"อย่าทำมาเป็นรู้ดี....เรื่องของฉันหน่อยเลย!!!"ขุนศึกตะโกนใส่หน้าฉันเสียงดังจนฉันแสบเเก้วหู เขาโกรธฉันแล้ว เขาโกรธฉันจริงๆขึ้นมาแล้ว"อื้อฮือ"ฉันร้องอื้ออึ้งในลำคอมาเมื่อคราวนี้ขุนศึกตะโกนใส่หน้าฉันเสร็จเขาก็ขึ้นคร่อมร่างฉันพร้อมกับจับมือของฉันขึ้นเหนือศีรษะและจัดการก้มหน้าหล่อๆของเขามาซุกไซ้ซอกคอของฉันอย่างรุนแรงจนฉันแสบคอไปหมดฉันพยายามดีดดิ้นตัวให้หลุดจากการจับกุมและการกระทำที่ป่าเถื่อนของเขาแต่มันก็ไม่เป็นผล"พี่ขุน!!!"เสียงแผดดังจนแสบแก้วหูของผู้หญิงดังขึ้นทำให้ฉันตกใจเบิกตาโพลงขึ้นซึ่งขุนศึกเองก็ตกใจไม่ต่างจากฉันเขาหยุดการกระทำและหันไปมองที่ต้นตอของเสียงนั้นทันทีฉันเองก็หันมองตามไปก็พบกับร่างเล็กของผู้หญิงคนหนึ่งที่เธออยู่ในชุดเดรสสีขาวกำลังยืนทำหน้าตาไม่พอใจอยู่ด้านหลังของขุนศึกและยังไม่ทันที่ขุนศึกจะได้ทำอะไรหรือพูดอะไร นามิก็เดินจ้ำอ้าวตรงดิ่งมาหาขุนศึกและจัดการกระชากร่างของขุนศึกให้ลุกออกไปจากร่างของฉันอย่างไว เธอผลักร่างของเขาจนเขาเซถอยหลังเสียหลักไปชนเข้ากับตู้โชว์ด้านหลังเธอไม่สนใจเขาอีกต่อไปแต่กลับตรงดิ่งมาหาฉันแทน "นามิ"ฉันเอ่ยเรียกชื่อเธอเสียงแผ่วเบา เธอก็จ้องฉันเข
คอนโดขุนศึกขณะเดียวกันหลังจากที่เอริวิ่งออกจากห้องของขุนศึกไปแล้วขุนศึก ขุนณรงค์...........พรึบ โพล๊ะ"เลิกบ้าสักที!!!"ผมตะโกนใส่หน้าของนามิพร้อมกับผลักร่างของเธอจนร่างของเธอเซไปด้านหลังและเสียหลักล้มลงนั่งก้นจ้ำเบ้าลงบนโซฟาเสียงดัง"พี่ขุน?"นามิเอ่ยเรียกผมเสียงอ่อนมาพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อคลอแววตาของเธอที่จ้องมองมาที่ผมมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความโกรธที่แอบซ่อนอยู่ในนั้น ผมก็จ้องเธอกลับไปอย่างนิ่งเฉย"พี่ขุนกล้าทำอย่างนี้กับนามิได้ยังไงกันคะ"เธอเอ่ยถามผมอย่างไม่พอใจพลางยันตัวลุกขึ้นยืนเพื่อมาประจันหน้ากับผม ผมก็หรี่ตามองเธอก่อนจะแค่นหัวเราะออกมา"เธอไม่ได้มีความสำคัญกับฉันมากขนาดนั้น""ที่ฉันทำดีกับเธอก็เพราะใช้เธอเป็นหมากตัวหนึ่งในการเดินเกมส์ของฉันเท่านั้นเอง"ผมเอ่ยออกไปโดยใช้สายตามองเธอด้วยแววตาดูถูกตั้งแต่หัวจรดเท้าเท้าจรดหัว คิดเหรอว่าผู้หญิงที่ยอมผมง่ายขนาดนี้จะทำให้ผมหลงเธอได้น่ะ ผู้หญิงที่ผมหลงมีคนเดียวเท่านั้น ซึ่งมันไม่ใช่เธอ"หมากเดินเกมส์....หมายความว่ายังไงกันคะ?"เธอเอ่ยถามผมกลับมาอย่างสงสัย"ก็อย่างที่พูดไป.....หมากก็คือเบี้ยตัวหนึ่งในกระดาษหมากรุก.....ที่ไม่มีวันเท
