“ไปไหนมาคะ” อาชิเดินเข้ามานั่งพิงหัวเตียงข้าง ๆ ชะเอมที่นอนคว่ำลืมตาแป๋วอยู่บนเตียง“ไปคุยกับพ่อแทน ตื่นแล้วทำไมยังไม่ลุกไปอาบน้ำ หืม ?” เขาก้มลงมาจูบที่ขมับบางอย่างแผ่วเบา“นอนรอพี่อาชิมาอาบให้” ชะเอมเลื่อนตัวไปนอนหนุนตักแกร่ง มือเล็กยกขึ้นกอดเอวสอบอย่างออดอ้อน อาชิก็ยกมือขึ้นมาลูบผมเธอ“ตื่นมาก็อ้อนเลยนะ” เขาบอกก่อนจะก้มลงไปหอมที่หัวเธอ“แล้วอ้อนได้ไหม ?”“เอมอ้อนพี่ได้ตลอดชีวิตอยู่แล้ว”“พี่อาชิรู้ไหมว่าเมื่อคืนที่เอมร้องเพลง เอมคิดอะไรอยู่”“คิดอะไร ?”“คิดว่าสายฟ้าคือพี่อาชิไง”“ทำไม ?”“เพราะตอนที่เอมซ้อม อาจารย์ต้องการให้เอมมองสายฟ้าเหมือนคนรัก แต่เอมทำไม่ได้ อาจารย์ก็เลยให้เอมมโนภาพขึ้นมาเป็นคนที่เอมรัก แล้วคนที่เอมรักก็คือพี่อาชิไง” เธอนอนคว่ำ เท้าคางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมที่กลายเป็นสีแดงระเรื่อพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ“พี่ก็รักเอม” พูดจบเขาก็ก้มลงมาประทับจูบที่ริมฝีปากบาง แล้วค่อย ๆ จับพลิกร่างบางให้นอนหงายบนที่นอนโดยที่ริมฝีปากยังคงไม่ละจากริมฝีปากบางริมฝีปากหยักมอบจูบอันเร่าร้อน ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปควานหาความหวานในปากของเธอ มือเล็กยื่นมาคล้องคอจูบตอบเขา ทั้งคู่จูบกันเนิ่นนาน
ร่างแกร่งชำเลืองมองสมาร์ตโฟนเครื่องหรูของชะเอมที่พลอยยังคงอยู่ในสาย ก่อนจะถอดถอนแก่นกายใหญ่ออก แล้วพลิกร่างบางให้นอนคว่ำก่อนจะส่งเอ็นร้อนเข้าไปอีกครั้ง เสียงครางของเธอดังขึ้นเมื่อเขาโหมกระหน่ำแทงจากด้านหลัง ร่างบางกระเด้งกระดอนตามแรงของเขาตับ !!! ตับ !!! ตับ !!! ตับ !!! ตับ !!! ตับ !!!“อ๊ะ... พะ... พี่อาชิ... เบา... อื้อออ... อ๊ะ... เอมจุก”อาชิลดระดับความเร็ว ความแรงลง แต่ยังสอดเข้าลึก และถอดออกสุดอย่างเนิบนาบร่างแกร่งก้มลงไปจูบริมฝีปากเธอจากทางด้านหลัง ชะเอมรับจูบของเขา พร้อมทั้งจูบตอบอย่างดูดดื่ม มือหนาข้างหนึ่งลูบสะโพก อีกมือหนึ่งลูบแผ่นหลัง สะโพกสอบยังคงรักษาจังหวะ“พะ... พี่อาชิ... อ๊ะ... ซี้ดดด... เอมเสียวใจจะขาดอยู่แล้ว”“อื้มมมม... อ๊า... พี่ก็เสียว... ซี้ดดด”อาชิเร่งความเร็วขึ้น สะโพกสอบโหมกระหน่ำเข้าหาเธอ ชะเอมร้องครางไม่เป็นศัพท์ร่างแกร่งจับร่างบางให้พลิกตัวนอนหงายแล้วโหย่งตัว ใช้แขน 2 ข้างรับน้ำหนักตนเองคร่อมร่างเธอไว้ แล้วอัดกระแทกเข้าออกรัวเร็ว มือเล็กจิกเล็บลงที่ลำแขนแกร่งเพื่อระบายความเสียวซ่านตับ !!! ตับ !!! ตับ !!! ตับ !!! ตับ !!! ตับ !!!“อื้ออ... อ๊ะ... อ๊ะ
