Share
บทที่ 114
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 115
กลับถึงตำหนักรัชทายาท มู่หรงจิ่นหลับสนิทไปแล้ว แต่เล็กเสี่ยวจวี๋เป็นดั่งพี่น้องของมู่หรงจิ่น ร่างเงาไม่แยกจาก ทั้งยังร่วมเตียงเดียวกัน ครั้นฉินอวิ๋นฟานที่อ่อนล้าเห็นภาพนี้แล้วก็กระปรี้กระเปร่าไปทั้งคนทันทีมู่หรงจิ่นอยู่ในชุดนอนผ้าบางสีชมพู เสี่ยวจวี๋สวมชุดนอนผ้าบางสีฟ้า บางจนแทบจะเห็นทะลุปรุโปร่ง เนื้อหนังขาวสะอาดปานหิมะ หน้าอกสูงโด่งตั้งชั้นปรากฏอยู่ตรงหน้าฉินอวิ๋นฟานทั้งหมดภาพตรงหน้านี้ ฉินอวิ๋นฟานเห็นแล้วไฟราคะพุ่งปรี๊ด ลำคอแห้งผาก ทันใดนั้นท้องน้อยเร่าร้อนขึ้นมาอย่างหาที่เปรียบมิได้“แม่ยาหยี ข้ามาแล้ว!”ฉินอวิ๋นฟานยังจะสนอะไรมากได้ กระชากเสื้อผ้าบนตัวแล้วกระโจนเข้าไปทันที มุดหน้าลงจมกับความนุ่มนิ่มหอมหวาน“ว๊าย...”การเข้าร่วมอย่างกะทันหันของฉินอวิ๋นฟานทำให้สองนางที่กำลังหลับใหลสะดุ้งตื่น พอเห็นฉินอวิ๋นฟานตัวเปล่าล่อนจ้อน พวกนางก็ขวยเขินส่งเสียงหวานทันที“นางจิ้งจอกสองตัว ดูสิว่าข้าจะจัดการพวกเจ้ายังไง!”สองดรุณีแม้ถูกทำให้ตกใจตื่น แต่ก็ยังมีท่าทางงัวเงียชวนให้คนลุ่มหลงภาพตรงหน้านี้ ฉินอวิ๋นฟานอดกลั้นไม่ไหวอีกแล้ว สถานการณ์กลับตาลปัตร กุมอำนาจเป็นผู้กระทำก่อนภายใต้คว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 116
ลิ่งหูชงซึ่งมีฐานะเป็นกุนซือมือหนึ่งข้างกายองค์ชายรองก็จนปัญญากับองค์ชายห้าเหมือนกัน เขาดูสถานการณ์ไม่ออก และไม่รู้จักสำรวมตัว หากเป็นเช่นนี้ต่อไปเกรงว่าจะเป็นอุปสรรคในการขึ้นครองราชย์ขององค์ชายรองแต่อย่างไรเขาก็เป็นแค่กุนซือ ไม่กล้าพูดเรื่องในครอบครัวขององค์ชายรองมากนัก ได้แต่เตือนเล็กน้อย“แล้วตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง? อาการบาดเจ็บสาหัสหรือไม่?”องค์ชายรองสีหน้าดำทะมึนพลางเอ่ยเสียงหนักลิ่งหูชงตอบ “บาดแผลภายนอกค่อนข้างหนักเท่านั้น ให้หมอหลวงมาทำแผลแล้ว ไม่เป็นอะไรมาก”“ไม่ตายก็พอ ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนกับเขา ไม่อย่างนั้นไม่แน่ว่าต่อไปยังจะก่อเรื่องใหญ่อะไรขึ้นอีก ให้เขาสำนึกผิดอยู่ในห้องขังสักหน่อยเถอะ”ตอนนี้องค์ชายรองก็ตระหนักในความร้ายแรงแล้ว นึกว่าเรื่องนี้จะทำให้น้องห้าสงบเสงี่ยมสักระยะ จึงไม่ได้ติดตามเรื่องนี้ต่อและเพราะความประมาทเลินเล่อของเขาเพียงครั้งเดียว ทำให้เรื่องนี้ปะทุขึ้นมาถึงขั้นมิอาจกอบกู้ในท้ายที่สุดเช้าตรู่ สองดรุณีตื่นขึ้นมาจากความเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า เห็นฉินอวิ๋นฟานที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ตรงกลางและเตียงนอนที่ยุ่งเหยิงไปหมด พวกนางไม่รู้สึกต่อต้านเหมือนเมื
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 117
