แชร์

ตอนที่ 36 บ้าคลั่ง [1]

ผู้เขียน: Melyssa
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-06 19:13:17

นับตั้งแต่วันนั้นยลดาก็พยายามหลบหน้าตรัยคุณตลอด หาข้ออ้างต่างๆ นานาที่จะไม่พบหน้าเขา แต่เขาก็ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะเป็นช่วงสอบที่เธอต้องอ่านหนังสืออย่างหนัก แล้วยังจะกิจกรรมหลังสอบเสร็จอีก

วันงานโรงเรียน

"สองทุ่มพี่เดย์มารับนะ" ตรัยคุณขับรถมาส่งยลดาเพื่อร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเรียนจบ

"วันนี้พี่เดย์ต้องเข้าไปตรวจงานที่ผับ ยูมิกลับกับมะปรางก็ได้ พี่เดย์จะได้ไม่ต้องขับรถกลับไปกลับมา"

"พักนี้เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมพี่เดย์ถึงรู้สึกว่ายูมิกำลังมีอะไรในใจ"

"ไม่ได้เป็นอะไร ยูมิแค่เครียดเรื่องผลสอบ ข้อสอบยากมาก ยูมิก็เลยกลัวผลสอบจะออกมาไม่ดี" เธอบอกพร้อมกับยิ้มให้เขา แต่จากแววตาของเธอเขาก็ยังคงคิดว่าเธอมีอะไรอยู่ในใจ แต่ก็เลือกที่จะไม่ถามเธอ ด้วยไม่อยากรบเร้า

"ถ้ายูมิทำมันอย่างเต็มที่ พี่เดย์เชื่อว่ามันจะออกมาดีแน่ๆ วันนี้ก็สนุกกับเพื่อนให้เต็มที่ อย่าคิดมากรู้ไหม" เขาบอกก่อนจะรั้งศีรษะทุยเล็กเข้ามาจูบ

"ยูมิไปนะ มะปรางยืนรออยู่ตรงนู้นแล้ว" ยลดาบอกเมื่อเห็นมะปรางยืนรออยู่หน้าประตูโรงเรียน

นักเรียนทุกคนต่างสนุกสนานกับการร้องเต้นหน้าเวที เสียงกรี๊ดกร๊าดของเหล่านักเรียนหญิง และเสียงโห่ร้องของนักเรียนช
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนที่ 36 บ้าคลั่ง [2]

    พลั่ก!"ตั้น!!!" ยลดาร้องด้วยความตกใจเมื่อตั้นถูกตรัยคุณชกเข้าไปที่หน้าอย่างแรงจนล้มลงไปกองกับพื้น"พี่เดย์!! ทำบ้าอะไร ชกตั้นทำไม""เป็นห่วงมันมากหรือไง" ตรัยคุณตวาดยลดาเสียงดังลั่น"คุณกำลังเข้าใจผิด" ตั้นลุกขึ้นยืน พร้อมทั้งใช้หลังมือเช็ดเลือดที่มุมปาก ก่อนจะพูดออกมา"เข้าใจผิดเหรอ แล้วที่ร้องเพลงบอกรักต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน แล้วที่มายืดกอดพลอดรักกันตรงนี้ มึงจะให้กูเข้าใจว่ายังไง""พี่เดย์ฟังยูมิก่อนได้ไหม" ยลดาเข้ามากอดแขนของเขาไว้ เพราะกลัวว่าเขาจะเข้าไปทำร้ายตั้นอีก"ฉันฟังเธอแน่ แต่ฟังเสียงครางของเธอบนเตียงนะ" ตรัยคุณมองยลดาด้วยแววตาแข็งกร้าว ที่แฝงไปด้วยความโกรธ และเจ็บปวด เมื่อพูดจบ เขาก็กระชากแขนของเธออย่างแรงออกไปยังรถของเขาตุ๊บ!!!"โอ๊ย! พี่เดย์ฟังยูมิก่อนได้ไหม"ร่างเล็กถูกโยนลงบนเตียงอย่างแรง พร้อมดึงทึ้งเสื้อผ้าของเธอจนขาดวิ้นไม่มีชิ้นดี ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว แล้วตามขึ้นไปคร่อมทับร่างเล็กของเธอทันทีแควก!!แพนตี้ตัวจิ๋วถูกเขากระชากออกอย่างแรง ร่างเล็กดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากการเกาะกุม แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของเขาได้"กล้ามาก เธอกล้ามากที่มาสวมเขาให้ฉั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนที่ 37 แตกสลาย [1]

