เข้าสู่ระบบแชร์
08-ไปแน่!
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-26 14:27:13รักลับสัมพันธ์สวาท
ตอนที่ 8
(ไปแน่!)
(อารียา)
"คุณหลอกฉันใช่ไหม" ฉันเหมือนกับหยุดหายใจเมื่อคุณนิโคลไลพูดออกมา ถึงผู้อุปการะที่ฉันเฝ้ารอว่าสักวันจะได้มาพบหน้า แต่ว่าวันนี้เหมือนฝันนั้นของฉันสลายไป เหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุน ฉันได้แต่ยืนนิ่งมองหน้าเขาอย่างไม่คิดเชื่อ น้ำตาเริ่มเอ่อคลอในดวงตา เพราะว่าสิ่งที่ได้ยินมันดับฝันที่ฉันเฝ้ารอ
"พ่อผมเสียแล้วจริง ๆ ไม่อย่างนั้นคุณจะมาอยู่ในปกครองผมได้ยังไง" เขาพูดขึ้นอย่างคนไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทั้งที่ใจของฉันมันกำลังเจ็บปวดและโศกเศร้า อึ้งกับสิ่งที่ได้ยินจนแทบหยุดหายใจลงตรงนี้
"ทำไมคุณไม่บอกฉัน ทำไมไม่มีใครบอกฉันบ้าง ฮือ~~คุณมันใจร้าย ฉันรอมานานแค่ไหนไม่รู้หรือไง ฉันหวังว่าสักวันจะได้เจอคุณท่าน ไม่ใช่เพียงเจอกันผ่านตัวหนังสือในอีเมล์ ฮือ..." สุดท้ายฉันก็เก็บกลั้นความเสียใจไม่ไหว ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาพรั่งพรูอย่างไม่คิดอายผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า ทุบอกของเขาระบายความเศร้าที่ถาโถมอย่างไม่ทันตั้งตัว
"ใจร้ายอะไร ผมแค่เห็นว่าไม่สำคัญขนาดนั้น พ่อผมตายนะไม่ใช่พ่อของคุณตายซะหน่อย"
เปี้ยะ!
เขาพูดหน้าตาเฉย มันเลยทำให้ฉันเสียยิ่งใจหนักขึ้น จนฟาดฝ่ามือกระแทบใบหน้าของเขาหันไปตามแรง ฉันไม่รู้สึกผิดในการที่ตบหน้าเขาครั้งนี้สักนิด เพราะคำพูดนั้นสะกิดใจฉันให้เจ็บแปลบ เขาพูดแบบไม่รักษาน้ำใจใคร พูดเอาแต่ใจตัวเองไม่คิดแยแสใจคนฟังอย่างฉันที่กำลังเจ็บร้าวที่หัวใจสักนิด
"มากเกินไปแล้วอารียา" เขาจับหน้าตัวเอง ดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มจนป่อง แล้วหันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงนิ่ง แต่สายตาที่เขามองมานั้นมันมีเปล่งประกายความไม่พอใจ ซึ่งฉันไม่คิดสนใจในเมื่อเขาใจร้ายกับฉันก่อน คำพูดที่เหมือนคนสิ้นคิดทำให้ฉันอยากจะตบหน้าเขาซ้ำ ๆ ระบายความเจ็บ
"แค่ตบครั้งเดียวมันยังน้อยไป...คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง! คุณท่านอุปการะฉันมาขนาดนี้ จะไม่ให้ฉันรู้อะไรบ้างแม้กระทั่งท่านไม่อยู่แล้ว คุณมันโคตรใจดำคุณนิโคลไล ฉันเฝ้ารอที่จะเจอหน้าท่าน รอวันที่ฉันจะได้กราบแทบเท้าผู้มีพระคุณสักครั้ง แต่คนไม่มีหัวใจ ไม่เคยนึกถึงใครแบบคุณคงไม่มีวันเข้าใจ" ฉันตวาดเขาอย่างหัวเสีย ไม่ต้องเก็บกลั้นอารมณ์ ความรู้สึกของฉันมันจมดิ่งลงเหว เมื่อสิ่งที่คาดหวังได้พังทลายลง "ฉันจะไปจากที่นี่ ไม่มีความจำเป็นที่ฉันต้องอยู่ ในเมื่อไม่มีคุณท่านแล้ว"
"ไปซะสิถ้ามีปัญญา อย่ามาเก่งแต่ปาก" เขาพูดออกมาอย่างดูแคลน ไม่สะทกสะท้านอะไร
"ฉันไปแน่!"
