ตอนที่ 37 เธอคือความสุข [1]

พรพระพายตื่นขึ้นมาในเวลาเกือบเที่ยงวัน เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว โดยเฉพาะตรงดอกไม้งามกลางกายที่ปวดหนึบจนแทบไม่อยากจะขยับตัว เมื่อเธอได้ยินเหมือนกำลังมีคนเปิดประตูเข้ามา เธอจึงปิดเปลือกตาลงทันที

"ตื่นได้แล้วครับคนเก่ง จะเที่ยงแล้วนะ" แทนไทเดินเข้ามาแล้วหย่อนสะโพกลงนั่งบนเตียงข้างๆ พรพระพาย มาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"ถ้าไม่ตื่นระวังจะโดนลักหลับนะ" น้ำเสียงทุ้มยียวนข้างใบหูของหญิงสาว

"หยุดเลยนะคนบ้า คนลามก จะหื่นไปถึงไหน อะไรๆ ของพายพังหมดแล้ว" พรพระพายลืมตาทันที กะบึงกะบอนใส่คนหื่นกาม

"ฮ่าๆๆๆ ยังไม่พังซะหน่อย พี่เช็คแล้ว" แทนไม่โกรธที่พรพระพายแสดงท่าทีแบบนี้ใส่เขา แต่กับหัวเราะร่วนอย่างชอบใจ เพราะเขาเห็นว่าการกระทำของเธอช่างน่ารักน่าเอ็นดู

"ทำไมพี่แทนถึงเป็นคนแบบนี้นะ คุณแทนไทที่พายรู้จักวันแรกหายไปไหนแล้ว ทำไมกลายเป็นผู้ชายหื่นกามคนนี้ไปได้"

"ก็ผู้ชายคนนี้รักผู้หญิงคนนี้มากไงครับ รักมากก็เลยต้องการมาก" ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปจูบที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยน ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อกับคำพูดหวานหู

"หิวหรือยัง อยากกินอะไร พี่จะได้บอกป้าแช่มให้ทำให้กิน" แทนไทเอื้อมแขนขึ้นไปเท้าบนหมอนโอบร