แชร์

บทที่ 732

ผู้เขียน: ไห่ตงชิง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-11 18:00:00
”องค์ชายโปรดวางพระทัย ข้ามีความมั่นใจในกองทหารอยู่ แม่ทัพส่วนมากล้วนภักดีต่อองค์ชายพ่ะย่ะค่ะ”

ซูเจิ้นถิงโบกมือ

หลี่เฉินส่ายศีรษะ กล่าวว่า "แม้ว่าแม่ทัพระดับสูงส่วนใหญ่จะอยู่ฝ่ายเรา แต่พวกแม่ทัพระดับกลางล่ะ?"

"จงจำไว้ว่าทั้งในกองทัพหรือกรมต่าง ๆ รวมถึงหน่วยงานท้องถิ่น คนที่ทำงานจริง ๆ คือตำแหน่งระดับกลาง พวกเขาคือสะพานเชื่อมระหว่างเบื้องบนกับเบื้องล่าง"

"หากแม่ทัพระดับกลางจำนวนมากทรยศไป จะทำให้แม่ทัพระดับสูงไม่มีอำนาจในกองทัพ และหากทหารชั้นล่างทั้งหมดตามแม่ทัพระดับกลางไป พวกแม่ทัพระดับสูงก็จะไร้ค่าในทันที"

"เพราะฉะนั้น เราต้องไม่ประมาท สิ่งที่ควรระวัง ก็ต้องระวัง"

ซูเจิ้นถิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ข้าจะหาทางสับเปลี่ยนตำแหน่งแม่ทัพ พวกที่ไม่จงรักภักดีจะถูกโยกย้ายออกจากตำแหน่งเดิม"

"นั่นก็เป็นวิธีหนึ่ง"

หลี่เฉินกล่าวเสริมว่า "จ้าวเสวียนจีฝังรากลึกในระบบราชการมานาน แม้ว่าเขาจะมีความขัดแย้งกับกองทัพมาโดยตลอด แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนของเขาแทรกซึมอยู่ในตำแหน่งสำคัญ ในการควบคุมเมืองหลวง จริง ๆ แล้วไม่ต้องใช้กำลังมากมาย ทหารเพียงหนึ่งหมื่นนายก็เพียงพอ หรือถ้าเป็นทหารฝีมือดีจริง ๆ แค่เจ็
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 733

    ในเมื่อจะทดลองปืนเป้า ก็ต้องหาเป้าที่เหมาะสมคราวก่อนหลี่เฉินรู้ตัวดีว่า ปืนที่ใช้ก็แค่ไม้สำหรับก่อไฟ ดังนั้นเขาจึงหาต้นไม้ต้นหนึ่งมายิงเล่นไปตามเรื่อง แต่ครั้งนี้ หลี่เฉินต้องการอะไรที่เร้าใจกว่านั้นและไม่มีอะไรจะเป็นเป้าที่เร้าใจได้มากไปกว่าเย่ลู่กู่จ้านฉี อ๋องเก้าแห่งแคว้นเหลียวแล้วเมื่อเย่ลู่กู่จ้านฉี ซึ่งถูกขังอยู่ในเรือนแคบ ๆ มานานเกือบครึ่งเดือน ถูกลากตัวออกมา ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความงุนงง“พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกัน?”เมื่อเห็นหลี่เฉินถือสิ่งของประหลาดอยู่ในมือ เย่ลู่กู่จ้านฉีก็รู้สึกขนลุกเกรียวทันทีโดยไม่รู้สาเหตุหลี่เฉินไม่ได้ตอบคำถามนั้น แต่กลับยิ้มบาง ๆ แล้วพูดขึ้นว่า “ข้ามีข่าวดีจะบอกท่าน แคว้นเหลียวได้รับจดหมายของท่านแล้ว และยอมรับเงื่อนไขที่ตกลงกันไว้ ตอนนี้พวกเขากำลังนำสิ่งของมาแลกเปลี่ยน และอีกไม่เกินสิบวันครึ่งเดือน ท่านก็จะได้กลับไปเป็นอิสระ”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ลู่กู่จ้านฉีกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้น ดวงตาที่มองหลี่เฉินเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจอีกสิบวันครึ่งเดือนเท่านั้น ข้าก็จะได้กลับไปยังแคว้นเหลียว กลับสู่ฐานะอ๋องเก้าแห่งแคว้นเหลียว เมื่อถึงตอนนั้น ข้าจะ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 734

