ตั้งแต่วันที่ยื่นขนมให้เค้าไปแล้ว ใบปอก็หลบเลี่ยงที่จะพบเจอกับคุณวิน เธอไม่อยากมองหน้าเค้า เค้าอยากสบสายตาเค้า
เธอรู้ตัวเองแล้วว่า คุณวินมีผลกับเธอค่อนข้างมาก จากที่ประทับใจในความหล่อ สุภาพ และ ท่าทีอ่อนโยนของเค้าที่มีต่อพอใจแล้ว เค้ายังเป็นคนดีมากๆ รักแฟน รักครอบครัว
ใจดวงน้อยๆของเธอเริ่มจะไม่เป็นของเธออีกต่อไป ตั้งแต่มีพอใจ หัวใจของเธอก็ด้านชา คำพูดส่อเสียด นินทา ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน
เด็กสาวตัวคนเดียววัย เพียง19ปีในตอนนั้น เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ สายตัวแทบขาด กว่าจะประคับประคองตัวเอง และ ลูกสาว มาได้ ทุกวันนี้เธอไม่เคยหวั่นไหวกับคำพูด หรือ ท่าทางอะไร ที่แสดงออกมาดูถูกเธอ ใบปอยืนได้ด้วยตัวเอง มีอาชีพ มีรายได้ มีเงินเก็บ คำดูถูกถากถางไม่เป็นผล แต่แี่ขนมกล่องเดียวที่คุณวิน หยิบยื่นมาให้
เธอรู้แก่ใจดีว่า เค้ามีเจตนาดี ที่อยากให้พอใจ แต่เป็นเธอเองที่คิดเกินไป ว่าเค้าดูถูกเธอ ว่า แม่ค้าขนมอย่างเธอ คงไม่สามารถซื้อขนมราคากล่องละเกือบห้าร้อยให้ลูกกินได้ ซึ่งมันก็จริงเป็นบางส่วน ถ้าเทียบเค้ากับเธอแล้ว เงินห้าร้อยของเค้า คงมีค่าไม่เท่ากับเธอ
เงินห้าร้อยเธอต้องพันกุหลาบเกือบ100ดอก กว่าจะได้มันมา ความคับแค้นใจ ปรากฎเป็นรอยน้ำตาในคืนนี้ ใบปอตั้งใจแล้วว่า ต่อไปนี้เธอจะหลีกเค้าให้ไกลที่สุด เธอไม่อยากพบ ไม่อยากเห็นสายตาของเค้าอีกแล้ว
วิน แอบมองแม่ค้าขนมที่เดินผ่านร้านเค้าไปอย่างเร่งรีบ สีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์สร้างความข้องใจแก่เค้า เมื่อเค้าเอ่ยจะทักเธอก็ทำเป็นมองไม่เห็นไปซะอย่างงั้น วินคิดในใจ ดี ใครจะสน แค่เด็กกะโปโล ยังไม่โตเต็มสาว แถมยังมีลูกมีผัวอยู่แล้วด้วย แล้วเค้าก็หันไปรับลูกค้าต่อ อย่างไม่สนใจ คุณวิภาวีชวนลูกชายมาทานอาหารเที่ยงที่โรงแรมชื่อดัง แผนดูตัวกลับมาอีกครั้ง วินถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย คุณแม่ดุลูกชายเบาๆ
"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยยะ คนนี้เพิ่งจบปริญญาตรี ดาวคณะ สาวมากๆ เพิ่งจะ21-22เท่านั้น"
วินถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มรับสองแแม่ลูกที่เดินเข้ามา น้องมุก ดาวคณะ มอดัง เพิ่งจบกำลังจะรับปริญญา สวย แพง ไปทั้งตัว ชุดเดรส แบรนด์ดัง รองเท้า กระเป๋า ราคารวมกันทั้งตัวหลายแสน วินคิดในใจว่า ถ้าน้องมุกเป็นแฟนเค้ารับรองหมดตัว
นางคงจะช้อปกระจายเข้าคู่กับแม่เค้า เรื่องที่คุยมีแต่เรื่องกระเป๋ายี่ห้อนั่น รองเท้าแบรนด์นี้ ทั้งที่ดูทรงธุรกิจ ขายกระเบื้องก็ไม่น่าจะโตเท่าไหร่นัก ดูท่าจะใช้เงินเกินตัว วินคิดในใจ มองน้องมุก แล้วอดเปรียบเทียบกับ ใบปอไม่ได้ อายุไล่เลี่ยกัน แต่ทำงานหาเงิน งกๆไม่หยุดหย่อน ส่งขนมทุกวัน รายได้วันละหลายพัน เท่าที่เห็น แล้วที่แม่เค้าบอกว่า เธอรับงานนอก แถมยังมีขนมแห้งส่งขายที่ร้านต่างๆอีก เอาเงินไปไว้ไหนหมด หน้าตาก็ไม่แต่ง สวมเสื้อยืด กางเกงยีนส์ แต่ก็ดูน่ารักดี ปากบางทาลิบกลอสสีใส เท่านั้น เอ้ยยย ห่าวิน แล้วจะไปคิดถึงเด็กนั่นทำไม วินส่ายหัว แล้วดึงตัวเอง กลับมาที่บทสนทนาที่น่าเบื่ออีกครั้ง