    ยลดาลืมตาขึ้นหลังจากตรัยคุณหลับใหลไปได้สักพักด้วยความอ่อนเพลีย หมดเรี่ยวหมดแรง เพราะเขาพึ่งหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนกับเธอ ลำแขนแกร่งยังคงโอบกอดเธอไว้เธอค่อยๆ ยกแขนของเขาออก แล้วหยัดตัวลุกขึ้นด้วยความเจ็บระบมปวดร้าวไปทั้งตัว โดยเฉพาะใจกลางความเป็นสาวที่บอบช้ำยิ่งกว่าส่วนไหนๆ ดวงตากวาดมองร่องรอยต่างๆ ที่เขาทำไว้ เตียงนอนที่เต็มไปด้วยคราบเลือดปะปนน้ำขาวขุ่นเป็นวงกว้าง เสื้อผ้าที่ขาดวิ่น รวมถึงชุดชั้นในที่ไม่สามารถสวมใส่ได้อีกเธอกัดฟันข่มความเจ็บปวดค่อยๆ ตวัดเรียวขาที่มีแต่รอยคมเขี้ยวของคนที่กำลังหลับสนิทลงจากเตียง แค่เพียงเท้าแตะถึงพื้นร่างเล็กก็ทรุดฮวบลงไป"อ๊ะ...อุ๊บ!" มือเล็กถูกยกขึ้นมาปิดปากตัวเองไม่ให้มีเสียงเล็ดรอดออกมาเพราะกลัวว่าเขาจะตื่นขึ้นมาเสียก่อนร่างเล็กฝืนลุกขึ้นอีกครั้งทั้งน้ำตา เดินไปยังตู้เสื้อผ้าของเขา หยิบเสื้อตัวใหญ่ที่สามารถปิดร่องรอยตามตัวของเธอได้ ดวงตาจ้องมองไปยังคนตัวโตบนเตียง น้ำตาก็หลั่งไหลออกมาไม่หยุด เธอกัดฟันเดินออกไปจากห้องของเขา เพื่อไปหาคนที่จะพาเธอไปให้พ้นจากคนใจร้ายก๊อกๆๆ"ใคร?" เสียงทิพวรรณดังออกมาจากในห้อง เมื่อเธอถูกรบกวนในเวลาเกือบรุ่งสาง"คุณท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนที่ 37 แตกสลาย [2]

    ยลดาถูกส่งตัวไปประเทศอังกฤษภายในวันนั้นด้วยเที่ยวบินพิเศษ เธอถูกส่งตัวเข้ารับการรักษายังโรงพยาบาลที่ดีที่สุด และได้รับการดูแลเป็นอย่างดีทิพวรรณแจ้งเรื่องนี้ให้ไซโตะรับทราบ และเขาก็บินตรงไปยังประเทศอังกฤษพร้อมกับนามิยะเพื่อไปดูแลลูกสาวที่บอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจตรัยคุณตื่นขึ้นมาในช่วงบ่าย กวาดตามองหาร่างเล็กที่เขานอนกอดไว้ ก่อนที่จะหลับไป"ยูมิ! ยูมิ!" ตรัยคุณลุกขึ้นจากเตียงเดินหายลดาทั่วห้อง แต่ก็ไม่พบเธอตรัยคุณมองไปยังร่องรอยบนเตียง หัวใจของเขากระตุกวูบ นี้เขาทำอะไรลงไป เขาทำกับผู้หญิงที่เขารักแบบนี้ได้อย่างไร"คุณทิพย์" เขารีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วขับรถไปบ้านของแทนไททันทีเอี๊ยด!!!"มาไวกว่าที่คิดนะ แต่ก็ช้าไป" ทิพวรรณพูดขึ้นเมื่อตรัยคุณก้าวเท้าลงจากรถ ทุกคนที่ยืนรอมาพักใหญ่ต่างมองเขาด้วยสายตาที่ผิดหวังในสิ่งที่เขาทำ โดยเฉพาะผู้เป็นป้าแท้ๆ"คุณทิพย์หมายความว่ายังไงครับ แล้วยูมิอยู่ที่ไหน""เดย์ยังกล้าถามหายูมิอีกเหรอ ทำไมถึงทำกับยูมิได้ขนาดนี้นะ ป้าเลี้ยงเดย์มาเคยสอนให้เดย์ทำกับผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบนี้หรือไง" ป้าแช่มต่อว่าทั้งน้ำตา พร้อมทั้งเข้าไปทุบตีหลานชายด้วยความโกรธ และผิดหวัง"ผม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนที่ 38 คำว่ารัก [1]

    ตรัยคุณเอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องนอนที่คอนโดมิเนียม ไม่ยอมออกไปไหน ไม่ไปทำงาน และไม่พูดกับใครทั้งนั้น เหมือนคนไร้ชีวิตและกำลังจะตาย เพราะขาดลมหายใจของชีวิตในทุกวันเขาเอาแต่นอนอยู่บนเตียงที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาซิมป์สันส์ของยลดา เสื้อผ้าทุกตัว ของใช้ทุกชิ้นเขามักจะเอามากอด เอามาสูดดมกลิ่นของเธอเพื่อให้คลายความคิดถึง"พี่เดย์รักยูมิ กลับมาหาพี่เดย์ได้ไหมคนดีของพี่เดย์"ร่างกายของเขาซูบผอมลงอย่างรวดเร็ว เขากำลังตายทั้งเป็นอย่างทรมานใจเป็นที่สุด ผลของความปากหนัก ปากแข็ง ความร้ายกาจ กำลังเล่นงานเขาวินกับบาสที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาดูแล คอยหาข้าวหาน้ำให้กิน ถึงแม้ว่าในแต่ละมือจะกินไม่เคยเกินสองคำก็ตาม อย่างไรเขาทั้งสองคนก็ต้องเข้ามาดูแล เพราะถ้าไม่ทำแบบนี้มีหวังตรัยคุณคงต้องตายเพราะอดข้าวอดน้ำเป็นแน่"เฮียเดย์ เฮียจะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน นี่มันก็ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้วนะ" บาสเอ่ยถามคนที่เอาแต่นอนหมดอาลัยตายอยากบนเตียงด้วยน้ำเสียงห่วงใยระคนเหนื่อยใจ ไม่มีคำพูดใดออกจากปากของตรัยคุณ บาสได้แต่ถอนหายใจกับวิน ไม่รู้จะทำอย่างไรดี"คุณแทน" วินพูดขึ้น เมื่อแทนไทเดินเข้ามาในห้องนอน"มันเป็นยังไงบ้า

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนที่ 38 คำว่ารัก [2]

    ไซโตะกับนามิยะนั่งลงขนาบข้างลูกสาว พลางลูบศีรษะทุยเล็กของอย่างรักใคร่"จะไปไหนกันเหรอคะ" ยลดาเอ่ยถาม พร้อมกับยิ้มให้คนทั้งสอง"มาหาลูกนี่ละ พรุ่งนี้พ่อกับนามิยะก็จะกลับญี่ปุ่นแล้ว" ไซโตะเอ่ยบอกลูกสาว เพราะมีงานด่วน เขากับภรรยาจึงต้องกลับไปจัดการ"ยูมิคงคิดถึงพ่อกับคุณนามิยะมากๆ" ยลดาโอบกอดผู้เป็นพ่อกับนามิยะ"ถ้าพ่อเคลียร์งานเสร็จ พ่อจะมาหาใหม่นะ""ค่ะ""ระหว่างรอมหาวิทยาลัยเปิด ยูมิอยากหากิจกรรมอะไรทำก่อนไหม อย่างเช่นเรียนศิลปะ เรียนเต้น เรียนแต่งหน้า อะไรพวกนี้" ทิพวรรณเอ่ยถาม ขณะที่กำลังนั่งรับประทานอาหารค่ำร่วมกันกับ บาร์รอนสามีชาวอังกฤษของเธอ"ยูมิอยากเรียนแต่งหน้าค่ะ" ยลดาตอบทิพวรรณด้วยรอยยิ้มที่สดใส"ได้สิ คุณทิพย์จะจัดการให้"แต่เมื่อต้องอยู่ตามลำพังภายในห้องนอนหยดน้ำตาก็จะพรั่งพรูออกมา เธอยังคงรักและคิดถึงเขาไม่เคยเปลี่ยน ถึงจะตัดสินใจจากเขามาโดยไม่ได้ร่ำลา แต่ทุกความรู้สึกที่มีต่อเขามันยังคงเหมือนเดิมขณะที่ยลดากำลังเดินออกมาจากสถาบันสอนแต่งหน้า เธอเดินไปตามถนนที่ขายของที่ระลึก โดยมีบอดี้การ์ดสองนายคอยตามคุ้มกันอยู่ห่างๆ ก่อนที่จะหยุดนิ่งเมื่อถูกคนตัวสูงที่คุ้นเคยยืนขวางยล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนที่ 39 บทลงโทษคงเดิม [1]

    "ใครให้เสนอหน้ามาห๊ะ!" เสียงเกรี้ยวกราดของทิพวรรณดังลั่น เมื่อตรัยคุณก้าวเท้าเหยียบเข้ามาในบ้าน"โธ่! คุณทิพย์อย่าใจร้ายกับผมสิครับ" คนตัวโตหลบอยู่ด้านหลังของยลดา เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือของทิพวรรณ"แล้วที่คุณทิพย์ต้องใจร้ายก็เป็นเพราะใคร เพราะเดย์เองไม่ใช่เหรอ ออกมา! มาตรงนี้!""คุณทิพย์ก็เอาไม้เรียวไปเก็บก่อนสิครับ ผมอายุยี่สิบแปดแล้วนะ คุณทิพย์ยังจะใช้ไม้เรียวกับผมอีกเหรอ""ต่อให้สามสิบแปด สี่สิบแปด ถ้าทำผิด ไม่เชื่อฟังคุณทิพย์ก็จะตี""ผมสี่สิบแปดคุณทิพย์ก็คงไม่มีแรงตีผมแล้วครับ คุณทิพย์เก็บไม้เรียวก่อนนะครับ เราจะได้คุยกันไง""ก็ได้ มาลีเอาไม้เรียวไปเก็บ แล้วเอายาดมมาให้ฉันด้วย เข้าไปคุยในบ้าน" ทิพวรรณส่งไม้เรียวให้กับแม่บ้าน ก่อนจะเดินนำเข้าไปในบ้าน"ยูมิมานั่งกลับคุณทิพย์ตรงนี้ ถึงยูมิจะยกโทษให้เดย์แล้ว แต่คุณทิพย์ยังคงยืนยันคำพูดเดิม บทลงโทษยังคงเหมือนเดิม" ทันทีที่หย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาหลุยส์สุดหรูหรา ทิพวรรณบอกด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด"แต่ก็ให้ยูมิกลับไปเรียนที่เมืองไทยได้นี่ครับ" ตรัยคุณพูดขึ้นทันทีที่ทิพวรรณพูดจบเปี๊ยะ!!ทิพวรรณตวัดไม้เรียวบนโต๊ะหลุยส์เข้าชุดกับโซฟาตรงหน้าตรัยคุ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนที่ 39 บทลงโทษคงเดิม [2]

