Share

14.พ่ายแพ้ NC

last update Last Updated: 2025-02-08 00:14:20

เอสวามองใบหน้างดงามที่กำลังฉายชัดถึงความต้องการที่ท่วมท้นนั้นด้วยแววตาที่อ่อนโยนเช่นเคย เราต่างลุ่มหลงและมัวเมาไปกับความรู้สึกเร่าร้อนที่ก่อตัวขึ้นมาในร่างกาย ความเป็นชายของเขารู้สึกถึงความแข็งแกร่งราวกับโลหะที่หลอมขึ้นด้วยไฟร้อน

มันเริ่มมาจากตรงไหนกันนะ ในวันที่เขารู้สึกได้ถึงความสุขสมและความต้องการที่เกิดขึ้นมาในร่างกาย วันนั้นคงเป็นวันที่เขาอายุ 20ปี ในวันที่เขาออกช่วยชาวบ้านมากมายที่ล้มป่วยเนื่องจากภาวะสงคราม

“เพราะมีท่านบาทหลวงแท้ๆ เลยพวกเราจึงไม่เป็นอะไร ขอบคุณท่านบาทหลวงมากๆ นะครับที่เกิดมา..”

คำชมเชยพวกนั้นถูกกล่าวออกมาในขณะที่เอสวาฟังแล้วรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่นัก

ขอบคุณที่เขาเกิดมาอย่างนั้นหรือ? แล้วในช่วงเวลาที่เขาถูกท่านแม่ทรมานและทำร้ายร่างกาย ไม่เห็นมีใครเข้าไปช่วยเหลือหรือว่าฉุดรั้งเขาออกมาจากนรกนั่นเลยล่ะ

“ขอบคุณท่านเอสวามากนะคะ หากไม่ได้ท่าน พวกเราจะต้องแย่มากแน่ๆ”

นั่นคงเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินคำขอบคุณแล้วรู้สึกอึดอัดมากพอสมควร มันอึดอัดจนเขารู้สึกหายใจไม่ออก อยากหลบหนีออกไปจากตรงนั้น..

ในวันนั้นเอง เขานั่งลงในอ่างอาบน้ำเหมือนกับทุกวันแต่ทว่า..ส่วนนั้นของเขามันกลับตื่นตั
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • รัตติกาลแห่งตราบาป   15.ชอบสิ

    “โรแอนด์...”เขาเรียกชื่อของเธอในตลอดเวลาที่เราเริ่มทำเรื่องเช่นนั้น เอสวาแปลกไปและแตกต่างจากเอสวาแสนอ่อนโยนที่เธอรู้จัก เขาลุกขึ้นก่อนที่จับเธอให้ลุกขึ้นจากโซฟาที่เรานอนอยู่เอสวาจับให้โรแอนด์หันหลัง มือของเธอจับเข้าที่พนักพิงของโซฟา บั้นท้ายงอนงามแอ่นขึ้นเล็กน้อยเขาจุมพิตลงไปที่แนวกระดูกสันหลังของเธอ“โรแอนด์ ท่านี้คงทำให้เจ้าเจ็บน้อยลง..”ไหนว่าไม่เคยทำมาก่อนแล้วไปเรียนรู้ท่าทางมากมายพวกนี้มาจากไหนกันนะ เธอก่นด่าเขาในใจแต่ทว่าก็ยินยอมให้เขาได้โอบกอดและทำตามที่เขาต้องการได้มากเท่าที่เขาสามารถทำได้เอสวาใช้ส่วนหัวถูที่กลางรอยแยกจนชื้นแฉะ เขาจับใบหน้าของเธอให้หันหลังกลับมาเพื่อรับจุมพิตจากเขาอย่างเอาแต่ใจ ดวงตาถูกตรึงเอาไว้ด้วยกัน คลื่นอารมณ์ต่างๆ ที่แล่นริ้วพาดผ่านใบหน้าก็สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด เสียงลามกคลอครางในลำคอเมื่อเขาขยับเอวเพื่อให้ส่วนนั้นถุูไถไปตามร่องเนื้อ“โรแอนด์..ชอบรึเปล่า”ยามที่กดแทรกแก่นกายเข้าไป ช่องทางก็เยิ้มลื่นเสียแล้วทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้มันเข้าไปยากเย็นมากด้วยซ้ำ“ชอบสิ..ชอบมากที่สุดเลย แล้ว..ท่านล่ะคะ ชอบมันรึ..เปล่า?”เท้าของเธอพลันเขย่งลอย ส้นเท้าไม่ติดพื้น

