LOGINShare
บทที่ 637
Last Updated:
2024-12-20 15:23:34Related chapters
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 638
“รัชทายาทต้าฉิน!”เย่ลู่กู่จ้านฉีที่อดทนต่อไปไม่ไหว ตะโกนด้วยความโกรธ “เจ้าพูดเองว่า หากข้าฆ่าพวกนั้นแล้ว เจ้าจะปล่อยข้าไป แต่เจ้ากลับคืนคำได้อย่างไร ทั้งที่เจ้าเป็นถึงรัชทายาทต้าฉิน!”หลี่เฉินโบกมืออย่างเกียจคร้าน พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ข้าก็พูดแล้วเช่นกัน ว่าที่นี่มีกฎ และกฎนั้นข้าเป็นคนกำหนด ท่านอ๋องลืมไปแล้วหรือ?”“เจ้าต้องการอะไรกันแน่!”เย่ลู่กู่จ้านฉีโกรธจนแทบจะระเบิด แต่กลับทำอะไรไม่ได้“การเดินทางข้างนอกไม่ค่อยปลอดภัยนัก ข้าคิดว่าท่านอ๋องควรอยู่ที่เมืองหลวงในฐานะแขกสักสองสามวัน ข้าจะให้คนส่งข่าวไปยังแคว้นเหลียว เพื่อให้พวกเขาส่งคนมารับตัวท่านกลับไป นี่ก็เพื่อความปลอดภัยของท่านอ๋องเอง หากเกิดอะไรขึ้นกลางทางแล้วท่านเสียชีวิตในเขตแดนต้าฉิน เช่นนั้น ข้าคงกลายเป็นคนร้ายไปโดยไม่ตั้งใจ”เย่ลู่กู่จ้านฉีหัวเราะเยาะ “ข้าไม่ต้องการความหวังดีจากเจ้า ข้ามีองครักษ์ที่สามารถปกป้องข้าได้!”หลี่เฉินเลิกคิ้วเล็กน้อย “หรือ?”หลี่เฉินหันไปหาซูผิงเป่ยและพูดอย่างเรียบๆ “ซูผิงเป่ย การเดินทางออกจากชายแดนปลอดภัยหรือไม่?”ซูผิงเป่ยเข้าใจในทันที เขาหันไปมองเย่ลู่กู่จ้านฉีแล้วหัวเราะเย็น ๆ“เส
Last Updated : 2024-12-20รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 639
“หน้าตา?”“หรือท่านอ๋องกำลังจะบอกข้าว่า การให้เกียรติโจรที่บุกเข้ามาในบ้านอย่างสุภาพเรียบร้อยแล้วส่งมันกลับไป คือการรักษาหน้าตา?”หลี่เฉินหัวเราะเยาะเบา ๆ ก่อนที่รอยยิ้มบนใบหน้าจะหายไปทันที เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงเย็นชา “ข้ารู้ว่าแคว้นเหลียวไม่ได้ร่ำรวย เงินตำลึงก็น้อยนัก เช่นนั้นเอาแค่ แปดแสนตำลึงเงิน และม้าพันธุ์ดีหนึ่งหมื่นห้าพันตัวก็พอ”เมื่อเห็นเย่ลู่กู่จ้านฉีทำท่าจะพูดอะไรอีก หลี่เฉินก็ยกมือขึ้นขัดจังหวะทันที “อย่ามาต่อรองอีกเลย ท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์อย่างท่าน ค่าใช้จ่ายแค่นี้ยังไม่คุ้มหรือ? หากแคว้นเหลียวแม้แต่เรื่องนี้ยังยอมไม่ได้ เช่นนั้นท่านอ๋องก็อยู่ที่ต้าฉินต่อเถอะ ข้ารับรองว่าจะดูแลท่านอย่างดี”เย่ลู่กู่จ้านฉีกำหมัดแน่นจนได้ยินเสียงกระดูกลั่นแต่ในขณะเดียวกัน เขารู้สึกถึงพลังที่ซ่อนอยู่ขององครักษ์สองคนที่คอยคุ้มกันเขาในเงามืด พร้อมจะปรากฏตัวทันทีหากเขาออกคำสั่งเพียงแต่เขาสัมผัสได้ว่าในกำแพงด้านหลังตำหนักของหลี่เฉินก็มีพลังที่ไม่ธรรมดาซ่อนอยู่เช่นกันพลังทั้งสองนั้น ก็คือชายหญิงที่ปรากฏตัวตอนตัดศรีษะเย่ลู่ฉีหมิงวันนี้นี่เองเมื่อมองกลับไปยังทหารกว่าพันนายที่จัดแถวอย่างเป
Last Updated : 2024-12-20รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 640