    "แล้วทำไมถึงทำงานให้ตาแทนได้ เดย์ทำผลกำไรให้แทนไท คอร์ปอเรชั่น ปีๆ หนึ่งหลายร้อยล้านบาท แล้วทำไมจะทำผลกำไรให้กับธุรกิจโรงแรมของตัวเองไม่ได้ ถ้าเดย์มัวแต่เอาคำว่าไม่ชอบงานโรงแรมมาเป็นข้ออ้างอยู่แบบนี้ เดย์ก็ไม่มีวันทำได้ คุณทิพย์ไม่เห็นว่าธุรกิจอสังหาริมทรัพย์กับธุรกิจโรงแรมจะแตกต่างกันมากมาย เดย์ก็เอาความสามารถด้านอสังหาฯ มาประยุกต์ใช้ คุณทิพย์เชื่อว่าคนเก่งๆ อย่างเดย์ทำได้ เผลอๆ ก่อนยูมิจะเรียนจบเสียด้วยซ้ำ ถ้ารักยูมิ ก็ต้องคิดถึงอนาคต เดย์จะทำยังไงให้ชีวิตของเดย์สมบูรณ์แบบ และประสบความสำเร็จเพื่อผู้หญิงคนนี้" พูดจบ ทิพวรรณก็หันไปยิ้มและลูบศีรษะทุยเล็กอย่างเอ็นดู"ครับ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อยูมิ" ตรัยคุณตบปากรับคำด้วยความแน่วแน่และหนักแน่น"ต้องแบบนี้สิลูกชายของคุณทิพย์" ทิพวรรณถูกอกถูกใจในตัวของตรัยคุณที่เธอเลี้ยงดูมาราวกับลูกแท้ๆ"ทีแบบนี้ลูกชายของคุณทิพย์" ตรัยคุณพูดน้ำเสียงกระเง้ากระงอด"เอ๊ะ! ตาเดย์นี่ คุณทิพย์อุตส่าห์พูดดีด้วยแล้วนะ ยังจะมากระแหนะกระแหนคุณทิพย์อีก หรือชอบให้คุณทิพย์ร้าย""ผมไม่กล้าหรอกครับ" ตรัยคุณบอกเสียงอ้อนพร้อมทั้งเดินมานั่งลงบนพื้นตรงหน้าทิพวรรณแล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06
  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนที่ 40 จากลา [1]

    ริมฝีปากบางประกบลงบนแก้มของคนหลับอย่างแผ่วเบา ปลายจมูกกดลงพร้อมกันเพื่อสูดดมกลิ่นกายที่เธอหลงใหลเข้าไปจนเต็มปอด ใบหน้าจิ้มลิ้มเผยรอยยิ้มขัดเขิน"หอมอีกสิ พี่เดย์ยังไม่อยากตื่นเลย" ตรัยคุณบอกพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมามองใบหน้าจิ้มลิ้มที่เป็นดั่งลมหายใจของเขา หลายคืนที่ผ่านมาเขาเฝ้าแต่โหยหาเธอมาตลอด ต้องทนทรมานใจนอนเหงามาตลอดหลายคืน แต่วันนี้พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็มีเธอมาปลุกด้วยวิธีแบบนี้ ทำให้หัวใจของเขาเป็นสุขอีกครั้ง ถึงแม้ว่าวันนี้เขากับเธอจะต้องจากกันอีกครั้ง เขาอยากหยุดช่วงเวลานี้ไว้ แต่ก็ไม่สามารถทำได้"ไม่หอมแล้ว" ยลดาเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย ก่อนจะหยัดตัวลุกออกจากเตียง"จะไปไหน มาให้พี่เดย์กอดก่อน" ตรัยคุณดึงรั้งร่างเล็กมาไว้ในอ้อมกอดพร้อมตวัดขาที่แสนจะแข็งแกร่งเกี่ยวรัดกายบางของเธอเอาไว้"พี่เดย์""พี่เดย์ขอกอดยูมิแบบนี้อีกสิบนาทีนะ" ลำแขนแกร่งโอบกอดยลดาเอาไว้แน่นไม่ให้อะไรมาแทรกกลางได้"พี่เดย์ขา" เมื่อนอนกอดกันมาสักพักยลดาก็เอ่ยเรียกตรัยคุณเสียงหวาน"ว่าไงครับ""ถ้ายูมิไม่อยู่ด้วย พี่เดย์จะไปดูดนมคนอื่นไหม""กลัวพี่เดย์ไปดูดนมคนอื่น?""อือ" ยลดาพยักหน้าหงึกหงัก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-06

