก็เปิดออกดู เห็นปิ่นปักผมหยกสีเขียวมรกตอันหนึ่ง หยิบขึ้นมาส่องก็เห็นประกายจากหยกคล้ายเกลียวคลื่นดูแล้วงดงามยิ่งนัก แต่ก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดจิงเสวียนจึงมอบให้นาง"พี่จิงเสวียนเหตุใดพี่จึงให้ของสิ่งนี้แก่ข้า มันมีค่ามากเกินไป อีกทั้งข้ายังเด็กไม่คู่ควรหรอกเจ้าค่ะ ข้าเองก็ไม่ได้คิดกับท่านเช่นชู้สาว" ซ่งจื่อหรูแปลกใจ"แม่นางซ่งล้อเล่นแล้วท่านอย่าเข้าใจข้าผิด นี่เป็นของที่คุณชายของข้าให้นำมามอบแด่แม่นางซ่งขอรับ คุณชายกล่าวว่าของชิ้นนี้จะงามก็ต่อเมื่ออยู่กับท่าน"จิงเสวียนรีบแก้ตัว"อาหรู หรงเอ๋อร์อุตส่าห์มีน้ำใจเจ้ารับไว้เถอะ อีกอย่างตอนนี้เจ้าก็หมั้นหมายกันแล้วถือเสียว่านี่เป็นสินสอดก็แล้วกัน""แต่ว่าอาสะใภ้ ข้ายังเด็กอยู่เลยนะเจ้าคะ""พี่ใหญ่ท่านก็อายุสิบสี่แล้ว แม้ว่าท่านปู่จะกลับมาแล้ว แต่ตอนนี้เราใช้แซ่ซ่งมิใช่แซ่หลี่เรื่องคู่ครองท่านตัดสินใจเองได้"ซ่งจื่อห่าวที่เงียบมาตลอดเอ่ยขึ้นมา เมื่อซ่งจื่อห่าวพูดจบก็นั่งกินข้าวต่อเงียบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก เตรียมตัวขึ้นเขา
จางต้าหู่ไปแล้ว หลี่ฝูเหยาถอนหายใจเด็กคนนี้ยังคงคิดเผื่อชาวบ้าน ก่อนจะนำจดหมายหนึ่งฉบับส่งให้ซ่งจื่อหรู"ใต้เท้าเซี่ยท่านนั้นให้คนนำมาให้เจ้า ลองดูเถอะว่าเขาว่าอย่างไรบ้าง"ซ่งจื่อหรูเปิดอ่านเซี่ยหนานอินกล่าวในจดหมายว่าตอนนี้สถานการณ์ชายแดนทั้งสองไม่สู้ดี งบบรรเทาทุกข์คงไม่อาจมีให้เรื่องสร้างท่าเรือเขาเห็นด้วยติดขัดแค่งบประมาณ เขามีเงินส่วนตัวจำนวนหนึ่งประมาณแปดหมื่นตำลึง จึงอยากถามซ่งจื่อหรูคิดว่าจะทำเรื่องนี้ได้สำเร็จหรือไม่ หากทำได้จะให้คนนำเงินมาให้" หลานสี่เจ้ารู้จักกับใต้เท้าท่านนั้นด้วยหรือ" หลี่ไหลฝูเอ่ยปากถามหลานสาว"เจ้าค่ะท่านปู่ ครั้งก่อนเขามาติดต่อเรื่องมันเทศ ข้าปรึกษาว่าจะสร้างท่าเรือขนส่งสินค้าให้เมืองหลวงและขายไปยังต่างถิ่น และงดเว้นภาษีให้เรา ท่านปู่ใหญ่ใต้เท้าเซี่ยกล่าวว่าดูเหมือนงบบรรเทาทุกข์ไม่มีให้เราแล้ว แต่ใต้เท้าเซี่ยสามารถให้ข้ายืมเงินส่วนตัวเขามาใช้ได้ ท่านปู่ใหญ่รบกวนท่านช่วยไปคุยกับนายอำเภอสักหน่อย ว่าเราสามารถขอยืมทหารมาช่วยก่อสร้างได้หรือไม่ ประการแรกพวกเขาจะได้ควบคุมคนที่ชอบก่อความวุ่นวาย ประการที่สองอำเภอเองก็มีงบไม่พอจะเลี้ยงดูไพร่พล พวกเขาได้กินวัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ลิขิตแห่งรัก ขึ้นเขาเทียนซาน1
