Mag-log inShare
ตอนที่6
Huling Na-update:
2025-04-01 21:22:05ช่วงสายวันต่อมา
ร่างบางตื่นขึ้นมาอาบน้ำ กินข้าว หลังจากจัดการตัวเองเสร็จ ก็เข้าแอป live jing ขึ้นไปคุยกับคนอื่นๆ หาเพื่อนใหม่อีกเช่นเคย ระหว่างที่คุยกับคนอื่น ร่างบางก็เห็นรายชื่อคนเข้าห้องไลฟ์ Yakye_d เข้าร่วมไลฟ์ มะพร้าว เข้าร่วมไลฟ์ (Yakye_dขึ้นห้องไลฟ์ เลือกจอ5) "อีกล้วยหอม! เมื่อวานมึงเตะกูทำไม!" ทันทีที่ขึ้นมาบนจอ คนที่มีไอดีชื่อYakye_d ก็ตะคอกใส่เธอทันที "ก็คุณพิมพ์อะไรมาล่ะ คุณไม่เกียรติเราเลย ถูกเตะออกจากห้องก็สมควรแล้วนี่" ฉันตอบกลับพร้อมขมวดคิ้ว "กูจะพิมพ์อะไรก็ได้มันเรื่องของกู อีกระxรี่" "อ้าว ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ สันดาน" ฉันด่ากลับ "ไอ้เxี้ย แต่งตัวแรดๆ ทำตัวร่านๆแบบนั้น ทำเป็นรับไม่ได้ ถุย! โดนเอาจนรูบานหมดแล้วมั้ง ฮ่าๆ" มันหัวเราะสะใจ "รูบานแม่มึงสิ ไอ้ควาย!" ฉันตอบโต้กลับ คนดู 556 แก๊งตัวลาย_โจ้ เข้าร่วมไลฟ์ แก๊งตัวลาย_หมี เข้าร่วมไลฟ์ ซ้อฝนสุดสวย เข้าร่วมไลฟ์ พรี่โบว์เมียโบ้ เข้าร่วมไลฟ์ Devilพลอย เข้าร่วมไลฟ์ Devilฉี เข้าร่วมไลฟ์ ร่างบางมองคนที่เข้าห้องไลฟ์มาเรื่อยๆ จากยอดไม่ถึง100คนเมื่อสักครู่ ซ้อฝนสุดสวย : นี่เหรออีกล้วยหอม@Yakye_d "ใช่" ไอ้Yakye_dพูดตอบไอดีที่ชื่อซ้อฝนสุดสวย พอได้รับคำตอบแล้ว พวกที่เข้ามาก็ขึ้นจอมาด่า แล้วก็มีพวกที่พิมพ์ด่าอยู่ด้านล่าง "อีกล้วย มึงเล่นผิดคนเล่นแล้ว" เสียงซ้อฝนพูดเสียงกลั้วหัวเราะ แก๊งตัวลาย_หมี : อีกล้วยเน่า Devilพลอย : โธ่ กูก็นึกว่าจะสวย สภาพ! พรี่โบว์เมียโบ้ : อีกล้วยเน่า ถ้ามึงขอโทษพวกกู พวกกูจะยอมจบ "เป็นไรกันมากเปล่า ขาดความอบอุ่นเหรอ?" ฉันตอบโต้พวกเขาไป "อย่าปากดีอีกล้วยเน่า...ได้ข่าวว่ามึงรู้จักกับไอ้ชเวย์เหรอ?" ซ้อฝนพูด "รู้จักหรือไม่รู้จักแล้วยุ่งอะไรด้วย" "กูถามดีๆ ก็ตอบดีๆ เดี๋ยวตบแม่งเลย" ซ้อฝนพูดด้วยความโมโห คาริสา เข้าร่วมไลฟ์ เอวบาง เข้าร่วมไลฟ์ พิธา เข้าร่วมไลฟ์ เอวบาง : พวกมันตามมาด่าเอ็งเหรอไอ้กล้วยหอม คาริสา : มีอะไรวะแก "ใช่พี่เอว งงเหมือนกัน...เจ้ เดี๋ยวหนูเล่าให้ฟัง" ฉันตอบคำถามพี่เอวก่อนแล้วค่อยตอบเจ้คาริสา 🌿ชเวย์ เข้าร่วมไลฟ์ "เฮ้ยๆ ไอ้ชเวย์มาว่ะ" ซ้อฝันพูด จากนั้นคนที่เป็นพวกเดียวกับซ้อฝนก็รุมด่าชเวย์ ด่าสารพัด ด่าไปทั่วมาก Devilฉี : ไอ้ชเวย์หน้าxี แก๊งตัวลาย_หมี : ได้ข่าวว่าเกาะผู้หญิงแดก@🌿ชเวย์ 🌿ชเวย์ : เกาะผู้หญิงแดก นั่นพ่อมึงหรือเปล่า@แก๊งตัวลาย_หมี "ครืดๆ" เสียงมือถือสั่น 🌿ชเวย์ : ออกจากห้องเดี๋ยวนี้ ชเวย์ส่งข้อความมาในแชทส่วนตัวของฉัน 🌿ชเวย์ : รีบออก จะอยู่ให้พวกมันด่าเพื่อ? ฉันจึงออกจากห้องไลฟ์สด แล้วมากดเปิดห้องไลฟ์ของตัวเองแทน "เจ้พลาดอะไรไปเนี่ย ไหนเล่า" เมื่อขึ้นจอมาเจ้คาริสาก็ถามทันที "คืออย่างนี้นะเจ้ เมื่อวาน..." ฉันเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้เจ้ฟัง ซึ่งในไลฟ์ตอนนี้ก็มีฉัน เจ้คาริสา พี่พิธา ชเวย์ แล้วก็ซูพรีม รวมถึงไอ้พวกบ้านั่นที่ตามมาห้องไลฟ์นี้ด้วย "นี่มันขยะในโลกออนไลน์ชัดๆ" เจ้คาริสาวีน เอวบาง : ถ้าเจอพวกมันก็เลี่ยงๆไป ด่ากันไปมาประสาทเสีย พิธา : ที่เอวพูดก็ถูก แต่ไอ้พวกนี้มันก็น่าด่า ไม่รู้ความผิดของตัวเอง แถมยังโยนความผิดมาให้คนอื่นอีก 🌿ชเวย์ : ไม่ต้องไปสนใจพวกมันหรอก พวกเxี้ยๆ ชอบเรียกร้องความสนใจ ต่อไปถ้าจะไลฟ์ก็บอกผม เดี๋ยวผมมาเฝ้า 🌿ชเวย์ : ตั้งผมเป็นแอดมินก่อน เดี๋ยวเตะออกไปให้หมด ฉันอ่านคอมเมนต์ของเขา จากนั้นจึงกดตั้งแอดมิน (( (🌿ชเวย์ เตะ Yakye_d ออกจากห้อง) )) (((🌿ชเวย์ เตะ ซ้อฝน ออกจากห้อง))) รายชื่อที่เตะออกจากห้องเพิ่มขึ่นเรื่อยๆ จนดันคอมเมนต์ด่าไปหมด "นี่มันองครักษ์พิทักษ์เจ้กล้วยป่ะ คิกๆ" ซูพรีมทำเสียงทะเล้น "ไอ้บ้า" ฉันด่าซูพรีม "ว่าแต่นี่ใคร" เจ้คาริสาถามฉัน "หนูชื่อซูพรีมค่ะเจ้คาริสา ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" ซูพรีมพูดขึ้น "จ้า...