แชร์

บทที่ 24

ผู้เขียน: DILEMMA 28
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-18 06:55:51

เมื่อกลับมาถึงคอนโดก็ไม่มีใครพูดถึงเรื่องราวก่อนหน้านั้นอีกเจียอีแค่อยากจะดัดนิสัยเสียของอันดารันแต่ไม่คาดคิดว่าจะทำให้เจ้าตัวคิดมากจนถึงขั้นนั้นช่างเถอะเห็นปากจัดด่าแว้ดๆแบบนั้นบางทีอาจจะเป็นเปลือกที่คุณเขาสร้างออกมาปกป้องความอ่อนแอของตัวเองก็ได้เจียอีคิดในแง่ดีเขาก็อยากจะมองให้เห็นเนื้อแท้ของอีกฝ่ายอยู่เหมือนกันเมื่อเห็นสภาพที่ซึมไม่หือไม่อือของอีกฝ่ายก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดีเขาได้แต่นั่งข้างๆอีกฝ่ายอยู่อย่างนั้นจึงบอกให้ไปอาบน้ำ

“ไปอาบน้ำได้แล้วคุณ” ผลคืออันดารันยังนั่งนิ่งสีหน้าไม่เปลี่ยนไปสักนิดเจียอีเริ่มลนลานจะเอ่ยขอโทษก่อนก็กระดากปากอีกอย่างเขาไม่ชินกับแม่คุณโอเมก้าอันดับหนึ่งในเวอร์ชันนี้เลยสักนิดด่าเขาว่าไอ้เบต้ากระจอกก็ยังดีกว่าเงียบใส่กันแบบนี้

“นี่คุณโกรธผมเหรอ” เจียอีเขยิบเข้าไปใกล้อีกนิดพลางโบกมือไปมาตั้งแต่กลับมาจากสะพานคล้ายว่าคนข้างๆวิญญาณในร่างได้หลุดลอยไปยังไงยังงั้น

“เอาล่ะๆผมขอโทษคุณก่อนก็ได้พอใจยังขอโทษขอโทษขอโทษผมขอโทษคุณสามครั้งเลยเอ้าพอใจยัง” แต่ว่าอีกฝ่ายยังนิ่งเงียบนั่งนิ่งอยู่บนโซฟาอยู่แบบนั้นคล้ายกับจมดิ่งอยู่กับอะไรสักอย่าง

“นี่ถ้าคุณไม่ตอบงั้นผมจะอา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 25

    เจียอีเขาไม่ชอบไปสถานที่ที่เบียดเสียด อันดารันยิ่งแล้วใหญ่สองคนเท้าแขนมองดูผู้คนขวักไขว่ที่บ้างเดิน บ้างกินดื่มอย่างสนุกสนานอยู่ที่ระเบียง เสียงเพลงดังกระหึ่มจนกระจกสั่นครืดคราดเหมือนจะแตกออกมาได้ทุกเมื่อ“ดื่มหน่อยไหมคุณ”“อะไร”“ก็เบียร์ไงอ้อลืมไปคุณต้องกินยา”“เฮ้ยเดี๋ยว!” อันดารันยกกระป๋องเบียร์ในมือเจียอีมากระดกดื่มอย่างเอาเป็นเอาตายอึกอึกเสียงกลืนลงคอทำเอาเจียอีเผลอจ้องมองลูกกระเดือกที่เคลื่อนขึ้นลงยามกลืนน้ำเมาลงคออันดารันส่งกระป๋องเปล่าให้พร้อมเช็ดมุมปากอย่างลวกๆ “รสชาติไม่ได้เรื่อง”“ฮ่าๆข้อนี้ผมไม่เถียงเอาน่าดื่มเพื่อบรรยากาศ” “ใครอยากจะดื่มกับนายกัน” อันดารันว่าพร้อมเชิดหน้าไปอีกทาง“เฮ้อคุณนี่น้าวันนี้วันท้ายปีวันพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันใหม่ปีใหม่คุณควรจะเป็นคนใหม่ได้แล้วนะทิ้งคนเดิมนิสัยเดิมๆไปกับปีเก่าแล้วเริ่มต้นใหม่เป็นคนใหม่ไม่ดีกว่าเหรอ”“ฉันเปลี่ยนไม่ได้”“หรือเพราะคุณไม่อยากจะเปลี่ยน”“…”“แล้วไง”“ก็ไม่แล้วไงบางทีคุณแค่ไม่ไว้ใจผมเลยสร้างตัวตนที่หยาบกระด้างออกมาปกป้องตัวเองผมพูดถูกไหม”“ผิด”“…ผิดยังไง”“นั่นแหละตัวตนที่แท้จริงของฉัน”เบียร์ที่ว่ารสชาติแย่บัดนี้กระป๋อ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18
  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 26

