“แบบนี้ต้องหาหลักฐานเด็ดๆ ไว้เสียแล้ว เอ.. แล้วคุณดามพ์เขาเลิกกับแม่นี่รึยังนะ”
ช่วงหลังๆ มานี้เธอเองก็มัวแต่หลบหน้าเจ้าหนี้และเข้าบ่อนจึงไม่ค่อยได้สนใจข่าวของดามพ์นั่นเองทำให้เธอไม่รู้ข่าวของเขาสักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ไม่รู้ไม่ได้แล้ว...
ทางด้านมีเรียหลังจากที่อิ่มเอมจากบทรักอันเร่าร้อนแบบหนึ่งหญิงสามชายแล้วก็กลับบ้านของตนด้วยความสุขสดชื่น โดยไม่สนใจสายตาของบิดาที่มองตามอย่างไม่ชอบใจ...
“เมื่อไหร่แกจะทำตัวให้มันดีๆ หน่อยโรส ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว” คุณโรเบิร์ตตวาดลูกสาวคนสวยอย่างฉุนเฉียวเมื่อมีข่าวคาวของลูกสาวตนไม่เว้นแต่ละวัน
“จะอะไรกันนักหนาคะคุณพ่อ โรสก็ต้องการหาความสุขบ้างไม่ใช่ทำแต่งานจนเสื่อมสมรรถภาพเหมือนคุณพ่อ จนแม่แอบมีชู้”
“แก นัง...ลูกไม่รักดี” คุณโรเบิร์ตตัวสั่นด้วยความโกรธเมื่อลูกสาวย้อนถึงปมอันเลวร้ายของตนที่ไม่สามารถให้ความสุขภรรยาได้ ภรรยาของเขาจึง
ตอนที่29.นารินแอบมองคนที่อยู่นอกรั้วอย่างสงสารจับใจแต่เธอไม่อยากหลงกลเชื่อใจเขาอีกแล้ว ดามพ์กับแม่ของเขาก็แค่อยากได้ลูกๆ ของเธอ เพราะเห็นว่าเด็กๆ น่ารักเท่านั้นเอง หญิงสาวเฝ้าบอกตัวเองเช่นนั้น“แม่หนูรินขา ทำไม คุงยายกับคุงป๋าตัวโต ไม่กับบ้านค้า” หนูนาถามอย่างไร้เดียงสา ร่างกลมป้อมพยายามจะกระโดดขึ้นมองผ่านกระจกไปข้างนอก นารินจึงอุ้มลูกเข้าห้องไปเพราะไม่อยากให้ลูกๆ เห็นภาพแบบนั้นให้เกิดคำถามที่เธอไม่อยากตอบ“ใครสอนเรียกเขาว่าคุณป๋าคะหนูนา”“หนูนาอยากมีคุณป๋า เหมือนหนูเภา กะหนูพุก” หนูเภากับหนูพุก เป็นลูกสาวลูกชายของเพื่อนบ้านซึ่งอยู่ในวัยไล่เลี่ยกับเด็กหญิงทั้งสองนั่นเอง“หนูดาก็อยากมีคุณป๋าค่า” หนูดาซึ่งได้ยินคุณแม่ถามก็เสริมขึ้น นารินเงยหน้าสบตากับยายแววและมารตีซึ่งยังคงพักอยู่กับเธออย่างหนักอึ้งในอก“แต่หนูพุกว่าเราไม่มีคุณป๋า เป็นคนไม่มีพ่อ” เด็กหญิงทั้งสองพูดอย่างไร้เดียงสา วัยสามขวบทำไมถึงได้พูดเก่งจำเก่งนัก ซ้ำยังฉลาดเกินวัย &nbs
ตอนที่30.แม้จะถูกขับไสไล่ส่งและไม่ได้รับไมตรีจากนาริน แต่ดามพ์ก็ไม่ยอมแพ้แม้นารินจะหลบหน้าเขาและไม่ยอมพาลูกๆ ออกมาเล่นหน้าบ้านตอนที่เขามาแต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมแพ้ ยกโต๊ะทำงานเล็กๆ มาทำงานหน้าบ้านเธอเสียเลย ซ้ำยังนั่งเฝ้าหน้าบ้านไม่ไปไหนแดดจะออกฝนจะตกดามพ์ก็ปักหลักอยู่หน้าบ้านหลังน้อยไม่ยอมไปไหน