หลายปีที่ผ่านมา ต้าฉินมักเป็นฝ่ายจ่ายเงินชดเชยให้ต่างชาติในทุกความขัดแย้ง แม้จะไม่ถึงขั้นต้องเสียแผ่นดิน แต่หากมีปัญหาใดเกิดขึ้นกับต่างชาติเมื่อใด ต้าฉินก็ต้องจ่ายเงินเพื่อยุติเรื่องเสมอแม้ในกรณีที่อีกฝ่ายเป็นผู้เริ่มต้น และชาวต้าฉินผู้บริสุทธิ์ต้องล้มตายแต่ครั้งนี้ หลี่เฉินกลับสามารถเค้นเงินเกือบ แปดล้านตำลึง และม้าพันธุ์ดีถึง หมื่นห้าพันตัว จากปากแคว้นเหลียวมาได้ ซึ่งถือเป็นปาฏิหาริย์ที่ไม่น่าเชื่อหากเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป และแคว้นเหลียวส่งของตามที่ตกลงมาให้จริง เสียงชื่นชมที่มีต่อรัชทายาทแห่งตำหนักบูรพาจะถึงจุดสูงสุดแม้ในราชสำนัก จ้าวเสวียนจีอาจใช้อิทธิพลของเขากดดันไม่ให้ตำหนักบูรพาเติบโตมากขึ้น แต่ในหมู่ประชาชน เสียงยกย่องของหลี่เฉินจะไม่อาจหยุดยั้งได้ท้ายที่สุดแล้ว การปกครองแผ่นดินย่อมขึ้นอยู่กับ ใจของประชาชนหากสถานการณ์นี้ลุกลามไปจนถึงขั้นสุด แม้แต่จ้าวเสวียนจีที่อยากเดิมพันทุกอย่างก็ยากที่จะเปลี่ยนกระแสที่สำคัญคือ หลี่เฉินไม่ได้มีแผนจะสังหารเย่ลู่กู่จ้านฉีเพื่อปิดปาก แต่กลับเลือกใช้เขาเพื่อแลกเปลี่ยนผลประโยชน์เมื่อเย่ลู่กู่จ้านฉีกลับถึงแคว้นเหลียว เรื่องทุกอย่า
Last Updated : 2024-12-20รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 641
หลี่เฉินหัวเราะเบาๆ กล่าวขึ้นว่า “ดังนั้น ตอนนี้ เย่ลู่กู่จ้านฉีจะมีอันใดมิได้เด็ดขาด ชีวิตของเขาไม่เพียงแต่มีค่าถึงแปดล้านตำลึงเงินและม้าพันธุ์ดีอีกสองหมื่นตัว แต่ยังแลกกับชีวิตของขุนนางอาวุโสแห่งราชสำนักต้าฉินได้อีกด้วย”ซูเจิ้นถิงดวงตาเปล่งประกาย กล่าวอย่างจริงใจว่า “องค์ชายช่างรอบคอบและจัดการได้อย่างยอดเยี่ยมจริงๆ หนึ่งศรยิงได้นกหลายตัว ข้าน้อยขอนับถือ”“องค์รัชทายาทจะสังหารขุนนางอาวุโสหรือ!?”จ้าวชิงหลานยกฉลองพระองค์ขึ้นเล็กน้อย ดวงตาดุจหงส์แฝงความเดือดดาล เร่งฝีเท้าก้าวเข้ามาใกล้ พร้อมถามเสียงดังอย่างเกรี้ยวกราดเกือบลืมไปเลยว่าฮองเฮาก็อยู่ด้วยหลี่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ฝ่ายในมิควรก้าวก่ายเรื่องการเมือง เรื่องนี้...”“เขาเป็นทั้งขุนนางอาวุโสและเป็นบิดาของข้า ในเมื่อเป็นบิดา เช่นนั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องภายในบ้าน ข้าจะถามมิได้หรือ?”จ้าวชิงหลานราวกับรู้แต่แรกว่าหลี่เฉินจะพยายามหลบเลี่ยงตนเช่นนี้ จึงกล่าวขึ้นทันทีหลี่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย มองจ้าวชิงหลานก่อนกล่าวว่า “ท่านคิดว่าข้ายังมีทางเลือกอื่นอีกหรือ?”จ้าวชิงหลานเม้มริมฝีปาก กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ข้าขอเตือนเ
Last Updated : 2024-12-20รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 642