ซ่งจื่อหรูเอ่ยลาเพื่อนสนิทหูเจียวเจียวคว้าข้อมือนางแกว่งไปมาอย่างแง่งอนจนถูกป้าหูดุจึงยอมปล่อยมือซ่งจื่อหรู เมื่อมาถึงบ้านก็เห็นจิงอี้กลับมาแล้ว"พี่จิงอี้ได้ของครบหรือไม่เจ้าคะ""ได้ครบ มีชุดไฟสิบชุดเสื้อบุนวมสามตัว อ้อข้าไปซื้อสมุนไพรไล่แมลงมานะเผื่อไว้ก่อน จริงสิพี่ชายข้าไม่รู้ไปไหน ทำไมข้ายังไม่เห็นเขาเลยตั้งแต่ไปส่งสำรับตอนเช้าที่บ้านท่านปู่ของท่าน"จิงอี้บ่นอุบอิบ"พี่จิงอี้ท่านรอบคอบนัก ส่วนพี่จิงเสวียนไปช่วยงานท่านปู่ข้าน่ะ พอดีเดี๋ยวจะมีคนมารับไก่ที่ขาย พี่ใหญ่กับพี่รองไม่อยู่ไปสำนักศึกษาแล้ว พี่จิงเสวียนจึงช่วยคำนวนให้ว่าตรงกันหรือเปล่า"จิวอี้พยักหน้าก่อนจะหยิบกล่องขนมส่งให้ซ่งจื่อหรูแล้วทำท่าทีเขินอาย"เอ่อแม่นางซ่ง ข้ากินของๆเจ้าทุกวันเลยข้าเกรงใจนี่ขนมข้า ๆซื้อมาฝาก"ซ่งจื่อหรูหัวเราะพร้อมกับเอ่ยขอบคุณเขา จากนั้นก็ไปดูอาการฮั่วหรานในห้อง เด็กสองคนเช็ดหน้าเช็ดตาให้นางอยู่ ซ่งจื่อห่าวนั่งอ่านตำราอยู่ข้างๆ"พอแล้วๆ แม่ดีขึ้นแล้วละเซียนเอ๋อร์ ขอบใจเจ้าด้วยนะอาเย่ว""ท่านอาสะใภ้เห็นท่านป่วยแบบนี้จื่อเย่วปวดใจมากๆเจ้าค่ะ จื่อเย่วกินข้าวไม่ได้เลย"" ใช่เจ้าค่ะท่านแม่พี่จื่อเย่วพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27
บทล่าสุด
ลิขิตแห่งรัก ขอให้ข้าเป็นคนดูแลเจ้าได้หรือไม่
หลี่เสี่ยวม่านไม่อยู่รอท่านยายตื่นนางเกรงใจไห่เมิ่งหยวน จึงพูดคุยกับป้าสะใภ้ใหญ่ไม่นานก็ขอตัวกลั บ ไห่เมิ่งหยวนพานางกลับแต่ขากลับมาถึงครึ่งทางเขาก็เลี้ยวไปอีกทาง มีเส้นทางเส้นเล็กๆแยกลงไป"ท่านพี่เมิ่งหยวนเราจะไปที่ใดเจ้าคะ" หลี่เสี่ยวม่านเห็นเขาไม่กลับทางเดิมจึงสงสัย" เด็กดีข้าอยากพาเจ้าไปดูอะไรสักหน่อย"ไม่นานทุ่งดอกไม้หลากหลายสีก็ปรากฎอยู่ตรงหน้า หลี่เสี่ยวม่านชอบมันมาก ไห่เมิ่งหยวนอุ้มนางลงจากหลังม้า หลี่เสี่ยวม่านวิ่งเล่นกลางทุ่ง