เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 618
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-17 18:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 619
เจิ้งเป่าหรงอ้าปากจะพูด สีหน้าหวาดหวั่นของเขาสุดท้ายก็ไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ เขาในฐานะข้าหลวงเมืองหลวงจะไม่รู้ได้อย่างไร?ในความเป็นจริง เขารู้เรื่องนี้มานานแล้วเมื่อวาน เขาได้รับรายงานว่ามีกลุ่มคนจากแคว้นเหลียวมาลักพาตัวหญิงชาวบ้านที่นี่แต่เจิ้งเป่าหรงไม่กล้าดำเนินการใดๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ว่ากลุ่มคนเหล่านี้มีฐานะสูงส่ง เขายิ่งไม่กล้าเข้าไปยุ่งดังนั้น เจิ้งเป่าหรงจึงเลือกหลับหูหลับตา ปล่อยให้เรื่องราวบานปลายมาถึงขั้นนี้จนกระทั่งวันนี้ เมื่อทราบว่ามีคนจากหน่วยบูรพาปะทะกับกลุ่มชาวเหลียว เขาถึงต้องยอมออกมาแก้ปัญหา แต่เมื่อมาถึงและเห็นหลี่เฉิน เขาก็ไม่รู้จะจัดการเรื่องนี้อย่างไรเขาไม่รู้ว่าหลี่เฉินจะจัดการกับตนอย่างไรยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขากลัวหลี่เฉินยิ่งกว่าเดิมถ้าความกลัวก่อนหน้านี้เป็นเพราะฐานะและอำนาจของหลี่เฉิน ตอนนี้มันเพิ่มความน่ากลัวจากการที่มือของเขาเปื้อนเลือดบุตรชายขององค์รัชทายาทแคว้นเหลียว!เขาเป็นถึงเชื้อพระวงศ์!แต่กลับถูกฟันหัวขาดง่ายๆ เช่นนี้!บอกจะฟันก็ฟันเลย!จนถึงตอนนี้ ภาพที่หลี่เฉินยกดาบซิ่วชุนขึ้นและฟันศีรษะเย่ล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 620
จ้าวหรุ่ยและวั่นเจียวเจียวสบตากัน ต่างเห็นคำว่า "เหลือเชื่อ" บนใบหน้าของอีกฝ่ายหรือองค์ชายจะมีความสามารถหยั่งรู้ล่วงหน้า?แต่หลี่เฉินไม่ได้ใส่ใจว่าพวกนางจะคิดอย่างไร เพียงกล่าวให้พาคนไปที่ห้องประชุม จากนั้นก็พูดสองสามคำกับจ้าวหรุ่ยเพื่อให้นางเบาใจ ก่อนจะเดินไปยังห้องประชุมเมื่อเข้าห้องประชุมจากประตูด้านข้าง หลี่เฉินก็เผชิญกับสายตาของจ้าวเสวียนจีและคนอื่นๆพวกเขามองเห็นเลือดที่เปื้อนอยู่บนตัวของหลี่เฉินซูเจิ้นถิงดูตกตะลึงเป็นอย่างมาก ส่วนจ้าวเสวียนจีและหวังเถิงฮ่วนสีหน้ากลับมืดครึ้มโดยเฉพาะจ้าวเสวียนจี“องค์ชาย กระหม่อมได้รับข่าวว่า เกิดเหตุการณ์ใหญ่ที่ที่พักของอ๋องเหลียวเก้าจนมีการปะทะกัน มีคนเสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมาก รวมถึงแม่ทัพใหญ่เย่ลู่ฉีหมิงถูกฆ่าตายทันที ขอถามองค์ชายว่าเรื่องนี้เป็นความจริงหรือไม่?”จ้าวเสวียนจีคารวะและถามตรงประเด็นหลังจากนั่งลงอย่างสง่างาม หลี่เฉินตอบอย่างเรียบเฉยว่า “ไม่จริง”คำตอบนี้ทำให้จ้าวเสวียนจีคาดไม่ถึง เขาจึงรีบพูดต่อ “แต่ข่าวที่ได้รับมา…”“เย่ลู่ฉีหมิงตายแล้ว ใช่ การปะทะกันและการเสียชีวิตก็เป็นเรื่องจริง แต่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เหตุบังเอิญ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 621