    Last Updated : 2025-02-08
  • รัตติกาลแห่งตราบาป   16.เชื่อมั่น

    โรแอนด์มองเห็นความเจ็บปวดผ่านสายตาของเฟอน่า.เพราะแบบนั้นสินะ เพราะว่าในครั้งอดีต คนรักของเฟอน่าคือบาทหลวงเพราะแบบนั้นนางถึงได้..เตือนเธอให้ระแวดระวังบาทหลวงและโบสถ์เอาไว้ไม่ใช่ว่าโรแอนด์จะไม่สนใจคำกล่าวของเฟอน่าหรอกนะ แต่เพราะว่าเธอเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่าแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน และเอสวาไม่มีทางทำร้ายเธออย่างแน่นอน“ครั้งหนึ่งข้าเคยเป็นซักคิวบัสมือใหม่เหมือนกันกับเจ้า ข้าไร้ประสบการณ์และ..อ่อนต่อโลกมากทีเดียว..”เฟอน่าได้พบเจอกับเพื่อนที่เป็นซักคิวบัสด้วยกัน พวกเรามิได้มีสายเลือดเดียวกันเนื่องจากซักคิวบัสไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ แต่เพราะพื้นเพของพวกเรานั้นคือปีศาจเหมือนกันๆ เพราะแบบนั้นเราจึงนับถือกันเป็นครอบครัวลิเดียคือเพื่อนสนิทของเฟอน่า นางให้คำแนะนำมากมายให้แก่เธอ ทั้งเรื่องการกลืนกินความฝันและเรื่องการใช้ชีวิต“เจ้าลองใช้ชีวิตดูสิเฟอน่า ไหนนี่ก็เป็นครั้งแรกเพราะแบบนั้นเจ้าลองใช้หัวใจนำทางดูสิ..”ใช้หัวใจนำทางอย่างนั้นหรือ? คราแรกเธอก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่เมื่อเธอพบเจอกับบาทหลวงผู้หนึ่ง..เขาทำให้เธอรู้สึกสะดุดสายตามากทีเดียว หัวใจของเธอสั่นไหวและเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อา

    Last Updated : 2025-02-08
  • รัตติกาลแห่งตราบาป   17.ฝากฝัง

    ถึงจะตอบออกไปเช่นนั้นแต่ทว่าฉันอยากจะครอบครองเขาเอาไว้เพียงผู้เดียวเท่านั้น อยากกุมมือคู่นี้ไปในทุกวัน อยากจะ..โอบกอดเขาเอาไว้ในทุกครั้งที่หลับตาลง หากว่ามันเป็นไปไม่ได้ฉันก็อยากจะตายไปพร้อมกันกับเขา ให้ผืนดินฝังกลบใบหน้านี้โดยที่มือของเราทั้งคู่ยังคงกอบกุมกันเอาไว้อยู่แต่ทำแบบนั้นแล้วยังมีประโยชน์อะไรกัน เขาแหลกสลายส่วนฉันไร้ความสุข สู้ปล่อยให้ต่างคนต่างไป ปล่อยให้เขาได้อุทิศทุกอย่างให้แก่พระเจ้าตามเดิมนั้นดีแล้วเอสวาก้มลงหอมหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา ความอ่อนโยนในสัมผัสนั้นทำให้โรแอนด์รู้สึกอบอุ่นได้ถึงด้านในของหัวใจนี่แหละเอสวา ไม่ว่าเมื่อไหร่เขาก็ทำให้เธอลุ่มหลงได้ตลอดอยู่แล้ว“เจ้าเป็นปีศาจที่งดงามและใจดีมากที่สุดเท่าที่ข้ารู้จักเลย”โรแอนด์ส่งยิ้มให้แก่เอสวา คงเป็นเพราะว่าเธอพึ่งจะตายจากการเป็นมนุษย์ ในความรู้สึกหลายๆ อย่างของโรแอนด์ หัวใจและความเปราะบางของอารมณ์เธอยังคงเป็นมนุษย์อยู่“ไปกับข้านะ..ไปที่เมืองหลวงกับข้า”เธอเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขาด้วยแววตาที่สั่นไหว“ไม่ค่ะ ข้าจะไม่ไปที่นั่น ข้าจะอยู่ที่นี่ที่บ้านหลังนี้ของท่าน”ชั่วขณะหนึ่งโรแอนด์คิดว่าเธอมองเห็นความเจ็บปวดในสายต