นางอายุเพียงสิบแปดไม่ว่าอย่างไรก็ยังมีความเป็นเด็กสาวหลี่เสี่ยวม่านยืนกางแขนสูดอากาศตรงหน้า ไห่เมิ่งหยวนเดินมาหยุดอยู่ด้านหลัง เขาโอบเอวนางไว้รั้งแผ่นหลังนางเข้าหาตัว หลี่เสี่ยวม่านตกใจเล็กน้อย จนได้ยินเสียงลมหายใจข้างหู เขากระซิบชื่อนางเสียงหวาน" เสี่ยวม่าน ข้ารักเจ้าข้าอยากดูแลเจ้าชั่วชีวิต เจ้ารังเกียจข้าหรือไม่"หลี่เสี่ยวม่านหันกลับมามองหน้าเขา ก่อนจะถามให้แน่ใจ"ท่านพี่เมิ่งหยวน ท่านรักข้าจริงๆหรือ ข้าเป็นสตรีน่าเบื่อมากนะเจ้าคะ นอกจากปรนนิบัติท่านยาย หุงหาอาหารพอได้ ข้าก็ไม่มีความสามารถอะไรเลย"" ข้าต้องการสตรีอ่อนหวาน ยามข้าเหนื่อยมาแค่เห็นหน้
ลิขิตแห่งรัก ข้าคือหมอเทวดาน้อยซ่งจื่อเย่ว
ร่างเล็กๆวิ่งไปแล้วไห่เมิ่งหยวนหลั่งน้ำตาเบาๆ ไว้อาลัยให้กับลูกรักของเขา แต่พอเอ่ยถึงหลี่เสี่ยวม่านไห่เมิ่งหยวนก็เงียบทันที เขาให้ศิษย์รักของเขาซ่งจื่อหรูช่วยเป็นแม่สื่อให้ นางรับปากจะช่วยแต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับความจริงใจของเขาด้วยหลี่เสี่ยวม่านมารับยาบำรุงไปให้ท่านยายของนางทุกๆสามวัน เดิมทีเขาสามารถจัดยาบำรุงให้นางได้หลายเทียบแต่เช่นนั้นจะได้เห็นหน้านางในดวงใจบ่อยๆได้อย่างไรเล่า ซ่งจื่อเย่วเรียกอาหญิงเสียงหวานก่อนจะมีขนมเต็มปากวันนี้หลี่เสี่ยวม่านมารับยาแล้วจะเลยไปบ้านท่านยายเลย นางเห็นเขาจึงยิ้มให้รอยยิ้มที่ส่งมาให้เขานั้นช่างงดงามเสียจริง ไห่เมิ่งหยวนยอมรับแล้วว่าว่าเหตุใดเหล่าองค์ชาย องครักษ์ และคุณชายทั้งหลายรวมถึงตัวเขา จึงอยากมาเป็นเขยหมู่บ้านหลี่ซานกันทั้งนั้นไม่มีหมู่บ้านไหนจะรวมเอาบุตรหลานหน้าตาดีและงดงามไว้ได้เท่าที่นี่อีกแล้ว สายเลือดสกุลหลี่ตั้งแต่หลี่ฝูเหยามาจนถึงหลี่เป่าเป่า และบุตรของจิงอี้กับหลี่อ้ายเสิ่นนั้นรูปงามทุกคนสกุลหลี่หมู่บ้านหลี่ซานแห่งนี้กว่าสามร้อยชีวิตไม่มีบุตรหลานขี้เหร่จริงๆซ่งจื่อเย่วกินขนมที่อาหญิงนางเอามาให้ นอกจากพี่ใหญ่ก็มีท่านอาเสี่ยวม่านนี่แหล
ลิขิตแห่งรัก อาหรูข้าทรมานยิ่งนัก2
