กลุ่มหนุ่มสาวสนุกสนานกันสุดเหวี่ยง พลันสายตาของจอมขวัญก็ดันไปปะทะเข้ากับร่างสูงสง่าของคนคนหนึ่งเข้า เขาดูโดดเด่นที่สุดในงาน อาจจะเพราะรูปร่างหน้าตาที่กระเดียดไปทางต่างชาติมากกว่า ส่งให้เขาดูสะดุดตากว่าคนอื่นในงาน สาวน้อย สาวใหญ่ต่างมองตามกันจนตาเป็นมัน ไม่เว้นแม้แต่กลุ่มของหล่อนที่จ้องมองตั้งแต่เขาคนนั้นก้าวเข้ามาในงานแล้ว เพื่อนคนหนึ่งหันไปสะกิดเจ้าของงานว่าหนุ่มหล่อคนนั้นคือใคร จึงได้คำตอบว่าเป็นลูกชายของลุงเธอ ที่เพิ่งอิมพอร์ทจากเมืองนอกและจะเข้ามาบริหารงานต่อจากบิดา ซึ่งเกี่ยวกับโรงแรมและรีสอร์ตอะไรสักอย่าง ตอนนั้นก็ไม่ค่อยใส่ใจอะไรมากมายนัก จะสนก็แต่ความหล่ออย่างสมบูรณ์แบบของเขาเท่านั้น
บุคคลที่ตกอยู่ในบทสนทนาในคราแรก ก็โดนลากตัวมาโดยเจ้าของงานวันเกิด ล้อมดาวแนะนำผู้ชายตัวสูง คนนั้นให้กับเพื่อน ๆ ได้รู้จัก เขาคนนั้นพยักหน้ายิ้มหว่านเสน่ห์ให้กับทุกคนไม่เน้นที่ใครคนใดคนหนึ่ง กลุ่มเพื่อนสาววัยรุ่นต่างก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ และจำได้ว่าหล่อนก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย
จะด้วยฤทธิ์ของน้ำอัดลม หรือเพราะฤทธิ์กามเทพที่แผลงศรปักอกเข้าอย่างจัง! พอเจ้าของร่างสูงเดินห่างออกไปจากกลุ่มของเธอ จอมขวัญจึงแกล้งเย้ากับเจ้าของงานออกไปแบบทีเล่นทีจริง จะด้วยความคะนองปากก็ว่าใช่ 'อยากใช้นามสกุลเดียวกับพี่ชายตัวจังเลยล้อม' พอพูดจบหล่อนกับเพื่อนในกลุ่มก็หัวเราะออกมาพร้อม ๆ กันเสียงดังลั่น ยายเพื่อนตัวดียังนึกสนุกต่อ 'ก็ได้..เรายกให้จอมจุ้นคนเดียวเลย' เท่านั้นแหละ ทั้งกลุ่มก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดตามประสาวัยรุ่น จนผู้หลักผู้ใหญ่ในงานรวมทั้งเขาคนนั้นด้วย ต่างก็หันมามองกลุ่มของหล่อนเป็นตาเดียว เลยโดนตักเตือนให้เบาเสียงลงหน่อย นั่นแหละถึงได้กลับมาสู่สภาวะปกติ หลังจากงานวันเกิดของคุณหนูล้อมดาว ก้องกังวาลไกล ต่างคนก็ต่างตั้งใจเตรียมตัวสอบเพื่อเป็นบัณฑิตในอนาคต จนลืมความสนใจพี่ชายของเพื่อนไปเสียสนิท
“ว่าไงยะ! เงียบไปเลย กำลังรำลึกถึงความหลังอยู่ล่ะสิ นึกถึงความเซี้ยวของตัวเองแล้วเรายังอดขำไม่ได้ คนอะไรพูดออกมาได้ ฮ่าๆ”