"มิอาจไม่ระวัง"หลี่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบ “จ้าวเสวียนจีดูแลราชสำนักมานานหลายปี สิ่งที่เราเห็นตอนนี้คืออิทธิพลของเขาในราชสำนัก แต่ในกองทัพล่ะ?”“แม้แต่ต้วนจิ่นเจียงที่เคยควบคุมกรมยุทธนาการอย่างแน่นหนา ยังมิอาจกันเขาได้ทั้งหมด คนเช่นจ้าวเสวียนจี เป็นไปได้หรือที่จะไม่ทิ้งไพ่ลับไว้?”“หากถึงจุดที่มิอาจรักษาสถานการณ์ได้ เขาอาจกล้าก่อกบฏก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้”กล่าวถึงตรงนี้ สีหน้าหลี่เฉินฉายแววเหี้ยมเกรียม กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “สำหรับข้าหรือจ้าวเสวียนจี ต่างก็เหมือนกันทั้งนั้น เรื่องใหญ่นี้เกี่ยวพันถึงรากฐานของแผ่นดินราชวงศ์ ไม่มีโอกาสแก้ตัว หากพลิกโต๊ะเมื่อใดก็มีเพียงโอกาสเดียวเท่านั้น ย่อมไม่มีคำว่าเสียใจ ดังนั้นเราต้องมั่นใจว่า ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด จะสามารถใช้กำลังทหารปกป้องอำนาจจักรพรรดิได้!”อำนาจจักรพรรดิและอำนาจทหาร แม้จะคล้ายกัน แต่ซูเจิ้นถิงก็เข้าใจทันทีถึงความหมายที่แท้จริงของหลี่เฉินเขาพยักหน้าและกล่าวว่า “กระหม่อมทราบแล้ว เรื่องนี้กระหม่อมจะถือเป็นเรื่องสำคัญอันดับแรกเมื่อกลับไป”หลี่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนหันไปมองซูผิงเป่ยที่ยืนอยู่ข้างๆ แต่ไม่มี
Last Updated : 2024-12-20รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 643
"องค์ชาย บ่าวจะนวดจุดไท่หยางให้นะเพคะ"วั่นเจียวเจียวเดินเบาๆ เข้ามาข้างกายหลี่เฉิน พลางพูดและยื่นนิ้วเรียวยาวดุจหยกขึ้นไปกดเบาๆ ที่ขมับทั้งสองข้างของหลี่เฉินและเริ่มนวดอย่างนุ่มนวลหลี่เฉินรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก เขาปิดตารับสัมผัสนั้นและกล่าวชมว่า “ฝีมือเจ้าชำนาญขึ้นเรื่อยๆ แล้ว”วั่นเจียวเจียวเผยรอยยิ้มบาง กล่าวด้วยเสียงอ่อนหวานว่า “องค์ชายทรงพอพระทัย บ่าวก็ดีใจแล้วเพคะ”ในขณะที่หลี่เฉินปิดตา วั่นเจียวเจียวใช้ดวงตามองสำรวจใบหน้าของเขาอย่างละเอียด ราวกับต้องการจารึกทุกอณูของบุรุษตรงหน้าไว้ในส่วนลึกของจิตใจ“เมื่อช่วงเช้า มีคนชื่อเหอคุนมาส่งของกำนัลเพคะ”คำพูดของวั่นเจียวเจียวทำให้หลี่เฉินลืมตาขึ้น“ของกำนัล?”วั่นเจียวเจียวพยักหน้า “ใช่เพคะ องค์ชายมิใช่กำลังจะอภิเษกสมรสหรอกหรือ ก่อนหน้านี้พระองค์ตรัสว่าด้วยเหตุที่ฝ่าบาททรงประชวร และสถานการณ์ยังไม่สงบ พิธีอภิเษกจึงต้องเลื่อนออกไป แต่เมื่อกำหนดวันเรียบร้อยแล้ว ก็สามารถเปิดรับของกำนัลและเงินช่วยงานได้ก่อนเพคะ”“เมื่อเช้านี้ ขุนนางที่ชื่อเหอคุนผู้นั้นบอกว่ามาเข้าเฝ้ากรมครัวเรือนตามหน้าที่ แต่ตามระเบียบ อีกสองวันก็ต้องกลับไปประจำที่
Last Updated : 2024-12-21รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 644