จ้าวเฟยหรงเสียงแหบพร่าข้างล่างของเขาทรมานยิ่งนักมันตึงจนแทบจะระเบิด มือหนาละจากดอกบัวงามค่อยๆไต่ลงจนเจอกุหลาบดอกตูม นิ้วเรียวสวยทักทายหยอกล้อกับเกสรจนซ่งจื่อหรูต้องชันเข่าขึ้นให้เขาสำรวจกลีบดอกที่อ่อนนุ่มของนางนิ้วเรียวยาวส่งเข้าไปทักทายในกายสาวจนซ่งจื่อหรูต้องจิกไหล่เขาแน่น อ้าปากหายใจเพื่อลดความหวามรัญจวนที่เขามอบให้ ในที่สุดหน้าท้องแบนราบก็กระตุกเกร็งนางหอบหายใจจ้าวเฟยหรงเลื่อนใบหน้าลงดูดดื่มน้ำหวานที่ผลิออกมาจากกุหลาบแสนสวย ก่อนจะมองร่างงามตรงหน้าด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ซ่งจื่อหรูจับศรีษะเขาแน่นแนบกับกลางความสาวหวีดร้องกระตุกเกร็งอีกครั้งจากนั้นนางก็ช่วยคนตัวโตให้ได้ปลดปล่อย สะโพกแกร่งของจ้าวเฟยหรงเกร็งกระตุกยามที่มือนุ่มนิ่มนั้นเร่งจังหวะให้เขา จนต้องเขาต้องครวญครางเสียงแหบพร่าแล้วฟุบลงบนทรวงอกของนาง ดูดเม้มยอดทับทิมสีหวานของนางเพื่อคลายความเสียวซ่านของตนเองจ้าวเฟยหรงมองหญิงคนรักดวงตาเยิ้มหวาน มือหนากอบกุมทรวงอกสาวเขาอยากชื่นใจอีกรอบแต่ถูกนางดุตีมือเขาแล้วจับออก" พอแล้วท่านพี่ เดี๋ยวก็ใจอ่อนจนได้เลยเถิดกันพอดี ข้ารักท่านจึงอยากเก็บไว้ให้ท่านจนถึงวันที่เราเข้าหอ" ซ่งจื่อหรูประท้วง
ลิขิตแห่งรัก อาหรูพี่ทรมานยิ่งนัก 1
เพราะช่วงนี้เพราะการก่อสร้างตำหนักใหม่ของจ้าวอ๋องมำให้บางครั้งจ้าวเฟยหรงต้องไปคุมแทนพระบิดา จ้าวอ๋องเลือกที่ดินเชิงเขาไท่ซานห่างจากตัวตำบลเสียนหยางเพียงหกสิบลี้ เขารู้ดีว่าบุตรชายอยากให้ตำหนักใหม่อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านหลี่ซาน เมื่อบุตรชายเขาแต่งงานกับซ่งจื่อหรูการไปกลับเป็นเรื่องง่ายจิงเสวียนเดินทางกลับเมืองหลวงไปได้เกือบปีแล้ว ส่วนซ่งจื่อห่าวนั้นตอนนี้ยังอยู่ที่หมู่บ้านหลี่ซาน เนื่องจากซ่งจื่อหรูทำใจไม่ได้ที่จะให้น้องชายวัยเจ็ดขวบต้องไปเดียวดายที่เมืองหลวงแม้ว่าจะพักที่จวนหาน มีพี่สาวเช่นหลี่ม่านอวี้ดูแลซ่งจื่อหรูก็ยังไม่วางใจ หลี่ม่านอวี้เป็นนายหญิงของจวน นางมีเรื่องต้องจัดการมากมายจึงให้ซ่งจื่อห่าวอยู่ก่อน12เมื่อไหรนางจึงจะปล่อยไปเรือกลไฟสร้างเสร็จแล้วและเริ่มทดลองใช้ เดิมทีขนส่งอาหารพืชพันธุ์เข้าเมืองหลวงต้องใช้เวลาถึงเดือนครึ่ง แต่ตอนนี้เพียงแค่เจ็ดวันคนที่เมืองหลวงก็ได้อาหารสดใหม่แล้ว รถรางติดตั้งในอำเภอต่างๆของเมืองกว่างผิง ไม่มีมูลวัวมูลม้าให้เห็น ม้าและวัวถูกใช้ยามเดินทางไกลหรือต้องขนข้าวของหนักๆซ่งจื่อหรูช่วงนี้ได้เข้าไปในมิติบ่อยขึ้นเพราะชายคนรักบางครั้งต้องค้างคืนที่ตำบ
