LOGINShare
EP.03 มัตติกา บัวสีเผือด
Last Updated:
2024-12-05 02:47:56เด็กหญิงหล้าที่เพิ่งจะอายุสามขวบกว่าต้องระหกระเหินไปตามบ้านญาติของสามี เพราะฟ้ารุ่งต้องไปทำงานเพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูลูก และบ่อยครั้งที่แกได้รับรู้ความทุกข์ของลูกสาวเพราะไม่มีใครต้องการเด็กคนนี้เลยสักคน ก็เหมือนที่แกรับลูกเขยไม่ได้ เพราะคิดว่าลูกเขยทำให้ลูกสาวของแกเสียคน ทางฝ่ายโน้นก็คิดแบบเดียวกัน ยิ่งนิธิเสียชีวิตในคุกอย่างมีเงื่อนงำ ทางญาติพี่น้องฝ่ายสามีก็ยิ่งแช่งชักหักกระดูกว่าเป็นเพราะนิธิเสียผู้เสียคน มีเมียตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ถึงต้องมาจบชีวิตเยี่ยงนี้
ผลพวงของความผิดพลาดจากผู้ใหญ่อย่างเด็กหญิงหล้าจึงไม่ได้รับความเอื้อเอ็นดูจากญาติฝ่ายไหนเลย แต่แล้วเมื่อสามเดือนก่อน ฟ้ารุ่งก็หอบลูกมาฝากไว้กับแกโดยบอกว่าจะไปแต่งงานกับสามีฝรั่งที่เจอกันโดยบังเอิญขณะที่ฟ้ารุ่งไปทำงานอยู่ภูเก็ตแล้วจะส่งค่าเลี้ยงดูมาให้ แต่พอสามเดือนผ่านไป ฟ้ารุ่งกลับหายเข้ากลีบเมฆ แกจึงต้องรับภาระเลี้ยงหลานที่ไม่มีใครอยากได้ ทั้งยังต้องทนเสียงด่าว่าของลมรำเพยที่รังเกียจหลานสาวยิ่งกว่าใคร มาถึงตอนนี้แกก็ยังไม่รู้ว่าจะรังเกียจหรือเอ็นดูหลานสาวตัวน้อยคนนี้ดี เพราะจะรักก็กลัวว่าจะเสียใจอย่างที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว แต่จะเกลียดก็รู้สึกก้ำกึ่งในความคิดตัวเอง
“พี่เล็ก ให้เด็กมันไปโรงเรียนเถอะ ฉันขอร้องละนะ นี่อายุอานามก็น่าจะเข้าโรงเรียนได้แล้วมั้ง อายุเท่าไรแล้วลูก” ท้ายประโยคนางหันไปสอบถามเด็กหญิงด้วยน้ำเสียงปรานี
ดวงตากลมโตเจือแววหวาดหวั่นมองยายและมองคุณยายพิศเจ้าของที่ดินสลับไปมา เพราะต้องดูท่าทีของยายว่าอยากให้พูดหรือเปล่า
‘หล้า อย่าดื้อกับยายนะลูก หนูต้องเป็นเด็กดี ต้องเชื่อฟังที่ยายสอน อย่าทำให้ยายเสียใจเหมือนกับแม่’
เด็กหญิงจำคำพูดพร้อมแววตาที่รื้นไปด้วยน้ำตาของแม่ได้ดี แม่บอกว่าอย่าดื้อกับยาย เพราะยายทำงานหนักและต้องเป็นเด็กดีเชื่อฟังในสิ่งที่ยายสอน ที่สำคัญที่สุดคืออย่าทำอะไรให้ยาเสียใจ
“เอ่อ...หกขวบจ้ะ”
“อืม...ต้องเข้าเรียนแล้วละ พี่เล็กนะพี่ ให้เด็กมันอยู่อย่างนี้สงสารมัน ดูแววตาสิ ฉลาดเชียว พี่เล็กเชื่อฉันเถอะ ให้...ชื่ออะไรนะลูก”
“หล้าจ้ะ”
“อืม...ให้หนูหล้าไปเข้าโรงเรียนเถอะพี่ เรื่องเสื้อผ้าหนังสือหนังหาไม่ต้องกลัว ฉันจะให้หนูปานหาให้ ค่าเล่าเรียนก็ไม่ต้องเสียฉันจะขอทุนให้เอง พี่เล็กไม่ต้องออกค่าอะไรเลย ฉันจะจัดการให้ทั้งหมด”
ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยแววระยิบระยับกับสิ่งที่ได้ยินยิ่งทำให้คุณยายพิศรู้สึกเอ็นดูเด็กหญิงตัวน้อยมากยิ่งขึ้น แต่ผู้เป็นยายของเด็กกลับทำท่าราวกับคิดไม่ตกเสียอย่างนั้น
“ดูตาเขาสิพี่ ดีใจไหมลูกที่จะได้ไปโรงเรียน” ยายพิศส่งคำถามมัดมือชกมาให้ ส่งผลให้ยายเล็กหน้าเครียดขึ้นมาในทันที แต่แกก็ไม่สามารถปล่อยเรื่องนี้ไปได้ เพราะไม่ควรเอาความผิดของแม่มาลงเด็ก