"เชิญเลยแม่คนเก่ง หาทางกลับเองก็แล้วกัน"
ฉันได้แต่ยืนกำมือแน่นอย่างโมโห เขาที่ตัวโตกว่าก็ได้แต่ยืนยกยิ้มมองหน้าฉันอย่างเย้ยหยัน มันยิ่งทำให้ฉันหัวร้อนมากกว่าเดิมเมื่อเขาท้าทายออกมาทางสีหน้า และคำพูดที่ไม่ได้ให้ความสนใจฉันสักนิด ซึ่งอันนั้นฉันไม่ติดอยู่แล้วเพราะยังไงเราสองคนก็เป็นคนอื่นที่มาเจอหน้ากัน ในวันที่และเวลาเหมาะสม โชคชะตานำพาให้เรามาเจอกัน แต่ฉันหวังว่าจะได้เจอกับผู้ชายเฮงซวยคนนี้แค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น
"ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อเย็นค่ะ...และฉันจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกเพราะยังไงก็ไม่มีคุณท่านแล้ว" ฉันเดินด้วยความทุลักทุเลไปหยิบกระเป๋าเดินทาง ที่มันยังไม่ถูกจัดเก็บเข้าที่ พูดแล้วก็เดินลากหนีออกมา ไม่อยากจะมองหน้าคนใจร้ายสักนิด
"ฮึ...ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน" เขายกยิ้มมุมปากแล้วมองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่เหยียด เหมือนไม่เชื่อว่าฉันจะทำอย่างที่ปากว่าจริง ๆ เขากำลังหมิ่นฉันด้วยสายตา
"ฉันทำได้แน่!" และฉันจะไม่มีวันกลับมาบ้านที่มีเขาอยู่แน่ ผู้ปกครองอย่างนั้นเหรอ ปกครองตัวเองให้มันดีมีคุณภาพก่อนเถอะ
เขาพูดออกมาได้ยังไงว่านั่นไม่ใช่พ่อของฉันไม่จำเป็นต้องบอก แต่คุณท่านก็ไม่ต่างไปจากพ่อที่คอยส่งเสียอุปการะฉัน ในยามที่ฉันลำบากท่านก็ช่วยเหลือฉันตลอด จะไม่ให้ฉันสำนึกในบุญคุณครั้งสุดท้ายเลยหรือไง เขามันคนไม่มีหัวใจ!
"หากให้ฉันมาอยู่กับคนอย่างนาย ฉันขอไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า ไอ้คนทุเรศ" ฉันเดินออกมาจนพ้นรั้วบ้านหลังใหญ่ แล้วหันหลังกลับไปมองจ้องไปยังห้องที่คิดว่าเขายังอยู่ด้วยความโมโหสุดขีด ต่อว่าเขาอยู่ด้านหน้าทั้งที่เขาก็ไม่ได้ยินมันหรอก จากนั้นฉันจึงเดินออกมาแล้วยืนรอแท็กซี่ เพื่อจะไปสนามบินกลับประเทศที่ฉันจากมา...
บทที่เกี่ยวข้อง
รักลับสัมพันธ์สวาท 9-ดัดหลัง
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 9(ดัดหลัง)(นิโคลไล)"บอริส ฉันมีเรื่องให้นายช่วยหน่อย"(เรื่องอะไรว่ามา ถ้าหากฉันช่วยนายได้ก็จะช่วย)"นายช่วยได้อยู่แล้ว เดี๋ยวเราสองคนนัดเจอกันที่คลับหากวันไหนนายว่าง"(สรุปจะให้ช่วยเรื่องอะไร)หลังจากที่อารียาเดินลากกระเป๋าเดินทางออกจากบ้านของผมไปด้วยความทุลักทุเล โดยที่ผมก็ไม่คิดจะห้ามเธอใด ๆ สักนิด ก็เธอมันผยองก๋ากั่น จนผมต้องดัดหลังให้เธอหลาบจำ ผมต่อสายหาเพื่อนสนิทที่เป็นตำรวจตรวจคนเข้าเมืองอยู่ที่สนามบินดามาเดียตดาวา"ฉันส่งข้อมูลเข้าไปในอีเมล์ของนายแล้ว ไม่ได้ยุ่งยากอะไรนักหรอก แค่อย่าให้ผู้หญิงคนนั้นบินออกนอกประเทศได้ และทำยังไงก็ได้ให้เธอซมซานกลับมาบ้านของฉัน โดยที่ไม่ต้องให้เธอรู้"(เด็กนายเหรอ?)"ไม่ใช่เด็กเลี้ยง แต่เป็นเด็กในปกครองที่พ่อฝากฝังไว้ แต่เธอมันดันจองหองปากดีไม่ยอมอยู่ภายใต้คำสั่งของฉัน ต้องดัดหลังกันหน่อยว่าอย่ามาเล่นกับคนอย่างฉัน"ผมจัดการส่งข้อมูลของอารียาที่เชรคมันเคยส่งมาให้ จากนั้นก็ส่งเข้าเมล์ของบอริสเพื่อให้มันจัดการต่อตามที่ผมต้องการ แต่เพื่อนก็ดันปากดีอย่างกับรู้ทัน แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เพื่อนของผมคิด ผิดพลาดไปนิดเดียวเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26รักลับสัมพันธ์สวาท 10-อย่าบอก...
