บทที่ 215

ประโยคนี้เน้นไปที่ประเทศ เพราะเป็นหลี่เฉินที่ยืนกรานว่าจะส่งทหารไปยังเสียนเฉา ซึ่งจะนำความวุ่นวายมาสู่จักรวรรดิ หรือหลี่เฉินจะแสดงตัวเป็นคนหัวร้อน ซึ่งการฆ่าเขาโดยตรงจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ต่อประเทศ แต่จะเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางไหนนั้น ไม่มีใครบอกได้อย่างชัดเจน

การคุกคามโดยตรงและโหดร้ายเช่นนี้ ลอกเลียนสไตล์ของหลี่เฉิน

ไม่มีเสียงระฆังหรือว่านกหวีด มีเพียงแค่การวางไพ่

จะฆ่าหรือถอย

ไม่มีทางเลือกที่สาม

จ้าวเสวียนจีพูดเพียงประโยคเดียว ก็โยนทางเลือกที่ยากลำบากมาใส่มือของหลี่เฉิน

หากสังหารจ้าวเสวียนจีก็ถือว่าเป็นการทำลายเสถียรภาพของประเทศ

แต่ถ้าหากถอย บารมีขององค์รัชทายาทก็จะลดลงอย่างมาก

สุนัขจิ้งจอกเฒ่าก็เป็นสุนัขจิ้งจอกอยู่วันยังค่ำ

หลี่เฉินหรี่ตาและยิ้ม

“การทำงานหนักของท่านราชเลขามีส่วนช่วยอย่างมากต่อประเทศ ตัวข้านั้นมองเห็น และเหล่าขุนนางตลอดจนประชาชนล้วนมองเห็น”

ต้าเหลียงหลงเชวี่ยค่อยๆ ถอยออกจากบ่าของจ้าวเสวียนจี

ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเรื่องนี้คงจะจบลงด้วยการล่าถอยขององค์รัชทายาท แม้แต่จ้าวเสวียนจีเองก็คิดเช่นนั้น แต่จู่ๆ หลี่เฉินก็สะบัดข้อมือ

ฝักกระบี่ร่วงลงมากระแทกพื