    ปั๊ก! อันดารันสลบเหมือดเมื่อเจอสันมือพิฆาตเข้าให้ เจียอีรีบเดินออกไปสงบสติอารมณ์ที่ระเบียงด้านนอก ก่อนจะกดโทรศัพท์มือถือโทรหาไอ้หมอทัชชกรเพื่อนยากด้วยจิตใจที่กระวนกระวาย ‘รับสิวะ รับสิวะ’“โทรมามีอะไรวะเวรอย่างยับอย่ากวนประสาทว่ามา” หมอทัชชกรรับสายด้วยเสียงง่วงงุนเขาพึ่งได้งีบเนื่องจากช่วงวันสิ้นปีอย่างนี้คนไข้ฉุกเฉินล้นวอร์ด “มึงอยู่เวรเหรอ”“เออ”“คืองี้กูว่าคุณสรพงษ์มีอาการทางสมองวะ”“ยังไง”“ยาที่มึงสั่งมีอาการหรือผลข้างเคียงพวกหลอนประสาทแบบนี้ป่ะ”“มึงจะบ้าเหรอเขาไม่มีอาการทางสมองจะไปสั่งยาสุ่มสี่สุ่มห้าได้ยังไง”“ก็ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลคุณเขามโนหนักมากหาว่าตัวเองเป็นโอเมก้าอันดับหนึ่งเท่านั้นไม่พอบอกว่าตัวเองอยู่ในช่วงอ่อนไหว” เจียอีเว้นวรรคก่อนจะพูดต่อ “แต่สายตามองกูเยิ้มเชียวเหมือนจะขย้ำกูยังไงไม่รู้พูดละขนลุก”“ไปไงมาไงมาอยู่กับมึง”“ก็เขาไม่มีญาติที่ไหนกะว่าพอหายจะแยกทางงี้”“แปลก”“เห็นไหมมึงก็คิดเหมือนกันใช่ไหมว่าเขาแปลก”“มึงน่ะสิที่แปลก!!”“คิดยังไงเอาคนไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาอยู่ด้วยวะมึงหวงความเป็นส่วนตัวจะตาย”“ก็แค่สงสารและอีกอย่างกูผิดจริงที่ชนเขา”“เลยจะรับผิดชอบว่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-19
  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 27

    เมื่อตอนที่อันดารันเป็นโอเมก้าอยู่ที่เดอะแกรนด์ซิตี้ แกนกลางกายจะไม่ชูชันเหมือนอย่างของอัลฟ่าโดยไม่มีสาเหตุ หากไม่ใช่ช่วงฮีทหรือช่วงอ่อนไหวก็ไม่ตั้งโด่ชูชันในทุกเช้าอย่างตอนนี้ อันดารันในโลกที่อาศัยอยู่ที่นนทบุรีความรู้เรื่องร่างกายของเราเป็นศูนย์ ก่อนหน้านี้ที่แกนกลางกายของเขาไม่ชูชันเพราะเพิ่งผ่านช่วงอุบัติเหตุไป ไหนจะยาต่าง ๆ ร่างกายบอบช้ำไม่แข็งแรง เมื่อร่างกายฟื้นฟูได้เต็มที่ ช่วงล่างก็กลับมาปกติแข็งแรงและจะต้องตื่นมาเคารพธงชาติทุกเช้า ผู้ชายทุกคนรู้…แต่อันดารันที่ยังติดหล่มกับโลกเดิม ร่ากายโอเมก้าของตัวเองกลับไม่รู้ เขาคิดว่าช่วงนี้คือช่วงฮีทของตัวเอง ไหนจะฝันเปียกร่างสองร่างที่เปลือยเปล่าอยู่ที่ฟูกข้างล่างเตียงกำลังจูบอย่างดูดดื่มต่างเล้าโลมลูบคลำกันอย่างหลงใหลเสียงจูบที่ดังจุ๊บจั๊บอยู่ข้างหูต่างทำให้อารมณ์พรึงเพริดแกนกลางของอันดารันสั่นหงึกหงักจนหลั่งน้ำเมือกสีใสออกมาเจียอีชันขาข้างนึงของอันดารันขึ้นค่อยๆส่งนิ้วไปสำรวจดอกเบญจมาศนั้นที่ขมิบราวกับเชิญชวนน้ำเมือกสีใสที่ร่างบางหลั่งออกมาถูกใช้ในการเบิกทางช่องทางนั้นรวมไปถึงน้ำเมือกของเขาด้วยแม้ปากจะจูบแลกลิ้นกันอย่างนั้นแต่ร่างกา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20
  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 28