เหอคุน ชายวัย 38 ปีเขาเป็นจิ้นซื่อในปีที่หกแห่งรัชศกต้าสิง จากนั้นผ่านการคัดเลือกและถูกส่งไปดำรงตำแหน่งผู้ตรวจการและนายอำเภอในเขตซูหาง ต่อมาในฤดูใบไม้ร่วงปีที่เก้าแห่งรัชศกเดียวกัน ได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งหัวหน้ากรมทอผ้าแห่งซูหางระดับห้าขั้นแรกการกลับมารายงานหน้าที่ที่เมืองหลวงในครั้งนี้ เหอคุนได้ยินข่าวเกี่ยวกับการเปิดรับของกำนัลและเงินช่วยงานสำหรับงานอภิเษกขององค์รัชทายาทตำหนักบูรพา เขาจึงตัดสินใจลงมือทันทีเหอคุนดำรงตำแหน่งในกรมทอผ้าซูหางมาหลายปีและรู้ว่ากำลังจะครบวาระ ขณะเดียวกัน เขาก็สูญเสียผู้สนับสนุนในราชสำนักไป เมื่อผู้สนับสนุนของเขาขัดแย้งกับสวีฉังชิง รองเสนาบดีกรมครัวเรือนฝ่ายซ้าย ซึ่งอยู่ฝ่ายตำหนักบูรพาและถูกปลดจากตำแหน่งในสภาพการณ์เช่นนี้ เส้นทางราชการของเหอคุนตกอยู่ในความเสี่ยง เขาอาจถูกส่งไปทำงานเล็กๆ น้อยๆ หรือถูกละเลย ดังนั้น เขาจึงกัดฟันส่งสิ่งของและของกำนัลล้ำค่าที่เขาได้มาจากตำแหน่งนี้เกือบทั้งหมดไปยังตำหนักบูรพาเหอคุนรู้ดีว่าการกระทำครั้งนี้เต็มไปด้วยความเสี่ยงทางการเมือง เพราะสวีฉังชิงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตำหนักบูรพา ขณะที่เขาเคยอยู่ฝ่ายคณะเสนาบดีใน
Last Updated : 2024-12-21รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 645
ในมือถือบัญชีรายการของกำนัลที่เหอคุนส่งมาเมื่อช่วงเช้า หลี่เฉินเหลือบตามองเหอคุนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า พลางกล่าวเรียบๆ ว่า “ลุกขึ้นเถอะ”หลังจากเหอคุนลุกขึ้น หลี่เฉินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงรอยยิ้ม “ใครๆ ก็ว่าปีเดียวเป็นเจ้าเมือง ได้เงินหมื่นตำลึง ก่อนหน้านี้ข้ายังคิดว่าเป็นเรื่องพูดเล่น แต่ครั้งนี้ เจ้าเปิดหูเปิดตาให้ข้าเห็นแล้วจริงๆ”“บัญชีของกำนัลที่เจ้าส่งมา มูลค่ารวมเกินสองล้านตำลึงได้อย่างง่ายดาย ต้นปะการังนั้น ข้าก็ได้ดูแล้ว ถือเป็นสมบัติหายากอย่างแท้จริง ของล้ำค่าเช่นนี้ ในพระราชวังหลวงยังไม่มี เจ้าเป็นเพียงขุนนางระดับห้าขั้นแรก กลับใช้ชีวิตหรูหราฟุ่มเฟือยกว่าข้าที่เป็นองค์รัชทายาทเสียอีก”ใบหน้าเหอคุนซีดลงเขารับรู้ถึงอันตรายที่แฝงในน้ำเสียงเรียบเย็นขององค์รัชทายาทหากตอบผิดแม้แต่น้อย ศีรษะของเขาอาจหลุดจากบ่าในทันทีแต่คำถามเช่นนี้ เขาเตรียมคำตอบไว้ตั้งแต่ตัดสินใจกระทำการเสี่ยงนี้แล้วเหอคุนสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนก้มศีรษะกล่าวตอบ “กราบทูลองค์ชาย หากข้ารับราชการคนใดมีอำนาจอยู่ในมือบ้างเล็กน้อย การทุจริตก็กลายเป็นเรื่องง่ายมาก และกระหม่อมกล้ากล่าวว่า ในราชสำนักต้าฉินทุกว
Last Updated : 2024-12-21
Latest chapter
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 694