“นี่..พอเลยยายล้อมตัวก็พอกันแหละ เล่นกับเราด้วยนะอย่าลืม อ้อ! นึกออกแล้ว ที่แท้พี่ชายตัวก็คือ คนเดียวกับเจ้านายเราหรอกเหรอเนี่ย มิน่าล่ะถึงคุ้นหน้าเขานัก ทีแรกนึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน แล้วที่เขาพยายามถามเราตอนสัมภาษณ์วันนี้ ว่ารู้จักใครที่ไหนไหม แถมยังบังคับให้เราตอบออกมาให้ได้ว่าเราใช้เส้นใครมาหรือเปล่า? เป็นเพราะตัวใช่ไหม ที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดสารภาพมาเดี๋ยวนี้เลย” สาวเหนือเข่นเขี้ยวเอาเรื่องเพื่อนรัก นึกถึงคำพูดประชดประชันของเจ้านายแล้วอยากจะฆ่ายายเพื่อนตัวดีนัก
โดนจับได้เสียแล้วสิ ล้อมดาวขอลุแก่โทษทางปลายสาย ความจริงแล้วเธอเป็นคนวางแผนทุกอย่างตั้งแต่ต้น เธอแนะนำให้เพื่อนรักไปสมัครงานที่บริษัทบิดาของเธอเอง แต่ทางบริษัทพ่อแนะนำให้ไปสมัครที่บริษัทพี่ชายแทน เพราะเห็นว่าทางนั้นจะเปิดรีสอร์ตแห่งใหม่ ที่ต่างจังหวัดเขาอาจจะต้องการคนซึ่งล้อมดาวก็พอจะรู้อยู่เลา ๆ ว่า พี่ชายเกลียดการใช้เส้นสายเป็นที่สุด
แรกทีเดียวนั้น เธอรู้สึกผิดที่ทิ้งเพื่อนรักไปเรียนคนเดียว ยายจอมขวัญก็ร้องไห้ บ่นน้อยอกน้อยใจ ถึงขนาดไม่ยอมคุยด้วยเป็นวัน ๆ เมื่อรู้ว่าตัวเธอต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ เหตุที่จอมขวัญงอน คงเป็นเพราะเราเคยสัญญา ว่าถ้าเรียนจบแล้วจะไปทำงานที่บริษัทของบิดาเธอด้วยกัน แต่การณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น เธอจำเป็นต้องจากเพื่อน เหมือนตัดช่องน้อยแต่พอตัว จึงเกิดไอเดียเด็ด ๆ ว่า ถ้าเพื่อนรักได้งานทำเร็ว ๆ คงไม่เหงาแน่ เธอจึงโทรไปกำชับทางพี่ชายให้รับเพื่อนรัก
เข้าทำงานด้วย เมื่อทราบว่า จอมขวัญไปสมัครงานที่บริษัทพี่ชาย ไม่นานพี่หล่อนก็โทรมาเช็กทุกอย่างเกี่ยวกับเพื่อนรัก จนต้องเท้าความถึงวันเกิดเมื่อปีก่อน เผื่อว่าพี่ชายสุดหล่อจะจำเพื่อนของหล่อนได้ แล้วแถมยังเผลอเล่าที่ยัยจอมจุ้นเพื่อนรักละเมอพูดประโยคที่ทำให้เพื่อน ๆ ทั้งกลุ่ม เฮ กันเสียงดัง จนต้องโดนเอ็ดให้เงียบเสียง พอรู้ตัวว่าพูดมากเกินไป ก็รีบกลบเกลื่อน ด้วยการฝากฝัง แกมบังคับไปในตัว มีหรือพี่ชายสุดหล่อจะปฏิเสธน้องสาวสุดสวยคนนี้ได้ ผลออกมาก็คือพี่ชายเธอรับปากว่าจะขอพิจารณาดูก่อน ป่านนี้คงทดลองงานเพื่อนรักเสียอ่วม ไปแล้วแน่ ๆ เลย“ไม่ลืมหรอกจ้า ไม่ลืมเด็ดขาด เอ่อ..