LOGINShare
บทที่ 230 ฤดูใบไม้ผลิลึกซึ้ง
Last Updated:
2024-11-26 17:00:01Related chapters
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 231 มีฝีมือมากเท่าไรก็ไม่หนักตัว
พ่อบ้านจางเห็นดังนั้น จึงรีบกล่าวว่า “ไม่ควร! ไม่ควร! สถานที่ต่ำช้าเช่นนั้น พระชายาจะเสด็จไปได้อย่างไร? ไม่ควรอย่างยิ่ง”เยี่ยนเว่ยฉือยิ้มมองพ่อบ้านจาง ราวกับจะสื่อว่า “หากเจ้าไม่พูดให้ชัดเจน ข้าก็จะไปเดี๋ยวนี้”พ่อบ้านจางกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ว่า “เป็นหอนางโลมจริง ทว่าในหอนางโลมนั้น... ไม่มีหญิงสาว”“หอนางโลม? ไม่มีหญิงสาว?” เยี่ยนเว่ยฉือและจางมามาสบตากัน ต่างก็รู้สึกสงสัยพ่อบ้านจางทำหน้าเศร้า “ล้วนมีแต่… ล้วนมีแต่ชายหนุ่มรูปงาม!”“อ๋อ!” เยี่ยนเว่ยฉือเข้าใจแล้ว“ที่แท้ก็เป็นบาร์โฮสต์นี่เอง!” เยี่ยนเว่ยฉือกล่าว“อ๊ะ? บาร์โฮสต์? บาร์โฮสต์คืออะไร?” คราวนี้ถึงคราวพ่อบ้านจางและจางมามาที่ไม่เข้าใจเยี่ยนเว่ยฉือยิ้มเบา ๆ กล่าวว่า “เปล่า ไม่มีอะไร ร้านนั้นค้าขายดีหรือไม่?”พ่อบ้านจางตอบว่า “วันนี้ร้านเพิ่งเปิดเป็นวันแรก ดูเหมือนลูกค้าแน่นร้านทีเดียว ล้วนเป็นชาย ไม่เห็นหญิงสาว ทว่าในตรอกหลังร้านจอดรถม้าไว้หลายคัน คาดว่าคงมีหญิงสาวมาใช้บริการไม่น้อย”เยี่ยนเว่ยฉือถอนใจ “ไม่คาดคิดว่าชายหนุ่มเหล่านี้จะรับทั้งชายและหญิง แท้จริงแล้วมีฝีมือมากเท่าไรก็ไม่เป๋ยภาระมากเท่านั้นสินะ!”รับทั้งชาย
Last Updated : 2024-11-26ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 232 พระชายาผู้สูงศักดิ์กลับทำเช่นนี้?
เขาไม่เชื่อว่าหลังจากเกิดเหตุลอบสังหาร ซ่างกวนซีจะปล่อยให้เยี่ยนเว่ยฉือออกไปเพียงลำพัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามวิกาลแต่อย่างไรเสีย โอกาสก็อยู่ตรงหน้า หากปล่อยผ่านไปก็ดูไม่สมเหตุสมผลคิดไปคิดมา ลู่อู๋จึงค่อย ๆ ตามเยี่ยนเว่ยฉือไปสิ่งที่ทำให้ลู่อู๋รู้สึกแปลกใจคือ ขณะที่เขาตามเยี่ยนเว่ยฉือไป กลิ่นหอมของสตรีก็โชยมาตลอดทางลู่อู๋ปิดจมูกเบา ๆ กลัวว่ากลิ่นหอมนี้จะมีพิษแฝงเพื่อความระมัดระวัง เขาจึงกระโดดขึ้นไปบนหลังคา เฝ้าดูเยี่ยนเว่ยฉือจากที่สูงแต่เมื่อตามไป เขาก็พบว่าเยี่ยนเว่ยฉือวนเวียนอยู่แต่ในตรอกซอกซอยลู่อู๋คิดในใจว่า ‘หรือว่านางรู้ตัว พยายามจะสลัดข้าทิ้ง?’เมื่อคิดถึงตรงนี้ ลู่อู๋ก็ปฏิเสธความคิดดังกล่าว ‘เป็นไปไม่ได้ นางไม่มีวิทยายุทธ แต่ข้ามีวิทยายุทธล้ำเลิศ นางจะรู้ได้อย่างไร? เช่นนั้นการที่้นางวนเวียนอยู่เช่นนี้ มีจุดประสงค์อะไร? สลัดคนอื่นหรือ?’ลู่อู๋มองไปด้านหลังเยี่ยนเว่ยฉือ ไม่พบผู้ใดติดตามมาเห็นได้ชัดว่าเยี่ยนเว่ยฉือแอบออกจากจวนองค์รัชทายาทอย่างลับ ๆ‘นางจะทำอะไร?’ขณะที่ลู่อู๋ลังเล ไม่รู้ว่าควรจะลงมือหรือไม่ก็พบว่าเยี่ยนเว่ยฉือเดินออกจากตรอก มาถึงถนนสายหลักของเม
Last Updated : 2024-11-26ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 233 ฝูกวง