    “อย่าเพิ่งขยับ” เจียอีมองหน้าอีกฝ่ายโดยที่ยังค้างอยู่ท่าเดิม“อุ่นดีใช่ไหมล่ะ” เจียอีถามทะเล้นอันดารันเบือนหน้าหนีไปอีกทางทันทีที่ได้ยินคำถามนั้นหน้าแดงเถือกไปจนถึงใบหู“เขินเหรอไง”“อะไร”“ก็หน้าแดงขนาดนี้ไงตกลงผมทำเป็นหรือไม่เป็น” เจียอียังถามไม่หยุด“ก็…พอใช้ได้” อันดารันไม่ยอมเสียหน้าแม้จะรู้สึกแสบขัดที่ช่วงล่างก็ตามทีแต่ก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายถอนแกนกายออกไป “พอใช้ได้จริงเหรอ” เจียอีกระซิบกระซาบพร้อมงับติ่งหูนั้นดูดดึงหยอกเย้าก่อนจะผละออกถอนถอดแกนกายออกมาน้ำสีขาวขุ่นไหลตามออกทะลักออกมาเมื่อเสาใหญ่ถูกถอดถอนออกไป“อ๊ะ” ร่างหนาทาบทับลงไปกระซิบเหย้าแหย่อีกฝ่ายทันที “กินเก่งนะเนี่ยตอดเก่งปากบนก็เก่งปากล่างก็เก่ง” อันดารันค้อนขวับที่ได้ยินคำหยอกนั้นเจียอีจุมพิตลงไปที่ริมฝีปากบางที่แดงระเรื่อคล้ายเอาอกเอาใจอยู่ในทีฝ่ามือร้อนลากไล้คล้ายต้องการสำรวจไปทั่วทุกมุมหน้าอกแม้ไม่ใหญ่เท่าอิสตรีแต่ก็ยังพอมีให้กอบกุมและดูดดุนลิ้นร้อนปัดป่ายเม็ดเชอร์รี่ที่เต่งตึงชูชันขึ้นมาคล้ายท้าทายและหลอกล่อให้ฉกชิม“อื้อ” สองขาถูไถกับที่นอนเพื่อระบายความเสียวที่ตีตื้นขึ้นมาอีกครั้งมือซ้ายขยุ้มผมดกดำนั้นเพื่อต้องการห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21
  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 29

    กว่าจะได้ออกจากคอนโดก็เกือบบ่ายสามโมงเข้าไปแล้วปีใหม่ของเมืองกรุงและปริมณฑลกลับเงียบเหงาไม่ครึกครื้นเหมือนอย่างต่างจังหวัด “ทำไมมันดูเงียบเหงาจังไม่เห็นครึกครื้นเหมือนวันก่อนเลย”“คนส่วนใหญ่ไม่ใช่คนกรุงเทพฯและเดินทางกลับบ้านเกิดเพื่อฉลองปีใหม่กับครอบครัวไงล่ะ”“อ่อ…แล้วนายไม่มีครอบครัวเหรอ” “ก็…มีน่ะมีแต่ไม่กลับก็ไม่เป็นไร”“นายก็เป็นเด็กมีปัญหาเหมือนกันสินะ” “คุณไม่จิกกัดผมสักประโยคคงจะนอนไม่หลับสินะ” เจียอีส่ายหน้าอย่างระอาก่อนจะจับจูงมืออีกฝ่ายเดินไปยังหน้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งที่มีการจัดไฟและแสงสีเสียงเอาไว้ให้คนมาเที่ยวชมและถ่ายรูปสำหรับอันดารันภาพวิวและทิวทัศน์ที่จัดงานไม่ได้ดึงดูดสายตาเท่ากับโปสเตอร์แผ่นยักษ์และภาพชายหนุ่มที่ขึ้นจอ LED ฉายอยู่ตรงหน้าห้างมากกว่าที่ดึงดูดสายตาเขา“จ้องตาไม่กะพริบเชียวหล่อละสิ”“ก็ไม่เท่าไหร่” “ขนาดไม่เท่าไหร่นะเนี่ย” “สักวันจะเป็นรูปฉันที่แปะอยู่ตรงนั้น” อันดารันเชิดหน้าพร้อมกับชี้นิ้วไปยังภาพจอ LED ที่ปรากฏภาพของศิลปินชายคนหนึ่งที่กำลังหยอกล้อกับดาราชายอีกคนอย่างสนิทสนม“นั่นน่ะระดับซุปตาร์เชียวนะ”“แล้วไงโอเมก้าอันดับหนึ่งอย่างฉันน่ะไม่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21
  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 30

    ก่อนฟ้าสางอันดารันรู้สึกถึงแกนกลางกายที่ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้งฮีทของเขาครั้งนี้แปลกประหลาดอาการที่ว่ามักจะมาตอนเช้าก่อนจะบดเบียดก้นขาวอวบนั้นกับคนด้านหลังที่นอนกอดซ้อนท้ายหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวเขาค่อยๆล้วงเข้าไปสัมผัสกับแกนกายของตัวเองก่อนจะถกกางเกงเพื่อให้จัดการตัวเองก่อนที่คนนอนข้างๆจะรู้ตัวเจียอีรู้สึกถึงคนข้างๆที่นอนขยุกขยิกก่อนจะเห็นว่าอีกฝ่ายเลิกเสื้อยืดตัวเองมาคาบเอาไว้ปากแขนที่ขยับอยู่ใต้ร่มผ้าห่มนั้นกำลังสาวขึ้นลงเจียอีกระซิบที่ข้างใบหูพร้อมกอดกระชับอีกฝ่ายเข้ามาหาตัวก่อนจะเอ่ยถามสิ่งที่รู้อยู่แล้ว “ทำอะไร” อันดารันนอนตัวแข็งค้างอยู่อย่างนั้นก่อนจะหันหน้าไปเอ็ดแต่ก็ได้แต่กลืนคำพูดพวกนั้นลงคอเมื่อริมฝีปากถูกจูบโดยที่ไม่ได้ตั้งตัวก่อนจะผละริมฝีปากเอ่ยเย้าหยอก“ทำไมไม่เรียกละหืม…ทำคนเดียวเสร็จเหรอ”“จะทำก็รีบทำ”“ผมแค่ถามเฉยๆคุณทำต่อเถอะผมนอนก่อนล่ะ” ว่าแล้วก็เขยิบออกไปก่อนจะหันหลังให้อันดารันผุดนั่งด้วยความหัวเสียก่อนจะถอดเสื้อผ้าตัวเองออกไปจนหมดมีแต่คนเพ้อฝันที่จะได้ลิ้มลองโอเมก้าชื่อดังอย่างเขามีแต่ไอ้บ้าคนนี้ที่กล้าหันหลังให้ ‘ได้สักวันนายจะต้องเป็นฝ่ายอ้อนวอนขอนอนกับฉัน’ คิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-21
  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 31