และเขาก็อาศัยร้านอาหารตามสั่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านยายแววไม่เท่าไหร่เป็นที่ฝากท้องและเป็นฐานปฏิบัติการย่อยๆ ของตน“เจมส์ นายคิดสิว่าจะทำอย่างไรให้นารินใจอ่อนกับฉันบ้าง ฉันอยากกอดอยากอุ้มลูกจนแทบจะบ้าแล้ว เห็นแค่เงาเห็นไกลๆ ใจฉันมันทรมานเหลือเกินแล้ว อยู่แค่เอื้อมแต่ก็เอื้อมไม่ถึง...” ดามพ์พูดออกมาอย่างอัดอั้นเมื่อเขายังคงอยู่ได้แค่นอกรั้วบ้าน เห็นเด็กๆ เล่นกันอยู่ในบ้านและนารินจะพาเด็กๆ ไปเล่นที่สวนหลังบ้านแทน หรือเวลาที่นารินพาลูกๆ ไปเล่นที่สนามเด็กเล่นเธอก็ห้ามเขาเข้าใกล้เด็กๆ เกินห้าเมตร นั่นคือคำพูดอันเด็ดขาดของเธอเมื่อเขาผลีผลามจะเข้าไปหาลูกๆ เมื่อหลายวันก่อนนารินไม่ยอมให้ลูกๆ เข้าใกล้เขาซึ่งเด็กๆ ก็ดูจะหวาดกลั
ตอนที่31.แล้วมารตีก็ได้พูดคุยกับเจมส์เรื่องของดามพ์เพื่อความมั่นใจว่าดามพ์หย่าขาดจากมีเรียแล้วจริงๆ และนอกจากเรื่องที่ดามพ์หย่าแล้วมารตียังได้รับรู้บางอย่างจากเจมส์ที่เธอไม่คิดว่ามันจะจริง...“ผมไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะเชื่อเรื่องที่ผมพูดไป แต่คุณเป็นคนฉลาดและผมเชื่อว่าคุณสามารถเข้าใจจากสิ่งที่เห็นได้ว่าผมไม่ได้โกหกและไม่ได้หลอกคุณเพียงเพราะอยากให้พี่ดามพ์สมหวัง”“แต่คุณก็เคยทำแบบนั้นช่วยเจ้านายคุณหลอกเพื่อนฉัน”“นั่นล่ะผมจึงพยายามไถ่โทษด้วยการช่วยเหลือพวกเขาอยู่ห่างๆ อย่างที่เล่าให้คุณฟังไป” มารตีคิดตามคำพูดของเจมส์ก็พบว่าสิ่งที่เจมส์พูดนั้นมันตรงกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับนาริน หลังจากที่แม่ของนารินตายนารินลำบากมากและต้องทำงานรับจ้างหลายงานทั้งแปลเอกสาร ทั้งรับจ้างทำงานเป็นแม่บ้านสำรองให้กับห้องพักหรือร้านอาหารที่ต้องการพนักงานเสริม จนเมื่อโรงแรมนี้ถูกขายกิจการให้เลอเวนส์กรู๊ปนารินก็ได้มาทำงานที่นี่และเพียงไม่กี่เดือนก็ได้เลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งและเงินเดือน มารตีจำไ
ตอนที่32.“คุณดามพ์กับคุณดรุณีเขาก็อดทนมาจะเป็นเดือนๆ แล้วนะ ที่เขาได้แต่เฝ้ามองดูหนูนากับหนูดาห่างๆ แบบนั้น คุณดรุณีอายุมากแล้วตรากตรำ แตกแดดตากลมเทียวไปเทียวมาแบบนี้ได้อีกไม่นานหรอก ถ้าสมมติว่าคุณดรุณีล้มป่วยแล้วเสียชีวิตไปในช่วงนี้จริงๆ เธอจะดีใจไหมริน...” มารตีพูดต่อ คำพูดของเธอทำให้ความคิดของนารินกลับมาอยู่กับปัจจุบัน...