ยินดีที่ได้รู้จักนะ" เจ้คาริสาพูด หลังจากนั้นพวกเราก็คุยสัพเพเหระกัน จนสนิทกันมากขึ้น คุยเพลินจนเวลาล่วงเลยไปสี่ทุ่มกว่า จึงแยกย้ายกันไปนอน "หาว" ฉันปิดปากหาวแล้วบิดขี้เกียจ จากนั้นจึงเดินไปหาของกินในตู้เย็น "ติ๊ง" เสียงข้อความดังขึ้น ฉันจึงเดินมาหยิบมือถือที่วางอยู่บนเตียงเมื่อครู่เปิดอ่าน 🌿 ชเวย์ : ขอไลน์หน่อย กล้วยหอม 🍌 : คุยในนี้ก็ได้ 🌿ชเวย์ : ไลน์มันสะดวกกว่า กล้วยหอม🍌 : ก็ได้ เดี๋ยวส่งคิวอาร์โค้ดไปให้ 🌿ชเวย์ : ครับผม เมื่อร่างบางส่งคิวอาร์โค้ดไปให้ก็ไม่มีการตอบรับอะไร จึงรีบกินแล้วไปอาบน้ำ ครึ่งชั่วโมงต่อมา ร่างบางเป่าผม ทาครีม แต่งตัว แล้วเดินมานั่งบนเตียง จากนั้นจึงหยิบมือถือขึ้นมาก็เห็นข้อความจากไลน์ 🌿ชเวย์ : ส่งสติกเกอร์ทักทาย 🌿ชเวย์ : ส่งสติกเกอร์ยิ้ม 🌿ชเวย์ : ส่งสติกเกอร์หัวใจ 🌿ชเวย์ : ส่งสติกเกอร์ร้องไห้ "เด็กคนนี้มันว่างเหรอ" ฉันหัวเราะเบาๆ เมื่อเขาส่งข้อความมาเป็นสิบๆข้อความ จากนั้นจึงกดเพิ่มเพื่อน 🌿ชเวย์ : อ่านแล้วทำไม่ตอบ กล้วยหอม🍌 : ใจเย็นนะ จะไม่ให้เวลาในการพิมพ์เลยหรือไง 🌿ชเวย์ : ก็คนมันใจร้อน กล้วยหอม🍌 : เชื่อ555 🌿ชเวย์ : พี่ทำไรอยู่ กล้วยหอม🍌 : ไม่ได้ทำอะไร พี่กำลังจะนอน 🌿ชเวย์ : โทรหาได้ไหม กล้วยหอม🍌 : ก็โทรมาสิ "ครืดๆ ครืดๆ" เสียงโทรไลน์ในระยะเวลาไม่ถึง2วิด้วยซ้ำ ฉันหัวเราะเบาๆ แล้วกดรับสาย "ว่าไง" "ว่าไงอะไร หืม?" ปลายสายถามเสียงทุ้ม "คิดยังไงถึงโทรมา" ฉันถาม "คิดถึง" "ไอ้บ้า" ฉันด่าเขา ใบหน้าพลันเห่อร้อน "พี่เขินเหรอ? ผมล้อเล่นนะ ฮ่าๆ" "ไอ้เด็กเวร" "ด่าทำไมอ่ะ" "ก็อยากด่า" "ที่ด่าเพราะอยากให้ผมคิดถึงพี่จริงๆใช่เปล่า" เขาหัวเราะ "ไม่ใช่ อย่ามากวนตีน ไอ้เด็กชเวย์" ฉันขึ้นเสียงใส่เขาอย่างเขินๆ ไม่รู้ว่าเขินที่โดนจับได้ หรือเขินกับคำพูดของเขากันแน่ "ถ้าไม่ใช่ความจริง แล้วขึ้นเสียงทำไม แน่ะๆ ตกหลุมรักผมแล้วใช่ป่ะ" "เพ้อเจ้อ" "หึหึ" "เออ...พี่ถามอะไรหน่อยสิ รูปโปรไฟล์ใช่รูปชเวย์จริงๆไหม" ฉันถามด้วยความอยากรู้ เพราะรูปของเขาเป็นรูปเดียวกันกับในแอพ live jing "รูปผม" "จริงดิ" "ทำไม...เท่อ่ะดิ แค่รูปของผมก็ทำพี่หวั่นไหวแล้วเหรอ" "เหอะ ก็งั้นๆแหละแกอย่ามั่นหน้า" "ก็คนมันหล่ออ่ะ ทำไงได้" "แหวะ~" "ผมยังไม่ทันได้ทำอะไร พี่ก็ท้องแล้วเหรอ หึหึ" "........." "กริบ...555" เขาหัวเราะ "ก็มุกแกมันไม่ได้เรื่องอ่ะ" "โอเค ผมจะจำไว้" "จำไว้คือไม่เล่นมุกกากๆแล้ว" "จำไว้ว่าจะเล่นมุกอื่น ฮ่าๆ" หลังจากนั้นเราก็คุยกันลากยาวไปจนถึงตีหนึ่งกว่าๆ แล้วต่างคนต่างแยกย้ายไปนอน
Kaugnay na kabanata
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่7
เช้าวันต่อมา ร่างบางตื่นไปทำงานตามปกติ ในระหว่างที่อยู่บนรถไฟฟ้าก็หยิบมือถือมาเล่น "ติ๊ง" เสียงข้อความเข้า จึงกดเปิดดู🌿ชเวย์ : ตื่นยังค้าบ~ กล้วยหอม🍌 : ตื่นแล้ว กำลังไปทำงาน 🌿ชเวย์ : ตั้งใจทำงานนะครับ กล้วยหอม🍌 : ขอบใจนะ ชเวย์🌿 : ส่งสติกเกอร์หัวใจ กล้วยหอม🍌 : นี่...ไอ้เด็กชเวย์ ทักมาบ่อยๆนี่มีใจป่ะ5555ร่างบางพิมพ์ถามด้วยความอยากรู้ชเวย์🌿 : ไม่อ่ะ ผมเหงา กล้วยหอม🍌 : เคชเวย์🌿 : ทำไม พี่คิดอะไรกับผมป่ะเนี่ย555 อย่าตกหลุมรักผมเลยพี่สาว ผมอันตรายนะ กล้วยหอม🍌 : หลงตัวเองไม่ไหว หัวจะปวด ชเวย์🌿 : หลงพี่แทนได้ป่ะ555 กล้วยหอม🍌: เสร่อ ชเวย์🌿 : ตามนั้น555 ผมไม่กวนล่ะ เดี๋ยวตอนเที่ยงทักไป กล้วยหอม🍌 : โอเค ร่างบางยิ้มบางๆก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ เมื่อถึงสถานีรถไฟฟ้าที่ทำงาน เธอก็ลงและเดินแวะซื้อข้าวเช้าที่ข้างทาง เมื่อมาถึงที่ทำงานร่างบางก็กินข้าว หลังจากนั้นก็นั่งทำงานจนถึงช่วงเที่ยง "ติ๊ง" เสียงข้อความดังขึ้น ในเวลาเที่ยงตรงแบบไม่ขาดไม่เกินไปแม้แต่นาทีเดียว ชเวย์🌿 : เที่ยงแล้ว อย่าลืมกินข้าวนะครับ กล้วยหอม🍌 : เหมือนกันนะ ร่างบางตอบแชทแล้วจึงลุกไปซื้ออาหารกลางวันมา