    “พอหายอยากแล้วถีบหัวส่งกันเลยนะ” เจียอีเย้าแหย่เขาให้วันสองวันก่อนยังทำตัวติดเขายังกะตังเมออดอ้อนคลอเคลียเหมือนไม่อยากห่างเหินพอตอนนี้เหมือนแมวน้อยที่กางกรงเล็บพร้อมกับข่มขู่นายทาสยังไงยังงั้น“อะไร!”อันดารันทำไขสือ “ก็วินวินไม่ใช่เหรอไงจะมาทำตัวเหมือนลูกหมาที่ถูกเจ้าของทอดทิ้งแบบนี้ให้ได้อะไรขึ้นมา”“ก็อยากให้คุณพอใจ”“…”“ตกลง…ผมทำเป็นไม่เป็น”“แล้วนายอยากได้คำตอบแบบไหนล่ะ” อันดารันนั่งกอดอกเชิดหน้าถามอยู่ที่โซฟา“เอาเถอะผมต้องไปทำงานแล้วอีกไม่กี่วันแล้วเสื้อผ้าพวกนี้ล่ะจะทำยังไง” เจียอีหันไปมองเสื้อผ้าในถุงกระสอบกองโตสองถุงใหญ่ที่กินพื้นที่จนแทบไม่มีทางเดิน “ก็ขายไง”“ผมรู้ว่าจะขายแต่มันวิธีไหนล่ะ” เจียอีครุ่นคิดสักพักเพราะสิ่งที่เขากังวลคือสถานการณ์โรคติดต่อที่ระบาดตอนนี้มากกว่าเหมือนว่าที่เมืองไทยเองก็พบผู้ป่วยเพิ่มขึ้นมากเช่นกันนั่งเคลียร์อีเมลในคอมอยู่สักพักก็ได้รับเมลจากบริษัทว่าต้องเปลี่ยนแพลนการทำงานยกใหญ่นั่นก็คือการ Work from home สายงานของเขาขอแค่มีคอมฯและมีอินเทอร์เนตก็สามารถทำงานได้ทุกที่แต่อย่างน้อยก็โล่งอกไปได้หนึ่งเรื่อง เจียอียอมรับกับตัวเองเลยว่าเขาไม่อยากทิ้งคน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22
  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 32

    เจียอีช่วยอีกฝ่ายถอดเสื้อเปลี่ยนกางเกงโดยไม่อิดออดแต่สายตากลับสะดุดเข้ากับรอยช้ำที่ต้นขาด้านในเขาอดหน้าแดงออกมาไม่ได้เผลอลูบโดยไม่รู้ตัวเพียะ!!“ใครให้นายจับขาฉัน”“มากกว่าจับก็ทำมาแล้วจะมาหวงอะไร” เจียอีช่วยอีกฝ่ายสวมกางเกงก่อนถอยออกไปหามุมถ่ายรูปพอทำทุกอย่างเสร็จก็ตกเย็นแล้วระหว่างนี้ก็ได้แต่ตกแต่งรูปและทำเพจไปพลางๆระหว่างรอระบบอนุมัติ“คุณอยากกินอะไร” มันเป็นคำถามง่ายๆแต่ทว่าคนฟังกลับอุ่นใจทุกครั้งที่ได้ยินเมื่อก่อนอันดารันไม่ต้องคิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เขามีหน้าที่ต้องตื่นมาให้ทันตอนตั้งโต๊ะกินข้าวแค่นั้นอาหารมากมายหลากหลายมีให้เลือกสรรสามารถชี้นิ้วสั่งได้ตามใจไม่เหมือนอย่างตอนนี้ “อยากกินเหมือนวันนั้น…เกี๊ยวน้ำ”“กินแค่นั้นจะอิ่มเหรอ” อันดารันมองคนข้างๆตาขวาง“นี่…ที่ถามไม่ได้จะชวนทะเลาะก็แค่เป็นห่วงเพราะคุณเหมือนจะผอมลงไปเยอะเลย” อันดารันได้แต่ก่นด่าอีกฝ่ายอยู่ในใจไม่ผอมสิแปลกก็สองสามวันก่อนหน้านี้พวกเขาต่างห้ำหั่นกันอยู่บนเตียงอย่างเอาเป็นเอาตายกินนอนสมสู่ก็ไม่มีอะไรอีกวนเวียนอยู่อย่างนี้แทบจะทุกซอกตารางนิ้วในห้องเล็กๆนั้นพวกเขาต่างก็ทิ้งร่อยรอยเอาไว้มากมาย“คุณน่าจะกินเย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23