ความใกล้ชิดของร่างกายที่แทบจะไม่มีช่องว่างและคำพูดที่เย็นชา ทำให้เกิดความรู้สึกที่ขัดแย้งเหมือนน้ำแข็งและไฟที่ปะทะกันความตึงเครียดที่เกิดขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจทำให้จ้าวชิงหลานเริ่มตัวสั่นเล็กน้อย"ท่าน…หยาบช้า!"ด้วยความอับอายและโกรธสุดขีด จ้าวชิงหลานพยายามรวบรวมแรงทั้งหมดเพื่อผลักหลี่เฉินออกไปแต่แรงของนางช่างน้อยนิดเมื่อเทียบกับการจับกุมที่มั่นคงของเขา การดิ้นรนของนางไม่ได้ช่วยให้หลุดพ้น แต่กลับทำให้เกิดการเสียดสีระหว่างทั้งสองมากขึ้นบรรยากาศค่อยๆ คลุมเครือ ระหว่างปลายจมูกค่อยๆ ร้อนผ่าวตำหนักเฟิ่งสี่อันโอ่อ่าที่ควรอบอวลไปด้วยบรรยากาศสูงส่งและสง่างาม บัดนี้กลับถูกเติมเต็มด้วยกลิ่นอายที่มิอาจอธิบายได้ อันเกิดจากการพันเกี่ยวกันของชายหนุ่มและหญิงสาว"วันนี้ข้าจะหยาบช้าให้ท่านดูเอง!"หลี่เฉินหัวเราะอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะออกแรงจับข้อมือของจ้าวชิงหลานแล้วกดนางลงบนบัลลังก์เฟิ่งหลวนในยามนี้ จ้าวชิงหลานนอนเอนอยู่บนบัลลังก์ หลี่เฉินโน้มตัวลงมาทับเบาๆ ทั้งสองใกล้ชิดจนมีเพียงเนื้อผ้าบางๆ คั่นกลางกลิ่นหอมจรุงใจลอยล่องอยู่ในอากาศยิ่งจ้าวชิงหลานดิ้นรนหนีเท่าไร ลมหายใจของนางก็ยิ่ง
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 693
หลี่เฉินรู้ดีว่าจ้าวชิงหลานและจ้าวเสวียนจีต้องมีช่องทางลับในการติดต่อสื่อสารกัน และช่องทางนั้นจะถูกซ่อนอย่างลึกล้ำ การค้นหาอาจไม่คุ้มค่า อีกทั้งพวกเขาอาจมีวิธีการอื่นในการติดต่อกันอยู่แล้วดังนั้น หลี่เฉินจึงไม่แปลกใจที่จ้าวชิงหลานรับรู้ความเปลี่ยนแปลงในราชสำนักได้อย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับที่จ้าวเสวียนจีเข้าใจสถานการณ์ในวังหลังแต่วันนี้ จ้าวชิงหลานออกจากตำหนักเฟิ่งสี่ตรงไปยังพระที่นั่งไท่เหออย่างเปิดเผย แต่หลี่เฉินกลับไม่ได้รับข่าวใดๆ เลย ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่ทำให้หลี่เฉินตระหนักได้ว่า เขาประเมินสองพ่อลูกนี้ต่ำไป และประเมินความจงรักภักดีของคนในวังหวังสูงเกินไปดังนั้น หลี่เฉินจึงทำได้เพียงใช้วิธีการที่ง่ายและหยาบคายที่สุดนั่นคือการเปลี่ยนองครักษ์ในเมื่อไม่อาจรู้ว่าใครซื่อสัตย์และใครทรยศ เช่นนั้นก็เปลี่ยนทิ้งเสียให้หมด เปลี่ยนให้กลายเป็นคนของตนเองซะไม่ว่าจะพิจารณาจากความรวดเร็วหรือค่าใช้จ่าย นี่ล้วนเป็นตัวเลือกที่คุ้มค่าที่สุดดังนั้น หลี่เฉินถึงได้มอบหมายให้เฉินทงไปจัดเตรียมคนชุดใหม่มาตามหลักแล้ว งานนี้ให้ซานเป่าทำจะเหมาะสมกว่า เพราะเขาเป็นขันทีที่อยู่ในวังหลวงมาตลอดชีวิต รู้
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 692
การตั้งคำถามตรงไปตรงมาเกี่ยวกับแนวทางแก้ไขปัญหานั้น อาจไม่ใช่เรื่องดีสำหรับผู้ใต้บังคับบัญชาเพราะไม่มีผู้นำคนใดชอบลูกน้องที่ถามว่าจะทำอย่างไรในทุกเรื่องอย่างไรก็ตาม เรื่องนี้สำคัญเกินกว่าที่ซูเจิ้นถิงจะตัดสินใจโดยพลการได้ แม้จะเป็นความเป็นไปได้เพียงเล็กน้อยก็ตามดังนั้น สิ่งใดควรถามให้แน่ชัด ก็ควรถามนี่เป็นวิธีที่เหมาะสม และฉลาดที่สุด อย่างน้อยก็ต้องแสดงออกว่าตนไม่มีความคิดส่วนตัวใดๆ แน่นอนหลี่เฉินครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนตอบ "หากจำเป็น ต้องลงมือก่อน ข้าจะเริ่มเตรียมการล่วงหน้า"คำพูดนี้อาจดูเหมือนไม่ได้พูดอะไร แต่ก็บอกทุกอย่างในเวลาเดียวกันซูเจิ้นถิงเข้าใจว่าตนเพียงแค่ต้องทำตามที่หลี่เฉินสั่งก็พอซูเจิ้นถิงกล่าวพร้อมโค้งคำนับ "เช่นนั้น กระหม่อมขอทูลลาก่อน"หลี่เฉินพยักหน้า มองตามซูเจิ้นถิงเดินจากไป ก่อนจะลุกขึ้นและกล่าว "ไปตำหนักเฟิ่งสี่"…"องค์รัชทายาทเสด็จ!"