8. งานวันเกิดที่มีเงื่อนงำ

.

.

ภายในงานครึกครื้นและเต็มไปด้วยผู้คน รวมถึงลูกน้องของทิศเหนือที่นานๆ ที จะได้มาปลดปล่อย เสียงเพลงดังไปทั่วบริเวณที่จัดงาน เป็นงานเลี้ยงถูกจัดขึ้นข้างสระว่ายน้ำภายในบ้าน คนที่ถูกเชิญมางานนี้ล้วนเป็นคนรู้จักของทิศเหนือ จะมีก็แต่เพียงเดซี่และของขวัญที่ถูกเชิญมาร่วมงานด้วย

ถึงแม้กะทิจะไม่ได้ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยแล้ว แต่เธอยังคงเป็นนิสิตโดยทิศเหนือให้ข้ออ้างว่าเธอป่วยจึงไปเรียนร่วมกับเพื่อนๆ ไม่ได้ แต่มีการส่งงานหรือโปรเจกต์ผ่านทางออนไลน์แทนและจ้างอาจารย์จากมหาวิทยาลัยนั้นมาสอนส่วนตัวโดยให้ค่าจ้างมากกว่าเงินเดือนที่มหาวิทยาลัยถึงสองเท่า

กะทิและเพื่อนทั้งสองยังคงติดต่อกันอยู่บ้าง ถึงจะไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ก็มีการวิดีโอคอลหากันตลอดด้วยเรื่องเรียนแต่ไม่บ่อยนักเพราะกะทิเองก็วุ่นอยู่แต่กับการฝึกซ้อมอย่างอื่นและหาหลักฐานเพิ่มเติมของคดีครอบครัวด้วย แต่ที่น่าแปลกใจคือปกป้องและปรินทร์ก็ได้รับเชิญมางานเลี้ยงนี้

“เมื่อไหร่กะทิจะมาเนี่ย”

“หล่อนก็ใจเย็นๆ สิยะ เดี๋ยวนางก็มา...แม่งานนะ จะเปิดตัวช้าก็ไม่แปลก”

“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง”

“สวัสดีสาวๆ”

ปกป้องและปรินทร์เดินเข้าหาสองสาวเพื่อนสนิทของกะทิ พร้อมกล่าวทักทาย ทั้งสองเองก็ทักทายเขากลับอย่างเป็นกันเอง หลังจากที่กะทิไปรับน้องได้เพียงแค่วันเดียวเธอก็หายไปเหมือนไม่มีตัวตน แต่ของขวัญและเดซี่ก็ยังคุยกันกับพวกเขาตลอด

“พี่ป้องจบไปแล้วก็ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะคะ”

“ไม่หล่อขึ้นหรอ หล่อเหมือนเดิมเลย?”

“แหม ก็หล่อขึ้นทุกปีเหมือนเดิมนั่นแหละค่า”

เดซี่และปกป้องคุยกันไปพลางแซวกันไปเหมือนปกติ ปรินทร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ยิ้มกับบทสนทนานั้นก่อนจะหันไปชะเง้อคอมองหาคนที่เขาอยากเจอ จนของขวัญสังเกตเห็น

“คุณปรินทร์มองหากะทิหรอคะ?”

“อ๋อ เอ่อ...เปล่าหรอก ผมแค่มองรอบๆ งานน่ะ”

“หรอคะ?”