หนังสือเล่มหนากระแทกสันเข้ากลางหน้าผากของหวังเถิงฮ่วน ร่างของเขาเอนหลังด้วยความเจ็บปวด ร้องออกมาพร้อมกับใช้มือกุมหัวก่อนจะทรุดลงไปนั่งกับพื้นความเจ็บปวดทำให้เขาเผลอสูดลมหายใจลึก ใบหน้าที่เหี่ยวย่นสั่นเทิ้ม ไม่รู้ว่าเพราะความเจ็บหรือความโกรธเขาตั้งใจจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเห็นหลี่เฉินยืนขึ้น พร้อมคราบเลือดสีแดงสดที่เปื้อนจากหน้าอกจนถึงเอว หวังเถิงฮ่วนก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกเขากลัวจริงๆ ว่าหลี่เฉินจะฟันเขาในความโกรธ“องค์ชาย!”จ้าวเสวียนจีจ้องตรงไปยังหลี่เฉิน ก่อนจะกล่าวขึ้น“ไม่ต้องพูดถึงต้นเหตุ แต่ตอนนี้พระองค์อาจจะรู้สึกสะใจ แล้วผลลัพธ์เล่า?”“ถ้าเรื่องนี้นำไปสู่สงครามระหว่างสองแคว้น พระองค์จะรับผิดชอบอย่างไร?”จ้าวเสวียนจีพูดเสียงเย็น “จริงอยู่ที่พระองค์ทรงมีความรักใคร่ต่อราษฎร นั่นเป็นเรื่องดี แต่ก็ควรคำนึงถึงผลที่จะตามมา คนพวกนี้ไม่ใช่สามัญชนธรรมดา ไม่เพียงแต่พวกเขามีตำแหน่งสูงส่ง แต่ยังเป็นตัวแทนของแคว้นเหลียว แต่ก่อนจะเจรจา กลับเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเสียก่อน ความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้นไม่ใช่เรื่องของศักดิ์ศรีเพียงอย่างเดียว!”“วันนี้พระองค์เพื่อราษฎรไม่กี่คน ได้ลงโทษเย่ล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 622
จ้าวเสวียนจีกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ตอนนี้เป็นแคว้นเหลียวที่มีเรื่องต้องการจากต้าฉิน เดิมทีเราสามารถใช้โอกาสนี้เจรจาเงื่อนไขได้ดี แต่กลับเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ทำให้เรากลายเป็นฝ่ายผิด และยังเพิ่มความเสี่ยงที่จะเกิดสงคราม!”“องค์ชายกล่าวว่าศักดิ์ศรีของชาติได้มาจากการต่อสู้ นั่นก็จริง แต่ไม่ใช่การต่อสู้อย่างหุนหันพลันแล่น การไม่อดทนต่อเรื่องเล็กจะทำให้เสียการใหญ่!”“วันนี้องค์ชายปล่อยอารมณ์จนสังหารเย่ลู่ฉีหมิง พรุ่งนี้ก็ต้องเผชิญกับความเสี่ยงที่แคว้นเหลียวจะยกทัพมาโจมตี ต้าฉินจะยังมีพลังเหลือพอจะทำสงครามได้อีกหรือไม่? องค์ชายไม่คิดทบทวนบ้างหรือ?”หลี่เฉินหรี่ตามองจ้าวเสวียนจี ขณะนี้จิตสังหารของเขาพุ่งขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนบรรยากาศภายในห้องประชุมเงียบกริบ จนกระทั่งซูเจิ้นถิงยังรู้สึกหนาวสันหลัง คนอื่นๆ ถึงกับกลั้นหายใจไม่กล้าพูดอะไร“ข้าฆ่าคนไปแล้ว”“ความหมายของท่านจ้าวคือ ต้องการมัดตัวข้าไปขอโทษแคว้นเหลียวหรือ?”คำพูดเบาๆ ของหลี่เฉิน กลับกดดันจ้าวเสวียนจีอย่างแรงคำถามนี้ ไม่ว่าจะตอบอย่างไร ก็ไม่ใช่คำตอบที่ถูกจ้าวเสวียนจีหลุบตาตอบว่า “กระหม่อมไม่กล้าพ่ะย่ะค่ะ”“ไม่กล้าหร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 623