ระหว่างทางกลับบ้านคุณ วิภาวี สั่งให้แวะรับขนมที่บ้านใบปอก่อน เค้าแปลกใจขนาดหนัก นี่แม่สนิทถึงขนาดมารอรับขนมที่บ้านเลยหรอ ป้าเจียมเปิดประตูให้รถหรู เข้ามาในบ้าน วินมองตรงที่จอดรถ เห็นรถเก๋งขนาดเล็กอายุานามน่าจะใช้งานมาเกินห้าปีจอดอยู่
วินขอรอข้างนอกไม่เข้าไป เค้าเดินมองรอบๆบ้าน บ้านปูนชั้นเดียว เนื้อที่น่าจะประมาณ 50ตารางวา ข้างบ้านมีราวตากผ้า แขวนเสื้อผ้าของพอใจกับใบปอ ไม่เห็นมีเสื้อผ้าผู้ชายสักตัว วินตั้งข้อสังเกตุ
กลิ่นขนมอบอวลออกมาถึงภายนอก เสียงเรียกเบาๆอยู่ด้านหลัง
"จ้ะเอ๋ ลุงวิน สวัสดีค่ะ "
วินหันมามองสาวน้อยที่ส่งเสียงเรียกเค้า
"พอใจ" สาวน้อยยิ้มกว้าง ยกมือไห้ว
"พอใจไม่ได้ไปส่งขนมหลายวันแล้วค่ะ แม่จ๋าให้ติวหนังสืออยู่บ้าน อีกไม่กี่วัน พอใจจะไปโรงเรียนแล้ว "
สาวน้อยรายงานเสียงแจ๋ว วินยิ้มให้พยักหน้ารับรู้ เสียงพูดคุยดังออกมา แม่เค้าถือถาดขนมออกมา ใบปอช่วยถือมาส่งที่รถ วันนี้เธอใส่เสื้อกล้าม กางเกงขาสั้นเท่านั้น ผิวที่ว่าขาววันนี้ดูเปล่งประกายกับแสงแดด ผมที่พันขึ้นระคอ ยิ่งดูเซ็กซี่ หน้าอกที่อยู่ภายใต้เสื้อกล้ามสีดำ เผยให้เห็นสายชั้นในสีดำ โผล่ออกมา ด้านข้าง วินไม่พูดไม่จา เปิดประตูรถรีบสตาร์ทเครื่องยนต์ทันที
" ร้อนหรอลูกถึงได้รีบขึ้นรถมาเปิดแอร์ซะเย็นฉ่ำเลย "คุณวิภาวี ถามลูกชายอย่างเป็นห่วง หลังจากที่นางออกมาจากบ้านพร้อมใบปอ ลูกชายเธอก็รีบขึ้นรถมาสตาร์ทเครื่องเปิดแอร์เย็นฉ่ำ ท่าทางร้อนสุดขีด วินพยักหน้าให้แม่เบาๆ สายตาเหลือบมองเบาะหลัง พบถาดขนมวางเรียงราย"ขนมเอาไปฝากใครเยอะแยะครับเนี่ย"ให้บ้านเพื่อนแม่พรุ่งนี้ มีเปียแชร์จ้ะ วินรับรู้ สายตามองถนน หูฟังแม่พูดถึงใบปออย่างชื่นชม"ใบปอเนี่ย เค้าขยันนะ ทำงานทั้งวันไม่มีหยุด นี่ก็เตรียมจะขยายหน้าบ้าน รับลูกน้องเพิ่มอีกคนละ เพราะเดี๋ยวพอใจไป รร.ต้องไปรับ ส่งช่วงแรก งานจะสะดุด ตัวคนเดียวแท้ๆ อายุเท่านี้ เลี้ยงลูกหาเงินเองได้ คิดแล้วก็นึกเสียดายอนาคต ถ้าไม่มีลูก ชีวิตคงก้าวหน้า แต่ก็ยังดี ที่ไม่ทำบาปทำกรรมเอาลูกออก ไม่มีผัว แต่มีลูก แล้วดูพอใจสิ น่ารักน่าเอ็นดูนัก ลูกแพท ลูกณัฐฎ์ มีแต่ผู้ชาย จะหาอ่อนหวาน ออดอ้อนอย่างหลานสาว ก็ยังไม่มี "วินได้ฟังแม่พูด อดจะเห็นตามคำแม่ไม่ได้ พอใจน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ แม่เค้าสอนมาดี ตัวใบปอเองก็น่าตาน่ารัก กิริยามารยาทก็ดี ขยันทำมาหากิน ยิ่งแม่มาบอกว่า พ่อพอใจไม่มี ก็ยิ่งนึกสงสาร แถมตัวเองอายุก็ยังน้อยต้องมารับผิด
แม้ว่าเธอและเค้า จะเป็นเพียงคนรู้จักอย่างผิวเผินเท่านั้น แต่กว่าสามเดือนที่ผ่านมา เธอมองเค้าไปคนดี ขยันทำงาน และ รักครอบครัว แต่ภาพตรงหน้า ที่เธอได้เห็นนั้น ไม่ผิดตัวแน่นอนภาพชายหญิงคู่หนึ่ง จูบกันอย่างดูดดื่มบริเวณลานจอดรถหน้าคอนโดหรูในเวลาตีห้าครึ่ง ฝ่ายชายอยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดรุ่ย ส่วนฝ่ายหญิง ก็มีสภาพไม่ต่างกัน มือบางกำพวงมาลัยในรถแน่น กระบอกตาร้อนผ่าวเธอยอมรับว่าเธอแอบมองเค้า เค้าเป็นคนดีในสายตาเธอ แต่ภาพนี้ลบความดีของเค้าไปเสียหมด ถ้าวันนี้เธอไม่ออกมาส่งขนมให้ลูกค้าที่ต้องการขนมไปจัดงานมงคลเช้านี้ละก็เธอคงหลงเทิดทูนบูชาเค้าต่อไป ผู้ชายก็เหมือนกันหมดทุกคน เจ้าชู้ กินไม่เลือกใบปอมองภาพตรงหน้าอย่างรู้สึกผิดหวังไม่น้อย ทำไม ทำไม คุณวิน เป็นคนแบบนี้ ระหว่างทางขับรถกลับบ้าน เธอคิดถึงแต่เรื่องของเค้า เธอไม่รู้หรอกว่า ชายหญิงคู่นั้นจะมีอะไรเกินเลยมากน้อยแค่ไหนแค่เค้าจูบกับคนอื่นได้ มันก็ผิดมากแล้ว ในเมื่อเค้ามีภรรยาที่กำลังท้องอยู่ที่บ้าน แต่ตัวเค้ากลับมาจูบดูดดื่มกับผู้หญิงอื่นแบบนี้ คุณป้าจะรู้ไหมว่าลูกชายคุณป้า เป็นคนแบบนี้ ภรรยาเค้าคงจะเสียใจมากที่รู้ว่าสามีทำตัวแบบนี้ ยิ่งคิด
เสียงกริ่งหน้าบ้านรัวๆในช่วงสองทุ่ม คนงานกลับหมดแล้ว มีเพียงสองแม่ลูกอยู่ตามลำพัง วินมองเข้าไปด้านในบ้าน มีแสงไฟเปิดสว่าง ห้องทำขนมก็ยังเปิดไฟสว่างอยู่ เสียงประตูหน้าเปิด ใบปอยื่นหน้าออกมา"มีอะไรคะ "เสียงถามห้วนๆ"แม่ให้เอาถาดมาใส่ขนมที่สั่งไว้ "เค้าตอบเสียงห้วนไม่แพ้กัน เปิดรั้วจะเอารถเข้าไปจอดขวาง เห็นมั้ย เค้าสั่ง พอใจมองถนนแล้วถอนหายใจ ถ้าจอดแปปเดียวขวางหน้าบ้านคงไม่เป็นไร แต่ถาดหลายใบ คงต้องใช้เวลาหลายนาที มือบางไขกุญแจ เปิดรั้วให้เค้าเข้ามา วินขับรถมาจอด เปิดท้ายรถยกถาดใบสวย 5ใบออกมา"วางตรงไหน จะยกไปให้ "เธอเดินนำเค้ามาที่ห้องขนม เปิดประตูให้เค้า เอาถาดไปวาง เสร็จแล้วก็นั่งบนเก้าอี้พลาสติก ที่วางใก้ลๆ"ไม่มีน้ำใจจะเสริฟน้ำสักแล้วใช่ไหม "เธอไม่ตอบ แต่เดินไปเปิดตู้เย็น เทน้ำใบเตยใส่แก้ว มาวางไว้ให้เค้า วินดื่มน้ำช้าๆอย่างกวนอารมณ์ ใบปอมองอย่างหยุดหงิด วินวางแก้วลง"ดื่มน้ำแล้วใช่ไหมคะ จะกลับหรือยัง"เธอแถมแกมไล่เค้า "อะไรกันเด็กไม่มีมารยาท ไม่มีสัมมาคารวะ"เค้าบ่นเธออกมาจนได้ ใบปอได้ฟังก็โมโหขึ้นมา"แล้วคุณละ เป็นผู้ใหญ่ยังไง ต่อหน้าอีกอย่าง ลับหลังอีกอย่าง ใบปอพูดออกมาอย่างเ
เสียงทุ้มที่กระซิบข้างหู ยังวนเวียนในสมอง"อยากจูบใบปอ"เค้าอยากจูบเธอ สายตาฉ่ำหวาน นั่งมองหน้ากระจก คุณวินจูบเธอ เธอจูบกับเค้า ก่อนประตูรั้วจะปิดลง เค้ายังบอกกับเธออีกว่า"ต่อไปนี้ ถ้าไม่อยากให้พี่ไปจูบใคร ใบปอก็ต้องให้พี่จูบนะ"เธอฝันไปใช่ไหม เค้ายังโสด เค้าไม่มีภรรยา แล้วเค้าก็จูบกับเธอ ใบปอจูบกับเค้า จูบของเค้าลึกล้ำ ดูดดื่ม เธอกำลังตกหลุมพรางเค้าแล้ว ใบปอคิดในใจ มือบางคว้าแทปเล็ต เสริชชื่อเค้า ภาพปรากฎตรงหน้า ประวัติยาวยืด วิน ลูกชายคนเดียว สถานะโสด แต่ไม่สด เค้าหล่อ รวย และ เจ้าชู้มากภาพในกูเกิล กว่าร้อยภาพ ทั้งหมดมีแต่ภาพคู่ของเค้า กับผู้หญิงหลากหลายคน ใบปอมองภาพตรงหน้า แล้วนิ่งอึ้ง สุดยอดคาสโนว่าตัวพ่อ ของเมืองไทย นี่คือฉายาของเค้า ใจที่เต้นแรงเมื่อสักครู่กลับห่อเหี่ยวขึ้นมาอย่างน่าตกใจ เมื่อเห็นภาพเหล่านั้น จูบของเค้าที่ให้กับเธอ มันคงไม่ได้มีความหมายอะไรใช่ไหม ใจของเธอเต้นแผ่วลงอย่างน่าประหลาดใจวินกลับบ้านด้วยความรู้สึกอันหลากหลาย เค้าจูบเด็กคนนั้นไปแล้ว สาวน้อยแม่ม่ายลูกติดด้วยซ้ำ แต่จูบไม่เป็น วินยิ้มอย่างอารมณ์ดี สายตาเว้าวอน วอนขอ ยังติดตาเค้าอยู่ ถ้าไม่กลัวจะตกใจ จะปล