    ที่เย่ลู่กู่จ้านฉีดูเหมือนไร้ศักดิ์ศรีนั้น ไม่ใช่เพราะเขาขี้ขลาด แต่ลองให้ใครก็ตามถูกบังคับให้กินซาลาเปาเพียงสองลูกติดต่อกันสิบกว่าวัน พอเห็นเนื้อก็คงแทบคลั่งเหมือนกันในขณะนั้นเอง ขันทีน้อยคนหนึ่งเดินถือผิงกั่วเข้ามาตรงหน้าเย่ลู่กู่จ้านฉีเย่ลู่กู่จ้านฉีขมวดคิ้วแน่นหมายความว่าอะไร?ผลไม้ก่อนมื้ออาหารหรืออย่างไร?“ท่านอ๋อง ข้าคิดว่า ก่อนกินข้าว เรามาเล่นอะไรสนุก ๆ สักหน่อยดีกว่า ขอความกรุณาท่านอ๋องช่วยเอาผิงกั่ววางไว้บนศีรษะด้วย”คำพูดของหลี่เฉินทำให้เย่ลู่กู่จ้านฉีโกรธจัด“เจ้าคิดจะทำอะไรก็พูดมาตรง ๆ เถอะ ไยต้องใช้วิธีน่าขายหน้าแบบนี้เพื่อดูถูกข้า?”เย่ลู่กู่จ้านฉีรู้สึกว่าหลี่เฉินจงใจทำให้เขาอับอายประหนึ่งลิงในงานแสดงความภาคภูมิใจในฐานะอ๋องเก้าแห่งแคว้นเหลียวทำให้เขาไม่อาจทนรับการดูหมิ่นเช่นนี้ได้แต่ความเป็นจริงที่เขายังคงเป็นนักโทษ ทำให้เขาต้องยอมจำนนแม้จะกัดฟันพูดจาข่มขู่ หลายคำ แต่สุดท้าย เย่ลู่กู่จ้านฉีก็ต้องยกผิงกั่ววางบนศีรษะอย่างว่าง่ายขณะทำตามคำสั่ง เขาก็ปลอบใจตัวเองในใจหึ...ในประวัติศาสตร์ของพวกเจ้า ข้าเคยได้ยินเรื่องนักรบผู้กล้าหาญที่ยอมอดทนต่อความอัปยศเพ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 1

    จักรวรรดิต้าฉิน ห้องบรรทมในตำหนักบูรพาขององค์รัชทายาท“ฝ่าบาท หม่อมฉันมีไฝที่หน้าอก ท่านอยากดูไหม?”หลี่เฉินลืมตาโพลงขึ้นมา และหอบหายใจอย่างหนักราวกับปลาขาดน้ำ เขาจ้องมองเสาแกะสลักลายมังกรรอบๆ ด้วยความประหลาดใจ การตกแต่งห้องแบบโบราณและวิจิตรตระการตา บวกกับมีสาวงามที่น่าทึ่งนั่งอยู่ข้างเตียง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆวิญญาณของฉัน ทะลุมิติมาเหรอ!?“ฝ่าบาท ท่านทรงเป็นอะไรไป?”ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาสวยกว่าดาราหญิงทุกคนในชาติก่อนของเขากำลังส่งเสียงเรียก ทำให้ความคิดของหลี่เฉินกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ฉับพลันความทรงจำก็หลั่งไหลเข้ามาในจิตใจของหลี่เฉิน ทำให้เขาเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังหายใจเข้าอย่างหนัก หลี่เฉินก็เข้าใจขึ้นมาชาตินี้ เขาไม่ใช่มนุษย์เงินเดือนที่ถือว่าทำงานหามรุ่งหามค่ำเป็นพรอีกต่อไป แต่เป็นรัชทายาทแห่งจักรวรรดิต้าฉิน ว่าที่ฮ่องเต้ ทายาทที่ถูกต้องตามกฎหมายเพียงคนเดียวในจักรวรรดิต้าฉินอันยิ่งใหญ่!ชาตินี้ เขาไม่ใช่ผู้ชายจนๆ อีกต่อไป แต่เป็นผู้มีอำนาจและสถานะ ควบคุมอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใต้หล้าไว้ในมือ!“ฉัน...ข้าอยากเห็น แน่นอนอยากเห็นสิ”หลี่เฉิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-04
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 2