"ถ้าแม่ฉันรู้ว่าครอบครัวเธอกำลังตกอับและหวังที่จะมาเกาะครอบครัวฉันเพื่อหวังเอาเงินไปใช้หนี้.....แม่ฉันก็คงจะไม่ยอมให้ฉันหมั้นกับเธอเด็ดขาด"ผมเอ่ยออกไปด้วยท่าทางที่เยาะเย้ยและดูถูกเธอกลับ นามิก็มองหน้าผมด้วยแววตาตกใจที่ผมรู้ความลับเรื่องนี้ของครอบครัวเธอสินะ ผมบอกแล้วว่าผมไม่ไว้ใจผู้หญิงตีสองหน้าคนนี้ "แก!!!"นามิชี้หน้าผมพลางเอ่ยชื่อผมอย่างโกรธจัดปากของเธอสั่นระริกเธอขบฟันกรอดๆแต่ผมก็ทำสีหน้าเย้ยยั้นใส่เธอกลับไป"เธอไม่ต้องเสแสร้งอีกต่อไปแล้ว.....เลิกทำตัวเป็นเด็กสาวใสซื่ออินโนเซ้นท์สักทีเถอะ .....รู้ป่ะว่ามันน่าสมเพช""ยิ่งผู้หญิงที่ผ่านสนามรบกับผู้ชายมาอย่างมากหน้าหลายตาอย่างเธอทำแล้วด้วยเนี่ย.....ยิ่งน่ารังเกียจจนน่าสมเพชสิ้นดีรู้ป่ะ""ไอ้ขุนศึก!!!"นามิเรียกผมเสียงดังอย่างคนที่โมโหถึงขีดสุดที่ผมไปพูดจี้แทงใจดำเธอและพูดดูถูกเธอ เธอง้างมือเล็กของเธอขึ้นหมายจะตบหน้าผม แต่ผมไวกว่าคว้าข้อมือเธอไว้ได้ทันผมก็กระตุกรอยยิ้มเยาะขึ้น "พี่พูดถูกเข้าหน่อยก็ทำโมโหเป็นฟืนเป็นไฟเลยนะจ๊ะน้องนามิ"ผมพูดเสียงหวานพลางทำแววตาเย้ยหยันใส่เธอไป นามิก็ยืนตัวสั่นเทาขบฟันกรอดเสียงดังอย่างโกรธจัด"อ้อแล้วเม
"คุณเอริ?"เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเรียกฉันด้วยความสงสัยและไม่แน่ใจในการเอ่ยทักฉัน ฉันที่นั่งก้มหน้าก้มตากอดเข่าร้องไห้อยู่หน้าคอนโดหรูของขุนศึกต้องค่อยๆเงยหน้าที่อาบไปน้ำตาขึ้นไปมองเจ้าของเสียงนั่น ก็ต้องตกใจและแปลกใจกับบุคคลตรงหน้าที่นั่งยองๆลงตรงหน้าฉันอย่างสงสัยว่าเขามาทำอะไรที่นี่ในเวลานี้กันแน่ เขาควรที่จะอยู่ที่บ้านหรือไม่ก็ที่คอนโดเขาสิ"คุณเควิน?"ฉันเอ่ยเรียกชื่อเขาไปด้วยน้ำเสียงแหบแห้งพลางใช้มือที่ถูกมัดอยู่ปาดคราบน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มอยู่อย่างลวกๆฉันหยุดนิ่งจ้องใบหน้าหล่อของคุณเควินอย่างตะลึงที่อยู่ๆเขาก็ยื่นทิชชูมาซับริมฝีปากให้ฉันอย่างอ่อนโยน นัยน์ตาสีน้ำทะเลมองฉันด้วยความอ่อนโยนและมองต่ำลดสายตาไปที่บาดแผลบนใบหน้าฉันเขาก็มีสีหน้าที่เป็นกังวลขึ้นมาทันทีใช่สิ ฉันโดนตบมาหนิ เลือดกบปากเลยด้วยซ้ำ ตอนแรกอาจจะชาไปทั้งหน้าแต่ตอนนี้เริ่มเจ็บปากและปวดแสบเจ็บปวดแก้มทั้งสองข้างขึ้นมาแล้วนะ"ขอบคุณนะคะ"ฉันเอ่ยขอบคุณคุณเควินไปหลังจากที่เขาเช็ดคราบเลือดที่มุมปากให้ฉันเสร็จเรียบร้อยแล้ว โดยที่ฉันหลบสายตาต่ำลงเพราะไม่กล้าสบตาที่มีเสน่ห์และเต็มไปด้วยความลึกซึ้งคู่นั้นของคุณเควิน"ด้วยความเต็มใจค
คุณเควินก็ขึ้นมาบนรถของเขาพอดี เขาก็หันมายิ้มบางๆให้ฉันไปด้วยและคาดเบทส์ไปด้วย พอเสร็จเขาก็สตาร์ทรถและขับรถออกมาจากคอนโดแห่งนั้นโดยตลอดทางฉันนั่งเงียบกริบโดยไม่ส่งเสียงอะไรออกไปเลยคุณเควินก็ดีนะเขาเองก็ไม่ถามอะไรฉัน มีแต่เขาที่หันมามองฉันเป็นระยะๆด้วยความเป็นห่วง ฉันก็หันหน้ามองออกไปยังนอกหน้าต่าง และน้ำตาก็เอ่อคลออีกครั้งกับการกระทำของขุนศึกที่เขาทำกับฉันในวันนี้ เขาทำรุนแรงกับฉันเพราะเขาหึงหวงฉัน หรือเขาแค่หวงก้างกันแน่ ฉันปล่อยใจให้อยู่กับความคิดจนไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางที่คุณดควินจะพาฉันไปมันอยู่ที่ไหน จนกระทั่งเเรงสะกิดที่แขนฉันพร้อมกับเสียงทุ้มที่เอ่ยเรียกชื่อฉัน ทำให้ฉันเผลอสะดุ้งตกใจและหันไปมองหน้าต้นตอของเสียงและเจ้าของมือที่สะกิดฉันทันที"ถึงแล้วครับ"คุณเควินเอ่ยบอกฉันพร้อมกับยิ้มละมุนให้ฉัรรฉันก็ละสายตาจากเขาและหันไปมองวิวนอกรถก็พบว่ามันคือคอนโดที่คุณเควินพาฉันดูมาเมื่อตอนบ่ายฉันจึงหันกลับไปมองหน้าคุณเควินด้วยความสงสัย เขาก็ยิ้มละมุนให้ฉันก่อนจะตอบฉันมา"ผมคิดว่าถ้าผมพาคถณเอริไปบ้านของผมก็คงจะไม่สมควร....ผมจึงพาคุณเอริมาที่นี่แทนครับ""ขอบคุณนะคะ"ฉันเอ่ยขอบคุณคุณเควินไปอ
คอนโดเควินเช้าวันต่อมา"ป้าแหม่มคะ?"ฉันเอ่ยเรียกชื่อของป้าแหม่มคนที่คุณเควินส่งให้มาดูแลฉันอย่างสงสัยว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่ในห้องครัว"นั่งรอที่โต๊ะอาหารได้เลยนะคะคุณเอริ^_^"ป้าแหม่มหันจากหน้าเคาน์เตอร์ครัวหันมาบอกฉันที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องครัว ฉันก็ยิ้มแหยๆอย่างเกรงใจเธอและเกรงใจคุณเควิน แต่ฉันก็ไม่มีสิทธิ์เลือกมากนักจึงเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ในห้องอาหารที่น่าจะจัดเตรียมไว้ให้คนได้มานั่งกินห้องของคุณเควินค่อนข้างหรูหรา เฟอร์นิเจอร์ก็ดูแพงเหลือเกิน คอนโดห้องนี้มีของเครื่องใช้ครบครันเรียกว่า เพนท์เฮ้าส์เลยก็ว่าได้เพราะมันหรูและใหญ่มากจริงๆ เมื่อคืนนี้ฉันนอนหลับสบายมากเลยล่ะ เอ่อฉันลืมบอกไปว่าห้องคอนโดนี้มีสองห้องนอนเมื่อคืนนี้ป้าแหม่มนอนอีกห้องนอนหนึ่ง ซึ่งเธอดูแลฉันดีมากหายาให้ฉันกิน แถมยังทำแผลให้ฉันอีกตั้งหาก "เจ็บเหมือนกันแหะ"ฉันพูดออกเมื่อเอามือมาจับที่แก้มทั้งสองข้างของตัวเองที่มันบวมและแดงจากการโดนตบเมื่อคืนนี้ เมื่อคืนนี้ยังไม่เจ็บเท่าไหร่ เพราะมันยังชาอยู่ แต่พอเช้านี้ทั้งเจ็บทั้งปวดเลย ปากก็ปวดแสบระบมไปหมดพรึบ"ข้าวต้มหมูร้อนๆมาแล้วค่ะ"เสียงป้าแหม่มเอ่ยออกมาเสียงใสพร
ฉันคิดว่าวันนี้คงจะไม่เจอขุนศึกแน่เพราะพรุ่งนี้ก็จะถึงวันหมั้นของเขากับนามิแล้ว เขาคงไม่มีเวลามายุ่งกับฉันหรอก"คุณจะไปไหนคะ?"ป้าแหม่มที่เธอเดินถือเครื่องดูดฝุ่นออกมาจากห้องนอนที่ฉันนอนเมื่อคืนก็เอ่ยถามฉันขึ้นด้วยความสงสัยที่เธอเห็นว่าฉันกำลังจะออกไปจากห้องนี้"หนูจะกลับไปเอาของที่บ้านนะคะ""และคุณจะกลับมาตอนไหนคะ?""น่าจะไม่เย็นมากค่ะป้า""อ้อคะป้าจะได้บอกคุณเควินถูก""ค่ะป้า....."