ตอนที่197

"แค่รู้ไว้ว่าเขาเป็นคนที่รักและหวังดีกับคุณเสมอมาแม้คุณจะไม่สนใจเขาก็ตาม"ทนายพูดเสียงอ่อนแววตาอ่อนโยน ก่อนจะโค้งตัวให้ขุนศึกพร้อมกับเดินหลีกขุนศึกไป ทิ้งให้เขางุนงงกับคำพูดของทนายหนุ่มคนนั้น ซึ่งฉันเองก็งงนะ หรืออาจจะเป็นเหล่าบรรดาของผู้หญิงที่ขุนศึกไปจีบพวกเธอแต่ขุนศึกไม่จริงจังด้วยแต่เธอกลับรักเขาอย่างใจจริง

เธอจึงช่วยเขาในยามที่เขาเดือดร้อนแบบนี้น่ะ

"เอริ?"ฉันมัวแต่เหม่อคิดถึงเรื่องคนที่ช่วยขุนศึกจนขุนศึกหันมาเห็นฉันจึงเอ่ยทักฉันด้วยน้ำเสียงตกใจ ฉันจึงเงยหน้าไปมองหน้าเขาด้วยแววตาและสีหน้าเรียบเฉย

และเป็นขุนศึกที่เป็นฝ่ายเดินออกจากที่กั้นของบังลังก์เดินมาหาฉันแทน ฉันก็จ้องหน้าเขานิ่ง เขาเองก็จ้องฉันนิ่งเหมือนกัน เราสองคนจ้องกันอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานจนเป็นขุนศึกที่หลบสายตาฉันไปก่อน

"เธอมาประกันตัวฉันเหรอ?"เขาเอ่ยถามฉันอย่างเปิดประเด็น ฉันก็ส่ายศีรษะไปมาก่อนจะบอกเขาไปตามความจริง

"ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะมาประกันตัวนายตามคำร้องขอของป้าบัว.....แต่มีคนประกันตัวนายไปก่อนหน้าฉันแล้ว"ขุนศึกขมวดคิ้วงุนงงเมื่อได้ยินคำตอบจากปากของฉัน เขาเชื่อคำพูดของฉันแต่เขาเองก็คงจะแปลกใจว่าใครเป็นคนประกันตัวเขา