“คุณแก้วกล้านี่ ..ท่าจะเป็นผู้ชายใช่ไหมคะ?” จอมขวัญพูดยิ้ม ๆ แกล้งทำเป็นไม่รู้จักดีกว่า จะได้ไม่มีปัญหาภายหลัง
“นี่น้อย ๆ หน่อย พี่รู้นะว่าเธอคิดอะไร ถูกต้องแล้ว เขาเป็นผู้ชายแถมยังหล่อเสียด้วย” ประโยคนี้เป็นของพี่ปา ที่ตอนแรก ยืนฟังคนโน้นคนนี้พูดแล้ว จึงขอพูดบ้าง
“จริงเหรอคะ ดีจังเลย ที่ทำงานใหม่ เพื่อนร่วมงานใหม่..แถมพี่ ๆ บอกว่าหล่ออีกต่างหาก เห็นทีว่าการไปหัวหินของจอมครั้งนี้ คงไม่เงียบเหงาเสียแล้วสิ เพราะมีอะไรเจริญหูเจริญตาด้วยแบบนี้ ว้าว..จอมนี่โชคดีจังเลยนะคะ” พูดจบก็เรียกเสียงหัวเราะให้กับทุกคนที่มาส่งได้เป็นอย่างดี พี่ปาแกล้งหยิกแขนเล่นเบาๆ อย่างสนิทสนม จากเวลาประมาณสองอาทิตย์ที่ได้ร่วมงานกัน ทำให้หล่อนสนิทได้กับทุกคนราวกับว่ารู้จักกันมานานแสนนาน แต่ก็จะมีอยู่คนเดียวกระมังที่หล่อนไม่สามารถสนิทด้วยได้
“อ๊ะ นั่น..รถมาพอดีเลย แต่เอ๊ะ! ทำไมรถคันนี้ไม่คุ้นเลยแฮะ ไม่ใช่รถของทางบริษัทเรานี่นาใช่ไหมคะพี่ศักดิ์?”
“…….!” หลังจากที่พี่ปา พูดจบแล้วหันไปถามคุณศักดิ์ดาที่ตอนนี้ถึงกับออก
“นั่งหน้าก็ได้ ไม่ว่าหรอก อีกอย่าง..ผมยังไม่อยากลดตำแหน่งเป็นคนขับรถตอนนี้” ราวกับว่าเขาจะอ่านใจหล่อนออกไปหมด ถึงได้ชิงพูดเสียก่อน ก็เพราะเกรงใจหรอกน่า..จอมขวัญออกอาการหมั่นไส้นิด ๆ จึงแอบทำปากยื่น ย่นจมูกแถมยังแลบลิ้นให้ ลับหลังคนตัวสูงที่กำลังจะก้าวขึ้นรถ หารู้ตัวไม่ว่า อีกฝ่ายมองเห็นจากกระจกส่องหลังเต็มๆ ทำให้ร่างสูงส่ายหัวไปมาอย่างเอ็นดูปนระอา ร่างสูงของเจ้านายก้าวขึ้นรถไปแล้ว เลขามือใหม่เลยต้องรีบวิ่งไปอีกด้าน ด้วยกลัวว่าจะโดนดุเอาอีก.. รถ ซี อาร์ วี คันใหญ่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกจากตึก เอ็ม ไอ พี อย่างช้า ๆ ในตอนแรก ก่อนที่จะเร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนพ้นตัวตึก มุ่งสู่ถนนใหญ่ด้านนอก“เจ้านายเรา นี่ ดูแปลกๆ แฮะ ว่าไหม..ร้อยวันพันปี ไม่ยักเคยเห็นมาสนใจพนักงานธรรมดาเลยสักที แล้วนี่..ถึงขั้นมารับยัยจอมของเราแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองจะเดินทางไปต่างหากก็ได้ สงสัยว่าพวกเราจะมีเรื่องเซอร์ไพรส์แน่ ๆ หลังจากที่จอมขวัญกลับมาจากที่โน่นว่ามั้ย”“นั่นน่ะสิ ปาก็ว่าแปลก ๆ อยู่เหมือนกันนะ”ภายในรถ จอมขวัญได้กลิ่นหอมจาง ๆ คงเป็นน้ำหอมของเจ้าขอ