    เฉินจื้อกัดฟันด้วยความโกรธ ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มไปทั่วร่าง มือที่จับบนด้ามดาบเกร็งแน่นจนเส้นเอ็นปูด เผยให้เห็นถึงความโกรธสุดขีด“ไม่กล้า? ไม่กล้าก็ไสหัวไป! ถอยไปด้านหลังให้ข้าห้าก้าว ลงไปจากขั้นบันได ถ้ากล้าเหยียบขั้นบันไดขึ้นมาหนึ่งก้าว สังหารไร้ปรานี!”หลี่เฉินมองสีหน้าอึมครึมของเฉินจื้อ ที่ค่อยๆ ถอยหลังไปอย่างช้าๆ ด้วยความอับอาย เมื่อถอยลงจากขั้นบันไดขั้นสุดท้ายจึงหยุด หลี่เฉินหัวเราะเสียงเย็น ก่อนจะหันหัวเดินเข้าไปด้านในเมื่อจ้องมองไปที่แผ่นหลังของหลี่เฉิน ความเกลียดชังที่พลุ่งพล่านอยู่ในอกของเฉินจื้อก็แทบจะทำให้เขาคลุ้มคลั่ง“หลี่เฉิน เจ้ารอข้าก่อนเถอะ เมื่อแผนการของฮองเฮากับใต้เท้าราชเลขาธิการบรรลุผล ข้าจะทำให้เจ้าตายไร้ที่ฝัง!”เมื่อกลับเข้ามาด้านใน หลี่เฉินก็เห็นฮองเฮาจ้าวชิงหลานกำลังปลอบใจจ้าวหรุ่ยที่กำลังร้องไห้อยู่อ้อมแขนของนางอย่างระมัดระวัง แม้ว่าจ้าวชิงหลานจะไม่เคยถูกแตะต้อง แต่เมื่อเห็นท่าทางของจ้าวหรุ่ยตอนนี้ และยังรอยเลือดบนแท่นบรรทมจึงพอจะทราบว่าเกิดอะไรขึ้นในฐานะผู้หญิงด้วยกัน นางย่อมเข้าใจหัวอกผู้หญิงด้วยกัน“องค์รัชทายาท ท่านบังอาจไปแล้วนะ!”เมื่อเห็นห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-04
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 3

    เสียงร้องแผ่วเบานี้กระตุ้นความตื่นตัวของเฉินจื้อที่อยู่ข้างนอกทันที“ฮองเฮาทรงเกิดอะไรขึ้นพ่ะย่ะค่ะ?”จ้าวชิงหลานมองหลี่เฉินที่มองนางด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจ นางแอบกัดฟันด้วยความเกลียดชัง และนำความไม่พอใจทั้งหมดไประบายใส่เฉินจื้อ“ไม่ใช่เรื่องของเจ้า ไม่ต้องถามมาก”เมื่อเฉินจื้อถูกตำหนิ เขาก็ยิ่งรู้สึกอับอายมากยิ่งขึ้นเมื่อไม่มีที่ระบายความโกรธ เขาจึงหันกลับมาด่าขันทีที่กำลังขับรถม้า “ขับรถม้าให้ดีๆ หน่อย หากทำให้ฮองเฮาตกใจอีกครั้ง ข้าจะแล่เนื้อเจ้าซะ!”ภายในเกี้ยวหงส์ ตู้นั้นสั่นเล็กน้อย ราวกับกรงสัตว์ก็ไม่ปาน ทำให้จ้าวชิงหลานนึกอยากจะหนีก็หนีไม่ได้จ้าวชิงหลานนั่งบนต้นขาของหลี่เฉิน ราวกับนั่งอยู่บนเข็มก็ไม่ปานนางคิดจะลุกขึ้น แต่ทุกครั้งที่ทำตามความตั้งใจ หลี่เฉินก็จะดึงนางกลับมา และบังคับให้นั่งลงอย่างแน่วแน่“เจ้า เจ้าไม่กลัวข้าจะสังหารเจ้ารึ!?”เมื่อมองไปที่ปากแดงฟันขาวนั่น จ้าวชิงหลานก็แอบกัดฟันแน่น หลี่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่า “ฮองเฮายอมแพ้หรือไม่?”ในขณะที่พูดก็ฉวยโอกาสที่จ้าวชิงหลานไม่ทันสังเกต ใช้มือใหญ่ของเขาคลำไปตามระหว่างเอวและหน้าท้อง ท้องน้อยที่แบนราบ เ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-04
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 4

    หัวใจของหลี่เฉินหนักอึ้ง เขารู้ว่า ฮ่องเต้กำลังทดสอบตัวเองผลงานของเจ้าของร่างเดิมนั้นไม่ค่อยดีนัก จนถึงขั้นที่ว่าแม้แต่วินาทีสุดท้ายของฮ่องเต้ พระองค์ก็ยังไม่กล้าที่จะมอบภาระของประเทศไว้บนบ่าของเขาตอนนี้อาจกล่าวได้ว่า การกระทำของเขานั้นจะเป็นตัวกำหนดชะตากรรมของเขาในท้ายที่สุด“ความยากในการบริหารแผ่นดิน เกิดจากปัญหาภายในและภายนอก”หลี่เฉินผสมผสานความทรงจำจากเจ้าของร่างเดิม เข้ากับความรู้ทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับการขึ้นและลงของราชวงศ์ที่เขาอ่านก่อนทะลุมิติมา จากนั้นก็กล่าวว่า “ปัญหาจากภายนอก มาจากพวกคนเถื่อน เฉวี่ยนหรง หนู่เจิน ซยงหนู นอกจากนี้ยังมีพิษร้ายที่เหลือรอดจากอดีตราชวงศ์หยวน ซึ่งต้องการทำลายต้าฉินของพวกเรา”“ปัญหาจากภายใน มาจากการแบ่งแยกของอ๋องศักดินา ซึ่งก็คือพระบรมวงศานุวงศ์ที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นท่านอ๋องหรือโหว พวกเขามีอำนาจเก็บภาษีในดินแดนศักดินา และมีอำนาจทางการทหาร มันเป็นเพียงสถานที่นอกกฎหมาย เป็นเขตปกครองตนเอง นับว่าเป็นปัญหาที่ร้ายแรงจริงๆ ”“ยังมีเจ้าหน้าที่ทุจริตออกอาละวาดในท้องถิ่น พวกขุนนางใหญ่จัดตั้งกลุ่มเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว พวกเขาต่อสู้เพื่ออำนาจและ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-04
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 5