“เด็กควรได้เรียนหนังสือนะพี่ และสมัยนี้ยิ่งเป็นผู้หญิงแล้วไม่รู้หนังสือจะไปทำงานทำการอะไรได้ โตไปก็จะมีแต่คนคอยเอารัดเอาเปรียบ ดีไม่ดีอาจถูกล่อลวงเอาอีก ให้ครูปานพาไปโรงเรียนนะลูก”
“หนู...หนูแล้วแต่ยายจ้ะ ยายให้หนูไปหรือเปล่าจ๊ะ”
ดวงตาที่วับวาวไปด้วยหยาดน้ำคลอทำให้ยายเล็กเบือนหน้าหนีไปอีกทาง พลางคิดในใจว่าทำไมเวลานี้ถึงไม่มีลูกค้าคนอื่นนอกจากยายพิศ เพราะจะได้หลีกหนีสถานการณ์แสนจะอึดอัดนี้เสียที ยิ่งเห็นแววดีใจในดวงตากลมโตคู่นั้น แกก็ยิ่งอยากจะเก็บของปิดร้านเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“แล้วถ้าไปเรียนแล้วไม่ได้ทุนขึ้นมา ฉันจะทำยังไงล่ะแม่พิศ ถึงตอนนั้นเป็นฉันนะที่จะลำบาก ไอ้ลำพังค่าชุดค่าหนังสือนั่นก็จ่ายครั้งเดียว แต่เงินค่าขนมค่าข้าวไปโรงเรียนฉันให้มันไม่ได้หรอกนะ”
“หนูไม่กินอะไรก็ได้จ้ะ หนูจะไม่กินอะไรเลย”
“ทุนไม่ได้ฉันก็จะให้เอง โถ...แม่คุณของยาย ถ้าไม่ได้ทุนคุณยายก็จะส่งเสียหนูเองนะลูก”
เด็กหญิงตัวน้อยที่ละล่ำละลักพูดออกมาทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทำให้ยายพิศอดไม่ได้ที่จะกวักมือเรียกเด็กหญิงเข้าไปกอดปลอบขวัญ และเสียงสะอื้นฮึกฮักก็ทำให้คนแก่ถึงกับน้ำตาคลอตามไปด้วย
“นะพี่เล็ก ไปพรุ่งนี้เลยนะพี่ ฉันจะให้หนูปานทำเรื่องให้ทั้งหมด ว่าแต่หนูหล้าชื่อจริงว่าอะไรลูก นามสกุลด้วย คุณยายจะให้คุณครูปานใจพาหนูเข้าโรงเรียน”
“ชื่อเด็กหญิงมัตติกา บัวสีเผือด ค่ะ” เด็กหญิงบอกชื่อและนามสกุลที่แม่มักจะถามและให้เธอตอบก่อนเข้านอนทุกครั้ง แม่บอกว่าเวลาไปโรงเรียนคุณครูถามจะได้ตอบถูกและเธอก็จะได้ไปโรงเรียนวันพรุ่งนี้แล้ว
เด็กหญิงหล้าแหงนหน้าขึ้นมองคุณยายใจดีก่อนจะยิ้มจนตาหยี ทำให้ยายพิศยิ่งกระชับกอดแน่นขึ้นเพื่อจะรับขวัญที่บินหนีไปเพราะความทุกข์ระทมแห่งวัยเยาว์ ที่ไม่ควรเลยที่เด็กอายุเพียงเท่านี้จะต้องมาพบเจอปัญหาสารพัน ปัญหาที่เด็กอย่างเธอไม่ได้มีส่วนรู้เห็นด้วยสักนิด
ยายเล็กเบือนหน้าหนีจากภาพบาดใจ ดวงตาที่มีน้ำตาเอ่อล้นถอดแบบฟ้ารุ่งมาไม่ผิดเพี้ยนยิ่งทำให้สะท้อนใจจนแน่นในหัวอก ยิ่งหน้าตา คำพูด และความฉลาดถอดแบบลูกคนโตมามากเท่าไร นางก็ยิ่งต้องเตือนตัวเองว่าประวัติศาสตร์อาจซ้ำรอยจนหวาดกลัวหากความทุกข์แสนสาหัสเหล่านั้นจะมาเยือนโดยไม่ได้รับเชิญอีกครั้ง
Related chapters
ระบำดอกดิน EP.04 ยอมเพราะเกรงใจ
ยายพิศมองลูกสาวเพียงคนเดียวที่กำลังเดินตรงมาทางนี้พลางอมยิ้ม เพราะทันทีที่กลับมาจากสอนหนังสือในโรงเรียนประถมประจำชุมชน ความร้อนใจที่อยากรู้คำตอบทำให้ปานใจไม่แม้แต่จะแวะเอากระเป๋าที่มีเอกสารเตรียมการสอนและหนังสือหลากหลายเล่มที่หอบกลับมาจากโรงเรียนไปเก็บในห้องอย่างเคย ก่อนจะออกมาพูดคุยกันตามประสาแม่ลูกที่อยู่ด้วยกันสองคนในบ้านหลังใหญ่นี้ “เป็นยังไงบ้างคะแม่ ป้าเล็กแกยอมไหมคะ” ปานใจเอ่ยถามขณะทรุดกายลงนั่งพับเพียบด้านหน้าผู้เป็นแม่ “มีเหรอจะไม่ยอม แม่ก็รู้ว่าแกยอมอย่างเสียไม่ได้นะ ทีแรกแม่ก็คิดจะถอดใจเพราะสีหน้าแกแข็งมาก แต่เห็นเด็กแล้วมันสังเวชใจจริง หน้าตารึก็จิ้มลิ้มพริ้มเพรา