    Last Updated : 2025-02-08
  • รัตติกาลแห่งตราบาป   18.สิ้นหวัง

    โรแอนด์ไม่รู้เหมือนกันว่านี่คือคำชมหรือว่าคำด่ากันแน่ แต่ถึงอย่างนั้นในเมื่อมาลิคสัญญาเอาไว้ว่าเขาจะไม่ทำร้ายหรือว่าขับไล่ไสส่งเธอออกไป เช่นนั้นการอยู่ที่นี่ก็อาจจะดีมากกว่าก็ได้ เธอจะรอคอยจนกว่าเอสวาจะกลับมา..แค่สองเดือนเอง คงไม่ถึงตายหรอกมั้ง เพราะครั้งล่าสุดที่เราทำเรื่องเช่นนั้นกัน..มันเพิ่มพลังชีวิตให้เธออยู่ได้อีกร้อยปีเลยละมั้ง..เอสวาไม่ยินยอมผละร่างกายของเขาออกไปจากร่างกายของเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว ไม่ต้องเข้าไปในฝันให้ยุ่งยากอีกต่อไป..เมื่อเราสามารถทำเรื่องเช่นนั้นได้มาเท่าที่ใจต้องการ“แต่เจ้าก็ต้องรับปากด้วยว่าจะไม่ทำเรื่องต่ำช้ากับบาทหลวงคนอื่นๆ ที่นี่”โรแอนด์พยักหน้า“หากไม่ใช่ท่านเอสวา..ข้าก็ไม่ต้องการใครทั้งนั้นเหมือนกัน”คำกล่าวที่หนักแน่นของโรแอนด์เป็นดั่งคำสาบานที่เธอเอ่ยออกมาเพื่อปฏิญาณตน มาลิคพ่นลมหายใจออกมายาวเหยียด“เช่นนั้นก็ไปดูแลสวนที่ด้านหลังได้แล้ว นี่คือค่าจ้างของเจ้าในเดือนนี้ ท่านแคนนอนบอกให้ข้าเอามาให้เจ้าก่อน..”ค่าจ้างงั้นเหรอ? โรแอนด์ยื่นมือไปรับพร้อมกับรอยยิ้มที่ผลิบานเหมือนกับกลีบดอกไม้“ขอบคุณนะคะ”เธอมีเงินเป็นของตัวเองแล้ว ถึงแม้ว่าก่อนจากไปเอส

    Last Updated : 2025-02-08
  • รัตติกาลแห่งตราบาป   19.วุ่นวาย

    “เพราะแบบนั้นเจ้าก็เลยทำงานที่โบสถ์อย่างนั้นหรือ?”เฟอน่าเอ่ยถามออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง แต่โรแอนด์กลับพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม“เฟอน่าข้ายืนยันได้เลยว่าทั้งบาทหลวงและท่านคาดินันที่โบสถ์เป็นคนดี บางทีคนที่ทำร้ายเจ้า..อาจจะตายไปแล้วก็ได้..”เฟอน่าตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ“เขาไม่ตายหรอก เมื่อได้ขึ้นเป็นคาดินันจะได้รับพร..หนึ่งในพรที่ได้รับคือการได้อายุขัยที่ยาวนานนับร้อยปี ข้าเตือนเจ้าไปแล้วมิใช่หรือโรแอนด์ ว่าให้เจ้าออกมาให้ห่างจากโบสถ์และพวกนักบวช แต่นี่เจ้ากลับเข้าไปอยู่ที่นั่นเพื่อทำงาน มันฟังขึ้นซะที่ไหนกัน..เจ้าจะตายอย่างแน่นอนหากไม่รีบออกมาจากที่นั่น..”น้ำเสียงของเฟอน่าตื่นตระหนกจนเกินเหตุ แต่นั่นไม่ได้ทำให้โรแอนด์รู้สึกหวาดกลัวเลย เธอสัญญาเอาไว้กับเอสวาแล้วว่าจะรอเขา เพราะแบบนั้นเธอจึงตั้งหน้าตั้งตารอเขาด้วยหัวใจที่ทั้งมั่นคงและมั่นใจ“เจ้าวางใจได้เลย เพราะว่าข้าจะไม่เป็นอันตรายอย่างแน่นอน ไม่ต้องเป็นห่วงไปเฟอน่า”รอยยิ้มที่ไร้เดียงสาและหัวใจที่เชื่อมั่นของโรแอนด์นั้นมันเหมือนกันกับเธอไม่มีผิดเลย..เธอเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าแต่ทว่าก็ได้รับการทรยศหักหลังกลับมา ใครเตือนก็ไม่ฟัง

    Last Updated : 2025-02-08
  • รัตติกาลแห่งตราบาป   20.คนสารเลว

    “ให้เจ้าเห็นภาพที่ไม่น่าดูซะแล้ว กำหนดการที่จะแต่งตั้งนั้นเอาเป็นอีกสองสัปดาห์เลยดีหรือไม่ หลังจากนั้นเจ้าก็อยู่ที่นี่เพื่อรับใช้ข้าเป็นการส่วนตัว แน่นอนว่าเรื่องเงินนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะจ่ายให้ตามความเหมาะสม..เลยล่ะ”พระสันตะปาปากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา แต่ในสายตาของเอสวาแล้ว..เขาไม่สามารถมองชายผู้นี้ด้วยสายตาเทิดทูนบูชาได้เลย“ขออภัยด้วยครับท่านผู้นำศาสนา แต่ทว่าข้าไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้..ข้าอยากกลับไปใช้ชีวิตในโบสถ์เล็กๆ แห่งนั้นต่อไป ขอให้ท่านเข้าใจเจตนาของข้าด้วย”รอยยิ้มแห่งความเมตตาจางหายไปจากใบหน้าของมาคิวลัสในทันที เขาปล่อยเพชรเม็ดงามนี้ไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด เขาสัมผัสได้ถึงพลังอันบริสุทธิ์และผุดผ่องมากที่สุด มันงดงามและทรงอำนาจมากเสียจนหากเขาปล่อยเอสวาไปแล้วละก็ เขาจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน หรือไม่ก็..ในวันข้างหน้า..บางทีเอสวาอาจจะมาโค่นล้มอำนาจของเขาก็ได้ เพราะแบบนั้นตราบใดที่เขายังได้เปรียบเขาจะต้องกดให้เอสวาตกต่ำลงมาให้เจ้าเด็กคนนั้นนอนหมอบกราบแทบเท้าเขาให้ได้“เอสวา..กับบางเรื่องมันไม่ได้ง่ายดายหรือว่าได้ดั่งใจไปซะหมด ชีวิตย่อมมีเรื่องที่เป็นไปไม