ของขวัญพูดพลางอมยิ้มและจดจ้องเขาจนปรินทร์ต้องยิ้มแห้งๆ ตอบกลับเมื่อโดนจับได้ ก่อนจะยกเครื่องดื่มสีแดงเข้มในแก้วทรงสูงขึ้นมาดื่มเพื่อปกปิดความไม่เนียนแก้เขินแทน

“นี่หล่อนๆ ยัยของขวัญ! ฉันสงสัยว่านางงามพวกนั้นคือใคร ดู๊ดู แต่งตัวเริ่ดสะแมนเแตนกว่าเจ้าของวันเกิดอีกมั้ง”

“นั่นสิ...ไม่รู้อ่ะ”

ของขวัญมองตามที่เดซี่ชี้ไปยังสาวๆ ที่ยืนอยู่ข้างสระน้ำพร้อมถือแก้วไวน์อย่างเชิดหยิ่ง ชุดของพวกเธอเป็นชุดราตรีสุดเซ็กซี่ทุกคนไม่เหมือนกับ มางานวันเกิดแต่เหมือนกับ มางานเปิดตัวมากกว่า พวกเธอเหล่านั้นเป็นสาวสวยในสต๊อกของทิศเหนือที่ถูกเชิญมาร่วมงาน

ทุกอย่างหยุดลงรวมถึงสายตาของสองสาวสองหนุ่มที่มาในนามเพื่อนของกะทิ คนทั้งงานมองไปทางเดียวกันสายตาผู้หญิงทั้งหลายในงานมองคนที่เดินเข้ามาด้วยสายตาเป็นประกายและยั่วยวน หวังจะให้คนที่พึ่งเดินเข้ามามองไปยังพวกเธอ

ชายหนุ่มรูปร่างสูงกำยำในชุดเชิ้ตสีขาวเปิดเผยแผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเดินออกมาจากตัวบ้าน พร้อมมีลูกน้องสองคนติดตามมา สายตาคมกริบของเขาดูน่ายำเกรงแต่ก็มีเสน่ห์พอให้สาวๆ ที่มองนั้นคลั่งไคล้ ช่วงเวลาไม่สามารถทำอะไรชายหนุ่มผู้นี้ได้เลยเขายังคงความหล่อเด่นเหมือนชายหนุ่มรุ่นๆ แต่ก็หล่อขึ้นแบบผู้ใหญ่กว่าแต่ก่อนมาก ทำให้คนที่มองถึงกับละลายมันสายตาคมร้ายนั้น

“โอ้ย! คุณพระ คุณพ่อคุณแม่เอ๊ยยยยยย! ขอบคุณที่ให้ลูกเกิดมาเห็นปีศาจผู้หล่อเหลาจนแทบลืมหายใจ!!”

“โห...หล่อเกินคนไปไหมเนี่ย”

เดซี่ที่ร่ายราวเหมือนท่องคาถาและจับอกตัวเองอย่างระริกระรี้ สายตาจ้องมองไปยังคนที่เข้างานมาด้วยตาเป็นประกายคล้ายจะร้องไห้ ของขวัญเองก็ไม่วายเป็นไปกับเขา จ้องมองทิศเหนือจนอ้าปากค้าง ใบหน้าหล่อร้ายนั้นมันตราตรึงใจจนยากเกินจะเปลี่ยนสายตามองไปทางอื่น

ปรินทร์และปกป้องมองทิศเหนือด้วยรอยยิ้มบางๆ หรือรอยยิ้มทางสังคม ทิศเหนือมองมายังกลุ่มพวกเขาก่อนจะยกยิ้มและเดินตรงดิ่งเข้าไป จนเดซี่และของขวัญทำตัวไม่ถูกเกือบจะล้มทั้งยืน

“โอ้ยๆ! เดินมาทางนี้แล้ววววว!! พ่อจ๋าแม่จ๋าลูกขอโทษ...มาเอาไปเลยค่ะ เอาร่างกายฉันไปย่ำยีให้เต็มที่”

“ยอมค่ะ....แต่งค่ะ...”