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 10(อย่าบอก...)(อารียา)ฉันเดินลากกระเป๋าออกมาทั้งที่ขาก็เจ็บคอก็เคล็ด เรียกแท็กซี่เพื่อตั้งท่าจะไปสนามบิน แต่ฉันลืมนึกไปว่าเงินที่มีติดตัวมันไม่พอที่จะซื้อตั๋วเครื่องบินกลับประเทศไทย นึกได้อย่างนั้นก็เลยลงจากแท็กซี่กลางทาง คนเดียวที่ฉันจะพึ่งพาได้ตอนนี้คือคุณเชรค เพราะหากจะให้ฉันขอความช่วยเหลือจากผู้ชายไม่มีหัวใจคนนั้นฉันยอมนอนข้างถนนดีกว่า"ขอโทษนะคะที่รบกวนเวลานี้ แต่ฉันไม่รู้จะพึ่งใครจริง ๆ ค่ะ" ฉันรีบยกมือไหว้หลังจากที่คุณเชรคไปรับฉันที่ป้ายรถเมล์ และพามายังห้องพักที่เขาบอกว่าเคยซื้อไว้แต่ไม่ได้มาอยู่ เพราะต้องดูแลคนที่บ้าน ที่นี่มันเลยว่างเปล่า นั่นจึงทำให้ฉันได้มีที่ซุกหัวนอนรอดตายอย่างหวุดหวิด"ไม่เป็นไรครับ...แล้วคุณอารียาต้องการอะไรเพิ่มอีกไหม ผมจะได้จัดการให้คุณคงไม่สะดวกที่จะออกไปซื้อเอง" คุณเชรคเสนอเขาคนเดียวนี่แหละมั้งที่ดีกับฉันที่สุดในตอนนี้ ถ้าหากเป็นเจ้านายของเขาไม่คิดแยแสฉันแบบนี้หรอก"แค่นี้ก็รบกวนคุณเชรคมากพอแล้วค่ะ ขอบคุณมากจริง ๆ นะคะ เดี๋ยวฉันจะลองหางานพาร์ทไทม์ทำเก็บเงินได้จะหามาคืน" ฉันยกมือไหว้เขารอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ หากไม่มีเขาป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26รักลับสัมพันธ์สวาท 11-ขู่ตำรวจ
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 11(ขู่ตำรวจ)"เป็นไงบ้างวะ ตามตัวเธอเจอไหมอันเดร?" หลังจากที่รู้ว่าอารียาหายตัวไป เขาก็คอยถามไถ่กับเพื่อนตำรวจที่ให้ช่วยเหลือ"ยังไม่เจอเลย นายแน่ใจนะว่าเธอไม่ได้ออกนอกประเทศไปแล้ว" อันเดรย้อนถามเพื่อน ตั้งแต่ที่ได้รับสายของนิคเขาก็รีบกระจายกำลังในการค้นหา แต่ว่ายังไม่พบร่องรอยของคนที่หายตัวไป"แน่ใจสิเพราะบอริสเช็กให้แล้วอย่างละเอียด ไม่มีชื่อเธอบินในวันนั้น" นิคตอบอย่างมั่นใจ ตอนนี้ก็ผ่านไปหลายนาทีแต่ยังไม่มีวี่แววของเด็กในปกครอง มันสร้างความกังวลใจแก่เขาไม่น้อย"ทำเด็กหายวุ่นวายเพื่อนไปหมด" อันเดรต่อว่าไม่จริงจัง พูดในเชิงหยอกล้อเสียมากกว่า"ก็ไม่ได้ให้ช่วยฟรี ๆ ปะวะ" นิคย้อนทั้งที่มีอาการหัวเสียและกังวล ก็คนที่พ่อฝากดูแลหายไปทั้งคน โดยไม่รู้ที่มาที่ไปใครจะไม่หัวร้อน"ปกติแกไม่ค่อยสนใจตามหาใครนี่หว่านิค แสดงว่าคนนี้ต้องพิเศษสำหรับแก" อันเดรหันไปแซว ก็ที่แล้วมาเพื่อนคาสโนว่าคนนี้ไม่เคยไยดีกับหญิงใด"พิเศษกับผีอะไรล่ะ...เด็กอุปถัมภ์ของพ่อที่ฝากไว้ให้ฉันดูแลต่อเท่านั้นแหละ" นิคให้เหตุผลซึ่งคนเป็นเพื่อนก็พยักหน้าทำความเข้าใจ"แค่นั้นจริงอะ?" อันเดรย้อนถามอย่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26รักลับสัมพันธ์สวาท 12-หลบหน้า
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 12-หลบหน้า(อารียา)“ผมแอบคุณนิคมา เรามีเวลาไม่มากนะครับ และตอนนี้คุณนิคก็ให้เพื่อนตำรวจออกตามหาตัวคุณ ผมเกรงว่าอีกไม่นานพวกเขาจะเจอคุณในเร็ววัน” คุณเชรคบอกฉันในขณะที่เราสองคนกำลังเดินมุ่งหน้าไปยังสุสานของคุณท่าน คนที่ฉันเฝ้ารอคอยตัวเป็น ๆ แต่วันนี้ฉันกับจะได้เจอท่านเพียงแค่เสาที่สลักชื่อเท่านั้น แต่มันก็ยังดีกว่าที่ฉันจะไม่ได้พบท่านเลย“อย่าเพิ่งอวยพรกันเร็วนักสิคะ ฉันยังไม่อยากจะเจอเขาในเวลานี้” ฉันที่เดินเคียงข้างหันไปพูดกับคุณเชรค ตอนนี้ฉันยังไม่อยากจะเจอหน้าผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ปกครองจริง ๆ สิ่งที่เขาพูดอย่างไม่รักษาน้ำใจกัน มันทำให้ฉันโกรธเคืองเขาอยู่ ฉันรู้ว่าตัวเองไม่ได้สำคัญหรือมีค่าพอที่จะให้ใครนึกถึง แต่สิ่งที่ฉันคำนึงอยู่ตลอดเวลา นั่นคือการได้มาเจอหน้าคุณท่านสักครั้ง มันคือความฝันและสิ่งที่ฉันเฝ้ารอ แต่แล้วเขากับพูดตัดพ้อความรู้สึกของฉันอย่างไม่รักษาน้ำใจ“นี่เป็นสุสานของคุณท่าน คุณรีบไหว้คุณท่านเถอะครับผมจะได้รับกลับไปส่ง ก่อนที่คุณนิคจะสงสัยผมเอาเดี๋ยวความลับของคุณจะแตก ผมยิ่งโกหกไม่ค่อยเนียนอยู่ด้วย” คุณเชรคว่าขึ้นพร้อมอมยิ้มทีเล่นทีจริง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26รักลับสัมพันธ์สวาท 13-แค่ปลายจมูก