จะมองมุมไหนก็ไม่ผิดไปจากหนูฟ้าเลยสักนิด แต่แววตานี่สิ ฉลาดเอาเรื่องเลยละ ฉลาดรู้ฉลาดอยู่ และก็ฉลาดที่จะพูดด้วยนะ” คนพูดอมยิ้มด้วยความปรานีและภูมิใจในตัวลูกสาวที่เป็นห่วงเป็นใยเด็กน้อย และยิ่งยิ้มมากขึ้นเมื่อนึกถึงแววตาน่าเอ็นดูพร้อมคำพูดส่อแววฉลาดนั้น “ยังไงกันคะแม่” ปานใจถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เพราะรับรู้ได้ถึงความเอ็นดูที่แม่มีต่อเด็กน้อยที่น่าสงสารคนนั้นหญิงสาวย
Last Updated : 2024-12-05ระบำดอกดิน EP.05 เป็นได้แค่อีดอกดิน
“แม่คิดยังไงถึงจะให้อีหล้ามันไปเรียนหนังสือ" ลมรำเพยถามย้ำเพื่อความแน่ใจ และคำตอบที่ได้รับจากสายตาของคนเป็นแม่ก็ทำให้เธอรู้สึกคล้ายกับกลืนของแข็งลงคอ ก่อนจะพูดเสียงสั่น เพราะยังจำสิ่งที่ฟ้ารุ่งทำไว้ได้ไม่ลืมเลือน "คนอย่างมัน...เดี๋ยวลูกไม้ก็หล่นไม่ไกลต้น ให้มันเรียนไปจะมีประโยชน์อาไร้! หน้าตาอย่างมัน คงไม่แคล้วได้มีผัวก่อนเรียนจบแน่” พี่สาวที่แก่กว่ากันแค่ปีเดียว แต่หน้าตาสะสวยแตกต่างจากเธอที่หน้าตาพื้นๆ แม้จะไม่ได้ขี้เหร่ แต่เมื่อเทียบกับฟ้ารุ่งความหมายก็คงจะไม่ต่างกันนัก ‘สวยและเรียนเก่ง’ เป็นคุณสมบัติที่ทำให้แม่รัก และก็ทำให้ผู้ชายมากหน้าหลายตามารุมชอบ แต่เธอกลับมองว่ามันไม่ต่างจากแมลงวันรุมตอมของเน่าเหม็น เพราะสุดท้ายผู้เป็นพี่ก็ส่งกลิ่นเน่าหนีตามผู้ชายไปจนได้ แล้วลูกที่หน้าเหมือนแม่อย่างกับแกะกันออกมาจะต่างกันสักเท่าไรกันเชียว “ก็ไม่ได้อยากให้มันไปเรียน แต่เกรงใจแม่พิศเขา” ยายเล็กพูดด้วยน้ำเสียงเรียบไม่ส่ออารมณ์แล้วก้มหน้าก้มตาเจียนใบตองสำหรับทำขนมในช่วงเช้ามืดต่อไป “จะไปเกรงใจเขาทำไมกันแม่ ก็แค่คนรวย ไม่เห็นจะอยากญาติดีด้วยซ้ำ เชอะ!”
Last Updated : 2024-12-05ระบำดอกดิน EP.06 เด็กหญิงแปลกหน้า
ฮือ...ฮือ... เสียงร้องครวญครางคล้ายคนกำลังได้รับความทุกข์และเสียใจอย่างที่สุดดังลอดเข้ามาจากซุ้มต้นไม้ข้างบ้านทำให้เด็กชายวัย 12 ปีที่กำลังจะเดินเข้าสู่บ้านไม้หลังสีขาวของย่าชะงักฝีเท้า เงี่ยหูฟังที่มาของเสียงอย่างกล้าๆ กลัวๆ ใบหน้าหล่อเหลาแต่น้อยคล้ายจะมีแววหวาดหวั่นเล็กน้อย เมื่อคะเนที่มาของเสียงมากมายหลายอย่างด้วยกัน แต่บรรยากาศโดยรอบที่ยังอยู่ในช่วงแสงอาทิตย์สาดส่องก็ทำให้สองเท้าพาก้าวเดินไปสู่ ณ จุดที่เขาคิดว่าเสียงเกิดจากตรงนั้น แม้จะกลัว แต่ความอยากรู้ก็ยังมีมากกว่าและความเชื่อที่ว่า ‘ผีไม่โผล่มาตอนมีแสง’ ก็ทำให้ชื้นใจขึ้นมาได้บ้าง ภาพเด็กหญิงตัวน้อยที่นั่งซุกตัวแทรกอยู่ในแนวรั้วไม้ทำให้เขาถึงกับผงะ เพราะใบหน้ามอมแมมเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาที่เห็นนั้นชวนให้สงสัยว่าเป็นคนหรือว่าผีเด็กกุมารทองอย่างที่พี่เลี้ยงของเขาเคยเล่าให้ฟังว่า ชอบมานั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องนอนของแก แต่เมื่อเห็นบางอย่างในอ้อมกอดของเด็กหญิง รอยยิ้มเอ็นดูจึงปรากฏขึ้นมาแทนที่ ลูกสุนัขพันธุ์ไทยสีน้ำตาลเข้มครางหงิงและทำจมูกฟุดฟิดเมื่อได้กลิ่นคนแปลกหน้ากำลังส่งเสียงทักทายเขา “อื้อ...”