“ผมไม่เคยเห็นคุณใส่เลย แปลกตา แต่ก็ดูเป็นผู้ใหญ่ดี” อยากจะบอกต่อไปอีกสักนิดว่า ก็น่ารักไปอีกแบบ เขาได้เห็นหล่อนในอีกมุมหนึ่งซึ่งคนทั่วไปไม่ค่อยเห็นนัก คงไม่เห็นเลยซะมากกว่า เพราะเวลาอยู่ที่บริษัท ก็ไม่เคยเห็นเจ้าหล่อนแต่งตัวแบบนี้มาก่อน ต่างจากเวลาทำงานโดยสิ้นเชิง ซึ่งเมื่ออยู่ในหน้าที่หล่อนอยู่ในฟอร์มที่ดูเป็นผู้ใหญ่ แต่วันนี้หล่อนช่างดูไร้เดียงสา เป็นธรรมชาติ การที่ได้เห็นหล่อนแสดงถึงความเป็นตัวของตัวเองอย่างนี้ ทำให้เขาพอใจอยู่ลึก ๆ จนแทบอยากจะเห็นหล่อนในมุมนี้ทุกวัน และตลอดไปคิดไปคิดมา ก็มาสะดุดที่ความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง ที่ในหัวตอนนี้ ทำไมมีแต่เลขาสาวคนนี้เต็มไปหมดเลย ขนาดไปประชุมที่เชียงใหม่ ยังต้องรีบแจ้นกลับมาเมื่อประชุมเสร็จ เพื่อจะได้เดินทางไปหัวหินพร้อม ๆ กันกับเธอคนนี้ หรือว่า.. เขาจะตกหลุมพราง ที่ยายน้องสาวตัวดีขุดไว้ให้อย่างจงใจ หรืออาจจะเป็นเพราะดวงหน้ากระจ่างใสนัยน์ตากลมโตสีน้ำตาลสุกใสที่ทำให้เขาต้องพะวักพะวนห่วงหน้าห่วงหลัง คอยแต่จะคิดคำนึงถึงหล่อนอยู่เรื่อยไม่ได้การล่ะ..เขาจะปล่อยให้หัวใจที่ว่างเปล่ามานานแสนนาน ต้องถูกใครก
“จะบ้าเหรอ!ไม่มีทางหรอก ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้ล่ะค่ะ เอาทิชชูอุดไว้สักพักมันก็จะหายเอง ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ” หญิงสาวเผลอพูดเสียงแข็งออกไป ก็มันอดใจไม่ได้นี่นา คนอะไรมาหาว่าหล่อนเป็นริดสีดวงจมูก“จะไปรู้หรือ..ก็เห็นบ่อย จนคิดว่าอาจจะผิดปกติน่ะ”“ก้อ....” คนหัวรั้นกำลังจะอ้าปากเถียง แต่ก็ต้องรีบหุบฉับ เมื่อนึกขึ้นได้ว่า สาเหตุที่ต้องเป็นอย่างนี้ก็เพราะเขาอีกนั่นแหละ..นี่ขนาดแค่หน้าเขามาชนแก้มเท่านั้นนะ..เลือดยังไหลออกมาแค่นิดหน่อย แล้วถ้ายิ่งมากกว่านั้น..อย่างเช่น จูบ..เลือดในร่างกายหล่อนมิไหลออกมาจนหมดตัวเลยหรือไงนะ แต่ เอ..แล้วอ้ายท่าทางเมื่อตะกี้นี้เขาเรียกว่า หอมแก้มได้หรือเปล่านะ และนั่น..จะหมายความว่า เขาแอบขโมยหอมแก้มหล่อนทั้ง ๆ ที่ยังหลับอย่างนั้นหรือ นี่เขาคิดจะลักหลับหล่อนทั้งๆ ที่อยู่ในรถเลยเหรอ ไม่บอกก่อน แหม...ถ้าเป็นที่อื่นก็ว่าไปอย่าง เฮ้ย! (คิดเล่น ๆ ไปอย่างนั้นเองล่ะ)“เอ่อ..เมื่อกี้นี้คุณคิดจะทำอะไร..คะ?”คนถามยังงงงวยไม่หาย“เห็นคุณนอนไม่สบาย ก็เลยจะปรับเบาะให้เอนนอนง่าย ๆ ไม่นึกว่า &nbs
พูดจบร่างสูงสง่าก็หยิบกระเป๋าส่วนตัว เข้าไปยังห้องพักทางด้านขวาที่บอกว่าเป็นห้องเขาตั้งแต่แรก ส่วนหล่อนยังเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ก็มันวางตัวไม่ถูกนี่นา เกิดมาไม่เคยได้พักอาศัยอยู่กับผู้ชายแค่สองต่อสอง ถ้าพ่อกับแม่รู้ จะเป็นยังไงเนี่ย..เลยพลอยทำให้คิดถึงบ้านขึ้นมาแทบทันทีทันใดจอมขวัญเข้ามาอยู่ในห้องพักเรียบร้อยแล้ว ก็ทิ้งตัวนั่งลงที่เตียงนอนขนาดที่นอนได้คนครึ่งเลยล่ะ รู้สึกไม่มีเรี่ยวแรงที่จะสำรวจห้องพักเลยด้วยซ้ำ นี่หล่อนจะต้องพักอยู่กับเจ้านายเพียงลำพังสองต่อสองจริง ๆ หรือนี่ หากรู้ล่วงหน้ามาก่อนว่าเป็นแบบนี้ คงตอบปฏิเสธไปตั้งแต่แรกแล้ว ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้นี่นา ก็ไหนพี่ปากับคุณศักดิ์ดาบอกว่ารับรองความปลอดภัย..