พอใจ นอนตั้งแต่สองทุ่มทุกวัน ใบปอ เข้าไปอ่านนิทานให้พอใจฟังได้ไม่ถึงครึ่งเรื่อง ลูกสาวตัวน้อยก็กลับสนิทไปในทันที ใบปอใจเต้นตุบตับเธอไม่ปฎิเสธว่าเธอตื่นเต้นและรอคอยให้เค้ามา เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น เธอลุกออกไปดู เค้ามาแล้ว วินอาบน้ำเปลี่ยนชุด เป็นเสื้อยืด กางเกงขาสั้น ดูสบายๆในลุคนี้แต่หล่อมาก เค้าขับรถเข้ามาจอด มือหนารวบถุงอาหารมาไว้เต็มมือ"กินข้าวหรือยัง " เธอพยักหน้าแทนคำตอบ"พี่ซื้อกับข้าวมาเยอะเลย กะว่าจะมากินกับใบปอ กับพอใจ"เรากินตั้งแต่ยังไม่หกโมงเย็นค่ะ ที่บ้านนอนเร็ว เพราะต้องตื่นเช้า"เธอบอกเค้า "คุณวินจะทานอะไรคะ หนูจะจัดใส่จานให้"เธอถาม วินส่ายหน้า คว้าเอวบางเข้ามากอด"เรียกใหม่สิ ใบปอ เรียกพี่ว่าอะไรนะ ""คุณวิน"สิ้นเสียง เค้าจูบปากเธอเบาๆ"ต่อไปนี้ ถ้าเป็นคุณวินหนึ่งคำจุ๊บหนึ่งที ทุกที่ทุกเวลา ตกลงไหม "เธอส่ายหน้า เหมือนไม่ยอมรับ "ถ้าไม่เชื่อพี่ ลองได้เลยใบปอ " เค้ายิ้มกริ่มใส่เธอ อย่างอารมณ์ดีกว่าสองชั่วโมงที่อยู่ด้วยกัน เธอแนบชิดกับเค้าบนโซฟาตัวเก่า พัดลมพัดเอื่อยๆ เหมือนกับเค้าจะมาอยู่ผิดที่ผิดทาง บ้านหลังเก่าของเธอ กับคุณชายอย่างเค้า มองยังไงก็ไม่เข้ากันสักนิ
พอใจยิ้มร่า อย่างดีใจที่เจอลุงวิน"ลุงวินขาาา"เสียงหวานมาก่อนตัว ก่อนจะโผเข้ามากอด อย่างดีใจ ใบปอมองภาพนั้นแล้ว อดหมั่นไส้ไม่ได้ อ้อนกันจริงเชียว"พอใจเรียกเสียงหวาน แล้วแม่พอใจไม่เห็นเรียกเสียงหวานบ้างเลย"วินถามอย่างยั่วเย้า ก่อนจะวางถุงกับข้าวลงบนโต๊ะ ใบปอมองค้อน ก่อนจะเรียก"ลุงวินขาาา"บ้าง พอใจหัวเราะขำ วินเดินเข้ามาใก้ล แล้วบอกว่า"พอใจเรียกแล้วกอด แม่พอใจเรียกแล้วทำไมไม่กอด"ใบปอเดินหันหลังเข้าครัวทันที วินเดินตามเข้าไป แล้วรวบเอวบางจากด้านหลัง ซุกไซ้ลงกับคอขาว สูดกลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ" ชื่นใจจัง แล้วทำไมใส่เสื้อปิดคอขนาดนี้ "วันนี้ใบปอใส่เสื้อคอเต่า แขนกุด ผ้ายืด ยิ่งรัดให้เห็นหน้าอกเด่นชัด เธอตอบเค้าเบาๆว่า"คอเป็นจ้ำเต็มไปหมด อายคน"เค้าหันตัวเธอมาสบตา "ดีละ คืนนี้จะทำรอยในเสื้อ จะได้ไม่ลำบากเวลาแต่งตัว "พูดแล้ว ก็ไล้นิ้วชี้ภายนอกเสื้อผ่านหน้าอกไป อย่างทำเครื่องหมายว่า บริเวณนี้จะโดนทำรอยในคืนนี้ทั้งสามทานอาหารเย็นบนโต๊ะ ญี่ปุ่นตัวเล็ก พอใจทานอาหารเก่ง ไม่เลือกกิน ขอให้ไม่เผ็ดพอใจกินได้ทุกอย่าง ใบปอบอกกับเค้าหลังจากที่โทรมาถามว่าจะกินอะไรตอนเย็น เค้าจะซื้อเข้า
วิน มองคนใต้ร่างเค้าที่ตัวอ่อนระทวย เสื้อตัวนอกและตัวในปลิวออกจากตัวไปแล้ว แสงไฟสลัวในห้องทำให้มองคนตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนละมุน แก่นกลางกายของเค้าขยายพองขึ้นจนถึงขีดสุด ใบปอมองเค้าอย่างเขินอาย วินถอนปากออกจากปากเธอขยับตัวขึ้นเล็กน้อย เพื่อปรับท่าทาง ก่อนจะดึงซิบกางเกงลง ดึงกางเกงออกจากสะโพก ใบปอนอนมองอาการของเค้าแล้ว แอบหลบสายตา วินคว้ามือบาง มาจับแก่นกายของเค้า เสียงกระซิบบอกเธอข้างหู"จับสิปอ สัมผัสตัวตนของพี่ ทำความคุ้นเคยกับมัน ด้วยมือของปอ"ใบปอจับแก่นกลางกายที่อุ่นร้อนในมือ แม้จะมีชั้นในกั้นขวาง แต่ความใหญ่ และ ความยาว ที่เธอได้สัมผัส ทำเอาเธออดใจเต้นร้วไม่ได้"ใหญ่ดีไหม "เค้าถาม หน้าไม่อาย มาถามคนอื่นได้ไง ว่าใหญ่หรือเปล่า ใบปอบ่นเค้าในใจ มือของเค้า ลูบเนินเนื้อเธอเบาๆ มือเธอจับของเค้า มือเค้าจับเนินของเธอ ปากประกบจูบเป็นระยะ ใบปอรู้ถึงความชุ่มชื่น บริเวณชั้นในของเค้า หัวใหญ่ผงกสู้มือ แล้วยังมีน้ำเปียกลื่นซึมออกมาอีกด้วย ใบปอใช้นิ้วลูบส่วนหัวเบาๆ วินร้องครางออกมา"พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ ใบปอ มีอารมณ์สุดๆเลย"ใบปอรีบปล่อยมือทันที เธอดันตัวออกจากตัวเค้า วินขยับลุกขึ้นตามเธอมือใหญ่ร