“น้องชะเอม พี่แบมมาแล้ว” เสียงใสของแบมดังขึ้นทำให้ชะเอมที่พึ่งก้าวลงจากรถสปอร์ตคันหรูคันใหม่ของอาชิหันไปมอง ก็เห็นแบมวิ่งมาจะถึงตัวเธออยู่แล้ว ตั้งแต่ที่แบมรู้ว่าชะเอมอายุน้อยกว่าเธอก็มักจะแกล้งเรียกชะเอมแบบนี้“พี่แบมมาเร็วจังเลยนะคะ”“เดี๋ยวนี้หัดตบมุกนะคุณหนูชะเอม”“ก็แบมชอบเรียกเอมแบบนี้เองนี่”“นัดกู แต่มาสาย รู้ไหมว่ามันร้อน” สายฟ้าเอ่ยว่าเมื่ออาชิเดินมายืนโอบกอดเอวคอดของชะเอม“แค่ 5 นาทีเปล่าวะ”“นาทีเดียวก็เรียกว่าสายแล้วเปล่าวะ”“แล้วมึงไม่เข้าไปก่อนวะ จะมายืนทำหอกอะไรตรงนี้”“แล้วสนามยิงปืนของมึงเขาให้คนนอกเข้าหรือไง”“แล้วไอ้ภูกับไอ้เดลล่ะ มึงไม่โทร.บอกให้มัน 2 คนออกมารับล่ะ โง่นะมึง”“โง่พ่อมึงดิ แล้วมัน 2 ตัวมาแล้วหรือไง”“แล้วกูจะรู้ไหมล่ะว่ามัน 2 ตัวยังไม่มา”“แล้วมึงไม่แหกตาดูล่ะวะ”“มันก็ระ...”“หยุด !!” ชะเอมกับแบมตะโกนเสียงดังลั่นออกมาพร้อมกัน ทำเอาอาชิกับสายฟ้าเงียบกริบทันที ทำได้แค่ส่งสายตาฟาดฟันกัน“ห้ามมองหน้ากันด้วย” ชะเอมเอ่ยว่าเสียงดุ“วันนี้คุณหนูชะเอมดุนะคะ” แบมแซว“โอ๊ยเหนื่อย พลอยนึกว่าจะมาช้าไปแล้วนะเนี่ย” พลอยวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาทุกคน“ไม่ช้าหรอก ภู
“พลอยชอบเหมือนเอมเลยนะ แต่จะมาชอบพี่อาชิเหมือนเอมไม่ได้นะ” ชะเอมพูด ทำเอาทุกคนหันมามองพลอยกันเป็นตาเดียว“พะ... พลอยจะไปชอบอาชิเหมือนชะเอมได้ไง พลอยอยากเข้าห้องน้ำน่ะ อาชิ ห้องน้ำไปทางไหนเหรอ” พลอยตอบตะกุกตะกักก่อนจะหันมาถามอาชิ“ซ้ายมือ” อาชิตอบเสียงเรียบ“ทำไมชะเอมถามพลอยแบบนั้นล่ะ” แบมถามทันทีที่พลอยเดินลับตาไป“พลอยชอบอาชิ” สายฟ้าพูด“บี๋รู้เหรอ ? รู้ได้ยังไง ? แล้วรู้ตั้งแต่เมื่อไร ? อื้ออออ” สายฟ้าปิดปากของแบมด้วยปากของเขา“กลับบ้านแล้วจะบอก” สายฟ้าปล่อยริมฝีปากอิ่มให้เป็นอิสระ แบมเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นพลางซบไปที่อกแกร่ง“เกรงใจกูบ้าง” เดลว่า“แล้วจะเอายังไง” ภูถาม“ก็ดู ๆ ไปก่อน ปืนพร้อมแล้ว ไปยิงปืนกันเถอะ” อาชิบอกพร้อมอุ้มยกร่างบางขึ้นแล้วกอดเอวคอดของเธอไปที่จุดยิงทุกคนก็เข้าประจำที่ของตนเองที่บอดีการ์ดจัดไว้ให้ สายฟ้าไปเลือกปืนที่เหมาะกับเขาและแบมก่อนจะกลับมาสอนเธอ ภูกับเดลใช้ปืนประจำตัวแล้วประจำจุดยิงของตนเอง“พี่สั่งมาให้ใหม่ รุ่นนี้จะกะทัดรัดกว่า น้ำหนักเบาขึ้น แต่อานุภาพรุนแรงกว่าปืนกระบอกเดิม แต่วิธีการใช้เหมือนกัน” อาชิอธิบายให้ชะเอมฟัง“ทุกคนเริ่มยิงกันแล้วเหรอ
หลังจากซ้อมยิงปืนกันมาสักพัก ทุกคนก็มานั่งพักรับประทานอาหารว่างกันที่โต๊ะเดิม“พลอย พลอยโอเคไหม” แบมถามเมื่อเดินมานั่งร่วมโต๊ะ แต่ยังเห็นพลอยนั่งนิ่งเหม่อ ๆ ราวกับกำลังคิดอะไรอยู่“พลอยโอเคแล้ว แค่ยังรู้สึกตกใจไม่หายน่ะ”“เป็นใครก็ต้องตกใจทั้งนั้นแหละ ถ้าเป็นเอม เอมก็คงตกใจมากเหมือนกัน” ชะเอมบอกพลางมองหน้าพลอยนิ่ง ลึก ๆ แล้วเธออยากให้พลอยเลิกล้มความคิดเรื่องของอาชิ เพราะเธอยังคงเห็นพลอยเป็นเพื่อน แต่ถ้าพลอยยังไม่เลิกล้มความคิดที่จะแย่งอาชิไปจากเธอ พลอยก็คงจะได้เห็นเธอในอีกมุม“ใช่ หัวใจแบมตกไปอยู่ตาตุ่มแน่ะ”“อ้าว แล้วหัวใจบี๋ไม่ได้อยู่ที่เค้าเหรอ” สายฟ้าเอ่ยเสียงหวาน ทำเอาคนฟังหน้าแดงซ่านด้วยความเขิน“กูเลี่ยนว่ะ” เดลว่า“วันนี้ไปผับไอ้อาชิกัน” ภูพูด“อายุไม่ถึงแต่เสี้ยนอยากเข้าผับนะมึง” เดลพูด“หรือมึงจะไม่ไป”“ไปสิวะ”“ถุย !!” อาชิ ภู สายฟ้า พูดพร้อมกัน“อะไรของพวกมึงวะ รุมกูเหรอ” เดลว่า“เออ !!” อาชิ ภู สายฟ้า พูดพร้อมกันอีกครั้ง“ทั้ง 3 คนอย่ารุมเดลสิ” แบมพูด“แบมน่ารักที่สุด” เดลพูด“แบมแค่จะให้รอแบมด้วยต่างหาก คิก ๆ ๆ” แบมบอกพร้อมทั้งหัวเราะคิกคัก“เออ รุมกันตามสบายเลย เชิญรุม
“งั้นแสดงว่าถ้าน้องมึงบรรลุนิติภาวะแล้ว กูก็เป็นน้องเขยมึงได้ใช่ป้ะ” เดลถาม แต่ก่อนถามเขาเขยิบออกไปห่างอาชิพอสมควร“มึงไม่ไปถามใกล้ ๆ ตีนว่าที่พี่เขยมึงวะ” สายฟ้าพูด“กูยังไม่อยากโดนตีนมัน ตีนแม่งหนักฉิบ มึงก็เคยโดนมาแล้วนี่ น่าจะรู้ดี”“อาชิกับสายฟ้าเคยมีเรื่องกันเหรอ” แบมถาม“มัน 2 คนเคยต่อยกันตอนม.6”“อย่าบอกนะว่าต่อยกันแย่งชะเอม” แบมหันมองหน้าสายฟ้า“มันก็แค่เรื่องในอดีต บี๋อย่าคิดมากสิ ตอนนี้เค้ามีแต่บี๋แล้วไง” สายฟ้าอุ้มยกแบมขึ้นมานั่งบนตัก เกยคางไปที่ไหล่ของเธอ กอดรัดเอวคอดไว้“อื้ม” แบมบอกพลางยิ้มบาง ๆ“มึงว่าพลอยโดนไอ้อาชิเล่นงานไปขนาดนี้จะเลิกชอบไอ้อาชิยังวะ” เดลถามขึ้นมาก่อนจะหันไปมองหน้าอาชิ อาชิก็ไหวไหล่เล็กน้อย“ถ้ากล้าก็คงหน้าด้านเต็มทน” แบมว่า“แต่ก็ไม่แน่” สายฟ้าพูด ทำเอาทุกคนหันไปมองหน้าเขา“ทำไมสายฟ้าถึงคิดแบบนั้นล่ะ” ชะเอมถาม“เอมคิดว่าทำไมพลอยถึงชอบไอ้อาชิ ทั้ง ๆ ที่มันแสนจะเย็นชาขนาดนี้”“พี่อาชิอาจจะเป็นสเปกของพลอยก็ได้”“แต่แบมว่าไม่นะ แบมคิดว่าเพราะอาชิดูรวยที่สุดในบรรดาผู้ชายที่อยู่ตรงนี้ ดูอย่างวันนี้สิ พอเห็นรถใหม่ของอาชิ พลอยก็ตาลุกวาวเลย”“นั่นก็เป็นหนึ่
“วันนี้พลอยแต่งตัวเซ็กซี่จัง แบมอยากแต่งบ้าง แต่บี๋ก็ไม่ยอม” แบมเอ่ยทักเมื่อพลอยที่พึ่งมาถึงเดินเข้ามาพร้อมบอดีการ์ดที่อาชิให้ไปรับที่หน้าผับวันนี้พลอยอยู่ในชุดเดรสรัดรูปสีดำที่โชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งสั้นเต่อ เผยให้เห็นเนินอกที่ดันจนล้นและเรียวขาขาวแบมใส่กระโปรงสั้นสีดำและเสื้อครอปแขนกุดสีขาว ส่วนชะเอมใส่ชุดเดรสความยาวเกือบหัวเข่า ลูกไม้ซีทรูสีดำช่วงแขน“ก็ธรรมดานะ พลอยแค่แต่งให้เข้ากับสถานที่น่ะ ดูคนอื่นสิแต่งยิ่งกว่าพลอยอีก” พลอยบอกพลางมองลงไปยังฟลอร์ด้านล่าง“บี๋แต่งแค่นี้เค้าก็หวงแล้วรู้ไหม ดูชะเอมสิ ไม่เห็นต้องแต่งตัวโชว์เลย”“อาชิไม่ให้ใส่น่ะสิ” แบมกระซิบตอบสายฟ้า“จะดื่มอะไรสั่งกันได้เลยนะ” อาชิบอก“มึงเลี้ยง ?” เดลถาม“เปล่า กูจะได้ลงบิลถูก”“งั้นกูแดกน้ำเปล่าพอ” เดลบอก“น้ำเปล่ากูก็ลงบิล”“เอาที่คุณอินทัชสบายใจเลยครับ”“บี๋ เค้าอยากเต้น ลงไปเต้นข้างล่างกันนะ” แบมออดอ้อนสายฟ้าให้พาเธอไปเต้นข้างล่างที่มีผู้คนมากมายทั้งหญิงและชายและหลากหลายเชื้อชาติกำลังเต้นโยกย้ายไปตามจังหวะเพลงกันอย่างเมามัน“อยากเต้นก็เต้นให้เค้าดูตรงนี้แหละ ข้างล่างคนเยอะ”“เต้นตรงนี้มันไม่ได้อารมณ์”“ถ้าอยาก
“ชะเอม” พออาชิเดินออกไปเพียงครู่ พลอยก็เขยิบมานั่งแทนที่อาชิ“หืม ? พลอยมีอะไรเหรอ”“ชะเอมกำลังคิดว่าพลอยชอบอาชิใช่ไหม”“แล้วพลอยชอบพี่อาชิจริงไหมล่ะ”“พลอยขอโทษที่พลอยอาจจะทำอะไรให้ชะเอมคิดว่าพลอยชอบอาชิ แต่พลอยสาบานได้เลยนะว่าพลอยไม่ได้คิดอะไรกับอาชิจริง ๆ ชะเอมเป็นเพื่อนของพลอย พลอยไม่มีทางแย่งแฟนเพื่อนหรอก ชะเอมเชื่อพลอยนะ ถ้างั้นพลอยขอสาบานว่า...”“ไม่ต้องสาบานหรอก เอมจะเชื่อพลอย”“ชะเอมเป็นเพื่อนที่ดีของพลอยนะ” พลอยโผเข้ากอดชะเอมก่อนจะเอ่ยบอก“อื้ม” ชะเอมตอบพลอยก็ชวนชะเอมคุยไปเรื่อย แต่ก็อยู่ในสายตาของภูตลอด ถามว่าเขาเชื่อที่พลอยพูดไหม มันก็ไม่มีทางเต็ม 100 อยู่แล้ว“ชะเอม ลงไปหาพี่เป็นเพื่อนพลอยได้ไหม ลูกพี่ลูกน้องน่ะ พอดีเขาไลน์มาบอกว่าจะเอาเงินที่พ่อของพลอยฝากมากับเขาให้พลอย แล้วบังเอิญเขาอยู่ที่นี่พอดี ชะเอมลงไปเป็นเพื่อนพลอยหน่อยนะ”“แต่...” ชะเอมมีท่าทีลังเล“แค่แป๊บเดียวเองนะ นะชะเอม ไปเป็นเพื่อนพลอยหน่อย”“ก็ได้” ชะเอมตอบตกลง เพราะเธอคิดว่าที่นี่เป็นผับของอาชิ แล้วบอดีการ์ดก็มีอยู่เต็มไปหมด พลอยคงไม่กล้าทำอะไร“ชะเอมจะไปไหน” ภูถามทันทีที่ชะเอมกับพลอยลุกขึ้น“เอมไปเป็นเพ
“ลืมอะไรหรือเปล่า” ชะเอมบอกพร้อมทั้งใช้นิ้วจิ้มไปที่หน้าผากตนเอง“ให้ 3 ทีเลย” อาชิเดินกลับมาแล้วประทับจูบที่หน้าผากเนียน แก้มนุ่มซ้ายขวา ชะเอมก็ยิ้มพอใจแล้วจูบตอบไปที่ปากหยัก“โอ๊ยยย คุณหนูชะเอมจะออดอ้อนสามีเกินไปแล้วนะ เกรงใจเพื่อนแบมบ้าง”“แบมก็ไม่อ้อนสายฟ้าเลยนะ” ชะเอมว่าแบมที่นั่งอยู่กลางหว่างขาของสายฟ้า“เป็นไง เข้าตัวเองเลย” สายฟ้าว่าพร้อมทั้งดีดหน้าผากแบมไปที“บี๋อะ เค้าเจ็บ เป่าให้เค้าเลยนะ” แบมบอกพร้อมทั้งลูบหน้าผากตนเองป้อย ๆ“หายยัง” สายฟ้าจับหัวทุยเล็กแล้วจูบหน้าผากเนียนตรงที่เขาดีด“หายแล้ว” แบมบอกอย่างอารมณ์ดีพร้อมทั้งอิงซบที่อกกว้าง“เอมว่าเอมย้ายไปเรียนวิศวะดีกว่า” ชะเอมนั่งเท้าคางยิ้มบาง ๆ มองเพื่อนทั้งสองหวานใส่กัน“ไม่ได้นะ ชะเอมจะทิ้งแบมไปไม่ได้” แบมรีบพูดทันที“ถ้างั้นแบมกับสายฟ้าก็ช่วยหวานใส่กันให้มันน้อย ๆ หน่อย เอมอิจฉา”“แบมจะพยายามนะ” แบมยิ้มหน้าทะเล้น“ไปขึ้นเรียนกันเถอะ ได้เวลาละ” สายฟ้าพูด“อื้ม” ชะเอมกับแบมตอบพร้อมกัน“ไอ้ฟีนน์ น้องชะเอมของมึงว่ะ” ต้น เพื่อนในกลุ่มของฟีนน์พูดขึ้นเมื่อเห็นชะเอม แบม สายฟ้านั่งรอพวกอาชิอยู่ใต้ตึกวิศวกรรมศาสตร์“ไม่ใช่ของกู
