Mag-log inShare
ตอนที่9
Huling Na-update:
2025-04-01 21:26:52
Kaugnay na kabanata
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่10
ห้าวันต่อมา ร่างบางตื่นมาอาบน้ำไปทำงานตามปกติ ตอนช่วงพักเที่ยงกินข้าว เจ้คาริสาก็ไลน์มาหา เจ้คาริสา : กล้วยหอม วันนี้ว่างป่ะ กล้วยหอม🍌 : ว่างเจ้ จะชวนไปไหนเหรอเจ้คาริสา : จะชวนไปกินบุฟเฟ่ต์อ่ะ กล้วยหอม🍌 : ได้เลยเจ้ ไม่ได้กินนานแล้วเหมือนกัน เจ้คาริสา : เดี๋ยวเจ้ชวนพี่เอวไปด้วยนะ เห็นบอกว่าจะมาทำธุระแถวที่ทำงานแกพอดี" กล้วยหอม🍌 : ได้เลยเจ้ อยากเห็นพี่เอวตัวจริงเหมือนกัน จะหล่ออย่างที่โม้ไว้หรือเปล่า555 เจ้คาริสา : เจ้ก็อยากเห็น555 โอเคตอนเย็นเจอกัน กล้วยหอม🍌 : ได้เลยเจ้ ไว้เจอกันค่าาาา หลังจากคุยกับเจ้เสร็จ ฉันก็นั่งกินข้าวแล้วเปิดอ่านแชทของชเวย์ แล้วตอบกลับ ปกติเขาจะตอบแชทของฉันไวมาก ฉันขมวดคิ้วก่อนจะนึกได้ว่าเขาบอกว่ามีงานที่ต่างจังหวัด จึงเปิดดูซีรีย์ระหว่างกินข้าวแทนช่วงเย็น ร่างบางนั่งรอพี่เอวอยู่หน้าตึก เนื่องจากพี่เอวมาทำธุระแถวนี้จึงแวะรับเธอด้วย ส่วนเจ้คาริสากำลังขับรถมาในระหว่างรอก็มีเสียงสายเรียกเข้า "ครืด ครืด" ฉันจึงกดรับสาย "เลิกงานยังครับ" "เลิกงานแล้ว" "กำลังกลับห้องเหรอ อยู่ไหนแล้ว" "วันนี้ยังไม่กลับ พี่รอพี่เอวอยู่" "..." "ฮัลโหล ชเวย์...ได้ยิ
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่11
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ร่างบางอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ล้มลงนอนบนเตียง เปิดแอป live jing เห็นซูพรีมไลฟ์แบบออดิโอ จึงกดเข้าร่วมไลฟ์ ในไลฟ์มีเจ้คาริสากับพี่เอวอยู่ก่อนแล้ว เจ้คาริสา จึงเล่าเรื่องที่นัดเจอกันให้ซูพรีมฟัง ซูพรีมก็เลยบอกว่าถ้ามีโอกาสได้มากรุงเทพ ก็อยากนัดเจอเหมือนกัน พวกเราทั้งสามก็ตอบตกลง "ครืด ครืด" เสียงเรียกเข้าจากไลน์ดังขึ้น ฉันจึงกดรับสาย บอกเจ้คาริสา พี่เอวและซูพรีมว่าขอตัวออกจากไลฟ์ก่อน มีสายเข้า"อร่อยไหม" เขาถาม "หมายถึงอะไร" "ที่ไปกินไง" "อ๋อ อร่อยดี...พี่กินจนอืดเลยเนี่ย" ฉันพูดพร้อมกับลูบท้องตัวเอง "อืดอยู่แล้ว" "ไอ้เด็กเวร" "ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ "ประชุมเพิ่งเสร็จเหรอ" "ใช่" "กินข้าวยัง" "ยังเลย กำลังจะกิน" "โอเค" "พี่" "อะไร" "เมื่อไหร่" "หมายถึง...นัดเจอน่ะเหรอ" ฉันถาม "ใช่" "ถามตัวเองเถอะ เมื่อไหร่จะว่าง" "พรุ่งนี้ว่าง" "พะ...พรุ่งนี้เหรอ" ฉันถามอย่างตะกุกตะกัก "ไม่อยากเจอผม?" "ไม่ใช่" "แล้วเป็นอะไร" เขาถามพร้อมกับมองหน้าฉันผ่านกล้องวีดีโอคอล"ยังไม่พร้อม?" "ก็ไม่เชิง" "แล้วเป็นอะไร" "..." ฉันเม้มปาก ใบหน้าพลันเห่อร้อน "อย่าบอกนะว่าเขิน ฮ่า