อย่างนี้น่ะเหรอปลอดภัย นี่ถ้าเผื่อเจ้านายหล่อนมีอาการหื่นขึ้นมา เกิดทำมิดีมิร้ายเอากับหล่อนจะทำยังไง ใครจะมาช่วยหล่อนได้ หรือจะสมยอมไปอย่างนั้น ว้าย! บ้าไปกันใหญ่แล้ว..คนอย่างเขาน่ะหรือจะมาคิดเอาเปรียบหล่อน จะเป็นหล่อนเสียล่ะมากกว่า ที่คิดมิดีมิร้ายกับเขา วันดีคืนดีหล่อนอาจจะย่องเข้าไปในห้องของเขาแล้วจัดการรวบหัวรวบหางเขาซะเองเลย ว้าย! นี่หล่อน คิดอะไรบ้
"นี่..คุณออกมาคุยกันก่อนดีกว่า ผมจะรออยู่ข้างนอก จะได้คุยธุระเรื่องอื่น ๆ ด้วย แล้วอีกอย่างผมหิวแล้วด้วย ออกมาเร็ว ๆล่ะ" หลังจากที่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากคนข้างใน มัฆวัฒน์จึงตัดสินใจ สรุปให้เองเสร็จสรรพ ก่อนจะเดินออกมารอที่ห้องโถงด้านนอก ที่มีโซฟาขนาดพอเหมาะ อยู่สองตัว และโต๊ะเล็ก ๆ วางตรงกลาง ซึ่งประกอบด้วยแจกันดอกไม้พลาสติกสีขาวแซมด้วยดอกสีชมพูไม่แน่ใจว่าดอกอะไร เลยพลอยนึกไปถึงใบหน้าของคนบางคน ที่ชอบแสดงอาการคล้าย ๆ ดอกไม้ทุกครั้งไปเมื่อเวลาที่เขาจ้องมองตรง ๆ เจ้าหล่อนก็จะมีอาการหน้าแดง สลับกับสีชมพู ดู ๆ ไปก็เหมือนมะเขือเทศสุกอย่างไงอย่างงั้นเฮ้อ! ทำไปทำมาเขาคงไปไหนไม่รอดแน่ ท่าทางเขาจะตกหลุม..รัก แม่เลขาสาวตัวน้อยเสียเอง แบบเต็มประตูอีกต่างหาก ขนาดแค่เห็นดอกไม้ ยังนึกถึงใบหน้าหวานใสนั่นจนได้ มัฆวัฒน์คิดไป อมยิ้มไปคนเดียว พลางส่ายศีรษะไปมาอย่างอารมณ์ดี แม่ดอกไม้สลับสีของเขาเดินหน้าตูมออกมา เขาจึงรีบเปลี่ยนสีหน้าและตั้งท่าใหม่ให้ดูน่าเกรงขามเข้าไว้ ต้องวางตัวให้น่าไว้ใจจะดีกว่า ดีไม่ดีหล่อนอาจจะชิ่งหนีเขา หากว่ารุกหนักมากไป เกรงว่าสาวเจ้าจะเตลิดห
ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ สักพักเขาก็ชวนหล่อนเดินไปยังร้านอาหารที่อยู่ ถัดออกมาไม่ไกลนัก ร้านอาหารที่เขาพามาเป็นร้านที่ตกแต่งได้น่ารักมาก ๆ น่าเข้าไปนั่งทานและนั่งรับลมชมวิวจากตรงนี้ได้พอเหมาะพอเจาะทีเดียว ภายในร้านมีลูกค้าค่อนข้างเยอะแล้ว ส่วนมากจะเป็นนักท่องเที่ยวที่ออกมาหาอะไรทาน พร้อมกับนั่งรับลมเย็นๆ ไปด้วย เจ้านายพาหล่อนมานั่งบริเวณชานที่สร้างยื่นออกมานอกร้าน สามารถมองเห็นดวงตะวันลาลับขอบโพ้นทะเลไกลสุดลูกหูลูกตา ได้บรรยากาศทีเดียวเชียวล่ะ แต่เอ๊ะ! คนก็เยอะนี่นาทำไมยังมีโต๊ะว่างได้ล่ะ โดยเฉพาะโต๊ะที่หล่อนกับเขานั่งอยู่ถ้าไม่จองไว้ล่วงหน้า คงไม่มีทางได้นั่งแน่นอน ไม่นานความงุนงงสงสัยก็กระจ่างเมื่อหล่อนเหลือบสายตาไปเห็นคุณแก้วกล้าเดินยิ้มเผล่มาแต่ไกล" สวัสดีครับ บอส ..คุณจอมขวัญ" คุณแก้วกล้าเอ่ยทักเจ้านายแล้วหันมาทางหล่อน พลางส่งยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง" เป็นไงมาไงครับเนี่ย..ทำไมบอสกับคุณจอมขวัญถึงมาด้วยกันได้ล่ะครับ ก็ไหนบอกว่าท่านจะตามมาทีหลังไม่ใช่หรือครับ?" ถามคำถามซะทีเดียวรวด จนคนตอบตั้งตัวไม่ทันกันไปเลย จอมขวัญไม่พูดอะไร ปล่อยให้เป็นหน้าที่เจ้านายตอบเองจะดีกว่า