“มึงจะมาทำไมแต่เช้า” ศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์เอ่ยถามแทนไทที่มาบ้านของเขาแต่เช้าหลังคืนวันเข้าหอของลูกสาว“กูก็มารับลูกสะใภ้กลับบ้านกูสิวะ” แทนไทตอบพร้อมทั้งทำหน้ากวน ๆ“พี่แทนอย่าชวนคุณอรรถทะเลาะสิคะ คือพายกับพี่แทนมาตามคำเชิญของคุณยายค่ะ” พรพระพายตอบ“อ้าว มากันแล้ว มา ๆ กินข้าวกัน นิดตั้งโต๊ะเสร็จพอดี” คุณยายเอ่ยทัก“สวัสดีค่ะ / สวัสดีครับ” แทนไทกับพรพระพายยกมือไหว้คุณยาย“คุณแม่ให้ไอ้แทนมาทำไมครับ”“ก็มากินข้าวน่ะสิ เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วก็ต้องผูกสัมพันธ์กันไว้ อรรถก็ไปตามขิงมากินข้าวได้แล้ว”“ครับ ผมว่าจะขึ้นไปดูชะเอมพอดี”“จะไปดูลูกทำไม ถ้าตื่นเดี๋ยวก็ลงมากันเองแหละ เมื่อคืนคงจะดึก” คุณยายว่าพลางยกยิ้ม“ก็จะได้ลงมากินข้าวพร้อมกันไงครับ”“คงไม่ต้องไปตามแล้วค่ะ ลงมากันแล้ว” พรพระพายพูดเมื่อเห็นอาชิกับชะเอมเดินลงบันไดมา“สวัสดีค่ะพ่อแทน แม่พาย” ชะเอมยกมือไหว้ทักทายเช่นเดียวกับอาชิ“เหลือแต่เมียมึงละ เมื่อคืนจัดหนักเหรอวะถึงตื่นสาย” แทนไทเอียงหน้าไปกระซิบถามศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์“เออ” ศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์กระแทกเสียงตอบหนัก ๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปตามภรรยา“นี่สิคนจริง”
“หือออ แบมทำกับข้าวอร่อยมากเลย แบบนี้ยุกินจนท้องแตกแน่” พายุตักข้าวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยขณะกำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นกันอยู่“เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอกมึง” สายฟ้าว่า“คุณแม่คงสอนให้ทำอาหารใช่ไหมลูก” คุณอัณณพเอ่ยถาม“คุณแม่ส่งไปเรียนกับเพื่อนของคุณยายที่เคยเป็นต้นห้องของเสด็จในกรมฯ ค่ะ”“คงจะเรียนเรื่องมารยาทมาด้วยสินะ”“ใช่ค่ะ”“อยู่บ้านนี้หนูแบมทำตัวตามสบายได้เลยนะลูก เป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่”“ค่ะคุณพ่อ”“อีก 2 วันมหาวิทยาลัยก็เปิดแล้วใช่ไหมแบม” คุณธารธาราเอ่ยถาม“ใช่ค่ะคุณแม่”“ถ้างั้นคืนนี้ก็นอนค้างบ้านแม่ได้สิ ค้างสักคืนนะลูก”“ถ้าคุณแม่อยากให้แบมค้างก็ได้ค่ะ”“น่ารักที่สุดเลยลูกสาวแม่ แบมกินนี่นะลูก” คุณธารธาราเอ่ยอย่างพอใจก่อนจะตักมัสมั่นไก่ใส่จานข้าวของแบม“ขอบคุณค่ะ” แบมตอบ คุณธารธาราก็ชวนแบมคุยนั่นนี่ในระหว่างรับ ประทานอาหารเย็น“เออ... พวกเรายังมีตัวตนอยู่หรือเปล่าครับ แม่ช่วยสนใจผมบ้าง” พายุพูดขึ้นแต่ก็ดูเหมือนจะไม่เข้าหูผู้เป็นแม่เลย“ทำใจนะลูก แม่เขามีลูกสาวคนใหม่แล้ว” ผู้เป็นพ่อบอกสายฟ้านั่งมองแบมกับแม่ของตนที่เข้ากันได้เป็นอย่างดี และเหมือนจะดีเกินไป เพราะแม่เหมือนจะหล