บทล่าสุด

  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 43

    แม้หลัง ๆ การถ่ายทำจะไม่ราบรื่นสักเท่าไหร่ เพราะดูเหมือนพระนายจะไม่ได้รักกันหวานเชื่อมเหมือนที่บทให้มาน่ะสิ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี วันนี้เป็นวันเลี้ยงฉลองปิดกล้องของเรื่อง “รักครั้งใหม่ของโอเมก้า” ส่วนในรายละเอียดอย่างฟีโรโมน การทำรัง รวมไปถึงช่วงฮีท อันดารันเองก็ได้เอ่ยพูดคุยกับคนเขียนบทหลายครั้งจนทุกอย่างลงตัว เพราะคุณนุชคนเขียนบทเองยังคิดไม่ตกในบางส่วน พอได้มาพูดคุยกับนายเอกของเรื่องที่บอกว่าได้อ่านนิยายประเภทนี้มาพอสมควรจึงสามารถถ่ายทอดสิ่งที่โอเมก้าต้องพบเจอมาได้หมด แถมยังตรงใจเธอสุด ๆ อีกด้วย คืนนี้เป็นงานเลี้ยงปิดกล้องทางทีมงานได้เช่าห้องจัดงานของโรงแรมเอาไว้พร้อมกับกำชับเรื่องความเป็นส่วนตัวของนักแสดง “วุธพี่ขอวันนี้อย่าก่อเรื่องอีกเลย”“ผมรู้แล้วน่า”“ปิดกล้องแล้วก็ยังต้องร่วมงานอื่นๆกันอีกช่องก็กำลังจะดันด้วยอย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่”“ผมชักอยากจะรู้ว่าเด็กใคร! ดูท่าพี่จะเกรงใจมันมากนะ”“จะเด็กใครก็ช่างเถอะทำหน้าที่ของตัวเองจบๆกันไปไม่ดีเหรอ”“พี่ไม่ใช่ผมก็พูดได้ซิ”“เอาเถอะถือว่าพี่ขอนะวุธ” ชลดาพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องพักไปแต่เธอก็มั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่สนคำร้องขอของเธอ

  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 42

    เมื่อ Pilots ที่อันดารันไปเก็บตัวถ่ายมาตลอดระยะหลายสัปดาห์รวมไปถึงการตัดต่อต่างๆได้เผยแพร่ออกไปทำให้คุณโอเมก้าอันดับหนึ่งเป็นที่รู้จักมากขึ้นในนาม “พอเพียง” ซึ่งเป็นชื่อของนายเอกในเรื่องแฟนตาซีที่ถ่ายทำเป็นเรื่องแรกซึ่งก่อนหน้านี้ผู้จัดและค่ายเองก็มีการประการเฟ้นหานักแสดงหน้าใหม่มาก่อนหน้านั้นแล้วส่วนอันดารันเองแม้จะไลฟ์บ้างเป็นครั้งคราวแต่ก็ไม่ได้ปริปากเรื่องที่ตัวเองได้บทนักแสดงนำในเรื่องนี้ซึ่งยอดวิวในแพลตฟอร์มสูงขึ้นเป็นประวัติการณ์อีกทั้งยังได้นักแสดงที่มีชื่อเสียงหลายคนร่วมแสดงด้วยเรียกได้ว่าเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ได้รับความสนใจจากประชาชนมากเลยทีเดียวซึ่งช่องที่จะฉายนั่นก็คือ Ever Nine เรียกได้ว่าโฆษณาหลายตัวต่างก็ตบเท้ากันเข้ามาซื้อพื้นที่ภายในช่องระหว่างการฉายเรื่อง “รักครั้งใหม่ของโอเมก้า” ที่มีกำหนดฉายกลางปีหน้ามีการแสดงความคิดเห็นอย่างล้นหลามในโลกออนไลน์โดยเฉพาะนักแสดงน้องใหม่อย่างอันดารันซึ่งตอนนี้เป็นนักแสดงอิสระไม่ได้สังกัดที่ช่องไหนแต่ได้ข่าวแว่วๆว่ากำลังจะเซ็นสัญญากับบริษัทน้องใหม่แห่งหนึ่งโดยมีการพูดคุยและเจรจาหลายครั้งจากหลายๆต้นสังกัด เพราะเร่งถ่ายทำกันอยู่หลายวันเ