นารินน้ำตาซึมด้วยความเจ็บปวดและสับสน เธอไม่ได้ผิดสักนิดในเรื่องนี้เป็นเพราะพวกเขาสองแม่ลูกนั่นต่างหากที่ทำลายชีวิตของเธอ แล้วตอนนี้ก็เข้ามาสร้างความลำบากใจให้แล้วยังกดดันเธอทุกทางเพื่อจะได้พบลูกๆ ของเธออีก“ฉันรู้ว่าเธอคิดว่ามันไม่ใช่ความผิดของเธอที่ทำแบบนี้ เธอมีสิทธิ์ที่จะทำ มีสิทธิ์ที่จะปกป้องลูกๆ ของเธอ มีสิทธิ์จะเอาคืนพวกเขา แต่เธอทำไปแบบนั้นฉันถามจริงๆ ว่าเธอมีความสุขสักครั้งไหมที่ทำให้พวกเขาเจ็บปวดได้..” เหมือนมารตีมานั่งในใจและรู้ว่านารินยังคงมากด้วยทิฐิและยังเจ็บปวดกับอดีตอยู่“หากเธอจะคิดแบบนั้นก็ไม่ผิดนัก แต่
ตอนที่33.วันแรกที่นารินอนุญาตให้คุณดรุณีเข้ามาพบหลานๆ ได้ ยายแววก็จัดการต้อนรับคุณดรุณีด้วยงานใหญ่เลยทีเดียว ยายแววให้คุณดรุณีเพื่อนเก่าสาวไฮโซล้างห้องน้ำและถูบ้านล้างจานและซักผ้าด้วยมือซึ่งแน่นอนว่าเป็นสิ่งที่คุณดรุณีไม่เคยได้ลงมือทำเอง เมื่อเห็นท่าทางเก้ๆ กังๆ ของคุณดรุณีแล้วยายแววก็แอบไปขบขันอยู่คนเดียว และยังสะใจด้วยที่สามารถเอาคืนแทนนารินได้ คนร้ายกาจเห็นคนอื่นไม่มีค่ามาตลอดอย่างคุณดรุณีก็ต้องเจอแบบนี้บ้าง แต่หลังจากที่ล้างห้องน้ำแล้วนางก็ให้เด็กๆ มาพบกับคุณดรุณีซึ่งเมื่อเห็นความปลาบปลื้มดีใจของย่าหลานที่ได้พบกันแล้วยายแววก็พลอยรู้สึกดีไปด้วย แต่ครั้นจะยกโทษให้ง่ายๆ มันก็จะง่ายไป มันต้องมีการแลกเปลี่ยนกันให้สาสมกับสิ่งที่ทั้งคุณดรุณีและดามพ์เคยทำไว้กับนาริน...“เอาล่ะวันนี้วันพระฉันจะให้พวกเธอเข้าบ้านไปหาเด็กๆ ได้ โดยไม่ต้องทำงานเหมือนทุกๆ วัน พอหมดเวลาแล้วก็กลับบ้านไปไม่ต้องมาทำพิรี้พิไร รู้ไหมว่าชาวบ้านเขานินทาฉันกับรินไปเท่าไหร่แล้วกับการกระทำของพวกเธอเนี่ย”“ฉันไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น
ตอนที่34.นารินแอบมองดามพ์ซึ่งกำลังทำม้าโยกให้ลูกสาว ตอนแรกที่เด็กๆ บอกอยากได้เธอคิดว่าดามพ์จะต้องไปซื้อมันมาจากที่ไหนสักแห่ง แต่แล้วชายหนุ่มก็ทำให้เธอแปลกใจเมื่อดามพ์ซื้อไม้และอุปกรณ์มาทำเอง ซึ่งม้าโยกตัวสวยของเด็กๆ ก็น่ารักและมีสีสันสวยงามที่หนูดากับหนูนาช่วยกันทำ ซึ่งนอกจากมันจะสวยงามแล้วเด็กๆ ยังรู้สึกภูมิใจกับผลงานของตนด้วย นารินเองก็แอบชื่นชมยินดีอยู่ไม่น้อยเมื่อเด็กๆ มาเรียกเธอไปดูนารินก็เอ่ยปากชมได้อย่างไม่เคอะเขิน.. ลูกๆ ของเธอดูมีความสุขมาก มากจนเธอกลัวว่าเด็กๆ จะติดคุณพ่อมากเกินไป แล้วมันไม่ดีตรงไหนล่ะ หญิงสาวถามตัวเองอย่างสับสนแล้วหลับตาลงพักสายตาด้วยความอ่อนล้าจากงานและจากความคิดอันแสนวุ่นวายของตนเอง...“คุณกลับไปได้แล้วค่ะ แล้วถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องซื้ออะไรมาอีกโดยเฉพาะดอกไม้แพงๆ เพราะฉันไม่ต้องการ”หญิงสาวยืนกอดอกอยู่หน้าประตูเมื่อถึงเวลาที่ดามพ์จะต้องกลับตามสัญญา และเด็กๆ ก็พากันหลับกลางวันแล้ว“ทำไมล่ะครับ รินชอบกุหล