“มีอะไรจะคุยกับพ่อ ไอ้ลูกชาย” คุณอัณณพเอ่ยถามสายฟ้าเมื่อเข้ามาในห้องทำงาน“เรื่องครอบครัวของแบมครับ อย่างที่ผมโทร.มาเล่าให้พ่อกับแม่ฟังเมื่อคืน” เพราะเมื่อคืนสายฟ้าโทร.มาบอกว่าจะพาแบมมาแนะนำตัว และเล่าเรื่องของแบมให้พวกท่านฟัง“แต่เท่าที่สายฟ้าเล่า ถ้าทั้ง 2 คนเรียนจบก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะลูก ครอบครัวของหนูแบมน่าจะเข้าใจ”“แต่ผมอยากแต่งงานกับแบมตอนนี้” สายฟ้าตอบไปในทันที“เฮ้ย ! ทำไมลูกชายพ่อถึงได้ใจร้อนแบบนี้ อย่าบอกนะว่าเห็นเพื่อนแต่งก็เลยอยากแต่งบ้าง”“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ แล้วอีกอย่าง ผมไม่อยากคบกับแบมแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ ถ้าครอบครัวของแบมรู้ว่าแบมกับผมอยู่ด้วยกันแล้ว ผมกลัวว่าเขาจะจับแบมแยกกับผม ซึ่งผมคงยอมไม่ได้”“มันจะถึงกับจับแยกกันเลยเหรอลูก หนูแบมก็ยังต้องเรียนหมอที่เดียวกับลูก”“แบมบอกว่าเคยมีเพื่อนผู้ชายมาจีบ พ่อกับแม่ยังย้ายให้ไปเรียนโรงเรียนหญิงล้วนเลยครับ ผมกลัว”“ท่าจะเป็นเอามากนะ นี่เลี้ยงลูกยิ่งกว่าไข่ในหินอีก”“พ่อพอจะมีวิธีช่วยผมไหมครับ”“มันก็พอมี แต่มันต้องใช้เวลาสักหน่อย ถ้ารีบร้อนเกินไปมันจะไม่แนบ เนียน” คุณอัณณพนิ่งเงียบไปสักครู่ก่อนจะเอ่ยบอกลูกชาย“ยังไงครับพ่
พอเล่นเสร็จคงไม่ต้องบอกว่าสภาพของแบมเป็นอย่างไร แทบจะเป็นลมล้มพับลงตรงนั้นทันทีที่ลง“รอตรงนี้นะ เดี๋ยวเค้าไปซื้อน้ำกับยาดมให้” แบมพยักหน้าให้สายฟ้านิด ๆ อย่างหมดแรงไม่นานสายฟ้าก็กลับมาพร้อมน้ำกับยาดม แบมนั่งดมยาดมเหมือนร่างไร้วิญญาณ สักพักอาการก็ดีขึ้น“ดีขึ้นยัง” สายฟ้าเอ่ยถาม“โอเคแล้ว” แบมเอ่ยบอกพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาทำท่าโอเค“งั้นไปเล่นต่อ”“ไม่เอาแล้วบี๋ เค้าไม่เล่นแล้ว” แบมตอบปฏิเสธทันที“แค่ไปนั่งกระเช้าชิล ๆ อันนี้ไม่น่ากลัว” สายฟ้าก็จับมือแบมมาขึ้นกระเช้า“บี๋ สวยอะ” แบมพูดขึ้นเมื่อเห็นวิวสวนสนุกได้รอบด้าน“อื้ม บี๋สวย” แบมหันมามองสายฟ้าที่นั่งอยู่ตรงข้าม ก่อนจะถูกเขารั้งศีรษะเข้าไปแล้วประทับจูบลงมาที่ริมฝีปากอิ่ม“บี๋ เค้าเดินไม่ไหวแล้ว” แบมเอ่ยบอกเมื่อลงมาจากกระเช้า“งั้นขึ้นมา” สายฟ้าย่อตัวลงไปให้เธอขึ้นมาขี่หลัง“ขอบคุณนะ” เธอกอดคอเขาไว้พร้อมทั้งหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ แล้วเอ่ยปากบอกเขา ซึ่งเขาก็หันมาหอมแก้มนุ่มอย่างนึกเอ็นดูแบมอิงหัวซบไปที่บ่าแกร่งจนเผลอหลับไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่ถึงรถ“เด็กน้อยเอ๊ย แค่นี้ก็หมดแรงจนหลับ” เขาเอ่ยว่าเมื่อจัดท่า ปรับเบาะให้เธอได้นอนอย่างสบาย ก่อนจะจ
