เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 725
บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 726
ฉินอวิ๋นฟานเรียกอยู่หลายครั้ง จางอวี่ม่อก็ไม่ตื่น ฉินอวิ๋นฟานใจร้อนดังไฟ เขาอดทนต่อความเจ็บปวดรุนแรง ลากจางอวี่ม่อว่ายขึ้นฝั่งอย่างเร็วรี่แม้ว่าเขาจะอยู่ห่างจากฝั่งเพียงสิบกว่าเมตร แต่สำหรับฉินอวิ๋นฟานที่บาดเจ็บสาหัส การพาอีกคนขึ้นฝั่งด้วยคือเรื่องที่ลำบากมากผ่านไปพักหนึ่ง ฉินอวิ๋นฟานจึงพาจางอวี่ม่อที่ไม่ได้สติไปถึงริมฝั่ง เขาใช้กำลังทั้งหมดที่มีวางร่างของจางอวี่ม่อให้นอนราบ เมื่อสัมผัสถึงลมหายใจของจางอวี่ม่อรวยริน ฉินอวิ๋นฟานร้อนใจดังไฟแผดเผา“นี่ นี่จะทำยังไงดี? จางอวี่ม่อนอกจากจะเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิต ยังเป็นลูกสาวของจางไท่เว่ย ตอนนี้ยังถูกฉันเห็นหมดแล้วอีก ทำยังไงดี?!”ฉินอวิ๋นฟานกระหืดกระหอบไปก็บ่นไป “ไม่ได้ ฉันเคยบอกว่าต้องรับผิดชอบต่อแม่นางอวี่ม่อ เพื่อตอบแทนบุญคุณช่วยชีวิตของนาง ฉันต้องมอบกาย!”“ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ถ้าครั้งนี้นางไม่ได้เป็นเบาะรองอยู่ข้างล่างให้ ฉันคงเด๊ดสะมอเร่ไปอีกรอบแล้ว เท่ากับว่าแม่นางอวี่ม่อช่วยชีวิตฉันเอาไว้อีกครั้ง บุญคุณนี้ ยากจะตอบแทนทั้งชาติ!”ในตอนที่ฉินอวิ๋นฟานมองเรือนร่างอวบอิ่มขาวสะอาดปานหยกของจางอวี่ม่ออีกครั้ง ก็อดกลืนน้ำลายลงอึกแรง ๆ ไม
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 727
โอ๊ย...อย่างไม่ทันตั้งตัวก็ถูกจางอวี่ม่อตบหน้าแล้ว ฉินอวิ๋นฟานร้องครวญทันที เนื่องจากจางอวี่ม่อมีพละกำลังที่ไม่ธรรมดา ฉาดนี้ของนางทำฉินอวิ๋นฟานกระเด็นไปไกลถึงสามเมตร แทบเอาชีวิตของเขากึ่งหนึ่ง“อวี่ม่อ ข้าเอง ข้าฉินอวิ๋นฟานไง เมื่อครู่ข้ากำลังช่วยเจ้า ทำไมเจ้าถึงตบข้าล่ะ?!”เห็นจางอวี่ม่อฟื้นขึ้นมา ฉินอวิ๋นฟานพลันรู้สึกละอายใจรีบอธิบาย อย่างไรเสีย วิธีการปฐมพยาบาลแบบนี้แพร่หลายอยู่แต่ในยุคปัจจุบัน ในยุคศักดินาโบราณไม่ยอมรับวิธีการปฐมพยาบาลเช่นนี้อีกอย่าง ที่จางอวี่ม่อหมดสติไปก็เป็นเพราะเขาล้วน ๆ ดังนั้นทันทีที่จางอวี่ม่อฟื้นขึ้นมาก็ต้องคิดว่าฉินอวิ๋นฟานกำลังฉวยโอกาสลวนลามนางอยู่แล้ว“ว้าย ๆ ๆ...”ตอนนี้จางอวี่ม่อคืนสติสัมปชัญญะสมบูรณ์แล้ว ทันทีที่นางเห็นคนตรงหน้า แล้วมองตัวเองที่เสื้อผ้าคลุมไม่มิดก็ทำอะไรไม่ถูก นางขดตัวเป็นก้อน หลบอยู่ในชุดตัวนอกเปียกปอนของฉินอวิ๋นฟานพลางกรีดร้องวี้ดว้าย“ทำ ทำไม ทำไมท่านถึงอยู่ที่นี่ได้?!”สาวใช้ที่รออยู่ข้างนอกตลอด พอได้ยินเสียงกรีดร้องก็วิ่งหน้าตั้งเข้ามา เมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็อึ้งจังงังตอนมา ในบ่อน้ำร้อนมีแต่คุณหนูใหญ่คนเดียวเท่านั้น นี่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 728
