LOGINShare
14 ป่วยท่าไหน
Last Updated:
2025-03-15 20:24:26วันต่อมา
"นิสา นิสาเป็นยังไงบ้างลูก" เสียงนิดาแม่ของชนิสาถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงลูก "แม่" เมื่อเธอลืมตาขึ้นมา ก็เห็นว่าเป็นแม่เธอที่เรียกอยู่ข้างๆ "ทำไมถึงไปกินปลากะพงได้ละลูก" แม่เธอถามอย่างคนใจเย็น "ฮึกๆ นิสาเผลอไปกินจ้ะแม่" เธอเลี่ยงที่จะพูดความจริงดีที่สุด "ร้องไห้ทำไมลูก" เมื่อเห็นว่าเธอร้องไห้แม่เธอก็สวมกอดเธอเอาไว้ "นิสากลัวว่าจะตาย นิสากลัวจะไม่ได้เห็นพ่อกับแม่อีก ฮือๆๆ" เพราะเป็นสิ่งเดียวที่เธอกลัวที่สุดในชีวิตแล้ว "ไม่ต้องร้องไห้นะลูก นิสาปลอดภัยแล้ว หมอบอกแม่ว่าให้นอนดูอาการอีก 2 วันค่อยกลับได้" "เป็นว่าต้องอยู่โรงพยาบาล 3 วันเลยหรอจ้ะแม่" "ใช่ลูก อีกสักคืนสองคืน ให้ผืนแดงมันหยุบลงด้วย" "แล้วนี่แม่มาได้ยังไง พ่ออยู่กับใครจ้ะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงพ่อ "แม่ฝากไว้กับป้านุช แม่โทรมาหานิสาเมื่อเช้า หนูที่ชื่อแตงกวาเป็นคนรับสาย และบอกว่านิสานอนอยู่โรงพยาบาล แม่เลยรีบมาแต่เช้าเลย" "โธ่ แม่ ไม่เห็นต้องลำบากทิ้งพ่อมาเลย นี่ก็ไกลด้วย" "ทำยังไงได้ แม่เป็นห่วงลูก" แม่เธอพูดพร้อมลูบหัวเบาๆ "ขอบคุณนะจ๊ะแม่ นิสาก็ยังใจไม่ดีอยู่จริงๆ นิสากลัว กลัวจริงๆ" เธอพูดพร้อมกับกอดแม่เธอไว้แน่น "ไม่เป็นไรนะลูก คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองนะ" "แล้วที่พ่อจะไปหาหมอละจ้ะแม่" "ไม่เป็นไร เดี๋ยวตาวันพาไป ไม่ต้องห่วง" "จ้ะ นิสาโอนเงินให้ให้แล้วนะ แม่อยากกินอะไรอร่อยๆ ก็กินนะจ๊ะ “ "แม่ว่าแม่ประหยัดเงินไว้ดีกว่า ลูกก็เก็บไว้ใช้บ้างนะ ส่งมานี่มีใช่บ้างไหม" แม่เธอพูดด้วยความเป็นห่วง "มีจ้ะ แม่ไม่ต้องห่วง" ความจริงก็แทบจะไม่มีหรอก เธอให้พ่อแม่เธอไปบ้าง และอีกส่วนหนึ่งก็ฝากประจำเป็นเงินเก็บไว้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ เธอก็อาศัยกินอาหารที่รีสอร์ท และก็แทบไม่ซื้อเสื้อผ้าเลย เพราะยังไงก็ได้ใส่แต่ชุดยูนิฟอร์มพนักงาน ส่วนเครื่องสำอางค์ อะไรที่สวยๆ งามๆ คุณขุนเขาเขาจะเป็นคนซื้อมาให้เธอทั้งหมด คงสมเพชที่เธอสภาพแย่แบบนี้ละมั้ง "แต่แม่ว่านิสาเก็บไว้ใช้อีกสักหน่อยก็ดีนะลูก" แม่ของเธอพูดพร้อมกับลูบหัวเบาๆ "ไม่เป็นไรจ้ะแม่ แม่ไม่ต้องคิดมากเรื่องเงินแล้วนะ ที่นิสาส่งให้แม่ใช้ได้หมดเลย แล้วที่ดินเรา เมื่อนิสาทำงานให้เขาครบ 2 ปี แล้วเขาจะคืนให้เราอย่างที่นิสาบอกแม่ไป" สองแม่ลูกก็กอดกันด้วยความรักความคิดถึง เธอบอกแม่ของเธอว่า เธอมีงานดีๆ ทำในไร่ 'สุขสมบูรณ์' และเมื่อทำงานให้เจ้านายนั่นคือ คุณขุนเขา ครบ 2 ปี คุณขุนเขาก็จะคืนที่ 6 ไร่ของเธอให้ ซึ่งเธอก็ไม่กล้าบอกจริงๆ ว่าเธออยู่ในฐานะนางบำเรอ และพ่วงด้วยตำแหน่งคนรับใช้... 3 วันผ่านไป ณ ไร่สุขสมบูรณ์ เมื่อรถแล่นเข้ามาจอดที่หน้ารีสอร์ท พนักงานหลายคนก็เดินกู่ เข้ามารอถามอาการของชนิสาเต็มไปหมด จนเธอยิ้มออกมาอย่างสดใส แตงกวาที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ยิ้มตาม "นิสา,พี่นิสา,หนูนิสา,น้องนิสา" สรรพนามเรียกที่ต่างกัน แต่ก็ถามอาการของเธอในเรื่องเดียวกัน ส่วนคนที่ไม่ชอบเธอก็มองด้วยสายตาที่ผิดหวัง ว่าเธอไม่เป็นอะไรมาก "หนูนิสาอย่ากินปลาอีกนะ ลุงใจคอไม่ดีเลย ตอนนทีบอกว่า หนูหายใจไม่ออก" ลุงเจิมพูดขึ้น "ขอบคุณมากนะคะลุงเจิม ไม่กินแล้วค่ะ" "ป้าก็ว่า หนูนิสามาถามหาปลา ป้านี่ใจคอไม่ดีแล้ว ขวัญเอยขวัญมานะลูก" ป้าภาคนงานอวุโสเอ่ยขึ้นกับเธอ "ขอบคุณมากนะคะป้าภา" "ทุกคนโว้ย ต่อไปนี้ห้ามใครเอาเมนูปลาให้หนูนิสากินนะ เลี่ยงได้เลี่ยง ห้ามเอาเข้าใกล้เด็ดขาด" เสียงลุงเจิมดังขึ้น เสียงทุกคนพูดจารับทราบเป็นเสียงเดียวกันอย่างพร้อมเพียง เมื่อครั้งหนึ่งที่เธอเผลอกินน้ำซุปปลา ตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่แรกๆ โชคดีที่ตอนนั้นมันเป็นแค่น้ำซุป ไม่ถึงขั้นกินเยอะแบบนี้ แค่กินยาแก้แพ้แล้วก็นอนพักผ่อนก็หาย แต่คนงานก็ยังตกใจกันถึงตอนนี้ เธอดีใจมากที่คนงานหลายคน รักและเอ็นดูเธอจริงๆ เมื่อถึงวันที่เธอต้องไปจากที่นี่ เธอคงจะคิดถึงคนที่นี่มากแน่ๆ ... "มาอู้งานอะไรกันตรงนี้" เป็นเสียงของขุนเขาพูดขึ้นมา ทำให้ทุกคนเงียบกันหมด "..." "ไปทำงาน!!!" เขาพูดเสียงดัง จนพนักงานแตกตื่น และแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของใครของมัน แล้วนิสาก็มองหน้านที นทีก็พยักหน้าให้ และเดินแยกกันไปคนละทาง แต่ขุนเขาก็พูดขึ้นซะก่อน "เดี๋ยว!!!" ทั้งสองคนก็หันมาพร้อมกัน "นที มึงไปทำงาน ส่วนเธอตามฉันมา" "คุณขุนเขาครับนิสากำลังไม่สะ..." "มึงไปทำงานของมึง และไม่ต้องยุ่ง" เขาจ้องหน้านทีเขม่ง "แต่คุณขุน..." นทีมองหน้าขุนเขาด้วยความไม่ชอบใจ "ไป!!!" เขาพูดขึ้นเสียงดัง จนชนิสาพยักหน้าให้ นทีถึงได้เดินออกไป "ตามฉันมา" เขาพูดเสียงเรียบ เขาเดินนำเธอกลับมาที่บ้านของตัวเอง เปิดประตูอย่างช้าๆ และเดินไปหยุดที่โซฟา "คุณมีอะไรจะใช้ฉะ..." ทันทีที่เธอพูด เขาก็หันหน้ามาจูบเธอโดยทันที เขาบดปากหนาของตัวเองกับปากบางของเธอ เริ่มด้วยจังหวะที่รุณแรงและก็ค่อยๆ เชืองช้าลง ลิ้นร้อนของเขาก็สอดเข้าไปภายในโพรงปากของเธอ เธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร ปล่อยให้เขาทำอยู่แบบนั้น เนิ่นนานหลายนาที เขาก็ผละออกให้เธอได้หายใจ โดยที่เธอไม่ได้ร้องขออะไร เขามองเธอที่ปากบวมเจ่อ พร้อมกับตาที่แดงก่ำ เหมือนจะร้องไห้ เขาก็หยุดทันที "เธอนี่มัน..." เมื่อเขาเห็นแววตานั้นของเธอ เขาก็ทำอะไรไม่ถูกแล้ว "คุณมีอะไรจะใช้ฉันคะ ฉันจะได้ทำ" "ป่วยไม่ทันไร ลืมหน้าที่ของตัวเองแล้วหรอ" "ไม่ลืมค่ะ แค่จะถามให้แน่ใจว่าจะให้ทำเรื่องอะไร" "หึ ไหนว่าป่วย ไหนว่านอนโรงบาล" "หายแล้วค่ะ พร้อมกลับมารับใช้" "รับใช้ที่บ้าน หรือรับใช้ที่เตียง" "แล้วแต่คุณจะสั่ง" คำพูดที่ดูถูกดูแคลนนี้ ทำให้หัวใจของเธอชาขึ้นมาอีกครั้ง สำหรับเขาเธอก็เป็นได้แค่นี้แหละ 'ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรนะนิสา เธอต้องไม่เป็นไร' เธอได้แต่ปลอบใจตัวเองอยู่ในใจ แม้จะเจ็บปวดมากแค่ไหน ก็ห้ามแสดงออกมา "เก่งหนิ ไปป่วยมาท่าไหนล่ะ ไอ้นทีถึงลางานไปอยู่เฝ้าได้ 2-3 วัน" และเขาก็ยิ้มเย้ยหยันเธอ "ก็ทุกท่านั่นแหละค่ะ" เมื่อเขาไม่ยอมหยุดดูถูกเธอ เธอก็จะตามนั้นกับเขาไป อยากคิดอะไรก็คิดไปเถอะ เธอป่วยปางตายขนาดนี้ยังไม่คิดจะถามไถ่ ไม่เคยใยดีอะไร คนที่นอนด้วยกันเกือบทุกวัน จะไม่รู้สึกอะไรบ้าง นอกจากความใคร่จริงๆ หรอ นทีไม่ได้เป็นอะไรกับเธอเลย เขายังเห็นอกเห็นใจเธอได้ ในฐานะพนักงานที่ไร่เหมือนกัน แต่กับเขาแม้จะถามเธอว่า เธอเป็นยังไงบ้าง ยังไม่มี... "นี่เธอ!!!" เขาพูดขึ้นเสียงดัง "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอไปทำงานก่อนนะคะ บ้านไม่เรียบร้อยเลย" เมื่อพูดจบเธอก็รีบเดินเข้าไปห้องเก็บของ และเอาอุปกรณ์ทำงานบ้าน ออกมาทันที โดยไม่สนใจเขาที่มองเธอตาขวางอยู่ตรงนั้น
Related chapters
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 15 ไม่ยกย่องผู้หญิงแบบนี้
ขุนเขา Talk3 วันผ่านไป เขาและเธอยังมีสงครามเย็นต่อกันอยู่ เธอเงียบทุกอย่าง เขาจะหาเรื่องอะไร เธอก็ทำทั้งหมด ไม่เคยบ่นไม่เคยปฏิเสธอะไรสักอย่าง"พ่อ..." เขาเบิกตากว้างเมื่อเห็นพ่อเขา เดินเข้ามาในบ้าน"อืม""พ่อมาได้ไง" ร้อยวันพันปี พ่อเขาแทบไม่มาที่นี่เลย"ไร่ก็ไร่ข้า ทำไมจะมาไม่ได้วะ”"แต่พ่อยกให้ผมแล้ว จะมาไร่พ่อได้ยังไง" ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ"เอ่อ รู้งี้ยกให้วัดดีกว่า""พ่อออออ""เอ่อ ข้าพ่อเอ็ง""แล้วมาทำไม"เมื่อนิสาเดินออกมาจากห้องครัว ทันทีที่เห็นเสี่ยไพบูลย์ เธอก็ตกใจมาก เพราะเสี่ยไพบูลย์เคยอยากได้เธอเป็นนางบำเรอ ตอนนั้นเธอปฏิเสธแทบตาย เพราะไม่ได้ต้องการอะไรแบบนี้แต่เมื่อความจำเป็นทำให้เธอไม่มีทางเลือก เธอก็ตัดสินใจไปหาเสี่ยไพบูลย์ที่โรงแรมของเขาทันที แต่ก็เจอกับลูกชายคนเล็ก นั่นก็คือคุณขุนเขาก่อนเมื่อเขารู้เจตนาของเธอว่าเธอมาทำอะไร เขาก็โกรธเธอเกลียดเธอมาตั้งแต่ตอนนั้น เขาดึงแขนเธอขึ้นไปบอกเสี่ยไพบูลย์ซึ่งตอนนั้น ก็อยู่กับผู้หญิงอีกคนในห้อง ว่าเขาจะให้เธอมาเป็นนางบำเรอตัวเอง และที่ 6 ไร่ของเธอเขาจะขอ จนสุดท้ายก็ได้เป็นนางบำเรอของลูกชายของเสี่ยไพบูลย์มาจนถึงทุกวันนี้ตอนนั้นเ
Last Updated : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 16 วุ่นวายเพราะเธอคนเดียว
2 สัปดาห์ต่อมาเขากับเธอก็ยังคงสงครามเย็นกันอยู่ เธอไม่พูดกับเขา เธอยอมเขาทุกอย่าง เขาก็หาเรื่องอะไรเธอมากไม่ได้และตอนนี้ด้วยอารมณ์ของชายหนุ่ม ก็เริ่มรู้สึกอึดอัดมาบ้างแล้ว เกือบจะเดือนแล้วที่ไม่ได้มีอะไรกับเธอ จะเรียกหาก็กลัวจะเสียฟอร์ม ทั้งช่วงนั้นเธอก็ไม่สบายอยู่ ก็กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปอีกส่วนเธอเอง ก็พยายามจะหลบหน้าเขา และตีตัวออกห่างเขาให้มากที่สุด ตื่นเช้ามาก็มาทำอาหารไว้ให้ทุกวัน จัดโต๊ะให้เรียบร้อย ก่อนเขาจะลงมาจากบ้าน เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เธอก็จะรีบออกไปเวลาอื่นๆ ที่อยู่ในไร่ เมื่อเขาไปฟาร์มวัว เธอก็ไปฟาร์แกะ เมื่อเขามาฟาร์มแกะ เธอก็ไปช่วยพนักงาน ทำงานที่รีสอร์ท ถ้าเขาไปที่นั่น เธอก็จะเข้าไปช่วยแม่บ้าน ทำความสะอาดห้องพักเมื่อตกเย็นมา เธอก็มาทำงานบ้านให้เขาทุกอย่าง เมื่อเขาเรียกใช้เธอหรือเขาบ่นอะไร เธอก็รีบไปทำโดยไม่มีข้อต่อขานอะไร เมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้วเธอก็จะรีบกลับบ้านพักไปทันที เนินนานกว่า 2 สัปดาห์แล้ว ที่วนลูปอยู่แบบนี้ จนทำให้เขาหงุดหงิดแทบบ้าอยู่แล้ว"นที มึงจะไปไหน" เมื่อเห็นท่าทางที่ดูจะเร่งรีบของนที เขาก็เอ่ยถามขึ้น"จะเอาข้าวไปให้ลุงเจิมครับ ลุงเจิมกับค
Last Updated : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 17 ชอบนักเหรอผู้ชายคนอื่น
เมื่อเขาบดจูบเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอก็หายใจไม่ออก รีบผละเขาออกและกอบโกยเอาอากาศเขาปอดทันทีแต่เขาก็ไม่ปล่อยเธอนาน เมื่อเธอหายใจอิ่มแล้ว เอาก็คว้าท้ายทอยเธอให้โน้มหน้าเข้าหาเขาทันที และเพิ่มแรงจูบที่มากขึ้นกว่าเดิม พร้อมกับดูดลิ้นเธออย่างโหยหาเธอก็ผละเขาออกอีก เขาก็จูบเธอกลับอีกแบบนั้น จนเธอตัดสินใจใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมด ผลักเขาออก และตบเข้าไปที่หน้าเขาไปแรงๆ 1 ทีเพี๊ยะ!!!"คุณทำอะไรของคุณ" เธอพูดกับเขาเสียงดัง"ก็ทำให้เธอรู้ไง ว่าเธอเป็นของใคร ใครที่มีสิทธิ์ในตัวเธอ" เขาคนเดียวเขาเท่านั้น เธอจะไปเป็นของคนอื่นไม่ได้"ฉันไม่ได้เป็นของใคร ฉันเป็นของตัวฉันเอง""แต่ก็วิ่งแจ้นไปอ่อยไอ้นทีนี่นะ ชอบนักหรอผู้ชายคนอื่น" มีเขาอยู่แท้ๆ ไม่เคยคิดจะขอความช่วยเหลืออะไรเขาเลย มีเรื่องอะไรก็วิ่งหาแต่ไอ้นที ขนาดป่วยยังไม่คิดจะบอกอะไรเขาเลย แล้วต้องให้เขาคิดยังไงได้อีก"ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น""หึ ไม่ใช่หรอ เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เอาตัวเข้าแลก ผู้หญิงอวดเก่งอย่างเธอ นอกจากตัวแล้วก็ไม่มีอะไรดีทั้งนั้น""ค่ะ ฉันจำสิ่งที่คุณพูดและย้ำตลอดเวลา 1 ปีครึ่งได้ดี สิ่งที่คุณพูดมาถูกทั้งหมดเลย ฉันไม่มีอะไรดีทั้งนั้นแม้กร
Last Updated : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 18 ติดฝน 🔞