    หลี่เฉินยิ้มอย่างมีความสุขไม่มีใครในใต้หล้านี้ไม่กลัวอำนาจและวิธีการสังหารของหน่วยบูรพา มีเพียงราชวงศ์เท่านั้นที่จะไม่กลัว เพราะอำนาจของพวกเขามาจากฮ่องเต้ และพวกเขา ก็ยังเป็นสุนัขรับใช้ที่ภักดีที่สุดในเงื้อมมือของฮ่องเต้อีกด้วยในฐานะกวางกงของหน่วยบูรพาที่เหล่าขุนนางบุ๋นบู๊ต่างต้องการสังหาร เขาคงเป็นคนแรกที่เต็มใจเข้ามาพึ่งพาตัวเองกองกำลังนี้จะช่วยเขาได้มากอย่างแน่นอน“ดีมาก”หลี่เฉินโยนดาบในมือไปตรงหน้าขันทีซานเป่าแล้วพูดว่า “เสด็จพ่อเคยมอบดาบให้กับเจ้า แต่ตอนนี้ดาบเล่มนั้นขึ้นสนิมไปแล้ว ดังนั้นตอนนี้ ข้าจะให้ดาบเล่มนี้แก่เจ้า เจ้าต้องการมันไหม?”ขันทีซานเป่าคุกเข่าอย่างนอบน้อม แล้วหยิบดาบบนพื้นขึ้นมา จับมันไว้แน่นแล้วกล่าวว่า “เมื่อฝ่าบาทมอบราชโองการให้แก่บ่าว ทรงเคยตรัสว่า ต่อไปนี้ บ่าวจะเป็นดาบในมือของพระองค์”เมื่อมองดูประตูวังสุทธาสวรรค์ที่ปิดอยู่ ดูเหมือนว่าฮ่องเต้บนแท่นนอนที่ยืนหยัดหายใจอยู่ จะได้เตรียมการเอาไว้แล้ว“ในบรรดาองค์ชายทั้งหลาย องค์ชายเก้าเป็นบุตรคนสุดท้อง เมื่อหลายปีก่อน ฮองเฮาทรงขอเสด็จพ่อรับเลี้ยงดูองค์ชายเก้า และเชิญหัวหน้าสภาขุนนางมาสั่งสอนเป็นการส่วน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-04
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 6

    “อย่าอะไร?”จ้าวหรุ่ยในอ้อมแขนดูเหมือนกระต่ายที่หวาดกลัว ดวงตาที่สดใสเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและความสับสนจ้าวหรุ่ยไม่รู้ว่า ยิ่งนางกลัวและอยากจะหนีมากเท่าไร เสน่ห์ที่เป็นธรรมชาติซึ่งแฝงอยู่ในกระดูกของนางก็ยิ่งจะโดดเด่นมากขึ้นเท่านั้น และยิ่งดึงดูดหลี่เฉินมากขึ้นหลี่เฉินจับเอวที่ไม่มีกระดูกของจ้าวหรุ่ย แล้วหัวเราะอย่างชั่วร้ายที่ข้างหูนาง “อย่าอะไร อย่าไม่ทำอะไรสักอย่าง หรือว่าอย่าหยุดกันแน่?”จ้าวหรุ่ยทั้งอับอายทั้งโมโหคำตอบทั้งสองข้อที่หลี่เฉินกล่าวออกมานั้น ไม่มีข้อไหนที่นางอยากจะพูดนางไม่เข้าใจว่าเหตุใดองค์รัชทายาทที่หลงใหลในตัวนางมาโดยตลอด ถึงได้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ภายในเวลาสั้นๆ ก่อนหน้านี้ นางไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหวมากนัก เพียงแค่ส่งยิ้มจางๆ ก็สามารถทำให้องค์รัชทายาทเชื่อฟังคำพูดของนางได้แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าองค์รัชทายาทจะกลายเป็นปีศาจ และเรียกร้องอย่างตะกละตะกลามอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่านางจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม“ฝ่าบาท โปรดปฏิบัติต่อหม่อมฉันอย่างทะนุถนอม” จ้าวหรุ่ยอ้อนวอนเสียงสะอื้นหลี่เฉินหยอกล้อจ้าวหรุ่ย ผิวพรรณของนางขาวเหมือนเครื่องเคลือบ นอกจากนี้ยังแดงก่ำเห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-07-04

