PART 03 | ฉลอง

“เสร็จสักที! ยืนจนปวดขาไปหมด” เฟญ่าพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่ดูเหนื่อยล้ากว่าปกติ คนก็เยอะทั้งยืนนานทั้งปวดขา เป็นอีกวันที่ใช้พลังงานเยอะมากจริงๆ

“แค่นี้ก็ทำเป็นบ่น” เซนต์พูดขึ้นเรื่องนิดเดียวเฟญ่าก็บ่น

“ลองมาใส่ส้นสูงแบบนี้ดูไหมล่ะ” เฟญ่าชี้ไปยังรองเท้าถึงจะไม่ได้สูงมากแต่ใช้เวลายืนอยู่หลายชั่วโมงก็ต้องมีปวดขา มีบ่นกันบ้างแหละ

“จะมาบ่นทำไมรีบไปหาที่นั่งก่อนสิ” เซนต์รีบชี้ไปยังโต๊ะว่างที่อยู่มุมตึกคณะ

“ดื่มน้ำเย็นๆ กันก่อน” อิงรักที่ไปยืนต่อคิวซื้อน้ำเย็นๆ มาก็ยื่นให้เพื่อนๆ ทันที

“ขอบใจนะ” เพื่อนๆ ต่างรับน้ำมาดื่มด้วยความกระหาย อากาศก็ยิ่งร้อนๆ คนก็เยอะ

“คืนนี้ไปไหนกันดี” ดีเดย์ถามขึ้นแต่สายตากลับจ้องมองไปยังเอวา ซึ่งเธอก็หันมาจ้องตาเขาพอดี

เอวารับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงไปของดีเดย์ แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่เก็บเงียบเอาไว้ไม่กล้าที่จะถามเขาออกไปตามตรง

“ไปผับไหม” เซนต์แสดงความคิดเห็นพร้อมกับเอ่ยถามขึ้นมา

“คืนนี้คนเยอะแน่เลย” เฟญ่าบ่นปนแสดงความคิดเห็นขึ้นมา เพราะใครๆ ต่างก็อยากไปฉลองกันทั้งนั้น

“งั้นไปร้านอาหารไหมล่ะ” เอวาไม่ค่อยชอบสถานที่บันเทิงสักเท่าไหร่นอกจากจะเสียงดังแล้วผู้คนยังเยอะอีกด้วย

“ไปร้านอาหารพี่ชายฉันไหม พึ่งเปิดใหม่พอดีเลย” เฟญ่าเสนอขึ้นมาทันทีที่นึกขึ้นได้

“มีส่วนลดไหมล่ะ” ดีเดย์ถามขึ้นมาตามสไตล์

“ก็อยู่ที่ว่าใครจะเป็นคนจ่าย” เฟญ่าอยากจะหาเจ้ามือเลี้ยงเพื่อนๆ ในคืนนี้

“ถ้าน้องเดียร์มาด้วยเดี๋ยวกูจ่ายให้เอง” เซนต์พูดขึ้นมาตามตรงแบบไม่ปิดบังความต้องการเลยสักนิด

“ขอร้องล่ะ ปล่อยน้องไปเจอคนดีๆ เถอะ” เฟญ่าแทบจะยกมือไหว้ขอร้องเพื่อนสนิทอย่างเซนต์ เธอแค่อยากให้น้องรหัสมีชีวิตที่ดีกับผู้ชายที่ดีสักคน

“ทั้งหล่อทั้งรวย หาที่ไหนได้อีกวะ” เซนต์รีบโปรโมตข้อดีของตัวเองทันที

“พักก่อนค่ะ!” เฟญ่ารีบห้ามความคิดของเพื่อนสนิทตัวเองเอาไว้

“งั้นเอาเป็นว่าไปร้านที่เฟย์เสนอ ไอ้เซนต์เป็นคนจ่าย” ดีเดย์ตัดบทสนทนาและสรุปทุกอย่างด้วยตัวเอง