“ได้ ข้ารู้แล้ว สำหรับข้าเรื่องพวกนี้ไม่ยาก ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้แหละ”มู่หรงจิ่นลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกไป กลับถูกฉินอวิ๋นฟานคว้าหมับ “แต่งตัวให้ผัวจ๋าก่อนสิ ผัวจ๋าจะไปกับเจ้า”ถูกฉินอวิ๋นฟานหยอกล้อทางวาจาอีกหน ครั้นเห็นสายตาเอาใจของฉินอวิ๋นฟานอีกครั้ง มู่หรงจิ่นใบหน้าขวยเขิน หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ที่พับไว้มาถึงตรงหน้าฉินอวิ๋นฟานขณะที่นางเห็นฉินอวิ๋นฟานตัวเปล่าล่อนจ้อนอย่างชัดเจนเป็นครั้งแรก ใบหน้าพลันกระดากฉินอวิ๋นฟานเห็นภาพนี้จึงยิ้มร้ายและพูดว่า “มีอะไรต้องอายกัน ใช่ว่าไม่เคยเห็น”“ไอ้หยา ท่านนิสัยไม่ดีจังเลย”มู่หรงจิ่นที่เขินอายรีบแต่งตัวให้ฉินอวิ๋นฟานอย่างรวดเร็วแล้วมาถึงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง สาวใช้สองคนก็เริ่มแต่งหน้าทำผมให้นางภัตตาคารต้าเฉียน เวลานี้เริ่มคึกคักนานแล้วฉินอวิ๋นฟานพามู่หรงจิ่นมาถึงตรงหน้าทุกคนด้วยท่วงทำนองที่โดดเด่นที่สุด“รัชทายาท!”เห็นฉินอวิ๋นฟานมาถึง พวกหลิวเป้ย ลิ่งหูเสี่ยว มู่หรงโหลว หานซิ่นและหลัวเหิงก็รีบมาโค้งคำนับ“มาครบแล้วนะ เช่นนั้นตอนนี้พวกเรามาเริ่มคุยเรื่องสำคัญกัน!”เห็นบรรดาคนที่เขาเชื่อใจและมีความคาดหวัง ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยสีหน้าเคร่งข
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 118
หลิวเป้ยถามอย่างไม่เข้าใจ “รัชทายาทเชิญถาม”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ย “เรื่องการบรรเทาภัยพิบัติ อย่างมากหนึ่งเดือนก็แก้ไขเสร็จแล้ว ถึงตอนนั้นเจ้าคิดจะทำอะไร? มีแผนการหรือไม่?”หลิวเป้ยตอบด้วยใบหน้าปลาบปลื้ม “เฮ้อ ถ้าสามารถแก้ไขเรื่องผู้ประสบเคราะห์ได้ข้าน้อยก็วางใจแล้ว หลังจากทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบสันติ ข้าน้อยคิดจะทำอาชีพเดิมต่อขอรับ เพราะอย่างไรก็ต้องเลี้ยงปากเลี้ยงท้องครอบครัว”“สงบสันติ? เป็นไปไม่ค่อยได้กระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้วเอ่ย “เจ้าลืมโศกนาฏกรรมห้าเมืองไปแล้วหรือ? เจ้าคิดว่าต้าเยียนได้ห้าเมืองไปแล้วจะพอใจจริงหรือ?”“เมืองจัวอยู่ใกล้กับห้าเมืองเช่นนี้ ทันทีที่ต้าเยียนเปิดศึกกับต้าเฉียน จะต้องเสียเมืองจัวไปเป็นเมืองแรก เจ้าคิดว่าถึงตอนนั้นแล้วเจ้าจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้?”“เอ่อ นี่...”พอได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าหลิวเป้ยเปลี่ยนเป็นปั้นยากในพริบตา พอนึกถึงห้าเมืองเมื่อปีกลาย หลิวเป้ยปวดใจยิ่งนักพี่ชายลูกพี่ลูกน้องห่าง ๆ ของเขาเคยทำการค้ากับห้าเมือง ความเป็นอยู่นับว่าดี แต่สงครามที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้พวกเขาต้องกลายเป็นคนต่างบ้านต่างเมืองที่น่าเศร้ายิ่งกว่าคือ ภรรยาของ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 119