เรื่องนี้ เราต้องขอโทษตัวมาก ๆ เลยนะ ก็เราอยากให้ตัวมีงานทำไว ๆ จะได้ไม่เหงาไงล่ะ แต่เราก็ยังยืนยันคำเดิมนะว่าเรายกพี่ชายสุดหล่อให้ตัวคนเดียวเลยจอมจุ้นฮิ ๆ” รีบกลบเกลื่อนเมื่อนึกถึงเบื้องหลังที่ตัวเองก่อไว้ ขอโทษจริง ๆ นะเพื่อน
“โอ๊ย! ไม่ต้องมายกให้เราเลย มิน่าล่ะพี่ชายตัวถึงได้ดุยังกับเสือ ตัวก็โตปากก็ร้าย เวลาเจอหน้าเราทีไร เป็นต้องทำหน้าหงิกใส่ทุกที แค่เจอกันวันแรกก็แทบทำเอาหัวเราหดไปอยู่ในกระดองแล้ว โอกาสที่ตัวจะได้เราเป็นพี่สะใภ้แทบจะเป็นศูนย์เลยแหละจ้าคุณเพื่อน หึ หึ” พูดเสร็จก็หัวเราะแกมเยาะหยันตัวเองในใจ
“ฮ๊า! พี่มาร์คน่ะเหรอดุ ไม่จริงน่าจอมจุ้น คิดมากไปหรือเปล่า บางทีพี่เขาอาจจะเข้มงวดแค่เวลาทำงานก็ได้มั้ง ไม่มีอะไรหรอก นี่ตัวก็ใช้โอกาสที่จะไปร่วมงานกับพี่เขารวบหัวรวบหางซะเลยสิ! เราเชียร์เต็มที่” คนอยากจะยกพี่ชายให้เพื่อนรักคะยั้นคะยอเต็มที่ จอมขวัญเบะปากใส่โทรศัพท์เมื่อได้ยินเพื่อนรักเอ่ยชมพี่ชายตัวเอง แถมยังพูดจาเซี้ยวเกินตัวนั่นอีก
“ไม่มีทางหรอกยัยล้อม เพราะเราน่ะไปทำอะไรทุเรศ ๆ ให้เขาเห็นตั้งหลายอย่าง แถมยังโดนดุต่อหน้าตั้งหลายที พี่ชายตัวไม่มามองคนโลโซ แถมยังเซ่อซ่าอย่างเราหรอก”
“หือม์..พี่มาร์คน่าจะมีเหตุผลนะ อย่าเพิ่งด่วนสรุปสิ ดูไปก่อนก็แล้วกันพี่ชายเราใจดีที่หนึ่งเลย แถมยังหล่ออีกต่างหาก ตัวจะไม่เสียดายเหรอ ถ้าเขาต้องตกเป็นของคนอื่นน่ะ พยายามเข้านะเราเอาใจเชียร์เต็มที่ เฮ้ย! แบ็ตจะหมดแล้ว ถ้าสายตัดก็ ตู๊ด..ตู๊ด..ด..ด..” สายทางโน้นโดนตัดไปซะแล้ว กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่เชียว แม้แต่โทรศัพท์ยังไม่เป็นใจเลย เป็นอย่างนี้ไงเล่า มิน่าล่ะเขาถึงเหมือนจงเกลียดจงชังหล่อนนัก แท้จริงแล้วเส้นที่ว่าใหญ่ ก็คือเส้นยายเพื่อนรักหักเหลี่ยมนี่เอง เฮ้อ! คิดแล้วกลุ้ม ต่อไปนี้หล่อนจะทำหน้ายังไงเมื่อเจอเขาล่ะ และนี่ก็แสดงว่าบอสใหญ่รู้ทั้งหมดแล้วน่ะสิ เขาต้องคิดว่าหล่อนเป็นคนไม่น่าไว้วางใจ แล้วยิ่งเขาเคยพูดว่า 'เกลียด' คนโกหกเสียด้วยสิ เฮอะ..ช่างเถอะ เธอไม่ได้เป็นคนแบบนั้นสักหน่อย กลัวอะไรล่ะ คนไม่รู้นี่นา คนไม่รู้ย่อมไม่ผิด!