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 13 - แค่ปลายจมูก(นิโคลไล)"ไปเที่ยวไหนมาเหรอ?" ผมที่เห็นผู้หญิงรูปลักษณ์คุ้นตา เพราะความสูงที่มันเอื้ออำนวย ทำให้ผมมั่นใจว่าคนคนนั้นคือคนที่ผมกำลังตามหากันจ้าละหวั่น แต่เธอดันอยู่แค่ปลายจมูกผมรีบวิ่งไปดักทางด้วยความคล่องแคล่ว จนเธอคงคิดไม่ทันว่าผมนั้นจะเห็นเธอเข้าแล้ว ความคุ้นเคยกับเส้นทางคนอย่างเธอไม่มีวันหลบหนีผมได้หรอก สีหน้าของเธอดูตกใจเมื่อเห็นผมยืนอยู่ตรงหน้า แต่ว่าเธอรีบปรับสีหน้าให้ดูปกติ"....." เธอมองหน้าผมชั่วครู่ ไม่มีคำตอบในสิ่งที่ผมถาม แต่เธอเลือกที่จะเดินเลี่ยงไปอีกทาง ซึ่งผมก็รีบสาวเท้าวิ่งไปดักหน้าเธอไว้อีกครั้ง ไม่มีทางที่เธอจะหนีผมพ้น แม้จะหนีออกนอกประเทศก็ตาม สุดหล้าฟ้าเขียวผมก็ตามหาเจอ"อาถามไม่ได้ยินหรือไง" ผมเอ่ยขึ้นเสียงขรึม หวังข่มให้เธอหวาดหวั่นเสียบ้าง แต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นอย่างที่ผมคิด เพราะอารียาเธอดูไม่ได้สะทกสะท้านกับท่าทางและน้ำเสียงของผมเลย เธอเอาแต่เงยหน้ามองผมด้วยสีหน้านิ่งและหยิ่ง แววตาที่เธอมองมันเปล่งประกายความจองหองท้าทาย"ได้ยินแต่ไม่อยากตอบ" เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เฉยชาใส่ผมแบบนี้ ทั้งที่ไม่เคยมีผู้หญิงหน้าไหนกล้าปฏิเส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26รักลับสัมพันธ์สวาท 14 - กลัว
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 14 - กลัว(อารียา)สุดท้ายฉันก็หนีเขาไม่พ้น ทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นกลกับฉันนัก ขอให้ฉันไม่เจอหน้าเขานานกว่านี้ก็ไม่ได้ ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอคนบัดซบแบบนี้ด้วย!"ขาก็เดี้ยงยังมาทำเก่ง" กัดฉันอย่างกับหมา แขวะได้แขวะดีเขาก็ปากร้ายเหมือนกันนั่นแหละ"ปากแบบนี้ไม่น่าแก่ตาย" ฉันว่าเขาคืนในขณะที่เดินตามตูดเขาเข้าบ้าน คงเพราะวิ่งอย่างลืมเจ็บเมื่อกี้แน่เลย ทำให้ฉันรู้สึกเดินลำบากกว่าเดิม ทั้งหมดมันเป็นเพราะเขา"เธอนั่นแหละยัยตัวแสบที่จะไม่แก่ตาย เพราะปากเธอมันร้ายฉอดเก่งยิ่งกว่าพิทบูล" ไอ้แก่นี่มันด่าฉันอีกแล้ว ฉันกับเขาคงอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้แล้วล่ะ"นี่!! ฉันไม่ใช่หมานะ" ฉันรีบเดินขากะเผกไปดักหน้าแล้วผลักไหล่เขา ถ้าขาไม่เจ็บนะเขาโดนหมัดฉันปากแตกแน่"ยิ่งกว่าหมาอีกเธอน่ะ...หลบไป!""อ๊ะ!"เขาย้อนหน้าตายและผลักไหล่ฉันคืนจนเซ แต่ทำไมฉันผลักเขาแทบไม่ขยับวะ จากนั้นเขาก็เดินหนีไป ทิ้งให้ฉันหัวร้อนอยู่คนเดียว"อย่าเดินหนีนะ ฉันบอกว่าอย่าเดินหนีไม่ได้ยินหรือไง!...โอ๊ย~~""รียา!"ฉันพยายามเดินตามแต่ขาที่เจ็บมันไม่เอื้ออำนวย จนฉันพลาดล้มฟุบกับพื้น นั่นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเจ็บมากกว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26รักลับสัมพันธ์สวาท 15 - อย่าให้หมดความอดทน