ลิขิตแห่งรัก งานแต่งจิ้งเสวียน2
ทั้งคู่ส่งสายตาฟาดฟันกันอยู่ ไห่เมิ่งหยวนไปที่โรงครัวให้คนงานนำอาหารมาส่งให้สาวๆที่นั่งรออยู่ เขานำสุราสมุนไพรที่หมักเองมาหนึ่งกา ก่อนจะวางลงบนโต๊ะ"คุณหนูจื่อหรู นี่เป็นสุราสมุนไพรที่ข้าเพิ่งจะหมักได้ที่ เห็นท่านบอกว่าอยากลองชิมข้าเลยนำมาให้ เรื่องที่ท่านอยากเรียนวิชาแพทย์จริงจัง หากท่านไม่รังเกียจที่ข้าเคยทำไม่ดีกับท่านก่อนหน้า ข้าก็ยินดีสอน"ไห่เมิ่งหยวนเริ่มชักชวนซ่งจื่อหรูดีใจนางอยากเรียนวิชาแพทย์เคยอ้อนวอนเขามาหลายครั้งแล้ว เมื่อก่อนพอเรียนรู้เล็กน้อยไม่แตกฉาน จึงไม่รู้ว่ากำลังถูกไห่เมิ่งหยวนหลอกนางให้มาอยู่ฝ่ายเขา นางเริ่มกรึ่มๆจึงรินสุราที่เขาเพิ่งให้มา ก่อนจะคุกเข่าลงคาราวะเขาส่งจอกสุราน้ำเสียงอ้อแอ้แต่สติยังรับรู้"ศิษย์ซ่งจื่อหรูคาราวะอาจารย์เจ้าค่ะ วันนี้มีแต่สุราไว้รอฤกษ์งามยามดีข้าจะยกน้ำชากราบท่านอย่างเป็นทางการนะเจ้าคะ"ซ่งจื่อหรูที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้นิดๆ" เด็กดีๆ อาจารย์รับรู้ความตั้งใจเจ้าแล้ว พร้อมเมื่อไหร่ก็มาเริ่มเรียนได้"ไฟเมิ่งหยวนรับจอกเหล้าคาราวะทันทีไหเมิ่งหยวนลูบศรีษะนางเบาๆ ที่จริงเขาเอ็นดูเด็กคนนี่มานานตั้งแต่เรื่องราวยังไม่พัวพันขนาดนี้ ไม่คิดว่าวันน
ลิขิตแห่งรัก จิ้งเสวียนแต่งงาน1
เพราะต้องเตรียมงานแต่งซ่งจื่อหรูจึงให้คนงานหยุดเจ็ดวันเพื่อให้พวกเขาได้พักผ่อนแต่ยังคงจ่ายค่าแรงให้ทุกคนดีใจ ตลาดหลี่ซานที่ตั้งชื่อตามชื่อหมู่บ้าน คึกคักเพราะคนมาหาซื้อสินค้าเนื่องจากเป็นตลาดโต้รุ่ง แม้จะกลางคืนก็ไม่เงียบเหงาแสงจากต้นเหมันต์ส่องสว่างตามทางเดิน โคมไฟประดับประดาทั่วทั้งสามหมู่บ้าน เมืองหลวงยังไม่คึกคักเท่านี้เลย เพราะซ่งจื่อหรูชอบหิวตอนดึก ตลาดนี้จึงขายทั้งกลางวันและกลางคืนซ่งจื่อหรูนอนไม่หลับยืนมองลงไปยังโรงทอผ้าความทรงจำบางอย่างเหมือนหายไป