    Last Updated : 2025-02-08
  • รัตติกาลแห่งตราบาป   21.ไม่เชื่ออีกแล้ว

    งานแรกที่เอสวาได้รับมอบหมายคือการเข้าไปช่วยเหลือและส่งมอบอาหาร ยารักษาโรคให้แก่ชาวเมืองที่พึ่งผ่านพ้นจากสงครามมาหมาดๆ ชื่อเสียงของเอสวานั้นโด่งดังอยู่แล้ว ยิ่งเขาได้มาปรากฏตัวต่อหน้าของชาวเมืองหลวงและทหารกล้า ทุกคนก็พร้อมใจกันบริจาคเงินและกล่าวคำสรรเสริญออกมาให้เอสวาไม่ขาดปากสิ่งของและอาหารที่นำไปแจกจ่ายให้แก่ชาวบ้านนั้นนำมาจากพระราชวังซะส่วนใหญ่ แต่พระสันตะปาปาสั่งให้เขานำของมาแจกจ่ายในนามของวิหารศักดิ์สิทธิ์..นี่มันเหมือนกับว่าตัวของวิหารเองไม่ได้เสียอะไรเลยแต่กลับได้ทั้งชื่อเสียงและเงินบริจาคมากมายกลับมาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเอสวาถึงได้รู้สึกสะอิดสะเอียนมากเหลือเกิน เขารู้สึกขยะแขยงมากกว่าที่จะทนมองหน้าของท่านผู้นำศาสนาได้..อีกทั้งรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยเมื่อหวนคิดถึงเรื่องที่ท่านคาดินันแคนนอนจงใจส่งเขามาที่นี่เพื่อให้เขามารับใช้พระสันตะปาปาที่มีนิสัยเช่นนี้..ทุกอย่างสิ้นหวังไปหมดแต่ถึงอย่างนั้นในใจของเอสวากลับยังคงเปี่ยมไปด้วยความหวัง อย่างน้อยเขาก็ยังคงหวังว่าตัวเองจะได้กลับไปหาโรแอนด์ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะอยู่ที่นี่แค่สองเดือนตามที่ตั้งใจเอาไว้เท่านั้น“คิดได้แล้วอย่างนั้นสิน

    Last Updated : 2025-02-09
  • รัตติกาลแห่งตราบาป   22.เท่าที่ต้องการ

    โรแอนด์ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี เธอชื่นชอบสวนด้านหลังแห่งนี้มากทีเดียว เพราะว่าที่นี่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินผ่านไปมา นั่นทำให้เธอสามารถใช้เวลาอยู่ที่นี่อย่างเงียบๆ คนเดียวได้ อีกทั้งดอกไม้ในสวนแห่งนี้ก็เต็มไปด้วยดอกไม้ที่ทั้งแปลกตาและหายาก เมื่อจัดการงานทุกอย่างเสร็จแล้ว โรแอนด์ก็มานั่งอ่านคู่มือของซักคิวบัสมือใหม่ใต้ต้นไม้ เธออ่านเกือบจบแล้วเหลือเพียงไม่กี่หน้าเท่านั้น“หากซักคิวบัสทำสัญญาจนเกิดเป็นรอยประทับตราขึ้นมาแล้ว ไม่ว่าชายผู้นั้นจะอยู่ที่ไหนซักคิวบัสก็สามารถไปหาได้ในความฝัน”โรแอนด์เบิกตากว้างอย่างมีความหวังในทันที นี่หมายความว่าเธอสามารถไปหาเอสวา ได้อย่างนั้นหรือ? แบบนั้นก็ดีไปเลยสิ เพียงแต่นี่อาจจะติดปัญหานิดหน่อยตรงที่เขาไม่ค่อยนอนเธอรีบหอบหนังสือและไม้กวาดเพื่อกลับมายังที่พักของเอสวาที่ในยามนี้มันคือบ้านพักของเธอแล้ว โรแอนด์เขียนจดหมายไปหาเอสวาในทันที“นอนพักผ่อนให้มากหน่อยนะคะ แล้วข้าจะเข้าไปหาท่านในความฝันเอง”เขียนแบบนี้ไม่เผยพิรุธออกมาหรอกใช่ไหม จดหมายที่จะเข้าไปในวิหารอาจจะถูกเปิดอ่านก่อน..เพราะแบบนั้นเธอจึงจำเป็นที่จะต้องใช้คำพูดที่ระมัดระวังมากพอสมควรโรแอนด์รีบวิ่งนำจดหมา