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 15 - อย่าให้หมดความอดทน(นิโคลไล)ผมต้องหันหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อที่จะแอบขำกับท่าทีของอารียา ที่เธอนั้นพยายามปั้นแต่งขั้นมา ผมสัมผัสได้ว่าคำพูดเหล่านั้นเธอไม่ได้พูดมันออกมาด้วยใจสักนิด จริตที่เป็นเพราะเธอกลัวว่าผมจะพาเธอไปโรงพยาบาลเท่านั้นแหละ ไม่คิดเลยว่าคนมั่นหน้าอย่างเธอจะกลัวหมอ น่าขำให้ฟันร่วงจริง ๆ แต่ผมก็ต้องทำเป็นนิ่งเพื่อให้มันดูน่าเชื่อผมอุ้มเธอขึ้นมาบนห้องนอนแล้วค่อย ๆ วางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ จากนั้นจึงช่วยประคบเย็นข้อเท้าให้เธอ ที่ยอมทำให้แบบนี้นั่นก็เพราะว่าเป็นคนของพ่อหรอกนะ ที่ผมทำไปนั้นแค่ไม่อยากให้พ่อต้องกังวล เดี๋ยวพ่อจะหาว่าผมไม่เชื่อฟัง ฝากฝังอะไรไม่ได้ จึงต้องทำหน้าที่ดูแลอารียาแบบนี้ พอเธอหายดีผมจะใช้งานเธอให้คุ้มค่ากับเงินตราที่พ่อผมส่งเสียอุปการะสิจริงไหม?"เดี๋ยวทำเอง...อ๊ะ! ตีทำไมเจ็บนะ""หางเสียงมันหล่นไปตรงบันไดหรือไงถึงได้พูดกับผู้ใหญ่ห้วน ๆ แบบนี้"อารียาเธอเอื้อมมือจะแย่งเจลประคบเย็นที่แช่ในน้ำแข็ง แต่ผมดักทางตีมือเธอไว้ ชักกลับแทบไม่ทันเลยครับ ผมหันหน้าไปต่อว่าในคำพูดที่แสนห้วนกระด้างของเธอ พลางคอยประคบเจลบนข้อเท้าของเธอไปด้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26รักลับสัมพันธ์สวาท 16 - ใกล้เสร็จยัง
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 16-ใกล้เสร็จยัง(อารียา)หลังจากที่ฉันได้ยินเสียงรถยนต์แล่นออกจากบ้านไป นั่นก็คงไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ก็ไอ้แก่ปากเสียที่จะมาเป็นผู้ปกครองของฉันต่อจากคุณท่าน จากที่ได้ฟังคุณเชรคบอกถึงเนื้อในพินัยกรรม นึกแล้วก็ทำให้ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน แล้วตอนไหนฉันจะมีคนมาดูแลและแต่งงาน เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องมาอยู่ใต้ชายคาหลังนี้ร่วมกับผู้ชายทุเรศหื่นกามแบบเขา"ทำไมฉันต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ด้วยนะ ทำไมต้องพาฉันมาเจอกับคนอุบาท ๆ แบบนายนี่ด้วยก็ไม่รู้ วุ้ย!!" ฉันนั่งบ่นคนเดียวบนเตียง คิดไม่ตกว่าจะหาทางหนีจากที่นี่ได้ยังไง ก็ฉันไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้ร่วมกับเขานี่นา แค่จะต้องเจอหน้ากันทุกวันในอนาคตคิดแล้วก็หลอน แถมนี่ยังต้องไปทำงานที่เดียวกัน มีหวังในแต่ละวันกัดกันตายจนวุ่นวายทั้งออฟฟิศละมั้ง"เฮ้อ~~ แล้วจะมีผู้ชายหน้าไหนมาแต่งงานกับฉันล่ะทีนี้ ถึงฉันจะสวยก็ใช่ว่าจะหาผัวได้ง่าย ๆ นะเว้ย" คิดแล้วก็ได้แต่กลุ้มใจ สุดท้ายก็ทิ้งตัวลงนอนมองเพดานมือก่ายหน้าผากอยู่แบบนั้น ไม่รู้ว่าฉันใช้ความคิดไปนานเท่าไหร่ จนสุดท้ายฉันก็ผล็อยหลับไปอากาศที่เริ่มเย็นทำให้ฉันรู้สึกตัว ดึงผ้าห่มคล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
บทล่าสุด
รักลับสัมพันธ์สวาท บทส่งท้าย-มันคือรักที่ยากจะหวนกลับ
บทส่งท้าย-มันคือรักที่ยากจะหวนกลับ(อารียา)เวลาผ่านไปหลายเดือน คนที่อยู่ในท้องก็เติบโตขึ้นตามกาลเวลา คำสัญญาที่คนแก่ของฉันเคยให้ไว้ ภาระหน้าที่การงานก็รีบเคลียร์แล้วพาฉันมาเที่ยว...("เรียบร้อยดีใช่ไหม? อืม แล้วนี่นายอยู่ที่บริษัทไหม?...งานที่บริษัทฝากนายด้วย เดี๋ยวสิ้นปีจะตบโบนัสให้อย่างงามเลย...มึงพูดให้มันเคลียร์ ๆ ดิเชรค... ไอ้เชรค!")ประโยคเหล่านี้ฉันนั่งฟังพร้อมกับรอยยิ้มในบางครา และแน่นอนว่าเขากำลังคุยกับเลขาคนสนิท ที่สามารถฝากฝังหน้าที่การงานได้ คำพูดที่หยาบโลนแต่แอบซ่อนด้วยความทะเล้น คนแก่ ๆ ที่ฉันเคยตราหน้าว่า เป็นเหมือนหมาที่เอาไม่เลิกฤดู สุดท้ายจนก็ต้องมาตกม้าตายและกลืนน้ำลายตัวเอง ซึ่งก็ไม่ต่างจากเขา ที่อดีตเคยลั่นไม่คิดจะเอาผู้หญิงอย่างฉันทำเมีย...เสมอกันทั้งฉันและเขาสายลมอ่อนพัดกระทบใบหน้า ทำให้ฉันรู้สึกดี มันสดชื่นจนยากจะบรรยาย ตอนนี้ฉันกลายเป็นคุณแม่ที่พร้อมดูแลลูกน้อยที่อยู่ในท้อง คนที่ไม่เคยเห็นหน้าแต่ว่าฉันกลับรักมากมาย แม้ถวายชีวิตฉันก็สามารถให้เขาได้ 'ลูก' เพียงเท่านั้นที่ฉันยอมและ และคนแก่ที่นั่งข้างฉันก็คงคิดและรู้สึกแบบเดียวกัน"อากาศเริ่มเย็นแล้วนะ""ขอนั่ง