บทล่าสุด

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 734

    ที่เย่ลู่กู่จ้านฉีดูเหมือนไร้ศักดิ์ศรีนั้น ไม่ใช่เพราะเขาขี้ขลาด แต่ลองให้ใครก็ตามถูกบังคับให้กินซาลาเปาเพียงสองลูกติดต่อกันสิบกว่าวัน พอเห็นเนื้อก็คงแทบคลั่งเหมือนกันในขณะนั้นเอง ขันทีน้อยคนหนึ่งเดินถือผิงกั่วเข้ามาตรงหน้าเย่ลู่กู่จ้านฉีเย่ลู่กู่จ้านฉีขมวดคิ้วแน่นหมายความว่าอะไร?ผลไม้ก่อนมื้ออาหารหรืออย่างไร?“ท่านอ๋อง ข้าคิดว่า ก่อนกินข้าว เรามาเล่นอะไรสนุก ๆ สักหน่อยดีกว่า ขอความกรุณาท่านอ๋องช่วยเอาผิงกั่ววางไว้บนศีรษะด้วย”คำพูดของหลี่เฉินทำให้เย่ลู่กู่จ้านฉีโกรธจัด“เจ้าคิดจะทำอะไรก็พูดมาตรง ๆ เถอะ ไยต้องใช้วิธีน่าขายหน้าแบบนี้เพื่อดูถูกข้า?”เย่ลู่กู่จ้านฉีรู้สึกว่าหลี่เฉินจงใจทำให้เขาอับอายประหนึ่งลิงในงานแสดงความภาคภูมิใจในฐานะอ๋องเก้าแห่งแคว้นเหลียวทำให้เขาไม่อาจทนรับการดูหมิ่นเช่นนี้ได้แต่ความเป็นจริงที่เขายังคงเป็นนักโทษ ทำให้เขาต้องยอมจำนนแม้จะกัดฟันพูดจาข่มขู่ หลายคำ แต่สุดท้าย เย่ลู่กู่จ้านฉีก็ต้องยกผิงกั่ววางบนศีรษะอย่างว่าง่ายขณะทำตามคำสั่ง เขาก็ปลอบใจตัวเองในใจหึ...ในประวัติศาสตร์ของพวกเจ้า ข้าเคยได้ยินเรื่องนักรบผู้กล้าหาญที่ยอมอดทนต่อความอัปยศเพ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 733

    ในเมื่อจะทดลองปืนเป้า ก็ต้องหาเป้าที่เหมาะสมคราวก่อนหลี่เฉินรู้ตัวดีว่า ปืนที่ใช้ก็แค่ไม้สำหรับก่อไฟ ดังนั้นเขาจึงหาต้นไม้ต้นหนึ่งมายิงเล่นไปตามเรื่อง แต่ครั้งนี้ หลี่เฉินต้องการอะไรที่เร้าใจกว่านั้นและไม่มีอะไรจะเป็นเป้าที่เร้าใจได้มากไปกว่าเย่ลู่กู่จ้านฉี อ๋องเก้าแห่งแคว้นเหลียวแล้วเมื่อเย่ลู่กู่จ้านฉี ซึ่งถูกขังอยู่ในเรือนแคบ ๆ มานานเกือบครึ่งเดือน ถูกลากตัวออกมา ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความงุนงง“พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกัน?”เมื่อเห็นหลี่เฉินถือสิ่งของประหลาดอยู่ในมือ เย่ลู่กู่จ้านฉีก็รู้สึกขนลุกเกรียวทันทีโดยไม่รู้สาเหตุหลี่เฉินไม่ได้ตอบคำถามนั้น แต่กลับยิ้มบาง ๆ แล้วพูดขึ้นว่า “ข้ามีข่าวดีจะบอกท่าน แคว้นเหลียวได้รับจดหมายของท่านแล้ว และยอมรับเงื่อนไขที่ตกลงกันไว้ ตอนนี้พวกเขากำลังนำสิ่งของมาแลกเปลี่ยน และอีกไม่เกินสิบวันครึ่งเดือน ท่านก็จะได้กลับไปเป็นอิสระ”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ลู่กู่จ้านฉีกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้น ดวงตาที่มองหลี่เฉินเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจอีกสิบวันครึ่งเดือนเท่านั้น ข้าก็จะได้กลับไปยังแคว้นเหลียว กลับสู่ฐานะอ๋องเก้าแห่งแคว้นเหลียว เมื่อถึงตอนนั้น ข้าจะ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 732