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่8
สามสัปดาห์ต่อมา ร่างบางลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ ก่อนจะลุกไปอาบน้ำ และกินข้าวตามปกติ จากนั้นจึงมาเช็คมือ แล้วอมยิ้มบางๆ เมื่อเห็นข้อความที่ทักทิ้งไว้เป็นปกติ ร่างบางคุยกับชเวย์ทุกวัน ตอนเช้าเขาก็จะทักมาถามว่าตื่นหรือยัง ตอนกลางวันก็จะทักมาถามว่ากินข้าวหรือยัง ตอนเย็นก็บอกให้กลับบ้านดีๆ พอถึงห้องเขาก็โทรหา ตอนขึ้นไลฟ์ก็จะเข้ามาเฝ้า ตอนก่อนนอนก็จะโทรคุยกัน แยกย้ายตอนตีหนึ่งกว่าๆถ้าเป็นวันทำงาน ถ้าวันหยุดก็จะประมาณตีสองถึงตีสาม เรียกว่าแทบจะอยู่ด้วยกันยี่สิบสี่ชั่วโมง แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เขาก็ไม่เคยเปิดหน้าให้เธอดูสักครั้ง ในแก๊งไลฟ์ของเราไม่เคยมีใครเคยเห็นเขาสักคน ถ้าวีดีโอคอลก็จะมีแค่เธอที่เปิด ส่วนเขาก็ปิด แต่ถึงเขาจะไม่หล่อหรืออะไรเธอก็ไม่ได้สนใจแล้ว เธอรู้สึกว่าสบายใจเมื่อได้คุยกับเขา มีหยอกล้อกันบ้างอะไรบ้าง ทำให้เธอลืมความเศร้าจากการอกหักเป็นปลิดทิ้ง "ชเวย์ไม่อยู่...เหงาจัง" ฉันถอนหายใจ แล้วทำหน้าซึม เพราะฉันชินแล้วที่จะต้องคุยกับเขา แต่เมื่อคืนเขาบอกว่าเขามีงานที่ต่างจังหวัด อาจจะไม่ได้คุย "เบื่อจัง" ฉันบ่นเบาๆ จากนั้นจึงเข้าแอป live jing แล้วดูไลฟ์คนอื่นไปเรื่อยๆ แต่ก็คงเบื่
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่9
เวลา 21.15 น.ร่างบางอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน เมื่อทิ้งตัวลงบนเตียงก็ไถมือเล่นไปเรื่อยเปื่อย เข้าแอป live jing ก็เห็นว่าซูพรีมไลฟ์แบบออดิโอ จึงกดเข้าร่วมไลฟ์ ในห้องไลฟ์ แก๊งเราอยู่กันเกือบครบ มีซูพรีม เจ้คาริสา พี่เอว พี่พิธา และมีฉันที่เพิ่งเข้าไป ขาดแค่ชเวย์คนเดียวเท่านั้นฉันเม้ามอยกับพวกเขาจนถึงเวลาสี่ทุ่มกว่า ก็ขอตัวนอน ทุกคนเลยตกลงกันว่าจะแยกย้ายไปนอนเหมือนกัน ซูพรีมจึงลงไลฟ์ฉันจ้องมือถืออยู่สักครู่ก็ถอนหายใจพร้อมบ่นเบาๆ ว่า "สงสัยวันนี้ไอ้เด็กชเวย์คงไม่โทรมาแล้ว" เมื่อคิดได้ดังนั้น ฉันจึงชาร์จแบตเตอรี่มือถือไว้ตรงหัวเตียง และเตรียมตัวเข้านอน"ครืด ครืด" เสียงเรียกเข้าว่ามีคนโทรมาดังขึ้น ฉันรีบหยิบมือถือมาดูก็พบว่าเป็นคนที่ฉันรออยู่ ฉันจึงกดรับสาย"พี่กำลังจะนอนเลย นึกว่าแกจะไม่โทรมา" ฉันพูดด้วยความดีใจพร้อมหัวเราะน้อยๆ"ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ หึหึ" เขาหัวเราะ"ดีใจอะไร อย่ามั่ว""น้ำเสียงพี่มันบอกแบบนั้นอ่ะ""ก็บอกไปแล้วว่าเหงาอ่ะ""คิดถึงก็บอกคิดถึงสิ ให้ปากมันตรงกับใจหน่อย""เพ้อเจ้อ""หึหึ แล้ววันนี้ได้ไลฟ์ไหม""พี่ไม่ได้ไลฟ์ ซูพรีมมันไลฟ์""อ๋อ""แล้วแกทำไรอยู่""ชักว่าว""ห๊ะ
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่10