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่12
"เงียบทำไมเนี่ย หืม?" เขาถามเสียงทุ้มพร้อมกับเดินเข้ามาหา ยื่นใบหน้ามาอยู่ระดับเดียวกับฉัน"...""ทำไม? ผมหล่อจนพี่ตะลึงเลยเหรอ""...""พี่...ตั้งสติหน่อยสิ หึหึ" เขาหัวเราะ แล้วยื่นมือมาบีบแก้มฉันเบาๆ"โอ๊ย มันเจ็บนะ ไอ้เด็กชเวย์" ฉันตีมือเขาก่อนจะทำหน้ามุ่ย"เออ มันต้องแบบนี้ ไม่ใช่ว่าส่งสายตาหวานเยิ้มมองผม" เขาพูดยิ้มๆ"เหอะ ก็แค่มองอ่ะ เหมือนมองหมา มองแมวนั่นแหละ" ฉันตอบพร้อมกับกอดอกแล้วสะบัดใส่เขาอย่างเชิ่ดๆ"ปากดีจัดเลย""ก็ได้มาจากแกนั่นแหละ""ย้อนเก่ง""แน่นอน""แล้วซื้ออะไรมา?" เขาชี้ไปที่ถุงแซนวิช นมและน้ำเปล่า"แซนวิชไง ซื้อเผื่อแกด้วย แกกินอะไรหรือยัง?""ยังเลย...ขอบคุณมากนะครับ" เขายิ้มบางๆ แล้ววางมือไว้บนศีรษะของฉันพร้อมกับลูบเบาๆ"ผมยุ่งหมด" ฉันเงยหน้าพร้อมกับทำหน้ามุ่ย กลบเกลื่อนความรู้สึกแปลกๆ เอาไว้"ไปกันเถอะ""โอเค แล้วจอดรถไว้ที่ไหนอ่ะ พี่หาไม่เจอ""ผมจอดไว้ตรงนู้น" เขาชี้ไปอีกฝั่ง แล้วเดินนำ ฉันก็เดินตาม"มานี่" เขาหันมาจับมือฉันให้เดินไปพร้อมกัน เมื่อถึงรถก็เปิดประตูรถให้ฉันก่อน แล้วจึงไปขึ้นรถฝั่งคนขับ"กินก่อน ค่อยขับ" ฉันหันไปบอกเขา แล้วหยิบแซนวิช นม และน้ำเป
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่13
ช่วงเย็นร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมา ก็เห็นร่างสูงกำลังนอนตะแคงมองหน้าเธออยู่"มองไร! ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุก" ฉันพูดจบก็กระเด้งตัวขึ้นมา"พี่หลับอยู่ผมจะปลุกทำไมล่ะ""ตื่นนานยัง""นานพอที่จะเห็นคนนอนน้ำลายไหลอ่ะครับ" เขาพูดยิ้มๆ ฉันจึงเอามือมาเช็ดริมฝีปาก ก็ไม่เห็นจะมีอะไรจึงพูดว่า "ไม่เห็นจะมี""พี่เช็ดออก...แสดงว่าพี่นอนน้ำลายไหลจริงๆ ฮ่าๆ" เขาหัวเราะ"ไอ้เด็กเวรนี่ แกล้งกันอีกแล้ว" ฉันทำหน้ามุ่ยแล้วหันไปเตะเขา...แต่ขาไม่ถึง (TT)"พี่ขาสั้นอ่ะ" เขาหัวเราะ"ชเวย์!""โอ๋ๆ" เขาลุกขึ้นมากอดฉัน ฉันดิ้นแล้วก็เตะขาเขาไปหนึ่งที"สมน้ำหน้า" ฉันหัวเราะเยาะ ก่อนจะวิ่งหนีออกจากห้อง แล้วไปนั่งบนโซฟาบริเวณห้องนั่งเล่น"พี่" เขาเรียกพร้อมกับเดินตามมา"ว่า" ฉันหันไปมองหน้าเขา"จุ๊บ" เขาก้มลงมาจุ๊บปากของฉันเบาๆ"อ๊ะ" ฉันสะดุ้งตกใจ ใบหน้าแข็งค้าง ก่อนใบหน้าจะแดงก่ำด้วยความเขินอาย"รู้ไหม...หัวเราะที่หลังดังกว่านะ หึหึ" เขาหัวเราะ"ไอ้บ้า!""หน้าแดงเลยอ่ะ พี่ครับ...ทำไมพี่น่ารักขนาดนี้ หืม?" เขามองสบตาฉันแล้วยิ้มบางๆ ก่อนจะยื่นมือเอาปอยผมที่ปกคลุมใบหน้าของฉันมาทัดหู"ไม่ต้องมายุ่ง" ฉันปัดมือเขาออก เขาจึง
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่14