    ”องค์ชายโปรดวางพระทัย ข้ามีความมั่นใจในกองทหารอยู่ แม่ทัพส่วนมากล้วนภักดีต่อองค์ชายพ่ะย่ะค่ะ”ซูเจิ้นถิงโบกมือหลี่เฉินส่ายศีรษะ กล่าวว่า "แม้ว่าแม่ทัพระดับสูงส่วนใหญ่จะอยู่ฝ่ายเรา แต่พวกแม่ทัพระดับกลางล่ะ?""จงจำไว้ว่าทั้งในกองทัพหรือกรมต่าง ๆ รวมถึงหน่วยงานท้องถิ่น คนที่ทำงานจริง ๆ คือตำแหน่งระดับกลาง พวกเขาคือสะพานเชื่อมระหว่างเบื้องบนกับเบื้องล่าง""หากแม่ทัพระดับกลางจำนวนมากทรยศไป จะทำให้แม่ทัพระดับสูงไม่มีอำนาจในกองทัพ และหากทหารชั้นล่างทั้งหมดตามแม่ทัพระดับกลางไป พวกแม่ทัพระดับสูงก็จะไร้ค่าในทันที""เพราะฉะนั้น เราต้องไม่ประมาท สิ่งที่ควรระวัง ก็ต้องระวัง"ซูเจิ้นถิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ข้าจะหาทางสับเปลี่ยนตำแหน่งแม่ทัพ พวกที่ไม่จงรักภักดีจะถูกโยกย้ายออกจากตำแหน่งเดิม""นั่นก็เป็นวิธีหนึ่ง"หลี่เฉินกล่าวเสริมว่า "จ้าวเสวียนจีฝังรากลึกในระบบราชการมานาน แม้ว่าเขาจะมีความขัดแย้งกับกองทัพมาโดยตลอด แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนของเขาแทรกซึมอยู่ในตำแหน่งสำคัญ ในการควบคุมเมืองหลวง จริง ๆ แล้วไม่ต้องใช้กำลังมากมาย ทหารเพียงหนึ่งหมื่นนายก็เพียงพอ หรือถ้าเป็นทหารฝีมือดีจริง ๆ แค่เจ็

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 731

    เมื่อได้ฟังคำอธิบายของโจวผิงอัน หลี่เฉินไม่ได้แสดงความเห็นใด ๆ“ถอยออกไปเถอะ”หลี่เฉินมองดูโจวผิงอันที่ค่อย ๆ ถอยออกไปหลังจากคารวะอีกครั้ง ดวงตาของเขาเป็นประกายวูบไหวไม่หยุดผ่านคืนนี้ไป หลี่เฉินมั่นใจแล้วว่า หากโจวผิงอันมีใจคิดทรยศขึ้นมา เขาจะกลายเป็นคนที่จัดการได้ยากยิ่งกว่าจ้าวเสวียนจีเสียอีกแต่ตอนนี้ หลี่เฉินยังไม่อยากฆ่าโจวผิงอันโจวผิงอันผู้ชาญฉลาดประหนึ่งอสูร มีหรือจะไม่รู้ว่าหลี่เฉินหวาดระแวงเขา?แต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังเข้ามาและอยู่ต่อเองหลี่เฉินเองก็ไม่มั่นใจว่า หากฆ่าโจวผิงอัน จะนำพาปัญหาที่ใหญ่กว่ามาหรือไม่ยิ่งไปกว่านั้น สำหรับผู้สูงส่งกว่าแล้ว การใช้ขุนนางซื่อสัตย์เป็นทักษะหนึ่ง แต่การใช้คนเจ้าเล่ห์ให้เกิดประโยชน์สูงสุด นับเป็นความสามารถที่ยิ่งใหญ่กว่าโจวผิงอันก็เหมือนดาบสองคมหากใช้ผิด อาจหันกลับมาทำร้ายตัวเองได้แต่ถ้าใช้ให้ดี เขาก็จะกลายเป็นอาวุธที่ทรงพลังหลังจากไตร่ตรองอยู่นาน หลี่เฉินก็ตัดสินใจที่จะอดทนไว้ก่อนด้วยความที่เขาคือผู้มีความรู้จากโลกอนาคตที่ล้ำหน้ากว่ายุคนี้นับพันปี หลี่เฉินเชื่อว่า หากเขาสามารถควบคุมอำนาจได้ทั้งหมด เขาจะสร้างจักรวรรดิที่แข