Last Updated : 2025-02-19ระบำดอกดิน EP.07 หมามันยังรักลูก
อารมณ์น้อยเนื้อต่ำใจที่ภายในวันเดียวมีหลากหลายเรื่องที่ต้องเผชิญ ทำให้ยายเล็กระเบิดความอัดอั้นออกมาทั้งที่พยายามจะสะกดกลั้นให้มากที่สุด แต่เรื่องต่างๆ ที่วิ่งเข้าโถมใส่ก็ทำให้แกทนไม่ไหว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวของฟ้ารุ่งที่ถูกรื้อฟื้นให้สะเทือนจิตใจ ไหนจะถูกมัดมือชกเรื่องส่งหล้าไปเรียนหนังสือ ถูกลมรำเพยต่อว่าต่อขาน แล้วเมฆยังมาพูดแขวะให้แกช้ำใจเล่นอีก “แหม แม่ พูดเล่นแค่นี้ทำเป็นมีน้ำโห ฉันก็แค่จำที่พี่ลมมันพูดมา ใครจะไปกล้ามีปัญหากับแม่ล่ะ ว่าแต่แม่มีให้ฉันสักหกสิบไหม ฉันจะเอาไปซื้อ...” เมฆเปลี่ยนอารมณ์และปรับน้ำเสียงอ่อนหวาน พร้อมกับกระดิกมือเพื่อบอกเป็นนัยถึงสิ่งที่ต้องการ “กูไม่มี ข้าวต้มยังห่อไม่เสร็จ ต้องรอนังหล้ามันเอาไปขายพรุ่งนี้ก่อน” เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่เมฆต้องการให้หลานตัวน้อยไปซื้อคืออะไร แกจึงโกหกว่าไม่มีเงิน ข้าวมีให้กินแต่ไม่ให้เงิน คงเป็นการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดตามที่ผู้ใหญ่บ้านแนะนำแกมา แต่ตอนนี้ท่าทางจะไม่ใช่เสียแล้ว “แม่อย่ามาโกหกฉันเลย ไหนดูซิมีเท่าไร” “ไอ้เมฆ เอากระเป๋ากูคืนมา! ไอ้เมฆ กูบอกให้เอาคืนมา! ไอ้ลูก
Last Updated : 2025-02-19ระบำดอกดิน EP.08 แม่ไม่รักหนู
“เอ่อ...เอ่อ...หนู...” เด็กหญิงหล้ามองผู้ใหญ่ทั้งสามคนที่รอฟังคำตอบจากเธอ แม้ทุกคนจะมีสีหน้าและท่าทางใจดี รวมทั้งขนมฝรั่งรสชาติอร่อยที่สุดในโลกนี้ก็ทำให้เธอเผลอกินไปจนเกือบหมด แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรดี ได้แต่ชำเลืองมองเจ้าเปี๊ยกที่ได้กินนมวัวจนอิ่มและนอนหลับปุ๋ยอยู่บนตักของพี่ชายคนนั้นด้วยดวงตาหวาดหวั่น ตอนนี้เธออยากพาเจ้าเปี๊ยกกลับบ้านให้เร็วที่สุด เพราะท้องฟ้าด้านนอกเริ่มจะเป็นสีส้มรำไร ป่านนี้ยายคงรอพร้อมกับเตรียมไม้มะยมก้านยาวไว้แล้ว รสชาติของมันนั้นเธอยังจำได้ไม่ลืม และไม่ขอเจอมันอีกจะดีกว่า “หนู...หนูอยากกลับบ้านแล้วค่ะ ป่านนี้ยายคงรอแล้ว ยายคงจะตีหนูด้วย” น้ำเสียงเจือแรงสะอื้นทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสามคนมองหน้ากันไปมา ปานใจขยับเข้าไปกอดร่างน้อยที่เริ่มจะสั่นสะท้านฮึกฮักเพราะแรงสะอื้นที่ตกค้างอยู่ ลูบหลังลูบไหล่เด็กหญิงตัวน้อยด้วยความสงสาร อะไรหรือใครกันที่ทำให้เด็กหญิงหล้าเดินร้องไห้จนมาหลบอยู่ในซุ้มรั้วไม้หน้าบ้าน บ้านหลังใหญ่สุดในละแวกและไม่ใช่เส้นทางเดินผ่านไปตลาด คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เด็กหญิงจะเดินมาทางนี้ “หล้า บอกป
Last Updated : 2025-02-19ระบำดอกดิน EP.09 ฝังจิตฝังใจ
“อืม...สวยเหมือนแม่ แต่อย่าให้อาภัพเหมือนแม่เลยนะ แม่น่ะสังเวชใจเหลือเกิน ถ้าเป็นไปได้อยากจะขอยายเล็กเอามาอยู่ซะด้วยกันที่นี่เลย ไม่รู้ว่าแกจะยอมหรือเปล่า เฮ้อ!” “ก็ลองดูสิครับแม่ ไม่ลองก็ไม่รู้ ถ้าแกไม่ได้รักหนูหล้าแกก็น่าจะให้เราเอามาเลี้ยงได้ แต่ถ้าแกไม่ยอม จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม อย่างน้อยเราก็ยังได้รู้ว่าแกยังต้องการเด็กคนนี้อยู่” ปณิธานเสนอความคิด เพราะแม่ของเขาเอาแต่ถอนหายใจเสียงดังอย่างอึดอัดหัวใจเต็มแก่ “แกไม่ให้หรอกแม่รู้ แกรักฟ้ารุ่งที่สุด ถึงจะบอกว่าไม่รักหลาน ไม่ต้องการหลาน แต่ลูกของลูกสาวที่แกรักที่สุด แกคงไม่มีวันส่งไปให้ใครหรอก ไม่อย่างงั้นแกคงไม่รับเอามาเลี้ยงตั้งแต่แรก” “งั้นสรุปว่าแกก็รักหนูหล้าอยู่เหมือนกันหรือครับ” “ก็คงอย่างงั้น คนอะไรไม่รู้หัวโบราณ ฝังจิตฝังใจ เฮ้อ...” “หึๆ ใครจะทันสมัยเท่าแม่ของผมล่ะครับ ลูกสะใภ้เป็นฝรั่งยังโอเคเลย” “นั่นน่ะยอมเพราะตารบหรอก” ปณิธานโอบกอดมารดาด้วยความรัก แม่ของเขามีจิตใจที่โอบอ้อมอารีต่อผู้อื่นเสมอ แม้ในระยะแรกที่เขาบอกว่าจะแต่งงานกับแคทเทอรีนแม่จะไม่เห็นด้วย แต