เดซี่และของขวัญมองทิศเหนืออย่างเหม่อลอยเมื่อเขาเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ สองสาวพูดจาไม่รู้เรื่องเหมือนต้องมนต์สะกด ปกป้องและปรินทร์มองทั้งสองอย่างขำๆ พร้อมกับส่ายหัวเบาๆ ทิศเหนือเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าปรินทร์พร้อมรอยยิ้ม

“สวัสดีครับ คุณสารวัตร...ผมนึกว่าคุณจะไม่มาซะอีก”

“สวัสดีครับคุณทิศเหนือ คุณเชิญทั้งทีก็ต้องมาสิครับ”

ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างเสแสร้งพร้อมกับยื่นมือออกไปจับมือกันเหมือนพันธมิตรที่ดี แต่มันจับนานเกินกว่าจะเรียกว่าพันธมิตรเมื่อต่างฝ่ายต่างบีบมือกันแน่นแต่ยังคงรอยยิ้มเปื้อนใบหน้า

“หวังว่าจะไม่มาหาจับผิดอะไรในงานเลี้ยงวันเกิดนะครับ”

“จะเป็นอย่างนั้นได้ไงล่ะครับ คุณก็ระแวงเกินไป”

ทั้งสองยังคงปั้นยิ้มและจับมือกันแน่นเช่นเดิม เดซี่และของขวัญมองดูภาพตรงหน้าก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นอย่างเหม่อลอย ปกป้องเองก็ดูจะไม่ค่อยถูกชะตากับทิศเหนือมากนัก เขายังหนุ่มและหล่อเกินไปที่จะเป็นคนรับเลี้ยงของหญิงสาวที่เขาแอบชอบ

“คุณพระ! นี่มันภาพวาดเทพบุตรกับซาตานชัดๆ”

พอเดซี่กับของขวัญพูดขึ้นพร้อมกัน ทั้งคู่จึงปล่อยมือจากกันก่อนที่ทิศเหนือจะหันไปยิ้มให้ทั้งสองคนอย่างเป็นมิตรและเดินไปทักทายคนอื่นๆ ที่เขาเชิญมา

ไม่นานเกินรอเสียงฮือฮาเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อปรากฏร่างของหญิงสาวสุดเซ็กซี่ ใบหน้าสวยที่ถูกแต่งแต้มอย่างดีเหมือนช่างแต่งหน้านางเอกในละคร แต่ไม่ได้แต่งหน้าหนาเว่อร์วัง

ชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีน้ำเงินเข้มแหวกสูงจนถึงต้นขา ขัดกับผิวขาวน้ำนมของเธอเป็นอย่างดี ลำคอถูกผูกรัดด้วยสร้อยผ้ากำมะหยี่สีเดียวกับชุด ข้อมือก็ผูกโบด้วยผ้ากำมะหยี่ทั้งสองข้าง รองเท้าส้นสูงรัดข้อสีดำ กะทิดูเด่นเมื่อเดินเข้ามาจนทุกคนเหลียวมอง ทรวดทรงองเอวสุดจะเซ็กซี่ ดึงดูดสายตาของปกป้องและปรินทร์

ไม่พ้นผู้เป็นนายอย่างทิศเหนือที่ถึงกับมองค้างไปตามๆ กัน ไม่เจอกันมาเป็นปีเธอเปลี่ยนไปจนเขาเองก็ช็อกค้างเพราะเขาไม่ได้สนใจเธอมากนัก ถึงจะคอยดูอยู่ห่างๆ ก็ตาม กะทิปรายตามองไปทั่วงานก่อนจะไปสะดุดกับเพื่อนๆ ของเธอ

“กะทิ!”

“โอ้โห...ฉันเหมือนไม่สมควรอยู่ที่นี่”

ของขวัญเรียกชื่อเพื่อนพร้อมกับโบกไม้โบกมืออย่างดีใจ เดซี่แบะปากก่อนจะพูดตัดพ้อตัวเองแต่ก็อดดีใจด้วยไม่ได้ เมื่อกะทิเดินเข้าไปหากลุ่มพวกเขา ปกป้องและปรินทร์ก็ได้สติก่อนจะหันมองไปคนละทิศคนละทางแก้เขิน กะทิเข้าไปสวมกอดเพื่อนๆ ด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันไปทักทายหนุ่มๆ ทั้งสองที่ยืนอยู่