"จะสั่งข้าวมากินหรือจะออกไปซื้อ" เขาถามฉัน"สั่งดีกว่า ขี้เกียจออก""กินไรอ่ะ""ก๋วยเตี๋ยวไหม" ฉันเสนอ"ได้หมด""อยากกินขนมปังกับชาไข่มุกด้วยอ่ะ แกจะกินไหม""กิน...พี่สั่งเลย ผมกินเหมือนพี่แหละ""โอเค งั้นพี่เลี้ยงแกนะ เพราะแกขับรถไปรับพี่" ฉันหันไปบอกเขาที่กำลังหยิบรีโมทมากดเปิดทีวี"ไม่ต้องอ่ะ ผมจ่ายเอง...ทั้งหมดกี่บาท""หนึ่งล้าน" ฉันหัวเราะ"โอนจริงนะ""อีบ้า แดกหนึ่งล้านพี่ก็อ้วนพอดี""ตอนนี้ก็..." เขาชี้ที่พุงฉัน"ไม่กวนตีนสักวันจะตายมะ" ฉันพูดพร้อมกับชูนิ้วกลางให้เขา"เถื่อนจังเลยครับพี่สาว หึหึ" เขาหัวเราะ"ใส่ที่อยู่ให้หน่อย" ฉันทำหน้ามุ่ย ก่อนจะส่งมือถือให้เขาพิมพ์ จากนั้นก็กดสั่งก๋วยเตี๋ยว ขนมปัง แล้วก็ชาไข่มุก แล้วให้เขาสแกนคิวอาร์โค้ดจ่าย"ดูหนังเรื่องไรดี" เขาหันมาถามฉัน"แล้วแต่ พี่ดูได้หมด""งั้นดูหนังโป๊กันมะ""ไม่ดูโว้ย!""เอ้า แล้วบอกดูอะไรก็ได้" ฉันมองหน้าเขาด้วยความอดทนอดกลั้น นับ1-100ในใจ"น่ารักจริงๆ เลย" เขาหัวเราะ แล้วยื่นมือมาบีบแก้มฉัน ไอ้เด็กนี่มันโรคจิตชัดๆ เห็นฉันโมโหแล้วมันมีความสุขเนี่ยครึ่งชั่วโมงต่อมาคนขับรถส่งอาหารมาถึง เขาจึงลงไปรับอาหารที่ด้านล่า
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่15
ช่วงเย็นวันต่อมา "ฮึก...หนาว~" ร่างบางละเมอเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบแห้งร่างสูงที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง จึงดึงผ้าห่มคลุมเธอมากขึ้น ก่อนจะแตะที่หน้าผากที่มีเจลลดไข้แปะอยู่ "ไข้ยังไม่ลดอีกเหรอ" ร่างสูงขมวดคิ้ว ก่อนจะเปลี่ยนเจลลดไข้ให้เธอ"หนาว~" ร่างบางละเมออีกครั้ง พร้อมกับเอามือลูบตัวเอง ร่างสูงจึงเข้าไปกอดให้ความอบอุ่นกับเธอ ครึ่งชั่วโมงต่อมา ร่างบางสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกว่าตัวเองหนาวสั่น ตัวร้อน แถมยังรู้สึกว่าไม่มีแรงอีก "กินข้าวก่อนไหม จะได้กินยา" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น "อื้ม~" ฉันพยักหน้า เขาจึงเดินออกจากห้อง ก่อนจะกลับมาพร้อมกับถ้วยโจ๊ก เขาเอาโจ๊กวางไว้บนโต๊ะ แล้วมาพยุงฉันนั่งพิงหัวเตียง "ไหวไหม" "พอได้" ฉันตอบด้วยเสียงแหบแห้ง "มา...ผมป้อน" เขาหยิบถ้วยโจ๊กบนโต๊ะ มาเป่า ก่อนจะป้อนฉัน ฉันกินทีละคำจนเกลี้ยง เขาจึงเอายากับเอาน้ำอุ่นให้ดื่ม "นอนต่อเถอะ" เขาพูดพร้อมจับฉันนอนลงบนเตียงแล้วห่มผ้าให้ จากนั้นจึงหยิบถ้วยโจ๊กเดินออกนอนห้อง ฉันที่รู้สึกปวดฉี่จึงลุกขึ้นจากเตียง พอได้ก้าวขาเท่านั้นแหละ ร่วงไปกองกับพื้นทันที "โอ๊ย~" "พี่เป็นอะไร" เขารีบวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยความรีบร้อน "..