เสียงประกาศดังขึ้น ทำให้จ้าวชิงหลานที่เพิ่งกลับถึงตำหนักเฟิ่งสี่ และยังตกใจไม่หายจากเหตุการณ์ในพระที่นั่งไท่เหอสะดุ้งเล็กน้อยนางรู้ดีว่าการมาของหลี่เฉินในครั้งนี้ เป็นการมาเพื่อตั้งคำถามและเอาความแน่นอนท้ายที่สุ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 691
"มีคนจำนวนไม่น้อยที่มองการณ์สั้น คิดเพียงแต่พอใจกับสิ่งที่มีอยู่ แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่า หากสำนักราชเลขาเข้ามามีอำนาจในกองทัพ มันจะกลายเป็นหายนะสำหรับพวกเขา" ซูเจิ้นถิงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นหลี่เฉินยกมือรับชาโสมที่วั่นเจียวเจียวส่งมา หลังจากจิบชาไปอึกหนึ่ง เขาจึงกล่าวว่า "คนส่วนใหญ่ล้วนเป็นเช่นนั้น หากทุกคนสามารถมองเห็นข้างหน้าสามหรือสี่ก้าวภายในก้าวเดียว เช่นนั้น โลกนี้คงไม่ใช่โลกที่เราเห็นในตอนนี้แล้ว""สิ่งใดที่สามารถให้สัญญาได้ แม่ทัพก็จงให้สัญญาไป สิ่งใดที่สามารถมอบผลประโยชน์ได้ ก็จงมอบไปทันที ข้าจะค้ำประกันทุกสัญญาและผลประโยชน์ที่แม่ทัพมอบให้ ณ ช่วงเวลาวิกฤตนี้ เราต้องใช้วิธีที่ไม่ปกติอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างน้อยที่สุด เราต้องไม่ผลักพวกเขาไปอยู่ฝั่งตรงข้าม"หลี่เฉินใช้นิ้วลูบขอบถ้วยชาเบาๆ ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "แต่แม่ทัพควรรู้ใจตัวเองด้วย เช่น ใครบ้างที่ใช้งานได้ ใครบ้างที่ใช้งานไม่ได้ และใครบ้างที่ใช้ประโยชน์ได้ แต่ไม่ควรไว้วางใจในตำแหน่งสำคัญ สิ่งเหล่านี้ ข้าจะจัดการสะสางในภายหลัง"คำพูดที่ดูเรียบง่ายนั้น กลับแฝงไปด้วยความน่าเกรงขามและเจตนาอันเฉียบขาดเมื่อมอง
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 690
หลี่จวิ้นเจ๋อสิ้นชีวิตแล้ว เหวินอ๋องย่อมไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆในฐานะองค์รัชทายาทแห่งตำหนักบูรพา หลี่เฉินย่อมหนีไม่พ้นที่จะเกี่ยวข้อง แต่สำหรับเขาแล้ว มันไม่ได้สำคัญอะไรอย่างไรเสีย การปะทะกันระหว่างเขากับเหวินอ๋องก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในอนาคตสิ่งสำคัญคือ เขาทำให้จ้าวเสวียนจีต้องลงมือเองกับมือ ดังนั้น เหวินอ๋องและจ้าวเสวียนจียังจะร่วมมือกันได้อีกหรือ?