“สวัสดีค่ะรุ่นพี่...คุณปรินทร์”

“สวัสดีน้องกะทิ...ดูเปลี่ยนไปจนแปลกตาเลย”

“สวยขึ้นเยอะเลยนะ”

ปกป้องและปรินทร์หันกลับมาทักทาย กะทิยิ้มรับก่อนจะมองหน้าปรินทร์เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็มีคนเข้ามาโอบเอวเธอไว้เสียก่อน กะทิหันไปมองเจ้าของมือหนานั้นโดยไม่หลบสายตาเหมือนเมื่อก่อน

“ขอโทษด้วยนะครับ ถึงเวลาต้องเป่าเค้กแล้ว”

“......”

พูดจบทิศเหนือก็ดึงเอวกะทิให้เดินตามตนไป ภายใต้สายตาของหญิงสาวคนอื่นก็ดูไม่ชอบใจนักที่ทิศเหนือโอบเอวกะทิแบบนั้น ปกป้องและปรินทร์ทำได้แค่มองตามแผ่นหลังสวยไปเท่านั้น

เทมป์และการันต์แกะโบกล่องของขวัญชิ้นใหญ่ที่วางอยู่กลางโต๊ะข้างๆ สระน้ำ มุมกล่องกระดาษสี่ด้านแผ่ออกเผยให้เห็นเค้กด้านในที่ตกแต่งไว้อย่างอลังการ ทำเอาทุกคนถึงฮือฮากับการทุ่มทุนสร้างของทิศเหนือ

“เอาล่ะครับ ทุกคนช่วยร้องเพลงอวยพรให้คุณหนูของบ้านเดชาเดชด้วยครับ”

เทมป์พูดจบก็มีเสียงปรบมือพร้อมกับร้องเพลงวันเกิดให้หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าคุณหนูของเดชาเดช แต่กะทิกลับไม่ได้รู้สึกดีใจแต่อย่างใด เธอกลับรู้สึกถึงการมีเงื่อนงำของงานนี้มากกว่า เมื่อทุกคนร้องเพลงจบ ก็ถึงเวลาเป่าเค้กเธอก็ทำไปตามน้ำ เพราะคิดว่าคนที่ดูจะดีใจกว่าเธอน่าจะเป็นป้าจันทร์และมะนาวที่ยืนอยู่ข้างหลังของเธอ ไหนจะเพื่อนๆ ที่มางานนี้อีก

หญิงสาวสวยในชุดเดรสสายเดี่ยวสั้นสีขาวที่เธอไม่รู้จักแต่คุ้นหน้าตาอย่างบอกไม่ถูก เดินเข้ามาหากะทิด้วยรอยยิ้มพร้อมกล่องของขวัญใบหนึ่ง หญิงสาวสวยคนนั้นยื่นกล่องของขวัญใบนั้นให้เธอ

“นี่ของขวัญค่ะน้องกะทิ พี่ชื่อม่านฟ้านะคะ”

“ม่านฟ้า? อ๋อออ...ขอบคุณนะคะ”

“นี่เราเจอกันครั้งแรกเลยนะ ทั้งที่นายเหนือพูดถึงเธอให้ฟังอยู่บ่อยๆ แต่ไม่เคยได้เจอเลย”

ม่านฟ้าพูดจบก็หันไปเกาะแขนของทิศเหนืออย่างแนบชิดพร้อมรอยยิ้ม กะทิทำท่าครุ่นคิดก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าหญิงสาวคนนี้คือคนที่มีบทรักร้อนแรงในสวนกับผู้เป็นนายเมื่อสามปีก่อน กะทิยกยิ้มขึ้นก่อนจะหัวเราะเบาๆ เพราะท่าทีของหญิงสาวหุ่นนางแบบคนนี้คือการแสดงความเป็นเจ้าของชายหนุ่มหน้าหล่อที่รับเลี้ยงเธอ กะทิปรายตามองทิศเหนือที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์นักกับการเข้ามาแสดงตัวของม่านฟ้า