เยี่ยนเว่ยฉือสั่งชายหนุ่มว่าซื้อความเงียบสงบ นั่นหมายความว่าอย่าได้สืบถาม อย่าได้ซักไซ้ และอย่าได้เอ่ยวาจาใดๆ อีกบุรุษรูปงามผู้นั้นรับแขกมามากมาย พบเจอแขกประหลาด ๆ มาแล้วนับไม่ถ้วน เพียงใช้เงินจ่ายก็เพียงพอแล้ว เขาจึงไม่ใส่ใจกับความประหลาดของแขกผู้มาเยือนดังนั้นเขาจึงรับคำทันที พาเยี่ยนเว่ยฉือไปยังห้องชั้นล่างห้องหนึ่ง“แม่นาง จากประตูนี้ไป เลี้ยวขวาแล้วเลี้ยวขวาอีกครั้ง ก็จะเห็นประตูหลังสวนแล้วขอรับ! เชิญท่านพักผ่อนก่อนเถิด อาหารและเครื่องดื่มจะยกมาให้ในไม่ช้า!” ชายผู้นั้นกล่าวจบก็รีบจากไป ไม่มีคำพูดใด ๆ ตามมาอีกเยี่ยนเว่ยฉือพอใจในความฉลาดของชายผู้นั้น แต่เมื่ออาหารและเครื่องดื่มถูกยกมา นางกลับไม่เริ่มรับประทาน แต่กลับมองไปยังท้องฟ้าภายนอกหอวสันต์อนันตกาลแห่งนี้ ไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของ นอกเหนือจากบรรดาชายหนุ่มรูปงามแล้ว ยังมีบรรดาองครักษ์ผู้มีฝีมือยอดเยี่ยมคอยเฝ้ายามอีกด้วยทำให้ลู่อู๋ผู้ซ่อนตัวอยู่ในที่มืดไม่กล้าเฉียดกรายเข้าใกล้ เกรงว่าจะทำให้เกิดความแตกตื่นเขาจึงได้แต่คุกเข่าอยู่บนหลังคา รอคอยโอกาสอย่างเงียบ ๆการรอคอยครั้งนี้กินเวลายาวนานถึงหนึ่งชั่วยาม จนใกล้จะถึงยาม
Last Updated : 2024-11-27ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 234 ความโง่เขลาที่นำมาซึ่งความตาย
ดาบเก้าวงแหวนหนักถึงร้อยกว่าจิน[footnoteRef:0] คนธรรมดาไม่สามารถต้านทานได้ หนำซ้ำยังคมกริบ สามารถตัดเหล็กได้ราวกับตัดเต้าหู้ [0: หนึ่งจินหนักประมาณห้าร้อยกรัม] แต่กระบี่โหรวฉางนั้นมีความเหนียวแน่น ไม่สามารถทำลายได้ แม้แต่ดาบที่คมกริบที่สุดก็ถูกกระบี่โหรวฉางพันไว้อย่างง่ายดายในด้านอาวุธ พั่วจวินเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัดนี่คือเหตุผลที่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาถูกฝูกวงกดขี่อยู่เสมอพั่วจวินเห็นว่าการต่อสู้ระยะประชิดไม่สามารถได้เปรียบ จึงได้ใช้แรงฟันลงไปที่พื้นตูม! เปรี๊ยะ!แผ่นหินบนพื้นถูกยกขึ้นอย่างง่ายดาย พุ่งไปที่ฝูกวงกระบี่อ่อนไม่สามารถต้านทานหินจำนวนมากได้ทว่าพลังดาบของฝูกวงสามารถทำลายหินทั้งหมดได้เห็นฝูกวงชักดาบ กวาดแผ่นหินที่พุ่งเข้ามาเสียงหินแตกกระจาย ทันใดนั้นแผ่นหินทั้งหมดพลันแตกละเอียด ถนนทั้งสายกลายเป็นฝุ่นตลบในขณะนั้นเอง ฝูกวงใช้โอกาสที่พั่วจวินหลบหลีกเศษหิน พุ่งตัวผ่านมือสังหารเป่ยอิ้นไปกระบี่ยาวฟันเข้าที่ลำคอ คนผู้นั้นตาเบิกโพลงไม่ทันหลับตาลงก็สิ้นใจทันทีกว่าพั่วจวินจะรู้ว่าเป้าหมายของฝูกวงไม่ใช่เขา แต่เป็นมือสังหารจากแคว้นเป่ยอิ้น ก็สายเกินไปแล้วเ
Last Updated : 2024-11-27ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 235 ไม่ขอพึ่งพาผู้อื่น