ตอนที่35.“แน่นอนเธอไม่รู้จักผู้หญิงชั้นต่ำอย่างฉันหรอก แต่ฉันมีภาพเริงสวาทของผู้หญิงชั้นสูงอย่างเธอทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว พร้อมด้วยอะไรเด็ดๆ หลายอย่าง..” มีเรียหน้าเสียมองเธออย่างคาดไม่ถึง นภาลัยยิ้มบางๆ พลางส่งสมาร์ตโฟนเครื่องหรูของตนให้มีเรียดูภาพฉากรักอันเร่าร้อนของตนเองกับชายอีกสี่คนทั้งไทยและต่างชาติ“ก็ไม่รู้มาก่อนเลยนะว่า เป็นผู้หญิงชั้นสูงต้องเอากันทีละหลายๆ คน ขนาดผู้หญิงชั้นต่ำอย่างฉันยังไม่กล้าเอาเลย” นภาลัยยิ้มเยาะ มีเรียทำท่าจะปาโทรศัพท์ทิ้งนภาลัยจึงจุ๊ปากเบาๆ พร้อมทั้งส่ายหน้าช้าๆ“จุ๊ๆ แหมๆ ถึงจะทำลายมันทิ้งไป แต่ไฟล์รูปพวกนี้ก็พร้อมส่งให้นักข่าวทุกสำนักในประเทศไทย รวมไปถึงเว็บโป๊ต่างๆ อีกด้วย ทีนี้ผู้หญิงชั้นสูงอย่างเธอคงจะดังระเบิดระเบ้อไปเลย...”“เธอต้องการอะไร..” มีเรียกัดฟันพูดออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ“ฉันก็แค่ต้องการให้เธอทำอะไรให้บางอย่าง ที่เราต่างก็จะได้ผลประโยชน์เท่าๆ กัน” นภาลัยยิ้มร้ายกาจ มีเรียหรี่ตามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างชิงชัง..
ตอนที่36.ทางด้านดามพ์ก็กำลังงัดทุกวิชาการเอาชนะใจสาวมาใช้ วันนี้เขาอาสาทำชิงช้าให้เด็กๆ ซึ่งบัดนี้ก็เสร็จสมบูรณ์ชิงช้าสองตัวถูกผูกกับกิ่งไม้ใหญ่อย่างแน่นหนาแข็งแรงพอให้เด็กๆ ได้เล่นสนุกกันโดยไม่ต้องไปแย่งกับคนอื่นเล่นที่สนามเด็กเล่น“หนูตี้ว่าคุณรินจะใจอ่อนไหม” เจมส์ถามแฟนสาวอย่างคาดหวัง ตอนนี้เขากับมารตีตกลงจะคบกันและเรียนรู้นิสัยใจคอกันหลังจากที่ทั้งสองตกลงจะเป็นกาวเชื่อมประสานใจนารินกับดามพ์ หัวใจของพวกเขาทั้งสองก็เชื่อมเข้าหากันและในที่สุดมันก็หลอมรวมเป็นความรักอันลึกซึ้ง“จริงๆ แล้วรินเป็นคนขี้สงสารใจอ่อน แต่เพราะถูกพี่ชายคุณหลอกแบบนี้ก็ยากนะที่จะทำใจให้เชื่อใจกันอีกครั้งได้ แต่ตี้เชื่อว่ารินยังรักคุณดามพ์อยู่”“เราจะช่วยให้เขาเข้าใจกันยังไงดีนะ ยิ่งตอนนี้มีเรียก็มาที่นี่ด้วยพี่ล่ะหวั่นใจจริงๆ ว่าเรื่องมันจะยากไปกันใหญ่”“แล้วคุณดามพ์รู้รึยังคะ”“รู้แล้วแต่ก็บอกให้เรารอดูท่าทีของมีเรียก่อนแต่พี่สงสัยว่าทำไมมีเรียจึงกลับ