“สถานการณ์ค่ายทานหลางระยะนี้เป็นยังไงบ้าง?”ฉินอวิ๋นฟานวางแผนรายละเอียดเรื่องการบรรเทาภัยพิบัติอีกเล็กน้อย หลังจากรับรองว่าจะไม่เกิดข้อผิดพลาดจึงให้ทุกคนไปเตรียมงานหลังจากนี้ ก่อนจะรั้งตัวหานซิ่นและหลัวเหิงให้อยู่ต่อหานซิ่นในตอนนี้ศีรษะสวมกวานหยก สวมชุดผาวสีน้ำเงินเข้ม พกกระบี่คมกริบตรงเอว แม้รูปร่างผอมแห้ง กลับสูงตรงมาก เป็นคนละคนกับที่ใส่เสื้อผ้าปุ ๆ ปะ ๆ เมื่อก่อนหน้านี้เขาเอ่ยปากช้า ๆ “ทะเบียนสำมะโนครัวทหารจัดทำเสร็จเรียบร้อยแล้วขอรับ พวกทหารซาบซึ้งใจกับการปฏิบัติอย่างพิเศษของรัชทายาทยิ่งนัก ฝึกซ้อมขยันขันแข็งมากขึ้น สองวันนี้ข้าน้อยรับสมัครคนฝีมือดีอีกสองพันคน รวมฝึกด้วยกันแล้ว หลังจากนี้จะรับและคัดเลือกทหารฝีมือดีมากขึ้นขอรับ”“ส่งเสริมทหารเก่าที่มีประสบการณ์มากจำนวนหนึ่ง ประเมินความสามารถของแต่ละคนและจัดแบ่งเป็นกลุ่ม เลือกทหารหน้าไม้ฝีมือดีสามร้อยคนหนึ่งหน่วย ศึกระยะประชิดและการโจมตีระยะไกลล้วนพัฒนาอย่างก้าวกระโดด”“หน้าไม้ขนาดกลางและขนาดใหญ่ก็กำลังจัดเตรียมอย่างลับ ๆ เรื่องพวกนี้ต้องมอบหมายให้คนที่ไว้ใจได้ที่สุดจึงจะดี ดังนั้นหนึ่งเดือนมานี้ข้าน้อยจึงทดสอบและคัดเลือกทหาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 120
ยามนี้หานซิ่นตื้นตันจนน้ำตาจะไหล เขาอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าฉินอวิ๋นฟานจะเชื่อใจเขาถึงขั้นนี้?ไม่เพียงแต่ไม่ถามที่ไปของเงิน ยังจะให้เขาพยายามใช้เงินอีก นายที่เชื่อใจเขาอย่างไร้เงื่อนไข ทำให้หานซิ่นยิ่งมุ่งมั่งว่าจะต้องติดตามอวิ๋นฟานทำงานใหญ่ให้จงได้“การไปพื้นที่ภัยพิบัติครั้งนี้ยังมีภารกิจสำคัญมากที่จะมอบหมายให้เจ้า เจ้าต้องคัดเลือกทุกคนด้วยตัวเอง จะต้องทำให้ทุกคนจงรักภักดีโดยปราศจากเงื่อนไขเต็มร้อย”นี่คือแผนการที่สองที่ฉินอวิ๋นฟานจะทำ ดังนั้นเวลานี้คือช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ จะต้องทำให้ทุกคนจงรักภักดีราวกับนักรบพลีชีพ มิเช่นนั้น ทันทีที่ปากกระบอกปืนเล็งไปที่คนของตัวเอง เช่นนั้นจะยุ่งแล้วปืนคือความรุนแรงสุดขั้ว ทั้งเป็นการรับรองผลประโยชน์ที่สมบูรณ์ และเป็นของที่อันตรายอย่างยิ่งยวดในเวลาเดียวกัน ถ้าสามารถกุมกองกำลังพิเศษในรูปแบบสมัยใหม่นี้ให้อยู่ในมือตัวเองได้ย่อมไม่ต้องเกรงกลัวผู้ใด แต่หากเกิดช่องโหว่ภายใน เมื่อนั้นอันตรายก็จะมาถึงตัวฉินอวิ๋นฟานไม่อยากให้ไม้ตายของตัวเองกลายเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงของตัวเอง“รัชทายาท หรือว่าท่านยังมีแผนการอื่นอีกหรือขอรับ?”หานซิ่นสบตากับหลัวเหิงทีหนึ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 121