Last Updated : 2025-02-19ระบำดอกดิน EP.10 พี่ชายใจดี
เด็กหญิงหล้ามองพี่ชายใจดีที่ชื่อนักรบตาแป๋ว รอยยิ้มแจ่มใสไร้เดียงสาผุดขึ้นบนใบหน้า ส่งผลให้ปานใจและเด็กชายนักรบหันไปยิ้มให้กันและกันด้วยความสุข แต่ความสุขสำหรับเด็กหญิงหล้านั้นมันแสนสั้นนัก เพราะทันทีที่ถึงบ้าน ลมรำเพยที่ยืนจังก้ารออยู่หน้าบ้านพร้อมก้านมะยมที่รูดใบออกจนหมดซึ่งรวบไว้เต็มกำมือทำให้เด็กหญิงหล้าสั่นสะท้านจนก้าวขาเดินต่อไปไม่ออก แต่เพราะมีปานใจหนุนหลัง เด็กหญิงตัวน้อยจึงต้องเดินต่ออย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะแค่ถึงชานบ้านเสียงอันน่าสะพรึงกลัวก็ดังแผดขึ้นลั่น “อีหล้า! อีดอกดิน! มึงไปไหนมากลับมาซะป่านนี้ อีเวร! กูเกือบต้องไปแจ้งความแล้วไหมมึง อีนี่! เดี๋ยวแม่ตบซะ!” ลมรำเพยเงื้อมือเตรียมจะฟาดแต่เสียงร้องทักก็ทำให้ต้องลดมือลงอย่างขัดใจ “เอ้าๆ ลม พูดจากับหลานให้มันดีๆ หน่อย ทำไมพูดจาแบบนี้ล่ะ” ลมรำเพยเพิ่งหันมาเห็นว่าคนที่มากับหล้าคือคุณครูปานใจ สาวโรงงานวัย 23 ปี อย่างเธอจึงแบะปาก พร้อมกับพนมมือไหว้ด้วยความไม่เต็มใจ ซึ่งปานใจก็รับไหว้ ไม่ได้ถือสากิริยาที่ลมรำเพยทำ ผู้เป็นครูมองตรงไปยังหล้าที่เข้าไปซุกตัวชิดข้างฝา เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวเต็มที่ ซ
Last Updated : 2025-02-19ระบำดอกดิน EP.11 สำออย
หลานสาวที่นั่งชิดข้างฝาและปล่อยน้ำตาพรั่งพรูไม่ขาดสายทำให้ลมรำเพยยิ่งเดือด อารมณ์ค้างคากับคำสั่งห้ามของปานใจ จนกลายเป็นน้ำมันราดรดลงบนกองไฟของเธอ และยิ่งเห็นหล้าร้องไห้ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวก็ยิ่งตอกย้ำว่าคนบ้านโน้นคงจะมองเธอเป็นนางแม่มดที่วันๆ เอาแต่ทารุณกรรมหลานสาว โดยเฉพาะคำคาดโทษนั้นมันหมายความว่านับจากนี้ไปเธอจะแตะต้องตัวมันอีกไม่ได้ “แหม... อีนี่! มีคนถือหางเข้าหน่อยทำเป็นสำออย พูดนิดพูดหน่อยน้ำตาร่วงเผาะๆ แล้วนั่นอะไรน่ะ เอามาดูซิ! อีพวกบ้านคนรวยหัวหมอให้อะไรมาล่ะ เอามาดูซิ! ปล่อยสิ! อีนี่ เดี๋ยวกูตบตาย” ลมรำเพยเงื้อมือ แต่เมื่อนึกถึงคำขู่และท่าทางเอาจริงของคุณครูปานใจ ไอ้ที่คิดจะตบตีเหมือนเคยจึงต้องเปลี่ยนมาเป็นกระชากถุงกระดาษในมือเด็กหญิงแทน “น้าลม อย่าเอาของหล้าไป พี่นักรบให้หล้า” เด็กหญิงตัวน้อยอ้อนวอนเสียงสั่น “แหม...อีดอกดิ
Last Updated : 2025-02-20
Latest chapter
ระบำดอกดิน EP.91 ยังไม่อิ่ม
กลิการ้องครวญครางอย่างลืมอายเมื่อเธอถูกจับให้นอนตะแคงข้าง ท่อนขาข้างหนึ่งถูกยกขึ้นสูงพร้อมกับความแกร่งที่แทรกลงมา ทั้งหนักแน่นและรุนแรงอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ไม่ว่าเธอจะร้องครวญครางแค่ไหนเขาก็ไม่หยุด เขายังคงทำต่อราวกับว่าสื่อได้ถึงหัวใจว่าเธอต้องการอีกและก็ต้องการอีกมากยิ่งขึ้น “ดีเหลือเกินค่ะ คุณขา...” “ดีไหมครับคุณนางเอก” “ดีค่ะ ดีที่สุด อืม...” “ชอบไหมครับ” “ชอบค่ะ ดวงชอบ อืม...ดวงชอบ...” แรงกอดรัดอย่างรุนแรงเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วเขาก็จำไม่ได้ แต่เธอก็ยังสามารถทำได้อีกอย่างไม่มีทีท่าว่าจะถอย และเขาเองก็จะไม่ยอมถอยเช่นกัน “พอก่อนค่ะพอก่อน...” เสียงร้องว่าพอก่อน แต่เมื่อเขาล้มตัวลงนอนและจับเธอพลิกขึ้นด้านบน กลิกาก็ไม่รอช้าที่จะประจำตำแหน่งซึ่ง มันไม่ได้พอตามปากเธอว่าเลยสักนิด สะโพกผายที่กดกระหน่ำลงมาบนแก่นกายที่ยังคงร้อนแรง เธอทั้งบดเบียดและคลึงเคล้นราวกับคนที่เก็บกดมานานแสนนานและไม่มีทีท่าว่าจะอิ่มจะพอตามพูด มีแต่จะยิ่งมากขึ้นและเพิ่มขึ้นอย่างหยุดไม่อยู่ “คุณขา...กรี๊ดดดด...”