ห้าวันต่อมา ร่างบางตื่นมาอาบน้ำไปทำงานตามปกติ ตอนช่วงพักเที่ยงกินข้าว เจ้คาริสาก็ไลน์มาหา เจ้คาริสา : กล้วยหอม วันนี้ว่างป่ะ กล้วยหอม🍌 : ว่างเจ้ จะชวนไปไหนเหรอเจ้คาริสา : จะชวนไปกินบุฟเฟ่ต์อ่ะ กล้วยหอม🍌 : ได้เลยเจ้ ไม่ได้กินนานแล้วเหมือนกัน เจ้คาริสา : เดี๋ยวเจ้ชวนพี่เอวไปด้วยนะ เห็นบอกว่าจะมาทำธุระแถวที่ทำงานแกพอดี" กล้วยหอม🍌 : ได้เลยเจ้ อยากเห็นพี่เอวตัวจริงเหมือนกัน จะหล่ออย่างที่โม้ไว้หรือเปล่า555 เจ้คาริสา : เจ้ก็อยากเห็น555 โอเคตอนเย็นเจอกัน กล้วยหอม🍌 : ได้เลยเจ้ ไว้เจอกันค่าาาา หลังจากคุยกับเจ้เสร็จ ฉันก็นั่งกินข้าวแล้วเปิดอ่านแชทของชเวย์ แล้วตอบกลับ ปกติเขาจะตอบแชทของฉันไวมาก ฉันขมวดคิ้วก่อนจะนึกได้ว่าเขาบอกว่ามีงานที่ต่างจังหวัด จึงเปิดดูซีรีย์ระหว่างกินข้าวแทนช่วงเย็น ร่างบางนั่งรอพี่เอวอยู่หน้าตึก เนื่องจากพี่เอวมาทำธุระแถวนี้จึงแวะรับเธอด้วย ส่วนเจ้คาริสากำลังขับรถมาในระหว่างรอก็มีเสียงสายเรียกเข้า "ครืด ครืด" ฉันจึงกดรับสาย "เลิกงานยังครับ" "เลิกงานแล้ว" "กำลังกลับห้องเหรอ อยู่ไหนแล้ว" "วันนี้ยังไม่กลับ พี่รอพี่เอวอยู่" "..." "ฮัลโหล ชเวย์...ได้ยิ
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่11
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ร่างบางอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ล้มลงนอนบนเตียง เปิดแอป live jing เห็นซูพรีมไลฟ์แบบออดิโอ จึงกดเข้าร่วมไลฟ์ ในไลฟ์มีเจ้คาริสากับพี่เอวอยู่ก่อนแล้ว เจ้คาริสา จึงเล่าเรื่องที่นัดเจอกันให้ซูพรีมฟัง ซูพรีมก็เลยบอกว่าถ้ามีโอกาสได้มากรุงเทพ ก็อยากนัดเจอเหมือนกัน พวกเราทั้งสามก็ตอบตกลง "ครืด ครืด" เสียงเรียกเข้าจากไลน์ดังขึ้น ฉันจึงกดรับสาย บอกเจ้คาริสา พี่เอวและซูพรีมว่าขอตัวออกจากไลฟ์ก่อน มีสายเข้า"อร่อยไหม" เขาถาม "หมายถึงอะไร" "ที่ไปกินไง" "อ๋อ อร่อยดี...พี่กินจนอืดเลยเนี่ย" ฉันพูดพร้อมกับลูบท้องตัวเอง "อืดอยู่แล้ว" "ไอ้เด็กเวร" "ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ "ประชุมเพิ่งเสร็จเหรอ" "ใช่" "กินข้าวยัง" "ยังเลย กำลังจะกิน" "โอเค" "พี่" "อะไร" "เมื่อไหร่" "หมายถึง...นัดเจอน่ะเหรอ" ฉันถาม "ใช่" "ถามตัวเองเถอะ เมื่อไหร่จะว่าง" "พรุ่งนี้ว่าง" "พะ...พรุ่งนี้เหรอ" ฉันถามอย่างตะกุกตะกัก "ไม่อยากเจอผม?" "ไม่ใช่" "แล้วเป็นอะไร" เขาถามพร้อมกับมองหน้าฉันผ่านกล้องวีดีโอคอล"ยังไม่พร้อม?" "ก็ไม่เชิง" "แล้วเป็นอะไร" "..." ฉันเม้มปาก ใบหน้าพลันเห่อร้อน "อย่าบอกนะว่าเขิน ฮ่า
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่12
"เงียบทำไมเนี่ย หืม?" เขาถามเสียงทุ้มพร้อมกับเดินเข้ามาหา ยื่นใบหน้ามาอยู่ระดับเดียวกับฉัน"...""ทำไม? ผมหล่อจนพี่ตะลึงเลยเหรอ""...""พี่...ตั้งสติหน่อยสิ หึหึ" เขาหัวเราะ แล้วยื่นมือมาบีบแก้มฉันเบาๆ"โอ๊ย มันเจ็บนะ ไอ้เด็กชเวย์" ฉันตีมือเขาก่อนจะทำหน้ามุ่ย"เออ มันต้องแบบนี้ ไม่ใช่ว่าส่งสายตาหวานเยิ้มมองผม" เขาพูดยิ้มๆ"เหอะ ก็แค่มองอ่ะ เหมือนมองหมา มองแมวนั่นแหละ" ฉันตอบพร้อมกับกอดอกแล้วสะบัดใส่เขาอย่างเชิ่ดๆ"ปากดีจัดเลย""ก็ได้มาจากแกนั่นแหละ""ย้อนเก่ง""แน่นอน""แล้วซื้ออะไรมา?" เขาชี้ไปที่ถุงแซนวิช นมและน้ำเปล่า"แซนวิชไง ซื้อเผื่อแกด้วย แกกินอะไรหรือยัง?""ยังเลย...ขอบคุณมากนะครับ" เขายิ้มบางๆ แล้ววางมือไว้บนศีรษะของฉันพร้อมกับลูบเบาๆ"ผมยุ่งหมด" ฉันเงยหน้าพร้อมกับทำหน้ามุ่ย กลบเกลื่อนความรู้สึกแปลกๆ เอาไว้"ไปกันเถอะ""โอเค แล้วจอดรถไว้ที่ไหนอ่ะ พี่หาไม่เจอ""ผมจอดไว้ตรงนู้น" เขาชี้ไปอีกฝั่ง แล้วเดินนำ ฉันก็เดินตาม"มานี่" เขาหันมาจับมือฉันให้เดินไปพร้อมกัน เมื่อถึงรถก็เปิดประตูรถให้ฉันก่อน แล้วจึงไปขึ้นรถฝั่งคนขับ"กินก่อน ค่อยขับ" ฉันหันไปบอกเขา แล้วหยิบแซนวิช นม และน้ำเป
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่13