เสียงร้องเพลงเดินเข้าบ้านมาอย่างอารมณ์ดี ทำให้คนเป็นแม่เพ่งสายตามอง"สงสัยหิมะจะตกกรุงเทพ ก็คราวนี้แหละ ลูกชายฉัน กลับมานอนบ้านทุกวันเป็นเดือนแล้ว "เสียงคุณวิภาวี แซะลูกชาย"ไม่ดีหรอแม่ วินกลับมานอนบ้าน ""ดีสิลูก วินทำตัวดีแปลกๆจนแม่กลัว ""กลัวอะไรแม่ วินไม่ไปทำลูกสาวใครเค้าท้องหรอก ไม่ต้องกลัว"แม่มองหน้าลูกชายที่มีรอยยิ้มพราว แววตาระยับเหมือนอารมณ์ดีสุดขีด"วินมีแฟนหรอ " แม่ถามอย่างกล้าๆกลัวๆ ทั้งที่ใจทั้งใจ อยากให้ลูกแต่งงานมีครอบครัว แต่อีกใจก็อดหวงไม่ได้ ลูกชายไม่ตอบออกมาเป็นคำพูด แต่ส่ายหน้าน้อยๆ"ไม่มีตอนนี้แต่อนาคตยังไม่แน่""ไม่มีตอนนี้แต่อนาคตยังไม่แน่"คนเป็นแม่ทวนคำพูดลูกชาย"หมายความว่าไง วินคิดจะมีแฟนเป็นจริงเป็นจังแล้วหรอ" แม่เสียงสูงใส่ลูกชาย ที่ลุกขึ้นเดินขึ้นไปชั้นสองแล้วไม่ตอบอะไรออกมาร่างกายแข็งแรงเปลือยเปล่าใต้สายน้ำอุ่น ภาพคนตัวเล็กร่างขาวบาง หน้าอกขาวผ่องปรากฎแก่สายตา กลิ่นเนินเนื้อหอมกรุ่นยังติดจมูกอยู่จนถึงตอนนี้เธอเหมือนสาวน้อยวัยแรกแย้ม ดูไร้เดียงสา รสจูบที่จูบตอบไม่เป็นด้วยซ้ำ ทำเอาเค้าแทบจะหมดความอดทน เสียงครางเบาๆ ยามเค้าดูดเคล้น ยังคงได้ยินในหู มือหน
ร่างผอมบางผิวขาวผ่อง สวมเดรสสั้นสีฟ้าอ่อนดูสวยหวาน ผมยาวดัดคลอเคลียเป็นลอนเกลียวประดับด้วยกิ้บแบรนด์หรู สวมรองเท้าส้นสูงดูสง่างาม มือเกี่ยวแขนคนข้างๆอย่างประหม่า วินมองเมียอย่างชอบใจ"พี่วินคะ ใส่ชุดแบบนี้ใบปอไม่มั่นใจเลย"เสียงภรรยาสาวเอ่ยออกมา คล้ายจะไม่มั่นใจ"เมียพี่สวยที่สุด น่ารักที่สุด"เค้าปลอบเธอแล้วสบตา อย่างมีความหมาย แพทกับณัฐฎ์ ยืมมองคนทั้งคู่ที่เดินเข้ามา แล้วอมยิ้ม ต่างทักทายกันอย่างคุ้นเคย วันนี้เป็นงานฉลองครบรอบ สิบปีร้านเพชรชื่อดัง พวกเค้าได้รับบัตรเชิญมาร่วมงาน ในฐานะลูกค้า คู่ค้า ในการทำธุรกิจ พ่อแม่ลูกอ่อนทั้งสามต้องออกมาจากบ้านทั้งที่ปกติแล้วน้อยครั้งนักที่จะมาร่วมงานวันนี้ งานวันนี้จัดที่ชั้นลอยฟ้าของThe sky ณัฐฎ์ แอบแซวน้ำหวานว่า คืนนี้พี่จะพาหวานรำลึกความหลัง ครั้งแรกของเราน้ำหวานที่วันนี้สวมชุดสีครีม ดูขาวผ่องไปทั้งตัว มือหนาของสามีโอบเอวไม่ห่างกาย แพทส่งแก้วเหล้าให้หนุ่มๆ สายตาของทั้งวิน และณัฐฎ์ สองหนุ่ม มองเมีย เหมือนจะถามว่า ดื่มได้ไหม พอเมียสบตาพยักหน้าน้อยถึงได้กล้าหยิบ พี่แพทพี่ใหญ่สุด แซวออกมา"ไอ้พวกนี้กลัวเมีย"แล้วหัวเราะออกมา รินหันไปมองสบตาพี่แพ
เสียงลูกชายยื่นคำขาดกับแม่ยืนยันว่าจัดงานแต่งเล็กๆเท่านั้น จะไม่เลี้ยงฉลองใหญ่โต เพราะใบปอเริ่มท้องใหญ่ แถมยังเริ่มแพ้มากแล้วด้วยช่วงเช้าแทบจะลุกไม่ไหวเนื่องจากอาการวิงเวียนคลื่นไส้ เพิ่งจะมาออกอาการตอนท้องได้เกือบสามเดือนแล้ว วินแทบจะไม่เป็นทำอะไรเพราะห่วงใบปอเหลือเกิน อาการหน้าซีดเซียว ช่วงเช้าถึงเที่ยง แถมยังทานอาหารได้น้อย คนเป็นสามีทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่คอยปลอบใจวินนั่งมองเมียด้วยความสงสาร มือหนาลูบหน้าที่ซีดเซียว ปากประทับจูบที่หน้าผากขาว