สาวใช้เห็นจางอวี่ม่อเนื้อตัวเปลือยเปล่า แล้วมองไปทางสองมือของฉินอวิ๋นฟานก็เข้าใจอะไรขึ้นมาทันที คุณหนูใหญ่ถูกฉินอวิ๋นฟานทำอย่างนั้นแล้ว เขายังกล้าบอกว่าเป็นความเข้าใจผิดอีกหรือ? ยังปากแข็งอีกแน่ะ?ผู้ชายที่พูดเรื่องน่าอายอย่างนี้ได้แบบเปิดเผยหน้าไม่แดงใจไม่เต้นเช่นนี้ ทั้งยังกล้าบอกว่าเป็นความเข้าใจผิดก็มีแต่ฉินอวิ๋นฟานนั่นแหละ! คนประเภทนี้ต้องไร้ยางอายแค่ไหนถึงกล้าพูดเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ได้แบบจริงจัง“ทะ ท่าน...ไม่รู้จักยางอาย!”จางอวี่ม่อโกรธจนทำเสียเรื่อง เพลิงโทสะสุมทรวง แต่เรื่องก็เกิดขึ้นแล้ว นางได้แต่กล้ำกลืนความน้อยเนื้อต่ำใจลงไป“เลวมาก! ชายชั่วเช่นท่าน วันนี้ข้าจะสับมือทั้งสองของท่านให้ได้!”คุณหนูได้รับความอยุติธรรมใหญ่หลวงเช่นนี้ ฉินอวิ๋นฟานกลับยืนกรานไม่ยอมรับ ทั้งยังกล้าพูดหน้าด้าน ๆ ว่ากำลังช่วยคน ใต้ฟ้านี้กลับมีผู้ชายต่ำทรามประเภทนี้อยู่ได้ วันนี้ต้องให้เขาได้เห็นดีหน่อยละ!กล่าวจบ สาวใช้ชักกระบี่ตรงเอวออกมาทันที กำลังจะเดินไปสับมือชั่วร้ายบาปหนาคู่นั้นของฉินอวิ๋นฟานเห็นดังนี้ ฉินอวิ๋นฟานสมองแล่นฉิว นางสองคนนี้เป็นคนโหดดังคาด เขากำลังช่วยคนแท้ ๆ พวกนางไม่รับน้
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 729
แต่จางอวี่ม่อในตอนนี้ยังรับกับความจริงที่ตัวเองถูกฉินอวิ๋นฟานเห็นเรือนร่างแล้วไม่ได้ ยิ่งไม่ทันได้เตรียมใจฉินอวิ๋นฟานก็โผล่ออกมา ทำชีวิตของนางยุ่งเหยิงไปหมดนางจ้องฉินอวิ๋นฟาน ในใจซับซ้อนมาก ถ้าจะให้พูดถึงภาพจำที่มีต่อเขา เช่นนั้นย่อมดีมาก เพราะฉินอวิ๋นฟานในหลายเดือนนี้เปล่งประกายเหลือเกิน มีลูกไม้สารพันไม่สิ้นสุด กลายเป็นเทพบุตรในดวงใจสาวน้อยหลาย ๆ คนและนางก็เป็นสาวน้อยวัยสิบแปดคนหนึ่ง ย่อมต้องให้ความสนใจฉินอวิ๋นฟานอยู่แล้วเห็นจางอวี่ม่อเริ่มใจเย็นลง ฉินอวิ๋นฟานโจมตีมากขึ้นไปอีก นี่คือโอกาสพิชิตหญิงงามเชียวนะ เขาจะยอมแพ้ได้ยังไง?เขาพูดอย่างรักซึ้งตรึงใจอีกครั้ง “แม่นางอวี่ม่อ ทุกอย่างที่เปิดขึ้นในวันนี้เป็นความผิดของข้าเอง ถ้าไม่ใช่เพราะอยู่ดี ๆ ข้าก็ตกลงมาจากหน้าผาแล้วทับเจ้าพอดี ตอนนี้ข้าคงตายไปแล้ว”“ถ้าจะพูดให้ถูก อย่างไม่เป็นทางการ แม่นางอวี่ม่อได้ช่วยชีวิตข้าอีกหนแล้ว แต่ข้ากลับบัดซบเช่นนี้ เห็นเรือนร่างของแม่นางอวี่ม่ออย่างไม่ได้ตั้งใจ ข้ามีความผิด ข้าสมควรตาย!”“เพียะ ๆ ๆ...”พูดจบ ฉินอวิ๋นฟานก็ตบหน้าตัวเองแรง ๆ อีกหลายที พอเห็นอย่างนี้แล้ว จางอวี่ม่อก็ชักรู้สึกสงสาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 730