การมาของจ้าวชิงหลานทำให้หลี่เฉินรู้สึกประหลาดใจเมื่อมองไปที่สีหน้าของจ้าวเสวียนจี ชัดเจนว่าเขาเองก็ไม่คาดคิดว่าจ้าวชิงหลานจะเสด็จมาอย่างไรก็ตาม การมาของจ้าวชิงหลานในจังหวะนี้ถือเป็นเรื่องดีอย่างน้อยก็ทำให้ความขัดแย้งระหว่างหลี่เฉินกับจ้าวเสวียนจีมีพื้นที่ให้ผ่อนคลายแต่จ้าวเสวียนจี ผู้มากประสบการณ์ทางการเมืองและเจนจัดในกลอุบาย ย่อมไม่ยอมละทิ้งเป้าหมายที่ตั้งไว้ได้ง่ายๆหลังจากที่จ้าวชิงหลานประทับนั่ง จ้าวเสวียนจีก็คำนับและกล่าวว่า“องค์ชาย คำพูดของกระหม่อมล้วนมาจากใจ โปรดพิจารณาให้รอบคอบก่อนตัดสินใจ”หลี่เฉินจ้องมองเขาด้วยสีหน้าราบเรียบ ก่อนจะถามกลับอย่างเย็นชา “ตามความเห็นของท่านจ้าว ข้าควรทำอย่างไร?”จ้าวเสวียนจีคำนับตอบ “เรื่องใหญ่ควรทำให้เป็นเรื่องเล็ก เรื่องเล็กก็ควรทำให้หมดไป”“เหตุการณ์นี้ แคว้นเหลียวจะไม่ยอมปล่อยผ่าน และหากพวกเขารู้ว่าองค์ชายเป็นผู้เกี่ยวข้อง มีเพียงผลลัพธ์เดียวคือการเปิดฉากสงคราม ดังนั้นเรื่องการเจรจากับแคว้นเหลียวที่ตามมา โปรดมอบหมายให้กระหม่อมจัดการทั้งหมด”คำพูดนี้เผยให้เห็นเจตนาที่แท้จริงของจ้าวเสวียนจีเขาต้องการควบคุมการเจรจากับแคว้นเหลียวทั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 624
คำพูดของหลี่เฉินทำให้จ้าวเสวียนจีรู้สึกเสียหน้าอย่างหนักเขาจ้องหลี่เฉินด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก่อนจะกล่าวอย่างช้าๆ “องค์ชาย หากพระองค์ยืนกรานที่จะทำตามอำเภอใจ อาจทำให้สถานการณ์เลวร้ายลง”“แต่อย่างน้อยมันก็ดีกว่าการก้มหน้าขอความเมตตา”หลี่เฉินตอบอย่างไม่ลังเล “พวกเขาลักพาตัวหญิงชาวบ้านและสังหารชาวต้าฉินผู้บริสุทธิ์ก่อน ข้าที่สังหารพวกเขา ก็เพื่อทวงความยุติธรรมและทำตามครรลอง หากเรื่องนี้นำไปสู่สงครามระหว่างสองแคว้น ก็จงให้มันเกิด!”“หรือจะให้ข้าไม่ทำอะไรเลย? เช่นนั้นจับเย่ลู่กู่จ้านฉีไว้ในเมืองหลวงด้วย ชีวิตอ๋องเก้าของเขาถือเป็นดอกเบี้ยเล็กน้อยจากหนี้เลือดที่แคว้นเหลียวติดค้างกับชาวต้าฉินมาตลอดหลายปีแล้วกัน!”คำพูดของหลี่เฉินทำให้จ้าวเสวียนจีรู้สึกหนาวสะท้านเมื่อพิจารณาจากสิ่งที่เคยเกิดขึ้น เขาไม่มีข้อสงสัยว่าหลี่เฉินหมายความตามที่พูดจริงๆ“พระองค์จะทำเช่นนั้นไม่ได้เด็ดขาด!”จ้าวเสวียนจีเอ่ยเสียงดัง “นี่เป็นการใช้กำลังอย่างไร้เหตุผล และจะทำลายรากฐานที่บรรพบุรุษของเราสร้างมา!”“รากฐานของบรรพบุรุษนั้นเป็นของตระกูลหลี่ของข้า ไม่ใช่ของตระกูลจ้าวของเจ้า”หลี่เฉินตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 625
จ้าวเสวียนจีถอนหายใจยาวในใจเขารู้ดีว่าในวันนี้คงเป็นไปไม่ได้ที่จะบังคับให้หลี่เฉินยอมก้มหัวหากไม่ถึงคราวจำเป็นจริง ๆ เขาไม่ต้องการที่จะตัดสัมพันธ์กับหลี่เฉินอย่างสิ้นเชิงในช่วงเวลานี้เพราะเขายังไม่พร้อมแต่ถ้าหลี่เฉินไม่ยอมอ่อนข้อ เขาเองก็ไม่มีทางเลือกหากเขาไม่ดำเนินการเช่นนี้ ฝั่งแคว้นเหลียว โดยเฉพาะหว่านเหยียนไจ๋เต้า ก็ไม่ใช่คนที่พูดคุยง่ายการที่เขาปล่อยให้เย่ลู่ฉีหมิงถูกฆ่าเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ และหากเขาไม่สามารถทำให้ต้าฉินยอมรับเงื่อนไขของแคว้นเหลียวได้ หว่านเหยียนไจ๋เต้าด้วยนิสัยที่แข็งกร้าว จะไม่มีวันปล่อยเขาไปง่ายๆที่สำคัญ ทั้งเขาและหว่านเหยียนไจ๋เต้าต่างถือหลักฐานที่ผูกมัดกันไว้มากมายจนเขาเองก็จำไม่ได้ว่ามีกี่ชิ้นและที่น่ากลัวไปกว่านั้น ยังมีเย่ลู่เสินเสวียนอยู่เบื้องหลังอีกสถานการณ์ตอนนี้ไม่ได้ให้ทางเลือกกับจ้าวเสวียนจีมากนักเขาทำได้เพียงเดินหน้าไปตามเส้นทางนี้เท่านั้น“องค์…”“องค์ชาย!!”คำพูดของจ้าวเสวียนจีเพิ่งเอ่ยได้แค่คำแรก ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงจากภายนอก“อ๋องเก้าเย่ลู่กู่จ้านฉีแห่งแคว้นเหลียว ขอเข้าเฝ้าองค์ชายที่หน้าตำหนัก!”เย่ลู่กู่จ้านฉีมา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 626
ขอแค่เป็นคนปกติทั่วไปที่มีความนับถือตนเอง ก็จะรู้สึกไม่พอใจเมื่อต้องยอมอ่อนน้อมให้คนอื่นที่หยามเกียรติ แต่หวังเถิงฮ่วนดูเหมือนไม่มีความรู้สึกอับอายแม้แต่น้อยเขาพูดประจบประแจงต่อไป “ใช่ๆ กระหม่อมจะถอยออกไป จะถอยออกไปเดี๋ยวนี้”“พวกขุนนางต้าฉินนี่ล้วนแต่กระดูกอ่อนเช่นนี้หรือ?” เย่ลู่กู่จ้านฉีหัวเราะเยาะหวังเถิงฮ่วนก้มหัวประจบ “กระหม่อมทราบเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว ต้องขออภัยต่อท่านอ๋องเก้า โปรดอภัยให้กระหม่อมด้วยเถิด”“เจ้าเป็นใครถึงกล้ามาขออภัยต่อข้า? ให้รัชทายาทของต้าฉินออกมารับข้าด้วยตนเอง!”หวังเถิงฮ่วนเริ่มรู้สึกลำบากใจเรื่องอื่นเขาพอจะประนีประนอมได้ แต่ให้เขาไปเรียกรัชทายาทออกมา?ด้วยนิสัยของรัชทายาท หากทำเช่นนั้นจริง เขาคงถูกฟันจนหัวขาดแน่“ทำไม? หรือเจ้าไม่เต็มใจ?”เย่ลู่กู่จ้านฉีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หรือว่ารัชทายาทของพวกเจ้าไม่กล้าออกมาพบข้า? ข้าจะยืนอยู่ตรงนี้ ไปเรียกเขาออกมาเดี๋ยวนี้!”“หากไม่ทำ เมื่อใดที่กองทัพม้าเหล็กแห่งแคว้นเหลียวมาถึง ต้าฉินจะถูกชำระล้างด้วยเลือด!”คำพูดทุกคำของเย่ลู่กู่จ้านฉีดังเข้ามาชัดเจนภายในตำหนักซูเจิ้นถิงตัวสั่นด้วยความโกรธ เขากัดฟั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19
บทล่าสุด
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 722
เมื่อเห็นสวีหยวนต๋าและคนอื่นๆ แสดงท่าทีตอบรับ หลี่เฉินลุกขึ้นกล่าวว่า “เอาเถอะ เรื่องนี้จัดการตามนี้แล้วกัน”จากนั้นเขาก็เอามือไพล่หลังเดินออกจากหลันเยว่เซวียน ก่อนจะเหลือบมองเหล่าหนุ่มน้อยที่ยังคุกเข่าอยู่หน้าประตู ในยามกลางวันเช่นนี้ การให้พวกเขาคุกเข่าอยู่นั้นก็เท่ากับเป็นการลงโทษให้ผู้คนเห็น คนเหล่านั้นต่างก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบสายตาใคร ทั้งยังมีกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง“คุกเข่าให้ครบสองชั่วยามแล้วค่อยลุก จากนั้นส่งตัวตรงไปยังค่ายทหาร”หลี่เฉินกล่าวทิ้งท้าย