บทล่าสุด

  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนพิเศษ จบ บาส&มะปราง [2]

    "ผมว่าเฮียกับผมเตรียมตัวเป็นลูกที่ถูกลืมได้เลย ดูท่าแล้วป๊ากับม๊าจะเห่อลูกสาวคนใหม่" บอลพูดขึ้น เมื่อพ่อกับแม่เอาแต่คุยกับมะปรางอย่างถูกอกถูกใจ"มะปรางมาหาม๊าลูก ม๊าจะสอนให้มะปรางดูลายทอง" มะปรางเดินไปหาแม่ของบาสอย่างว่าง่าย พร้อมที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่พวกท่านพร่ำสอนด้วยความเต็มใจ"ป๊าถูกใจลูกสะใภ้คนนี้นะ พามาหาป๊ากับม๊าบ่อยๆ มาเรียนรู้งานร้านทอง ต่อไปร้านนี้ก็ต้องเป็นของบาส เพราะบาสเป็นคนสร้างมันขึ้นมา""ป๊าพูดแบบนี้เดี๋ยวบอลมันก็น้อยใจแย่""ไม่เลยเฮีย ผมไม่มีความรู้สึกนั้นเลย""บอลมันจะชอบน่ะสิ จะได้มีคนมาคอยดูแลแทน ทุกวันนี้ทำหน้าเหมือนโดนบังคับ อยากแต่จะไปเปิดร้านอะไหล่รถบิ๊กไบค์อะไรของมัน""พร้อมเมื่อไรก็บอกล่ะ เฮียจะลงทุนให้""ไม่ต้องเลยเฮีย แค่เปอร์เซ็นต์จากกำไรร้านทองก็พอแล้ว ตอนนี้ผมแค่รอให้เฮียกลับมาดูแลร้านทองนี่แหละ ผมจะได้โบยบินไปตามความฝันผมเสียที""คงต้องรอให้มะปรางเรียนจบก่อน""อีกตั้งสี่ปีไม่ใช่เหรอเฮีย ผมแก่พอดี""ก็ให้มะปรางมาเรียนรู้กับม๊า หลังเลิกเรียนถ้าว่างก็มาร้าน ทำให้เคยชิน เพราะยังไงอนาคตก็ต้องดูแลกิจการกันเอง ป๊าจะได้พาม๊าเที่ยวรอบโลกเสียที ถ้ารอให้แก่กว่านี

  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนพิเศษ จบ บาส&มะปราง [1]

    "พรุ่งนี้ไปหาป๊ากับม๊าเฮียนะ ไปนอนค้างสักคืน" บาสเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากพึ่งอาบน้ำเสร็จ"มันไม่เร็วไปเหรอคะ" มะปรางกำลังนอนเล่นเกมอยู่บนเตียง เธอรีบวางสมาร์ตโฟนลงบนเตียงแล้วลุกขึ้นมานั่งที่ปลายเตียง แสดงความกังวลออกมาให้เห็น"เฮียไม่เห็นรู้สึกเลยว่ามันเร็ว เราคบกันมาเกือบปีแล้วนะ""แล้วป๊ากับม๊าเฮียจะชอบปรางไหม ปรางไม่มีอะไรเลย แล้วพวกท่านจะคิดว่าปรางเป็นเด็กใจแตกหรือเปล่าที่ปรางมาอยู่กับเฮียแบบนี้ ปรางว่ารอให้ปรางเรียนจบก่อนดีไหม ปราง...." มะปรางคิดไปต่างๆ นานาด้วยความกลัวว่าพ่อแม่สามีจะไม่ชอบเธอ"ปราง ปรางฟังเฮียนะ ป๊ากับม๊าเฮียรู้เรื่องของเราแล้ว เฮียเล่าเรื่องปรางให้พวกท่านฟังแล้ว แล้วพวกท่านก็เป็นคนให้เฮียพาปรางไปหาเอง" บาสประคองกรอบหน้าของมะปรางให้มองมาที่หน้าของเขา เอ่ยบอกเสียงหนักแน่น"ทำไมเฮียไม่บอกปรางก่อนว่าเฮียเล่าเรื่องปรางให้ป๊ากับม๊าของเฮียฟัง ปรางกลัวว่าพวกท่านจะไม่ชอบปราง""ทำไมเป็นคนคิดมากแบบนี้" บาสรั้งมะปรางเข้ามากอดพลางลูบศีรษะทุยอย่างอ่อนโยน"..........""อย่าคิดมาก ปรางก็เป็นปราง ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรทั้งนั้น อยู่กับเฮียเป็นยังไง อยู่ต่อหน้าป๊าม๊าก็