“เอ่อ..งั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปดูข้างในก่อนนะครับไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไรทำไมนานจัง” นักกฎหมายหนุ่มลุกไปแล้ว เหลือก็แต่เจ้านายกับเลขาสาวที่ต้องเผชิญหน้ากันตามลำพัง ซึ่งก็มีแต่ความเงียบที่ต่างคนก็ต่างตกอยู่ในความคิดของตนเอง สักพักอาหารก็เริ่มทยอยออกมา ทีละอย่างขัดจังหวะความเงียบได้เป็นอย่างดีหล่อนกับเจ้านายต้องทานอาหารกันเพียงลำพัง เมื่อแก้วกล้าเดินเข้ามาบอกว่า ทางร้านมีปัญหานิดหน่อย ต้องไปจัดการ ไม่สามารถมานั่งทานด้วยได้ และก่อนที่จะจากไป แก้วกล้าหันมากำชับกับหล่อนว่าให้ทานเยอะ ๆ เขาตั้งใจเลี้ยงเต็มที่ พลางส่งยิ้มมาให้ อย่างคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีก่อนจะเดินจากไป“ดูเหมือนว่าแก้วกล้าจะสนใจคุณเป็นพิเศษนะ” จอมขวัญเงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่าย อย่างไม่เข้าใจในความหมายที่เขาพูดนัก“ดิฉันอยู่ในความสนใจของใครด้วยหรือคะ ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างดิฉันจะมีคนมาแคร์ด้วยรู้สึกดีจัง”“คงชอบสินะ ที่แก้วกล้าเขาพูดเหมือนจะจีบและก็ไม่แน่ ถ้าคุณให้โอกาส”“ดิฉันรู้จักตัวเองดีค่ะ ว่าต้องทำตัวอย่างไรให้เหมาะสม แต่ถ้าคุณแก้วกล้าอุตส่าห์เปิ
“ ทำไมต้องบอกด้วยล่ะคะ คุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจดี” หญิงสาวยังบ่ายเบี่ยง ไม่ยอมตอบแต่โดยดี“ อยากได้ยินจากปากคุณมากกว่า น่านะ.. บอกผมมาสักครั้งหนึ่งเถอะนะ คนดี ไม่อย่างนั้นจะจูบอวดชาวบ้านเขาเดี๋ยวนี้เลยเป็นไง”“ รัก..สิคะ ถ้าไม่..รัก..ไม่ยอมตกลงแต่งด้วยหรอก” จอมขวัญรีบตอบกลับไปทันทีด้วยเกรงว่าเขาจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ“ อืมม์..ชื่นใจจัง..งั้น..ให้รางวัลแก่เด็กดีหน่อยเป็นไร” ไม่พูดเปล่าร่างสูงก็โน้มหน้าลงมาหมายตาไว้ที่ปากเล็กจิ้มลิ้มนั้น แต่ก็พลาดเมื่อเจ้าหล่อนดิ้น หลุดไปเสียก่อน หนีไปได้อีกแล้วนะ หลบได้หลบไป แต่งเมื่อไหร่ล่ะก็..น่าดูเมื่อได้หลับเต็มอิ่มแล้ว ก็รู้สึกสบายตัวขึ้นมาเป็นกำลัง ล้อมดาวบิดขี้เกียจ อ้าปากหาวเต็มที่เมื่ออยู่ในห้องพักเพียงลำพัง ไปไหนกันหมดนะ บนบ้านก็ว่างเปล่า อ้อ! ลืมไป ยัยจอมจุ้นกับพี่ชายหล่อนบอกว่าจะออกไปสวนส้มนี่นา ล้อมดาวยืนงงอยู่เป็นครู่เมื่อค่อย ๆ ลำดับเหตุการณ์ ก่อนที่จะหลับสนิทเพราะเพลียจากการเดินทาง หญิงสาวที่สวมเพียงเสื้อกล้ามสีขาวสะอาดตา เน้นทรวดทรงอง