ลู่อู๋ดิ้นรนอย่างแรง แต่กลับพบว่ามือและเท้าอ่อนแรง ไม่อาจคลายเชือกที่พันธนาการร่างกายได้เพิ่งรู้ว่าเยี่ยนเว่ยฉือผูกเขาไว้กับต้นไม้ใหญ่ในลานบ้านเยี่ยนเว่ยฉือยิ้มเยาะ หยิบลูกธนูของลู่อู๋ขึ้นมาจากด้านหลังพลางโบกลูกธนูไปมา กล่าวว่า “วิทยายุทธ์ทั้งปวง สิ่งสำคัญคือความรวดเร็ว ลูกธนูของเจ้า ในสายตาข้าแล้วไม่ต่างอะไรกับไม้จิ้มฟัน ไร้ซึ่งพลังทำลาย แต่หากใช้กับเจ้าคงจะสนุกน่าดู เจ้าคิดเช่นนั้นหรือไม่?”ลู่อู๋เบิกตากว้างมองเยี่ยนเว่ยฉือ กล่าวด้วยความไม่เชื่อว่า “เป็นไปไม่ได้ เจ้าใช้มือเปล่ารับลูกธนูของข้างั้นหรือ? เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!”นั่นเป็นไปไม่ได้จริง ๆ เยี่ยนเว่ยฉือไม่ได้มีวิทยายุทธ์ จะมีฝีมือเช่นนั้นได้อย่างไรนางเพียงแต่มีปฏิกิริยาตอบสนองไวเท่านั้น!เนื่องจากมีกำไลอยู่ที่ข้อมือ สิ่งใดที่นางสัมผัสก็สามารถเก็บเข้าไปในกำไลได้ทันทีครั้งก่อนตอนถูกยิง เนื่องจากลู่อู๋โจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว ยิงที่หลัง นางจึงไม่ทันตั้งตัวครั้งนี้นางระมัดระวังตัว เมื่อลูกธนูถูกยิงมา นางก็เก็บมันเข้าไปในกำไลทันทีแม้ว่าหน้าอกจะมีแผลถลอก แต่ก็เป็นเพียงบาดแผลเล็กน้อย ไม่อันตรายถึงแก่ชีวิตดังนั้นเ
Last Updated : 2024-11-27ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 236 มารวมตัวนัดเล่นไพ่นกกระจอกกันหรือ
เยี่ยนเว่ยฉือเอนกายเล็กน้อย เหลียวมองบุรุษผู้หนึ่ง รอยยิ้มหวานเย้ายวนนั้นกลับซ่อนเร้นความเยือกเย็นที่ทำเอาลู่อู๋หวั่นไหว“ข้าไม่ได้บอกว่าจะสังหารเจ้าเสียหน่อย เมื่อครู่ข้าก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรือว่าจะเจาะรูเจ้าให้ถึงเก้าพันเก้าร้อยแปดสิบเอ็ดรู จงวางใจเถิด ข้าเป็นหมอ เชี่ยวชาญในวิชานี้เป็นอย่างยิ่ง จะไม่ทำให้เจ้าสิ้นชีพ แต่เจ้าต้องควบคุมตนเอง อย่าได้กัดลิ้นตนเองตายไปเสียก่อน มิเช่นนั้นก็เท่ากับเจ้าฆ่าตัวตายเอง”เสียงของนางตกตะลึง นางกลับแทงธนูเข้าที่กระดูกเข่าของลู่อู๋อีกครั้งบริเวณที่นางแทงล้วนเป็นข้อต่อทั้งสิ้นแม้จะไม่ถึงแก่ชีวิต แต่ก็เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส และถึงแม้ลู่อู๋จะมีโชคดีรอดชีวิต ก็จะส่งผลต่อการเคลื่อนไหวเสียงร้องครวญครางเหล่านั้น แม้จะไม่ได้ทำให้ชาวบ้านที่อยู่ไกลออกไปตื่นตกใจ แต่กลับดึงดูดเหล่ามือสังหารที่ลอบเร้นอยู่ในราตรีเช่นเดียวกับหมิงตาวผู้กำลังจะกลับไปยังจวนอันกั๋วกง และเช่นเดียวกับพั่วจวินผู้กำลังไล่ล่าฝูกวงพรึ่บ!บุรุษชุดดำคนหนึ่งปรากฏกายในลานบ้าน ทำเอาเยี่ยนเว่ยฉือตกใจลู่อู๋ที่ถูกมัดอยู่กับต้นไม้เมื่อเห็นบุรุษผู้นั้น ดวงตาฉายแววแห่งความหวังลู่อู๋ร้องด้ว
Last Updated : 2024-11-28ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 237 แย่งชิงเหยื่อ