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 730

    หลี่เฉินครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เรื่องการขึ้นครองบัลลังก์ ข้าตัดสินใจเองไม่ได้ เสด็จพ่อยังทรงพระชนม์อยู่ ข้าย่อมไม่อาจปลงพระชนม์ได้”สำหรับหลี่เฉิน นี่ถือเป็นคำพูดที่แสดงออกถึงความจริงใจโจวผิงอันยังคงแสดงสีหน้าสงบนิ่ง ไม่ได้แปลกใจกับคำปฏิเสธนั้น และตอบกลับทันทีว่า “ถ้าเช่นนั้น ก็ยังมีอีกวิธี”“บีบให้จ้าวเสวียนจีก่อกบฏ”น้ำเสียงของโจวผิงอันเยือกเย็น “ไม่ว่าจะเป็นการที่องค์ชายขึ้นครองบัลลังก์หรือวิธีอื่น เป้าหมายสำคัญที่สุดคือการทำให้จ้าวเสวียนจีไม่มีทางเลือก จนต้องก่อกบฏ เมื่อถึงตอนนั้น เขาจะถูกประณามจากทั่วหล้า และไม่ว่าองค์ชายจะปลดหรือประหารเขา ก็จะเป็นไปตามครรลองแห่งธรรม”“ขุนนางก่อกบฏ องค์ชายทรงสังหาร นั่นคือความชอบธรรมที่ไม่มีใครปฏิเสธได้”“เช่นนี้ จะช่วยให้ราษฎรสงบปากสงบคำ และยังป้องกันไม่ให้อ๋องแห่งแคว้นทั้งหลายใช้ข้ออ้างว่าราชสำนักสั่นคลอนเพื่อยกทัพมาปราบด้วย”คำพูดนี้กระแทกใจหลี่เฉินโดยตรงทำไมเขาไม่กำจัดจ้าวเสวียนจีตั้งแต่ต้น?เพราะหากใช้วิธีที่ไม่ถูกต้องในการกำจัดจ้าวเสวียนจี ราชสำนักจะเข้าสู่ภาวะอัมพาตทันทีแผ่นดินจะวุ่นวาย

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 729

    คำพูดสั้นๆ ของโจวผิงอัน เปรียบได้กับพายุที่ทำแผ่นดินสั่นคลอนแม้แต่หลี่เฉินเองก็ยังต้องขมวดคิ้วคำพูดนี้ หากผู้ใดกล่าวออกไป ย่อมถูกนับเป็นกบฏและต้องโทษประหารชีวิต ไม่เพียงตัวเอง แต่ถึงขั้นล้างโคตรทั้งตระกูลแต่ในพระที่นั่งสีเจิ้งที่เงียบสงัดและเต็มไปด้วยบรรยากาศอันชวนอึดอัด กลับรู้สึกว่าเหมาะสมอย่างน่าประหลาดโจวผิงอันดูเหมือนไม่ใส่ใจกับความผิดร้ายแรงในคำพูดของตนเอง เขากล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงสงบ “ในตอนนี้ องค์ชายมีทั้งทำเลที่เหมาะสมและผู้คนที่สนับสนุน สิ่งที่ขาดไปคือโอกาสฟ้าประทาน ซึ่งโอกาสนั้นก็คือการที่ฝ่าบาทเสด็จสวรรคต เมื่อถึงตอนนั้น เส้นทางขึ้นครองบัลลังก์ขององค์ชายจะไร้อุปสรรค และเมื่อขึ้นครองราชย์ได้ จักรพรรดิองค์ใหม่ก็จะสามารถใช้โอกาสแห่งการผลัดเปลี่ยนแผ่นดินกวาดล้างจ้าวเสวียนจีได้อย่างเบ็ดเสร็จ”หลี่เฉินกล่าวเรียบๆ เพียงคำเดียว “กบฏ”โจวผิงอันโค้งตัวคำนับ “องค์ชายทรงพระปรีชา”“จ้าวเสวียนจีผู้นี้ เปรียบได้กับจอมคนในยุคปัจจุบัน ในประวัติศาสตร์สามก๊ก มีคำกล่าวเกี่ยวกับโจโฉว่า ‘เป็นขุนนางที่มีฝีมือในยุคแห่งความสงบ และจอมคนในยุคแห่งความปั่นป่วน’ จ้าวเสวียนจีก็คือโจโฉแห่งต้าฉิ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 728

    คำพูดของหลี่เฉิน หากพูดให้ใครฟังก็คงทำให้คนฟังเปลี่ยนสีหน้าไปทันที แต่โจวผิงอันกลับไม่มีปฏิกิริยาเช่นนั้นเขาเพียงขมวดคิ้วเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าเขากำลังคิดอย่างจริงจังหลี่เฉินไม่ได้เร่งรัด ปล่อยให้โจวผิงอันใช้เวลาครุ่นคิดโจวผิงอันเป็นคนที่มาพร้อมกับความลึกลับ หน่วยบูรพาที่เก่งกาจยังสืบได้เพียงข้อมูลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ลับระหว่างเขาและพี่น้องอีกสองคนเท่านั้น และข้อมูลนี้ก็เหมือนจะเป็นสิ่งที่พวกเขาจงใจเปิดเผยเองด้วยส่วนเรื่องที่พวกเขามาจากไหน มีเป้าหมายอะไร และเป็นศิษย์ของใคร กลับไม่มีใครรู้ในแผ่นดินต้าฉิน คนที่ทำให้หน่วยบูรพาทำอะไรไม่ได้มีน้อยมาก และพี่น้องตระกูลโจวก็เป็นหนึ่งในนั้นแต่ความลึกลับนี้ไม่ได้ขัดขวางความร่วมมือระหว่างหลี่เฉินกับโจวผิงอันโจวผิงอันเป็นผู้มีสติปัญญาและกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม ซึ่งเป็นสิ่งที่หลี่เฉินต้องการสำหรับเป้าหมายและแผนการเบื้องหลังของโจวผิงอัน หลี่เฉินไม่ได้ใส่ใจมากนักเพราะถ้าไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่อยู่ตรงหน้าได้ เรื่องในอนาคตก็ไม่มีความหมายหลังจากคิดอย่างถี่ถ้วน โจวผิงอันจึงเงยหน้าขึ้นพูดกับหลี่เฉินว่า “ทำได้ แต่ความเสี่ยงสูงมาก”หลี่เฉิน