ครั้นได้รู้เรื่องอนาถที่ฉินอวิ๋นฟานประสบ จางอวี่ม่อก็สงสารขึ้นมาทันที นึกถึงภาพที่ฉินอวิ๋นฟานถูกลอบสังหารครั้งนั้น จางอวี่ม่อยังจำติดตาถึงทุกวันนี้ วันนี้ยังถูกคนวางแผนทำร้ายตกหน้าผาอีกถ้าไม่ใช่เพราะนางเป็นเบาะรองให้ฉินอวิ๋นฟาน ตอนนี้ฉินอวิ๋นฟานก็คงตายไปแล้ว นี่คือความโหดเหี้ยมของศึกในราชวงศ์ ประมาทไปเพียงนิดเดียวก็ต้องเดินทางไปสูงปรโลกบิดาเคยพูดถึงฉินอวิ๋นฟานกับนาง วิจารณ์ฉินอวิ๋นฟานสูงมาก เขาคือคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดในบรรดาองค์ชาย และเป็นรัชทายาทที่มีวิสัยทัศน์ มีความมั่นใจ ห่วงใยชาวประชาใต้หล้าที่สุดคนดีเช่นนี้กลับมีชะตาที่ต้องพบกับอุปสรรคมากมาย มีขวากหนามตลอดทาง ต่อสู้กับตระกูลใหญ่ทั้งหลายด้วยกำลังเพียงคนเดียว กล้าหาญเช่นนี้ ถ้านางตำหนิฉินอวิ๋นฟานเพราะอุบัติเหตุก็คือเกินไปแล้ว“ในเมื่อเป็นอุบัติเหตุ ท่านก็อย่าตำหนิตัวเองนักเลย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีก!”จางอวี่ม่อหน้าสวยแดงระเรื่อ“หา! คุณหนูใหญ่ ท่าน ท่านอภัยให้เขาแล้วหรือเจ้าคะ?!”สาวใช้ที่อยู่ด้านข้างประหลาดใจมาก เมื่อครู่มันไม่ใช่แบบนี้นี่ ทำไมพริบตาเดียวก็ให้อภัยชายสารเลวไร้ยางอายนี้แล้ว?“นี่เป็นอุบัติเหตุ รัชทายาทก
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 731
“ไอ้หยา พ่อปลาช่อนปากหวาน รีบหันหลังไปสิ ข้าจะใส่เสื้อผ้าแล้ว!”นาทีนี้จางอวี่ม่ออายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ถูกฉินอวิ๋นฟานจู่โจมหนักจนทำอะไรไม่ถูก จึงได้แต่เลือกหนี อยากเพียงออกไปจากที่ที่ทำให้หัวใจนางระส่ำระสายนี้ให้เร็ว“หา? ไม่ต้องแล้วกระมัง เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ ไม่ต้องหลบหรอก?”เพื่อกระชับความสัมพันธ์กับจางอวี่ม่อ ฉินอวิ๋นฟานยิ้มร้าย “อีกอย่าง ที่ควรเห็นเมื่อกี้ข้าก็เห็นไปหมดแล้ว เจ้ายังมีอะไรต้องปกปิดข้าอีกหรือ?”“ท่าน! หน้าไม่อาย!”จู่ ๆ ก็ถูกฉินอวิ๋นฟานหยอกเอิน จางอวี่ม่อเขินหนัก แทบอยากหาร่องที่พื้นมุด ๆ ไปเสีย นางหน้าแดงระเรื่อ “ห้ามพูดอีกนะ ขืนพูดอีก ข้าจะไม่สนใจท่านแล้ว!”เห็นจางอวี่ม่อเขินหนัก ฉินอวิ๋นฟานพูดอย่างย่ามใจ “ได้ ๆ ๆ เชื่อฟังภรรยาที่รักของข้าทั้งหมด ไม่พูดแล้ว ข้าจะหันหลังไปนะ!”“ฮึ! หมาหยอกไก่!”จางอวี่ม่อมองบนใส่ฉินอวิ๋นฟานหนัก ๆ ทีหนึ่ง!.......ขณะเดียวกัน เซี่ยงเส้าเหยียนวาวโรจน์แล้ว พาบรรดาหน่วยเอเคสี่สิบแปด ไล่ล่าตามฆ่าหลัวเทียนเป้าและจางหมาจื่อโดยไม่คิดถึงชีวิต“สหายเซี่ยง ฉินอวิ๋นฟานก็ตายไปแล้ว ทำไมพวกเจ้ายังต้องสู้สุดใจอย่างนี้อีก? ต้องตาย
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 732