“บี๋ชอบสีไหน” แบมยื่นเสื้อยืดคู่รักที่มีรูปหมู 2 ตัวอยู่ตรงกลางระหว่างสีชมพูแป๋นกับสีเหลืองอ๋อยทำเอาเขาเริ่มคิดหนัก“เราใส่ชุดนี้ก็ได้ ไม่เห็นต้องใส่เสื้อคู่เลย” สายฟ้าเอ่ยบอก“บี๋อายเหรอที่ต้องใส่เสื้อคู่กับเค้า”“ไม่ได้อาย แต่เค้าไม่ชอบสี มันฉูดฉาดเกินไป”“ก็ได้ งั้นเราไปกันเลยดีกว่า” แบมวางเสื้อคู่รักลงแล้วเดินเข้าไปกอดแขนเขานี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เขารักเธอ เธอจะไม่งี่เง่ากับเรื่องแบบนี้นักแบมยืนมองสถานที่ตรงหน้า นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่มายังสถานที่แบบนี้“บี๋ชอบไหม” สายฟ้าหันมาถามคนข้าง ๆ ที่กำลังตื่นตาตื่นใจ“ชอบ ชอบมาก ขอบคุณนะบี๋ที่พาเค้ามาเที่ยว” แบมกระโดดกอดคอ รั้งใบหน้าคมลงมาแล้วจุ๊บไปที่ริมฝีปากของเขา“ถ้าชอบวันหลังจะพามาอีก”“คราวหน้าเราชวนชะเอม อาชิ ภู เดล มาด้วยดีไหม”“อื้อ เราเข้าไปข้างในกันดีกว่า” สายฟ้าจูงมือแบมเข้าไปในสวนสนุก ดีที่วันนี้คนไม่เยอะ ไม่งั้นคงได้เดินเบียดเสียดรอคิวเล่นเครื่องเล่นกันจนเบื่อ“บี๋ เค้าอยากเล่นอันนี้ก่อน” แบมลากสายฟ้ามาหยุดที่ม้าหมุน“บี๋ แต่มันเครื่องเล่นสำหรับเด็กนะ”“แต่เค้าอยากเล่นนี่” แบมเอ่ยบอกหน้างอน ๆ“โอเค เล่นก็เล่น”กา
มือเล็กจับประคองใบหน้าคมให้หันมาสบตาก่อนจะแนบริมฝีปากอิ่มกับริมฝีปากหยักได้รูป เธอจูบเขาอย่างอ่อนหวานซาบซ่า เรียวลิ้นเล็กสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของคนตัวโต“อื้มมม” สายฟ้าครางในลำคออย่างพึงใจกับรสหวานจากปากบางที่ทำให้เขาคลั่งได้ทุกครั้งสำหรับเขา แบมเป็นผู้หญิงที่สดใส ใบหน้าหวานจะระรื่นแทบจะตลอดเวลา มีเพียงบางครั้งบางคราวที่เขาเผลอดุเมื่อเธอทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจ แต่หลังจากที่ได้ฟังเรื่องของเธอ เขาก็สัญญากับตนเองทันทีว่าต่อจากนี้ไปเขาจะปล่อยให้เธอได้แสดงอารมณ์และความต้องการได้อย่างเต็มที่ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อนดุดัน มือหนานวดเฟ้นเต้าอวบ ก่อนที่จะสอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อแต่กลับต้องชะงักเมื่อไม่อาจทำได้ดังใจเพราะเธอสวมชุดเพลย์สูทขาสั้นสีชมพูหวานสายฟ้าละจากปากนุ่มแล้วไล้จูบซอกคอหอม มือก็พยายามจะปลดชุดของเธอออก ขณะที่แบมปรือตาฉ่ำหวานมองเขาอย่างเปี่ยมด้วยความรัก มือน้อยขยำเสื้อบริเวณอกแล้วค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีชมพูออกทีละเม็ดด้วยมือข้างเดียวแล้วลูบไล้อกแกร่ง“บี๋”“หืม ?”“เค้าถอดชุดบี๋ไม่ได้” สายฟ้าเอ่ยบอกเมื่อเขาพยายามอย่างเต็มที่แล้วแต่ก็หาที่ถอดชุดเธอไม่ได้“ง