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 727

    “อย่าทำตัวเหมือนผู้ชนะที่ได้ใจในสงครามต่อหน้าข้า บอกมาเถอะว่าท่านต้องการให้ข้าทำอะไร”คำพูดที่แข็งกร้าวของจ้าวชิงหลาน ทำให้รอยยิ้มอันภาคภูมิของหลี่เฉินหุบลง“อย่าทำหน้าบึ้งตึงไปเลย สิ่งที่ข้าต้องการให้ท่านทำนั้นง่ายมาก”เมื่อได้ยินดังนั้น จ้าวชิงหลานหัวเราะเยาะ ไม่เชื่อคำพูดนั้นแม้แต่น้อยหลี่เฉินจึงพูดต่อทันที“สิ่งที่ข้าต้องการ คือท่านไม่ต้องทำอะไรเลย”คำพูดนั้นทำให้สีหน้าของจ้าวชิงหลานหยุดนิ่งนางมองหลี่เฉินด้วยความตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่แน่ใจ“ชัดเจนหรือยัง? สิ่งที่ข้าต้องการจากท่านคือ…ไม่ต้องทำอะไรเลย”หลี่เฉินกล่าวเสริมอีกครั้งจ้าวชิงหลานมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ ก่อนจะเข้าใจความหมายของเขา“ท่านต้องการให้ข้าไม่ให้ความร่วมมือใดๆ กับท่านพ่อของข้า ใช่หรือไม่?” จ้าวชิงหลานกัดฟันถามหลี่เฉินเพียงยิ้มโดยไม่ตอบ เพราะเขารู้ดีว่า จ้าวชิงหลานเข้าใจความหมายของเขาแล้ว“สำหรับจ้าวไท่ไหล ข้าจะจัดการเอง ตราบใดที่เขาว่านอนสอนง่าย ก็จะไม่มีใครทำอะไรเขาได้”พูดจบ หลี่เฉินก็ยืดเส้นยืดสายแล้วเดินออกจากตำหนัก“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าจะขอตัวก่อน ช่วงนี้งานยุ่งมาก”จ้าวชิงหลานกัดริมฝีปาก ม

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 726

    คำพูดของจ้าวไท่ไหลทำให้จ้าวชิงหลานถึงกับนิ่งอึ้งนางมองดูจ้าวไท่ไหลที่กำลังหมดหนทาง เบื้องหน้านางคือน้องชายที่ไร้ความหวัง จ้าวชิงหลานกัดฟันแน่นก่อนจะกล่าวว่า “เจ้าจะโทษใครได้? หากไม่ใช่เพราะเจ้าไม่เอาถ่าน ใช้ชีวิตก่อปัญหาไปวันๆ”“ถ้าเจ้าทำให้เขาเห็นความหวังบ้าง เขาจะทำเช่นนี้หรือ?”“มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย!”จ้าวไท่ไหลที่เต็มไปด้วยความกลัวและความกดดันมาทั้งวัน ทนฟังคำตำหนิของจ้าวชิงหลานไม่ไหว ความโกรธของเขาพุ่งพล่านเขาเอ่ยด้วยความโกรธ “ต่อให้ข้าไร้ค่าเพียงใด ข้าก็ยังเป็นลูกชายแท้ๆ ของเขา! ข้าเป็นสายเลือดตระกูลจ้าว เป็นคนสืบทอดวงศ์ตระกูลของเขา แล้วนี่เขาตอบแทนข้าด้วยการทำเช่นนี้หรือ?”“ที่ผ่านมา ต่อให้เขาตีข้าหรือด่าข้า ข้าก็ยังเคารพและชื่นชมเขาอยู่ในใจ แต่ตอนนี้เล่า? เขาคิดจะส่งข้าไปให้เหวินอ๋องระบายความโกรธ นี่เขาเสียสติไปแล้ว ท่านพี่มองไม่ออกหรือ?”“ตั้งแต่ตำหนักบูรพาเรืองอำนาจ องค์รัชทายาทแย่งอำนาจไปจากมือเขาแทบทั้งหมด เขาก็กลัวมาตลอด กลัวว่าตัวเองจะหมดสิ้นทุกสิ่ง เขาเคยเสวยสุขกับอำนาจมาทั้งชีวิต แต่ตอนนี้กลับคลุ้มคลั่งเพื่อปกป้องมัน!”“เขาส่งพี่ไปให้ฮ่องเต้ก่อน แต่แล้วฮ่อง

DMCA.com Protection Status