ฉันพยักหน้ารับรู้คำป้าก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินออกไปยังห้องรับแขกแต่แล้วฉันก็นึกคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงหันกลับไปหาป้าแหม่มอีกครั้งเพื่อจะถามอะไรเธอสักหน่อย"เอ่อป้าคะ?""คะ?""ห้องอีกฝั่งมีคนมาอยู่ไหมคะ?"ฉันถามป้าพร้อมกับยกนิ้วชี้ไปยังห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องที่ฉันอยู่"ก็คุณเควินไงคะ.....เมื่อคืนคุณเควินก็พักที่ห้องนั้นแหละค่ะและดูเหมือนคุณเควินจะมาอยู่ที่นี่ถาวรเลยนะคะ"คำพูดที่ไร้เดียงสาของป้าทำให้ฉันตื่นตกตะลึง หมายความว่าสองห้องนี้เป็นของเขาและเขาก็อยู่ห้องนั้นและไม่ได้ย้ายไปอยู่ที่บ้านตามที่เขาบอกฉันสินะ"เขาเป็นเจ้าของคอนโดนี้ค่ะคุณ""เป็นเจ้าของคอนโดด้วยหรือคะ?"ฉันเอ่ยออกไปอย่างตกตะลึงพร้อมกับเบิกต
วันต่อมาบ้านเอริ เอริ ฐิติมน......16:30น.พรึบติ๋งฉันวางแก้วน้ำลงตรงถาดวางแก้วและรีบมาดูการแจ้งเตือนอีเมลที่เพิ่งจะถูกส่งมาในไอแพดของฉันทันที เพราะฉันดูซีรีย์ค้างไว้นะ และเกิดหิวน้ำเลยเดินไปหยิบน้ำในครัวมาดื่มแต่แล้วก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนอีเมลพอดีฉันจึงไม่รอช้ารีบเปิดอีเมลเช็คดูทันทีว่าใครส่งมาและก็เป็นไปอย่างที่ฉันคาดหวังไว้ ทำให้ฉันอมยิ้มขึ้นมาเมื่อได้อ่านข้อความจากอีเมลของบริษัทเบสท์เวิร์คแอร์ไลน์สายการบินของประเทศที่จะออกบินไปหลายประเทศมันคือข้อความที่ฉันเฝ้าคอยมา เขาบอกว่าฉันได้ทำงานที่สายการบินเบสท์เวิร์คแอร์ไลน์เรียบร้อยแล้ว อีกสองวันให้เข้าไปรายงานตัว"เย้^_^"ฉันร้องเย้ขึ้นมาอย่างดีใจพร้อมกับลุกขึ้นยืนกระโดดโลดเต้นไปมารอบๆโซฟาตัวแพงกลางห้องนั่งเล่น อย่างนี้ต้องฉลองซะหน่อยแล้วฉันกลับมาอยู่บ้านที่ขุนศึกซื้อให้ และกะว่าจะไม่ไปอยู่ที่คอนโดของคุณเควินอีกแล้ว ไม่ใช่ว่าฉันรังเกียจเขาหรืออะไรหรอกนะ แต่ฉันอยากจะหยุดความสัมพันธ์ของเราสองคนไว้เพียงแค่นี้ ฉันไม่อยากทำลายคนดีๆอย่างคุณเควิน เพราะต่อให้เขาทำดีกับฉันแค่ไหน ฉันก็รู้หัวใจตัวเองดี ว่าฉันไม่สามารถที่จะรักเขาได้ และมันก็ไ
"ยังมีอีกคน"แก้มหวานว่าพร้อมกับตบมือขึ้นสามครั้ง ฉันก็เงยหน้าไปมองเธอและก็มีผู้ชายผมเผ้ารกรุงรังหัวฟูสวมใส่เสื้อผ้าขาดๆเนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบอะไรไม่รู้สีดำฟันของมันดำทุกซี่ หน้าตาเป็นขี้กลากขี้เกลื้อนมันกำลังเดินมาหาฉันด้วยท่าทางที่เหมือนคนไม่เต็มเต็งอย่าบอกนะว่าเป็นคนสติไม่ดีเป็นคนบ้า"ผัวแกก็มีคนบ้าด้วย..ลูกแกต้องเกิดมาเป็นบ้าแน่เลยฮ่าๆๆๆๆๆ"แก้มหวานเอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างสะใจฉันก็กำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจ และโกรธเธอคนนี้คนที่ฉันไม่เคยคิดที่จะโกรธ แต่ครั้งนี้ฉันโกรธเธอและจะไม่มีวันให้อภัยเธอเด็ดขากเพราะเธอคิดไม่ดีกับลูกของฉัน ฉันไม่ยอม!!!!!"