หมิงตาวเตรียมพร้อมด้วยอาวุธ แต่ยังไม่ตอบลู่อู๋พูดด้วยความร้อนรน “พั่วจวิน ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าด้วย สตรีนางนี้จะสังหารข้า!”พั่วจวินมองไปที่เยี่ยนเว่ยฉือ พูดด้วยความประหลาดใจ “เจ้าก็เป็นมือสังหารของศาลาจิ่วโยวเช่นกันหรือ ไม่เคยเห็นมาก่อน!”ศาลาจิ่วโยวไม่ได้ห้ามการต่อสู้ภายใน และเพื่อที่จะขึ้นไปอยู่บนบัญชีอู๋ซิน พวกเขาต้องท้าทายผู้ที่อยู่อันดับสูงกว่าอยู่เสมอดังนั้นพั่วจวินจึงคิดว่าเยี่ยนเว่ยฉือเป็นมือสังหารของศาลาจิ่วโยว มาหาเรื่องลู่อู๋เพื่อที่จะไต่อันดับเยี่ยนเว่ยฉือทำเป็นสงบตอบว่า “ข้าไม่ใช่มือสังหาร เป็นเขาที่ต้องการสังหารข้า ข้าจึงใช้กลวิธีเดียวกันตอบโต้เขา”พั่วจวินมองไปที่ลู่อู๋ ฮึดฮัด “ที่แท้เจ้าก็พลาดท่า ไร้ประโยชน์จริงๆ!”ทันทีที่เสียงนั้นเงียบลง พั่วจวินหันไปทางฝูกวง พูดต่อว่า “เปลี่ยนที่กันเถอะ” เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนที่ฝูกวงจะตอบ เยี่ยนเว่ยฉือรีบพูดว่า “อย่าเพิ่งไปสิ อยู่ที่นี่ก่อน!”พั่วจวินและฝูกวงหันมามองเยี่ยนเว่ยฉือพร้อมกัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เข้าใจข้อเสนอของนางเยี่ยนเว่ยฉือหัวเราะแห้งๆ “คน… คนเยอะ คนเยอะย่อมสนุกกว่า
Last Updated : 2024-11-28ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 238 จะจับตัวเรียกค่าไถ่หรือไม่?
เยี่ยนเว่ยฉือเห็นดังนั้น รีบร้องเรียกขึ้นว่า “เจ้าอย่าไป!”ฝูกวงหยุดฝีเท้าหันกลับมามองเยี่ยนเว่ยฉือด้วยแววตาเยือกเย็น แล้วถามว่า “มีธุระใด?”“เอ่อ...”แท้จริงแล้วไม่ได้มีธุระอันใด เพียงแต่บุคคลในลานนี้ต่างก็มีเจตนาไม่ดีต่อนาง มีเพียงฝูกวงเท่านั้นที่ไม่ได้แสดงท่าทีใด ๆนั่นหมายความว่าฝูกวงคือโอกาสเดียวที่นางจะรอดพ้นไปได้!และฝูกวงก็เป็นผู้ที่เก่งกาจที่สุด การเอาชนะคนเหล่านี้คงไม่ใช่เรื่องยากเยี่ยนเว่ยฉือครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเผยยิ้มอ่อนหวานออกมา “เอ่อ… เจ้าสามารถพาข้าไปด้วยได้หรือไม่?”ฝูกวงกล่าวตอบเรียบเฉยว่า “เหตุใดข้าต้องพาเจ้าไป?”เยี่ยนเว่ยฉือแสดงสีหน้าลำบากใจออกมา “เอ่อ… เพราะข้าเป็นพระชายาองค์รัชทายาท!”“เกี่ยวข้องอันใดกับข้า?” ความเยือกเย็นและสงบนิ่งของฝูกวงทำให้เยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกกระอักกระอ่วนมีคำกล่าวว่า ผู้ไร้ความปรารถนาย่อมแข็งแกร่งบุคคลผู้ไม่ปรารถนาสิ่งใด ย่อมเป็นผู้ที่จะจัดการได้ยากที่สุดเมื่อเห็นว่าฝูกวงกำลังจะเดินจากไป เยี่ยนเว่ยฉือจึงรีบกล่าวว่า “พี่ชาย! เจ้าเป็นมือสังหารก็เพื่อแสวงหาทรัพย์สิน บัดนี้เจ้าสามารถจับตัวคนเรียกค่าไถ่ได้แล้ว!! ข้าคือพระชายาอ
Last Updated : 2024-11-29
Latest chapter
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 287 ขวดใบเล็ก