ก่อนจะหันหลังเดินจากไปเขาเชื่อว่าสวีหยวนต๋าและพวกจะไม่กล้าทำท่าทีตีสองหน้าเพราะหน่วยบูรพาเฝ้าจับตาอยู่ใกล้ๆใครกล้าเล่นตุกติก ไม่ใช่แค่ลูกชายจะถูกส่งไป แม้แต่พ่อก็อาจจะต้องตามไปด้วยเมื่อหลี่เฉินจากไป สวีหยวนต๋าและบรรดาบิดาจึงเดินมายังหน้าลูกชายของตน ก่อนจะฟาดฝ่ามือใส่พวกเขาด้วยความโกรธสวีหยวนต๋าไม่ฟาดลูกชายตัวเอง เพราะใบหน้าของลูกชายเขาก็เหมือนหัวหมูอยู่แล้วเขาชี้ไปที่ลูกชายตนพร้อมกล่าวด้วยความเจ็บใจว่า “เจ้ามันไร้ความสามารถโดยแท้ วันนี้ถือว่าโชคดีนัก ไม่เช่นนั้น ตระกูลเราคงต้องถูกเจ้าทำให้พินาศหมดสิ้นแน่!”ลูกชายเขาถามด
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 721
หลังจากส่งตัวจ้าวไท่ไหลไปแล้ว หลี่เฉินจึงเรียกสวีหยวนต๋าและคนอื่นๆ ที่ยืนตัวสั่นอยู่ด้านนอกให้เข้ามาซึ่งนำโดยซ่างกวนเจา เบื้องหลังเขามีขุนนางระดับสูงหลายคน ทั้งหมดล้วนเป็นผู้มีอำนาจแท้จริง และล้วนมาจากกลุ่มสำนักราชเลขาจุดนี้ หลี่เฉินยังพอใจอยู่บ้างอย่างน้อยขุนนางฝั่งตำหนักบูรพาเหล่านี้ล้วนถูกคัดเลือกโดยหลี่เฉินเอง โดยคำนึงถึงภูมิหลังตระกูลเป็นสำคัญ และต้องมีการอบรมลูกหลานที่เหมาะสม ไม่เช่นนั้น หากวันนี้พบว่าลูกหลานขุนนางตำหนักบูรพาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ คงจะเป็นเรื่องน่าอับอายยิ่งนัก"กระหม่อมทั้งหลาย ถวายบังคมองค์รัชทายาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญพันปี พันปี พันๆ ปี"สวีหยวนต๋าและคนอื่นๆ ก้มศีรษะต่ำ ขณะเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะคุกเข่าถวายบังคมโดยไม่พูดสิ่งใดหลี่เฉินนั่งเอนหลังบนเก้าอี้ ขาข้างหนึ่งพาดขึ้นอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "การที่พวกเจ้าชอบมาป้วนเปี้ยนทำเรื่องวุ่นวายต่อหน้าข้า อย่าว่าแต่ไม่มีทางเป็นไปได้เลย ต่อให้พวกเจ้าอยู่จนถึงพันปี ก็มีแต่จะทำให้ชาวบ้านสาปแช่งไปอีกหลายปีเท่านั้น"คำพูดเปิดหัวของหลี่เฉินแสดงให้เห็นชัดเจนว่าคงไม่มีทางจบเรื่องนี้ง่ายๆในสถาน
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 720
เมื่อจ้าวไท่ไหลนึกถึงความใจกว้างที่ผิดปกติของบิดาในวันนี้ อีกทั้งการที่บิดาออกคำสั่งให้เขาหาผู้หญิงมาปรนนิบัติ และกำชับว่าให้หาวิธีทำให้ผู้หญิงคนนั้นตั้งครรภ์ภายในหนึ่งเดือน...ในตอนนั้น จ้าวไท่ไหลไม่ได้คิดลึกซึ้ง เขาเพียงคิดว่าบิดาที่มีอายุมากอยากมีหลานเพื่อสัมผัสความสุขในบั้นปลายชีวิต แต่ตอนนี้ เมื่อมองย้อนกลับไป นั่นชัดเจนว่าเป็นการเตรียมการเพื่อรักษาสายเลือดของตระกูลจ้าวเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จ้าวไท่ไหลก็รู้สึกเหมือนตกลงไปในหลุมเย็นเยือกไม่มีใครอยากตาย โดยเฉพาะเมื่อต้องตายด้วยน้ำมือของบิดาตนเอง"อยากรอดชีวิตหรือไม่?"คำถามของหลี่เฉินดังก้องในจิตใจของจ้าวไท่ไหล ราวกับเสียงเย้ายวนจากปีศาจในห้วงลึกจ้าวไท่ไหลสะดุ้ง เขามองหลี่เฉินด้วยความระแวงและไม่ไว้ใจ พร้อมพูดว่า "พระองค์จะใจดีขนาดนั้นเชียวหรือ? หรือพระองค์อยากใช้กระหม่อมเพื่อต่อต้านท่านพ่อ?""