ครื้มมม ครึมมมมเมื่อเธอกำลังปูผ้าปูที่นอนให้เรียบร้อย จะได้มาถ่ายรูปเพื่อนำไปโปรโมท ก็มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้น ทำให้เธอต้องเดินออกมาดู ก็เห็นว่าฝนกำลังจะตกจริงด้วยด้วยที่เธอก็ไม่ได้เอาอะไรติดตัวมา แม้กระทั่งโทรศัพท์ เวลาตอนนี้กี่โมงแล้วก็ไม่รู้ น่าจะบ่าย 4 โมงละมั๊ง แล้วเธอก็รีบเดินออกไปหาลุงเจิม จะได้ชวนกลับก่อนฝนจะตก เพราะคิดว่าคนที่เสียเวลาพาเธอมาที่นี่คงจะกลับไปแล้ว"ลุงเจิมคะ ลุงเจิมมม กลับกันเถอะค่ะฝนจะตกแล้ว"ไม่มีการตอบรับอะไร ไม่เห็นลุงเจิมอยู่แถวนั้นด้วย แล้วลุงเขาไปที่ไหน นี่ฝนก็จะตกแล้วด้วยสิเธอก็เดินหารอบๆ ไม่เจอ ว่าจะเดินไปที่รถก็คิดว่า ถ้าฝนตกลงมาจะอันตรายเกินไป จะหาที่หลบฝนยาก เธอเลยเดินกลับมากระท่อมหลังแรกตามเดิม เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ตกใจอยู่ไม่น้อย"คุณ" เป็นขุนเขาที่นั่งพิงเตียงนอนอยู่"ทำไม" เขาถามอย่างไม่รู้ไม่ชี้อะไร"ฉันหาลุงเจิมไม่เจอค่ะ""กลับไปแล้ว" เขาตอบหน้าตาเฉย"ลุงเจิมกลับไปตอนไหน" เธอถามอย่างไม่เชื่อ"ตั้งแต่มาถึง" เพราะเขาเป็นคนบอกให้กลับไปเอง"คืออะไรคะ" เธอถามอย่างไม่เข้าใจ"ก็ฝนกำลังจะตก" เขาพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปเปิดโครมไฟไร้สายที่ผนังทันที จนสว่า
Last Updated : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 19 ทดลองใช้ชีวิต
ด้วยอารมณ์ที่อยู่เหนือสิ่งใดทั้งปวง เวลาแห่งความสุขของคนทั้งสองก็ล่วงเลยมาจนถึงตี 2 เมื่อสิ้นสุดน้ำที่เท่าไหร่ไม่ได้นับ ขุนเขาถึงปล่อยให้ชนิสานอน และกอดเธอไว้แน่นจนแนบอกผ่านมาถึงเช้าของอีกวัน ฝนก็ยังคงตกๆ หยุดๆ พร้อมกับน้ำป่าไหลเชี่ยว อากาศตอนนี้หนาวมาก เพราะไม่มีกระทั่งแสงแดด เธอตื่นขึ้นมาก่อน ด้วยอาการที่เมื่อยขบ จึงพยายามแกะมือเขาออกและเดินไปเข้าห้องน้ำ คนที่นอนอยู่สักพักก็คว้านหาตัวเธอ เมื่อรู้สึกตัวว่าเธอไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว ก็รีบดีดตัวลุกขึ้นทันที แต่เมื่อได้ยินเสียงน้ำ เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา กลัวว่าเธอจะหายไปไหนแกร๊กเมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอก็เห็นเขานั่งพิงผนังอยู่ ท่าเดิมเหมือนเมื่อวานที่เข้ามา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรด้วย และกำลังจะเดินออกจากห้องไป"ไปไหน" เขาพูดเสียงเรียบ"ออกไปทำอะไรมาให้กินค่ะ คุณหิวหรือยัง""ไม่หิวข้าว" เขาพูดพร้อมส่งสายตาที่แพรวพราวมาหาเธอ"..." ไม่หิวข้าวแล้วจะหิวอะไรล่ะ ถ้าหมายถึงหิวแบบนั้น เธอไม่ไหวจริงๆ เมื่อคืนเขากระทำกับเธอไปตั้งหลายรอบ เธอลุกไปเข้าห้องน้ำได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว"หนาวขนาดนี้จะออกไปทำไม มานอนต่อเถอะ ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้าน ไม่ต้องทำ""แต่
Last Updated : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 20 เป็นเหมือนเดิมหรือแย่กว่าเดิม
ณ ไร่สุขสมบูรณ์เมื่อรถจอดสนิท คนงานก็แห่กันเข้ามาถามไถ่ เนื่องจากเวลาผ่านไปนานกว่า 3 วันแล้ว ที่เขากับเธอขึ้นไปบนเขากัน จะไปตามก็ไปไม่ได้ เพราะถนนตรงนั้นไม่สามารถผ่านได้"คุณขุนเขาหนูนิสาเป็นยังไงบ้างครับ พวกเราเป็นห่วงกันแทบแย่ จะออกไปตามก็ออกไปตามไม่ได้""ไม่เป็นไรครับลุงเจิม จะไปตามก็ไปไม่ได้หรอก อย่าคิดมาก" ขุนเขาจับมือปลอบโยนลุงเจิมเบาๆ"พี่นิสาแตงกวาเป็นห่วงแทบแย่ ดีนะลุงเจิมบอกว่า กระท่อมเสร็จแล้ว ไม่งั้นคิดว่าคงจะได้อยู่ในรถแน่ๆ เลย" แตงกวาพูดด้วยท่าทีเป็นห่วง"ไม่เป็นไรจ้ะ ไม่ต้องห่วงพี่แล้วแตงกวา" เธอพูดพร้อมกับวาดวงแขนไปกอดน้องสาวคนสนิท"ก็แตงกวาเป็นห่วงพี่นิสาหนิ กลัวจะเป็นอันตราย""กลับมาแล้วนี่ไง" เธอพูดด้วยท่าทียิ้มๆ และลูบหัวแตงกว่าเบาๆ"นี่พี่นทีนทีเป็นห่วงพี่นิสาแทบแย่ จะออกไปตามทุกวันเลย แต่ฝนก็ตกหนัก""..." และในตอนนั้นเธอก็เหลือบไปมองหน้าขุนเขาทันที และเขาก็แสดงความไม่พอใจออกมาชัดเจน"ทุกคนมีงานอะไรทำ ก็ไปทำเถอะครับ ขอบคุณมากที่เป็นห่วงครับ" เขาพูดจบก็แสดงอาการ หัวฟัดหัวเหวี่ยงกับบ้านตัวเองไปทันทีเมื่อเห็นแบบนั้น เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย จะกลับมาเป็นเหม