ระบำดอกดิน EP.90 ต้องการภรรยา
แขนสองข้างของเธอถูกล็อกไว้กับที่นอนหนานุ่มติดสปริง ในขณะที่ต้นขาเปล่าเปลือยที่เปิดเผยทุกสิ่งทุกอย่างถูกบางสิ่งแทรกกลางอย่างถือวิสาสะ ก่อนที่ริมฝีปากจาบจ้วงร้อนแรงแทรกซึมไปด้วยกลิ่นบุหรี่และแอลกอฮอล์บางเบาจะฉกวาบลงมาอย่างตะกรุมตะกราม กลิกาชะงักเมื่อความรุนแรงและความกักขฬะที่ผู้ชายแปลกหน้ากำลังทำกับเธอมันคือความต้องการอย่างสุดกู่ในเวลานี้ อารมณ์ที่ต้องทนสะกดเก็บเพราะเล้าโลมศิรชัชไม่สำเร็จ เมื่อมาเจอน้ำบ่อหน้าที่เธอแค่มองตาเขาเธอก็รู้ว่ามันคงจะร้อนแรงและอร่อยลิ้นอย่างสุด ยิ่งคิดว่าเขา ‘แปลกหน้า’ ‘ไม่รู้จัก’ อารมณ์แห่งความต้องการและกำลังได้สิ่งแปลกใหม่มาเติมเต็มยิ่งยากที่จะระงับไว้ได้อีก ริมฝีปากร้อนแรงบดขยี้กันและกันอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้ว่าหมอกจะชะงักไปชั่วครู่กับการตอบโต้ของกลิกา เธอไม่เพียงไม่ดิ้นรนผลักไสอย่างที่ควรจะเป็น แต่เธอกลับเป็นฝ่ายรุกเร้าและสร้างความร้อนแรงให้เขาอย่างถึงใจไม่แพ้กัน ฝ่ามือหยาบใหญ่จึงทำหน้าที่อย่างธรรมชาติจัดสรรในทันที อกอวบอิ่มถูกคลึงเคล้นด้วยความหนักหน่วง ความรุนแรงคงเป็นสิ่งที่เธอต้องการในเวลานี้ ยิ่งแรงเขายิ่งได้ยินเสียงครวญครา
ระบำดอกดิน EP.89 ใครกันแน่ที่แย่งผัว
“กรี๊ด...อีติ๊ก้า! กล้าดียังไงมาเรียกกูแบบนี้ อีบ้า! กรี๊ด...” “ภีมค่ะ พี่แชมป์ ติ๊ก้าขอเวลานอกนิดนึงนะคะ” มัตติกายิ้มเพียงนิดเมื่อเห็นภีมพยักหน้างุนงงและเห็นแววตาเปี่ยมไปด้วยความรักจากศิรชัชส่งตรงมาให้ เพราะรู้ว่านั่นคือกำลังใจในสิ่งที่เธอจะทำ “ใครกันแน่ที่หาผัวไม่ได้ ใครกันแน่ที่แย่งผัวคนอื่น แล้วอีบ้า อีหน้าด้านที่มันกล้ามอมยาผู้ชายนี่มันชื่อว่าอะไรนะ อ้อ...ชื่อว่า กลิกา อีกาเอ๋ย อีดวง...เดี๋ยวจะสงเคราะห์โทร. บอกนักข่าวให้รีบมาทำข่าวอีผีเปรตขอส่วนบุญนะคะ เผื่อจะมีใครใจดีแจกยาแก้คันเฉพาะที่ให้น่ะค่ะ เอาสักโหลละกันนะ เผื่อเอาไว้ใช้วันหน้าด้วย เวลาคันมาแล้วหาอะไรเกาไม่ได้จะได้ใช้ยาประทังไปก่อน ดีไหมคะ” บทละครเรื่องใหม่ที่เธอเพิ่งอ่านไปเพียงไม่กี่ตอนถูกนำมาใช้ได้อย่างถูกเวล่ำเวลา มัตติกายิ้มที่มุมปากอย่างเป็นต่อ ถ้าเธอรู้ว่าจะมีเรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้น สาบานได้ว่าเธอจะทำการบ้านจะอ่านต่อจนจบ เพื่อจะได้ใช้แง่มุมของบทประพันธ์มารับมือกับผู้หญิงอย่างกลิกาให้ถึงพริกถึงขิงไม่แพ้กัน “กรี๊ด...อีบ้า! อีติ๊ก้า! กรี๊ด...” ภีมและม
ระบำดอกดิน EP.88 ฤทธิ์ยา
ฝ่ามือที่ลูบไล้อยู่บนร่างกายของเขามันไม่ต่างจากเหล็กร้อนๆ ที่กำลังนาบแนบลงบนเนื้อ เพราะทุกที่ที่เธอสัมผัส ทุกที่ที่เธอพยายามปลุกเร้า มันกำลังสร้างความเจ็บปวดให้เขาอย่างสุดที่จะทานทนได้ ฝ่ามือหนาพยายามอย่างยากยิ่งที่จะผลักไสเธอให้พ้นไปจากร่าง แต่ก็ดูเหมือนว่ายิ่งผลักไสหรือออกแรงให้มากเพียงใดก็ดูราวว่าเรี่ยวแรงนั้นกลับจะดึงดันตวัดเธอเข้าหามากยิ่งขึ้น เขาอยากไปให้พ้นจากที่นี่แต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่รู้ว่ากลิกาจะเตลิดไปถึงไหนหากไม่ได้ในสิ่งที่เธอต้องการ สิ่งที่เขาทำได้คือควรเก็บไม้เก็บมือตัวเองให้พ้นไปจากเรือนร่างนี้ และซุกร่างลงแนบกับพื้นเพื่อป้องกันการสัมผัสแตะต้อง แต่กลิกาไม่เพียงไม่ให้ความร่วมมือ เธอกลับยิ่งพยายามปลุกเร้าเขา “แชมป์ขา...ดวงรักแชมป์นะคะ...แชมป์...ดวงอยากเป็นของแชมป์...อยากให้แชมป์กอด...อยากให้แชมป์จูบ...อยากให้แชมป์...รัก! รักดวงแรงๆ แรงเท่าที่แชมป์ต้องการ นะคะ...ได้โปรด...ได้โปรดรักดวงนะคะแชมป์ขา..” กลิกานาบเรือนร่างเปล่าเปลือยที่เนื้อตัวพร่างพราวไปด้วยหยาดน้ำลงกับแผ่นหลังของเขา ใช้ทรวงอวบอิ่มถูไถไปมาบนแผ่นหลังเพื่อกระตุ้นอารมณ์ แม้จะมีเสื้อผ้าขวางกั้น