คนที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเจ้าคือพ่อของเจ้า แต่ตอนนี้เขาต้องการฆ่าเจ้า เจ้าจะยังยอมรับเขาอยู่หรือ?"หลี่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ไม่ต้องกังวล ข้ามีวิธีจัดการกับจ้าวเสวียนจี โดยไม่ต้องพึ่งเจ้า อีกอย่าง เจ้าจะช่วยอะไรข้าได้? เจ้าทำอะไ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 719
เศษถ้วยชาแตกกระจายพร้อมน้ำที่หกทั่วพื้น จ้าวไท่ไหลกลิ้งไปมาบนพื้นพร้อมกับร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดภาพที่เห็นทำให้คนในตระกูลหลิวต่างสูดหายใจลึกด้วยความตกใจหลิวซือฉุน ซึ่งเป็นแกนหลักของตระกูล ได้แต่เก็บสีหน้าเคร่งขรึม ไม่กล้าเอ่ยปากส่วนหลิวซือต๋าที่ใบหน้าบวมช้ำ มองไปที่หลิวซือฉุน จากนั้นมองไปที่หลี่เฉิน เขารู้สึกมั่นใจขึ้นมาในทันทีมั่นใจเต็มร้อยองค์รัชทายาททรงแสดงออกชัดเจนว่ามีความสนใจในตัวน้องสาวของเขาเมื่อคิดเช่นนี้ หลิวซือต๋าถึงกับมีท่าทางเบิกบานธุรกิจ คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มไม่เพียงแต่เขา ลุงสามแห่งตระกูลหลิว ซึ่งเป็นผู้ใหญ่ ก็มีสายตาที่เปล่งประกายด้วยความหวังเช่นกันคนที่เข้าใจสถานการณ์ ย่อมเข้าใจดีในขณะเดียวกัน จ้าวไท่ไหลที่ยังเจ็บปวดทรมานอยู่บนพื้นร้องออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ “กระหม่อมไม่รู้อะไรเลย! ท่านพ่อของบอกว่าจะส่งกระหม่อมไปจินหลิงในเดือนหน้า กระหม่อมเพียงแค่อยากหาอะไรไปทำเงินที่นั่นเพื่อใช้จ่าย หากรู้ว่านี่คือธุรกิจขององค์ชาย กระหม่อมไม่มีทางมายุ่งเกี่ยวเด็ดขาด!”คำพูดของจ้าวไท่ไหลเป็นความจริงจากใจแต่ในขณะนั้นเอง หลี่เฉินจับประเด็นเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ในคำพูดข
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 718
เมื่อถูกหลี่เฉินจับยกขึ้นไว้ ชายหนุ่มคนนั้นถึงกับชาดิกทั้งตัวเขามองหลี่เฉินด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ ขาทั้งสองอ่อนแรงจนเกือบทรุดลง หากไม่ใช่เพราะหลี่เฉินจับคอเสื้อไว้ เขาคงคุกเข่าลงกับพื้นไปแล้ว“ขะ...ข้า...”เขาอ้ำอึ้งอยู่พักใหญ่ พูดอะไรไม่ออก สุดท้ายได้แต่หันไปมองจ้าวไท่ไหลด้วยสีหน้าอ้อนวอนและพูดเสียงเบาว่า “พี่จ้าว ช่วยข้าด้วย”จ้าวไท่ไหลขนลุกวาบเขาเป็นคนเดียวที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของหลี่เฉินดี และการจะช่วยชายหนุ่มคนนี้คงไม่มีทางเป็นไปได้ ตอนนี้จ้าวไท่ไหลอยากจะชกเจ้าคนโง่ที่ดึงเขามาเดือดร้อนนี้ให้ตายไปเสีย“อย่าหวังให้เขาช่วยเจ้าเลย ตอนนี้ตัวเขาเองยังเอาตัวไม่รอด”หลี่เฉินปล่อยคอเสื้อชายหนุ่มลง ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้รับแขก ไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ แล้วกล่าวเรียบ ๆ ว่า “พวกเจ้าทั้งหมด ไปคุกเข่าเรียงกันที่หน้าประตูร้าน คอยจับตาดูกันเอง ใครลุกขึ้นหรือขยับตัวผิดปกติ ให้คนที่รายงานกลับได้ ส่วนคนที่ถูกรายงาน ให้ลากออกไปทุบให้ตายซะ”คำพูดของหลี่เฉินทำให้ใบหน้าของชายหนุ่มในกลุ่มเขียวคล้ำการที่ต้องไปคุกเข่าหน้าร้านหลันเยว่เซวียนให้คนทั้งถนนเห็น คงเป็นเรื่องที่เสียหน้าอย่างร้ายแรงสองคนใน