เยี่ยนเว่ยฉือล่วงรู้แต่แรกแล้วว่าเรื่องราวคงไม่ยุ่งยากทว่านางไม่คาดคิดว่าทุกสิ่งจะราบรื่นถึงเพียงนี้ครั้นเห็นท่านหญิงหมิงหยางหยิบเงินหมื่นตำลึงออกจากห้องบัญชีได้อย่างง่ายดายเยี่ยนเว่ยฉือก็ล่วงรู้ว่าบิดาจอมปลอมของนางคงไม่ได้ละเว้นการยักยอกสินบนท่านหญิงหมิงหยางยื่นเงินให้แก่ฝูกวง น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยว่า “ท่าน...ท่านจอมยุทธ์ เรื่องราวค่ำคืนนี้...ล้วน ไม่ใช่...ไม่ใช่ความต้องการของข้า มันล้วน...ล้วน...”“ค่ำคืนนี้มีสิ่งใดเกิดขึ้นหรือ? ข้าไม่เห็นสิ่งใดเลย!” ฝูกวงเอ่ยรับอย่างรู้ใจท่านหญิงหมิงหยางได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจยาว รีบหันไปมองเยี่ยนเว่ยฉือที่ปิดบังใบหน้าเยี่ยนเว่ยฉือกอดอก เลิกคิ้วกล่าว “เขาถูกเงินปิดตา ย่อมไม่เห็นสิ่งใด ดวงตาข้านี่ต่างหากที่สว่างไสว”ท่านหญิงหมิงหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่าน้ำเสียงและคำพูดของคนตรงหน้าคุ้นหูอยู่บ้าง แต่ชั่วขณะนั้นกลับนึกไม่ออกนางปิดบังใบหน้า ท่านหญิงหมิงหยางจึงไม่อาจเห็นโฉมหน้าของนางเยี่ยนเว่ยฉือเห็นท่านหญิงหมิงหยางจ้องมองนาง รีบชี้ไปยังกล่องใบเล็กที่วางอยู่บนหิ้งสูง “ท่านสามารถใช้สิ่งนั้นมาปิดตาข้าได้”ท่านหญิงหมิงหยางเงยหน้ามอง เ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 286 ขู่กรรโชก
พูดจบ เยี่ยนเว่ยฉือเงี่ยหูฟัง ยืนยันว่าด้านล่างไม่มีเสียงอะไรแล้ว จึงกล่าวต่อ “เอาล่ะ ตอนนี้ไปเอาเงินได้แล้ว!”ฝูกวงเข้าใจแล้ว เยี่ยนเว่ยฉือจะใช้เรื่อง ‘จับได้คาหนังคาเขา’ บีบบังคับท่านหญิงหมิงหยางให้ยอมจ่ายเงินนี่เองปัง!ห้องมืดมิดถูกจุดเทียนขึ้นมาทันทีชายหญิงบนเตียงที่ยังคงมีความสุขอยู่ต่างก็ตกใจ“นั่นใคร?!” ท่านหญิงหมิงหยางร้องออกมาด้วยความตกใจ มองไปรอบ ๆ ห้องขณะนั้นลู่อู๋ไม่สนใจใครแล้ว รีบใส่กางเกงเยี่ยนเว่ยฉือเบี่ยงหน้าเล็กน้อย นางไม่อยากเห็นภาพอุจาดตานั้นท่านหญิงหมิงหยางเห็นชายหญิงสองคนสวมหน้ากากยืนอยู่ในห้องก็ตั้งท่าจะตะโกนแต่ฝูกวงพูดก่อน “ตะโกนสิ ตะโกนเรียกสามีเจ้าเข้ามา ให้เห็นกับตาว่าเจ้ามีความสัมพันธ์กับชายอื่น ทำให้เขาขายหน้าอย่างไร”“ชายอื่น?” ท่านหญิงหมิงหยางหันไปมองชายที่กำลังใส่กางเกงอยู่ที่ปลายเตียงเมื่อนางเห็นใบหน้าของคนผู้นั้น ก็ร้องออกมาทันที “กรี๊ดดด!!!”ปัง!ลู่อู๋รีบใช้มือสกัดจุดท่านหญิงหมิงหยาง ขัดจังหวะเสียงกรีดร้องของนางเขากล่าวด้วยความโกรธ “ฝูกวง เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”ฝูกวงหัวเราะเยาะ “เปล่านี่ ข้าไม่ได้มาหาเจ้า แต่มาหานางต่างหาก”ฝ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 285 ละครดี ๆ
“จะให้ไปที่ห้องบัญชีโดยตรงหรือ?” ฝูกวงถามซ้ำเยี่ยนเว่ยฉือยังคงส่ายหัว “ข้าไม่ได้กลับจวนผิงอี้โหวมานานแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าข้าไม่รู้ว่าห้องบัญชีอยู่ห้องไหน ถึงแม้ข้าจะรู้ ข้าก็ไม่รู้ว่าเขาเก็บตั๋วเงินไว้ที่ไหนอีก”“พูดมาก เจ้าอยากตายหรือไร?” ฝูกวงขู่เยี่ยนเว่ยฉือถอนหายใจอย่างหมดหนทาง “โอ๊ย อย่าใจร้อนสิ นี่ เราไปที่เรือนหลังนั้นกัน!”