บทที่ 1010

"ไม่เป็นไรเพคะ"

จ้าวหรุ่ยตอบด้วยเสียงแผ่วเบา ขณะรินน้ำชาอุ่นๆ ให้หลี่เฉิน

"องค์ชายดื่มน้ำชาเสียก่อน จะได้สร่างเมา"

เมื่อเห็นหลี่เฉินเริ่มจิบชา จ้าวหรุ่ยจึงกล่าวขึ้นว่า "แม่ทัพซูเป็นบุคคลสำคัญที่ตำหนักบูรพาให้ความไว้วางใจ องค์ชายมีธุระต้องพบปะกับเขาบ้างก็เป็นเรื่องที่สมควร"

หลี่เฉินดื่มชาจนหมดไปกว่าครึ่งชาม รู้สึกสบายขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวขึ้นว่า "การเมืองช่างซับซ้อน มันทำให้การแก่งแย่งชิงดีระหว่างผู้คนถูกแสดงออกอย่างถึงที่สุด"

"เรื่องของอำนาจ ไม่ได้มีเพียงแค่ความสัมพันธ์ของผู้คน มันซับซ้อนกว่านั้นมาก"

"จะต้องดึงใครเข้าพวก จะต้องกดดันใคร จะต้องสนับสนุนใคร หรือจะต้องเพิกเฉยต่อใคร สิ่งเหล่านี้ต้องคิดอยู่ตลอดเวลา และต้องปรับเปลี่ยนตามสถานการณ์ โดยสรุปแล้ว มันไม่เพียงแต่ทำให้ร่างกายเหนื่อยล้า แต่ยังทำให้ใจเหน็ดเหนื่อยยิ่งกว่า"

นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่เฉินเผยความในใจบางส่วนต่อจ้าวหรุ่ย จ้าวหรุ่ยตั้งใจฟังอย่างเงียบๆ แม้ว่านางจะเข้าใจเพียงครึ่งหนึ่ง แต่ก็ยังรู้สึกยินดีอย่างยิ่ง

เพราะนางคิดว่า หากหลี่เฉินยินดีเล่าเรื่องเหล่านี้ให้นางฟัง นั่นย่อมหมายความว่านางเป็นบุคคลที่เขาให้ความไว้วาง