Last Updated : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 21 ให้เป็นแม่งาน 🔞
เมื่อขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว เตรียมจะนอนแล้ว เธอหิวน้ำมากไม่มีน้ำให้กินเลย และชั่งใจอยู่นานว่าจะลงไปดีไหม จนสุดท้ายก็ลงไปอยู่ดี"ใคร" เสียงขุนพลเอ่ยถามขึ้น"คนใช้ที่บ้านกูนี่แหละ" เขาตอบแบบไม่รู้สึกอะไรแต่เธอกลับชงัก และรู้สึกชาไปอีกแล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรเหมือนกัน เขาตอบไปแบบนั้นก็ควรจะถูกแล้ว คิดได้ดังนั้นก็รีบเดินเข้าห้องครัวไปเอาน้ำ จะได้รีบขึ้นไปนอนสักที"นิสา" เขาเรียกเธอเสียงดัง"คะ?" เธอก็เดินออกมาตามที่เขาเรียก"นี่พี่ชายฉันไอ้ขุนพล นี่น้องนุ๊กนิ๊กพี่สะใภ้ฉัน""สวัสดีค่ะ" เธอยกมือไหว้ทั้งสองคน และทั้งสองคนก็รับไหว้ตอบ"นี่นิสา เอิ่ม! ปะ... เป็นแม่งานให้ เธอสะดวกไหมนิสา""คะ?" เธอถามอย่างไม่เข้าใจ"สวัสดีค่ะ นิ๊กคงอายุน้อยกว่า" หญิงสาวพูดกับเธอด้วยท่าทางที่เป็นมิตร"ค่ะ คุณนุ๊กนิ๊ก" เธอก็ตอบไปด้วยรอยยิ้ม"เรียกนุ๊กนิ๊กเฉยๆ ก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก นิ๊กขอเรียกพี่นิสานะคะ""ค่ะน้องนุ๊กนิ๊ก""มานั่งนี่สิ" และขุนเขาก็ขยับให้ชนิสามานั่งข้างๆ ตัวเอง แต่นิสากลับไปนั่งอีกที่ ใกล้กับนุ๊กนิ๊ก จนขุนเขาแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด"..." จนขุนพลและนุ๊กนิ๊กมองหน้ากันอย่างเลิ่
Last Updated : 2025-03-15รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 22 รู้ตัวว่าตัวเองเป็นใคร
เช้าวันต่อมาชนิสาลืมตาตื่นขึ้นมา ด้วยอาการเมื่อยขบ ก็พบว่าคนข้างๆ ยังกอดเธอไว้แน่นอยู่ ทำให้เธอนิ่งอยู่ ไม่กล้าขยับตัวไปไหน เมื่อเขาพลิกตัว เธอก็หลับตาพริ้มแกล้งหลับต่อไป"อื้มมมมมม ยัยขี้เซา" เขาพูดพร้อมกับกระชับกอดเธอแน่นขึ้นอีกRrrrr Rrrrr Rrrrr"ครับแม่" เขารับสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย(บุษบา : เพิ่งตื่น?)"ค้าบบบบ เพิ่งตื่น"(บุษบา : กลางเดือนแม่จะเข้าไปที่ไร่นะ ไปอยู่สัก 2 อาทิตย์)"ในรอบ 2 ปีหรอครับแม่" แม่เขาแทบไม่มาที่นี่เลย เหตุเพราะไม่อยากเจอกับอดีตสามี นั่นก็คือพ่อของเขา(บุษบา : ก็แม่ไม่อยากไปเท่าไหร่)"ไม่นานมานี้ตาแก่นั่น มาร้องไห้ฟูมฟายคิดถึงแม่"(บุษบา : พอเลยนะ ไม่ต้องพูดถึงไอ้แก่นั่น) แม่เขาพูดเสียงแข็ง"วัวเคยค้าม้าเคยขี่"(บุษบา : ฉันวางสายละ)"ล้อเล่นค้าบบบ แม่มาก็ดีผมคิดถึง"(บุษบา : อ้อนแม่?)"แล้วจะให้อ้อนใคร"(บุษบา : อ้อนเมีย)เธอที่นอนฟังอยู่ก็คลี่ยิ้มบางๆ ออกมา เพราะไม่เคยเห็นเขามุมนี้ เขาพูดน้อยมาก หรือแทบไม่พูดกับใครถ้าไม่จำเป็น แต่นี่พูดหยอกล้อกับแม่ด้วย รู้มาว่าพ่อกับแม่เขาเลิกกัน และเธอก็ไม่เคยเห็นหน้าแม่เขาเลย"ไม่มีเมียให้อ้อน"(บุษบา : โอเค เดี๋ยวแม่พ
Last Updated : 2025-03-15
Latest chapter
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 40 ถึงวันนั้นคงไม่อยู่ที่นี่แล้ว
ชนิสา Talkเมื่อนั่งทำงานที่ออฟฟิตได้สักพัก ก็มีคนเดินเข้ามาทักทาย ซึ่งเธอก็แปลกใจอยู่ไม่น้อย"สวัสดีครับนิสา" เป็นเสียงอันหล่อเหลาไม่แพ้หน้าตา"อ้าว คุณปริ้นสวัสดีค่ะ" ชนิสาก็ทักทายกลับไปทันที แต่ก็ยังคงแสดงสีหน้าสงสัย"อ่อ พอดีผมว่างๆ เลยแวะมาเที่ยวครับ นี่ครับของฝากจากกรุงเทพฯ" และปริ้นก็ยื่นกล่องบางอย่างให้เธอ"ขอบคุณมากนะคะ สวยมากเลย" เป็นโบว์สีขาว คล้ายๆ กับแบบที่เธอชอบใส่"พอดีไปเดินเล่น แล้วเห็นว่าเหมาะกับนิสาเลยซื้อมาฝากครับ เห็นว่านิสาทำผมทรงนั้นพร้อมกับใส่โบว์แล้วสวยดี" ปริ้นพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ให้"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ" ชนิสาพูดพร้อมกับก้มหน้าให้เล็กน้อย"ไม่เป็นไรเลยครับ เต็มใจมากๆ""เชิญนั่งก่อนค่ะ ตามสบายนะคะ" และหญิงสาวก็ลุกขึ้นไปเอาน้ำ มาให้ชายหนุ่มตรงหน้า เพราะเธอว่างจากงานบ้างแล้ว"ขอบคุณครับ งานยุ่งมากเลยหรอครับ" เมื่อเห็นว่าหญิงสาว ยังใจจดใจจ่อตั้งใจทำงานเขาเลยถามขึ้น"ตอนเช้าก็จะยุ่งแบบนี้ทุกวันค่ะ ต้นเดือนด้วย" เธอชงักไปกับคำว่าต้นเดือน เพราะสิ้นเดือนหน้าเธอก็หมดสัญญาแล้ว..."นิสานี่ตั้งใจทำงานจังเลยนะครับ""..." หญิงสาวยังคงคิดอะไรอยู่"ไอ้ขุนนี่โชคดีจริงๆ เล
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 39 ไม่น่าไว้ใจ
เมื่อตื่นเช้าขึ้นมาชนิสาก็อาบน้ำแต่งตัว ไปทำงานปกติ แต่ก็เจอกับแบมไพลินที่ยืน คุยอยู่กับนทีแบบไม่สบอารมณ์ ทั้งนทีที่แสดงสีหน้าเบื่อหน่ายออกมาอย่างชัดเจน"มีอะไรกันหรือเปล่าคะคุณแบมพี่นที" ชนิสารีบเข้าไปถามทันที เมื่อรู้สึกว่าบรรยากาศเริ่มมาคุ"ฉันจะไปหาพี่ขุนเขา แต่นายนทีมาว่าฉัน""ผมไม่ได้ว่าครับ ผมแค่ให้คุณแบมเข้าไปดูงานในออฟฟิตก่อน มันเป็นงานที่ต้องทำก่อน ไม่ใช่ว่าไปหาคุณขุนเขาตอนนี้ มันไม่ใช่เรื่อง" นทีตอบกลับแบบไม่ค่อยพอใจ"นี่ไง! นายกำลังว่าฉัน""ผม!""คนงานอย่างนายมาเกี่ยวอะไรด้วย อนาคตฉันจะเป็นนายหญิงของที่นี่ ฉันจะทำอะไรก็ได้" แบมไพลินแพร่ดเสียงดัง"ผมเปล่าว่า ผม..." นทีกำลังอธิบาย"เอ่อ คืออย่างนี้ค่ะคุณแบม ตอนเช้ามาเราต้องเข้าออฟฟิตเข้าระบบทุกอย่างก่อน เพื่อดูพนักงานว่าคนไหนขาดลา มาสาย ต้องอยู่ตรงนั้นแตั้งแต่ 8 โมงถึง 9 โมงค่ะ มันเป็นสิ่งที่ต้องทำ" ชนิสาอธิบายอย่างใจเย็น"เธอก็ไปทำสิ ปกติก็หน้าที่ของเธอไม่ใช่หรือไง""ก็ใช่ค่ะ แต่คุณผู้หญิงบอกมาเองเลยว่าให้สอนงานคุณแบมเหมือนที่ฉันทำทุกอย่าง คุณแบมจะได้รู้ทุกหน้าที่""ฉันจะเป็นนายหญิงนะ ฉันจะทำหรือไม่ทำก็ได้ คนงานเยอะแยะ พนัก
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 38 คนนี้จริงจัง
เมื่อพ่นน้ำไปไม่รู้ตัว ขุนเขาก็รีบดึงทิชชู่มาเช็ดให้ในทันที"โทษๆ วะมึง""มึงเป็นเหี้ยไร ห่าโดนกูเลยเนี่ย" ปริ้นพูดพร้อมกับเช็ดไปด้วย"เอ้อๆ กูเช็ดให้นี่ไง""ไม่ต้องเลย กูเช็ดของกูเอง เสื้อแพงนะเว้ย" ปริ้นยังบ่นไม่หยุด"แล้วมึงบอกว่าอยู่หลายวันนี่ยังไง" ขุนเขาถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ"ก็กูเบื่อๆ อะ ไอ้ห่าพวกนั้นก็ไม่ว่างกัน ไอ้คชาก็ติดลูกติดเมีย กูเลยมาหามึง""แล้วมึงก็มาตั้งไกลเนี่ยนะ" ถามด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด"ไกลเหี้ยไร แค่นี้กูขับรถ 3 ชั่วโมงเองสบาย" ปริ้นพูดอย่างสบายใจ"ห่าไรละ แต่ก่อนกูให้มาหาบอกไกลบอกไม่สะดวกมา"เมื่อก่อนขนาดมีงานอะไรที่ไร่เขา ไอ้พวกนี้ยังปฎิเสธจ้าละหวั่นกัน ถ้าไม่ใช่งานแต่งหรืองานศพ ไอ้พวกห่านี่อย่าหวังว่าจะได้เห็นหน้าพวกมัน"ก็วันนี้ไม่เหมือนกัน กูมาเพราะมีเป้าหมาย""อะไรของมึง" ขุนเขาหรี่ตาถาม"กูมาจีบนิสา" ปริ้นพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง"..." ขุนเขาถึงกับพูดอะไรไม่ออก"กูบอกที่บ้านกูแล้ว ป๊าม้าโอเค อาม่ารอรับหลานสะใภ้ ทั้งเฮียและเจ่เจ้ถามใหญ่เลยว่าจะพาไปสวัสดีวันไหน" ปริ้นพูดพร้อมกับยิ้มออกมา"ที่บ้านมึงไม่ว่าหรอถ้าคนนั้นคือผู้หญิงธรรมดา" ก็ถามไปแบบนั้นแหละ
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 37 ไม่ใช่หน้าที่อีกต่อไป
ภายในรถ"หื้มมมม คุณขุนเขาค่ะในที่สุด องุ่นที่ไร่ก็ได้โกอินเตอร์ ไปอีกประเทศแล้ว แบบนี้ก็ต้องทำงานให้หนักขึ้นนะสิ" เสียงแตงกวาพูดขึ้นด้วยความดีใจ"..." ชนิสาที่นั่งอยู่ข้างหลัง ยังคงนิ่งเงียบและไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจเธอก็ยิ้มออกมาเหมือนกัน ทุกความเหนื่อยของเธอ เริ่มเห็นผลขึ้นมาบ้างแล้ว"ผลผลิตดี อย่างอื่นก็จะดีไปด้วยนะแตงกวา" ขุนเขาพูดกับคนข้างๆ แต่สายตาก็เหลือบมองกระจกมองหลัง เกือบจะตลอดเวลา"เช่นโบนัส ใช่ไหมคะ""ก็ต้องถามนิสาแล้วละ" เพราะปีที่แล้ว ช่วงที่จะให้โบนัสพนักงาน ชนิสาจะเป็นคนคิดให้ทั้งหมด จะดูภาพรวมของทุกอย่างในไร่ และก็เสนออกมาเป็นโบนัส ให้พนักงานอย่างเหมาะสมที่สุด"พี่นิสาว่าไง โบนัสจะดีไหมปีนี้" แตงกวาหันมาถามอย่างตื่นเต้น"พี่ไม่รู้ อันนี้ต้องถามคุณแบมนะ" ชนิสาตอบพร้อมยิ้มบางๆ ให้แตงกวาเธอไม่รู้จริงๆ เพราะเธอคงอยู่ไม่ถึง อีกไม่เกิน 3 เดือน เธอก็ต้องออกไปจากที่ไร่แล้ว เธอคงไม่มีสิทธิ์จะไปรับรู้อะไร เรื่องของเขาปล่อยให้ว่าที่นายหญิงของไร่เป็นคนจัดการ"ใช่สิเนอะ แตงกวาลืมไปค่ะ"ทุกคำพูดของเธอ ทำให้คนที่ขับรถอยู่ ถึงกับหย่นคิ้วเข้าหากัน จนจะเป็นโบว์อยู่แล้ว"ถึงแล้วค่ะคุณข
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 36 ว่าที่นายหญิงของไร่
"สวัสดีค่ะ ชื่อแบมนะคะ แบมจะมาทำงานที่นี่ ดูแลงานทุกอย่างของไร่ ช่วยพี่ขุนเขา แบมยังไม่เคยทำงานมาก่อนเลยค่ะ รบกวนขอฝากเนื้อฝากตัวกับทุกคนด้วยนะคะ" หญิงสาวพูดด้วยท่าทีที่เป็นกันเอง และน่ารักสดใส ทำให้คนงานหลายๆ คนชอบเธอขุนเขาที่นั่งฟังอยู่ ตาก็เหลือบไปมองชนิสา ตลอดเวลา ชนิสานิ่งมากเหมือนไม่รู้สึกอะไร กับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่ทักท้วงอะไรสักอย่างเลย จนทำให้ขุนเขาเริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับทุกสรรพสิ่ง"ค่ะคุณแบม พวกเรายินดีต้อนรับคุณแบมนะคะ" บัวและก็ทีมงานพูดขึ้นเมื่อทุกคนได้รับเงินเดือนหมดแล้ว ก็พากันกลับไปพักผ่อน แม้กระทั่งขุนเขาที่ยิ้มให้แบมไพลินและออกจากห้องไปทันที ไม่พูดอะไรกับเธอต่อแม้แต่คำเดียว"พี่ขุนเขาคือว่าแบม..."ปึง!! เสียงปิดประตูก็ดังขึ้น"อ๊ายยย นี่ไม่คิดจะสนใจกันเลยใช่ไหม" แบมกำมือทั้งห้านิ้วไว้แน่น เพื่อข่มอารมณ์โกรธเอาไว้เมื่อความหงุดหงิดบังเกิดขึ้น ก็เดินออกจากห้องไปทันที และก็พอดีเจอนทีกับแตงกวา กำลังยืนคุยกันอยู่"นี่นาย" เสียงเรียกแพร่ดออกมา ทำให้คนทั้งสองรีบหันไปมอง"ครับ คุณแบม" นทีตอบแบบไม่คิดอะไร"นายทำตำแหน่งอะไรที่นี่นะ ฉันจำไม่ได้" พูดพร้อมกับสายตาที่เหยียดเล็ก
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 35 ความผิดทุกอย่าง
เมื่อขุนเขาได้ยินแบบนั้นก็รีบหันหน้าไปมองชนิสา ที่ร้องไห้อยู่ตัวเขาเอง เป็นคนใจร้ายขนาดนี้ได้ยังไง"ไหนพ่อบอกว่านิสามาเสนอตัวให้พ่อเอง วันนั้นที่ผมไปหาพ่อ" ขุนเขาพูดเสียงดังขึ้น"พ่อไม่รู้จะว่ายังไง กลัวเอ็งจะหาว่าพ่อมักมากอีก พ่อเลยโกหกไปแบบนั้น" เสี่ยไพบูลย์พูดพร้อมกล้มหน้า ไม่กล้าสู้หน้าลูกชาย"พ่อ!!!" และความรู้สึกผิดของเขาก็ประเดประดังเข้ามาเต็มอก ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาทำร้ายจิตใจชนิสาสารพัด เพราะคิดว่าเธอคือผู้หญิงที่น่ารังเกียจ เอาตัวเข้าแลกกับที่ดินขี้ปะติ๋ว แต่เขาไม่รู้เลยว่ามันสำคัญกับครอบครัวของเธอขนาดนี้"เอ่อ ฉันขอโทษ ฉันผิดเอง เป็นความผิดของฉัน""..." บุษบายังมองหน้าสามีเก่าด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด"หนูนิสา ฉันขอโทษหนูนะ ที่เป็นต้นเหตุทั้งหมด ฉันจะคืนที่ให้หนู" เสี่ยไพบูลย์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง"..." ชนิสาเอาแต่ร้องไห้ ไม่ได้พูดอะไร"นิสา เธอไม่ต้องคิดอะไรมากแล้วนะ เอาโฉนดที่ดินเธอคืนไปเถอะ ส่วนสัญญาว่าจะทำงานที่นี่...""แม่ครับ ผมยังยืนยันให้นิสา อยู่จนครบสัญญา" ขุนเขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ"อยู่หรอ อยู่ให้แกทำร้ายซ้ำไปซ้ำมา อีกอย่างนั้นหรอ""ผมไม่ทำครับแม่" ข
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 34 ไม่คิดว่าจะจริงจังขนาดนี้