การล้างแค้นให้บุตรนั้น เป็นความแค้นที่ไม่มีวันให้อภัยได้สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือ การขยี้จ้าวเสวียนจีและเหวินอ๋องให้พวกเขาต้องปะทะกันโดยตรงจ้าวเสวียนจีที่ยืนมองหลี่เฉินอยู่ตรงพระที่นั่ง รู้ดีถึงความตั้งใจของหลี่เฉินแต่ทว่าจ้าวเสวียนจีไม่มีทางเลือกอื่น“กระหม่อมรับพระบัญชา”จ้าวเสวียนจีพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ รับหน้าที่ที่เขาไม่อาจปฏิเสธได้ หลี่เฉินโบกมือกล่าวว่า “เช่นนั้นก็เลิกประชุมได้”กล่าวจบ หลี่เฉินก็เดินนำออกจากพระที่นั่งไท่เหอทันทีคนที่สองที่ลุกขึ้นคือ จ้าวชิงหลานนางมองจ้าวเสวียนจีด้วยสายตาซับซ้อน แต่เนื่องจากคนมากและสถานการณ์ยังตึงเครียด บิดาและบุตรจึงไม่ได้พูดอะไรกัน ทำได้เพียงเดินออกจากพระที่นั่งไท่เหอไ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 689
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ ล้วนเป็นไปอย่างมีเหตุผลและแฝงไปด้วยความแปลกประหลาดการประชุมเช้ายังไม่เสร็จสิ้น ทุกคนต่างกลับไปยังพระที่นั่งไท่เหอ และดำเนินการประชุมเช้าต่อไม่มีใครกล้าพูดอะไรเพิ่มเติม มีเพียงบทสนทนาระหว่างหลี่เฉินและจ้าวเสวียนจีหลี่เฉินเสนอรางวัลและการเลื่อนตำแหน่งให้แก่ซูผิงเป่ยและเหล่าทหารที่มีความดีความชอบได้อย่างราบรื่น ไม่ว่าจะเป็นการเลื่อนตำแหน่งหรือมอบรางวัลล้วนผ่านไปโดยไม่มีสิ่งกีดขวางใดๆแต่จ้าวเสวียนจีก็ไม่ได้แสดงท่าทีที่จะยอมอ่อนข้อทั้งหมด เขายังแสดงความเห็นคัดค้านต่อประเด็นที่หลี่เฉินเสนอในบางหัวข้อหลี่เฉินเองก็ไม่ได้ยืนกรานในเรื่องนั้นผลสรุปของการประชุมเช้า หลี่เฉินผ่านมติได้สามในห้าข้อ อีกสองข้อที่เกี่ยวกับการโยกย้ายตำแหน่งบุคคลสำคัญถูกจ้าวเสวียนจีปฏิเสธจนกระทั่งใกล้เที่ยงวัน หลี่เฉินกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย“รัฐทายาทเหวินอ๋อง หลี่จวิ้นเจ๋อ นำคนบุกรุกพระที่นั่งไท่เหอ แม้เขาจะถูกตัดสินโทษประหารแล้ว แต่เรื่องนี้ย่อมมีการชี้แนะของเหวินอ๋องอยู่เบื้องหลังแน่นอน”คำพูดนี้ทำให้ขุนนางที่เพิ่งสงบจิตใจลง ต้องกลับมารู้สึกตึงเครียดอีกครั้งเหวินอ๋อง ผู้ซึ่ง
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 688
หลี่จวิ้นเจ๋อสะดุ้งเฮือก ราวกับเพิ่งได้สติ เขามองหลี่เฉินด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวในตอนนี้ เขารู้สึกจริงๆ ว่าหลี่เฉินสามารถฆ่าเขาได้ทุกเมื่อไม่เคยคาดคิดเลยว่าชีวิตของตนจะจบลงในที่แห่งนี้ หลี่จวิ้นเจ๋อทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดลง เขาทรุดเข่าลงกับพื้นและร้องไห้ขอชีวิต “ข้าถูกหลอกจนเสียสติ ขอองค์ชายโปรดทรงเมตตา โปรดทรงเมตตา!”แม้ว่าบิดาของเขาเหวินอ๋อง จะมีทหารฝีมือดีอยู่ในกำมือมากมาย และมีความทะเยอทะยานที่จะยึดอำนาจ แต่ในตอนนี้มันไกลเกินกว่าที่จะมาช่วยเขาได้ ทว่าหลี่เฉินผู้ที่อยู่ตรงหน้าสามารถคร่าชีวิตเขาได้ทุกเมื่อ ดังนั้น เพื่อที่จะมีชีวิตรอด เขายอมทำได้ทุกอย่าง“ถูกหลอกจนเสียสติ?”หลี่เฉินหัวเราะเยาะเบาๆ หรี่ตาลงมองหลี่จวิ้นเจ๋อ กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “บอกมา บอกชื่อคนที่หลอกเจ้ามา”“ข้าอยู่ที่นี่ ขุนนางทั้งหลายก็อยู่ที่นี่ หากเจ้าบอกชื่อมา ข้าจะให้ความเป็นธรรมแก่เจ้า”“แต่เจ้าควรคิดให้ดี หากเจ้าเปิดเผยตัวผู้บงการ บางทีเจ้าอาจจะรอดชีวิต แต่หากไม่พูด วันนี้เจ้าได้ตายแน่!”ภายใต้การข่มขู่ของหลี่เฉิน หลี่จวิ้นเจ๋อกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก พลางหันไปมองจ้าวเสวียนจีโดยไม่รู้ตัวในตอ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 687