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 717
จ้าวไท่ไหลคิดจะหลบหนี แต่หลี่เฉินไม่มีทางปล่อยให้เขาไปง่ายๆหลี่เฉินยกมือวางบนบ่าของจ้าวไท่ไหล พลางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ดูไม่เป็นมิตร “ทำตัวอวดดีแล้วคิดจะหนีไปง่ายๆ? ใต้หล้านี้มีเรื่องเช่นนั้นด้วยหรือ?”จ้าวไท่ไหลตัวสั่นไปทั้งร่าง สีหน้าเหมือนจะร้องไห้ขณะพูดว่า “ข้า...ข้ามีตาหามีแววไม่...”หลี่เฉินตบไหล่จ้าวไท่ไหลเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “เมื่อครู่เจ้ากร่างมากไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมตอนนี้ถึงดูขลาดเขลาไปล่ะ?”“ทำต่อสิ”“คนสุดท้ายที่พูดกับข้าเช่นเจ้า ข้าตัดหัวเขาเองกับมือ”หลี่เฉินยิ้มสดใสให้จ้าวไท่ไหล แต่คำพูดของเขาเย็นชาอย่างน่าสะพรึง “เจ้าก็อยากลองดูบ้างหรือ?”ชายหนุ่มที่เพิ่งถูกจ้าวไท่ไหลตบหน้าไปก่อนหน้านี้ ยังคงโมโห แต่ไม่กล้าหันไปหาเรื่องจ้าวไท่ไหล จึงพาลไม่พอใจหลี่เฉินแทน“เจ้าเป็นใครกันแน่…”เพี๊ยะ!หลี่เฉินสวนกลับด้วยการตบหน้าชายหนุ่มคนดังกล่าว ทำให้เขาสงบปากได้ทันทีชายหนุ่มที่เพิ่งถูกตบหน้าทั้งซ้ายขวาภายในเวลาไม่นาน ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขามีรอยฝ่ามือที่ชัดเจนความเจ็บปวดร้อนผ่าวทำให้เขาสร่างเมาไปไม่น้อย เมื่อเขามองดูจ้าวไท่ไหลที่ไม่กล้าแม้แต่จะเ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 716
เมื่อได้ยินเสียงนั้น จ้าวไท่ไหลรู้สึกคุ้นเคยทันทีแต่ไม่ว่าจะพยายามคิดแค่ไหน เขาก็จำไม่ได้ว่าเคยได้ยินเสียงนี้จากที่ใดฤทธิ์สุราทำให้ความคิดไม่แจ่มชัด แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เปิดปากด่าทันที “ใครมันไม่เจียมตัวมาพูดพล่อยๆ ตรงนี้? เจ้ามีสิทธิ์พูดกับข้าหรือ? ออกมาให้ข้าต่อยจนฟันร่วงเดี๋ยวนี้!”พูดไม่ทันขาดคำ เขาก็เห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามาจากนอกประตูชายผู้นั้นสวมชุดยาวสีขาวมุกทอด้วยไหมชั้นดี มวยผมทรงนักปราชญ์คาดด้วยปิ่นหยกขาวที่ประณีตงดงาม ไม่ฉูดฉาดแต่กลับดูสูงส่งและสมบูรณ์แบบเสื้อชั้นในสีขาวงาช้างกับเข็มขัดหยกยิ่งเสริมให้ชายผู้นั้นดูโดดเด่นราวกับเทพบุตรในภาพวาดเขามีท่วงท่าที่สง่างาม ร่างกายสูงโปร่ง บารมีล้นเหลือทุกสายตาที่มองเห็น ต่างอดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความงามสง่าของชายผู้นี้แต่เมื่อจ้าวไท่ไหลเห็นใบหน้าของชายหนุ่มผู้นั้น ความเมา ความไม่พอใจ และความหยิ่งยโสบนใบหน้าก็หายไปหมดสิ้นร่างของเขาแข็งทื่อเหมือนถูกจับจ้องโดยสัตว์ร้ายยุคดึกดำบรรพ์ ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อยจ้าวไท่ไหลไม่มีวันคาดคิดเลยว่าจะได้พบกับองค์รัชทายาทหลี่เฉินในที่แห่งนี้!เขารู้สึกเหมือนลมหายใจหยุดชะงัก ร่างกายช