น่าเสียดาย ครั้งนี้เขาผิดไปแล้ว ความแน่วแน่ของเซี่ยงเส้าเหยียนอยู่เหนือความคาดหมายของพวกเขาลิบลับ!“เจ้าคิดว่าเราจะเหมือนเจ้าที่ให้ประโยชน์ก็หันหัวหอกเข้าหาพวกกันเองหรือ? เป็นหญ้าบนกำแพง?”เซี่ยงเส้าเหยียนสองตาแดงก่ำ “เจ้าผิดแล้ว! วันนี้พวกเจ้าต้องตาย! ข้าพูดเอง ข้าเซี่ยงเส้าเหยียนขอสาบาน ไม่ตัดหัวพวกเจ้า ข้าจะไม่หันหลังกลับ!”“แม่งเอ๊ย เจ้านี่พูดอะไรก็ไม่ฟังเลยแฮะ!”จางหมาจื่อโกรธขึ้งแทบกระอักเลือด เวลานี้เขาไร้หนทางแล้ว ที่ทำได้หนึ่งเดียวในตอนนี้คือวิ่งหนีสุดชีวิต ไม่มีวิธีการอื่น!ส่วนลึกของป่าทึบ หลังจากดวงตาลึกลับทั้งสองเห็นฉินอวิ๋นฟานถูกซัดตกหน้าผาแล้วก็หายตัวไปจากท่ามกลางป่าทึบอย่างเงียบเชียบ“เจ้า เจ้าว่าอะไรนะ?! รัชทายาทถูกยอดฝีมือเขตปรมาจารย์ซัดตกหน้าผาไปแล้ว?!”หานซิ่นที่เก็บกวาดสถานที่รบพาทุกคนเร่งมาถึง ครั้นรู้ว่าฉินอวิ๋นฟานประสบเคราะห์ก็ทรุดตัวนั่งลงกับพื้น แววตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง“เป็น เป็นไปได้ยังไง? ไม่จริง! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”หลิวเป้ยถลาคุกเข่าลงกับพื้น สั่นเทิ้มทั้งตัว เขาพูดพึมพำว่า “รัชทายาทคืออัจฉริยะที่หายากบนใบโลกนี้ ห่วงใยประชาราษฎร์ จะถูกคนลอบป
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 733
“ท่านกุนซือ ที่อาเจ็ดข้าพูดก็ใช่จะไม่มีเหตุผล พวกเรายังไม่เห็นร่างของรัชทายาท เทียบกับเสียใจอยู่ที่นี่ ทำไมไม่ไปค้นหาความจริงเล่า?”เซี่ยงเทียนเวิ่นรีบพูดราวกับคว้าฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้าย “อีกอย่าง รัชทายาทเป็นคนดีสวรรค์ย่อมคุ้มครอง ต่อให้พลัดตกหน้าผาก็ไม่แน่ว่าจะเสียชีวิต หากเกิดปาฏิหาริย์ล่ะ?”พอเซี่ยงเทียนเวิ่นดึงสติเช่นนี้ หลิวเป้ย หานซิ่นและคนอื่น ๆ ต่างตะลึงงัน ในใจบังเกิดความหวังเสี้ยวหนึ่ง นั่นสิ! รัชทายาทแค่พลัดตกหน้าผา ไม่ได้หมายความว่าต้องตายแน่นี่!องครักษ์อู่ก็ถูกซัดหนึ่งฝ่ามือเหมือนกัน ถึงจะบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ไม่ตายไม่ใช่หรือ?“เอาแผนที่มา!”หานซิ่นรีบให้คนหยิบภาพแผนที่ป่าที่วาดขึ้นมาแล้วเริ่มตรวจสอบอย่างละเอียด หนึ่งครู่ให้หลังจึงเอ่ยเสียงหนัก “นี่คือจุดผาขาด ในสถานการณ์ที่ถ้ามีต้นไม้ลำต้นเอนหรือว่าก้นหุบมีบึง ก็เป็นไปได้ว่ารัชทายาทอาจรอดชีวิต!”“เยี่ยมไปเลย ดีจริง ๆ หวังว่ารัชทายาทจะยังมีโอกาสรอด”หลิวเป้ยตื่นเต้นมาก เช่นเดียวกับที่หานซิ่นบอก รัชทายาทยังมีโอกาสรอดสูงมาก เขารีบพูด “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วยังจะรออะไรอีก? พวกเรารีบลงมือกันเถอะ!”“พวกเราต้องลงมือกันอ
บทล่าสุด
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
