ฝากท่านแม่ข้าด้วย

ซ่งจื่อหรูหยุดพักหายใจก่อนจะพูดต่อ

"นางเกลียดพวกข้าเพราะเข้าใจว่าท่านพ่อของท่านคิดเกินเลยท่านแม่ข้า คิดว่าลุงใหญ่ไม่พอใจที่ท่านแม่แต่งกับท่านพ่อ แล้วอย่างไรเล่าพี่สาม ต่อให้เราพอจะรู้สาเหตุที่ลุงใหญ่เปลี่ยนไปก็ไม่อาจเอ่ยมันออกมา หรือท่านอยากให้ป้าใหญ่เลิกเข้าใจผิดท่านลุงอธิบานแก่นาง แล้วให้พวกเราบ้านรองทั้งหมดถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้าน ท่านคิดหรือว่าลุงใหญ่ลุงรองจะยอมให้นางถูกใส่กรงหมูถ่วงน้ำจริงๆ ไม่เช่นนั้นลุงใหญ่จะยอมกล้ำกลืนความอัปยศไว้จนถึงทุกวันนี้หรือ ชีวิตมารดาท่านไม่ได้ง่ายตั้งแต่แรกแล้ว"

"น้องสี่ พรุ่งนี้ท่านย่าจะกลับมาแล้ว ไม่รู้ว่าหากเจอหน้ากันจะเป็นเช่นไรอีก ข้าอุ่นกับข้าวเสร็จแล้ว เจ้าล้างมือแล้วไปกินข้าวเถอะ พี่รองไปหาหมอเมิ่งพื่อขอยาบำรุงให้ท่านแม่ คราวก่อนติดหนี้ค่ายาทาแผลไม่รู้ว่าครั้งนี้จะได้ยามาหรือไม่"

ทั้งคู่ดินเข้าบ้าน ซ่งจื่อหรูมีเงินในมิติสองพันกว่าตำลึง หากนางอยากจ่ายให้หวังซื่อก็ย่อมได้ แต่ใครเล่าจะไร้ความรู้สึกแม้วาหลี่เหิงและหลี่หานจะดี หลี่ม่านอวี้จะเริ่มสำนึกได้ แต่ไม่ได้หมายความว่านางจะลืมเรื่องที่หวังซื่อทำกับร่างเดิมเอาไว้

หลี่หานกลับมาแล้ว หลี่ถิงถิงยัง