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่16
สองสัปดาห์ต่อมาร่างบางยังคงคุยกับเขาอยู่เหมือนเดิม และเขาก็ยังคงมาเฝ้าเธอในทุกๆวันที่ไลฟ์ วันนี้ร่างบางแต่งตัว แต่งหน้าเพื่อไลฟ์สดกับเจ้คาริสาและซูพรีม โดยนัดกันในตรีมแมวร่างบางสวมใส่ชุดเดรสเกาะอกสีขาว ใส่ที่คาดผมเป็นหูแมวสีขาวชมพูมีกระดิ่งเล็กๆ ที่หูแมว เวลาขยับจะได้ยินเสียงกรุ๊งกริ๊งเมื่อพร้อมแล้ว ฉันจึงกดไลฟ์สด คนที่เข้าห้องไลฟ์คนแรกคือชเวย์เช่นเคย 🌿ชเวย์ : โป๊ไปป่ะ"ไม่โป๊นะ ไม่เห็นนมสักหน่อย" ฉันมองสำรวจตัวเองในกล้องไลฟ์แล้วตอบเขา🌿ชเวย์ : กระโปรงสั้นไป"ไม่สั้นนะ" ฉันตอบเขา จากนั้นเขาก็เงียบไป ไม่ได้พิมพ์อะไรมาอีกคนดู 542"สวัสดีค่า~" ฉันทักทายทุกคน แล้วเริ่มพูดคุยกับคอมเมนต์ต่างๆ สักพักเจ้คาริสากับซูพรีมก็กดขอเข้าร่วมไลฟ์เจ้คาริสาใส่เดรสสีชมพูสั้น ใส่ที่คาดผมหูแมวสีดำ ส่วนซูพรีมใส่เสื้อกล้ามครอปสีม่วง ใส่กางเกงขาสั้นสีดำ ใส่ถุงน่องตาข่าย และใส่ที่คาดผมแมวสีม่วงชมพู"แกจะเปรี้ยวเกินหน้าเกินตาพวกเจ้แล้วนะ ไอ้พรีม" เจ้คาริสาแซวซูพรีม"ก็เรียนรู้มาจากพวกเจ้นั่นแหละ" ซูพรีมหัวเราะ🌿ชเวย์ : วันนี้ซูพรีมอย่างเอาอ่ะเอวบาง : จริง@🌿ชเวย์"ชอบอ่ะดิ" ซูพรีมหัวเราะ🌿ชเวย์ : ชอบ
Huling Na-update : 2025-04-01รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่17
สองสัปดาห์ต่อมา ร่างบางใส่เสื้อครอปสีเนื้อ ใส่กางเกงยีนส์ขายาว สวมใส่รองเท้าผ้าใบ ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีโทนนู้ดอมส้ม ดูใสๆน่ารักๆ ผมดำสลวยปล่อยสั้นหนีบให้เขาทรง วันนี้เป็นวันที่เขานัดเธอไปเที่ยว เนื่องจากเป็นวันหยุดยาวรวมกับเธอลาด้วย จึงได้หยุด7วัน เมื่อมองตัวเองในกระจกจนรู้สึกพอใจ ร่างบางจึงฉีดน้ำหอม แล้วหยิบกระเป๋าสัมภาระขึ้นมาสะพายหลัง ก่อนจะตามด้วยกระเป๋าสะพายข้าง จากนั้นจึงเดินออกจากห้อง วันนี้ร่างบางนัดร่างสูงที่หน้าหอพัก เมื่อเดินออกมาจากหอพักก็เจอเขาจอดรถรออยู่แล้ว วันนี้เขาใส่เสื้อยืดสีขาวสวมทับด้วยเสื้อคลุมสีดำ ใส่กางเกงยีนส์และรองเท้าผ้าใบ สวมแว่นตากันแดด ไทป์หมาเด็กมาก คือหล่อมาก หล่อแบบไม่ไหว หล่อจนใจบางไปหมด >.ไฮ~" ฉันโบกไม้โยกมือยิ้มกว้างให้เขาอย่างอารมณ์ดี เขาที่ยืนพิงรถอยู่ รีบเดินมารับกระเป๋าจากฉัน"ขอบคุณนะ" ฉันยิ้มกว้าง"อารมณ์ดีมาจากไหนเนี่ย" "ก็อารมณ์ดีที่ได้ไปเที่ยวไง" ฉันตอบเขาพร้อมกับยิ้มกว้างอีกครั้ง "เพราะไปเที่ยวหรือเพราะผม?" เขายิ้มมุมปาก "ไม่ใช่เพราะแกหรอกย่ะ" ฉันเบะปาก จากนั้นก็ขึ้นรถนั่งเบาะข้างคนขับแล้วคาดเข็มขัดนิรภัย ส่วนเขาเก็บส
Huling Na-update : 2025-04-01
Pinakabagong kabanata
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่34