  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 41

    ตั้งแต่เข้าวงการมาชีวิตธรรมดาของอันดารันก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงอยากจะสวยต้องอดทนไม่ว่าจะทำหน้าขัดตัวทำสปารวมถึงวิ่งแคสต์งานโฆษณาอีกได้บ้างไม่ได้บ้างภายในรถตู้ของบริษัทมีนักแสดงน้องใหม่หลายคนที่อยู่ภายใต้การดูแลของแซนดี้ชีวิตแทบจะกินนอนภายในรถตู้นี่และอันดารันมีอายุมากที่สุดคือ 25 ย่าง 26 ปีบางคนอายุเพียง 16 -17 เองอย่างว่านอกจากจะมีชื่อเสียงแล้วเรื่องรายได้นี่แหละที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนขนาดอันดารันไม่มีประสบการณ์การแสดงยังได้เป็นตัวประกอบในโฆษณาแบรนด์ดังเขายังได้เงินตั้งหลายหมื่นแซนดี้เองก็อยากจะให้นักแสดงในสังกัดของตัวเองโตอย่างช้าๆงานประเภทนี้ไม่ได้อาศัยเพียงหน้าตาเพียงอย่างเดียวต้องอาศัยฝีมือด้วยคนสวยคนหล่อมีเยอะแยะและพร้อมที่จะแจ้งเกิดได้ทุกเมื่อหากจะยืนหยัดในวงการได้อย่างยาวนานละก็ก็ต้องเก็บประสบการณ์การเป็นตัวประกอบเล็กน้อยพวกนี้ก่อนอันดารันเองก็คิดแบบนั้นและการแสดงบทโศกเป็นเรื่องยากสำหรับเขาเองด้วยเช่นกันโดยเฉพาะซีรีส์ที่กำลังถ่ายทำเดือนหน้าก็เป็นฤกษ์งามยามดีที่จะทำพิธีบวงสรวงเปิดกล้องเรื่อง “รักครั้งใหม่ของโอเมก้า” อันดารันที่มาจากโลกที่เทคโนโลยีทันสมัยเขางงเป็นไก่ตาแตกกั

  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 40

    น่ารัก คุณเขาใช้คำว่าน่ารักได้เปลืองมากในสายตาของเจียอี ซอกคอขาวผ่องนั้นแต่งแต้มไปด้วยรอยขบเม้ม เจียอีปัดป่ายลิ้นร้อนไปตามซอกคอระหงนั้นอย่างหยอกเย้า ยิ่งรับรู้ถึงใต้ร่างที่กระตุกบิดเกร็งไปด้วยความเสียว เขาก็ยิ่งอยากจะกลั่นแกล้งมากขึ้นไปอีก นิ้วเรียวยาวที่ชุ่มไปด้วยเจลหล่อลื่นกำลังเบิกทางอย่างใจเย็น “เข้ามาได้แล้ว”ได้ยินดังนั้นแกนกายค่อยๆเสือกไสเข้าไปในรูจีบนั้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปเจียอีแช่ไว้สักครู่เพื่อรออีกฝ่ายปรับตัวพร้อมกับโอบกอดร่างบางใต้ร่างด้วยความรักพวกเขาต่างก็จูบกันอยู่อย่างนั้นริมฝีปากแทบไม่แยกห่างออกจากกันแม้จะเปลี่ยนไปกี่ท่วงท่าแล้วก็ตามแสงไฟจากหลอดไฟข้างทางที่อยู่ห่างออกไปพอจะได้เห็นเงาตะคุ่มทั้งสองที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนรถเป็นเซ็กซ์ที่ค่อยเป็นค่อยไปไม่ใช่เพียงแค่อารมณ์พาไปมันมีความรู้สึกท่วมท้นอยู่ในภาษากายที่พวกเขากำลังสื่อสารกันเสียงเนื้อกระทบเนื้อเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดของโช็ครถดังปะปนกับเสียงครางเครือของพวกเขาทั้งคู่ไม่ขาดสายอีกทั้งคุณเขายังเหมือนว่าจะมีอารมณ์ร่วมมากกว่าปกติเห็นได้จากที่เป็นฝ่ายควบขี่คุมจังหวะเองท่าทางกัดริมฝีบางแล้วเชิดหน้าครางนั้นทำเอาอารมณ์

  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 39

    “ก่อนคุณจะไปถ่ายซีรีส์ผมอยากจะพาคุณไปที่ๆหนึ่งไปในฐานะคนธรรมดาไม่ใช่นายเอกซีรีส์คนดัง”“ทำไมนายมั่นใจว่าฉันจะดัง?”“ก็คุณเคยบอกไว้อย่างนั้น” อันดารันเพียงชายตามองชายหนุ่มตรงหน้าโดยไม่พูดอะไรอีก“เอาน่ารับรองคุณจะต้องชอบ”“ถ้าฉันไม่ชอบล่ะ”“ผมจ่ายด้วยนี่ก็แล้วกัน” เจียอีชี้ที่บั้นเอวตัวเองแต่ก็ต้องถูกอีกฝ่ายหยิกจนเนื้อเขียว“เอาแต่ได้”“หรือว่าคุณไม่อยากได้”“นี่นาย!!!”สถานที่เจียอีขับรถพาอีกฝ่ายมาเป็นสถานที่ลับของเขาเป็นสถานที่ดูดาวในชานเมืองที่เขามักจะมาคนเดียวเป็นประจำตั้งแต่สมัยเรียนอีกทั้งเป็นภูเขาสูงการเดินทางลำบากจึงไม่มีรถสัญจรไปมามากนักเจียอีจอดรถอยู่ริมข้างทางหันท้ายรถไปทางในตัวเมืองเปิดท้ายรถพร้อมขนเครื่องดื่มออกมาก่อนหน้าเขาปูเบาะพร้อมเตรียมเครื่องดื่มเอาไว้แล้ว“มาไม้ไหน” อันดารันมองอีกฝ่ายอย่างระแวง “คุณเคยบอกผมว่าอยากจะมีรูปคุณติดอยู่ตรงบิลบอร์ดแล้วผมคิดว่าคุณคงจะทำได้อย่างที่พูดจริงๆวันนี้ผมเลยพาคุณมาที่นี่มาในฐานะคนธรรมดาด้วยบรรยากาศสบายๆไม่ต้องแคร์สายตาผู้คนรอบข้าง”อันดารันขยับตัวจากเบาะหน้าคลานมานั่งที่ท้ายรถพร้อมกับหย่อนขาเปิดเบียร์กระป๋องออกมาดื่มโดยไม่พูดอะไรสา