  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนพิเศษ 5 บาส&มะปราง [2]

    "อื้ม...เฮียโทรมามีอะไรหรือเปล่า...ซี๊ดดด" บาสกดรับทันทีที่เห็นเจ้าของสายที่โทรเข้ามาขัดจังหวะ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีเรื่องด่วน"เชี้ยบาส! แล้วมึงจะรับทำเชี้ยอะไร" เสียงของเดย์ตะโกนกลับมาตามสาย จนบาสต้องยกสมาร์ตโฟนออกห่างหู"หูแทบแตก...อ๊า...แต่ตอนนี้เฮียจะแตกแล้ว...เสียวหัวมากเบบี๋...อื้มมม"บาสครางเสียงกระเส่าเมื่อมะปรางยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูดดุนเน้นๆไปที่ปลายหัวหยัก สลับไล้เลียไปตามเส้นสองสลึงตั้งแต่โครนจรดปลาย"อื้อ..." เสียงเล็กครางประท้วงเมื่อบาสอัดกระแทกเอวส่งแก่นกายใหญ่เข้าปากรัวเร็วเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน"โอ้ววว...ซี๊ดดด...เฮียจะแตกแล้ว...เบบี๋...อ๊า...อ๊าสสสสส"บาสเกร็งกระตุกไปทุกส่วนเมื่อปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าปากมะปรางหมดทุกหยาดหยด เขาทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาหายใจหอบเหนื่อย ก่อนจะผงกหัวมองมะปรางที่นั่งอยู่หว่างขา ที่กำลังใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำรักที่ไหลออกมาบางส่วน"มันยังแข็งอยู่เลย" มะปรางจ้องมองไปที่แก่นกายใหญ่พลางใช้นิ้วจิ้มไปมา มันก็เด้งสู้มือของเธอ"โอ้ววว...มะปราง...ซี๊ดดด...อ๊า" บาสร้องครางลั่นเมื่อมะปรางขึ้นมานั่งทับแล้วจับท่อนเอ็นใหญ่ดันเข้าไปในช่องทางรัก"อื้อออ...ของเฮ

  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนพิเศษ 5 บาส&มะปราง [1]

    "ตื่นได้แล้ว ไม่ไปโรงเรียนหรือไง" บาสใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียไปตามกรอบหน้าของมะปราง"อื้ออออ กี่โมงแล้วคะ" มะปรางหลับตาถามพลางซุกหน้าเข้าหาอกแกร่ง"เจ็ดโมงแล้ว""ขอนอนอีกครึ่งชั่วโมงได้ไหม""ก็ได้ งั้นเฮียไปอาบน้ำก่อน" บาสบอกพลางจะลุกจากเตียง แต่มะปรางก็ตวัดแขนโอบกอดเขาไว้"ไม่เอา ปรางอยากนอนกอดเฮีย""อย่าอ้อนเยอะ แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว" พูดจบบาสก็ก้มลงไปหอมแก้มป่องหนักๆ"ปรางอยากให้เฮียหลงปรางเยอะๆ เฮียจะได้ไม่ทิ้งปราง""คิดมากนะเรา เฮียไม่มีทางทิ้งมะปรางหรอก เฮียต่างหากที่ต้องเป็นคนกลัว""กลัวอะไรคะ""กลัวว่าถ้าสักวันมะปรางเจอคนที่ถูกใจ ที่อายุไล่เลี่ยกัน มะปรางก็จะเปลี่ยนใจไปจากเฮีย""ว่าแต่ปรางคิดมาก เฮียคิดมากยิ่งกว่าปรางอีก เฮียเป็นคนให้ชีวิตใหม่กับปราง ปรางก็จะตอบแทนเฮียด้วยความรักทั้งหมดของปราง เฮียเคยฟังเพลงนี้ไหม...อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป เธออย่าคิดมากได้ไหมความรักเป็นเรื่องของหัวใจ ไม่ใช่เรื่องใดไม่ต้องคิดอะไร อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป" (#เพลงเด็กกว่าแล้วไง AB Normal)"สงสัยวันนี้มะปรางคงไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วล่ะ ส่วนเฮียก็คงต้องโทรไปลางาน""ทำไมล่ะคะ""เห

  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนพิเศษ 4 บาส&มะปราง [2]