ช่วงบ่ายวันต่อมาฉันตื่นมาด้วยความรู้สึกสุขล้นหัวใจในรอบหลายเดือน มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก จนไม่รู้จะบรรยายยังไง คนที่คิดว่าตายไปแล้วกลับมีชีวิตใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้พวกเราจะรักและดูแลกันให้ดีที่สุด"พี่ครับ ตื่นมาอาบน้ำ กินข้าวได้แล้ว" เขานุ่งผ้าขนหนูเดินออกจากห้องน้ำ แล้วเดินมาหาฉัน"เพิ่งตื่นเหมือนกันเหรอ" ฉันเงยหน้าถามเขา"ใช่ครับ" เขายิ้ม แล้วก้มลงมาจุ๊บที่ริมฝีปากฉันเบาๆ"หวานเกิน" ฉันบอกเขาแล้วยิ้มกว้าง"ผมก็หวานแบบนี้อยู่แล้วนะ""ตรงไหนวะ มีแต่กวนตีนสิไม่ว่า" ฉันเบะปากใส่เขา"ถึงจะกวนตีน แต่ก็มีคนแถวนี้ตกหลุมรักนะ" เขาหัวเราะ"ชิ" ฉันสะบัดหน้าใส่เขา เขาหัวเราะ แล้วกอดฉันไว้"พี่""ว่า""แต่งงานกันไหม""ห๊ะ" ฉันมองสายตาเขาด้วยความตกใจ เล่นขอกันแบบนี้เลยเหรอ ไม่มีความโรแมนติกใดๆ เลย=_="พวกเราเสียเวลามามากพอแล้ว""ได้สิ""งั้นไปจดทะเบียนสมรสกันวันนี้เลยนะ""รีบเกิน""รีบสิ...ป่ะ งั้นพี่ไปอาบน้ำได้แล้ว" เขาดึงฉันให้ลุกขึ้นมา"โอเค" ฉันตอบรับแล้วเดินเข้าห้องน้ำประมาณหนึ่งชั่วโมง เราสองคนก็ออกจากบ้านเพื่อไปจดทะเบียนสมรส พอจดทะเบียนสมรสเสร็จก็ไปนั่งกินข้าวในร้านอาหารเพื่อฉลอง
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่33
"โอ๊ย เดินไวจัง" ฉันบ่นพร้อมกับหอบหายใจ เนื่องจากต้องเร่งฝีเท้าตามเขาให้ทัน เพราะเขาเดินไวมาก รู้ตัวอีกทีก็มายืนอยู่ตรงลานจอดรถวีไอพีแล้ว"นี่คุณ!" ฉันตะโกนเรียกผู้ชายคนนั้นที่กำลังหันหลังเปิดประตูรถ"..." เขาชะงักนิดหน่อย แล้วหันหน้ามามองหน้าฉัน"ชเวย์!" ฉันยืนอึ้ง อ้าปากค้าง ตาโตเท่าไข่ห่าน"ครับ" เขายิ้มกว้าง"นะ...นี่...แกตายไปแล้ว...ไม่ใช่เหรอ" ฉันถามเสียงสั่น น้ำตาไหลริน ความรู้สึกต่างๆ ปนเปกันไปหมด"ใช่""นะ...นี่แกเป็นผีเหรอ...หรือฉันกำลังฝันไป" ฉันพูดจบก็หยิกแขนตัวเอง แต่พอมันเจ็บ ฉันจึงรู้ว่านี่คือความจริงไม่ใช่ความฝัน"ผมไม่ได้เป็นผีแล้วพี่ก็ไม่ได้ฝันไป...ผมยังมีชีวิตอยู่จริงๆ" เขาพูดพร้อมก้าวเดินมาหาฉัน"แล้วที่บอกว่าตายไปแล้วนี่มันยังไง""ผมตายไปแล้วในฐานะ ชเวย์ เอนส์เวิร์ธ""หมายความยังไง""หมายความว่า...ต่อไปนี้ผมจะไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับตระกูลเอนส์เวิร์ธอีก""หมายความว่าทั้งหมดมันเป็นแผนของแกเหรอ?""พี่อย่าเพิ่งโกรธ ผมอธิบายได้""พูดมา""พี่...ที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับพี่""แล้วตระกูลเอนส์เวิร์ธล่ะ""ตระกูลเอนส์เวิร์ธมีไอ้ชาลีดูแลแล้ว""แล้ว
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่32
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันกับเจ้คาริสายืนอยู่ที่หน้าหลุมศพของชเวย์ ที่เป็นแค่ป้ายสลักชื่อว่า'ชเวย์ เอนส์เวิร์ธ' ส่วนด้านหน้ามีดอกไม้วางอยู่"ชเวย์...ฮึก" ฉันทรุดตัวลงพร้อมกับร้องไห้ มืออีกข้างยื่นไปลูบแท่นหลุมศพของเขา ภาพความทรงจำต่างๆ ไหลในเข้ามาในสมองฉันร้องไห้ พูดพร่ำเพ้ออยู่คนเดียวนานมาก จนฟ้าที่เคยสว่างกลับกลายเป็นมืด"ชเวย์...พี่มาส่งแกได้แค่นี้นะ...และพี่จะเก็บแกไว้ในใจพี่ตลอดไป...