    Last Updated : 2025-02-09

Latest chapter

  • รัตติกาลแห่งตราบาป   2.5 คุ้นเคย

    ฉันวิ่งไปข้างหน้าเท่าที่เท้าทั้งสองข้างของตัวเองจะมีแรง วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ แขนทั้งสองข้างกางออก แม้ว่ายังไม่แน่ใจว่านั่นใช่เอสวาหรือไม่ ทว่าความหวังเพียงริบหรี่พวกนั้นก็สามารถต่อเติมความรู้สึกในใจของฉันได้อย่างน้อยที่สุด หากเป็นเขาฉันก็พร้อมจะทิ้งทุกอย่างที่มีเพื่อโอบกอดเขาเอาไว้เมื่อรู้สึกตัวอีกทีเท้าทั้งสองข้างก็ลอยขึ้นจากพื้นเสียแล้ว ฉันคิดว่าตัวเองวิ่งไวแล้วแต่ทว่าอีกฝ่ายกับไวกว่า เขาเดินเข้ามาหาพร้อมกับช้อนตัวของฉันขึ้นไปสู่อ้อมกอดที่แสนปลอดภัยของเขาอีกครั้งหนึ่ง ต่อให้ในยามนี้ดวงตาทั้งสองข้างนี้ของฉันมันมืดบอดแต่ทว่าฉันก็แน่ใจว่าชายเบื้องหน้าคือเอสวาไม่ผิดแน่ ไม่มีอ้อมกอดของใครที่จะอบอุ่นได้เท่ากับอ้อมแขนของเขาอีกแล้ว“เอสวา..”มือของเขาลูบผมของโรแอนด์อย่างเบามือ เขาคือเอสวาไม่ผิดแน่ ใบหน้านั้นคือเอสวาอย่างแน่นอนและถึงแม้ว่าบรรยากาศรอบๆ ข้างของเอสวาจะเปลี่ยนแปลงไปมากแค่ไหนแต่เขาก็คือเอสวา คนรักของฉันดวงตาของเอสวาเหลือบมองเท้าที่เปลือยเปล่าของโรแอนด์ ฝ่ามือที่กำลังโอบกอดเขาอยู่มีเลือดไหลซึมออกมา ในขณะที่ลำคอของเธอนั้นมีรอยแดงราวกับถูกเหล็กบาด และเมื่อเขามองไ

  • รัตติกาลแห่งตราบาป   2.4 ทวงคืน

    “ต้องทานอาหารบ้างนะคะ การอดอาหาร นานๆ เช่นนี้จะทำให้ร่างกายของท่านเป็นอันตราย..”สาวใช้พยายามพดคุยกับโรแอนด์แต่ไม่ว่านางจะกล่าวคำใดออกมา สตรีงดงามผู้นั้นก็ยังคงนั่งกอดเข่าอยุ่บนเตียงเช่นเดิม ไม่ดื่มน้ำหรือว่าแตะต้องอาหาร ทำได้เพียงการนั่งมองออกไปที่ด้านนอกหน้าต่างราวกับว่ากำลังรอคอยอะไรสักอย่าง หากมิใช่ว่าองค์รัชทายาททรงรับสั่งให้นางดูแลสตรีผู้นี้เป็นอย่างดีแล้วละก็ นางเองก็คงจะเดินหนีออกไปแล้วไม่สนใจไยดีสตรีที่แม้แต่ร่างกายของตัวเองยังไม่สนใจลีออนเดินเข้ามาในห้องพักข้างๆ ห้องนอนของเขา เขานั่งลงบนเตียงก่อนจะส่งสายตาให้สาวใช้เดินออกไปให้หมด เขายกมือขึ้นมาโอบกอดโรแอนด์เอาไว้ในอ้อมแขน ราวกับว่ากำลังปลอบโยนเธอจากฝันร้าย“วันนี้ก็ไม่แตะต้องอาหารอีกแล้วอย่างนั้นหรือ เจ้าไม่หิวแน่หรือ? หรือว่าเจ้าต้องการที่จะกลืนกินพลังชีวิตของข้า เช่นนั้นก็ทำสิโรแอนด์ เจ้าต้องการสิ่งใดข้ายินดีจะมอบให้เจ้าทั้งนั้นเลย เจ้าเอ่ยปากออกมาแล้วร้องขอมันกับข้า..”เขาไม่ได้โกหกที่ว่าเขาส่งมอบให้เธอได้ทุกอย่าง ลีออนให้โรแอนด์ได้ทุกอย่างจริงๆ เขาคิดว่าเธอน่าจะเป็นซักคิวบัส แต่ทว่าทำไมเธอถึงไม่คิดกินฝันของเขาเลยล่ะ หรื