    บาสดูดเลียน้ำหวานที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากดอกไม้งาม แล้วสอดนิ้วแกร่งเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม แล้วรีบชักนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น มือหนาเลื่อนขึ้นไปบีบขยำนวดคลึงเต้าใหญ่พลางใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดปทุมถัน"อ๊ายยยยยยยย"ร่างเล็กเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาอีกครั้ง นอนตาลอยตัวเบาหวิว หายใจหอบหนัก"ขอเฮียเข้าไปในตัวมะปรางนะครับ" บาสบอกหลังจากชักนิ้วออกจากร่องรักแล้วส่งเข้าปาก ดูดเลียน้ำหวานตามซอกนิ้ว แล้วแทรกกายเข้าไปอยู่กลางหว่างขา จับท่อนเอ็นร้อนถูไถขึ้นลงกับร่องรักที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสีใส แล้วก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากอิ่มพลางสอดลิ้นร้อนไปเกาะเกี่ยวลิ้นเล็ก มะปรางพยายามจูบตอบอย่างเงอะงะไม่เป็นประสาบาสค่อยๆ กดปลายหัวหยักสอดใส่เข้าไปในร่องรักทีละนิด พร้อมทั้งจูบปลุกเร่าให้เธอเคลิบเคล้มไปกับรสจูบแสนเร่าร้อนของเขา จนสามารถเข้าไปในตัวเธอได้ครึ่งลำ แต่ก็ต้องหยุดชะงักกับเยื่อบางๆ ที่ขวางทางรักบาสกอดจูบแลกลิ้น มือทั้งสองข้างบีบนวดขยำลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างเล็ก ก่อนจะถอดถอนแก่นกายใหญ่ออกมาเกือบสุดปลายหัวหยัก แล้วกดกระแทกเข้าไปใหม่ ให้ผ่านเยื่อพรหมจรรย์เข้าไปได้"อื้อออออออ" เสียงเล็

  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนพิเศษ 4 บาส&มะปราง [1]

    "ทำไมมันใหญ่จ้นล้นมือแบบนี้ นี่นมเด็กสิบแปดจริงไหมเนี่ย" บาสนวดคลึงสองเต้าใหญ่พลางพิจารณาขนาด ปากก็เอื้อนเอ่ยพึมพำ ตาก็จ้องไม่กะพริบ แล้วก็อดใจไม่ไหวรีบก้มลงเอาปากงาบงับยอดปทุมถันแล้วดูดแรงๆ"อื้ออออ ฮะ...เฮียอย่า" เสียงใสห้ามปนเสียงคราง พลางแหงนหน้ากัดริมฝีปากตัวเอง มือที่เคยทุบตีก็อ่อนแรงลงเอาดื้อๆ จนเปลี่ยนไปใช้เล็บจิกที่ไหล่แกร่งของเขาแทน บาสช้อนตามองใบหน้าจิ้มลิ้ม ที่ขณะนี้ช่างดูเซ็กซี่ยิ่งนักบาสดูดยอดปทุมถันสลับซ้ายขวา พลางลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง แล้วผละริมฝีปากจากเต้าใหญ่ จูบไล้ลงมาเรื่อยๆ ตามหน้าท้องแบนราบมาหยุดตรงกลางกายความเป็นสาว ก่อนจะยกเรียวขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วซุกหน้าเข้าหาดอกไม้งามเรียวลิ้นตวัดสัมผัสกลีบดอกไม้อันอวบอูม แล้วแยงลิ้นร้อนชอนไชไปตามรอยแยก"ฮะ...เฮีย...ยะ...หยุดเถอะ...ฮึก...ฮึก" บาสหยุดชะงักลงเมื่อหยดน้ำตาร่วงหล่นลงมาตรงหน้าผากเขาพอดี เขาจับขาเรียวลงจากบ่า แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืน"ทำไม มะปรางรังเกียจสัมผัสจากเฮียหรือไง ถึงไม่ยอมให้เฮียทำ" บาสเอ่ยถามชิดพวงแก้มด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วจูบซับน้ำตาให้เธอ"เปล่าค่ะ แต่ปรางกลัว กลัวว่าจะมองหน้าเฮียไม่ติดถ

  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนพิเศษ 3 บาส&มะปราง [2]

    "ทำไมห้องถึงมืดแบบนี้วะ...มะปราง!!...ทำไมถึงไม่เปิดไฟ...มะปราง!!...หายไปไหน" บาสเปิดประตูห้องเข้ามา แต่พบว่าห้องอยู่ในความมืดมิด เขาจึงเรียกขานหามะปราง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา"ทุ่มกว่าแล้ว หายไปไหน" บาสบ่นพึมพำกับตัวเอง เมื่อไม่พบมะปรางอยู่ในห้อง"หรือว่า..." เมื่อนึกได้ว่ามะปรางหายไปไหน เขาก็รีบหยิบหมวกกันน็อคกับกุญแจรถแล้วออกจากห้องไปทันที"เฮีย! เดี๋ยวสิเฮีย เฮีย!" มะปรางร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ บาสก็เข้ามายื้อยุดฉุดกระชากให้เธอเดินออกไปนอกร้าน ท่ามกลางสายตางุนงงของพนักงานคนอื่นๆ และลูกค้าที่กำลังนั่งรับประทานอาหาร"....." บาสลากมะปรางออกมายังหน้าร้าน เขามองเธอด้วยใบหน้าบึ้งตึงที่บ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจสุดๆ"เฮียลากปรางออกมาทำไม ปรางจะทำงาน" มะปรางสลัดแขนออกจากการเกาะกุม แต่บาสก็ยังคงจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"ใครให้มาทำ" บาสถามด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ"ปรางก็ทำอยู่ทุกวัน""เมื่อวานเฮียบอกปรางว่าไง""บอก? บอกอะไร""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางเอง""แล้ว?""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางในทุกๆ เรื่อง คำว่าดูแลของเฮียคือ เฮียจะเป็นคนดูแลทั้งค่าเรียน ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เฮียจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด มะปรางไ