ตอนที่46. อวสานครอบครัวของเขาสุขแสนสุข เมื่อทั้งเมียและแม่เข้าขากันได้เป็นอย่างดีจนบางทีเขาก็รู้สึกว่ามีแม่สองคน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาเบื่อหน่าย เมื่อแม่ยอดรักของเขานั้นหอมหวานเร่าร้อนเหลือเกิน..ตั้งแต่เรื่องร้ายๆ ผ่านไป มารดาของเขาก็เอาใจใส่นารินกับลูกมากไม่ว่านารินกับลูกๆ อยากได้อะไรคุณดรุณีไม่เคยขัดแต่ก็ไม่เคยก้าวก่ายการเลี้ยงดูลูกๆ ของนาริน แต่ไม่ว่านารินจะพูดจะทำอะไรคุณดรุณีจะสนับสนุนและเห็นดีเห็นงามไปด้วยทุกครั้งและยังเอาอกเอาใจสะใภ้คนสวยจนคนเป็นลูกชายแท้ๆ แทบจะหมดความสำคัญลงไป แต่นั่นล่ะคือสิ่งที่เขาต้องการ เขากับมารดาเคยทำผิดกับนารินไว้มากมายและทำให้เธอต้องตกระกำลำบากมาอย่างแสนสาหัส โชคดีที่นารินยังรักและให้อภัยเขากับมารดาและเธอก็ยังให้ลูกๆ ที่น่ารักแก่เขาถึงสามคน...“พี่ดามพ์ขา ที่รักพาลูกๆ ขึ้นบ้านได้แล้วค่ะ ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว..” เสียงหวานเจื้อยแจ้วร้องบอกดามพ์ยิ้มบางๆ แล้วลุกขึ้นเดินไปตามลูกๆ เข้าบ้าน แล้วพาเด็กๆ ไปอาบน้ำแต่งตัวมารับประทานอาหารเย็นซึ่งวันนี้มีปาร์ตี้เล็กๆ รับขวัญหลานน้อย
ตอนที่45.“ดีมาก ขอบใจที่ช่วยสั่งสอนคนชั่วๆ ให้” ดามพ์วางสายด้วยความพอใจเมื่อได้รับข่าวว่าภารกิจของเขาสิ้นสุดลงด้วยดีเพราะเขาเป็นผู้ชายและไม่เคยลงไม้ลงมือกับผู้หญิงเขาจึงต้องให้ผู้หญิงด้วยกันจัดการ แต่เขารับรองได้เลยว่านภาลัยจะไม่มีวันได้มีความสุข คนที่คิดทำร้ายทำลายคนในครอบครัวของเขาจะต้องได้รับการสั่งสอนเอาคืนอย่างสาสม ยิ่งคนเลวๆ อย่างนภาลัยที่ไม่ได้แค่คิดจะทำร้ายนารินเท่านั้น แต่นภาลัยฆ่าแม่ของนาริน นภาลัยจะต้องเจออะไรที่มันหนักหนาเป็นสองเท่า...นารินมองค้อนสามีจอมพลังที่ไม่ยอมให้เธอพักเสียทีทั้งที่ตักตวงความสุขจากเธอไปครั้งแล้วครั้งเล่า แต่พ่อคุณก็ยังไม่ยอมสงบ ดามพ์น้อย ยังคงคึกคักอย่างน่าหมั่นไส้...“รินจ๋า ดามพ์น้อยมันไม่ยอมนอน...” ชายหนุ่มเคล้าคลอเกลือกกลิ้งใบหน้าหล่อเหลากับทรวงสาวของเธออย่างออดอ้อน ริมฝีปากร้อนผ่าวแตะแต้มมายังยอดอกสีหวานอีกครั้ง นารินครางเบาๆ อย่างอ่อนอกอ่อนใจแต่ก็แอ่นอกเข้าหาปากร้อนผ่าวอย่างเต็มอกเต็