“ยินดีที่ได้พบค่ะ”

“เช่นกันค่ะ เปิดของขวัญดูสิ ฉันตั้งใจเลือกให้เธอเลยนะ”

กะทิหันไปมองของขวัญก่อนจะฉีกกล่องออกอย่างไม่ไยดี ดูก็รู้ว่าหญิงสาวคนนี้ไม่ได้มาด้วยความประสงค์ดีสักเท่าไหร่ เมื่อกล่องของขวัญถูกเปิดออก กะทิถึงกับหัวเราะลั่นงาน พร้อมกับหยิบกะลามะพร้าวขึ้นมาโชว์ให้ทุกคนเห็น คนในงานก็ต่างหัวเราะเยาะเย้ยกะทิที่ได้รับของขวัญแบบนั้น

“มันคืออะไรอ่ะเดซี่ ทำไมทุกคนต้องหัวเราะแบบนั้น”

“โอ้ยยย! ยัยเพื่อนซื่อบื้อ มันหมายถึงตกน้ำใส่กะลาแล้วเจียมตัวค่ะ อีกในนึงคือยัยขอทาน”

“โห แรงอ่ะ...ไม่ว่าความหมายไหนก็ไม่ดีทั้งนั้น”

“นี่แหละศึกนารีของจริง”

“แล้วจะมาแย่งกันทำไม ในเมื่อกะทิไม่ได้เป็นนางบำเรอของนายเหนือนี่”

“มีผู้หญิงสาวสวย สด ซิง ขนาดนั้นอยู่ใกล้ผู้ชายของหล่อน มีหรอจะไม่แสดงตัวว่านี่คือผู้ชายของฉัน”

“ประมาณว่าอย่ามายุ่งใช่ป่ะ”

ในระหว่างที่ของขวัญและเดซี่คุยกันทุกคนก็เริ่มฮือฮาอีกครั้งเมื่อกะทิโยนกะลาลงไปในสระน้ำ ก่อนจะทำหน้าตกใจหลอกๆ ที่ทุกคนก็ดูออก พร้อมกับชะเง้อมองกะลาที่ตกลงไปเล็กน้อย

“อุ๊ย...ขอโทษทีค่ะหลุดมือ พี่ม่านฟ้าช่วยมองหาหน่อย กะทิจะลงไปเก็บขึ้นมา พี่อุตส่าห์ให้กะทิมาแท้ๆ”

สายตาคมกริบที่นิ่งเงียบอยู่นานปรายตามองกะทิกับการแสดงของเธอ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงกลัวจนตัวสั่นแต่ตอนนี้เธอกลับจ้องตอบพร้อมยกยิ้มตามด้วยคิ้วเรียวงามเลิกคิ้วขึ้นอย่างท้าทายผู้เป็นนาย ม่านฟ้าที่ทำหน้าไม่พอใจก็กลับไปตีหน้ายิ้มหวานก่อนจะชะโงกหน้ามองหากะลาและเห็นมันอยู่ใต้น้ำ

“เห็นไหมคะ?”

“อยู่นี่ไงคะน้องกะทิ มองไม่เห็นหรอ? ลงไปเก็บสิคะ”

“เห็นเงาตัวเองบ้างไหมคะ?”

เมื่อสิ้นคำพูดของกะทิม่านฟ้าก็หันกลับไปมองหน้าเธอตาขวางอย่างโกรธเคือง แต่กะทิไม่ได้สะทกสะท้านแถมยังยืนกอดอกสบายใจแล้วยิ้มร้ายให้เธออย่างไม่ปิดบัง ม่านฟ้าจึงหันไปใช้ลูกอ้อนกับทิศเหนือแทน

“นายเหนือ เด็กคนนี้ตั้งใจว่าม่านฟ้านี่คะ”

“กะทิ...ลงไปเก็บเดี๋ยวนี้”

.

.