ช่วงเย็นร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมา ก็เห็นร่างสูงกำลังนอนตะแคงมองหน้าเธออยู่"มองไร! ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุก" ฉันพูดจบก็กระเด้งตัวขึ้นมา"พี่หลับอยู่ผมจะปลุกทำไมล่ะ""ตื่นนานยัง""นานพอที่จะเห็นคนนอนน้ำลายไหลอ่ะครับ" เขาพูดยิ้มๆ ฉันจึงเอามือมาเช็ดริมฝีปาก ก็ไม่เห็นจะมีอะไรจึงพูดว่า "ไม่เห็นจะมี""พี่เช็ดออก...แสดงว่าพี่นอนน้ำลายไหลจริงๆ ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ"ไอ้เด็กเวรนี่ แกล้งกันอีกแล้ว" ฉันทำหน้ามุ่ยแล้วหันไปเตะเขา...แต่ขาไม่ถึง (TT)"พี่ขาสั้นอ่ะ" เขาหัวเราะ"ชเวย์!""โอ๋ๆ" เขาลุกขึ้นมากอดฉัน ฉันดิ้นแล้วก็เตะขาเขาไปหนึ่งที"สมน้ำหน้า" ฉันหัวเราะเยาะ ก่อนจะวิ่งหนีออกจากห้อง แล้วไปนั่งบนโซฟาบริเวณห้องนั่งเล่น"พี่" เขาเรียกพร้อมกับเดินตามมา"ว่า" ฉันหันไปมองหน้าเขา"จุ๊บ" เขาก้มลงมาจุ๊บปากของฉันเบาๆ"อ๊ะ" ฉันสะดุ้งตกใจ ใบหน้าแข็งค้าง ก่อนใบหน้าจะแดงก่ำด้วยความเขินอาย"รู้ไหม...หัวเราะที่หลังดังกว่านะ หึหึ" เขาหัวเราะ"ไอ้บ้า!""หน้าแดงเลยอ่ะ พี่ครับ...ทำไมพี่น่ารักขนาดนี้ หืม?" เขามองสบตาฉันแล้วยิ้มบางๆ ก่อนจะยื่นมือเอาปอยผมที่ปกคลุมใบหน้าของฉันมาทัดหู"ไม่ต้องมายุ่ง" ฉันปัดมือเขาออก เขาจึง
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่14
"จะสั่งข้าวมากินหรือจะออกไปซื้อ" เขาถามฉัน"สั่งดีกว่า ขี้เกียจออก""กินไรอ่ะ""ก๋วยเตี๋ยวไหม" ฉันเสนอ"ได้หมด""อยากกินขนมปังกับชาไข่มุกด้วยอ่ะ แกจะกินไหม""กิน...พี่สั่งเลย ผมกินเหมือนพี่แหละ""โอเค งั้นพี่เลี้ยงแกนะ เพราะแกขับรถไปรับพี่" ฉันหันไปบอกเขาที่กำลังหยิบรีโมทมากดเปิดทีวี"ไม่ต้องอ่ะ ผมจ่ายเอง...ทั้งหมดกี่บาท""หนึ่งล้าน" ฉันหัวเราะ"โอนจริงนะ""อีบ้า แดกหนึ่งล้านพี่ก็อ้วนพอดี""ตอนนี้ก็..." เขาชี้ที่พุงฉัน"ไม่กวนตีนสักวันจะตายมะ" ฉันพูดพร้อมกับชูนิ้วกลางให้เขา"เถื่อนจังเลยครับพี่สาว หึหึ" เขาหัวเราะ"ใส่ที่อยู่ให้หน่อย" ฉันทำหน้ามุ่ย ก่อนจะส่งมือถือให้เขาพิมพ์ จากนั้นก็กดสั่งก๋วยเตี๋ยว ขนมปัง แล้วก็ชาไข่มุก แล้วให้เขาสแกนคิวอาร์โค้ดจ่าย"ดูหนังเรื่องไรดี" เขาหันมาถามฉัน"แล้วแต่ พี่ดูได้หมด""งั้นดูหนังโป๊กันมะ""ไม่ดูโว้ย!""เอ้า แล้วบอกดูอะไรก็ได้" ฉันมองหน้าเขาด้วยความอดทนอดกลั้น นับ1-100ในใจ"น่ารักจริงๆ เลย" เขาหัวเราะ แล้วยื่นมือมาบีบแก้มฉัน ไอ้เด็กนี่มันโรคจิตชัดๆ เห็นฉันโมโหแล้วมันมีความสุขเนี่ยครึ่งชั่วโมงต่อมาคนขับรถส่งอาหารมาถึง เขาจึงลงไปรับอาหารที่ด้านล่า
Huling Na-update : 2025-04-01
Pinakabagong kabanata
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่34
ช่วงบ่ายวันต่อมาฉันตื่นมาด้วยความรู้สึกสุขล้นหัวใจในรอบหลายเดือน มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก จนไม่รู้จะบรรยายยังไง คนที่คิดว่าตายไปแล้วกลับมีชีวิตใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้พวกเราจะรักและดูแลกันให้ดีที่สุด"พี่ครับ ตื่นมาอาบน้ำ กินข้าวได้แล้ว" เขานุ่งผ้าขนหนูเดินออกจากห้องน้ำ แล้วเดินมาหาฉัน"เพิ่งตื่นเหมือนกันเหรอ" ฉันเงยหน้าถามเขา"ใช่ครับ" เขายิ้ม แล้วก้มลงมาจุ๊บที่ริมฝีปากฉันเบาๆ"หวานเกิน" ฉันบอกเขาแล้วยิ้มกว้าง"ผมก็หวานแบบนี้อยู่แล้วนะ""ตรงไหนวะ มีแต่กวนตีนสิไม่ว่า" ฉันเบะปากใส่เขา"ถึงจะกวนตีน แต่ก็มีคนแถวนี้ตกหลุมรักนะ" เขาหัวเราะ"ชิ" ฉันสะบัดหน้าใส่เขา เขาหัวเราะ แล้วกอดฉันไว้"พี่""ว่า""แต่งงานกันไหม""ห๊ะ" ฉันมองสายตาเขาด้วยความตกใจ เล่นขอกันแบบนี้เลยเหรอ ไม่มีความโรแมนติกใดๆ เลย=_="พวกเราเสียเวลามามากพอแล้ว""ได้สิ""งั้นไปจดทะเบียนสมรสกันวันนี้เลยนะ""รีบเกิน""รีบสิ...ป่ะ งั้นพี่ไปอาบน้ำได้แล้ว" เขาดึงฉันให้ลุกขึ้นมา"โอเค" ฉันตอบรับแล้วเดินเข้าห้องน้ำประมาณหนึ่งชั่วโมง เราสองคนก็ออกจากบ้านเพื่อไปจดทะเบียนสมรส พอจดทะเบียนสมรสเสร็จก็ไปนั่งกินข้าวในร้านอาหารเพื่อฉลอง