ตอนที่44.“ขอบคุณนะคะ ฉันไม่รู้จะขอบคุณคุณยังไงดี แต่ฉันไม่อาจจะรับผิดชอบอะไรที่มันเกินกำลังฉันได้อีกต่อไป ฉันขอแค่เป็นพนักงานคนหนึ่งของคุณดีกว่า อย่างน้อยๆ คงไม่ทำกิจการเจ๊งเหมือนที่ผ่านมา” มีเรียเช็ดน้ำตาแล้วบอกเขายิ้มๆ“ก็ตามใจคุณนะ ผมยินดีช่วยเหลือคุณ”“ค่ะ ขอบคุณ คุณอีกครั้งนะคะ..” หนุ่มสาวยิ้มให้กันอย่างเข้าอกเข้าใจมิตรภาพที่ดีเริ่มงอกงามอีกครั้ง“อ้าว.. น้องริน รู้สึกตัวแล้วหรือคะ” มีเรียหันไปมองนารินซึ่งเดินเข้ามาหาพวกตน นารินไม่พูดไม่จาแต่เดินไปหาดามพ์แล้วฟาดฝ่ามือลงบนแก้มของเขาเต็มแรง…เพี๊ยะ... เสียงฝ่ามือเล็กๆ กระทบใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรงจนหน้าหันไปเลยทีเดียว ดามพ์ถึงกับเห็นดาวเห็นเดือนวิ่งวิ้งๆ ต่อหน้าต่อตา“ว้าย น้องริน.. อย่าค่ะ อย่าทำอะไรดามพ์เลยนะคะ” มีเรียเข้ามาขวางไว้เมื่อเห็นแววตาวาวๆ ของนาริน“พี่โรสถอยไปค่ะหากไม่อยากโดนลูกหลง..”“อะไรกันครับเมียจ๋า” ดามพ์หน้าเสียยิ่งเห็นแววตา
ตอนที่43.“แกหักหลังฉันเหรอ”“ใครว่าฉันหักหลังเธอเล่า ฉันก็แค่ทำสิ่งที่ต้องทำและเธอก็ยังได้สนุกกับไอ้พวกนี้อีก วินๆ กันทั้งสองฝ่าย เธอได้มันได้เงินด้วยนะไม่ชอบเหรอ” นภาลัยเหยียดยิ้มน่ารังเกียจ มีเรียมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความชิงชัง ขนาดเธอเป็นผู้หญิงด้วยกันยังรู้สึกขยะแขยงความคิดและการกระทำของนภาลัย ซึ่งเธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมนภาลัยจะต้องทำร้ายนารินขนาดนั้น“ฉันถามจริงๆ เถอะทำไมเธอจะต้องทำขนาดนี้ด้วย นารินเขาไปทำอะไรให้เธอ”“ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ มันแค่สวยกว่า และใครๆ ก็รักมันมากกว่าฉัน ตอนฉันเป็นเมียพี่มัน ผัวฉันก็คอยแต่พร่ำเพ้อห่วงมันคิดถึงมันจะส่งเสียเงินให้มันเรียน แม่มันก็ทั้งรักทั้งห่วงไม่มีใครสนใจฉันที่เป็นสะใภ้ พอมันท้องไม่มีพ่อกลับมาก็ยังจะรักจะหลงมัน ฉันพยายามทำให้ทุกคนเกลียดมันเท่าไหร่ก็ยิ่งมีแต่คนรักมัน แล้วนังเด็กน่าเกลียดสองคนนั่นอีก พอมันลืมตามาดูโลกมันแย่งความรัก แย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน สามีฉันกับแม่ของมันก็ไปเห่อนังเด็กฝรั่งขี้นกกัน ไม่มีใครสนใจฉันเลยสักคน