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 715
ในยามปกติ ต่อให้ให้หลิวซือต๋าจะมีความกล้าเป็นสิบเท่า เขาก็ไม่กล้าล่วงเกินจ้าวไท่ไหลแต่เวลานี้สถานการณ์ต่างออกไปเมื่อเห็นน้องสาวของตนกำลังจะถูกลวนลาม เขาในฐานะพี่ชาย หากยังนิ่งเฉย ก็เหมือนหาความอับอายใส่ตัวเองยิ่งไปกว่านั้น หลิวซือต๋ารู้ดีว่าผู้มีอิทธิพลสูงสุดที่เป็นกำลังสำคัญของตระกูลกำลังมองสถานการณ์ทั้งหมดจากด้านนอกเขามั่นใจว่า หลิวซือฉุนน้องสาวของตน ย่อมเป็นที่โปรดปรานขององค์รัชทายาทแห่งตำหนักบูรพา มิฉะนั้นตระกูลหลิวจะได้ประโยชน์มากมายเช่นนี้ได้อย่างไรด้วยเหตุนี้ เขายิ่งไม่มีทางถอยหลังจ้าวไท่ไหลแล้วอย่างไร? ตระกูลของเขาจะยิ่งใหญ่เพียงใด ก็ไม่มีวันเทียบเท่ากับองค์รัชทายาทแห่งตำหนักบูรพาได้เมื่อข้อมือถูกจับ พร้อมกับคำพูดกระทบกระเทียบอย่างไม่อ้อมค้อมของหลิวซือต๋า ทำให้จ้าวไท่ไหลถึงกับอึ้ง“นี่! ตระกูลหลิวช่างกล้าจริงๆ นะ แม้แต่ข้าก็กล้าขวาง?!”เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหยามเหยียด ก่อนจะกระชากมือกลับ แล้วฟาดฝ่ามือเข้าที่ใบหน้าของหลิวซือต๋าอย่างแรงแรงตบทำให้หลิวซือต๋าหมุนไปครึ่งรอบ และเกือบล้มลงกับพื้นหลิวซือฉุนที่ยืนอยู่ใกล้รีบพุ่งเข้ามาพยุงพี่ชายด้วยความตกใจ เพื่อป้องกันไ
รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์ บทที่ 714
หลันเยว่เซวียนสาขานี้ ที่เคยเต็มไปด้วยผู้คนต่อแถวยาวเหยียด เมื่อครู่ก็ถูก "เชิญ" ออกจากร้านอย่างสุภาพหลันเยว่เซวียนที่บรรยากาศคึกคักเมื่อครู่นี้ ตอนนี้กลับเงียบสงัดจ้าวไท่ไหลนั่งอยู่บนเก้าอี้รับรอง ไขว่ห้างพลางรอเวลาให้สร่างเมาเหล่าคุณชายที่ติดตามเขามาด้วย พูดคุยหัวเราะเสียงดังอย่างไม่สนใจใคร อาศัยฤทธิ์สุรา สั่งเอาของกินของดื่มจากร้านมาวางเกลื่อนพื้น ราวกับเป็นของส่วนตัวไม่เพียงแค่ลุงสามแห่งตระกูลหลิว แม้แต่พนักงานคนอื่นๆ ในร้านต่างก็เดือดดาลในใจ แต่ไม่มีใครกล้าแสดงออก ได้แต่ยืนกัดฟันด้วยความขุ่นเคือง ปล่อยให้พวกอันธพาลในคราบคุณชายเหล่านี้ทำตามใจเมื่อเวลาหนึ่งเค่อผ่านไป จ้าวไท่ไหลพลันแค่นเสียงเย็นชาออกมา พลางพูดขึ้นช้าๆ “ดูเหมือนว่าพวกตระกูลหลิวจะไม่เห็นหัวข้าจริงๆ สินะ”พูดจบ เขาฟาดมือลงบนโต๊ะน้ำชาอย่างแรง จนน้ำชาในถ้วยกระเด็นหกเลอะเทอะ“หรือว่าพวกเจ้าคิดว่าข้าไม่สามารถทำให้หลันเยว่เซวียนหายไปจากเมืองหลวงได้จริงๆ!?”ลุงสามแห่งตระกูลหลิวรีบก้าวออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมกล่าวอ้อนวอน “คุณชายจ้าว โปรดระงับโทสะ โปรดระงับโทสะเถิด ข้าน้อยได้ส่งคนไปแจ้งหัวหน้าตระกูลแล้ว นางก