พี่รักแกนะ" ฉันบอกลาเขาครั้งสุดท้าย ก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีเจ้คาริสาประคองอยู่ด้านข้าง"แกไหวใช่ไหม" เจ้คาริสาถามฉัน"ไหวเจ้" ฉันตอบเจ้คาริสา แล้วจ้องมองหลุมศพของเขาราวกับจะสลักไว้ในใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้เจ้คาริสา แล้วพวกเราก็เดินออกจากที่นี่"คุณกล้วยหอม ขอคุยด้วยหน่อยสิ" คุณคิดส์ที่เป็นลูกน้องของชเวย์ มายืนดักฉันไว้ ฉันกับเจ้คาริสาหันมามองหน้ากันทันที เพราะรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ"มีอะไรก็คุยกันตรงนี้ได้เลยค่ะ" ฉันตอบ เขาจึงเหลืบมองเจ้คาริสา แล้วเดินนำไปยังลานจอดรถ ซึ่งฉันกับเจ้คาริสาก็เดินตามไป"ระวังตัวด้วยนะ" เจ้คาริสากระซิบบอกฉัน ฉันพยักหน้า พวกเรากระชับมือที่จับซึ่งกันและกันคุณคิดส์หยุดเดินแล้วยืนพิ
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่31
เมื่อมาถึงโรงแรม เจ้คาริสารีบพาฉันเข้าห้อง แล้วปลอบใจฉันที่ร้องไห้ไม่หยุด"เจ้ไม่ได้คิดเลย ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ นึกว่าไอ้ชเวย์เป็นแค่ผู้ชายเลวๆ คนหนึ่ง" เจ้คาริสาถอนหายใจ"หนูสับสนไปหมดแล้วเจ้ ไม่รู้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่""แก...แกอยากเจอไอ้ชเวย์ไหม" เจ้คาริสาถาม"อยาก..หนูอยากเจอเขา" ฉันพยักหน้ารัวๆ"งั้นเราก็ลุยกันเลย เจ้พร้อมไปกับแก""ได้เจ้ ขอบคุณมากนะ" ฉันปาดน้ำตา แล้วเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ ก่อนจะหยิบมือถือมาส่งข้อความและโทรหาเขา แต่ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ"เจ้ว่าเราบุกไปถึงเกาะxxxเลยไหม ยังไงก็มีคนรู้จักชเวย์อยู่แล้ว""งั้นไปเถอะเจ้" ฉันรับคำ จากนั้นเราสองคนก็เรียกรถไปยังเกาะที่เป็นจุดหมายปลายทาง ซึ่งห่างจากที่นี่ประมาณสองชั่วโมงกว่า"จอดตรงนี้นะ รถยนต์เข้าไปไม่ได้แล้ว" คนขับบอกพวกเรา ฉันกับเจ้หันมามองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าให้คนขับแล้วลงจากรถ"ทำไมมันดูเงียบๆ วะแก" เจ้คาริสาพูดพลางมองซ้ายขวา ซึ่งมีคนอยู่บางตา แทบจะนับคนได้ และแต่ละคนสวมใส่เสื้อสีดำ"นั่นสิเจ้" ฉันตอบรับ รู้สึกว่าที่นี่มันอึมครึมยังไงก็ไม่รู้"ไปกันเถอะ" เจ้คาริสาพูด แล้วจูงมือฉันเดินตรงไปยังคฤหาสน์ บอดี้
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่30
ช่วงสายวันต่อมาพวกเราตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัว เก็บของ เช็คเอาท์แล้วออกไปกินข้าว ส่วนชเวย์น่าจะกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากกินข้าวเสร็จ ก็ไปเที่ยวกันอีก2-3ที่ แล้วกลับกรุงเทพฯ ตอนแยกกันซูพรีมร้องไห้ ไม่อยากกลับพวกพี่ๆ เลยต้องปลอบกันใหญ่"ไอ้กล้วยหอม" พี่เอวเรียกฉัน ตอนนี้เราอยู่ในรถกันสองคน เนื่องจากพี่เอวทยอยส่งทีละคนๆ แล้ว"ว่าไงพี่""ไม่ได้อยากเผือกนะ แต่เอ็งกับไอ้ชเวย์มันมากกว่าคำว่าพี่น้องใช่ไหม""...""นั่น...เงียบเลย""ก็..." "ที่เอ็งคุยกับมันเมื่อคืนอ่ะ พี่ได้ยินนะ" "จริงอ่ะ" ฉันทำหน้าตาตกใจ "เออสิ...