  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนพิเศษ 3 บาส&มะปราง [1]

    "ดึกแล้ว ค่อยจัดของพรุ่งนี้ก็ได้ มะปรางเข้าไปอาบน้ำก่อน จะได้นอนพัก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า" บาสบอกเมื่อเข้ามายังห้องพักส่วนตัวของเขา"แล้วจะให้ปรางนอนที่ไหนเหรอคะ" มะปรางมองไปรอบๆ ห้องนอน เพราะเท่าที่สังเกตตั้งแต่ย่างกายเข้ามาในห้องพักของเขา ห้องนี้น่าจะมีแค่ห้องนอนเดียว"ก็บนเตียงในห้องนี้" บาสบอกพร้อมทั้งปรายตามองไปที่เตียง"แล้วพี่บาสจะนอนที่ไหน ให้ปรางไปนอนโซฟาข้างนอกก็ได้นะคะ""ก็นอนด้วยกันบนเตียงนี้แหละ เตียงออกจะกว้าง""เออ...ปรางนอนดิ้นมากๆ ปรางกลัวว่าจะทำให้เฮียนอนไม่หลับ""ไปอาบน้ำ แล้วมานอนบนเตียงนี้ เดี๋ยวนี้""แต่...""ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ไปอาบน้ำ เฮียง่วงแล้ว" พูดจบบาสก็เดินหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้มะปราง และหยิบของตัวเองแล้วเดินออกไปอาบน้ำยังห้องน้ำด้านนอกมะปรางที่อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้น เธอชะงักไปเล็กน้อยเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอบาสนั่งพิงหัวเตียงเล่น สมาร์ตโฟน เขาไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่เพียงกางเกงนอนขายาว เผยให้เห็นรอยสักบนตัวของเขาอย่างชัดเจน"ปิดไฟ แล้วมานอนสิ""แล้วจะให้ปรางนอนตรงไหน""ตรงนี้" บาสบอกพลางตบเตียงตรงที่ว่างข้างๆ"เร็วสิ เฮียง่วงแล้

  • รักร้าย บอดี้การ์ดมาเฟีย    ตอนพิเศษ 2 บาส&มะปราง [2]

    "ฉันเรียกค่าเลี้ยงดูยัยมะปรางหนึ่งล้านบาท นี่ยังถือว่าไม่คุ้มทะ...""ตกลงหนึ่งล้านบาท ต่อไปนี้ชีวิตมะปรางเป็นของผม พวกคุณห้ามมายุ่งกับชีวิตของมะปรางอีก""ได้สิ พวกฉันจะไม่มายุ่งกับมันอีก""พรุ่งนี้สิบโมงเช้ามารับเงินสดหนึ่งล้านบาทได้เลย""ตกลง พรุ่งนี้สิบโมงฉันจะมารับเงินที่นี่ แล้วอย่าคิดที่จะพายังมะปรางหนีล่ะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ...นี่ก็ยืนเมามึนไม่เลิก กลับบ้าน" แม่ของมะปรางพูดจบก็ลากผัวขี้เมากลับบ้านทันที"มะปราง" บาสเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"ปรางขอตัว" มะปรางปัดมือของบาสออกจากตัว เดินอย่างคนไร้ซึ่งเรี่ยวแรง"มะปรางจะไปไหน เดี๋ยวเฮียไปส่ง" บาสถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อมะปรางเดินเหมือนคนไร้จุดหมาย"ปราง...ปรางอยากกลับห้อง ปรางปวดหัว วันนี้ปรางคงไปทำงานไม่ไหวแล้ว" พอตั้งสติได้ เธอก็หันหลังกลับเพื่อจะเดินเข้าหอพัก"เฮียไม่อยากให้ปรางอยู่คนเดียว""แต่ปรางอยากอยู่คนเดียว" พูดจบปรางก็เดินกลับเข้าไปในหอพักทันทีวันรุ่งขึ้น 10.00 น."ไหนล่ะเงิน" แม่ของมะปรางถามทันทีที่บาสกับมะปรางเดินมาถึงจุดที่นัดหมาย พวกเขามากันพร้อมหน้า พ่อ แม่ และปาร์ค"แล้วผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าพวกคุณจะไม่กลับมายุ่งเก

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status