เยี่ยนเว่ยฉือชี้ไปที่เรือนหลังหนึ่งฝูกวงจับเอวของเยี่ยนเว่ยฉือ พานางกระโดดไปที่เรือนหลังนั้นทั้งสองซ่อนตัวอยู่บนหลังคา ฝูกวงกำลังจะถามว่านี่เป็นเรือนพักของใคร แต่ก็รู้สึกว่ามีคนเข้ามาใกล้เขาจับหัวเยี่ยนเว่ยฉือกดลง ทั้งสองนอนราบไปกับร่มเงาของหลังคา“อย่าขยับ มีคนมา!”ฝูกวงบอกอย่าขยับ เยี่ยนเว่ยฉือยิ่งอยากขยับเข้าไปใหญ่เพราะนางรู้ว่าคืนนี้ต้องมีคนมาที่นี่แน่เยี่ยนเว่ยฉือพยายามเงยหน้า ฝูกวงก็กดหัวนางลงอย่างแรงเยี่ยนเว่ยฉือพูดอย่างหมดหนทาง “เป็นลู่อู๋!”“ลู่อู๋?” ฝูกวงปล่อยมือ มองเยี่ยนเว่ยฉืออย่างสงสัยเยี่ยนเว่ยฉือทำท่าบอกให้เงียบครู่ต่อมาทั้งสองเห็นลู่อู๋ลงมาที่หลังคาฝั่งตรงข้ามเขาดูระมัดระวัง ค่อย ๆ เปิดกระเบื้องออก มองลอดเ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 284 ขอเงินตรง ๆ
ฝูกวงไม่เชื่อนาง พูดเสียงเย็นชา “เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ? ไม่ต้องพูดถึงว่าซ่างกวนซีจะยอมจ่ายเงินให้เจ้าหรือไม่ แค่ปล่อยเจ้ากลับไป จะจับเจ้าอีกครั้งก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว!”“เช่นนั้นเจ้าจะเอาอย่างไร? ข้าบอกแล้วว่าไม่มีเงินจริง ๆ!” เยี่ยนเว่ยฉือเอ่ยอย่างหมดหนทางฝูกวงฮึดฮัด “ง่ายมาก ขายเจ้าไปที่หอลมวสันต์ห่างไปสิบหลี่บนถนนหยางโจว ด้วยรูปร่างหน้าตาของเจ้า หาเงินหนึ่งหมื่นตำลึงก็ไม่ใช่เรื่องยาก”เยี่ยนเว่ยฉือเบิกตากว้าง กล่าวอย่างไม่เชื่อ “เจ้าก็เป็นมือสังหาร เหตุใดมาทำธุรกิจค้าประเวณีได้!”“บังอาจ!” ฝูกวงดุเสียงเย็นชาเยี่ยนเว่ยฉือเบ้ปาก “งั้น...ข้าเขียนจดหมายถึงองค์รัชทายาทได้หรือไม่?”“ไม่ได้! ซ่างกวนซีฉลาดออกปานนั้น ข้าไม่อยากมีเรื่อง!”เยี่ยนเว่ยฉือถึงกับพูดไม่ออก‘ไอ้บ้านี่ ต้องให้นางควักเงินหมื่นตำลึงออกมาเองสินะ?’นั่นจะเป็นไปได้เช่นไร ต่อให้มีข้าก็ต้องกลับไปหาวิธี ไม่ใช่อยู่ดี ๆ เอาออกมาได้เลยทันทีนางไม่ได้มีพลังวิเศษเสียหน่อยขณะที่เยี่ยนเว่ยฉือกำลังกังวลใจฝูกวงพูดเสียงเย็นชา “ดูเหมือนเจ้าจะคิดหาวิธีที่ดีไม่ได้แล้ว เช่นนั้นก็ไปกับข้าเถอะ ขายเจ้าไป ได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 283 ลักพาตัว
ซ่างกวนซีพยักหน้า บอกให้ฉินเซียงหรูไปพักผ่อนได้แล้วหลังจากฉินเซียงหรูจากไป ซ่างกวนซีเงยหน้ามองแสงจันทร์ แต่ในใจอดคิดถึงลู่อู๋ไม่ได้ว่าเขาจะไปหาท่านหญิงหมิงหยางจริงหรือไม่?แท้จริงแล้ว ตอนนี้มีคนอีกคนที่สงสัยมากกว่าซ่างกวนซีนั่นก็คือเยี่ยนเว่ยฉือ ผู้วางแผนการนี้นั่นเองนางอยากเห็นผลลัพธ์ของแผนการตนเองมากกว่าใคร ๆเยี่ยนเว่ยฉือถอนหายใจ มองดวงจันทร์ “เสียดายจริง โลกนี้ไม่มีกล้องถ่ายรูป ไม่เช่นนั้นจะได้ถ่ายภาพท่านหญิงหมิงหยางกับลู่อู๋ต่อสู้กันแปดร้อยยก แล้วพิมพ์ออกมาหนึ่งหมื่นชุดแจกจ่ายออกไป จะสาแก่ใจแค่ไหนนะ! จุ๊ ๆ!”“กล้องถ่ายรูป คืออะไรกัน?” เสียงใสไพเราะดังขึ้นจากด้านหลังอย่างกะทันหันเสียงนี้เหมือนเสียงสะท้อนในภูเขา ทำให้แยกไม่ออกว่ามาจากทิศทางไหนเยี่ยนเว่ยฉือตัวแข็งทื่อ รีบหันไปมองด้านหลัง แต่ก็เห็นเพียงเงาสีขาวที่พุ่งเข้ามาหาปัง!นางถูกสกัดจุดอีกแล้วครั้งนี้ไม่เพียงแต่ขยับไม่ได้ ยังพูดไม่ได้อีกด้วยเยี่ยนเว่ยฉือมองคนที่บุกเข้ามาอย่างตื่นตระหนก พบว่าเป็นฝูกวง มือสังหารชุดขาวทองคำเวรกรรมแท้ ๆ!นางดวงซวยอะไรขนาดนี้ เพิ่งจัดการลู่อู๋ให้พ้นตัวไปหมาด ๆ ก็มาเจอฝูกวงอีกแ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 282 เติมพิษ