ตอนที่42.“พี่ดามพ์ขา เข้ามาหาริน โอ้ว ซี๊ดดด...”“อีกนิดคนสวย อา รินจ๋า... ที่รักหวานเหลือเกิน...” ดามพ์ครางกระเส่าชิดยอดอกไหวระริกเมื่อส่งก่อนจะเคลื่อนกายแกร่งเสียดสีกับกายนุ่มนิ่มอย่างยั่วเย้า แล้วบดจุมพิตร้อนแรงลงบนกลีบปากบวมเจ่อของเธออย่างเร่าร้อนดูดดื่ม“รินร้อนเหลือเกิน พี่ดามพ์ขา สิคะ..” หญิงสาวแอ่นสะโพกเชิญชวนเสนอกายให้เขาบ่งบอกว่าเธอต้องการอะไร ดวงตาสวยหยาดเยิ้มด้วยเพลิงเสน่หาความเร้ารัญจวนจากดวงตาคมทำให้นารินวาบหวามเสียวกระสัน ยิ่งเมื่อเขาจับแก่นกายแกร่งแข็งขึงและร้อนราวเปลวไฟจดจ่อลากไล้หยอกเย้ากับดอกไม้งามร้อนเร่าราวจะมอดไม้ด้วยความต้องการของเธอ แต่ไม่ยอมเข้ามาเติมเต็มเสียทีนารินก็ยิ่งร้อนระอุ“พี่ดามพ์ เดี๋ยวนี้ รินต้องการ อื้อออ คนบ้า เดี๋ยวนี้...” คนตัวเล็กสั่งเสียงพร่าพยายามแอ่นสะโพกเข้าหาด้วยความฉุนเฉียว เล็บแหลมจิกลงบนข้อมือแกร่งอย่างเร่งเร้า จนทนไม่ไหวนารินจึงผลักให้เขานอนลงแทนที่ตนแล้วพลิกกายเหนือร่างแกร่งก่อนจะคร่อมสะโพกหนาไว้แล้ว
ตอนที่41.มีเรียหน้าเสียเมื่อเห็นเบอร์โทร. ของนภาลัยโทรเข้ามา หญิงสาวจำต้องรับแล้วค่อยๆ พูดเบาๆ กับคนปลายสายซึ่งพูดมาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว“ทำไมแกไม่รับโทรศัพท์ฉันซะทีฮะ แล้วงานที่สั่งให้ทำไปถึงไหนแล้วยะ”“ฉันกำลังทำอยู่ อย่าเร่งเร้าได้มั้ย ดามพ์ไม่ใช่คนโง่นะ”“รู้ว่าไม่โง่แต่เมื่อไหร่ที่แกจะลงมือเสียทีฉันรอนานแล้วนะ ฉันต้องการให้แกลงมือโดยเร็ว ฉันให้เวลาแกสามวัน ส่วนฉันพร้อมเสมอ และตอนนี้ฉันก็อยู่เชียงใหม่แล้ว..” มีเรียหน้าเสียเมื่อนภาลัยบอกเช่นนั้น นั่นหมายความว่าเธอจะต้องถูกยายนั่นข่มขู่บังคับได้ง่ายขึ้นน่ะสิ“โอเค แล้วฉันจะทำตามแผนของเธอ” มีเรียวางสายแล้วก็ได้แต่นั่งคิดหนักอยู่คนเดียวหลังจากที่เธอได้พูดคุยกับเด็กหญิงทั้งสองแล้วมีเรียรู้สึกทั้งรักและเอ็นดูหนูน้อยทั้งสอง ทั้งได้เห็นความรักเอาใจใส่ที่นารินมีแต่เด็กๆ ถ้อยคำปลอบโยนยามที่หนูน้อยหกล้มร้องไห้ ท่าทางปกป้องลูกน้อยจากภัยอันตรายไม่ว่าร้อนหรือหนาวของนารินทำให้มีเรียคิดถึงวัยเด็กอ
ตอนที่40.ดามพ์หน้าตาเคร่งเครียดเมื่อเขากับนาทได้รับข้อมูลที่ไม่ค่อยจะดีนักจากเจมส์เกี่ยวกับการปรากฏตัวของมีเรียที่นี่ซึ่งมันจะเกี่ยวโยงกับใครบางคน“นายจะพาน้องสาวกับหลานๆ ฉันไปที่บ้านนายตอนนี้ไหมล่ะดามพ์”“ก็คงต้องพาไป เพื่อให้โรสเห็นและให้รินรู้ว่าฉันกับโรสไม่มีอะไรกันแล้วจริงๆ เพราะหากไม่พาไปเจอกันรินก็อาจจะคิดว่าฉันไม่จริงใจปกปิดเธออีก”“มันก็เสี่ยงนะ มีเรียก็ร้ายไม่เบา”“เรื่องนั้นฉันไม่ห่วงหรอก คนร้ายต่อหน้ามันยังพอตามเกมทัน แต่คนร้ายลับหลังมันยากจะรู้แผนการ เราจึงต้องอยู่ใกล้ศัตรูไว้ก่อนเพื่อรอดูท่าทีของพวกหล่อนไง” ดามพ์ให้เหตุผลซึ่งเจมส์ก็พยักหน้าเห็นด้วย“ผมเสนอเงินให้เธอแล้ว แต่เธอไม่รับบอกจะรอพี่ดามพ์”“เดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะพาเมียกับลูกฉันกลับบ้าน” ดามพ์บอกอย่างมุ่งมั่น เรื่องนี้มันต้องให้รู้ดำรู้แดงกันไป หากเขาไม่ตัดสินใจทำอะไรสักอย่างปัญหาใหญ่อาจจะตามมาจนไม่อาจจะแก้ไขได้