  • รัตติกาลแห่งตราบาป   2.3 สูญสิ้น

    เฟอน่าเหลือบมองมีดที่วางเอาไว้ข้างๆ เมื่อมองเห็นใบหน้าที่ราวกับกำลังปลอบประโลมความโศกเศร้าของเอสวา ที่มุมปากเฟอน่าก็ถูกกดลึกเป็นรอยยิ้ม เธอรู้ดีว่าเอสวาต้องการให้เธอทำอะไร และเธอเองก็ต้องการที่จะทำสิ่งนั้นอยู่พอดีเลย“โรแอนด์โชคดีที่มีท่านรักนาง..ข้าฝากดูแลหัวใจที่สั่นไหวของนางด้วยนะคะ"เอสวามิได้ตอบคำถามนั้น เขาเพียงส่งยิ้มให้เฟอน่าและท่านคาดินันก่อนที่ร่างกายของเขาจะจางหายไปราวกับกลุ่มควันขอให้ท่านเจ็บปวดปางตายอย่างที่ข้ารู้สึกนะครับท่านคาดินัน..ท่านทำให้ข้าเชื่อใจและหลอกใช้ข้าอย่างแนบเนียน ถึงจะน่าเสียดายที่ไม่ได้เห็นใบหน้าในยามที่ท่านแตกสลายแต่ข้าจะถือซะว่านี่คือความปรานีอย่างถึงที่สุดของข้าก็แล้วกันจงมอดไหม้ลงไปพร้อมกับเลือดแดงฉานที่อาบท่วมไปทั่วมือและร่างกายของท่านเถิดครับ โศกเศร้าจนหยาดน้ำตาหลั่งไหลลงมาเป็นสายเลือด..จงมีชีวิตต่อไปด้วยความร้สึกผิดและเจ็บปวด..เฟอน่ายื่นมือไปจับมีดเล่มนั้นมาถือครองเอาไว้ เธอแย้มยิ้มออกมาราวกับว่ามีดเล่มนี้คือสิ่งที่เธอต้องการและตามหามาทั้งชีวิต“เฟอน่า..เจ้ารู้อยู่แก่ใจที่รักว่าข้าจะไม่ตายภายใต้คมมีดนั้นอย่างแน่นอน”เฟอน่าแค่นหัวเราะออกมาด้วยคว

  • รัตติกาลแห่งตราบาป   2.2 ของขวัญ

    มาลิคแทบจะอ้าปากค้างในทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้างมากยิ่งกว่าทุกครั้งในชีวิต เขาตกใจจนแทบสิ้นสติและถามตัวเองว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นเขามีดวงตาที่สามารถมองเห็นร่างที่แท้จริงได้และเขามั่นใจมาก ว่าบุรุษที่กำลังยืนอยู่เบื้องหน้าของเขานั้นมันคือท่านเอสวาไม่ผิดแน่ แต่สิ่งที่แตกต่างไปคือพลังทั้งหมดของท่านเอสวา ไม่มีพลังสีทองอย่างที่เขาเคยเห็น พลังในยามนี้คือพลังสีดำสนิทที่ทั้งชวนให้อึดอัดและสัมผัสได้ถึงความอันตรายมาลิคมองเห็นเขาบนศีรษะและ..ปีกขนาดใหญ่ที่กลางแผ่นหลัง มันเหมือนกับรูปลักษณ์ของซาตานมากกว่าที่จะเป็นมนุษย์“ฮะ..ฮ่า ข้าคิดเอาไว้แล้วเชียว”เอียนหัวเราะเสียงดังพร้อมกับชี้นิ้วไปที่บาทหลวงเอสวา“ข้าคิดเอาไว้ว่าพวกท่านคนใดคนหนึ่งจะต้องเก็บโรแอนด์เอาไว้กินเอง เอ๊ะ..หรือว่าไม่ใช่แค่คนเดียวแค่พวกท่านผลัดกัน..อะ..เฮือก!!”กลุ่มควันสีดำพวยพุ่งทะลุหน้าอกของเอียนไปอย่างรวดเร็ว และที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือบนอกของเขาบริเวณที่ถูกกลุ่มควันพวกนั้นพุ่งผ่านมันเกิดเป็นรูโบ๋ราวกับถูกของมีคมคว้าน..เลีอดสีแดงไหลออกมาพร้อมๆ กับเศษเนื้อที่ร่วงหล่น“อะ..อ้าก!! ช่วยด้วย!!เจ้าทำอะไรกับข้ากัน ช่วยข้าสิมาลิค อ้าก!”