รักลับสัมพันธ์สวาท 62 - ว่องไวได้ใจที่สุด
(อารียา)หลังจากที่ฉันรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ตอนนี้ก็กลับมาอยู่บ้านแล้ว เพราะอาการไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่คนแก่ของฉันก็แสดงความโอเวอร์เร้าหรืออยากให้อยู่ใกล้หมอต่อ ให้เหตุผลว่าอยากให้แน่ใจว่าฉันหายดีแล้วจริง ๆ จนฉันต้องเอาลูกที่ยังเท่าเม็ดถั่วมาอ้างว่าไม่ชอบกลิ่นโรงพยาบาล เขาถึงได้ยอมให้ฉันกลับมาพักที่บ้าน…เขามันเวอร์ทั้งที่ฉันปกติดีทุกอย่าง“ไม่ต้องประคองหรอก หนูเดินเองได้” ฉันบอกเขาในขณะที่เราสองคนกำลังเดินเข้าไปในตัวบ้าน“ไม่ได้หรอกเผื่อลื่นขึ้นมาจะทำยังไง อยู่ใกล้ ๆ แบบนี้มีอะไรจะได้รับไว้ทัน ทำไมหนูไม่เข้าใจอะ” เหตุผลคนแก่ที่ทำฉันต้องอมยิ้ม แม้บางทีจะดูงี่เง่าไปบ้างก็เถอะ“ก็ไม่อยากให้อาวุ่นวายไง แล้วนี่งานไม่เยอะเหรอถึงไม่เข้าบริษัท” หันไปถามเขา ทำเอาคนแก่ของฉันถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดทันที“นี่ไล่ทางอ้อมใช่ไหม ทำไมอยู่ด้วยกันมันอึดอัดมากหรือไง ใช่สิคนอายุเยอะมันคงไม่กร้าวใจเหมือนคนหนุ่ม ๆ” มีโวยวายเบา ๆ อย่างกับน้อยใจ อะไรวิ่งเข้าหัวสมองทำให้เขาต้องมีอาการวัยรุ่นแบบนี้นะ ทำฉันกลั้นขำแทบไม่ไหวเลยทีเดียว“อะไรของคุณอากันคะเนี้ย หนูไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย แค่เป็นห่วงว่างานขอ
รักลับสัมพันธ์สวาท 61 - อย่างกับละครน้ำเน่า
(นิโคลไล)“ว่าไงเชรค” โทรศัพท์มือถือดังขึ้นจนผมต้องหันไปสนใจ เป็นเชรคที่โทรเข้ามา ผมกลัวว่าอารียาจะตื่นหากคุยอยู่ตรงนั้น จึงเดินออกไปตรงระเบียง เพราะตอนนี้เธอกำลังนอนหลับสนิท“เรื่องที่นายให้ผมไปสืบได้ความแล้วครับ”“ว่ามา”“คุณไมค์กับคุณนาตาลีร่วมมือกันทำร้ายคุณอารียาจริง ๆ ครับ เขาเป็นลูกชายของมิสเตอร์ปาเวลที่ฆ่าตัวตาย หลังจากที่คุณนิคไปเทคโอเวอร์บริษัทนั้นมา แต่คุณไมค์ก็มีธุรกิจที่เรารู้กัน แต่จริงแล้วบริษัทที่พ่อเขาสร้างมากับมือเข้าสู่สภาวะวิกฤตเรื่องการเงิน เพื่อรักษาบริษัทนั้นไว้เขาจึงได้ยอมให้ทางเราเทคโอเวอร์” “ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเขามีทายาทอีกคน”“คุณไมค์เป็นลูกภรรยาคนที่สองของมิสเตอร์ปาเวลครับ เขาและพ่อของเขาผูกพันกันมาก เขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่นาน และผมคิดว่าการที่เขาเข้าใกล้คุณอารียาเพราะว่า.....”“คงเพราะคิดว่าฉันเป็นต้นเหตุให้พ่อเขาฆ่าตัวตายสินะ”“พ่อเขาเป็นคนขอให้คุณนิคช่วยซื้อบริษัทไว้ เพราะห่วงพนักงานกลัวว่าจะตกงานหากบริษัทปิดตัวลง จุดนี้ผมคิดว่าคุณไมค์คงไม่ทราบถึงเบื้องลึกเหล่านี้”สิ่งที่ผมมอบหมายให้เชรคไปตามสืบ เรื่องราวที่ผมเฝ้ารอ มันทำให้ผมหูผึ่งแ
รักลับสัมพันธ์สวาท 60-สองคำที่เฝ้ารอ
(อารียา)ฉันตื่นนอนในยามเช้า ข้างเตียงไม่มีเขาที่เฝ้าฉันเมื่อคืน กวาดสายตามองหาจนพบว่าเขายืนคุยโทรศัพท์อยู่ตรงระเบียง เหมือนกับเลี่ยงไม่อยากให้ใครได้ยิน ไม่รู้ว่ากลัวจะรบกวนการนอนหลับของฉัน หรือมันมีเรื่องอะไรที่ปิดบังจนไม่อยากได้ฉันรับรู้ ฉันนอนมองแผ่นของเขาอย่างครุ่นคิด พร้อมกับทบทวนคำพูดและการอ้อนวอนของเขาที่พูดเมื่อคืน...ฉันควรเปิดใจและให้โอกาสเขาได้เป็นพ่อของลูกดีไหม?“ตื่นแล้วเหรอ...รู้สึกยังไงบ้าง ปวดหัวหรือรู้สึกไม่สบายตัวไหม?” เขาถามทันทีเมื่อเดินเข้ามาในห้องหลังจากที่วางสาย ถามรัวจนฉันตั้งตัวที่จะให้คำตอบไม่ทัน สีหน้าของเขาดูห่วงใยฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกดี แต่ก็ไม่รู้ว่าคนอย่างนิโคลไลจะเชื่อได้มากน้อยแค่ไหน ไม่แน่ใจว่าเขาจะจริงจังหรือไม่ ฉันไม่อยากจะคาดหวังกับผู้ชายคนนี้เลย...กลัวผิดหวัง“ไม่เป็นอะไรแล้ว หนูโอเคตอนนี้อยากกลับบ้าน” ฉันบอกเขาในสิ่งที่ต้องการ ฉันไม่ชอบกลิ่นของโรงพยาบาลเลยสักนิด“ให้หมอดูอาการอีกสักวันสองวันก่อนเถอะนะ จะได้มั่นใจว่าปลอดภัยแล้วจริง ๆ” เขาคะยั้นคะยอ พร้อมกับมือเอื้อมมาลูบหัวของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันมองหน้าเขาอย่างสังเกต สายตาของเขามองฉันต่างไปจากเดิมใน