เขารีบถอยหลัง หลบหลีกการเคาะของธนูเขาเห็นปลายธนูที่เปล่งแสงเย็นยะเยือกในมือของเยี่ยนเว่ยฉือ สุดท้ายก็ไม่มีความกล้าที่จะแทงตัวเองแม้เพียงสองรูดังนั้นจึงหันหลังแล้วรีบหนีไป!จนกระทั่งลู่อู๋จากไป อวี๋เฟยเหยียนจึงอดไม่ได้ที่จะถาม “พี่สะใภ้ เขาถูกพิษจริงหรือ? ยาแก้พิษอยู่ที่ท่านหญิงหมิงหยางจริงหรือ?”ฉินเซียงหรูที่อยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกไม่สมเหตุสมผลเช่นกันต่างคนต่างมองไปที่เยี่ยนเว่ยฉือด้วยความอยากรู้เยี่ยนเว่ยฉือหัวเราะเบา ๆ “ข้าหลอกเขาน่ะสิ ใครจะเอายาแก้พิษไปไว้ที่คนอื่นกัน แล้วข้าก็ไม่ได้ติดต่อกับท่านหญิงหมิงหยางมานานแล้ว”“อะไรกัน?” อวี๋เฟยเหยียนเบิกตากว้าง “เช่นนั้นเขาจะตายหรือไม่?”เยี่ยนเว่ยฉือส่ายหน้า “ไม่ตายหรอก ข้าแค่ให้ยาปลุกกำหนัดชนิดเรื้อรังเขาไปนิดหน่อย ของแบบนี้ถ้าโดนแล้วจะอดทนอยู่ได้เจ็ดวันกว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ หากเขาหาคนมาร่วมรักได้ทันเวลาก็จะรู้สึกสบายตัวขึ้น!”“เรื้อ...รัง?” อวี๋เฟยเหยียนไม่เคยได้ยินมาก่อนฉินเซียงหรูที่อยู่ข้าง ๆ รู้สึกสนุกมาก รีบถาม “แม่นางเยี่ยนมีฝีมือ แต่เจ็ดวันแรกผ่านไป วันนี้เขาได้ระบายความใคร่แล้ว เจ็ดวันต่อไปจะทำอย่างไร?”เยี่ยนเว่ย
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 281 อึ้งโดยสมบูรณ์
ซ่างกวนซีอุ้มนางไว้ พูดว่ากล่าวด้วยน้ำเสียง “ต่อไปนี้เจ้าอยากทำอะไรก็ทำได้ มีเงื่อนไขเดียวคือห้ามโกหก และห้ามกระทำการโดยพลการ”นั่นหมายความว่า ไม่ว่านางจะทำอะไร ก็ต้องรายงานเขาล่วงหน้าก่อนตอนนี้นางอยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ซ้ำยังถูกชายหนุ่มรูปงามกอดอยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่มรูปงามผู้นั้นก็คือสามีของนางเองเยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกว่าหากนางปฏิเสธ ต่อไประยะห่างระหว่างกันอาจจะกลายเป็นติดลบนางไม่ต้องการแบบนั้น! นางแค่...ยังคิดไม่ตกเท่านั้นเอง!เยี่ยนเว่ยฉือพิงอยู่บนอกของซ่างกวนซี พยักหน้าเบา ๆ เหมือนแมวน้อยเชื่อง ๆ ตัวหนึ่ง “ทราบแล้วเจ้าค่ะ ต่อไปนี้ข้าจะไม่โกหกอีกแล้ว”ซ่างกวนซีหัวเราะอย่างเหนื่อยหน่าย จะให้เชื่อนางได้อย่างไรกัน!…… ห้องโถงด้านหน้าเมื่อซ่างกวนซีพาเยี่ยนเว่ยฉือกลับมาที่ห้องโถงด้านหน้าอีกครั้ง ท้องฟ้าก็มืดมนแล้วแต่บรรดาชายหนุ่มทั้งสามคนในห้องโถงหน้ายังไม่จากไปไหนอวี๋เฟยเหยียนมองไปที่ซ่างกวนซีและเยี่ยนเว่ยฉือ พบว่าทั้งสองมีสีหน้าแปลก ๆดูเหมือนว่าซ่างกวนซีจะไม่โกรธแล้ว ใบหน้าสงบเรียบเฉยแต่ทำไมใบหน้าและใบหูของเยี่ยนเว่ยฉือถึงแดงก่ำ หรือถูกซ่างกวนซีทารุณหนัก?“จุ๊