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่33
"โอ๊ย เดินไวจัง" ฉันบ่นพร้อมกับหอบหายใจ เนื่องจากต้องเร่งฝีเท้าตามเขาให้ทัน เพราะเขาเดินไวมาก รู้ตัวอีกทีก็มายืนอยู่ตรงลานจอดรถวีไอพีแล้ว"นี่คุณ!" ฉันตะโกนเรียกผู้ชายคนนั้นที่กำลังหันหลังเปิดประตูรถ"..." เขาชะงักนิดหน่อย แล้วหันหน้ามามองหน้าฉัน"ชเวย์!" ฉันยืนอึ้ง อ้าปากค้าง ตาโตเท่าไข่ห่าน"ครับ" เขายิ้มกว้าง"นะ...นี่...แกตายไปแล้ว...ไม่ใช่เหรอ" ฉันถามเสียงสั่น น้ำตาไหลริน ความรู้สึกต่างๆ ปนเปกันไปหมด"ใช่""นะ...นี่แกเป็นผีเหรอ...หรือฉันกำลังฝันไป" ฉันพูดจบก็หยิกแขนตัวเอง แต่พอมันเจ็บ ฉันจึงรู้ว่านี่คือความจริงไม่ใช่ความฝัน"ผมไม่ได้เป็นผีแล้วพี่ก็ไม่ได้ฝันไป...ผมยังมีชีวิตอยู่จริงๆ" เขาพูดพร้อมก้าวเดินมาหาฉัน"แล้วที่บอกว่าตายไปแล้วนี่มันยังไง""ผมตายไปแล้วในฐานะ ชเวย์ เอนส์เวิร์ธ""หมายความยังไง""หมายความว่า...ต่อไปนี้ผมจะไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับตระกูลเอนส์เวิร์ธอีก""หมายความว่าทั้งหมดมันเป็นแผนของแกเหรอ?""พี่อย่าเพิ่งโกรธ ผมอธิบายได้""พูดมา""พี่...ที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับพี่""แล้วตระกูลเอนส์เวิร์ธล่ะ""ตระกูลเอนส์เวิร์ธมีไอ้ชาลีดูแลแล้ว""แล้ว
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่32
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันกับเจ้คาริสายืนอยู่ที่หน้าหลุมศพของชเวย์ ที่เป็นแค่ป้ายสลักชื่อว่า'ชเวย์ เอนส์เวิร์ธ' ส่วนด้านหน้ามีดอกไม้วางอยู่"ชเวย์...ฮึก" ฉันทรุดตัวลงพร้อมกับร้องไห้ มืออีกข้างยื่นไปลูบแท่นหลุมศพของเขา ภาพความทรงจำต่างๆ ไหลในเข้ามาในสมองฉันร้องไห้ พูดพร่ำเพ้ออยู่คนเดียวนานมาก จนฟ้าที่เคยสว่างกลับกลายเป็นมืด"ชเวย์...พี่มาส่งแกได้แค่นี้นะ...และพี่จะเก็บแกไว้ในใจพี่ตลอดไป...พี่รักแกนะ" ฉันบอกลาเขาครั้งสุดท้าย ก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีเจ้คาริสาประคองอยู่ด้านข้าง"แกไหวใช่ไหม" เจ้คาริสาถามฉัน"ไหวเจ้" ฉันตอบเจ้คาริสา แล้วจ้องมองหลุมศพของเขาราวกับจะสลักไว้ในใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้เจ้คาริสา แล้วพวกเราก็เดินออกจากที่นี่"คุณกล้วยหอม ขอคุยด้วยหน่อยสิ" คุณคิดส์ที่เป็นลูกน้องของชเวย์ มายืนดักฉันไว้ ฉันกับเจ้คาริสาหันมามองหน้ากันทันที เพราะรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ"มีอะไรก็คุยกันตรงนี้ได้เลยค่ะ" ฉันตอบ เขาจึงเหลืบมองเจ้คาริสา แล้วเดินนำไปยังลานจอดรถ ซึ่งฉันกับเจ้คาริสาก็เดินตามไป"ระวังตัวด้วยนะ" เจ้คาริสากระซิบบอกฉัน ฉันพยักหน้า พวกเรากระชับมือที่จับซึ่งกันและกันคุณคิดส์หยุดเดินแล้วยืนพิ
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่31
เมื่อมาถึงโรงแรม เจ้คาริสารีบพาฉันเข้าห้อง แล้วปลอบใจฉันที่ร้องไห้ไม่หยุด"เจ้ไม่ได้คิดเลย ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ นึกว่าไอ้ชเวย์เป็นแค่ผู้ชายเลวๆ คนหนึ่ง" เจ้คาริสาถอนหายใจ"หนูสับสนไปหมดแล้วเจ้ ไม่รู้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่""แก...แกอยากเจอไอ้ชเวย์ไหม" เจ้คาริสาถาม"อยาก..หนูอยากเจอเขา" ฉันพยักหน้ารัวๆ"งั้นเราก็ลุยกันเลย เจ้พร้อมไปกับแก""ได้เจ้ ขอบคุณมากนะ" ฉันปาดน้ำตา แล้วเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ ก่อนจะหยิบมือถือมาส่งข้อความและโทรหาเขา แต่ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ"เจ้ว่าเราบุกไปถึงเกาะxxxเลยไหม ยังไงก็มีคนรู้จักชเวย์อยู่แล้ว""งั้นไปเถอะเจ้" ฉันรับคำ จากนั้นเราสองคนก็เรียกรถไปยังเกาะที่เป็นจุดหมายปลายทาง ซึ่งห่างจากที่นี่ประมาณสองชั่วโมงกว่า"จอดตรงนี้นะ รถยนต์เข้าไปไม่ได้แล้ว" คนขับบอกพวกเรา ฉันกับเจ้หันมามองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าให้คนขับแล้วลงจากรถ"ทำไมมันดูเงียบๆ วะแก" เจ้คาริสาพูดพลางมองซ้ายขวา ซึ่งมีคนอยู่บางตา แทบจะนับคนได้ และแต่ละคนสวมใส่เสื้อสีดำ"นั่นสิเจ้" ฉันตอบรับ รู้สึกว่าที่นี่มันอึมครึมยังไงก็ไม่รู้"ไปกันเถอะ" เจ้คาริสาพูด แล้วจูงมือฉันเดินตรงไปยังคฤหาสน์ บอดี้