  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 38

    เย็นวันเสาร์วันหนึ่งเจียอีสวมบทเป็นผู้จัดการส่วนตัวของอันดารันเขากำชับกับอีกฝ่ายหลายเรื่องโดยเฉพาะนิสัยที่ไม่ยอมคนของเจ้าตัวการวางตัวต่อหน้าและลับหลังกล้องวงการบันเทิงเป็นวงการมายาที่พร้อมจะแทงข้างหลังกันอยู่เสมอยังไม่รวมแฟนวอร์ทั้งหลายแค่ประเด็นเล็กเท่าเม็ดสิวก็ลุกลามใหญ่โตได้รวมไปถึงหากคุณล้มหลายคนก็พร้อมจะเหยียบย่ำคุณไปด้วยอีกอย่างมีคนรักย่อมมีคนเกลียดโดยเฉพาะพวกข่าวฉาวต่างๆที่ทำเอาดารานักแสดงหลายคนต้องออกจากวงการไปนักต่อนักว่ากันว่าวงการนี้ Hight Risk Hight Return มาไวไปไวมีน้องใหม่ที่พร้อมแจ้งเกิดในวงการอยู่ทุกวันและมันยากมากที่จะเป็นดาวค้างฟ้าเป็นซุปตาร์ที่ประชาชนให้การยอมรับรวมไปถึงสื่อมวลชนด้วย “นี่ทำยังกะนายเคยอยู่วงการบันเทิงอย่างนั้นแหละ”“อ่า…ผมแค่เป็นห่วงคุณก็เท่านั้นเอง”“ฉันรู้น่า”“จะว่าไปบทนี้ก็ดูหน่อมแน้มไปหน่อย”“คุณอ่านแล้วเหรอ”“ก็ใช่น่ะสิ…ไม่เหมาะกับโอเมก้าอันดับหนึ่งอย่างฉันเลยสักนิด” เจียอีส่ายหน้าที่ได้ยินคำพูดของคุณเขาอันดารันมีบรรยากาศที่คนนอกเห็นจะรู้สึกหมั่นไส้และอคติทันทีด้วยลุคที่มั่นใจในตัวเองรวมไปถึงการอวยตัวเองโดยไม่กระดากปากเมื่อก่อนเขาก็เป็นหนึ่งใน

  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 37

    เพราะการพูดคุยกันเป็นตัวเองบวกกับจริตจะก้านของอันดารันทำให้หลายคลิปกลายเป็นไวรัลในอินเทอร์เน็ตจนไปเข้าตาผู้จัดละครซีรีส์วายทั้งหลายแหล่รวมไปถึงคนดูเองก็ส่งรายละเอียดให้อันดารันลองไปแคสต์ดูแต่เจ้าตัวเองยังหงุดหงิดกับชื่อของตัวเองไม่หาย‘สรพงษ์สุขใจ’ เนี่ยนะยิ่งเห็นรูปตัวเองในบัตรประชาชนด้วยแล้วยิ่งหงุดหงิดแค่ส่งใบสมัครไปก็ถูกปัดตกแล้วปะจึงอดหันมาถามคนข้างกายไม่ได้“แล้วนายชื่อนามสกุลอะไร” อันที่จริงอันดารันแค่อยากถามเพื่อความสบายใจแต่พอเจียอีได้ยินกลับทำไขสืออีกทั้งไอ้ท่าเขี่ยจมูกแบบนั้นมันมีพิรุธชัดๆ “อะไรชื่อนามกุลนายมันวิเศษวิโสจนบอกฉันไม่ได้หรือไง”“เปล่ามันก็แค่ชื่อนามสกุลธรรมดาทั่วไปแหละคุณ” เจียอีตอบหน้าตายอันดารันหรี่ตาอย่างจับผิดอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้ทำไมจะมองไม่ออกยิ่งโกหกยิ่งจับพิรุธได้ง่าย“มองตาฉันสิแล้วตอบคำถามใหม่” “อะไร” เจียอีที่ง่วนกับการทำอะไรสักอย่างอยู่ที่โต๊ะคอมพิวเตอร์อันดารันลุกจากโซฟาหันเก้าอี้มาหาตัวพร้อมกับเท้าแขนจ้องมองไปในดวงตาของคนตรงหน้าทั้งๆที่โกหกไม่เก่งยังกล้าโกหกอีกพร้อมกับแบมือ“เอาบัตรของนายมาให้ฉันดู…เดี๋ยวนี้” เจียอีทำอะไรไม่ได้นอกจากล้วงไปหยิบบ