“เช่น เช่นนั้นทำไมเมื่อครู่เสี่ยวหงถึงบอกว่าท่านเรียกคุณหนูใหญ่ไปดูโคมไฟล่ะเจ้าคะ?”ฉินอวิ๋นฟานตะลึงงันเดี๋ยวนั้น ตระหนักถึงความผิดปกติทันที เนื่องจากช่วงนี้ฉินอวิ๋นฟานหายจากอาการป่วย เรื่องที่ต้องจัดการมีมากขึ้นทุกที คนช่วยงานไม่พอ พวกเสี่ยวหงคือสาวใช้ที่รับเข้ามาใหม่“แย่แล้ว เกิดเรื่องแล้ว!”ฉินอวิ๋นฟานรู้ซึ้งถึงความชั่วช้าอันตรายของศึกในวัง กอปรกับช่วงนี้เขาฉายประกายคมเด่นล้ำ ล่วงเกินคนจำนวนไม่น้อย ตอนนี้จู่ ๆ มู่หรงจิ่นก็ถูกคนล่อลวงไป จะต้องมีคนจงใจมุ่งเป้ามาที่เขาแน่เขาไม่มีขั้วอิทธิพลใด ๆ ในวัง ตอนนี้ไม่รู้เลยว่าจิ่นเอ๋อร์อยู่ที่ไหน วังหลวงใหญ่ออกปานนั้น สถานที่ต้องห้ามมากอย่างนั้น คิดจะตรวจสอบความเป็นมาให้เร็วที่สุดและหานางให้เจอคือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ฉินอวิ๋นฟานในตอนนี้ลนลานโดยสิ้นเชิงแล้ว เขาร้อนรนจนเหงื่อกาฬผุด“เสี่ยวจวี๋ พระชายารัชทายาทตามเสี่ยวหงไปนานแค่ไหนแล้ว?”ตอนนี้ใบหน้าของอู่จ้านก็ร้อนรนเหมือนกัน เขารีบถาม ฟ้ามืดแล้ว เวลายิ่งล่วงเลยก็ยิ่งตามหายาก“นาน นานแค่ไหน?”ตอนนี้เสี่ยวจวี๋ตัวสั่นไปทั้งตัว หัวสมองสับสนไปหมด พอถูกอู่จ้านตะคอก นางจึงตั้งสติขึ้นมาได้เ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 122
ถ้าเป็นฝีมือของเหอกุ้ยเฟยจริง ๆ เขาจะให้นางอสรพิษผู้นี้ได้ชดใช้อย่างสาสม มู่หรงจิ่นคือสิ่งต้องห้ามของเขา ไม่ว่าใครก็ล่วงเกินรังแกลบหลู่ไม่ได้ มิเช่นนั้นจะต้องรับกับเพลิงโทสะไม่สิ้นสุดของฉินอวิ๋นฟาน“ถ้าเป็นฝีมือของเหอกุ้ยเฟยจริง งั้นก็ยุ่งแล้ว”อู่จ้านขมวดคิ้วแน่นในวังหลวงต่างจากข้างนอก หากไม่มีหลักฐานหรือคำสั่งที่แน่ชัด ไม่ว่าใครก็ห้ามย่างเข้าวังหลัง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะไปตามหาคนคนหนึ่งนอกเสียจากมีคดีพิเศษ มิเช่นนั้นย่างเข้าวังหลังเท่ากับล่วงเกินฮ่องเต้ ประหารได้ทันทีหากพระชายารัชทายาทถูกคนกักขังอย่างลับ ๆ อยู่วังหลังจะไม่ใช่แค่เรื่องยุ่งธรรมดา ถ้าไม่มีหลักฐานก็ได้แต่มองตาปริบ ๆ อยู่อย่างนั้นไม่นานพวกฉินอวิ๋นฟานก็มาถึงหอบุปผาอย่างรวดเร็ว หอบุปผาในเวลานี้มีนางกำนัลและขันทีกำลังจัดช่อดอกไม้อยู่ไม่น้อย“เสี่ยวเต๋อจื่ออยู่ที่ไหน?”ฉินอวิ๋นฟานรู้ชื่อขันทีน้อยผู้นั้นจากเสี่ยวจวี๋ระหว่างทาง พอมาถึงก็ตะโกนเรียกด้วยความโกรธทันที “นางกำนัลขันทีทั้งหมด ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้”พอได้ยินเสียงตวาดกร้าว ทุกคนก็ตกใจขวัญผวา เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?บรรดานางกำนัลและขันทีเห็นการแต่งกายของผู
Latest chapter