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่30
ช่วงสายวันต่อมาพวกเราตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัว เก็บของ เช็คเอาท์แล้วออกไปกินข้าว ส่วนชเวย์น่าจะกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากกินข้าวเสร็จ ก็ไปเที่ยวกันอีก2-3ที่ แล้วกลับกรุงเทพฯ ตอนแยกกันซูพรีมร้องไห้ ไม่อยากกลับพวกพี่ๆ เลยต้องปลอบกันใหญ่"ไอ้กล้วยหอม" พี่เอวเรียกฉัน ตอนนี้เราอยู่ในรถกันสองคน เนื่องจากพี่เอวทยอยส่งทีละคนๆ แล้ว"ว่าไงพี่""ไม่ได้อยากเผือกนะ แต่เอ็งกับไอ้ชเวย์มันมากกว่าคำว่าพี่น้องใช่ไหม""...""นั่น...เงียบเลย""ก็..." "ที่เอ็งคุยกับมันเมื่อคืนอ่ะ พี่ได้ยินนะ" "จริงอ่ะ" ฉันทำหน้าตาตกใจ "เออสิ...แต่คนอื่นน่าจะไม่ได้ยินหรอก แต่ละคนเมาขนาดนั้น" "ค่อยยังชั่ว" ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก "แต่พี่ว่ามันคงไม่มาเจอเอ็งแล้วแหละ" "ก็ดีแล้วนี่นา" "ก็ถ้าเอ็งทำใจได้ก็ดี" "พี่หมายความว่าไงเนี่ย" "เมื่อคืนมันมาคุยกับพี่" "คุยว่า?" "มันไม่ให้บอกอ่ะ" "อ้าว...แล้วพี่จะพูดเพื่อ?" ฉันกรอกตามองบน "ก็พี่จะเล่าในฐานะที่เอ็งเป็นน้องสาวพี่" "ว่า" "เรื่องที่มันโดนบังคับแต่งงานเป็นเรื่องจริง" "หนูก็บอกไปแล้ว จริงไม่จริงแล้วยังไง แต่งไปแล้วนี่" "น่าจะแต่งเพราะเป็นสัญญาอะไรสักอย่างนี่แหละ"
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่29
หนึ่งเดือนต่อมา"ตื่นเต้นจังเลย" เสียงแหลมใสของซูพรีมดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง คนอื่นๆ จึงยิ้มตามแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรในวันนี้แก๊งเรานัดกันมาเที่ยวทะเล และพักบ้านพูลวิลล่า ไม่รู้ว่าพี่เอวได้ส่วนลดบ้านพักมาจากไหนลดไปตั้ง70% จึงทำให้ทุกคนตอบตกลงอย่างรวดเร็ว"บ้านสวยมาก ไฮโซสุดๆ" ซูพรีมกระโดดโลดเต้น ส่วนเจ้คาริสากับพี่พิธาก็พยักหน้าเห็นด้วย"สวยจริง เลือกดีมากเลยพี่" ฉันบอกพี่เอว แล้วเดินสำรวจบ้าน ซึ่งหน้าบ้านเป็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ล้อมรอบด้วยต้นไม้ บ้านพักมี2ชั้นแบ่งเป็นสัดส่วน ข้าวของเครื่องใช้ครบครัน"เลือกห้องนอนกัน" เจ้คาริสาพูด แล้วออกความเห็นว่าให้เป่ายิ้งฉุบ ซึ่งคนที่ได้เลือกคนแรกพี่เอว เจ้คาริสา ซูพรีม พี่พิธา และก็ฉันตามลำดับ"เลือกห้องชั้นล่างแล้วกัน ขี้เกียจเดิน" พี่เอวเลือก"เอาห้องใหญ่ชั้นสอง ตรงข้างบันได" เจ้คาริสาเลือก"หนูเอาห้องเล็กชั้นสอง" ซูพรีมเลือก"งั้นเลือกห้องนอนข้างล่างเหมือนกัน" พี่พิธาเลือก"งั้นห้องใหญ่ห้องสุดท้ายก็เป็นของหนู" ฉันเลือก"ตามนั้น" เจ้คาริสาตอบ จากนั้นพวกเราสามคน ฉัน เจ้คาริสา และซูพรีม จึงขนกระเป๋าขึ้นไปชั้นสอง และเข้าห้องของตัวเองประมาณสิบนา
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่28