ตอนที่39.“เย่ พ่อดามพ์ขากับคุณแม่หนูรินเลิกงอนกันแย้ว...” เสียงของเด็กๆ ดังขึ้นทั้งคู่จึงหันไปทางประตูก็พบว่าทุกคนกลับมาแล้ว ทั้งมารตี เจมส์ คุณดรุณีและยายแววยืนยิ้มอยู่หน้าประตูห้องครัวส่วนเด็กๆ ก็วิ่งมาหาพ่อดามพ์ขาแล้วกอดหอมคุณพ่ออย่างรักใคร่ก่อนจะเข้ามากอดหอมคุณแม่แล้วซบหน้าลงกับอกนุ่มของคุณแม่หนูรินอย่างออดอ้อน พวกเขาปรบมือให้เธอกับดามพ์อย่างยินดี นารินยิ้มเขินๆ เมื่อดามพ์ก้มลงหอมแก้มนวลของตนต่อหน้าทุกคนอีกครั้ง...“แม่หนูรินขา..”“จ๋าลูกรัก”“เราจะมีพ่อดามพ์ขาตลอดไปใช่ม้ายค้า”“แล้วพอกลางคืนเราก็กอดแค่แม่หนูรินคนเดียวเหมือนเดิมหราค้า..” เด็กๆ ถามด้วยความไร้เดียงสาแววตาของหนูน้อยเหมือนจะไม่ค่อยมั่นใจว่าคุณพ่อจะอยู่กับพวกตนนานแค่ไหน หรือพ่อดามพ์ขากับแม่หนูรินดีกันแล้วจะอยู่ด้วยกันกับพวกตนไหม พ่อดามพ์ขาอยู่แค่ตอนกลางวันแล้วพอกลางคืนพวกเธอก็นอนกอดแค่คุณแม่คนเดียวเหมือนเดิมหรือเปล่า คำถามของเด็กน้อยทำให้ใบหน้าของเหล่าผู้ใหญ่ซีดลงไป รอยยิ
ตอนที่38.“อ๊า โอ้ววว... แน่นสุดๆ เสียวมั้ยรินจ๋า ชอบรึเปล่า” ดามพ์ถามขณะหมุนสะโพกแกร่งเป็นเลขแปดหมุนวนไปมา เข่าหนึ่งข้างของเขากดลงกับที่นอนจนมันบุ๋มลึกลงไป ในขณะที่อีกข้างยืนมั่นอยู่กับพื้น นารินเสียวซ่านจนพูดไม่ออกได้แต่แอ่นสะโพกขึ้นเสียดสายกับร่างแกร่งอย่างรัญจวนใจมือเล็กบีบเฟ้นทรวงอกอวบของตนเบาๆ ดวงตางามปรือปรอยเหมือนคนล่องลอยอยู่ในความฝัน...“อ๊า... พี่ดามพ์ขา อื้มมมม...” นารินครางพลิ้วเมื่อเขาโยกคลึงเร็วขึ้นแรงขึ้นๆ หญิงสาวเด้งกายขึ้นส่ายเสียดกับร่างแกร่งที่โรมรันโยกคลึงแก่นกายเข้าหาด้วยจังหวะเร่าร้อนเมามัน ดามพ์โน้มตัวลงมาดูดกลืนยอดอกสาวอย่างหิวกระหายในขณะที่สะโพกแกร่งสอดเสยเข้าหากลีบดอกไม้สาวระรัวเร็วจนนับจังหวะไม่ทันเลยทีเดียว แล้วหนุ่มสาวก็พากันทะยานไปถึงความสุขสมพร้อมกันครั้งแล้วครั้งเล่าโดยที่นารินร่วมมือกับเขาเป็นอย่างดี ทั้งสองร่วมรักกันอย่างดุเดือดร้อนแรงเหมือนว่าจะชดเชยวันเวลาที่ห่างเหินกันไปให้คุ้มค่า...นารินมองค้อนคนตัวโตที่อาบน้ำแต่ง