ระบำดอกดิน EP.87 มาให้เห็นกับตา
กลิกากรีดร้องและพยายามดิ้นรนให้หลุดออกจากรัศมีของสายน้ำเย็นเฉียบที่ศิรชัชจับเธอนั่งลง ก่อนจะเปิดฝักบัวแรงสุดพร้อมกับฉีดใส่เธอไม่ยั้ง “ดวงอดทนหน่อยนะ มันจะดีขึ้น เราต้องผ่านมันไปให้ได้ เราต้องอดทน” ศิรชัชข่มความตึงเครียดที่มีผลต่อสติยับยั้งชั่งใจของเขาให้ลดน้อยลงทุกที แต่เขาก็ต้องทำ เพราะเขาไม่อยากได้ชื่อว่า ‘กินเพื่อน’ เขาไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกลิกาเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น แม้จะต้องเห็นเธอทุรนทุรายอยู่ท่ามกลางสายน้ำที่เขาฉีดเข้าใส่ก็ตาม ก่อนจะเลี่ยงมาที่ตู้เย็นและเปิดขวดน้ำที่มีอยู่สองขวดกรอกลงคอจนหมด เพราะเขาต้องเร่งให้ปวดปัสสาวะเพื่อเอาสารกระตุ้นพวกนั้นออกมาให้หมด ไม่เช่นนั้นจะเป็นเขาเสียเองที่ทนไม่ได้ แต่ก็ดูว่าสิ่งที่ทำไปมันจะไร้ประโยชน์ ความต้องการที่ถูกจุดขึ้นอย่างเต็มที่ไม่มีทีท่าว่าจะหมดลงไปเลย เพราะเรือนร่างเปล่าเปลือยของกลิกาพร้อมดวงตาท้าทายและฝ่ามือที่ลูบไล้ไปทั้งร่าง มันกำลังกระตุ้นความต้องการของเขาจนแทบจะลุกเป็นไฟอยู่แล้ว.. ห้องพักรายวันยี่สิบสี่ชั่วโมงที่ตั้งอยู่ริมทางเพื่อรอคอยลูกค้าขาจร ขาประจำ หรือลูกค้าท
ระบำดอกดิน EP.86 ไฟหึง
“แชมป์! ดวง! ทำอะไรกัน นี่มันไม่ใช่สถานที่...” เสียงผู้กำกับแจ๊คร้องลั่นเมื่อเห็นว่านักข่าวกำลังพุ่งเป้ามาทางนี้ แต่เมื่อเห็นกิริยาที่ศิรชัชโอบประคองกลิกา คำพูดต่อว่าจึงต้องหยุดไป “พี่แจ๊ค! มาช่วยผมเร็ว ดวงเขาเมาน่ะครับ” “อ้าว! พี่ก็นึกว่า...แต่เมาอะไรล่ะเนี่ย เห็นดื่มไปแก้วเดียวเท่านั้น” แจ๊คขมวดคิ้วครุ่นคิดเพราะอาการของกลิกาไม่น่าจะใช่คนที่เพิ่งรับเอาแอลกอฮอล์เข้าไปเพียงน้อยนิด รวมทั้งรอยยิ้มเล็กๆ ที่ผุดวาบคลุกเคล้าอยู่กับแผงอกของศิรชัชก็ทำให้เขายิ่งรู้สึกว่าการเมาครั้งนี้คงไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน “มานี่แชมป์ พี่พาไปเองดีกว่า แชมป์อยู่ที่นี่แหละ” เขาคงต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม ดีกว่าปล่อยให้มันลุกลามและโหมกระหน่ำมอดไหม้ตามใจคนที่ปรารถนา และแม้เขาอาจจะคิดผิด แต่ก็คงดีกว่าที่คิดถูกแล้วยังปล่อยให้ไฟลุกโชนอย่างไม่คิดจะเข้าไปช่วยดับ ทั้งที่สามารถทำได้ “ผมพาไปเองดีกว่าครับ พี่แจ๊คอยู่ที่นี่ตอบคำถามนักข่าวให้ผมดีกว่า ให้ดวงเขานอนพักสักครู่ก็คงจะดีขึ้น” ศิรชัชตวัดร่างอวบอิ่มของกลิกาขึ้นแนบอก ก่อนจะพาเดินลงบันไดไปยังห้องพักรับรองด้านหลังโด
ระบำดอกดิน EP.85 พิษรักแรงหึง