รักลับสัมพันธ์สวาท 59-ยอมทุกอย่าง
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 59-ยอมทุกอย่าง“นายคิดจะทำอะไรกันไมค์ เข้าหาอารียาเพื่ออะไร” จากที่เชรคเล่าให้ฟัง ทำให้ผมนั่งคิดทวนคนเดียวอยู่ในห้อง มีเพียงความมืดสลัวที่อยู่เป็นเพื่อนตอนนี้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ผมนึกห่วงอารียามากกว่าเดิม ผมกลัวว่ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอจนได้รับอันตรายอีก ผมเดินออกมาตรงระเบียงห้องพักฟื้น ยืนมองทอดไกลไปอย่างไร้จุดหมาย สมองคิดเรื่องราวมากมายที่มันสามารถเชื่อมโยงกัน แต่นึกทวนยังไงผมก็นึกมันไม่ออก ตอนนี้โคตรกลุ้มเลยล่ะผมเดินกลับเข้ามาในห้องพักฟื้นของอารียา แล้วนั่งลงข้างเธอ ผมกุมมือของเธอไว้ แล้วจ้องมองใบหน้าของเธอในความมืดสลัว คิดกลัวและกังวลจนตอนนี้ผมรู้สึกนอนไม่หลับ ห่วงความปลอดภัยของเธอหากผมเผลอหลับไป แล้วใครแอบเข้ามาทำร้ายเธออีก“อา...” เสียงของอารียาที่แผ่วเบาเรียกผมจนต้องตื่นตัวหลุดจากภวังค์ความคิด ความเงียบทำให้ผมได้ยินเสียงของเธอที่แหบแห้งชัดเจน“หนูเป็นยังไงบ้าง รู้สึกไม่สบายตรงไหนไหม เดี๋ยวอาเรียกหมอให้” ผมรีบถามอาการของเธอทันที ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดสวิตซ์ไฟหัวเตียงเพื่อให้มีแสงสว่าง“ลูกละคะปลอดภัยใช่ไหม?” เป็นคำถามแรกที่เธอเอ่ยขึ้น ไม่ได้นึก
รักลับสัมพันธ์สวาท 58 - กำจัด
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 58 - กำจัด(ก็คุณพลาดเองช่วยไม่ได้ จะมาโทษผมได้ยังไง...นั่นมันเรื่องของคุณ ผมช่วยขนาดนี้แล้วยังไม่มีปัญญาจัดการ.....อืม ค่อยคิดอีกที และคุณก็ควรห่างการติดต่อผมสักพักด้วย...แค่นี้นะ)(เปิดทางให้แล้วยังโง่อีก) "เชรคนายจัดการเรื่องที่อารียาถูกทำร้ายให้เด็ดขาด ฉันไม่มีปล่อยให้อารียาเจ็บฟรีแน่" ผมเดินออกมานอกห้องพักของอารียาหลังจากที่เธอนอนหลับไปแล้ว สั่งการกับเชรคที่รออยู่ด้านนอก เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ผมโมโหมาก และคงยากหากมันไม่ได้รับการคลี่คลายในแบบของผม ผมไม่ได้ใจร้ายหากใครไม่คิดทำลายผมหรือคนที่ผมรักก่อน"ครับนาย ผมจะรีบจัดการให้ทันที" เชรคตบปากรับคำ เป็นคนสนิทที่ผมไว้ใจมากและรักเหมือนคนในครอบครัวคนหนึ่ง เราสองคนสนิทสนมกันมานานจนรู้ใจกัน"นาตาลีทำเกินไปและฉันจะไม่เอาไว้ให้รกหูรกตา ถ้าอยู่ไม่เป็นเย็นไม่ได้ก็อย่าคิดว่าจะได้มีที่ยืน...ฉันเอาจริง!!!" ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ยิ่งนึกภาพที่อารียากำลังจมน้ำไปต่อหน้าต่อตา มันยิ่งทำให้ผมโกรธเคือง หญิงหรือชายหากสร้างปัญหาให้ผมก็ไม่เอาไว้"ครับ” เชรคก้มหัวตอบรับคำสั่งของผมอย่างที่เขาเคยทำ“เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะอยู่เฝ้าอา
รักลับสัมพันธ์สวาท 57-ช่วยที