เมื่อมองไปยังทหารองครักษ์หลวงจำนวนมากที่รีบเร่งเข้ามา และยังมีทหารฝีมือดีจากหน่วยบูรพาที่ถูกเรียกตัวมาอย่างเร่งด่วน หลี่เฉินรู้ดีว่าได้ข้อสรุปทุกอย่างแล้วเขาหันไปมองหลี่จวิ้นเจ๋อ พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า "ดูเหมือนว่าเจ้าจะหมดโอกาสแล้ว"หลี่จวิ้นเจ๋อหายใจหนักๆ อย่างยากลำบาก ก่อนพูดว่า "ปล่อยข้าไป ข้าจะหายไปจากสายตาท่านเดี๋ยวนี้"ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดุร้ายและความบ้าคลั่ง พร้อมทั้งกล่าวข่มขู่ว่า "หากท่านฆ่าข้า บิดาของข้าจะไม่มีวันปล่อยท่านไปง่ายๆ แน่นอน"“ท่าทางของเจ้าที่เต็มไปด้วยความหยิ่งผยองในตอนนี้ ต่างจากสภาพอ้อนวอนขอชีวิตก่อนหน้านี้จริงๆ”หลี่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนยกเท้าถีบหลี่จวิ้นเจ๋อจนล้มคว่ำไปกับพื้นหลี่จวิ้นเจ๋อที่ถูกกระแทกเข้าที่ท้อง กุมท้องพลางคุกเข่าลงกับพื้น หน้าผากแตะกับพื้นหิน ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดราวกับอวัยวะภายในถูกบดขยี้เส้นเลือดที่ลำคอโป่งขึ้นอย่างชัดเจนเพราะความเจ็บปวด หลี่จวิ้นเจ๋อฝืนเงยหน้าขึ้นมองหลี่เฉิน พร้อมกัดฟันกล่าวว่า “การฆ่าข้าอาจช่วยให้ท่านได้ระบายความโกรธชั่วครู่ แต่จะนำพาความยุ่งยากไม่รู้จบมาให้ท่าน หา
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 686
หลี่จวิ้นเจ๋อในตอนนี้ ใบหน้าบวมเป่งจนเหมือนหัวสุกร เลือด น้ำตา และน้ำมูกไหลปะปนกันจนเลอะเทอะไม่น่าดูยิ่งไปกว่านั้น สภาพสติเลือนลางยังพร่ำร้องขอความเมตตาอย่างน่าสงสาร ชวนให้ผู้เห็นต้องสะเทือนใจเมื่อเปรียบเทียบกับหลี่เฉินที่ยืนอยู่ข้างกันในฉลองพระองค์มังกรสีแดงสด ใบหน้าคมคายดั่งหยก ดวงตาประกายดั่งดวงดาว แสดงออกถึงพลังอำนาจที่พุ่งทะยานราวกับมังกรกำลังทะยานฟ้า ความแตกต่างช่างเด่นชัดราวกับคนหนึ่งจมปลักอยู่ในโคลนตม ส่วนอีกคนยืนอยู่บนเก้าแดนสวรรค์แม้แต่ผู้ที่ภักดีตาบอดและโง่เขลาที่สุด ก็ไม่อาจกล่าวคำใดที่เปรียบหลี่จวิ้นเจ๋อให้เทียบเท่าหลี่เฉินได้เมื่อถูกหลี่เฉินยกตัวขึ้นและบีบคาง หลี่จวิ้นเจ๋อดูเหมือนจะเริ่มได้สติกลับมาบ้างแสงแดดอันเจิดจ้าที่สาดลงบนใบหน้าของเขา ช่วยให้เขามีสติแจ่มชัดขึ้นเล็กน้อยเขาพยายามลืมตาที่บวมช้ำอย่างยากลำบาก มองไปยังกลุ่มคนที่บิดาของเขาส่งมาช่วยเหลือ พร้อมกับอ้าปากพูดอย่างลำบากว่า “ชะ...ช่วย...ช่วยข้าด้วย”เสียงร้องขอความช่วยเหลือของหลี่จวิ้นเจ๋อ ทำให้บางคนเริ่มได้สติกลับคืนมาในที่สุดพวกเขาพลันตระหนักได้ว่า ตนมาถึงจุดนี้แล้ว สังหารหลี่เฉินก็ตาย ไม่สังหารก