เจ๊ให้พวกผมก่อน.....ผมไม่อยากใช้ของต่อจากไอ้บ้านี้!!"ชายคนหนึ่งที่จับขาฉันยึดไว้หันไปบอกแก้มหวาน"ได้....ไอ้บ้าแกออกมาก่อน!!"แก้มหวานรับคำชายชุดดำก่อนจะหันไปเอ่ยบอกคนบ้า คนบ้าก็เหมือนจะพูดรู้เรื่องและมันก็หยุดอยู่กับที่"ให้พวกกูก่อน....เสร็จแล้วค่อยคิวมึง"ชายคนที่ถือเข็มฉีดยาเอ่ยขึ้น ตอนนี้มันนำยาไปไว้ในเข็มแล้วและมันก็ดันก้นสปริงออกมานิดหน่อยทำให้ตัวยาที่อยู่ด้านบนพุ่งออกมาเล็กน้อยก่อนที่มันจะเดินมาหาฉันพร้อมกับทำส
"เปล่าหรอก......ที่ผู้ชายเขาไม่เลือกเธอมันเป็นเพราะนิสัยของเธอมากกว่าล่ะแก้มหวาน""นิสัยของเธอ.....ลองมองย้อนดูกลับไปว่าอะไรที่เราสองคนไม่เหมือนกัน""นี่แกจะบอกว่านิสัยแกดีกว่าฉันเหรอ?"แก้มหวานกดเสียงต่ำจ้องฉันด้วยแววตาแข็งกร้าวกว่าเดิม เธอพร้อมที่จะประทุอารมณ์ใส่ฉันได้ทุกเมื่อ"ไม่ใช่.....ฉันแค่อยากจะบอกว่าบางทีทัศนคติหรือความชอบความคิดเห็นสองผู้ชายสองคนนั้นไม่ตรงกับเธอ""แต่มาตรงกับฉันมากกว่า"ฉันเอ่ยออกไปอย่างในความคิดฉันจริงๆแต่ดูเหมือนคำพูดของฉันจะทำให้แก้มหวานไม่พอใจฉันเพิ่มขึ้นไปอีกดูจากการจับเส้นผมของฉันดึงก็รู้ได้เพราะว่าเธอดึงมันแรงขึ้นจนฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดไปที่ศีรษะนาทีนี้ฉันไม่ควรจะยั่วโมโหแก้มหวาน เพื่อความปลอดภัยของตัวฉันเองและลูกในท้องของฉัน"หึ.....เข้าข้างตัวเองจริงๆนะ.....ถ้าแกไม่ให้ท่าเควินเขาก็ไม่มีวันสนใจแกหรอก""เขาเชื่อฟังฉันและเอาใจฉันมาตลอดแต่พอมีเเกเข้ามายุ่มย่ามในชีวิตของเขา.....เขาก็เปลี่ยนไป""เขาทำตัวห่างเหินกับฉันไม่เหมือนเมื่อก่อน.....เควินชีวิตของเขาไม่เคยได้รู้จักผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษ....เขาเลยไม่รู้ว่าผู้หญิงน่ะมันตอแหล!!!""เหมือนเธอไงเอริ.....ทำตัวใ
ฉันก็มองจ้องเธอเขม่น แววตาสั่นไหวอย่างไม่ไว้ใจเธอ"แกมีผัวอยู่แล้วและยังจะมายุ่งกับผัวคนอื่นอีกทำไม!!"แก้มหวานตะโกนใส่หน้าฉันสีหน้าและแววตาของเธอที่จ้องมองมาที่ฉันเเปรเปลี่ยนไปเป็นแข็งกร้าวและไม่พอใจและเธอก็เอื้อมมือมาจับผมของฉันพร้อมกับออกแรงกระชากจนหน้าฉันหงายไปข้าง"โอ้ย!""เธอพูดเรื่องอะไรแก้มหวาน.....