เมื่อวางสายจากเพื่อนรักเรียบร้อย ร่างเล็กก็ล้มตัวลงนอนคว่ำหน้ากับผ้าปูที่นอนลายกระต่ายน้อยกำลังนั่งมองพระจันทร์เสี้ยวที่ส่งยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยน มันทำให้หล่อนนึกถึงตัวเอง เมื่อไหร่พระจันทร์ตัวจริงจะหันมายิ้มให้หล่อนบ้างนะ จู่ ๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเจ้านายก็โผล่มาในห้วงความคิด ว้าย! คนบ้า มาหลอกมาหลอนอยู่ได้ คนอย่างเขาไม่มีทางหันลงมามองยัยกระต่ายหมายจันทร์อย่างหล่อนหรอก ไม่ไหวแล้ว ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น ตอนนี้พักแล้ว พรุ่งนี้ก็จะเริ่มโปรโมชั่นฝึกงานหนึ่งสัปดาห์ที่เขาอุตส่าห์ให้โอกาส เราจะทำให้เต็มที่ จะแสดงให้เขาเห็นว่า เราก็ทำได้นะ สู้ สู้วันนี้แล้วสินะ ที่จะเป็นวันสุดท้ายในช่วงทดลองงานของหล่อน จะออกหัวหรือออกก้อยกันหนอ เจ้านายจอมเฮี้ยบของหล่อนจะว่าอย่างไรบ้างครบหนึ่งสัปดาห์แล้ว ช่างเป็นเจ็ดวันอันคุ้มค่าที่ท่านอุตส่าห์ใจดีให้โอกาสหล่อนฝึกงานต่อ เพื่อหาประสบการณ์ แต่ก็ไม่เห็นท่านประธานพูดอะไร จะให้หล่อนต่อโปรฯ หรือจะเชิญไปฝึกหัดวิจัย (ฝุ่น) ที่บ้านหนอ คิดแล้วก็ทำให้ใจเต้น ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ขึ้นมาอีกแล้วสิน่าตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา จอมขวัญได้ถูกถ่ายท
อยู่ในลิฟต์อย่างนี้แล้ว ชวนให้คิดย้อนไปถึงเมื่อครั้งที่ได้เจอกับเขาครั้งแรก ส่งผลให้ใบหน้าขาวใสร้อนฉ่าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ จอมขวัญยืนก้มหน้าแอบอมยิ้มเพียงลำพัง พยายามปัดภาพเหตุการณ์ที่ตัวเองทำเปิ่นเป๋อจนได้ใกล้ชิดกับเขาออกไป ยังดีที่เขาไม่เคยพูดถึงเรื่องวันนั้นให้หล่อนรู้สึกกระดากอายขึ้นมาอีก“พอใจรึยัง.. ถ้าพอใจแล้วก็เชิญออกไปได้แล้ว เพราะอีกไม่ช้า ลิฟต์ก็จะปิดอัตโนมัติ และถ้าคุณช้ากว่านี้ละก็ ได้ค้างอยู่ในนี้ จนถึงพรุ่งนี้เช้านั่นแหละ กว่าที่ผมจะเดินขึ้นไปแก้ไขระบบได้ ก็คงใช้เวลาไปหลายนาที คาดว่าเมื่อถึงตอนนั้น..คุณคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้แน่”อ๊าย! ยัยจอมจุ้น เอ๊ย เธอนี่มันก็เหลือเกินจริง ๆ เลย อยากจะเขกมะเหงกตัวเองนัก คอยแต่จะแอบเพ้อฝันถึงเขาอยู่นั่น ลิฟต์ลงมาถึงชั้นล่างสุดตั้งแต่เมื่อไหร่ยังไม่รู้ ไม่วายโดน ประชดประชันเข้าจนได้ แล้วทำไมหล่อนต้องโดนดุ โดนว่า โดนกระแนะกระแหนอยู่คนเดียวบ่อย ๆ ด้วย เกลียดขี้หน้ากันมากขนาดนี้เลยหรือคะเจ้านาย คิดแล้วก็ให้น้อยเนื้อต่ำใจนัก ทีกับคนอื่น ทำไมเขาช่างเป็นสุภาพบุรุษวางตัวดีสมกับเป็นท่านประธานผู้น่าเกรงขาม กับ