“เราไปหาพ่อกับแม่บี๋ไหม” สายฟ้าเอ่ยถามขณะขับรถกลับจากงานแต่งของอาชิกับชะเอม“ไปทำไม” แบมหันมาถามสายฟ้าหน้าตาตื่น“ทำไมบี๋ต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย มีอะไรหรือเปล่า” สายฟ้าถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงพร้อมทั้งยื่นมือไปลูบผมเธอ“เค้าไม่อยากเลิกกับบี๋”“แค่ไปหาพ่อกับแม่บี๋ ถึงกับต้องเลิกกันเลยเหรอ” สายฟ้าเอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหู“ก็พ่อกับแม่เค้าไม่เหมือนคนอื่น”“ทำไม พ่อกับแม่บี๋ห้ามบี๋มีแฟนเหรอ”“อื้อ” แบมพยักหน้าตอบ เป็นจังหวะเดียวกับที่สายฟ้าขับรถเข้ามาจอดในโรงจอดรถของคอนโดมิเนียมของแบม“มานั่งตรงนี้” สายฟ้าดึงมือของแบมให้เข้ามาหาเขาที่นั่งอยู่ปลายเตียงก่อนจะอุ้มยกเธอขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง มองใบหน้าหวานที่เคยยิ้มระรื่นให้เขาตลอด เวลา แต่พอพูดถึงพ่อแม่เธอกลับกลายเป็นคนอีกคนที่เขาแทบจะไม่รู้จัก“บี๋เล่าเรื่องพ่อแม่ของบี๋ให้เค้าฟังได้ไหม” สายฟ้าเอ่ยถามเสียงนุ่มนวล“บี๋จะรู้ไปทำไม”“บี๋กับเค้าเป็นแฟนกันไหม” สายฟ้าถาม“เป็นสิ บี๋เอาเค้าทุกวันจะไม่เป็นแฟนเค้าได้ไง”“ตอบแบบนี้สิถึงจะเป็นบี๋คนเดิมของเค้า” พูดจบสายฟ้าก็หอมแก้มแบมฟอดใหญ่“เค้ารักบี๋หมดทั้งตัวทั้งหัวใจเลยรู้ไหม” เรียวแขนเล็กโอบกอดรอบลำค
เขาเริ่มอัดสวนสะโพกขึ้นหาเธอจากทางด้านล่าง มือหนาเลื่อนลงไปจับยึดเอวคอดกิ่วให้ขยับเคลื่อนไหวขึ้นลงตอบรับสัมผัสสอดประสานกับเขา“อื้มมมม” อาชิส่งเสียงครางในลำคอ ก่อนที่จะเร่งจังหวะสวนสะโพกเข้าหาเธอเร็วขึ้น ร่างบางสวนสะโพกขึ้นลงตามเขา ราวกับว่าเธอกำลังใช้ร่างกายตนเองเป็นค้อนที่กำลังตอกตะปูตัวใหญ่ที่ไม่มีวันจมหายไปตามแรงตอก“อ๊ะ... อ๊า... อื้อออ... อ๊ะ... สะ... เสียว... อ๊ะ... อ๊ายยยยย”ร่างบางส่งเสียงครางเมื่อสุขสมจากการถึงฝั่งฝันกับบทรักของเขา“อ๊ะ... อ๊า... อ๊า”ร่างแกร่งกระแทกกระทั้นร่างบางอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวเธออีกครั้ง ร่างแกร่งทิ้งตัวลงพิงหัวเตียง รั้งร่างบางซบลงมาบนอกแกร่งก่อนจะหายใจหอบถี่“พี่อาชินอนลง” ชะเอมลุกขึ้นจนแก่นกายหลุดออกจากร่องรัก แล้วเอ่ยบอกหลังจากที่นั่งกอดพักเหนื่อยมาครู่หนึ่ง เขาก็ยอมทำตามเธออย่างว่าง่าย“จะทำอะไร” เขาเอ่ยถามเมื่อเธอเอี้ยวตัวเอื้อมไปหยิบที่ปิดตามา“ก็ทำเหมือนที่พี่อาชิทำกับเอมไง” ชะเอมกระซิบเสียงแหบพร่าเหนือริมฝีปากหนา พูดจบเธอก็ใส่ที่ปิดตาให้เขา“เอม” อาชิเอ่ยเรียกเมื่อร่างบางผละออกห่างตัวเขา พร้อมทั้งจะเปิดที่ปิด