จำได้แค่ว่าคุณปู่มาบอกลาและอวิ่นห่าวมาหาครั้งสุดท้ายตอนนั้นเขาอายุสี่สิบแล้วบุตรสาวคนโตอยู่ชั้นมัธยมใบหน้าคล้ายกับนางตอนอยู่มัธยมเช่นกันส่วนคนเล็กเหมือนแม่ซ่งจื่อหรูมาอยู่ที่นี่อีกไม่กี่วันก็ครบสามปี ผ่านเรื่องราวมากมายแต่เหมือนเรื่องราวบางอย่างอยู่ๆก็เหมือนกับค่อยๆหายไปจากความทรงจำบางครั้งก็เหมือนจะเลือนลางจากนั้นก็นึกไม่ออกอีกเลยจ้าวเฟยหรงเห็นคนรักยืนมองเหม่อไปยังที่บ้านเก่าจึงเดินมากอดนาง เขาจับไหล่นางหันกลับมาก่อนจะจุมพิตอ้อยอิ่งอยู่นานจึงถอนริมฝีปาก ซ่งจื่อหรูกอดเอวหนาไว้ซบหน้ากับอกกว้าง"เป็นอะไรไปเด็กดี ข้าเห็นเจ้ายืนนิ่ง
ลิขิตแห่งรัก หลี่เสี่ยวม่าน
ไห่เมิ่งหยวนสะบัดแขนเสื้อแล้วหันหลังเตรียมเดินจากไป สายตาเขาเห็นสตรีนางหนึ่งแต่กายด้วยกระโปรงสีเขียวอ่อน ทำผมทรงมวยต่ำปล่อยผมครึ่งศรีษะ ปักด้วยปิ่นผีเสื้อ มีกระดิ่งเงินลูกเล็กๆห้อยตรงปลาย เวลาก้าวเดินเสียงดังกรุ๊งกริ๊งกำลังเดินมาทางเขาไห่เมิ่งหยวน มองร่างบางระหงกำลังเดินใกล้เข้ามา นางเป็นใครกันเหตุใดถึงไม่เคยเห็นนางช่างงดงาม หลี่เสี่ยวม่านที่กำลังเดินมาทางศาลาเจอกับไห่เมิ่งหยวนนางจึงยิ้มให้แล้วค้อมศรีษะเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปในศาลาได้ยินเสียงหวานนั่นเรียกหาบิดา"เสี่ยวม่านถวายพระพรท่านอ๋อง คาราวะซื่อจื่อ ลูกคาราวะท่านพ่อ ท่านอารอง พี่รอง และใต้เท้าเซี่ยเจ้าค่ะ"หลี่เสี่ยวม่านเคารพทุกคนที่อยู่ในศาลา"เจ้าเล็ก กลับมาแล้วหรือท่านยายเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"หลี่ฝูเหยาทักทายบุตรสาว"ท่านยายทานข้าวได้เยอะแล้วเจ้าค่ะ ตอนนี้ท่านแม่นางขออยู่เป็นเพื่อนท่านยายก่อน ท่านแม่เกรงว่าไม่อยู่บ้านนานๆ ท่านพ่อเองก็งานยุ่งจึงให้ลูกกลับมาช่วยงานพี่สะใภ้ใหญ่ พี่สะใภ้รองกำลังตั้งครรภ์ต้องระวังการลุกนั่งเจ้าค่ะ""เสี่ยวม่านเอ๊ยลำบากเจ้าแล้ว แม่เจ้าจะกลับมางานแต่งม่านอวี้หรือไม่"หลี่เสี่ยวม่านเดินไปประคองบิดาให้
ลิขิตแห่งรัก พวกท่านตามใจนางเกินไปแล้ว