เสียงทุ้มถามอย่างเป็นห่วง''อยากกินอะไรไหม อ้วกออกมาหมดแล้ว "เค้าอยากจะแพ้แทนเมียจริงๆวินคิดในใจ เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น วินออกไปดู รับแก้วน้ำมะนาวเข้ามา แม่บ้านบอกว่า คุณวิภาวี ทำมาให้คุณใบปอวินพยักหน้ารับ มือหน้าประคองเมียให้จิบน้ำมะนาว รสชาติเปรี้ยวอมหวานนิดๆ ลดอาการอาเจียนได้ดี แถมกระตุ้นอาการอยากอาหาร ใบปอซุกอกกว้าง กอดเค้า แล้วเงยหน้ามอง"กินชาบูร้อนๆได้ไหมคะ "เสียงอ้อน ออกจากปาก วินพยักหน้า ยิ้มอย่างยินดี กดกริ่งลงไปข้างล่าง สั่งแม่บ้านให้เตรียมชาบูไว้ ถ้าเสร็จแล้วให้รีบบอกด้วย"พี่เป็นห่วงใบปอมากๆ งานแต่งแค่สวมแหวน รดน้ำสังข์
คุณวิภาวี ร้องกรี้ดด้วยความดีใจ ที่ได้เห็น ที่แผ่นอัลตร้าซาวน์ ที่ลูกชายนำมาอวด ใบหน้าของคุณย่ายิ้มกว้างออกมา หลังจากเห็น รายละเอียด ที่ลูกชายอธิบายให้ฟัง"นี่ไงครับ จิ๋วๆ นี่ไง " ความดีใจ ที่จะมีหลาน ทำให้คุณวิภาวีน้ำตาคลอหน่วยในดวงตา แล้วจับมือลูกสะใภ้ ที่ทำหน้า ไม่ค่อยถูก เพราะมีหลากหลายความรู้สึกปะปนกัน"ใบปอ เป็นอะไรไปลูก บอกแม่มาสิ " คุณวิภาวี จับอาการของลูกสะใภ้ได้ จึงถามออกมา ด้วยความเป็นห่วง"พี่วินบอกว่า ใบปอท้องแล้ว ต้องรีบจัดงานแต่งงานทันทีค่ะ "ถ้าจะพูดกันตามจริง ตอนนี้เธอก็เป็นภรรยาของเค้าตามกฎหมายนั่นแหละ แต่ว่า การจัดงานแต่งงาน มันเป็นเรื่องใหญ่มาก"ไม่ต้องห่วงเลย เดี๋ยวแม่จะจัดการเอง เอาให้ใหญ่โต สมฐานะไปเลย "รถตู้คันหรู แล่นมาจอดในบ้านหลังใหญ่ วินลงจากรถ แล้วรับแม่ลงมา ต่อด้วย พอใจ และคนสุดท้าย ใบปอ ร่างผอมบางตอนนี้เริ่มอวบอิ่มขึ้นมาเนื่องจากน้ำหนักตัวที่เพิ่มมากขึ้น พอใจจูงมือคุณย่าเดินเข้าบ้านคุณย่ากิมฮวยด้วยความคุ้นเคย หลังจากที่เคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว คุณกิมฮวย มองวินที่โอบเอวสาวน้อยเข้ามาท่าทีหวงแหน ก็อดที่จะค้อนใส่ไม่ได้ ท่าทางหลงน่าดู สายตามองตาปรอยเชียว ทั้
ร้านขนมไทยเล็กๆ ที่ตอนนี้ออร์เดอร์แทบจะล้นมือ ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของใบปอและพอใจดีขึ้นมากกว่าเดิม รายได้ที่หามาได้จากน้ำพักน้ำแรง ถูกเก็บออมเอาไว้ เพื่ออนาคตของลูกสาว แม้ว่าตอนนี้ คุณพสุธร แจ้งว่า คุณวิน จัดการเรื่องบัตรเครดิต ให้ใบปอเป็นที่เรียบร้อย และสำหรับเด็กหญิงพอใจ ค่าเล่าเรียน และค่าใช้จ่ายต่างๆ คุณวินก็จัดการเอง แต่เพราะความเกรงใจ เรื่องเงินทอง เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ทำให้ พอใจ ยังคงใช้เงินส่วนตัวของตัวเองอยู่พนักงานในบ้านที่เป็นลูกจ้างทำขนม มองดู คู่รัก ที่เหมือนจะมีปัญหากัน หลังจากที่ คุณวินกลับมาที่บ้านในช่วงเย็น เสียงพูดคุยกันเรื่องค่าใช้จ่าย ทำให้คนที่อยากรู้ เงียบกริบ เพื่อ ฟังบทสนทนา"พี่ใส่บัญชีให้ใบปอไปแล้ว แล้วใบปอก็ไม่เคยเบิกเงินมาใช้เลย ใบปอเอาเงินที่ไหนใช้ "เงินเดือนห้าหลัก ที่เค้าให้เลขาจัดการให้เธอทุกเดือน ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดใด รวมถึง เงินในบัตรเครดิต ก็ยังไม่มียอดเรียกเก็บ เลยสักยอด"ใบปอทำแบบนี้ ได้ยังไง "เธอยิ้มหวาน ออดอ้อนเอาใจ แล้วขยับเข้าไปกอดเค้า"ใบปอมีรายได้ ใบปอหาเงินได้ รายได้ของใบปอ มีพอสำหรับใช้จ่ายค่ะ ส่วนเงินของพี่วิน ใบปอขอเก็บออมเอาไว้น