“โอเค เดี๋ยวส่งโลเคชันให้ในไลน์กลุ่มนะ” เฟญ่ายิ้มกริ่มด้วยความดีใจที่มีคนเห็นด้วยกับความคิดของเธอ

หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไปพักผ่อนและรอเวลาที่จะไปเจอกันที่ร้านอาหารตามนัด เพื่อฉลองความสำเร็จก้าวแรกในด้านการเรียน

เมื่อถึงเวลานัดอิงรักก็อยู่ในชุดเดรสสีฟ้าอ่อนยาวเลยเข่าเล็กน้อย ใบหน้าสวยถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางบางเบา ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อน่าหลงใหล

ร่างบางยืนมองร้านอาหารที่อยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางคิดหนัก เพราะเป็นร้านที่สวยและหรูมากจนคนธรรมดาแบบเธอไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปเพียงคนเดียว

หญิงสาวยืนมองซ้ายมองขวามองหาเพื่อนๆ ในกลุ่มแต่ก็ยังไม่มีใครมา เธอจึงเลือกที่จะเดินถอยออกมาที่หน้าร้านเผื่อว่าจะมองเห็นเพื่อนได้ง่ายขึ้น

“ยืนทำอะไร ทำไมไม่เข้าไปรอข้างใน” เฟญ่าที่เพิ่งมาถึงก็เอ่ยถามขึ้นมาด้วยความแปลกใจ

อิงรักมองเฟญ่าด้วยสายตาที่ชื่นชม เฟญ่าเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยและรวยมาก เรียกได้ว่าชีวิตดีจนน่าอิจฉายกเว้นเรื่องความรัก

“ได้ยินหรือเปล่า” เฟญ่าถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบ

“เอ่อ… คือว่า…” เมื่อได้สติกลับมาอิงรักก็อ้ำอึ้งไม่กล้าตอบไปตามตรงว่าเธอไม่กล้าเข้าไปคนเดียว

“เข้าไปรอข้างในกัน ฉันจองโต๊ะเอาไว้แล้ว”

อิงรักพยักหน้าก่อนจะเดินตามเพื่อนรักอย่างเฟญ่าเข้าไปภายในร้านอาหารสุดหรู ไม่รู้ว่าชาตินี้เธอจะได้มีโอกาสมาทานข้าวร้านหรูๆ แบบนี้อีกหรือเปล่า ร้านอาหารแบบนี้คงไม่ต้องพูดถึงเรื่องราคา บอกได้คำเดียวเลยว่าแพง!

ร้านอาหารขนาดใหญ่จัดโต๊ะเป็นโซนตามต้องการของลูกค้า วันนี้เฟญ่าได้จองโต๊ะวีไอพีอยู่ในห้องขนาดใหญ่มีความเป็นส่วนตัวสูง

นั่งรอไม่นานเพื่อนๆ ก็ทยอยมาถึงกันครบทุกคน พนักงานก็เริ่มนำอาหารออกมาเสิร์ฟ เพราะก่อนหน้านี้เฟญ่าได้เลือกเมนูและเครื่องดื่มเอาไว้รอเพื่อนๆ แล้ว จะได้ไม่ต้องเสียเวลามานั่งรอ

“ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ไม่รู้ว่าอิงรักเป็นอะไร แต่เวลาจะได้ทานอาหารแพงๆ ทีไรท้องไส้ก็ปั่นป่วนขึ้นมาทุกที

“ห้องน้ำเดินออกไปทางซ้ายมือนะ” เฟญ่ารีบบอกทางในฐานะของคนที่รู้จักทุกอย่างภายในร้านอาหารเป็นอย่างดี

“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม” เอวาถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรอิงไปคนเดียวได้” อิงรักยิ้มให้ก่อนจะเดินออกจากห้องและเดินไปตามทางที่เฟญ่าบอก

..

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน