LOGINShare
ผู้ล่า (2)
Last Updated:
2025-04-12 22:24:53...ทางด้านอาโป....
หลังจากที่ขลุกตัวอยู่ในห้องน้ำสักพักจนแน่ใจว่าไม่มีคนอยู่แล้วเขาจึงกล้าที่จะก้าวเท้าออกมาข้างนอก อาโปชั่งใจอยู่สักพัก หากให้เขากลับไปที่โต๊ะเขาคงทำตัวมีพิรุธจนคนอื่นจับสังเกตได้ อาโปเลยตัดสินใจกลับห้องดีกว่ากลับไปนั่งกินต่อ
....อาพาร์ทเม้น S….
กริ๊งงงง ครืดดด~
เสียงโทรศัพท์ของอาโปดังอยู่อย่างนั้นมานานนับสิบนาทีโดยมีสายตาว่างเปล่าจากเจ้าของมันจับจ้องอยู่ หน้าจอของโทรศัพท์ปรากฏชื่อผู้ติดต่อที่คุ้นเคย แต่ครั้งนี้เขาไม่แม้แต่ที่อยากจะกดรับสาย ทุกทีหากรายชื่อนี้โทรมาอาโปจะตื่นเต้นและตื่นตัวเป็นพิเศษ ผิดกับวันนี้เขาแทบอยากกระทืบใบหน้าหล่อๆ ของเจ้าของเบอร์นี้ฉิบหาย คำพูดนั้นยังก้องอยู่ภายในหูของเขา เหมือนกับฉายภาพซ้ำๆ ความรู้สึกเองก็เจ็บเหมือนโดนคัตเตอร์กรีดทุกครั้งที่นึกถึง
'กูไม่ได้จริงจัง' คำนี้เหมือนฝังติดลงในสมองของเขา เขาพยายามแงะเท่าไหร่มันก็ไม่ออก
กริ๊งงงงง ครืดดด~
อาโปเหลือบตาไปมองโทรศัพท์อีกครั้ง พอเห็นว่าเป็นเบอร์ของไต้ฝุ่น เขาเลยเอื้อมมือไปรับ เดี๋ยวมันจะน้อยใจอีก
"ฮัลโหล" อาโปกรอกเสียงเนือยๆ ไปยังปลายสาย
"มึงงงดีขึ้นนนนนหรือยางงงวะ" ไต้ฝุ่นถามมาตามสาย ฟังจากเสียงลิ้นเปลี้ยของอีกฝ่ายคงไม่ต้องเดาว่ามันเมาแค่ไหน
"อือ กูกินยาไปค่อยรู้สึกดีหน่อยล่ะ" อาโปตอบกลับ ตอนกลับเขาแชทบอกมันว่าไม่สบาย มันเลยโทรมาหาด้วยความเป็นห่วงมั้ง
"ถ้าาดีขึ้นนแล้ววว มาขับบรถถกูววหน่อยสิวะ กูมีนัดกับน้องงงงอาาาาชิ" อาโปขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ทำไมต้องไปขับรถไอ้ฝุ่นวะ
"มึงพูดดีๆ หน่อยซิ แล้วขับกลับเองไม่ได้ไง" เขาพยายามจับใจความจากความลิ้นเปลี้ยของอีกฝ่าย ลิ้นเหลวขนาดนี้จะไปหาน้องอาชิ โถ่ สภาพพ!!
"มานี่กูคุยเอง! ฮัลโหล มึงมาช่วยกูหน่อยไอ้ห่าสามคนนี่สภาพดูไม่ได้ กูคนเดียวเอาพวกมันไม่อยู่ เห้ย!! ไอ้รุยเดี๋ยวก็โดนกระทืบหรอกมึง! โหล...เร็วๆ นะมึง กูปวดหัวโว้ยยย!!" ติ๊ดด เสียงชุลมุนโหวกเหวกโวยวายถูกตัดจบไปหลังเสียงวางสาย
"สงสัยคงหนักจริงๆ" อาโปพึมพำก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อฮู้ดขึ้นมาสวมทับเสื้อยืดพร้อมนอนของตนเองแล้วก้าวเท้าออกห้องไปเรียกรถให้ไปส่งยังสถานที่ที่เพิ่งจากมา
….หน้าสถานบันเทิง R….
"จอดตรงนี้ครับพี่" อาโปชี้จุดบอกตำแหน่งให้คนขับ
"นี่ครับไม่ต้องทอน" อาโปจ่ายเงินค่าโดยสารก่อนลงจากรถ
หลังจากเข้ามาในร้านสภาพที่เขาเห็นคือไซโคลนประคองร่างของรุยและไต้ฝุ่นไว้ด้วยแขนคนละข้าง ส่วนฮิลล์นั่งหลับพิงโซฟาอยู่
"มึงรีบไปพาไอ้ฮิลล์ไปขึ้นรถไอ้ฝุ่นเลย" ไซโคลนที่ดูจะสร่างแล้ว สั่งเพื่อนทันทีที่เห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามา
"อ่อ...อือ" อาโปเดินเข้าไปประคองให้ฮิลล์ลุกจากโซฟา หนักชิบหายเขาบ่นอุบในใจ เขาประคองร่างของฮิลล์เดินตามไซโคลนออกจากร้านไป
พอถึงที่จอดรถไซโคลนโยนรุยและไต้ฝุ่นเข้าไปที่นั่งข้างหลัง เขาล้วงมือไปค้นกระเป๋าไต้ฝุ่นแล้วหยิบกุญแจรถหรูออกมายื่นให้อาโป
"อ่ะ มึงไปส่งไอ้ฮิลล์แล้วเอารถไอ้ฝุ่นขับกลับห้องพรุ่งนี้กูจะให้มันไปเอารถที่มึง ส่วนกูจะพาไอ้สองคนนี้ไปนอนบ้านกู" ไซโคลนบอก
"อ้าว แล้วทำไมมึงไม่พาไอ้นี่ไปนอนบ้านมึงด้วยละ" อาโปสงสัย จะให้เขาไปส่งมันทำไม ไอ้ไซโคลนก็รู้ว่าสถานการณ์ของเขากับไอ้หมอนี่เป็นยังไง
"พรุ่งนี้มันต้องไปฝึกงาน บ้านกูไกล กว่าไอ้ฮิลล์จะตื่นมันคงโดนรายงานพฤติกรรมก่อนอ่ะ" ไซโคลนบอก
"อ่อ อือ" อาโปพยักหน้าเข้าใจ
"แล้วมึงขับไหวมั้ยเนี่ย" อาโปถามไซโคลน มันก็กินเหมือนกันนี่
"กูสร่างตั้งแต่พวกแม่งนี่เรื้อนล่ะ" ไซโคลนบอกก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปนั่งที่คนขับ
"อืม ขับดีๆ นะมึง" อาโปพยักหน้าให้อีกฝ่ายก่อนจะประคองแบกไอ้ยักษ์ที่ซบเขาอยู่ไปขึ้นรถของไต้ฝุ่น
อาโปสตาร์ทรถหรูของไต้ฝุ่นโดยมีจุดหมายคือคอนโดหรูกลางเมืองของคนที่กำลังฟุบนอนบนเบาะที่นั่งข้างคนขับด้วยความชำนาญเส้นทาง แน่สิ! ก็เขาเคยไปหลายรอบแล้วนี่จะไม่ชำนาญได้อย่างไร
ระหว่างที่อาโปกำลังทำหน้าที่คนขับนั้นสายตาของผู้ล่าที่หลับใหลก็ลืมตาขึ้นมา ตาคมเหลือบแลไปยังร่างเล็กที่กำลังขะมักเขม้นขับรถไปตามถนนราวกับนักล่าที่เล็งล็อกเป้าเหยื่อไม่ให้หลบหนี
'เขาคือหมาป่าสีเทาที่ออกล่าได้แม้จะอยู่เพียงลำพัง หากคิดจะจู่โจมเหยื่อแล้วต้องวางแผนป้องกันไม่ให้เหยื่อโจมตีคืนได้
Related chapters
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) จิ้งจอกในคราบนักบุญ (1)
….คอนโด L….ติ๊ดๆ ติ๊ดด~อาโปที่ประคองแบกร่างที่สูงกว่าตัวเองไว้ด้วยแขนข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งกำลังกดรหัสที่ไอ่หมอนี่เคยบอกไว้ แต่กดเท่าไหร่ก็ไม่ถูกต้องสักที"190365" "อ่อ 1 9 0 3 6 5" อาโปกดตามเสียงที่บอกมาติ๊ด~เฮ้ออ...ได้สักที ว่าแต่ว่ามันเปลี่ยนรหัสอีกแล้วเหรอวะอาโปคิดในใจ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก คนรอบคอบแบบมันเปลี่ยนรหัสทุกเดือนอยู่แล้ว แต่เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ!แกร๊ก พลั่ก!ร่างของอาโปโดนดันเซถลาเข้าประตูมาในห้องโดยไม่ทันตั้งตัว รู้ตัวอีกทีตนเองก็อยู่ในห้องคุ้นตานี้เสียแล้ว ร่างยักษ์ที่ตัวเขาประคองไว้ยืนตัวตรงและย้ายตำแหน่งไปอยู่ข้างหลังเขาตั้งแต่เมื่อไหร่เขาเองก็ไม่อาจทราบได้"อ๊ะ! มึงเล่นเชี้ยอะไรเนี่ย!" อาโปหันกลับไปแหวอีกฝ่ายหลังจากตั้งตัวได้ เขาจ้องไอ้คนตัวโตด้วยสายตาเอาเรื่อง"ก็ยังโง่ไม่เปลี่ยนอยู่ดี" ฮิลล์กอดอกแสยะยิ้มมองเหยียดอาโป"พอเหอะกูขี้เกียจเถียงกับมึง โอเค..มึงชนะ..จบนะ!" อาโปเอ่ยอย่างอ่อนใจ เขาเดินไปทางประตูที่หมอนั่นยืนขวางอยู่ก่อนจะเบี่ยงตัวไปหมุนเปิดปึก!ฮิลล์ใช้ความสูงของตัวเองให้เป็นประโยชน์ เขาหันหลังยื่นขายาวของตัวเองออกไปเตะดันประตูที่กำลังแง้มออกให้ปิดดังโคร
Last Updated : 2025-04-12รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) จิ้งจอกในคราบนักบุญ (2)
อาโปอ้อยอิ่งตระกองจับอวัยวะของอีกฝ่ายทำทีเปิดริมฝีปากอ้าขึ้น เขาทำทีจะส่งท่อนลำในกำมือเข้าปากแต่เปลี่ยนทิศทางไปที่อื่น เขาจับอวัยวะที่โด่ชูชันเต็มที่ถูวนรอบใบหน้าหลังจากนั้นนำมาตบเข้ากับใบหน้าของตนเองเบาๆ ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองใบหน้าของคนที่กำลังนั่งพาดแขนสองข้างกับพนักพิงโซฟา ใบหน้าหล่อเหลาแหงนขึ้นสะกดความอึดอัดเสียวซ่านที่ไม่ได้รับการปรนเปรอ"ซี้ดดส์...." ฮิลล์เหลือบตาต่ำลงมองดูอาโปที่กำลังหยอกเย้าอวัยวะของตนเองเล่นราวกับมันเป็นเครื่องมือให้ความบันเทิงของอีกฝ่าย"ขอร้องกูสิ" อาโปเอ่ยระหว่างใช่ลิ้นน้อยๆ ของตนตวัดแลบลงเลียส่วนหัวของอีกฝ่ายที่มวลความเสียวกำลังก่อตัวขึ้นภายในท้องเจ้าของมันจนปวดตึงไปหมด"ซี้ดดส์ ฝันไปเถอะ!..." ฮิลล์แสยะยิ้มฮึก! อั๊กๆ อึกๆ อั๊กๆในเมื่อมันลีลานักเขาจึงเป็นคนลงเมื่อเสียเอง ฮิลล์จับลำท่อนของตนเองจ่อกระแทกเข้าไปในปากของอีกฝ่ายโดยไม่ให้มันได้ตั้งตัวก่อนจะกดหัวมันโยกขึ้นลงจนโยกคลอนหัวของอาโปถูกจิกโยกเข้าออกตามแต่ใจของอีกฝ่ายอย่างรุนแรง ตอนแรกๆ เขาแทบสำลักกับสิ่งที่คับแน่นอยู่ในโพลงปากของตน แต่พอปรับตัวได้เขาก็ห่อปากดันโคนลิ้นของตนเองลงแล้วให้ความร่วมมือเต็มที่
Last Updated : 2025-04-12รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) กฎ FWB
ชั้นบนสุดของคอนโด Lร่างหนาสวมผ้าขนหนูคาดปิดทับท่อนล่างของตนเองยืนกอดอกมองร่างบางกว่าที่กำลังซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนวมผืนแพงบนเตียงของตนเอง ชายหนุ่มเดินไปข้างๆ เตียง ก่อนยกเท้าขึ้นไปเขี่ยๆ ร่างนั้น"ลุกแต่งตัวได้แล้ว กูจะไปส่ง" ฮิลล์ใช้เท้าสะกิดร่างของข้าศึกที่สิ้นฤทธิ์"อื้ออออ~" ร่างที่โดนสะกิดทำเพียงแค่พลิกกลิ้งหมุนไปอีกฝั่งของเตียง "อย่าให้กูต้องถีบตกเตียง" ฮิลล์เอ่ยเสียงเข้ม นี่ก็สายแล้วเขาต้องรีบไปแต่งตัวแล้วล่ะ ถ้าเกิดเข้างานสายมีหวังโดนบ่นหูชาเละ ถึงแม้ว่าจะฝึกงานโรงงานของพ่อตนเองก็ตามเถอะ "โถ่โว๊ย!! มึงก็ไปก่อนสิ กูต้องขับรถของไอ่ไต้ฝุ่นกลับ!" อาโปกระเด้งตัวลุกอย่างหัวเสีย"แล้วมึงเป็นอะไรกับกูถึงจะอยู่ห้องกูตอนกูไม่อยู่" เขาเป็นคนค่อนข้างจะหวงความเป็นส่วนตัว คงไม่สะดวกใจให้อีกฝ่ายนอนในห้องนี้ต่อในระหว่างที่ตนเองไม่อยู่"......" อาโปพูดอะไรไม่ออก ก็จริงของอีกฝ่าย เขาเป็นอะไรกับมันก่อน ประโยคเพียงประโยคเดียวสามารถสลัดความง่วงงุนออกไปได้อย่างได้ผลชะงัด "กูจะไปแต่งตัว หวังว่าออกมาคงไม่เจอมึงนะ" ฮิลล์บอกอีกฝ่ายที่นิ่งงันไป ยอมรับว่าเขาอาจพูดแรงแต่ถ้าถามว่ารู้สึกผิดไหมก็ไม่ ฮิลล์ค
Last Updated : 2025-04-12รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ยิ่งเกลียดยิ่งรัก (1)
"มาร์ครอฮิลล์อยู่บนรถดีกว่า ฮิลล์ไปแป๊บเดียวเดี๋ยวมานะครับ" ตาคมยิ้มหวานส่งให้ร่างที่นั่งเบาะนั่งข้างคนขับในรถหรู"ขอบคุณครับฮิลล์" หนุ่มเจ้าของใบหน้าหวานยิ้มหวานขอบคุณ มาร์ค รามิล วรเตชะทรัพทย์ นักร้องนักแสดงหนุ่มผู้มากความสามารถทอดสายตาตามแผ่นหลังกว้างของฮิลล์ไป เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นรู้สึกอย่างไรกับตน เขาเองไม่ได้รังเกียจอีกฝ่ายแต่เพียงแค่รอเวลาให้เขาคนนั้นกล้าที่จะเดินเข้ามาบอกตนเองตรงๆ เสียทีก็เท่านั้น เขาชอบความชัดเจนไม่ชอบอะไรที่ต้องมานั่งเดาตามประสาคนที่มีความมั่นใจสูง....ร้านกาแฟชื่อดัง....ร่างสูงของฮิลล์กำลังยืนรอเครื่องดื่มที่เพิ่งสั่งไปไม่นาน แต่พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นใบหน้าคุ้นตากำลังนั่งคุยกะหนุงกะหนิงมีความสุขอยู่กับใครอีกคนที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ตาคู่คมหรี่เล็กจดจ้องสองร่างนั้นด้วยความสนใจ'พี่ตฤณกลับมาเมื่อไหร่ครับ' 'พี่เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่เดือนเอง พี่ไปหาโปที่บ้านมาถึงรู้ว่ายายไม่อยู่แล้ว พี่เสียใจด้วยนะ''ขอบคุณครับพี่ แต่ยายแกไปสบายแล้วล่ะครับไม่ต้องเหนื่อยต้องทุกข์แล้ว ก็คงมีแต่คนอยู่นี่แหละที่ต้องอยู่ให้ได้''โตขึ้นเยอะเลยน้าาา เจ้าก้อนข้าวเหนียวของพี่' อีกฝ
Last Updated : 2025-04-12รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ยิ่งเกลียดยิ่งรัก (2)
....อพาร์ทเม้น S....อาโปหอบสังขารโซซัดโซเซของตนเองขึ้นบันไดมายังห้องพัก ก็พี่ตฤณนะสิบอกจะพาไปทานข้าวแต่ไม่บอกว่าจะไปต่อ วันนี้เขายิ่งอารมณ์นอยด์ๆ อยู่ด้วยเลยกระดกเหล้าไปพอสมควร"อ๊ะ! เห้ย!" เสื้อของอาโปถูกจับคอเสื้อหิ้วลากโดยคนบางคน ส่งผลให้ร่างซึ่งบางกว่าของเขาซึ่งเพียงแค่ยืนยังโงนเงนปลิวตามแรงลากด้วยความง่ายดาย"ไอ่เชี้ย! ใครวะ ไอ่ห่าที่ไหนวะ" อาโปดิ้นแหกปากโวยวายเสียงดัง'เห้ย! เมาก็ไปนอนจะโวยวายหาพ่องมึงเหรอ!' เสียงผู้ที่พักอยู่ห้องในตึกตะโกนออกมาด้วยความรำคาญ"เปิดห้อง!" เสียงเข้มสั่ง"...." อาโปชะงักหยุดดิ้นด้วยคุ้นกับเสียงนั้นดี"จะเปิดดีๆ หรือจะให้กูพังประตูห้องมึง" ไม่พูดเปล่า ขายาวของอีกฝ่ายยังตั้งท่ายกขึ้นพร้อมออกแรงเหวี่ยงไปยังประตูห้องของตนเองแกร๊ก แอ๊ดด~อาโปไม่มีทางเลือกเขาควานกุญแจออกมาเปิดห้องอย่างรวดเร็ว ไม่อยากนั้นไอ้บ้าที่รอไม่เป็นคนนี้คงได้พังประตูห้องตามที่มันพูดจริงๆ คนรวยนี่แม่งมันดีจริงๆ จะพังหรือทำลายอะไรก็ไม่ต้องคิดมาก"มึงมีอะไรกับกู" อาโปถามขึ้นเมื่อทั้งสองคนเข้ามายืนอยู่ในห้องของตนเองแล้ว"กูโทรหามึงตั้งหลายสายตามึงมันบอดเหรอ! หรือว่าหูมึงหนวก! หรือว่
Last Updated : 2025-04-12รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ของที่กูไม่ใช้ใช่ว่าจะมีคนเอาไปใช้ต่อได้ (1)
รถหรูถูกเหยียบเร่งไปบนท้องถนนด้วยความเร็วเกินอัตราที่กฎหมายกำหนด แต่เจ้าของมันไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนคันเร่งลงสักนิดกลับกันปลายเท้ายังออกแรงกดส่งคันเร่งไปข้างหน้าเสียอีกไอ้หมอนั่นเป็นอะไรของมันวันนี้มันถึงได้ทำตัวงี่เง่าน่ารำคาญผิดปกติ สาเหตุที่เขาเลือกมันแทนที่จะให้จบที่วันไนท์สแตนด์เหมือนคนอื่นๆ ก็เพราะดูมันไม่ใช่คนงี่เง่าและดูเป็นคนเข้าใจอะไรได้ง่ายๆ "เจอกันที่ร้าน R" "ได้สิ""บอกไอ้ฝุ่น ไอ้รุยด้วย กูอารมณ์ไม่ดีอย่าสะเออะเท" "เออ โอเค" ฮิลล์โทรบอกเพื่อนตนเองเสร็จเขาก็มุ่งหน้าตรงไปยังสถานที่นัดทันที....สถานบันเทิง R….ชายสามคนนั่งมองชายหนุ่มผู้ที่มีรอยแตกริมฝีปากได้รูปยกกระดกน้ำสีอำพันลงคอไม่ขาดช่วง ไซโคลน รุยและไต้ฝุ่นหันหน้าสบตากันราวกับพวกเขาสามารถสื่อสารกันได้โดยไม่ต้องเอ่ยวาจา'มันเป็นอะไรวะ''กูไม่รู้''มึงก็ถามสิไอ้โคลน''มึงนั่นแหละถามไอ้ฝุ่น''ฮึ...ไม่! มึงถามมันดิไอ้รุย''ฮึ! คนฉลาดเขาไม่เอาชีวิตเข้าไปเล่นกับอะไรเสี่ยงๆ ว่ะ''มึงนั่นแหละไอ้โคลน มีแต่มึงที่กล้า''เออ!'"มึงจะบอกได้หรือยังว่าเป็นห่าอะไร หยุดแดกเหล้าก่อนดิ!" ไซโคลนผู้ซึ่งถูกโหวตให้เป็นคนถามเอื้อมมือไปยั้งมื
Last Updated : 2025-04-12รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ของที่กูไม่ใช้ใช่ว่าใครจะเอาไปใช้ต่อได้ (2)
....ทางด้านอาโป....หลังจากกดอ่านข้อความของไซโคลนใจเขาก็ยิ่งอยู่ไม่เป็นสุข สุดท้ายก็ต้องลุกไปหาไอ้หมาบ้าฮิลล์อยู่ดี มันผิดที่ตนนี่แหละที่ไม่เคยมองดูมันทุกข์หรือทรมานได้เลยสักที แล้วไอ้ไซโคลนก็ทิ้งร่างเพื่อนตัวเองที่เมาไม่ได้สติไว้หน้าห้องจริงๆ ด้วย มันไม่กลัวเพื่อนมันจะโดนยุงหามหรือยังไง (ยุงก็หามไม่ขึ้นหรอกกูพิสูจน์แล้ว ตอนนี้ถึงนอนปวดหลังอยู่เนี่ย ไซโคลน)"มาพี่ช่วย" ตฤณที่ตามมาด้วยเห็นอาโปทุลักทุเลยกร่างที่หนากว่าตัวน้องไปมากเดินเข้าไปช่วย เขาว่าเขาก็สูงแล้วนะแต่ดูเหมือนว่าไอ้คนที่ไม่ได้สติคนนี้จะสูงกว่าเขาเสียอีกหลังจากเข้ามาในห้องของฮิลล์ได้แล้ว อาโปและตฤณก็พาร่างไร้สติของเจ้าของห้องไปนอนลงบนโซฟาหรูติดกระจกชมวิว เขายืดตัวกวาดสายตาไปรอบๆ อืม รสนิยมดีไอ้หมอนี่คงรวยพอตัว"ป่ะ กลับกันเถอะ" ตฤณชวนอาโปกลับเมื่อเห็นว่าเสร็จธุระแล้ว แต่ดูเหมือนว่าคนน้องจะไม่อยากกลับสักเท่าไหร่ ดูพะว้าพะวังกับไอ้นั่นเหลือเกิน"คะ...ครับ" อาโปตอบรับ สายตาที่ทอดมองร่างบนโซฟาดูตัดใจทิ้งไปได้ยากยิ่งแต่ก็ถูกตฤณจูงมือให้หันหลังออกไปอยู่ดีหมับ! อยู่ๆ ร่างที่คิดว่าหลับใหลไม่ได้สติก็ยกมือขึ้นคว้าข้อมือของอาโ
Last Updated : 2025-04-12รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ของที่กูไม่ใช้ใช่ว่าจะมีคนเอาไปใช้ต่อได้ (3)
"มึงเบื่อกูแล้วนี่ ข้อตกลงของเราก็ถือว่าให้จบกันสิ" อาโปยังคงท้าทายอำนาจมืดอย่างต่อเนื่อง"มึงก็รู้ว่ากูเป็นลูกคนเดียว กูไม่เคยต้องแบ่งของเล่นกับใคร ต่อให้มันเป็นของที่กูไม่เล่นก็ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะเอาไปเล่นต่อได้" กรงนิ้วแกร่งยื่นไปบีบปลายคางของอีกฝ่ายที่กำลังถูกพันธนาการแน่นหนาอยู่บนเก้าอี้ ร่างหนาก้มใบหน้าหล่อเหลาเข้าไปพูดใกล้ๆ ใบหน้าของอีกฝ่าย เพื่อตอกย้ำให้มันรู้ถึงความสำคัญของมันเอง"แล้วจะให้กูอยู่เพื่ออะไร มึงมีของเล่นชิ้นใหม่แล้ว ก็ปล่อยกูไปสิ!" เจ้าของดวงตาคู่สวยมองด้วยสายตาตัดพ้อ"มึงลืมแล้วเหรอว่าคนที่มีสิทธิ์บอกว่ามันจะจบหรือไปต่อมีแค่กูเท่านั้น!" มือซึ่งพันธนาการใบหน้าหวานเจ้าของดวงตาคู่สวยที่จ้องมองตนสะบัดข้อมือของตัวเองด้วยความโกรธจนใบหน้านั้นสะบัดตามแรงส่ง ใจของเขาปวดจี๊ดๆ เขาไม่ชอบสายตาแบบนี้ของมันเลยให้ตาย"อ้อ แล้วคนที่มึงเห็นเขาไม่ใช่ของเล่น มาร์คมีค่ามากกว่านั้น" ฮิลล์เอ่ยเย็นชา สงสัยเมื่อวันนั้นไอ้นี่มันคงเห็นเขากับมาร์คสินะ"...." หึ! อาโปแค่หัวเราะสมเพชตนเองในใจ ในสายตามึงคงไม่มีใครไร้ค่าได้เท่ากูหรอกฮิลล์เห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไปจึงเริ่มรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆ (นิ
Last Updated : 2025-04-12
Latest chapter
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ตอนพิเศษ 3 ไซโคลน & สไนเปอร์
ผมยืนมองสารวัตรสไนเปอร์ที่ยังทำหน้านิ่ง ไม่แสดงออกอะไรทั้งนั้นวันนี้เขามาตรวจตราร้านของผม แต่พอเข้ามาก็ทำหน้านิ่ง ขรึม ชีวิตนี้เขารู้จักหาความสนุกให้ตัวเองบ้างหรือเปล่าวะ?“หึ…” ผมกระตุกยิ้ม ก่อนจะยกแก้วเหล้าในมือขึ้นกระดก รสขมปร่าของแอลกอฮอล์ไหลลงคอ แต่มันกลับไม่ช่วยให้ความร้อนในอกผมหายไปเลยสักนิดท่าทางของเขามันเหมือนท่านหิงสาจริงๆ น่าจับกระแทกลงเตียงให้รู้แล้วรู้รอด!ผมเม้มริมฝีปากแน่น ความคิดชั่วร้ายเริ่มแล่นเข้ามาในหัว เล่นตัวนักใช่ไหม? คอยดูเถอะ! จะกำราบให้ครางเหมือนหมาเลยเชียว! ไม่อยากยอมรับดีๆ งั้นเหรอ? ได้! เดี๋ยวจะทำให้ยอมเอง!สายตาของผมยังคงจับจ้องไปที่ร่างของคุณสารวัตร เขายังคงวางมาดเข้ม หน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เหอะ! ผมดูออกนะว่าตั้งแต่ที่เราได้อยู่ใกล้กันมากขึ้น เขาเริ่มเสียอาการไปหลายรอบแล้วไม่เป็นไร…จะเล่นให้สุดแล้วหยุดที่เตียงเลยคอยดู!แต่ก่อนไปพ่อจะ ‘กิน’ ให้เบื่อก่อน ไม่งั้นถ้าพวกไอ้ฮิลล์ ไอ้ไต้ฝุ่น ไอ้รุยรู้ คงโดนล้อตายห่า!แค่คิดภาพพวกมันเอามาล้อก็อยากจะจับเขาลากเข้าห้องเดี๋ยวนี้เลย!…สไนเปอร์ Talk…ผมรับรู้ได้ถึงสายตาที่มองมาอย่างจงใจจากอีกฝั่งของห้อ
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ตอนพิเศษ 2 ตฤณ & ขุนเขา
"ขอโทษครับ ผมไม่ชอบโคแก่" ตฤณบอกชายมีอายุในชุดภูมิฐาน จริงๆ อีกฝ่ายไม่ได้ดูมีอายุขนาดนั้น กลับกันหากไม่ทราบอายุที่แท้จริงอาจคิดได้ว่าบุคคลนี้แก่กว่าตนเพียงไม่กี่ปีขุนเขาหรี่ตามองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างพินิจ จากประสบการณ์ชีวิตที่สั่งสมมาทำให้ตนคาดเดาได้ว่าอีกฝ่ายน่าใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมาก่อนแน่นอน เพราะท่าทางมั่นใจและนิสัยที่เถรตรงแบบนี้คงไม่อาจพบได้ทั่วไปในนิสัยคนไทย'หน้าตาก็ดี แต่ไม่น่าเป็นคนไร้มารยาทเสียเลย' ชายผู้ผ่านช่วงวัยกลางคนมาแล้วคิดในใจ เขาเพียงแค่พยายามใกล้ชิดไอ้หนุ่มนี่เพื่อจะดัดนิสัยอวดดีของลูกตนเอง ไม่วายอีกฝ่ายกลับคิดว่าเขาจริงจังกับมันเสียเหลือเกินได้นี่"เข้าใจนะครับลุง ผมขอตัว!" ตฤณยกร่างของตนเองขึ้นจากเก้าอี้กลางร้านอาหารสุดหรูที่อีกฝ่ายนัดมาดินเนอร์ เขาไม่อยากโดนมองว่าเป็นเด็กเสี่ยน่ะสิ ถึงได้ปฏิเสธความรู้สึกที่คุณขุนเขา อัศวเทวกุล ประธานบริษัทยายักษ์ใหญ่ของประเทศหยิบยื่นให้ ใครจะมองว่าตนโง่ก็ช่างเถอะ ของเล่นไฮโซใครจะเป็นก็เป็นไม่ใช่ผมแน่นอน"สองล้านต่อเดือนพอไหมครับ" ชายมีอายุยื่นเช็กที่เพิ่งเขียนตัวเลขลงไปมาหน้าตนเองตฤณหรี่มองไปยังเช็กใบนั้นพลางคิดในใจ นี่สินะ
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ตอนพิเศษ 1 Hill & Apo (2)
ใบหน้าคมมีสีหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าคนรักของตนหยิบของที่ตนเองก็ลืมไปแล้วว่ายังมีอยู่ออกมา ไอ้นั่นมันเหมือนหนามสะกิดใจเขาทุกครั้งที่ได้เห็น ให้ตายสิ! พยายามจะลืมมันแล้วเชียว"ฮิลล์มึงเป็นอะไร" อาโปเอ่ยถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายสีหน้าไม่ค่อยดีคนถูกถามไม่ตอบคำถามเพียงแต่ดึงถามเข้าไปสวมกอดแน่นราวกับกลัวอีกฝ่ายหายไป อาโปยกแขนขึ้นลูบหลังคนตัวโตกว่า ความอบอุ่นจากฝ่ามือถูกส่งไปปลอบประโลมหัวใจที่กำลังเต้นหวีดหวิวให้กลับมาเต้นปกติดังเดิม"บอกกูได้หรือยัง ว่ามึงเป็นอะไร" อาโปเอ่ยถามอีกครั้งหลังเห็นว่าฮิลล์สงบลงบ้างแล้ว ตอนนี้เขากำลังนอนเกยอีกฝ่ายอยู่บนเตียงกว้าง ยืนนานๆ มันก็เมื่อยไหมล่ะ ตนจึงพาฮิลล์มานอนสบายๆ บนเตียงดีกว่า คงต้องปล่อยให้พี่ตฤณกับลุงขุนเขารอกันไปก่อน นี่เขาติดนิสัยไม่ดีแบบนี้มาจากฮิลล์เมื่อไหร่กันไม่เพียงอีกฝ่ายไม่ตอบคำถาม ชายหนุ่มยังเอื้อมมือดึงต้นคอของคนถามลงมาดูใกล้ตัวเอง ก่อนนิ้วแกร่งจะลูบไล้รอยจางของแผลเป็นที่แทบจะมองไม่เห็นบนต้นคอขาวเนียนของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา"กูไม่เป็นอะไรแล้ว" อาโปยกมือของตนขึ้นกุมมือที่กำลังลูบไล้คอของตน เขาพอจะเดาได้ลางๆ ว่าที่อีกฝ่ายมีอาการแบบนี้เพราะเหตุ
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ตอนพิเศษ 1 Hill & Apo (1)
ร่างหนายืนมองรอยสักบนอกข้างซ้ายในกระจกด้วยความภูมิใจ ใต้รอยสักรูปรอยฟันนั้นมีตัวอักษรซึ่งอ่านได้ว่า 'Hill belong to Apo ' สลักสักลงบนผิวหน้างอย่างวิจิตร มันต้องสวยอยู่แล้วสิ ช่างสักคนนี้ไอ้รุยแนะนำมาด้วยตัวเอง 'คนอย่างรุยทุกอย่างต้องดีที่สุด' เขาเลยเชื่อใจในฝีมือช่างคนนี้"มึงจะยืนเก๊กอีกนานไหม เร็วๆ กูหิว" อาโปที่ยืนรออีกฝ่ายแต่งตัวส่ายหัวทำหน้าระอา มันยืนเลือกเสื้อถอดและใส่ใส่และถอดอยู่แบบนี้มานับสิบตัวจนตอนนี้พื้นห้องเต็มไปด้วยเสื้อที่ถูกมันถอด"กินกูรองท้องก่อนไหม" ร่างสูงหน้ากระจกมองอีกฝ่ายผ่านกระจกด้วยดวงตากะลิ้มกะเหลี่ย"กินตีนกูนี่" อาโปใช้เท้าถีบตูดแน่นของอีกฝ่ายแล้วเดินหนีไปอีกห้อง ตอนนี้พวกตนย้ายมาอยู่ด้วยกันได้เกือบจะครบปีแล้ว โดยอาโปเป็นฝ่ายย้ายมาอยู่กับอีกฝ่าย กะแหงล่ะ คนรักสบายแบบมันคงไม่ยอมย้ายไปอยู่ห้องเล็กเท่ารูหนูของตนเป็นแน่หมั่บ!"มาโดนทำโทษซะดีๆ ใครสอนให้ใช้เท้ากับผัว" ฮิลล์ตามมาบังคับกอดอีกฝ่ายจากทางด้านหลัง"อื้อ~ ไปแต่งตัวให้เสร็จก่อนกูหิว" อาโปพยายามแกะแขนล่ำที่พันธนาการร่างของตนเองไว้ ชายหนุ่มพยายามเบี่ยงหลบใบหน้าที่กำลังวุ่นวายกับลำคอของตน"กินของคาวกูก่อน
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) รักที่(เคย)อันตราย (End of friends) (2)
คนในรถที่กดข้อความหาเพื่อนตนเองเห็นร่างคุ้นตากึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางตน ชายหนุ่มจึงรีบเปิดประตูรถออกไปด้วยความเป็นห่วง ร่างสูงของฮิลล์รีบวิ่งไปหาร่างที่กำลังมุ่งหน้ามาทางตนเอง ร่างบางกว่าโผเข้ากอดร่างหนาทันทีเมื่อทั้งคนมาบรรจบกัน ในระหว่างที่วิ่งมาอาโปมั่นใจแล้วว่าตนเองไม่อยากเสียฮิลล์ไปมากแค่ไหน ต่อจากนี้ตนจะวางอคติลงแล้วลองเริ่มใหม่กับไอ้หมอนี่สักครั้งวะ ถ้าจะเจ็บอีกก็ให้มันรู้ไป"เป็นอะไร! เกิดอะไรขึ้น! ใครทำอะไรมึง!" ฮิลล์เอ่ยถามพลางลูบหลังคนในอ้อมแขนด้วยความเป็นห่วง ไอ้สองคนนั่นทำอะไรที่รักของเขากันแน่ หรือว่าเป็นคนอื่นที่ทำ ไหนใครหน้าไหนมันกล้ากูจะกระทืบให้จมตีนคอยดู! กล้าทำได้ไงอาโปออกจะน่าทนุถนอมขนาดนี้ (ขออนุญาติมองบน =..=)"ไม่มีใครทำทั้งนั้น กูขอโทษที่งี่เง่าใส่มึง" อาโปกระชับแขนที่กอดอีกฝ่ายแน่น"ใครพูดอะไรให้มึงฟัง" คนตัวโตกว่าถามขณะลูบหลังปลอบอีกฝ่าย"..." ร่างในอ้อมกอดส่ายหัวไปมาแทนคำตอบ"ไอ้พวกนั้นพูดอะไรไม่ต้องไปฟังมันหรอกไร้สาระ" น่าตับไอ้สองนั่นมากระทืบจริงเชียว ดูสิอาโปของเขาเสียขวัญหมดแล้ว"อื้อ กลับกันเถอะ" อาโปดันตัวออกจากอีกฝ่าย"กลับไปไหนคอนโดมึงหรือคอยโดกู" ฮิลล
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) รักที่(เคย)อันตราย (End of friends) (1)
อาโปมานั่งกร่อยกินเหล้าฟังเพลงอยู่ที่ร้านของเพื่อน เขากับฮิลล์ไม่ได้ติดต่อกันมาเกือบอาทิตย์ มีแต่ไอ้ฮิลล์ที่ข้อความมาเตือนให้เขากินข้าว แต่เขาทำเพียวแค่เปิดข้อความอ่านไม่ตอบกลับไป"พวกมึงทะเลาะอะไรกัน" ไต้ฝุ่นถามอาโปที่วันนี้มันมานั่งกินเหล้าที่ร้านของตน"เปล่า" อาโปบอกขณะยกแก้วกระดกวิสกี้เข้าปาก"หึ...เชื่อได้มาก" ไซโคลนแค่นหัวเราะกับคำตอบของอีกฝ่าย"มึงก็เพลาๆ ลงบ้าง ไอ้ฮิลล์มันยอมมึงขนาดนี้แล้ว" ไต้ฝุ่นเอ่ย ขนาดเขาเองยังแปลกใจที่เพื่อนของตนยอมอีกฝ่ายมากขนาดนี้ ไอ้อาโปบอกว่าไม่อยากให้มันมาเจอ ไอ้ฮิลล์ก็ไม่มาแต่เลือกที่จะส่งข้อความมาถามตนทุกห้านาที ไอ้อาโปคงไม่รู้ว่าช่วงอาทิตย์ที่ผ่ามาพวกตนต้องลำบากแค่ไหน ไอ้ฮิลล์มันเอาแต่โทรจิกให้พวกตนสับเปลี่ยนกันไปเฝ้าไอ้คนที่กำลังนั่งกระดกเหล้าอยู่นี่ ได้โปรดดีกันเถอะกูขอร้อง กูเหนื่อย!"แล้วมึงจะพูดถึงคนตายทำไม!" อาโปกระแทกแก้วลงบนโต๊ะ"ถ้ามันตายขึ้นมามึงนั่นแหละที่จะเสียใจ" ไซโคลนเอ่ย ชายหนุ่มเอนตัวพิงพนักโซฟายกเท้าขึ้นมาไขว่ห้างก่อนจะพูดต่อ"มึงเห็นแผลที่มือมันไหม รู้ไหมมันได้มายังไง" อาโปขมวดคิ้วกับคำถามที่ส่งมาจากไซโคลน"ก็อุบัติเหตุไม่ใช่เห
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ไม่ให้เธอไป ต้องเสียอะไรแค่ไหนก็ยอม (2)
ฮิลล์ขับรถตรงมายังโรงพยาบาลที่มาร์คถํกส่งตัวมาหลังจสกได้รับสายจากผู้จัดการของอ่กฝ่าย พ่อแม่ของมาร์คที่อยู่อเมริกาคงยังไม่รู้เรื่อง รอให้ตนไปถึงก่อนแล้วกันค่อยโทรบอก มาร์คทำงานอยู่ที่นี่คนเดียวไม่มีญานิพี่น้องที่ไหน นั่นจึงเป็นเหตุที่เขาไมาสามารถปฏิเสธคำขอพี่จูดี้ได้ หากจะนับตอนนี้ที่เมืองไทยคงมีเขาเพียงแค่คนเดียวที่จะเรียกว่าญาติได้หลังจากจอดรถเสร็จผมรีบเดินมองหาห้องฉุกเฉินทันที เพราะก่อนหน้านี้จูดี้บอกว่ามาร์คถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินในสภาพไม่มีสติ ผมเองก็ร้อนใจเป็นห่วงอีกฝ่ายเช่นกัน"มาร์คเป็นไงบ้างครับพี่หวาน" ผมถามผู้ช่วยของพี่จู้ดี้ที่กำลังเดินไปมาหน้าห้องฉุกเฉิน"พี่ไม่รู้เหมือนกัน หมอเอาน้องมาร์คเข้าไปนานแล้วยังไม่ออกมาเลย" อีกฝ่ายตอบด้วยสีหน้ากังวล"มาร์คตกลงมาสูงเลยเหรอครับ""ประมาณตึกสองชั้นค่ะน้องฮิลล์ นั่งร้านมันต่อไม่ดีน้องมาร์คเลยเสียหลักตกลงมาโดนเบาะลมแล้วก็สลบไปเลย" คนชื่อหวานเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังฮิลล์อยู่ทำธุระที่โรงพยาบาลจนมาร์คถูกย้ายเข้าห้องพิเศษ โชคดีที่อีกฝ่ายตกลงบนเบาะลมนิรภัยคอเลยได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย หมอเลยใส่เฝือกอ่อนช่วยพยุงคอไว้ แต่ที่หนักคงเป็นแขนที
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) ไม่ให้เธอไป ต้องเสียอะไรแค่ไหนก็ยอม (1)
....Apo's talk....ผมกำลังนั่งหน้ามุ่ยในรถรอไอ้คนที่ไปลากผมออกมาจากบริษัทที่กำลังเดินผิวปากมาอย่างอารมณ์ดี ตั้งแต่วันนั้นไอ้ฮิลล์ก็ก้อร่อก้อติกผมไม่ห่างจนบางทีผมเองก็รำคาญ'มึงไม่มีงานทำหรือไง''มี...แต่กูใช้เงินทำงาน' ผู้มีใบหน้ากวนอวัยวะเบื้องล่างไหวไหล่ขึ้นนั่นแหละครับความน่าหมั่นไส้ของมัน ตอนนี้จะว่าไปผมเองก็เริ่มชินกับนิสัยแบบนี้ของมันเสียแล้ว เมื่อก่อนมันไม่ได้เป็นคนแบบนี้นะ ฮิลล์คนก่อนประหยัดถ้อยประหยัดคำเสียเหลือเกิน แต่ตอนนี้เนี่ยสิมันพูดกวนจนผมต้องบอกให้มันหยุดบ้าง แรกๆ มันมานั่งเฝ้าชวนผมช่วงเที่ยงแต่ผมก็ยังไม่ยอมไปไหนกับมัน หลังๆ มันเลยเริ่มมาปักหลักนานขึ้นแล้วก่อกวนทุกคนไปหมดจนพี่ตฤณต้อฃขอร้องให้ผมเอามันออกจากออฟฟิศ'เฮ้ย! ใกล้ไป หน้าอ่ะออกห่างๆ หน่อย' ฮิลล์ที่ขยับกรอบแว่นสายตาของมันแล้วหรี่ตามอง บอกน้องนักศึกษาฝึกงานชายที่ผมกำลังสอนงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์'เฮ้ยๆ มืออ่ะ ไม่ต้องขนาดนั้นเว้ย' ฮิลล์ที่บอกตั้มที่กำลังช่วยผมจัดพร็อพถ่ายงาน'ไม่ได้ๆ มึงอ่ะไปถ่ายแทน' ฮิลล์ที่จัดแจงลากผมออกมา แล้วจับน้องนักศึกษาฝึกงานชายเข้าไปในเซ็ตเพื่อเป็นหุ่นถ่ายเครื่องประดับร่วมกับนายแบบอีกคนแ
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits) รอยฝากรัก (2)
ฮิลล์นั่งมองอีกฝ่ายทานอาหารเงียบๆ แค่เห็นคนตรงหน้าทานอย่างเอร็ดอร่อยเขาก็อิ่มอกอิ่มใจจนความอยากอาหารหายไปหมดสิ้น"แล้วมึงไม่กินไง๊" อาโปที่เห็นอีกฝ่ายไม่เตะอาหารในจานตัวเองทานเลยถามขึ้น เอ๊ะ! หรือมันใส่ยาอะไรให้กูกินหรือเปล่า"ฮึ๊ เห็นมึงกินได้กูก็มีความสุขแล้ว" ชายหนุ่มยิ้มตอบ"แหวะ! จะอ้วก ได้โปรดกลับมาเป็นฮิลล์คนเดิมเถอะกูขอร้อง" อาโปวางมีดและส้อมที่กำลังหันสเต๊กลงทันที ชายหนุ่มคว้าแก้วน้ำขึ้นมาดื่มล้างปาก "ก็บอกแล้วไงถ้าเป็นเด็กดี กูก็จำดีกับมึงแค่คนเดียวตลอดไป" ชายหนุ่มส่งสายตาจริงจังให้อีกฝ่าย เมื่อคืนเขาไม่ได้พูดไปงั้นๆ เขาหมายความตามที่พูดจริงๆ "…" อาโปจ้องลึกเข้าไปยังสายตาอีกฝ่าย นี่เขาเชื่อมันได้จริงๆ ใช่ไหม ถ้าเชื่อแล้วมันจะไม่ทรยศความรู้สึกที่เขาให้ไปใช่หรือไม่"มึงไม่ต้องเชื่อกูตอนนี้หรอกนะ ขอแค่อย่าปิดกั้นกูก็พอ" ฮิลล์เอื้อมมือของตนไปกุมมืออีกฝ่ายไว้เมื่อเห็นแววแห่งความลังเลที่ปรากฏในดวงตาคู่สวย"มือมึงไปโดนอะไรมา" อาโปสังเกตเห็นรอยแผลเป็นกลางฝ่ามือที่ลากเฉียงผ่านตั้งแต่ฝ่ามืออีกด้านยาวจนถึงโคนนิ้วชี้ของอีกฝ่าย เขาจำได้เมื่อก่อนมันไม่เคยมีแผลนี้"อุบัติเหตุน่ะ" ชายหนุ่