ซ่งจื่อหรู หลี่ไหลฝู หลี่ฝูเหยา จ้าวอ๋องเซี่ยหนานอินและหลี่ซ่งเต๋อที่กำลังปรึกษาเรื่องสั่งงานให้คนงานประกอบชิ้นส่วนของเรือ ซ่งจื่อหรูให้ท่านปู่ของนางสร้างศาลากลางบึงบัวเป็นศาลากว้างถึงสี่จั้งยาวแปดจั้ง(กว้าง10ม.ยาว20ม.โดยประมาณ)สร้างโต๊ะประชุมกว้างหนึ่งจั้งยาวสามจั้งเอาไว้ประชุมงานสำคัญแบบแปลนเรือกางอยู่บนโต๊ะจ้าวเฟยหรงพาจิงอี้กับจิงเสวียนไปคุมการต่อเรือ ซ่งจื่อหรูต้องการสร้างเรือสามแบบ แบบที่หนึ่งขนาดกลางสำหรับครอบครัวใหญ่ไว้ท่องเที่ยวพักผ่อน ขนาดใหญ่มีโกดังสำหรับพ่อค้าที่ต้งการเดินทางๆเรือเพื่อค้าขายต่างแดน และขนาดใหญ่สำหรับกองทัพ ซ่งจื่อหรูจะติดอาวุธให้เรือด้วย"ลูกสะใภ้ เรือที่เจ้าสร้างออกมาหากสำเร็จจะขายอย่างไร"จ้าวอ๋องที่ตอนนี้เรียกซ่งจื่อหรูว่าลูกสะใภ้ทูกคำ ใครจะกล้าคัดค้านพวกเขากัน สองพ่อลูกสกุลจ้าวนี้นอกจากวรยุทธที่เหนือคนอื่นยังมีความหน้าด้านอีกด้วยที่ไม่มีใครเปรียบได้" ลำเล็กสำหรับครอบครองในครัวเรือนได้ ลูกว่าลำละห้าแสนตำลึงกำลังดีเพคะ ลำใหญ่สำหรับกลุ่มการค้าสักสองล้านห้าหมื่นตำลึง ส่วนเรือที่ขายให้กองทัพลูกจะติดอาวุธให้ด้วย ลำละห้าล้านตำลึง ห้าล้านตำลึงถ้าเทียบกับการที่จ
ลิขิตแห่งรัก ทิ้งอดีตเถอะนะ2
จ้าวเฟยหรงนอนกอดร่างระหงอย่างหวงแหน ซ่งจื่อหรูกับซ่งจื่อเย่วยิ่งโตเป็นสาวยิ่งงดงามเปรียบดังดอกไม้งามเมืองกว่างผิงเลยทีเดียว ทั้งคู่นอนหลับจนนางรู้สึกมีมือหยาบกร้านมาลูบผม ซ่งจื่อหรูรู้สึกตัวจึงลืมตา พอเห็นคนที่ปรากฏตรงหน้าก็ลุกขึ้นทันทีสวมกอดแล้วร้องไห้"เหลียนฮวาหนูร้องไห้ทำไมกัน บอกปู่สิ"ส่งฮั่นเหลียงลูบหลังหลานสาว"คุณปู่คะ คุณปู่มาหาหนูสักทีอวิ่นห่าวเขามาไม่ได้อีกแล้ว หนูอยู่ที่นี่คิดถึงทุกคน""เหลียนฮวา ไปคุยกับปู่ข้างนอกเถอะ"ซ่งจื่อหรูหันไปมองคนที่นอนหลับข้างๆ หันกลับมามองหน้าปู่ของนาง"มาเถอะเขาไม่ตื่นหรอก"ซ่งฮั่นเหลียงบอกนางซ่งจื่อหรูจึงลุดเดินตามซ่งฮั่นเหลียงออกไป ทั้งคู่ยืนอยู่ริมระเบียงทอดมองลงมาที่โรงทอผ้าที่ก่อนหน้าเคยเป็นบ้านนางมาก่อนและเป็นสถานที่ๆเกิดเรื่องราว"คุณปู่คะ ทำไมตราประทับนั่งถึงเลือกหนู สกุลเฟิ่งผ่านมาหลายรุ่นเหตุใดต้องเป็นหนูที่มาแก้ไข""เดิมทีไข่มุกจันทราไม่ใช่ของดี ตั้งแต่ฮั่นอู๋ตี้ได้มันมาก็เริ่มเปลี่ยนไป โหดร้ายไล่ฆ่าคนไม่เลือกแม้กระทั่งบุตรตนเอง แต่ไข่มุกก็เสริมพลังอำนาจให้แก่เขา ตำหนักเทพในตอนนั้นออกอุบายให้เขาสร้างสุสานและบอกวิธีคืนชีพหลังจากตาย ค