ฉันไม่เคยไปยุ่งกับสามีของใคร"ฉันเอ่ยบอกแก้มหวานไปพร้อมกับน้ำตาแอบเล็ดไปด้วยเพราะฉันรู้สีกเจ็บที่หนังศีรษะมาก เพราะแก้มหวานเธอดึงผมฉันแรงมากแรงเหมือนอยากจะดึงมันให้ขาดออกไปจากหนังศีรษะฉันฉันก็ใช้มือของตัวเองมั้งสองข้างมาจับมือของแก้มหวานที่จับผมฉันไว้ให้เธอปล่อยผมฉันแต่เธอก็ยิ่งกำมันและออกแรงดึงมันให้แรงขึ้นแรงขึ้นและแรงขึ้น"ยังจะมาตีหน้าซื่ออีกเหรอแกนี่มันมารยาสาไถยจริงๆ""ไม่เข้าใจว่าพวกผู้ชายชอบผู้หญิงแบบแกลงไปได้ยังไง"แก้มหวานเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงและแววตาดูถูกฉัน ฉันก็จ้องมองเธอด้วยความงุนงงว่าเธอพูดถึงใครกันและใครกันที่ฉันไปแย่งสามีเขามาเท่าที่ฉันจำได้ ฉันไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนเลยนะ ไม่ว่าจะที่ทำงานหรือที่ไหน"แกแย่งผู้ชายที่ฉันรักไปทั้งสองคน......""และก็เป็นแกที่ท
"ไอ้จอม?"ผมหันไปทันทีที่ได้ยินเสียงที่ผมโคตรจะไม่อยากได้ยิน แต่ก็ต้องได้ยินเพราะพี่ชายต่างแม่ของผมกำลังยืนมองหน้าผมอยู่ด้วยสีหน้าแปลกใจ หน้าตามันโคตรกวนตีน ยิ่งเห็นหน้ามันยิ่งหงุดหงิด ยิ่งหงุดหงิดก็ยิ่งเกลียดมัน "มึงมาทำไม?"ผมถามมันไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบอย่างชัดเจนว่าผมไม่อยากเจอมัน "กูมาหาเอริ..."มันตอบผมมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆเช่นกันแต่หน้าตาโคตรกวนประสาท ผมเกลียดชี้หน้ามันชิบหาย เพราะมันพ่อถึงไม่เคยรักผม "แล้วมึงมาทำอะไรที่นี่หรือว่า....มึงอยู่กับริเหรอ?"มันถามผมมาพลางชี้มาที่ผมด้วยหน้าตาเหมือนหมาสงสัย "เอ่อกูกับริกำลังมีลูกด้วยกัน.....แค่นี้มึงก็ควรจะรู้ได้แล้วนะว่าเลิกยุ่งกับเมียกูสักที"ผมอ่ยบอกไอ้จอมไปเสียงเเข็ง มันก็มองมาที่ผมด้วยสายตาตกใจแต่แวบหนึ่งผมก็เห็นเหมือนสายตาเป็นประกายในดวงตาคู่สวยของมันแต่ผมไม่มั่นใจเพราะเห็นแค่กระพริบตาเดียวเท่านั้น ที่ผมพูดกันท่าแบบนี่ทั้งที่ผมเองก็รู้ตัวดีว่าผมไม่มีสิทธิ์แต่ผมไม่อยากให้เอริคบกับไอ้จอม เพราะไอ้จอมมันก็เจ้าชู้ไม่ต่างจากผม มันน่ะ......เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งกว่าผมเสียอีก ผมไม่อยากให้ริต้องกลับไปเจ็บแบบที่เคยเจ็บมาอีกแล้ว.....ผ
เธอก็บอกว่าจะไม่แก้แค้นอะไรผมอีกแล้ว แต่ขอสู้คดีให้ถึงที่สุด ถ้าผมแพ้ ผมก็ต้องยอมรับชะตากรรม เธอบอกว่าถือเสียว่าผมชดใช้กรรมให้เธอ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมมั่นใจว่าผมจะไม่แพ้คดีนี้แน่ ผมรีบเดินออกมาจากห้องและเดินไปยังห้องฝั่งตรงข้ามที่เป็นห้องของเควิน ที่ผมเองก็เพิ่งจะรู้ว่าคอนโดนี้เควินเป็นเจ้าของ โดยมันให้เอริอยู่ห้องมันฟรีๆดูก็รู้ว่ามันชอบเอริ และจ้องจะเคลมเธอและที่ผมรู้ไปกว่านั่นอีกคือเควินเป็นลูกชายของผู้ชายที่แก้มหวานแต่งงานด้วยออดดดดดดดดดดดดผมกดออดห้องของเควินอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ผมสักที สงสัยมันจะไม่อยู่จริงๆหรือมันจะออกไปกับเอริ"ขอให้แน่ใจหน่อยจะได้หมดห่วง"ผมพูดออกมาอย่างยอมรับชะตากรรมถ้าเอริจะชอบผู้ชายคนนี้ผมก็คงจะไม่มีสิทธิ์ไปขัดขวางอะไรเธอ เพราะผมกับเธอมีหน้าที่เป็นพ่อแม่ของลูกเท่านั้น ส่วนสถานะอย่างอื่นเราก็เป็นเพื่อนกันผมเดินเข้าลิฟต์ไปยังชั้นล่างและเดินมุ่งตรงไปยังเคาน์เตอร์ของประชาสัมพันธ์ที่มีไว้ต้อนรับลูกค้าและดูแลคนที่อยู่ในคอนโคนี้"ผมขอเบอร์คุณเควินหน่อยได้ไหมครับ""พอดีผมมีเรื่องจะคุยกับเขาน่ะครับ"ผมเอ่ยบอกพนักงานผู้หญิงที่ทำหน้าที่ประ