  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 36

    “อ๊า” อันดารันกระตุกไปทั้งร่างก่อนจะหลุบตามองเจียอีที่อมยิ้มพร้อมเลียริมฝีปากอย่างท้าทาย“นะนายกลืนมันลงไปเหรอ”“ทำไม” อันดารันหน้าแดงก่ำหอบหายใจอย่างหนักทำเอาจุกเชอรี่ทั้งสองขยับขึ้นลงตามไปด้วย“สกปรกจะตาย”“หวานออก” ไม่พูดเปล่าเจียอียังประกบริมฝีปากลงมาทำเอาอันดารันไม่ทันตั้งตัวเสียงเฉอะแฉะของน้ำลายยิ่งเร้าอารมณ์ความปรารถนาที่มอดดับให้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งแม้ว่าเจียอีจะอธิบายให้เขาฟังหลายสิบครั้งว่าโลกนี้ไม่มีอัลฟ่าโอเมก้าเบต้าอะไรทำนองนั้นแต่ทว่ากลิ่นกายของเจียอีมันทำให้โอเมก้าอย่างเขารู้สึกดีไม่ใช่กลิ่นน้ำยาซักผ้าหรือน้ำหอมอะไรคงจะเป็นกลิ่นเฉพาะตัวแม้แต่เจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้เลยมั้งว่ากลิ่นกายของตัวเองหอมเพียงใดแต่เขาไม่มีทางปริปากพูดไปให้ไอ้หมอนี้ได้ใจไปหรอกโดยเฉพาะซอกคอและอกอุ่นนั้นคล้ายกับมีต่อมฟีโรโมนกระจายอยู่ไปทั่วไม่รู้เมื่อไหร่ที่ร่างบางพลิกเป็นฝ่ายคุมเกมอารมณ์ความปรารถนาพุ่งขึ้นสูงโดยละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้เบื้องหลังซอกคอขาวหน้าอกอุ่นล้วนถูกดูดดุนสร้างรอยจูบเอาไว้คล้ายแสดงความเป็นเจ้าของเจียอีมองอันดารันด้วยสายตานุ่มลึกเหมือนว่าวันนี้คุณเขาจะมีอารมณ์ร่วมเป็นพิเศษแฮะอันดารั

  • รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง   บทที่ 35

    “ขอบคุณมากนะครับขอบคุณทุกคนเลยใจฟูมาก”“ไอ้เราก็สวยซะด้วยสิฮ่าๆ”“ไลฟ์วันไหนดีน้าทุกคนไม่ทำการทำงานกันเหรอครับเนี่ย” อันดารันพูดคุยกับแฟนคลับอย่างเป็นกันเอง[อยากเห็นตัวมัมอย่างโอเมก้าอันดับหนึ่งเล่นซีรีส์จัง][จริง…บทเคะควีนปังมากแน่ๆ]“ขอบคุณทุกคนจริงๆนะครับหากมีโอกาสผมก็จะลองดูสักครั้งอะอะแต่อย่าหนีหายกันไปไหนก่อนล่ะอีกอย่างถ้าผมเล่นแข็งก็อย่าด่ากันล่ะใครด่าก็ขอให้หยากไย่เกาะไร้ผู้แห้งเหี่ยวคาต้นถั่วแดงเลยจ่ะ”“ฮ่าๆผมต้องไปแล้วละครับ” ก่อนภาพจะตัดไปเพียงไม่กี่สิบวินาทีเจียอีเดินเข้ามาเท้าแขนข้างหลังเขาแถมยังอวดซิกแพ๊คให้พี่สาวน้องสาวในเน็ตได้ยลโฉมอีกต่างหาก[ว้ายผู้บ่าวบ้านไหนคะแม่]อันดารันลนลานตาเหลือกรีบปิดไลฟ์ “อะไร” ถามอย่างขุ่นเคืองแถมเจียอียังเอาคางมาเกยบนหัวเขาอีกด้วย “เอาคางออกไปเลยนะ” อันดารันโยกหัวหลบพัลวัน“แล้วใครใช้ให้นายเข้ามาแบบนี้หา!!!” แมวน้อยเริ่มกางเล็บขู่นายทาสฝ่อๆอีกครั้ง “ก็ผมรอคุณตั้งนานคุณไม่เสร็จสักทีผมต้องใช้โทรศัพท์”“แล้วทำไมไม่บอกแต่แรก”“ก็เรียกแล้วส่งซิกอะไรก็แล้วคุณสนใจที่ไหน”“ถ้าโดนขุดขุ้ยมาจะทำไงละทีนี้”“อะไรอยู่กับผมมันแย่ขนาดนั้นจนไม่กล้าบอกใค

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status