เจ้คาริสาวางสายเมื่อเรียกแล้วฉันไม่ตอบ ฉันจึงส่งข้อความไปหาเจ้ว่าขออยู่คนเดียวก่อน"ฮ่าๆ ฮ่าๆ" ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา จากนี้ฉันกับเขาเราก็เป็นเหมือนเส้นขนาน ไม่มีวันมาบรรจบกัน เขามีคนของเขาอยู่แล้ว และฉันก็ควรจะมูฟออกจากความรู้สึกนี้สักที"ชเวย์...พี่ขอให้แกมีความสุข...แม้คนที่แกเลือกจะไม่ใช่พี่ก็ตาม" ฉันพูดพร้อมกับถอดสร้อยที่เขาให้ฉัน แล้วเก็บมันไว้ในกล่องเหมือนเดิม"ไอ้กล้วยหอม...ชาติก่อนไปทำอะไรไว้เนี่ย...ทำไมถึงเจอแต่ความรักแย่ๆ...เจอแต่ความผิดหวัง""ไอ้กล้วยหอม...ฉันขอให้วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่แกจะเจ็บปวด...แกร้องไห้ให้เต็มที่...แล้วแกอย่าลืมว่าคนที่แกควรรักที่สุดคือตัวแกเอง" ฉันเพ้อ น้ำตาไหลพราก เจ็บปวดหัวใจสุดๆช่วงสายวันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ดีมากขึ้น เหมือนเมื่อวานได้ปลดล็อคตัวเองแล้ว ฉันมองตัวเองในกระจกเงาก็รู้สึกว่ารับไม่ได้ที่ปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ สภาพคือดูไม่ได้สุดๆฉันยิ้มให้กับตัวเองเพื่อเรียกกำลังใจ ก่อนจะเก็บกวาดห้องให้สะอาด แล้วเปิดฟังธรรมะและดูดวงในยูทูปหลังจากนั้นฉันใช้สิ่งเหล่านี้ในการยึดเหนี่ยวจิตใจ มันทำให้ฉันปล่อยวางได้เหมือนอย่างที่คิด และฉันก็ร
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่27
วันต่อมา ฉันตื่นมาทำงานในสภาพที่ดวงตาบวมเปล่งจากการร้องไห้ ขนาดใช้การแต่งหน้าเข้าช่วยแล้วก็ยังปกปิดร่องรอยไม่ได้ "เฮ้อ~" ฉันถอนหายใจรอบที่ล้าน คิดมาทั้งคืนก็ยังคิดไม่ตกว่าไอ้เด็กชเวย์นั่นหายไปทำไม แล้วมีเหตุผลอะไรที่ไม่อ่านแชท ไม่โทรกลับ ทำแบบนี้ทำไมทั้งๆที่พวกเราไม่ได้ทะเลาะกันฉันโทรบอกพี่สิงว่าวันนี้มีทำโอที เพราะกลัวว่าพี่เขาจะมารอรับ แล้วจะไม่สะดวกไปเซฟเฮ้าส์ ที่ทำแบบนี้เพราะพวกเขาเป็นเจ้านายลูกน้องกัน ฉันคิดว่าถ้าพี่สิงรู้ พี่เขาจะต้องบอกเจ้านายของเขาแน่ๆ ฉันทำงานไปเรื่อยๆจนถึงเวลาเลิกงาน ก็รีบเรียกรถแท็กซี่ไปยังจุดหมายทันที กว่าจะมาถึงได้ก็ทุลักทุเลพอควร เนื่องจากฉันจำทางได้ลางๆ เข้าซอยนั้นผิดบ้างอะไรบ้าง ฉันจึงจ่ายค่าเสียเวลาให้คนขับด้วย "หวังว่าจะได้เจอ" ฉันพึมพำ แล้วเดินไปใกล้บอดี้การ์ดสองคนที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่หน้าประตูรั้วด้านใน "พี่คะๆ บอกชเวย์ให้ทีค่ะ ว่ากล้วยหอมมาหา" "..." สองคนนั้นมองหน้าฉันนิ่งๆ ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะพยักหน้า แล้วกดวิทยุสื่อสารที่ข้างหูพูดถึงความต้องการของฉัน รออยู่ประมาณห้านาที เขาก็หันเขาก็หันมาพูดว่า "ต้องขอโทษด้วยนะครับ นายท่านไม่สะดวกให้เข้า
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่26
ช่วงสายวันต่อมา "หาว~" ร่างบางหาวพร้อมบิดขี้เกียจ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง "ไปทำงานแล้วสินะ" ร่างบางพึมพำเมื่อเห็นว่าเตียงด้านข้างว่างเปล่า จากนั้นจึงไปอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ก็สั่งข้าวมากิน แล้วมานอนเล่นมือถือบนเตียง หาหนังดู จนลากยาวไปถึงตอนค่ำ "ไอ้เด็กชเวย์มันหายไปไหนเนี่ย ทำไมวันนี้ไม่ทักมาเลย แปลกจัง" ฉันบ่นพร้อมเปิดแชทดู "สงสัยงานยุ่งอีกแล้วสินะ" ฉันบ่นอีกครั้ง จากนั้นก็ปัดความคิดทิ้ง ลุกไปล้างหน้าแล้วลงไปหาของกินแทนฉันสั่งอาหารตามสั่งสองกล่อง แล้วเดินไปซื้อปลาหมึกย่าง10ไม้ และซื้อชาไทยหนึ่งแก้วกับหนึ่งขวด ที่ซื้อเป็นขวดเพราะคิดว่าเขาน่าจะเลิกงานดึกแน่ๆ ถ้าซื้อเป็นแก้วน้ำแข็งน่าจะละลายก่อน หลังจากได้ของกินทั้งหมด ฉันก็ขึ้นห้อง นั่งกินข้าวก่อน แล้วตามด้วยปลาหมึก5ไม้ ส่วนอีก5ไม้แบ่งไว้ให้เขา เมื่อกินเสร็จฉันก็นั่งย่อยอยู่สักครู่ แล้วจึงไปอาบน้ำ แต่งตัวมานอนเล่นมือถือบนเตียง"เที่ยงคืนแล้วนะ งานยังไม่เสร็จอีกเหรอ" ฉันมองดูเวลาที่จอมือถืออีกครั้ง แล้วจึงตัดสินใจทักเขาไป กล้วยหอม🍌 : ชเวย์ กล้วยหอม🍌 : งานยุ่งเหรอ หายไปทั้งวันเลย กล้วยหอม🍌 : พี่ซื้อของกินไว้ให้แล้