แต่คนอื่นน่าจะไม่ได้ยินหรอก แต่ละคนเมาขนาดนั้น" "ค่อยยังชั่ว" ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก "แต่พี่ว่ามันคงไม่มาเจอเอ็งแล้วแหละ" "ก็ดีแล้วนี่นา" "ก็ถ้าเอ็งทำใจได้ก็ดี" "พี่หมายความว่าไงเนี่ย" "เมื่อคืนมันมาคุยกับพี่" "คุยว่า?" "มันไม่ให้บอกอ่ะ" "อ้าว...แล้วพี่จะพูดเพื่อ?" ฉันกรอกตามองบน "ก็พี่จะเล่าในฐานะที่เอ็งเป็นน้องสาวพี่" "ว่า" "เรื่องที่มันโดนบังคับแต่งงานเป็นเรื่องจริง" "หนูก็บอกไปแล้ว จริงไม่จริงแล้วยังไง แต่งไปแล้วนี่" "น่าจะแต่งเพราะเป็นสัญญาอะไรสักอย่างนี่แหละ"
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่29
หนึ่งเดือนต่อมา"ตื่นเต้นจังเลย" เสียงแหลมใสของซูพรีมดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง คนอื่นๆ จึงยิ้มตามแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรในวันนี้แก๊งเรานัดกันมาเที่ยวทะเล และพักบ้านพูลวิลล่า ไม่รู้ว่าพี่เอวได้ส่วนลดบ้านพักมาจากไหนลดไปตั้ง70% จึงทำให้ทุกคนตอบตกลงอย่างรวดเร็ว"บ้านสวยมาก ไฮโซสุดๆ" ซูพรีมกระโดดโลดเต้น ส่วนเจ้คาริสากับพี่พิธาก็พยักหน้าเห็นด้วย"สวยจริง เลือกดีมากเลยพี่" ฉันบอกพี่เอว แล้วเดินสำรวจบ้าน ซึ่งหน้าบ้านเป็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ล้อมรอบด้วยต้นไม้ บ้านพักมี2ชั้นแบ่งเป็นสัดส่วน ข้าวของเครื่องใช้ครบครัน"เลือกห้องนอนกัน" เจ้คาริสาพูด แล้วออกความเห็นว่าให้เป่ายิ้งฉุบ ซึ่งคนที่ได้เลือกคนแรกพี่เอว เจ้คาริสา ซูพรีม พี่พิธา และก็ฉันตามลำดับ"เลือกห้องชั้นล่างแล้วกัน ขี้เกียจเดิน" พี่เอวเลือก"เอาห้องใหญ่ชั้นสอง ตรงข้างบันได" เจ้คาริสาเลือก"หนูเอาห้องเล็กชั้นสอง" ซูพรีมเลือก"งั้นเลือกห้องนอนข้างล่างเหมือนกัน" พี่พิธาเลือก"งั้นห้องใหญ่ห้องสุดท้ายก็เป็นของหนู" ฉันเลือก"ตามนั้น" เจ้คาริสาตอบ จากนั้นพวกเราสามคน ฉัน เจ้คาริสา และซูพรีม จึงขนกระเป๋าขึ้นไปชั้นสอง และเข้าห้องของตัวเองประมาณสิบนา
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่28
เจ้คาริสาวางสายเมื่อเรียกแล้วฉันไม่ตอบ ฉันจึงส่งข้อความไปหาเจ้ว่าขออยู่คนเดียวก่อน"ฮ่าๆ ฮ่าๆ" ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา จากนี้ฉันกับเขาเราก็เป็นเหมือนเส้นขนาน ไม่มีวันมาบรรจบกัน เขามีคนของเขาอยู่แล้ว และฉันก็ควรจะมูฟออกจากความรู้สึกนี้สักที"ชเวย์...พี่ขอให้แกมีความสุข...แม้คนที่แกเลือกจะไม่ใช่พี่ก็ตาม" ฉันพูดพร้อมกับถอดสร้อยที่เขาให้ฉัน แล้วเก็บมันไว้ในกล่องเหมือนเดิม"ไอ้กล้วยหอม...ชาติก่อนไปทำอะไรไว้เนี่ย...ทำไมถึงเจอแต่ความรักแย่ๆ...เจอแต่ความผิดหวัง""ไอ้กล้วยหอม...ฉันขอให้วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่แกจะเจ็บปวด...แกร้องไห้ให้เต็มที่...แล้วแกอย่าลืมว่าคนที่แกควรรักที่สุดคือตัวแกเอง" ฉันเพ้อ น้ำตาไหลพราก เจ็บปวดหัวใจสุดๆช่วงสายวันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ดีมากขึ้น เหมือนเมื่อวานได้ปลดล็อคตัวเองแล้ว ฉันมองตัวเองในกระจกเงาก็รู้สึกว่ารับไม่ได้ที่ปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ สภาพคือดูไม่ได้สุดๆฉันยิ้มให้กับตัวเองเพื่อเรียกกำลังใจ ก่อนจะเก็บกวาดห้องให้สะอาด แล้วเปิดฟังธรรมะและดูดวงในยูทูปหลังจากนั้นฉันใช้สิ่งเหล่านี้ในการยึดเหนี่ยวจิตใจ มันทำให้ฉันปล่อยวางได้เหมือนอย่างที่คิด และฉันก็ร
