ยิ้มให้สามีหน่อยมิได้หรือ

เสียงซุบซิบของแขกในงานเริ่มเปลี่ยนทิศ หลายคนมองหลินอวี้เหม่ยด้วยความชื่นชมและศรัทธา ขณะที่หลินซูหนิงเริ่มรู้สึกถึงความล้มเหลวของแผนที่ตนเองวางไว้ ความหงุดหงิดและความอิจฉาเพิ่มพูนขึ้นในใจ ยิ่งทำให้นางเสียหน้า และทำให้พี่สาวได้หน้าไปไม่น้อย แต่นางก็ไม่อาจแสดงออกมากไปกว่านี้ได้ ในเมื่ออยู่ต่อหน้าแม่ทัพเซียวในงานแต่งของเขา

“เช่นนั้น...น้องก็ยินดีที่พี่หญิงปลอดภัยดีเจ้าค่ะ” หลินซูหนิงกลั้นใจพูด พลางทำทีเหมือนปล่อยวางเรื่องนี้แล้ว

“น้องหญิงไม่ต้องกังวลเกินเหตุไป พี่สาวอยู่ในจวนแม่ทัพใหญ่เช่นนี้ จะมีผู้ใดโง่เง่าคิดปองร้ายหรือหลอกลวงข้าก็คงต้องยำเกรงฝีมือท่านแม่ทัพไว้บ้างจริงไหมเจ้าคะท่านพี่”

เซียวหลงเฉิงรู้สึกสะดุดหูกับคำถามแปลกๆ ของสตรีข้างกาย แต่เขาก็ไม่ได้ขัดอะไร แต่เมื่อมองเห็นประกายตาของเจ้าสาวที่มองมาก็อดร้อนๆ หนาวๆ ไม่ได้

“แน่นอน ฮูหยินรักของข้าเซียวหลงเฉิง จะยอมให้ผู้ใดมารังแกง่ายๆ ได้หรือ”

“แต่...”

“หนิงเอ๋อร์!” เฉินซิวเจินรีบเข้ามารั้งตัวบุตรสาวไว้ เกรงจะทำให้แม่ทัพหนุ่มขุ่นเคืองเสียก่อน “ท่านพ่อเจ้าถามหาอยู่ทางนั้น รีบไปเถิดนะ”

“ท่านแม่...”

หลินซูหนิงกระเง้ากระงอด เพราะขัดใจที่สาด