เพราะเมื่อคืนเข้านอนเร็ว ไม่อยากคิดอะไรมาก เลยทำให้เธอตื่นเช้าได้อย่างสดชื่น รีบอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานอย่างปกติ เนื่องด้วยแขกกลับไปหมดแล้ว วันนี้เลยสงบกับวิ่งวุ่นเก็บของ"นิสา" บุษบาเรียกชนิสาด้วยน้ำเสียงที่สดใส"สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง" ชนิสาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม"เป็นยังไงบ้างหลับสบายไหม""ค่ะ เมื่อคืนนอนเร็ววันนี้เลยตื่นมาสดชื่น""แสดงว่า แต่ก่อนนอนดึกกับไม่สดชื่นหรอ" สายตาของบุษบา แสดงความห่วงใยออกมาอย่างชัดเจน"เอ่อคือ..." ก็แทบจะไม่ได้นอนทั้งคืน ถูกจับกินจนแทบจะเหลือแต่กระดูก"ช่างเถอะนะนิสา ถ้ามันไม่ดีก็ไม่ต้องไปคิดอะไรแล้ว ฉันบอกลูกชายฉันแล้ว ฉันจะจัดการเขาเอง เธอไม่ต้องห่วง""..." แล้วคุณบุษบาหมายถึงอะไร"ฉันจะกลับกรุงเทพฯ ตอนเย็นนะ อยากจะฝากให้เธอดูแลน้องแบมด้วย สักอาทิตย์หน้าจะมาลองทำงานที่นี่""อ่อค่ะ...ได้ค่ะ" ชนิสาตอบรับด้วยใบหน้าที่วูบไหว สุดท้ายแล้ว ว่าที่นายหญิงของที่นี่ก็มาแล้วสินะ"แล้ววันนี้ตอนบ่ายโมง เธอไปเจอฉันที่บ้านขุนเขานะ ฉันมีอะไรจะคุยกับเธอสองคน ต้องคุยพร้อมกัน""เอ่อคือ" ชนิสามีท่าทีที่ลังเล"ไปเถอะ ฉันอยู่เธอไม่ต้องกังวลอะไร""ค่ะ คุณผู้หญิง" แล
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 33 รับได้ไม่ถือ
ตกเย็นมา ในกลุ่มของเขาก็นั่งล้อมวงปาร์ตี้กัน รวมถึงอ้ายและคชาและเพื่อนๆ คนอื่นๆ นอกเหนือจากกลุ่มของพวกเขา ที่กำลังจะเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ"ขอบใจพวกมึงมากนะที่มา โดยเฉพาะคุณหญิงอ้าย ที่อุตส่ามาได้ น้องคเชนครับน้านิ๊กขอบคุณมากนะครับ " นุ๊กนิ๊กกอดเพื่อนสนิทแน่น พร้อมกับจับเท้าลูกชายของเธอเบาๆ"ต้องมาอยู่แล้ว รอดูหลานอยู่นะคะ คเชนอยากมีน้องไหมลูก""ไม่แน่ ถ้าเป็นผู้หญิงให้หมั้นกันไว้ดีมะ" นุ๊กนิ๊กพูดในเชิงหยอกล้อ"ก็ดีนะ จะได้อยู่ในสายตา ไม่ออกนอกลู่นอกทาง""จำได้ไหมที่ฉันเคยบอกเรื่องเพื่อนที่ขุนพล"(ในเรื่อง *รักเกินห้ามใจนายแบดบอย)"จำได้สิ ก็นี่ไงหลักฐาน อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น" เธอพูดพร้อมกับเขย่าลูกน้อยที่อุ้มอยู่เบาๆ จนเกิดเสียงหัวเราะในกลุ่มเพื่อนขึ้น"รถพร้อมแล้วครับอ้าย กลับกันเถอะ""ค่ะ กลับก่อนนะคะทุกคน แล้วเจอกันใหม่ค่ะ" อ้ายโบกมือทักทายทุกคน พร้อมด้วยทุกคนที่กู่กันเข้ามา หยอกล้อหอมน้องคเชน หลานคนแรกของกลุ่ม"ไปก่อนนะพวกมึง แล้วเจอกัน แล้วนั่นไอ้ขุน มึงจะเหม่ออีกนานไหม" คชาพูดจาเย้าแหย่คนที่เอาแต่เหม่อ ไม่สนใจจะมาส่งแขก"อย่าไปยุ่งกะมันเลย เดี๋ยวพวกกูซักฟอกมันเอง มึงรอฟังข่าวเถอ
รักเกินห้ามใจนายแสนร้าย | ขุนเขาxนิสา 32 ขอเวลาหน่อย
รถตู้หรูคันสีขาววาววับของบุษบา ก็ค่อยๆ เปิดออกมา พร้อมกับบุษบาและชนิสา ที่เดินลงมา ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น พากันยิ้มออกมาอย่างดีใจ ต่างจากขุนเขาที่ตาแดง และพยายามจะเดินเข้าไปหานิสา"แกหยุดอยู่ตรงนั้น" บุษบาพูดขึ้นด้วยความรู้สึกที่ไม่ดีต่อลูกชาย"หนูนิสาของป้า เป็นยังไงบ้าง นี่ตามหาหนูกันทั้งคืนเลยลูก" ป้าแววพูดพร้อมกับสวมกอดเธออย่างอบอุ่น รวมถึงแตงกวา และพนักงานผู้หญิงอีกหลายๆ คนด้วย"นิสาไม่เป็นอะไรค่ะ..." เธอพูดพร้อมกับยิ้มทั้งน้ำตา ตาเธอบวมและแดงมากๆ"ทุกคนเป็นห่วงนิสามากนะ ออกตามหากันทั้งคืนเลย พี่ดีใจนะที่นิสาไม่เป็นอะไร""ขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคะ" เธอยิ้มออกมาพร้อมน้ำตา อบอุ่นหัวใจมาก คนหลายสิบชีวิตเป็นห่วงเธอขนาดนี้"นิสาฉัน..." ขุนเขาพูดเสียงแผ่วเบาแต่ไม่มีใครสนใจ"ไปพักผ่อนนะนิสา ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้ว ไปส่งนิสาด้วยนะพี่แวว""ค่ะคุณผู้หญิง" ป้าแววตอบรับพร้อมโอบกอดชนิสาไว้"ขอบคุณคุณผู้หญิงนะคะ""ไม่เป็นไรแล้ว" บุษบายิ้มบางๆ ให้"..." ชนิสาก้มหน้าและก็เดินไปทันทีเมื่อทุกอย่างจบลงแล้วพนักงานหลายคนก็พากันไปทำงานต่อ เพื่อนของขุนเขาก็มองเขาตาเขม่ง เพราะยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น
