บทที่ 153

ไม่ว่าจะในประวัติศาสตร์หรือในภาพยนตร์ ฉินอวิ๋นฟานเคยเห็นการต่อสู้อย่างโหดเหี้ยมของกษัตริย์นับไม่ถ้วน ไหนเลยจะมีสายใยพี่น้อง เพื่อผลประโยชน์และตำแหน่งสูงสุด พ่อบังเกิดเกล้าก็ยังฆ่าได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพี่น้องต่างแม่?

อยากรอดก็ต้องพยายามวิ่ง หยุดไม่ได้แม้แต่นาทีเดียว

“ฟานเอ๋อร์ ข้าเข้าใจความรู้สึกของเจ้าในยามนี้ และรู้สึกภูมิใจกับความคิดและปณิธานเช่นนี้ของเจ้าด้วย”

ไท่ซั่งหวงพูดหักมุม “แต่กับเรื่องของเจ้าห้า เจ้าจัดการผลีผลามเกินไป!”

“ผลีผลาม?”

ฉินอวิ๋นฟานพูดแบบประหลาดใจเล็กน้อย “เสด็จปู่ ความผิดที่พี่ห้าก่อ ไม่ว่าจะเป็นข้อไหนก็คือโทษตายทั้งนั้น ข้าฆ่าเขาไม่ใช่เพราะความโกรธแค้นทั้งหมด แต่เพื่อความยุติธรรมด้วย”

ฉินอวิ๋นฟานแสดงความคิดของตัวเองอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย การเอาชีวิตฉินอวิ๋นผู่คือเรื่องที่เขาต้องทำอยู่แล้ว แค่ต้องการเหตุผลที่เหมาะสม

จะโทษก็ต้องโทษที่เขาไม่รู้จักดูตาม้าตาเรือ อยู่หน้ากระบอกปืนของเขาในเวลานี้

“ถ้าพูดในด้านของความยุติธรรม ที่เจ้าทำมันไม่ผิด แต่ถ้าอนาคตของเจ้าแค่เพื่อผดุงความยุติธรรม เช่นนั้นที่เจ้าทำมาทั้งหมดก็คือไร้ความหมาย”

ไท่ซั่งหวงเอ่ยเสียงหนัก

“เสด็