“จอมขวัญ นี่คุณแกล้งโง่หรือซื่อเกินไปกันแน่” อะไรกันอีกหนอเอากับเจ้านายหล่อนเถอะ คนตัวเล็กแอบจิกกัดกับความปากร้ายของเจ้านาย แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน พลางกอดอกเชิดหน้ามองออกไปนอกตัวรถพยายามไม่เสวนากับเจ้านายให้เสียอารมณ์“คุณจอมขวัญครับ ผมไม่ใช่คนขับรถประจำทาง เชิญมานั่งข้างหน้าได้นะ” อ่ะ..จอมจุ้นเอ๊ย เธอจะเบ๊อะบ๊ะไปถึงไหน เพิ่งเข้าใจความหมายที่เจ้านายพูดก่อนหน้านั้น เขาหมายถึง เธอเป็นลูกน้อง ไม่ใช่เพื่อนเล่น เขาเป็นใคร แล้วหล่อนน่ะเป็นใคร ลูกน้องสาวรีบกระวีกระวาดย้ายตัวเองจากเบาะนั่งด้านหลังลงจากรถ เปิดประตูก้าวมานั่งตอนหน้าคู่กับเจ้านาย ส่งยิ้มแบบเคอะเขิน ผงกศรีษะแบบขอลุแก่โทษ มือเล็กสาวปอยผมที่ตกมาระข้างแก้มแก้เขินเป็นพัลวัน“ขอโทษค่ะท่านประธาน” ให้มันได้อย่างนี้ทุกทีสิน่า เวลาอยู่กับเขาตามลำพังทีไร เป็นต้องตัวทำตัวไม่ถูก พานทำให้พูดไม่ค่อยเป็นประโยคอยู่ร่ำไป แล้วอ้ายเจ้าเลือดกำเดาก็คอยแต่จะไหลออกมาซะอย่างนั้น สงสัยว่าหล่อนจะเป็นโรคประหลาด บางคนเขาแพ้ผลไม้ แพ้ทิชชู แพ้ยาชา แพ้ยาแก้แพ้ แต่เธอกลับเป็นโรคภูมิแพ้หรือไม่ก็เป็นโรคภูมิคุ้มกัน
เจ้านายหนุ่มไม่พูดอะไรต่อ..ไม่กี่อึดใจรถคันใหญ่สีดำก็มาจอดอยู่ตรงลานจอดรถของร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งดูจากหน้าตาของร้านเมื่อมองจากด้านนอก เป็นร้านขนาดใหญ่แยกออกจากถนนหลัก เป็นร้านอาหารซีฟู้ดเพียงแค่เห็นหน้าร้านและการตกแต่งภายนอกก็รู้ว่าคงแพงหูฉี่จอมขวัญแอบลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืด ๆ ดูจากร้านแล้ว คาดว่าเขาคงจะใช้เวลาในการกินอาหารมื้อนี้ไม่น่าต่ำกว่าชั่วโมงเป็นแน่ คิดดูสิ..ตั้งหนึ่งชั่วโมงนะที่ต้องรอเขา หล่อนคงหิวจนไส้แทบขาดแน่เลย คนยังไม่ได้กินอะไรเลย ตั้งแต่หลังเที่ยงเริ่มใจคอไม่ดี อาหารมื้อสุดท้ายก็เกือบบ่ายโมงกว่าเพราะหลังจากนั้นก็ปั่นงานให้เขาจนลืมวันเวลาไปเลย และเป็นเหตุให้หล่อนต้องมานั่งหิ้วท้องรอเขาทานข้าวเสร็จอยู่นี่ไง.. คราวนี้เธอต้องตายแน่ จอมขวัญเอ๋ย..ไส้ขาดแน่ ๆ“อ้าว!..ลงมาสิคุณ เร็ว ๆ เข้า ผมหิวแล้วนะ” เจ้าของร่างสูงทำหน้ายุ่ง คิ้วหนาขมวดเข้าหากันมุ่น คงแปลกใจขณะที่ปลดเข็มขัดนิรภัยออก และทำท่าจะเปิดประตูรถออกไป ก่อนจะหันมาเห็นหล่อนที่ยังนั่งบื้อ จมกับความคิดของตัวเองอยู่ ก็จะให้กล้าบอกออกไปได้ยังไงล่ะ ว่าหิวเหมือนกันล่ะค่ะ เดี๋ยวจะหาว่าหล่อนพยา
“เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ ลงไปนั่งเป็นเพื่อนท่านก็ได้ค่ะ” น้ำเสียงอ่อนลงจากตอนแรกราวกับเป็นคนละคนเลยทีเดียว มัฆวัฒน์มองหญิงสาวนิ่ง อยู่สองสามนาที เลิกคิ้วหนาขึ้นเป็นคำถามเชิงบอกว่า ตกลงตามนี้ใช่ไหม จากนั้นเขาก็ยักไหล่เล็กน้อย แล้วเปิดประตูรถก้าวขายาว ๆ ออกไป เลขาสาวมือใหม่จึงจำเป็นต้องรีบคว้ากระเป๋าคู่ใจเข้ากับตัว แล้วรีบเปิดประตูรถวิ่งตามคนขายาว ที่สาวเท้าเดินเข้าไปในร้านไม่รอคนขาสั้นเลยแม้แต่น้อย ภายในร้านอาหารค่อนข้างแน่นหนาด้วยผู้คนที่มาทานอาหารรอบดึก หรือเขามากันนานแล้ว เพราะตามที่สายตามองเห็น บางโต๊ะอาหารพร่องไปบ้าง บางโต๊ะก็นั่งคุยกันหลังจากที่อิ่มหนำกันเรียบร้อย ส่วนหล่อนกับเขาเพิ่งจะเข้ามา อันที่จริงแล้วอาจจะเข้ามาเร็วกว่านี้ ถ้าไม่มัวถกเถียงกันอยู่ข้างนอกนู่น อาหารที่นี่คงอร่อยน่าดู โต๊ะทุกตัวถูกจองไว้เกือบหมด จอมขวัญเดินตามเขาต้อย ๆ รู้สึกตัวเล็กลีบลงไปถนัดใจ บรรยากาศในร้านค่อนข้างหรูหรา ราคาแพงเอาการอยู่ ดูจากการแต่งกายของแต่ละคนแล้ว คงเป็นพวกมีตังค์เขามากินกัน แม้บางคนจะใส่เสื้อลำลองก็ยังดูดีกว่าเสื้อผ้า
ตรงกันข้ามกับเจ้านายหล่อน ที่เอาก้มหน้าก้มตากินอาหารประดามีที่สั่งมา สมกับที่บ่นหิวตั้งแต่แรก และกินอย่างไม่กระดากอาย ที่ต้องมานั่งกินข้าวกับคนแปลกหน้าที่ไม่ค่อยแปลกตาอย่างหล่อน จอมขวัญไม่อยากมองการกินอย่างสบายใจของอีกฝ่ายเลยให้ตายเถอะ“ทำไมกินแต่สลัดล่ะ เดี๋ยวก็ผอมแย่ยิ่งดูไม่มีอะไรอยู่ด้วย” จอมขวัญเงยหน้าขวับ สบตากับคนตรงหน้ายกคิ้วเป็นคำถามคล้ายไม่พอใจอีกรอบ“อ่ะ..อ้าว ผมคงพูดอะไรไม่เข้าท่าอีกแล้วสินะ หมายถึงว่าคุณควรจะกินอะไรที่มันเสริมพลังงานบ้างนะ อย่างเช่นพวกโปรตีน เอ่อ..คุณดูตัวเล็กเกินไปน่ะ” วันนี้เจ้านายหล่อนเป็นอะไรไป ดูเขาจะเกรงใจหล่อนอยู่เหมือนกัน หรือเขากลัวว่าหล่อนจะตอบปฏิเสธ'ที่เขาขอความรัก' เฮ้ย! ไม่ใช่ ๆ เรื่องที่เขาถามเกี่ยวกับงานก่อนหน้านี้เมื่อคิดมาถึงเรื่องนี้ หล่อนก็เลยแทบจะอิ่มขึ้นมาเลยทีเดียวทั้งที่ทีแรกกะว่าจะ กินของหวานตบท้ายเสียหน่อย ในเมื่อเขาสั่งมาเผื่อจะได้ไม่เสียน้ำใจ หลังจากที่คิดว่าต่างฝ่ายต่างอิ่มกันแล้ว เขาคงสังเกตเห็นหญิงสาววางช้อนส้อมลงกับจานอย่างเรียบร้อยถึงได้เริ่มเอ่ยประโยค ถัดมาอย่างเป็นทางการ