เด็กหญิงพอใจ มองบ้านที่เปลี่ยนไปอย่างมาก แล้วก็ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข โลกขอเธอ ที่เคยเป็นมา มีเพียงแม่จ๋า คนเดียวเท่านั้น แต่หลังจากที่มีลุงวินเข้ามา ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไปมาก และจนถึงตอนนี้ เธอมีคุณย่าขา และคุณปู่ กับพี่ๆอีกหลายคน ที่ช่วยดูแลเธอ อย่างดี"ว้าว สวยจังเลยค่ะ " ห้องนอนเล็กๆ ที่แม่จ๋า ปรับปรุงให้ใหม่ ทำให้เด็กหญิงตาโต ขึ้นมาหลังจากที่ได้เห็น ที่นอนเล็กๆ มีผ้าปูที่นอนลายเจ้าหญิง และมุ้งกรโจมสีชมพูหวาน ของเล็กๆน้อยๆ ที่แม่จ๋า ทำให้ มันทำให้เธอ หัวใจพองโต"สวยที่สุด สวยมากๆ มากๆเลยค่ะ แม่จ๋า " พอใจร้องขึ้นมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง ตาเป็นประกาย เธอไม่ได้กลับมาบ้านหลายวัน เพราะไปอยู่บ้านคุณย่ามา คุณย่าพาไปบ้านเพื่อน ไปเจอคุณย่าหลายๆคน ที่บ้านหลังใหญ่ พอใจจำชื่อคุณย่า ได้เกือบหมดทุกคน"ชอบไหมคะ พอใจ " ลุงวินถามเสียงเบาๆ แล้วนั่งลง ที่พื้น ก่อนจะหยิบรูปภาพ ที่อยู่ในกรอบรูปเล็กขึ้นมาให้ดูรูปเราทั้งสามคน ถ่ายด้วยกัน ที่เขาใหญ่"อุ้ย พอใจ แม่จ๋า แล้วก็ลุงวิน " เด็กหญิงเสียงหวาน มองดูรูปตรงหน้า แล้วยิ้มให้ลุงวิน ที่ดึงตัวเธอ มานั่งที่ตัก"พอใจ พอใจรักลุงวินไหมคะ " เด็กหญิงพยักหน้า แล
คุณวิภาวีที่เดินสายเห่อหลานสาว พาไปโน่นมานี่ ยึดเอาไว้กับตัวเอง ไม่ยอมให้ห่างไปไหน คนที่ได้ผลประโยชน์ที่สุดในเรื่องนี้ คงจะหนีไม่พ้นลูกชายตัวแสบ ที่ตอนนี้ ไม่ยอมห่างเมียไปไหนเลยบ้านหลังเล็กที่เคยเป็นที่พักอาศัยและทำขนม ถูกจัดใหม่จนแทบไม่เหลือเค้าโครงแบบเดิม กล้องวงจรปิดนับสิบตัวที่ติดเอาไว้คอยดู ทีมงานทำขนมที่ตอนนี้เพิ่มมาเกือบสิบคนแล้ว ห้องทำขนมที่เล็กแคบ ถูกต่อเติมออกไปจนเต็มพื้นที่ แล้วก็ติดแอร์ ให้ลูกน้องได้นั่งทำงานกันอย่างสบายๆ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น รวดเร็วมาก หลังจากที่คุณวิภาวีทราบเรื่อง และ พูดกันเข้าใจดีแล้ว ใบปอก็รุ้สึกว่า ตัวเอง ได้มีครอบครัวใหม่ที่สมบูรณ์มากจริงๆออร์เดอร์ขนมมากขึ้นเป็นทวีคูณ แต่เจ้าของร้าน เหนื่อยน้อยลง เพราะ มีคนที่ช่วยคิด คำนวนต้นทุนและกำไร แถมยังเพิ่มค่าแรงไปอีกด้วย มือบางที่กำลังกดเครื่องคิดเลข และจดรายละเอียด เพื่อจะแจกจ่ายงาน สวมแหวนวงเล็ก ที่แสนน่ารัก เอาไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย"เสร็จหรือยัง ร้อน อยากอาบน้ำ ""ก็ไปอาบสิคะ ใบปอทำงานอยู่ " เธอชี้ที่กระดาษ ตรงหน้า แต่เค้ากลับไม่ยอมมือเรียวขาวจัด ค่อยๆ ถอดนาฬิกาแพงออก วางบนโต๊ะ แล้วปลดกระดุมเสื้อทำงานช้
คุณวิภาวี พาหลานสาวหมาดๆไปเดินช้อปปิ้งห้างดัง เสียงเรียก คุณย่าคะ คุณย่าขา ทำเอานางปลื้มปริ่มอิ่มใจคุณย่าขาเลือกซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ ตุ๊กตา ของเล่น และเตียงนอนเจ้าหญิง ให้อย่างมีความสุข พอใจยิ้มกว้าง แต่ก็กลัวแม่จ๋าจะดุ เพราะว่าแม่จ๋าบอกว่าแม่จ๋าทำงานเหนื่อย กว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท เวลาพอใจอยากได้อะไร ให้พอใจคิดก่อนว่าอยากได้มากมั้ย ถ้าอยากได้ไม่มาก ก็ยังไม่ต้องซื้อ แต่ถ้าพอใจอยากได้มาก ยังไม่เคยมี