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่27
วันต่อมา ฉันตื่นมาทำงานในสภาพที่ดวงตาบวมเปล่งจากการร้องไห้ ขนาดใช้การแต่งหน้าเข้าช่วยแล้วก็ยังปกปิดร่องรอยไม่ได้ "เฮ้อ~" ฉันถอนหายใจรอบที่ล้าน คิดมาทั้งคืนก็ยังคิดไม่ตกว่าไอ้เด็กชเวย์นั่นหายไปทำไม แล้วมีเหตุผลอะไรที่ไม่อ่านแชท ไม่โทรกลับ ทำแบบนี้ทำไมทั้งๆที่พวกเราไม่ได้ทะเลาะกันฉันโทรบอกพี่สิงว่าวันนี้มีทำโอที เพราะกลัวว่าพี่เขาจะมารอรับ แล้วจะไม่สะดวกไปเซฟเฮ้าส์ ที่ทำแบบนี้เพราะพวกเขาเป็นเจ้านายลูกน้องกัน ฉันคิดว่าถ้าพี่สิงรู้ พี่เขาจะต้องบอกเจ้านายของเขาแน่ๆ ฉันทำงานไปเรื่อยๆจนถึงเวลาเลิกงาน ก็รีบเรียกรถแท็กซี่ไปยังจุดหมายทันที กว่าจะมาถึงได้ก็ทุลักทุเลพอควร เนื่องจากฉันจำทางได้ลางๆ เข้าซอยนั้นผิดบ้างอะไรบ้าง ฉันจึงจ่ายค่าเสียเวลาให้คนขับด้วย "หวังว่าจะได้เจอ" ฉันพึมพำ แล้วเดินไปใกล้บอดี้การ์ดสองคนที่ยืนทำหน้านิ่งอยู่หน้าประตูรั้วด้านใน "พี่คะๆ บอกชเวย์ให้ทีค่ะ ว่ากล้วยหอมมาหา" "..." สองคนนั้นมองหน้าฉันนิ่งๆ ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะพยักหน้า แล้วกดวิทยุสื่อสารที่ข้างหูพูดถึงความต้องการของฉัน รออยู่ประมาณห้านาที เขาก็หันเขาก็หันมาพูดว่า "ต้องขอโทษด้วยนะครับ นายท่านไม่สะดวกให้เข้า
รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast) ตอนที่26
ช่วงสายวันต่อมา "หาว~" ร่างบางหาวพร้อมบิดขี้เกียจ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง "ไปทำงานแล้วสินะ" ร่างบางพึมพำเมื่อเห็นว่าเตียงด้านข้างว่างเปล่า จากนั้นจึงไปอาบน้ำ หลังจากอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ก็สั่งข้าวมากิน แล้วมานอนเล่นมือถือบนเตียง หาหนังดู จนลากยาวไปถึงตอนค่ำ "ไอ้เด็กชเวย์มันหายไปไหนเนี่ย ทำไมวันนี้ไม่ทักมาเลย แปลกจัง" ฉันบ่นพร้อมเปิดแชทดู "สงสัยงานยุ่งอีกแล้วสินะ" ฉันบ่นอีกครั้ง จากนั้นก็ปัดความคิดทิ้ง ลุกไปล้างหน้าแล้วลงไปหาของกินแทนฉันสั่งอาหารตามสั่งสองกล่อง แล้วเดินไปซื้อปลาหมึกย่าง10ไม้ และซื้อชาไทยหนึ่งแก้วกับหนึ่งขวด ที่ซื้อเป็นขวดเพราะคิดว่าเขาน่าจะเลิกงานดึกแน่ๆ ถ้าซื้อเป็นแก้วน้ำแข็งน่าจะละลายก่อน หลังจากได้ของกินทั้งหมด ฉันก็ขึ้นห้อง นั่งกินข้าวก่อน แล้วตามด้วยปลาหมึก5ไม้ ส่วนอีก5ไม้แบ่งไว้ให้เขา เมื่อกินเสร็จฉันก็นั่งย่อยอยู่สักครู่ แล้วจึงไปอาบน้ำ แต่งตัวมานอนเล่นมือถือบนเตียง"เที่ยงคืนแล้วนะ งานยังไม่เสร็จอีกเหรอ" ฉันมองดูเวลาที่จอมือถืออีกครั้ง แล้วจึงตัดสินใจทักเขาไป กล้วยหอม🍌 : ชเวย์ กล้วยหอม🍌 : งานยุ่งเหรอ หายไปทั้งวันเลย กล้วยหอม🍌 : พี่ซื้อของกินไว้ให้แล้