“อย่างนั้นข่าวที่ว่าคุณแชมป์กำลังซุ่มปลูกต้นรักกับน้องสาวพระเอกนี่เป็นความจริงหรือเปล่าคะ” คำถามทะลุกลางปล้องไม่ไว้หน้านางเอกสาวที่พยายามสร้างกระแสเมื่อครู่สร้างรอยยิ้มกรุ้มกริ่มบนใบหน้าพระเอกของเรื่อง รอยยิ้มปรากฏราวกับว่านี่คือสิ่งที่รอคอย แต่ก่อนที่เขาจะตอบ “แหม ถามแบบนี้ไม่เกรงใจคุณภีมเลยนะคะ ดวงว่าคำถามนี้ไว้รอถามคุณภีมเขาดีกว่า คู่ขวัญคู่ใหม่ด้วยละ งั้นดวงกับแชมป์ขอตัวไปพบพี่จ๋าก่อนนะคะ เดี๋ยวมาสนุกกันใหม่ ตามสบายเลยนะคะทุกคน” ศิรชัชถูกกลิกาลากไปอย่างไม่เต็มใจ แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ ดวงตาคมเข้มยังคงจับจ้องที่ใบหน้าจิ้มลิ้มของนักข่าวสาวร่างกะทัดรัด และสัญญาณมือที่เธอทำท่าว่าจะโทร. หาก็ทำให้เขาอมยิ้มพร้อมพยักหน้าว่าเข้าใจ บรรยากาศงานปิดกล้องละครพร้อมทั้งเลี้ยงขอบคุณนักข่าวสายบันเทิงที่ช่วยทำข่าวและโพรโมตละครเรื่องใหม่เป็นไปด้วยความสนุกสนาน ผู้จัด ผู้กำกับ ทีมงาน ดารานักแสดง และนักข่าวหลายสำนักต่างกินเต้นดื่มกันเต็มที่ ปาร์ตี้สนุกอันสุดเหวี่ยงคงมีเพียงเขาคนเดียวที่อารมณ์เสียอย่างสุดๆ ทั้งจากเรื่องที่กลิกาให้สัมภาษณ์ และจากภาพที่เห็นอยู่ด
ระบำดอกดิน EP.84 พระเอกนางเอกคู่ขวัญ
“ติ๊ก้านี่เขาดังจริงๆ นะครับ พี่จ๋านี่ตาถึงมากเลยนะครับที่ดันน้องดังจนได้” “ดันบ้าอะไรล่ะแจ๊ค นี่ถ้าไม่เกรงใจนังจุ้งตั้งแต่แรก พี่ก็ไม่กล้ารับหรอก เด็กใหม่ไม่ค่อยอยากเสี่ยง แรกๆ ก็เหลวไม่ใช่เหรอ พี่ว่าแจ๊คนั่นแหละเก่งที่เคี่ยวเด็กมันได้ถึงขนาดนี้” จ๋า สาวใหญ่ผู้จัดละครชื่อดังพูดกับผู้กำกับแจ๊ค ขณะมองดูมัตติกาที่อยู่ในวงล้อมของนักข่าวสายบันเทิง และท่าทางตอบคำถามได้น่ารักน่าเอ็นดูนั้นก็ทำให้อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างปลาบปลื้มออกมา “ผมไม่ได้ทำอะไรเลยครับพี่ ตั้งแต่วันที่เกิดปัญหาเรื่องข่าวที่พี่ให้ผมพักกอง กลับมาอีกทีน้องติ๊ก้าก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยครับ จากนางสาวร้อยเทค กลายเป็นว่าแทบจะไม่ต้องเทคเลยนะครับ ดวงเสียอีกที่เทคบ่อยจนน่าแปลกใจ สงสัยได้กำลังใจดี” “กำลังใจ อ้อ นายภีมน่ะเหรอ” “ครับ เอ...แล้วทำไมป่านนี้ถึงยังไม่มา อ้าวโน่น! มาพอดีเลย” ภีมที่หอบกระเช้าดอกมะลิแสนจะน่ารักมามอบให้มัตติกายิ่งทำให้นักข่าวสนใจมากยิ่งขึ้น และเมื่อทั้งคู่ยืนอยู่ด้วยกันก็ไม่ต้องบอกเลยว่างานนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองคู่อย่างแน่นอน คู่หนึ่งนั้นก็คือ ‘ศิรชั
ระบำดอกดิน EP.83 เลี้ยงปิดกอง
“ตกลงครับ ผมจะให้เวลาพี่แองจี้ แต่หลังจากผมกลับจากเกาหลีผมจะประกาศแต่งงานกับเธอทันที และระหว่างนี้หากมีนักข่าวมาสัมภาษณ์ผม ผมขออนุญาตที่จะบอกว่า เราทั้งคู่กำลังอยู่ในระหว่างศึกษาดูใจกันอยู่นะครับ” ศิรชัชยังไม่วายจะต่อรอง เพราะขอให้มีคนถามเท่านั้นเขาก็จะบอกทั้งหมดและนั่นจะเท่ากับว่าเป็นการตีตราจองมัตติกาและล้อมกรอบเธอจากผู้ชายที่อยากเด็ดดอกไม้ของเขาทุกคน “เฮ้อ! มันก็แค่นี้แหละ ทำไมพูดยากนัก” จุ้งที่เดินกลับมาจากระเบียงด้านนอก เอ่ยพลางส่ายหน้าอ่อนอกอ่อนใจ “นังจุ้ง แกจะพาคุณแชมป์ไปงานตอนกี่ทุ่ม ฉันจะได้โทร. บอกติ๊ก้าให้ไปรอที่นั่นเลย” แองจี้กรอกตาไปมากับความดื้อรั้นของศิรชัช แต่ก็ยอมเปลี่ยนเรื่องพูดเพื่อให้บรรยากาศดีขึ้นกว่านี้ “อ้าว! แล้วแกจะไปไหน” “จะไปเยี่ยมนังพิซซี่มันสักหน่อย จะไปดูด้วยว่าตอนนี้นังดวงตกมันมีแผนการอะไรบ้าง” “เรียกเขาซะเสียยี่ห้อเลยนะครับ” ศิรชัชยิ้มแกนๆ อยากจะแสดงความคิดเห็นให้มากกว่านี้ แต่เป็นเพราะเรื่องที่เขาทำก็ยังร้อนกรุ่นอยู่ หากจะออกแรงปกป้องกลิกาอีกมีหวังว่าสิ่งที่เขาพยายามดื้อแพ่งคงสูญเปล่าอย่างแน่น
