รูมเมทของฉัน คือคู่หมั้น!

---- 

@บ้านพักของปลาวาฬ

"ว่าแต่ไข่ลูกเขยมันทำยังไงกันล่ะเนี่ย โทรหาแม่ดีกว่า"

ร่างอรชรเดินตรงเข้าไปในบ้านเพื่อจะหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาแม่ แต่กลับมีสายเข้าเสียก่อน

"สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีครับ ผมอยากจะโทรสอบถามเรื่องการเข้าพักน่ะครับไม่ทราบว่าตอนนี้ยังรับรูมเมทอยู่หรือเปล่าครับ"

"รับค่ะ!"

ได้ยินปลายสายว่าแบบนั้นทำเอาปลาวาฬยิ้มแก้มปริ รอคอยมานานหลายเดือนในที่สุดก็มีคนหารแล้ว

"ครับ ผมจะย้ายเข้าไปที่บ้านในเย็นวันนี้จะได้หรือเปล่าครับ"

"ได้เลยค่ะ วันนี้ฉันอยู่ที่บ้านพอดี"

"ครับ รบกวนด้วยนะครับ"

"ด้วยความยินดีค่ะ ^^ "

ปลายสายตัดไปร่างเล็กกระโดดดีใจไปทั่ว

"เย้! ในที่สุดก็มีคนหารแล้ว เอ๊ะ...เดี๋ยวนะจะโทรถามสูตรไข่ลูกเขยจากแม่นี่ เอาเป็นว่าเราไปดูความเรียบร้อยที่ห้องก่อนแล้วกันนี่ก็บ่ายแล้วด้วย"

คิดได้ดังนั้น ปลาวาฬเร่งหยิบไม้กวาดและไม้ถูพื้นเตรียมเข้าไปทำความสะอาดที่ห้องนอนอีกฝั่งของบ้านด้วยอารมณ์ร่าเริง จนกระทั่งเวลาผ่านมาถึงเย็น

19.11 น.

@ชิงช้าหน้าบ้าน

"นี่ก็ค่ำแล้วไม่เห็นจะมาเลยแฮะ"

หิวก็หิว ยุงก็เยอะอยากจะเข้าบ้านไปอาบน้ำกินข้าวนอนดูซีรีย์แล้วอาา

รอต่อไม่ถึงห้านาที รถคันหรูจอดลงที่หน้าบ้านร่างเล็กจึงรีบลุกขึ้นเตรียมตัวต้อนรับ ทว่าคนที่ลงมานั้นกลับเป็นชายร่างใหญ่ใส่สูทผูกเนคไท เดี๋ยวนะนี่แต่งตัวอย่างกับลูกน้องลุงเกลเลยนี่

"เชิญครับนายท่าน"

"!!!"

ทันทีที่ชายอีกคนก้าวลงรถมาหัวใจของปลาวาฬแทบตกไปอยู่ตาตุ่ม ชายร่างหนารูปร่างกำยำ ปลดกระดุมเสื้อเห็นหน้าอก บนกล้ามมัดสวยมีลายสักดูน่าเกรงขาม

นี่ฉันกำลังจะได้อยู่บ้านกับพวกอันธพาลเหรอเนี่ย โทรหาลุงเกลดีไหม!

"ขอโทษนะครับ ผมเป็นคนติดต่อไปเมื่อตอนบ่ายน่ะครับ"

ยักษ์ลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาติดต่อเรื่องให้เจ้านาย โดยมีผู้ชายหน้านิ่งยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ด้านหลัง คอยมองเธอราวกับแมวมองหนู

มองอะไรของเขากันฉันเคยเป็นคนรู้จักเขาหรือไง

"อ๋อ ค่ะ"

"นี่คือคนที่จะมาอยู่ร่วมกับคุณ 1 ปีครับ"

"กลับไปได้แล้วไป"

เสียงทุ้มต่ำเย็นยะเยือกบอกกล่าวให้ลูกน้องราวสิบคนกลับไปทำหน้าที่ต่อ ก่อนยักษ์จะรีบเดินไปก้มหัวเล็กน้อยและขึ้นรถออกไป

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นในเวลาอันสั้น และในตอนนี้มีเพียงร่างของชายหญิงยืนอยู่เพียงสองต่อสอง

"อะ..เออ งั้นเชิญเข้าบ้านค่ะฉันจะพาคุณไปดูห้องพัก"

ปลาวาฬพยายามทำใจดีสู้เสือ ฉีกยิ้มให้มากที่สุดในชีวิตแม้ในใจจะหวาดหวั่นก็ตาม

"นี่เธอจำฉันไม่ได้จริงๆ เหรอยัยปลาวาฬน้อย"

"!!!"