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 280 เอวบางร่างอรชร ผิวนวลเนียนยิ่งกว่าหิมะ
เห็นเยี่ยนเว่ยฉือสายตาเป็นประกายวาววับดุจหยาดน้ำค้าง ซ่างกวนซีก็รู้ได้ทันทีว่านางกำลังโกหกอยู่ในใจเป็นแน่แท้และเช่นนั้นเอง เยี่ยนเว่ยฉือก็เอ่ยตอบออกมาว่า “ก็...ก็เก็บไว้กับตัวอย่างไรล่ะ เพียงแต่ว่าข้าชำนาญกว่าคนทั่วไป ท่านเคยได้ยินเรื่อง ‘มือวิเศษ’ หรือไม่? สมัยก่อนข้าเลี้ยงหมู ชีวิตแสนจะน่าเบื่อหน่าย จึงได้ไปเรียนวิชาลักขโมยจากนักเวทมายา รู้ไว้ใช่ว่า… อ๊ะ!”ยังไม่ทันได้พูดจบ ซ่างกวนซีก็ใช้ฝ่ามือหวดไปที่นางทันทีกระแสลมปราณอันทรงพลังพุ่งเข้าใส่ เยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว และฉับพลันนั้น ผ้ายาวสีขาวที่นางสวมอยู่ก็กลายเป็นเศษผ้ากระจัดกระจายลงสู่พื้นโอ้ แม่เจ้า!นี่มันฝีมือการถอดเสื้อผ้าอันหาที่เปรียบมิได้ในแผ่นดินบัดนี้ เยี่ยนเว่ยฉือเหลือเพียงผ้าบาง ๆ ที่ปิดบังความงามไว้ได้เพียงน้อยนิดสายลมหนาวพัดโชยมา แม้ร่างกายนางไม่อาจเคลื่อนไหว แต่ก็อดที่จะตัวสั่นไม่ได้การสั่นไหวเล็กน้อยนั้น ทำให้ความงามบางส่วนปรากฏออกมาเมื่อได้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอันงดงาม ซ่างกวนซีก็ร้อนรุ่มในดวงตา รีบเบี่ยงสายตาไปทางอื่นเขาเพียงแต่ไม่ปรารถนาจะฟังเยี่ยนเว่ยฉือพูดโกหก จึงควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 279 ความจริงก็อยากฟัง เสื้อผ้าก็อยากถอด
การกระทำเช่นนี้ทำให้เยี่ยนเว่ยฉือรู้ว่าซ่างกวนซีไม่ได้ขู่เล่น ๆแต่จะลงโทษนางจริง ๆ!ซ่างกวนซีใช้นิ้วเรียวสวยเปิดปกเสื้อของเยี่ยนเว่ยฉือเบา ๆ สีหน้าเรียบเฉย ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "เหตุใดลู่อู๋จึงมาหาเจ้า?""เพ... เพราะ... เขา... เขา..." เยี่ยนเว่ยฉืออ้ำอึ้ง ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรขณะที่นางลังเลอยู่นั้น เสื้อคลุมตัวนอกก็ถูกดึงออกเยี่ยนเว่ยฉือกล่าวอย่างร้อนรน "ฝ่าบาท ข้ายังไม่ได้พูดเลย!"ซ่างกวนซีตอบอย่างใจเย็น "ตอบช้า ก็ต้องถอด"สิ้นคำ ซ่างกวนซีก็ปลดเชือกเสื้อตัวในของนางอีกไม่นานก็จะถึงฤดูร้อนแล้ว สวมเสื้อผ้าบางน้อยชิ้น หากถอดต่อไปเช่นนี้ ไม่กี่คำถาม นางก็คงจะเปลือยเปล่าเสื้อตัวในเปิดออก เผยให้เห็นเสื้อตัวในสีขาวในที่สุดเยี่ยนเว่ยฉือก็ทนไม่ไหว "เขามาหาข้าเพื่อขอยาถอนพิษ!"มือที่กำลังจะถอดเสื้อผ้าของซ่างกวนซีหยุดชะงัก มองนาง แล้วถามต่อ "เขาโดนพิษเมื่อใด? โดนพิษอะไร? เจ้าใช้พิษกับเขาอย่างไร?"เยี่ยนเว่ยฉือมีสีหน้าลำบากใจ "เรื่อง... เรื่องนี้พูดแล้วยาว..."พรึ่บ!ซ่างกวนซีดึงเสื้อตัวในของนางออกโดยไม่ลังเลตอนนี้บนร่างของเยี่ยนเว่ยฉือเหลือเพียงเสื้อตัวในสีขาว และตู้โตวสี