คอนโดเควินห้องของเอริ19:00น.ขุนศึก ขุนณรงค์...."ริไปไหนเหรอครับป้าบัว....มืดแล้วยังไม่เห็นกลับมาเลย?"ผมเอ่ยถามป้าบัวไปในขณะที่ท่านกำลังเก็บจานข้าวที่ผมเพิ่งกินเสร็จอยู่ที่จริงผมนั่งชะเง้อคอมองเอริมาตั้งแต่ที่เห็นเธอแต่งตัวออกไปตั้งแต่ตอนห้าโมงเย็นแล้ว กะว่าเธอไปแค่แปปเดียวก็คงจะกลับเพราะไม่เห็นเธอบอกผมว่าเธอจะไปไหน"เห็นว่าออกไปหาเพื่อนนะคะ....คุณขุนศึกมีอะไรหรือเปล่าคะ?""อ้อเปล่าครับ.....ผมเห็นว่ามันเริ่มมืดแล้ว....."ผมเอ่ยบอกป้าบัวไปอย่างเป็นห่วงสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมาเพราะเอริเป็นผู้หญิงและกำลังท้องอยู่ด้วยไม่น่าจะออกไปข้างนอกคนเดียวแบบนี้นะหรือว่าเธอจะออกไปหาเพลงขวัญ"ลองโทรหาดูไหมคะ.....""เดี๋ยวผมโทรเองครับป้า....ขอบคุณมากนะครับ""โอเคค่ะงั้นป้าขอตัวไปดูคุณหญิงก่อนนะคะ""ครับป้า.....เดี๋ยวผมรอริสักพักก็จะเข้าไปดูคุณแม่นะครับ""ค่ะ.....เดี๋ยวป้านอนเฝ้าคุณหญิงเองค่ะ....คุณขุนศึกไปนอนพักผ่อนเถอะค่ะ""ครับ....ขอบคุณมากนะครับ"ผมเอ่ยบอกป้าบัวไปอย่างซาบซึ้งใจที่ท่านดีกับผมและคุณแม่ของผมจากใจจริงท่านไม่คิดที่จะทอดทิ้งผมและคุณแม่......ในความโชคร้ายของผมก็ถือว่ายังมีโชคดีอยู่บ้างที
"กะจะเผาทั้งเป็นแม่ของขุนศึกเลยนะ""เธอร้ายกาจมากมากจนฉันอยากรู้ว่าแก้มหวานแค้นอะไรขุนศึกมากมายขนาดที่จะฆ่าจะแกงกันได้"นามิเอ่ยออกมาอย่างไม่เข้าใจและอยากรู้มากๆ"ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราทั้งสามคนในเมื่อก่อนมันจะเป็นต้นเรื่องที่ทำให้แก้มหวานแค้นฉันขนาดนี้ไหม"ฉันเอ่ยออกไปเสียงแผ่วเบามันถึงเวลาแล้ว ที่ฉันจะต้องไปเผชิญหน้าและถามแก้มหวานตรงๆว่าสิ่งที่เธอทำงไปในตอนนี้ เพราะอยากจะเอาคืนขุนศึกที่เขาทำกับเธอตอนที่เธอเรียนอยู่มหาลัยใช่ไหมเพราะสิ่งที่ขุนศึกไม่ตั้งใจในคราวนั้นแต่กลับทำให้คนที่ถูกกระทำเครียดแค้นเอาเป็นเอาตายขนาดนี้"ฉันขอตัวก่อน"ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงนามิก็ลุกขึ้นพรวดพราดตามฉันมาทันทีด้วยความตื่นตกใจ"เธอจะไปไหนไม่เอาหลักฐานแล้วหรือไง""ไม่แล้วล่ะ....ฉันไม่ต้องการมันแล้ว"ฉันเอ่ยบอกนามิไปก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินและจำ้อ้าวเดินออกมาจากร้านอาหารนี้อย่างไวตอลดทางเดินฉันหยิบโทรศัพท์ไอโฟนเครื่องแพงของตัวเองขึ้นมากดดูบันทึกรายการบันทึกเสียงฉึก"โอ้ย!!"ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจและความเจ็บปวดที่แล่นแวบเข้ามาที่ก้านคอของฉันฉันจึงรีบเอามือไปคลำดูก็พ