  • รัตติกาลแห่งตราบาป   ซีซั่น 2 ตอนที่ 2.1 ไฝ่สูง

    ฉันยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ท่ามกลางฝุ่นควันมากมายที่ฟุ้งกระจายไปตามอากาศ ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆหลงเหลืออยู่ท่ามกลางเศษซากปรักหักพังของวิหารศักดิ์สิทธิ์เลย คนที่รอดคือคนที่หลบหนีออกมาก่อนที่ตัววิหารจะถล่ม ส่วนผู้ที่อยู่ด้านในนั้น..มั่นใจได้เลยว่าพวกเขาไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว ฉันไม่ได้อยากจะตอกย้ำความจริงที่กำลังตีแสกหน้า แต่ว่าฉันสัมผัสถึงพันธสัญญาที่ทำเอาไว้กับเอสวาไม่ได้เลย ไม่มีสัญญาณอะไรทั้งนั้นที่จะบอกว่าเขายังคงมีชีวิตอยู่ พระเจ้าคงกำลังลงโทษฉันอยู่ใช่ไหม เพราะว่าฉันคือปีศาจที่โลภมากเกินไป ฉันอยากจะมีความรักกับลูกรักของพระองค์ เช่นนั้นแล้วนี่คือบทลงโทษของปีศาจที่ไม่รู้จักเจียมตัว โรแอนด์ปล่อยให้น้ำตาอาบแก้มโดยไร้เสียงสะอื้น ความรู้สึกแสบร้อนผุดขึ้นมาที่ดวงตาพร้อมกับท่าทีสิ้นหวังที่แม้แต่การก้าวเดิน ฉันยังไม่มีเรี่ยวแรงที่จะกระทำเช่นนั้นเลย องค์รัชทายาทลีออนเดินเข้ามาหาโรแอนด์ เขาอุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขนก่อนที่จะพาเธอเดินออกไปจากตรงนั้นเพราะทหารของพระราชวังกำลังจะเข้าไปจัดการค้นหาผู้รอดชีวิต..ทั้งที่ความจริงจะเป็นการตามหาศพของพระสันตะปาปามาคิวลัสก็เถอะ จริงอยู่ที่การตกลงของเขา

  • รัตติกาลแห่งตราบาป   29.มอดไหม้และผลิบานอีกครั้ง (จบซีซั่น 1)

    โรแอนด์ลุกพรวดพราดขึ้นจากที่นอน ดูเหมือนว่าเธอจะฝันร้ายล่ะ ในความฝันนั้นเลือนลางมากทีเดียวแต่สิ่งที่เธอจำได้คือเอสวา..บนร่างกายของเอสวานั้นชุ่มโชกไปด้วยเลือด เขาบาดเจ็บหรือว่าเขาเป็นอะไรกันแน่ ในใจรู้สึกสั่นไหวแบบแปลกๆ เธออยากพบเจอเขาตอนนี้เลย!!“ตื่นแล้วเหรอ?”ในห้องนอนของเธอกลับมีชายผู้หนึ่งที่กำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่ ถัดจากชายผู้นั้นคือสาวใช้อีกสองนางที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอโดยในมือของพวกนางถืออ่างล้างหน้าอยู่นี่มันอะไรกัน แล้วที่นี่ที่ไหน?“อ่า..เอสวาอยู่ที่ไหนกันคะ”องค์รัชทายาทมองหน้าของโรแอนด์ตาไม่กะพริบเลยด้วยซ้ำ เธองดงามมากเสียยิ่งกว่าในยามที่เธอนอนหลับอีก“เขากำลังไปทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับข้า และข้าเองก็กำลังรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเขาอยู่เหมือนกัน นั่นก็คือการดูแลเจ้าให้ดี”นี่มันอะไรกัน? เอสวาพาเธอมาหาชายผู้นี้อย่างนั้นหรือ? แล้วทำไมถึงคิดว่าเธอจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขาล่ะ“ท่านใช้ให้เขาไปทำอะไรที่ไม่ปลอดภัยรึเปล่าคะ?”เธอเอ่ยถามออกมาด้วยแววตาที่หวาดระแวงและนั่นทำให้องค์รัชทายาทหัวเราะออกมาเสียงดัง“นั่นสินะ ข้าเองก็ไม่รู้ว่าการที่เขาอาสาจะไปจัดการพระสันตะปาปานั่นมันคือเรื่องที่

  • รัตติกาลแห่งตราบาป   28.ทำเพื่อตัวเอง

    แคนนอนคุกเข่าและเฝ้าวิงวอนต่อผู้ที่อยู่สูงสุดเหนือสิ่งอื่นใด เขามีความตั้งมั่นในศรัทธาอย่างแรงกล้าชนิดที่ว่าแผ่นดินจะถล่มลงมาก็ไม่อาจเปลี่ยนใจของเขาได้ เพื่อความรักแล้ว..เขายินดีถวายทุกสิ่งอย่างที่เขามีให้เป็นเครื่องบูชายันแก่ท่านผู้นำศาสนาชีวิตของอินคิวบัสสองตนอาบชุ่มไปด้วยเลือดจากดาบที่ทำจากโลหะศักดิ์สิทธิ์ เขาคิดว่าเฟอน่าเองก็คงมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน นางจะต้องยินยอมสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้เราได้รักกันสิ ความคิดของเรานั้นคงตรงกัน..ดวงตาที่มืดบอดของแคนนอนไม่สนใจว่าเฟอน่าจะรู้สึกอย่างไรเพราะเขาเดินทางมาไกลมากแล้ว เขาจับตัวของซักคิวบัสตนหนึ่งเพื่อไปถวายให้แก่พระสันตะปาปาที่2“คำมั่นสัญญาที่ข้าให้ไว้..ย่อมต้องเปิดเผยมันให้เจ้ารู้แคนนอน วิธีที่เจ้าจะสามารถครองรักกับปีศาจสายเลือดของซาตานเจ้าจะต้องตามหาเด็กคนหนึ่งให้พบเจอ..เด็กที่เกิดมาเป็นลูกรักของพระเจ้าแต่ทว่าจิตใจของเขานั้นช่างดำมืด เขาจะสังหารมารดาของตัวเอง หลังจากนั้นหัวใจของเขาจะจมดิ่งลงไปยังความมืดมิดที่สุดหยั่ง..เด็กที่อ่อนโยนแต่ทว่ากลับโหดเหี้ยมไร้ปรานี เด็กที่จะทำให้โลกใบนี้เจิ่งนองไปด้วยเลือดของมนุษย์เพื่อสังเวยให้แก่ราชาปีศา