ได้ยินเพียงเท่านั้นทำเอาดวงตาของเธอถลึงเบิกโพลง

"ยะ...อย่าบอกนะว่าพี่คือ...พี่หน้างอ พี่ไวท์!"

ร่างแกร่งเดินตรงเข้ามาหาเธอ ก่อนจะคว้าเอวบางกระชับเข้ากอด

"พี่ไวท์จริงๆ ด้วย!!!"

เพราะนัยต์ตาที่ไม่เหมือนใคร ทำให้รู้ได้ทันทีเขากระตุกยิ้มมุมปากขึ้นค่อยๆ ยื่นหน้ากระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ

"ใช่ ฉันเองฉันกลับมาดูแลคู่หมั้นของฉันอย่างไงล่ะ"

"อึก!"

คำสัญญาในวัยเด็กระหว่างผู้ใหญ่ฉันคิดว่ามันจะจบลงไปพร้อมกับพ่อแล้วแท้ๆ ทำไมจู่ๆ พี่ไวท์ยังพูดถึงเรื่องนี้อยู่ละ

"เธออาจจะยังตกใจกับเรื่องคู่หมั้น ถ้างั้นลองถามแม่เธอดูสิ"

"....."

@ห้องนั่งเล่น

"ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะแม่"

ปลาวาฬต่อสายตรงถามถึงความเป็นไปกับประกายดาวผู้เป็นแม่ ถึงได้เข้าใจสถานการณ์ทุกอย่าง เธอกลับมานั่งลงบนโซฟาไม่ไกลจากร่างแกร่ง

"สรุปก็คือ แก็งค์ราเกะมันต้องการที่จะทำร้ายปลาเพื่อคาสิโนงั้นเหรอคะ"

"อือ ฉันเลยต้องมาดูแลเธออยู่นี่ไง"

ไวท์นั่งพิงโซฟายกขาไขว้ห้างกอดอกมองไปที่หญิงสาวหน้าจิ้มลิ้ม

"ปลาคิดว่าปลาอยู่คนเดียวได้ค่ะ ไม่รบกวนพี่ไวท์ดีกว่า"

"การที่คู่หมั้นจะมาดูแลเมียตัวเองในอนาคตนี่มันผิดเหรอ"

"เปล่าค่ะ! แต่ถ้าจะเอาเรื่องคู่หมั้นที่ผู้ใหญ่เขาเออออกันมาผูกมัดชีวิตเรา ปลาคิดว่ามันดูไร้สาระเกินไป"

ทันใดนั้นเอง ร่างแกร่งถลาตัวเข้าประชิดร่างเล็กเรียวแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อกักกันร่างบางไว้ไม่ให้หนี ใบหน้าคมคายจ่อเข้าใกล้จนปลาวาฬเองเกือบลืมหายใจ

"!!!"

"แล้วถ้าฉันชอบเธอล่ะปลาวาฬ เธอโตมาแล้วน่ารักกว่าที่คิดอีกนะ ไหนจะหน้าอกที่มันล้นทะลัก..."

"พี่ไวท์!!!"

ฝ่ามือเล็กผลักอกแกร่งออกห่างทันที พร้อมทั้งยกเรียวแขนเล็กทั้งสองข้างขึ้นมาปกปิดหน้าอกใหญ่เอาไว้ นี่ขนาดใส่เสื้อยืดตัวใหญ่กางเกงขายาวปิดทุกส่วนในร่างกาย ไอ้พี่หน้างอยังมองสังเกต พี่คนนี้อันตรายเกินไปแล้ว!

"เอาเถอะ ต่อให้ของเธอจะใหญ่สักแค่ไหนฉันก็ไม่บังคับขืนใจ ออกไปหากินข้างนอกยังจะดีซะกว่า"

พูดแล้วไวท์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง วันนี้ต้องเข้าไปทำงานที่ผับนั่นเอง

"ฉันจะออกไปทำงาน อยู่แต่ในบ้านล่ะห้ามออกไปไหน"

"....."

สั่งเธอเรียบร้อยแล้ว ไวท์เดินล้วงกระเป๋าเตรียมออกจากบ้านก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าประตู

"อ๋อ ในกระเป๋ากางเกงเธอมีกระดาษ ในนั้นมีเบอร์โทรศัพท์ของฉันและช่องทางการติดต่ออื่นๆ จัดเก็บให้เรียบร้อยด้วยล่ะ"

"ห๊ะ!"

คราวนี้ไวท์เดินออกไปจากบ้านทันที ส่วนปลาวาฬเองรีบล้วงกระเป๋ากางเกงพบกระดาษอย่างที่คนพี่บอกไว้ไม่มีผิด

"เขาเอามาใส่ไว้ตอนไหนล่ะเนี่ย!!"

-----