และมีประโยชน์ แต่ต้องราคาไม่แพงด้วย แม่จ๋าจะซื้อให้แต่วันนี้คุณย่าไม่ถามพอใจสักคำ ว่าพอใจอยากได้หรือป่าว เสื้อผ้าลายเจ้าหญิง ชุดกระโปรงน่ารัก รองเท้าสวยๆหลายคู่ ที่พี่ๆพนักงานหยิบมาให้คุณย่าเลือก คุณย่าก็เพียงแต่มอง แล้วให้พอใจลองทาบดู พอขนาดพอดี หรือใก้ลเคียงกับที่พอใจจะใส่ได้ คุณย่าก็พยักหน้าอย่างเดียวพี่ๆก็ยิ้มดีใจ แล้วหยิบตัวอื่นมาอีกหลายตัว เสียงพอใจเล่าให้คุณย่ากิมฮวยฟัง คุณกิมฮวยฟังไปยิ้มไป แถมยังมองหน้าเพื่อนรัก ที่กลั้นหัวเราะอยู่อย่างอดไม่ได้ พอเล่าจบ แม่หนูน้อยก็จิบน้ำหวานอึกใหญ่ คล้ายกับเหนื่อยเต็มที่ ทำท่าทางกิริยา น่าเอ็นดู นางกิมฮวยบอกเพื่อนรัก คุณวิภาวี ตอบเบาๆ"แม่เค้าเล
ใบปอที่ได้ยินทุกคำพูดของคุณวิภาวี ก็น้ำตาร่วงหล่นออกมา ความจริงแล้ว ที่คุณวิภาวี มาหาเธอ พร้อมกับพูดถึงเรื่องความสัมพันธ์ของลูกชายท่าน ก็ทำให้เธอหวาดกลัวเหลือเกิน เพราะรู้อยู่เต็มอก ว่า ครอบครัวที่มีฐานะ มีชาติตระกูล มีคนนับหน้าถือตา อย่างครอบครัวคุณวิน กับ เธอ แตกต่างกันมาก แต่สิ่งที่ ใบปอได้ยินจากปากของคุณวิภาวี ทำให้เธอ ร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม"ใบปอ ตาวิน เค้าบอกแม่ ว่าเค้ารักหนู เค้าจริงจังกับหนู เค้าบอกว่า เค้าจะไม่มีวันเลิกกับหนู " มือนุ่มนวลที่สวมแหวนเพชรราคาแพง ลูบผมของเธอเบาๆ ด้วยความเอ็นดู เหลือเกิน"คนอื่นจะคิดยังไง ช่างเค้า ถ้าวินเลือกแล้ว วินต้องหนักแน่น แม่รู้มาว่า พอใจเป็นหลานสาวใช่ไหม "เธอน้ำตาร่วงหล่น แล้วพยักหน้า ตอบรับ คนอื่นจะมองเธอยังไง เธอไม่สนใจหรอก เธอจะเลี้ยงพอใจให้ดีที่สุด ในฐานะแม่ของพอใจ ไม่ใช่ในฐานะ น้าสาว และความสัมพันธ์นี้ จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง เด็ดขาด"เมื่อก่อน ใบปอ คือใบปอ แม่ของพอใจ แต่ตอนนี้ ใบปอเป็นแฟนวิน คงมีคนอื่น พูดเรื่องใบปอ พอใจ กันสนุกปากไปหมด แต่สำหรับแม่แล้ว ใบปอ มีหัวใจ ที่หนักแน่นเหลือเกิน แล้วแม่ ก็อยากให้ใบปอมั่นใจว่า ถ้าแต่งเข้าบ้านเ
คุณวิภาวี มองภาพตรงหน้าที่พสุธรส่งมาให้ดู นัยน์ตามีน้ำตาคลอ วินของแม่ ทำไมทำแบบนี้ ภาพลูกชายคนเดียวของนาง จับจูงใบปอและพอใจ เดินลงจากรถเดินเข้าไปที่บ้านพักของนางที่เขาใหญ่ ภาพวินปิ้งบาร์บีคิว รอยยิ้มกว้างที่น้อยกว่าน้อยที่ใครจะได้เห็นภาพวินอุ้มพอใจ มืออีกข้างจับใบปอ และอีกหลายๆภาพ บรรยายได้มากกว่าคำพูดถึงความสนิทสนมลึกซึ้งของคนในภาพ เมื่อเช้าลูกชายถือกระเป๋าเดินทางใบเล็กลงมา บอกแม่กับพ่อว่า วินจะไปเขาใหญ่ นางก็ไม่ได้สะกิดใจอะไร แต่มานึกได้ว่าร้านคุณมณีก็ปิด ทั้งคู่อาจจะไปด้วยกัน แล้วก็จริงดังคาด พากันไปจริงๆด้วย หัวใจคนเป็นแม่เต้นรัวตุบตับ วินนะวิน นางได้แต่พึมพำในใจคนเดียววินพาสองแม่ลูกมาส่ง ทั้งสามคนเต็มอิ่มไปด้วยความสุข วินช่วยเก็บของเข้าที่ จนเสร็จเรียบร้อย ใบปอซื้อขนมมาฝากคนงานหลายอย่าง เสียงพอใจคุยงุ้งงิ้งว่าอยากไปเที่ยวอีก ยังไม่อยากกลับ ลุงวินรับปากว่าจะพาไปอีกแน่นอน เค้าสั่งให้เธอนอนตั้งแต่หัวค่ำ เพราะพรุ่งนี้ต้องไปตื่นแต่เช้า พอใจต้องไป รร.ด้วย ใบปอกอดเค้าอย่างแสนรัก เธอกอดเค้าที่หน้าบ้านตอนออกมาส่ง วินสบตาแล้วบอกว่า"พี่รักพอใจ แล้วก็รักแม่พอใจด้วย"ใบปอกอดเค้าอีกครั้ง พอแ