“ค่ะ อยู่ครบทั้งพ่อ แม่และพี่ชาย แต่ตอนนี้ พี่ดิฉันถูกส่งตัวไปดูงานที่ต่างประเทศอยู่ค่ะ” พูดถึงพี่ชายก็ให้คิดถึงขึ้นมาทันทีทันใดจะเป็นยังไงบ้างนะ พี่ต้นเป็นสุดที่รักของหล่อนและพ่อกับแม่ที่ท่านปลื้มนักปลื้มหนา ลูกชายคนเดียวทั้งเรียนก็เก่ง ทางด้านการบ้านการเรือนก็สุดยอด ทำอาหารก็อร่อยที่หนึ่ง ถ้าใครได้พี่ชายของหล่อนไปเป็นสามีมีหวังสบายไปร้อยชาติ ผิดกับหล่อนที่ไม่เอาไหนเลยสักอย่าง ทั้งเรื่องเรียน เรื่องการบ้านการเรือน ทั้งเรื่องกีฬา แล้วก็อะไรอื่น ๆ อีกจิปาถะ ที่หล่อนทำไม่ได้เหมือนอย่างพี่ชาย เฮ้อ!“คงหนักใจมากสินะ” สงสัยหล่อนคงถอนหายใจเสียงดังเกินไป เลยส่งผลให้เจ้านายเข้าใจผิดอีกรอบ“อะ..เปล่าค่ะ ดิฉันเต็มใจค่ะ”“อ้อ.. โอเค ยังมีอีกเรื่อง..คุณมีแฟนหรือยัง ยังโสดอยู่หรือเปล่า ที่ถามนี่เพราะไม่อยากให้มีปัญหาเกิดขึ้นภายหลังน่ะ” ดูเหมือนว่าเขาเกรงใจหล่อนที่ถามคำถามนี้ออกมา ดูจากท่าทางที่ดูจริงจัง ร่างสูงสง่าขยับนั่งตัวตรงขึ้นมาทันที ซึ่งก่อนหน้านี้เขายังนั่งเอนตัวสบาย ๆ อยู่เลย จอมขวัญมองสบตาเจ้านายตรง ๆ เป็นครั้งแรก ขยั
“สวัสดีครับคุณจอมขวัญ ชื่อน่ารักดี ยินดีที่จะได้ร่วมงานกันนะครับ”“สวัสดีค่ะ..ยินดีเช่นกันค่ะ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” ตอบกลับไปยิ้ม ๆ พร้อมกับค้อมศีรษะเล็กน้อย ด้วยรู้สึกยินดีขึ้นมา เมื่อหล่อนจะได้เพื่อนร่วมงานที่มีอัธยาศัยดี แถมยังหน้าตาหล่ออีกต่างหาก ถึงแม้ว่าจะไม่หล่อเข้มแบบเจ้านายหล่อน แต่ก็ดูดีไปอีกแบบ เมื่อฝ่ายนั้นหันมามองหล่อน ส่งยิ้มให้และเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะหันกลับไปพูดกับเจ้านายอีกครั้ง“อ้าว..นี่พี่ศักดิ์ได้เป็นพ่อคนแล้วเหรอเนี่ย..ผมไม่ทราบมาก่อนเลยครับว่าภรรยาแกท้อง ไม่อย่างนั้นคงได้แวะไปเยี่ยมก่อนกลับ เผื่อได้รับขวัญหลานสักหน่อย” ชายหนุ่มพูดติดรอยยิ้มในหน้า พลางก้มมองดูนาฬิกาข้อมือไปด้วย“เห็นจะต้องขอตัวก่อนนะครับ พอดีต้องไปซื้อของอีกสักหน่อย อ้อ..คุณจอมขวัญจะเดินทางไปที่โน่นเมื่อไหร่ครับ?” พูดจบก็หันมาทางหล่อนแวบหนึ่ง เหมือนจะถามหล่อนมากกว่า“คุณจอมขวัญคงต้องเดินทางไปก่อนในเช้าวันอาทิตย์ ส่วนผมคงจะตามไปทีหลัง”เจ้านายชิงตอบเองเสร็จสรรพ“ถ้าอย่างนั้น..ผ