"ฉันเลยเตรียมของมาให้เธอได้พิสูจน์....ว่าฉันไม่โกงเธออย่างแน่นอน"ฉันก็มองหน้านามิอย่างจ้องเขม็งและสงสัยในสิ่งที่เธอพูด เธอเตรียมอะไรมาให้ฉันพิสูจน์"ในรถฉันมีโน้ตบุ๊กอยู่....เธอจะไปดูมันกับฉันไหมล่ะ?"นามิเอ่ยถามฉันมา ฉันก็จ้องเธออย่างไม่วางใจ"ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆจะไปทำอะไรเธอได้.....?"เธอก็เอ่ยออกมาเสียงใสอย่างรู้ทันความคิดของฉัน"ในนั้นมีหลักฐานทั้งหมดจริงๆใช่ไหม?"ฉันเอ่ยถามนามิไป เธอก็ยกยิ้มที่มุมปากขึ้นอย่างคนที่เหนือกว่าก่อนจะพยักหน้าเป็นคำตอบให้ฉัน"หลักฐานที่แก้มหวานโกงบริษัทของคุณหญิงนฤมิตรจนทำให้ทั้งคุณหญิงและขุนศึกต้องถูกกล่าวหาว่าเป็นคนคดโกง""ใช่...."นามิตอบมาเสียงดังฟังชัด ฉันก็ทำหน้านิ่งเฉยและเอ่ยถามเธอต่อไป"แก้มหวานเป็นคนอยู่เบื้องหลังแผนการทั้งหมด......ทั้งเรื่องที่โยนความผิดว่าคุณหญิงนฤมิตรฟอกเงินที่ผิดกฎหมายจากประเทศเพื่อนบ้าน""เป็นคนต้นคิดการเทรดเงิน....โดยใช้การเทรดเงินเป็นเบื้องหน้าให้คุณหญิงนฤมิตรตายใจและให้คุณหญิงเปิดบัญชีเป็นชื่อของท่านเพียงคนเดียวและนำเงินที่ฟอกมาทั้งหมดโอนใส่ไปในบัญชีของคุณหญิง"นามิเอ่ยออกมา ฉันก็จ้องมองหน้าเธอด้วยท่าทางนิ่งเฉย ฉันต้องทำ
"เธอเป็นใคร"ฉันเอ่ยถามปลายสายที่เป็นเสียงผู้หญิงออกไปน้ำเสียงของปลายสายฟังดูคุ้นหูฉันมาก (นามิเอง....) "นามิ....เธอมีอะไรกับฉัน" (ฉันมีเรื่องเกี่ยวกับขุนศึกอยากปรึกษาเธอ) "เรื่องอะไร?" (หลักฐานทั้งหมดเกี่ยวกับคดีที่ขุนศึกเจออยู่ในตอนนี้.....ถ้าได้หลักฐานอันนี้ไปเขาพ้นคดีแน่) "แล้วเธอไปเอามาจากไหน?"ฉันเอ่ยถามนามิไป ในใจฉันสงสัยและไม่เข้าใจเธอว่าเธอจะช่วยขุนศึกทำไม ในเมื่อก่อนหน้านี้เรื่องของสองคนนี้จบกันไม่ดีเท่าไหร่ อาจจะมองหน้ากันไม่ติดถึงขั้นเกลียดขี้หน้ากันเลยก็ได้ (ฉันโดนนังแก้มหวานหักหลัง....มันเป็นคนต้นเรื่องทั้งหมด) (ฉันพูดจริงๆเอริ....ตอนนี้ฉันกับแม่กำลังเดือดร้อน....ฉันขอขายหลักฐานของขุนศึกให้เธอในราคาสิบล้านก็ได้) (ฉันกับแม่จะใช้เงินก้อนนี้เป็นก้อนหลบหนีนังแก้มหวาน) (มันราวีชีวิตของฉันกับแม่ไม่เลิกนะเอรินะ) (นังแก้มหวานมันสั่งให้ฉันเข้าไปตีสนิทก้บขุนศึกมันอยู่เบื้องหลังทุกอย่างทั้งเรื่องที่คุณหญิงโดนฟ้องว่าฟอกเงิน....การเทรดหุ้นที่ไม่เอาเงินไปเทรดแต่เอาไปใช้เอง....ตลาดหุ้นที่ผิดกฏหมาย) (นังแก้มหวานมันเป็นคนวางแผน....ฉันมีคลิปวิดีโอในการคุยของฉันกับมันในตอนที่มัน