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 57-ช่วยที(นิโคลไล)สิ่งที่นาตาลีทำกับอารียา วันนี้ผมจะไม่มีวันปล่อยเธอไปง่าย ๆ แต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลามากพอที่จะมาตำหนิเธอ เพราะชีวิตของอารียา กำลังจมดิ่งลงสู่ก้นสระ"เกินไปจริง ๆ นาตาลีอย่าคิดว่าคุณจะรอดที่ทำร้ายเมียผมขนาดนี้!""ถ้ามันตายฉันคงกินอิ่มนอนหลับสบาย ฮ่าฮ่าฮ่า"พูดจบผมกำลังจะกระโดดลงสระเพื่อไปช่วยอารียา แต่ก็มีคนตัดหน้าแล้วดำน้ำลงไปคว้าตัวอารียามาก่อน ไม่รู้เลยว่าอารียาว่ายน้ำไม่เป็น ตอนที่เห็นเธอตกลงไปใจของผมหล่นวูบไปสู่ปลายเท้า เสียงหัวเราะของนาตาลีที่ดังก้องอย่างสะใจ ตอนนี้เธอเหมือนกับคนเสียสติไปแล้ว ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาโดยไม่คำนึงเลยว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้น เป็นการพรากชีวิตคนคนหนึ่งได้เลย"รียา รียา" ผมดึงอารียาขึ้นมาแล้ววางเธอนอนราบกับพื้นข้างสระ ตบแก้มเธอเบา ๆ หวังให้เธอรู้สึกตัว เพราะตอนนี้อริยาหมดสติ หัวใจของผมสั่นไหวและหวาดกลัว ห่วงทั้งเมียและลูกที่อยู่ในท้องจะได้รับอันตราย"ผายปอดเธอสิครับคุณนิค" เป็นเสียงของคู่แข่งหัวใจ เลยอยากเตือนสติ ทำให้ผมทำตามในสิ่งที่เขาบอก ค่อยๆปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้กับอารียา ทำ CPR และผายปอดให้เธอวนซ้ำอยู่แบบนั้น แ
รักลับสัมพันธ์สวาท 56-คนในความลับที่ไม่ต้องปกปิดอีกต่อไป
รักลับสัมพันธ์สวาทตอนที่ 56-คนในความลับที่ไม่ต้องปกปิดอีกต่อไป(นิโคลไล)"เธอคือภรรยาของผม ที่ถูกต้องทางพฤตินัยและก็กำลังจะถูกต้องทางนิตินัยอีกไม่ช้า" ผมประกาศเสียงดังแน่ชัดว่าคนทั้งห้องจัดเลี้ยงต้องได้ยิน สิ่งที่คิดพูดออกไปมันถูกตรองมาอย่างถี่ถ้วน วันนี้ที่ผมให้อารียามางานด้วย ก็เพราะจะประกาศความลับที่ผมไม่อยากปิดบังอีกต่อไป ผมอยากให้ใครต่อใครรับรู้ว่าเธอคือคนที่ผมรัก และพร้อมจะให้เธอก้าวเข้ามาในชีวิตนับจากนี้ทุกคำที่ผมพูดออกไป สร้างความตื่นตระหนกให้กับคนที่อยู่ในงาน บางคนหันไปกระซิบกระซาบกัน แต่มันก็ไม่ทำให้ผมสนใจเท่าผู้หญิงตรงหน้า ที่ดวงตาเริ่มสั่นระริกผมไม่รู้ว่าเธอกำลังอายหรือดีใจกันแน่ แต่น้ำตาของเธอมันทำให้ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกดีมากกว่าด้านลบ"แต่งงานกันนะรียา" ผมพูดย้ำอีกครั้งพร้อมกับเอื้อมมือเพื่อรอรับ ในใจก็ลุ้นว่าอารียาจะยอมแต่งงานกับผมไหม?"อ๊ะ!" "ไม่มีทาง! มันต้องไม่ใช่แบบนี้ ต้องเป็นฉันสินิคคนคนนั้นต้องเป็นฉันไม่ใช่นังเด็กนี่" เพียงผมพูดจบจู่ ๆ นาตาลีก็โผล่พรวดเข้ามา แล้วผลักอารียาจนเธอเซถลา ดีที่ผมคว้ามือเธอไว้ได้ทัน และเป็นคุณไมค์ที่รับเธอจากด้านหลัง รองเท้าส้นส
รักลับสัมพันธ์สวาท 55-เปิดเผยสถานะ
"ฉันอยากออกไปสูดอากาศข้างนอกค่ะ" ฉันเหมือนจะมือสั่นเมื่อเห็นคุณนิคมุ่งไปยังผู้หญิงที่ชื่อนาตาลี พูดกับคุณไมค์จบฉันก็หันหลังตั้งท่าจะเดินออกมา"จะไปไหน?" แต่ว่าต้องหยุดก้าวเดิน เมื่อแขนถูกจับรั้งไว้ นั่นจึงทำให้ฉันหันหลังกลับไปมอง".........." คนที่คว้าแขนไว้ทำให้ฉันแน่นิ่ง ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ได้แต่มองหน้าเขาชั่วครู่ ไม่สามารถทานทนต่อสายตาของคุณนิคได้ไหว จึงได้เบือนหน้าหลบสายตา ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรเพียงแค่มองหน้าเขาแล้วภาพทุกอย่างมันก็ถูกมโนไปไกล จนแทบอยากปล่อยให้น้ำตารินไหล มันอ่อนไหวเพียงแค่สบตาเขา "ฉะ ฉันหายใจไม่ค่อยออก เลยว่าจะไปสูดอากาศข้างนอก" ฉันตอบเขาด้วยน้ำเสียงที่พยายามปั้นให้เป็นปกติที่สุด"รอก่อนสิ อามีบางอย่างจะบอก" คุณนิคพูดด้วยใบหน้าราบเรียบ แต่แววตาของเขาย้อนแย้ง มันดูมีประกายฉายวับออกมา ฉันหันไปมองผู้คนโดยรอบ ทุกสายตาจดจ้องมายังฉันกับคุณนิค ที่ยืนอยู่ภายใต้แสงไฟสาดส่องสว่างจ้า"บ บอกอะไรคะ?" ฉันย้อนถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก มันประหม่าจนไม่รู้จะเก็บทรงยังไงให้แน่นิ่งและไม่วอกแวกต่อหน้าสาธารณะชนที่รายล้อมตอนนี้"อารู้ว่ามันอาจจะช้าไป และที่ผ่านมาหนูก็คงเสียใจมามากพอสมคว