  • รัตติกาลแห่งตราบาป   27.แลกเปลี่ยน

    “เฟอน่ามีเรื่องราวในอดีตที่น่าเห็นใจมากๆ เลยค่ะ..”หลังจากนั้นโรแอนด์ก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เอสวาฟังว่าเรื่องในอดีตของโรแอนด์และท่านคาดินันแคนนอนมันเป็นเช่นไร“แบบนี้เองสินะ..ที่แท้ในอดีตก็มีเรื่องราวที่สุดแสนจะโศกเศร้าเช่นนั้นอยู่”เขากล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบผมของโรแอนด์เบาๆ ด้วยความทะนุถนอม ในมือของโรแอนด์กำลังถือแก้วนมร้อนๆ ที่เอสวาจัดเตรียมเอาไว้ให้เธอ“เจ้าไม่ต้องคิดอะไรมากนะโรแอนด์ นอนหลับซะเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าข้าจะส่งคนมาดูแลเจ้าเอง..”เธอจับมือของเอสวาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย“เขาส่งท่านมาที่นี่ทำไมกันคะ? ท่านถูกพระสันตะปาปารังแกหรือว่าบังคับให้ทำอะไรที่ไม่อยากทำรึเปล่า?”เอสวาส่งยิ้มให้กับโรแอนด์“ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอกโรแอนด์ ข้าแค่มาทำตามหน้าที่บาทหลวงของตัวเองเท่านั้น และหน้าที่นี้ของข้ามันกำลังจะจบลงแล้ว.อีกไม่นานเราทุกคนจะเป็นอิสระจากทุกอย่าง..”โรแอนด์ไม่ค่อยเข้าใจที่เอสวาพูดเท่าไหร่นัก“ขอโทษนะคะ ขอโทษที่ข้าช่วยเหลือท่านไม่ได้เลย”เอสวาจุมพิตลงไปที่หน้าผากของเธอเบาๆ“เจ้าช่วยข้าได้มากเลยล่ะโรแอนด์ ไม่ต้องคิดมานะ นอนพักผ่อนเถอะเจ้าเดินทางมาเหนื่อยๆ ..”เขาแตะเบาๆ ที่หน้าผ

  • รัตติกาลแห่งตราบาป   26.มีเรื่องราวมากมาย

    ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถม้าที่เคลื่อนตัวไปข้างหน้า สายลมเย็นที่พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างทำให้ร่างกายรับรู้ได้ถึงความเหน็บหนาวในยามราตรีโรแอนด์ขบเม้มริมฝีปากเบาๆ ทำไมกันนะ ทำไมฉันถึงทำอะไรไม่ได้เลย ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ปกป้องใครก็ไม่ได้ช่วยเหลือเอสวาหรือแม้กระทั่งช่วยเหลือเฟอน่าก็ทำไม่ได้ ทุกคนเอาแต่ปกป้องฉัน ส่วนฉันก็เอาแต่หนี..เธอหลับตาลงช้าๆ ด้วยความรู้สึกเจ็บปวด“คุณส่งหนูมาที่นี่ทำไมกันคะ ในเมื่อหนูทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่างเดียว หนูได้แต่รอคอยให้คนอื่นมาปกป้อง หนูไร้ค่ามากขนาดนั้นแล้วคุณส่งหนูมาที่นี่ทำไมกัน อย่างน้อยก็ให้พลังอะไรกับหนูบ้างสิ!!”เธอเอ่ยถามออกมาพร้อมกับหยาดน้ำตาที่รินไหลออกจากดวงตาทั้งสองข้าง โรแอนด์ไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังขนาดนี้มาก่อนเลย..เธอไม่อยากตกอยู่ในสภาพที่ทำอะไรไม่ได้สักอย่างเช่นนี้เลย เธออยากจะช่วยเหลือคนอื่นได้บ้างก็ยังดี“สิ่งที่เจ้ากำลังทำอยู่..นั่นแหละคือการช่วยเหลือเอสวาแล้ว..”โรแอนด์ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเธอก็พบกับห้องว่างเปล่าอันไร้ที่สิ้นสุด ในยามนี้เธอไม่ได้นั่งอยู่บนรถม้าแล้วแต่กลับอยู่ในสถานที่ที่เธอมาในตอนแรกหลังจากเธอตาย“ชะ..ช่วยยังไ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status