เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 863
บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 864
หลีเสี่ยวเถียน : อันอัน ฉันโกรธมากเลย! เฮ่อจุ่นจือพาคู่หมั้นมาเยาะเย้ยฉันต่อหน้า! ไอ้สารเลวนี่! ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกตลอดชีวิต!หลีเสี่ยวเถียน : ฉันคงโมโหจนเบลอไปหมดแล้ว! ฉันวิ่งออกมาจากห้องจัดเลี้ยงได้ยังไงเนี่ย?! ฉันยังกะจะไปป่วนฟู่สือถิงกับถังเชี่ยนอยู่เลย... ไม่ได้ ฉันไปไม่ได้! ฉันต้องรออยู่ข้างนอกโรงแรม!หลีเสี่ยวเถียน : จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว แต่เจ้าบ่าวเจ้าสาวยังไม่มา... ไม่รู้ว่ารถติดหรือว่าทั้งคู่จะไม่มาแล้ว! ฉันยืนจนขาจะเป๋แล้วเนี่ย! ไม่ไหวแล้ว ฉันต้องหาที่นั่งพักก่อน!หลีเสี่ยวเถียน : อันอัน ตอนนี้เธอทำอะไรอยู่? ฉันส่งข้อความไปตั้งเยอะ เธอไม่อ่านเลย ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้แอบร้องไห้อยู่หรอก แต่กำลังยุ่งอยู่แน่ ๆ!ไมค์ : การผ่าตัดครั้งนี้ทำไมใช้เวลานานจัง? ฉันมารอเธอที่โรงพยาบาลแล้วนะหลังจากที่ฉินอันอันอ่านข้อความจากไมค์ เธอก็รีบเดินออกมาจากห้องน้ำทันทีและแน่นอน ไมค์กำลังนั่งเล่นเกมอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวในทางเดินฉินอันอันรีบเดินเข้าไปตบบ่าเขา “นายรอนานแล้วใช่ไหม? ถ้านายไม่มา ฉันก็จะโทรหานายเหมือนกัน... ฉันลืมตาไม่ขึ้นแล้ว”ไมค์รีบออกจากเกมแล้วลุกขึ้นยืน “การผ่าตัดเป็นไปด้ว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 865
หลีเสี่ยวเถียน : อันอัน ฉันไม่ได้โทษฟู่สือถิงนะ เรื่องของฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย แถมครั้งนี้ถ้าถังเชี่ยนไม่ช่วยเขา เขาก็คงไม่สามารถเอาชิปต่อรองของเขากลับมาได้ง่าย ๆ แบบนี้หรอก ฉันรู้จักแยกแยะฉินอันอัน : บางครั้งการแยกแยะออกมากเกินไป ก็ทำให้ตัวเองต้องเจ็บปวดนะหลีเสี่ยวเถียน : เธอรู้ไหมทำไมฉันถึงมองข้ามเรื่องนี้ได้? ไม่ใช่ว่าฉันใจกว้างอะไรขนาดนั้นหรอก แต่เป็นเพราะตอนนี้ถังเชี่ยนเสียโฉมไปแล้ว ใบหน้าของเธอไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก เธอต้องใช้ชีวิตอยู่กับใบหน้าที่น่ากลัวแบบนั้นไปตลอดชีวิต ถ้าฉันกลายเป็นแบบเธอ ฉันคงอยู่ต่อไปไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว ช่วงเวลานี้ของเธอ คงไม่ต่างจากช่วงเวลาที่ฉันเคยเจอหรอกฉินอันอัน : นี่แหละที่เขาเรียกว่า ทำชั่วได้ชั่วหลีเสี่ยวเถียน : อืม! เมื่อกี้เซิ่งเป่ยส่งข้อความมาบอกให้ฉันไปร่วมงานแต่งงานของเฮ่อจุ่นจือให้ได้ เธอว่าเขาหมายความว่ายังไงนะ?ฉินอันอัน : เธออยากไปไหม? ถ้าเธออยากไปก็ไป ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป อย่าให้เขาส่งผลกระทบต่อเราหลีเสี่ยวเถียน : ฉันอยากไปนะ แต่ว่าวันนี้ฉันโกรธมาก เลยไม่อยากไปแล้วฉินอันอัน : งั้นเธอก็ยังไม่ต้องตัดสินใจ ร
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 866
ทันใดนั้นเซิ่งเป่ยก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น“สือถิง นายพักผ่อนให้สบายนะ!” เซิ่งเป่ยหยิบแก้วเปล่ามาหนึ่งใบรินเหล้าให้เขา “ช่วงนี้นายแบกรับอะไรไว้เยอะเกินไปแล้ว”ฟู่สือถิงรับแก้วเหล้ามา เสียงแหบพร่า “ฉันไม่ได้แบกรับอะไรไว้เลย”ส่วนใหญ่เป็นเพราะให้ฉินอันอันและลูกต้องรับความไม่เป็นธรรม“ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ตอนนี้เธออาจจะยังไม่หายโกรธ การที่นายรีบไปหาเธอแบบนี้ จะมีแต่โดนทำร้ายจิตใจเปล่า ๆ” เซิ่งเป่ยไม่อยากเห็นเขาต้องเจอกับเรื่องแบบนั้น “งานแต่งงานของจุ่นจือวันที่หนึ่งเดือนเมษายน เขาเชิญเธอ เธอคงจะมา นี่เป็นโอกาสที่ดี”ฟู่สือถิงไม่ได้ตอบอะไรเขาไม่แน่ใจว่าตัวเองจะรอได้นานขนาดนั้นหรือเปล่าเวลาเดือนกว่า ๆ ไม่นานไม่สั้น พอที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรหลาย ๆ อย่างได้“เสี่ยวหานกับรุ่ยลาใกล้จะเปิดเทอมแล้วใช่ไหม เธอคงจะกลับประเทศในเร็ว ๆ นี้” เซิ่งเป่ยเห็นเขาเศร้าสร้อย จึงพยายามคิดหาวิธีช่วยถ้าฉินอันอันกลับประเทศเร็ว ๆ นี้ แสดงว่ายังมีหวังถ้าเธอยังไม่ยอมกลับ ก็คงจะลำบากหน่อย“เธอรับเคสผ่าตัดที่ประเทศบี” ฟู่สือถิงนึกถึงแฟ้มเอกสารที่เห็นในห้องเธอ “คนไข้คนนั้นป่วยเป็นโรคเดียวกับอิ๋นอิ๋
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 867
ดังนั้นฉินอันอันจึงไม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ เธอจึงต้องให้ไมค์และลูกสองคนกลับประเทศไปก่อนครอบครัวของอวิ๋นโม่ไม่ค่อยพอใจกับอาการหลังผ่าตัดของอวิ๋นโม่ แต่โชคดีที่พวกเขาไม่ได้มาหาเรื่องฉินอันอันก่อนการผ่าตัด ทั้งสองฝ่ายได้ลงนามในข้อตกลง ฉินอันอันจะช่วยรักษาอวิ๋นโม่ แต่ไม่สามารถรับประกันได้ว่าการผ่าตัดจะประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์ตอนเที่ยงของวันที่สามหลังการผ่าตัด โทรศัพท์มือถือของฉินอันอันดังขึ้นหลังจากได้ยินเสียงเรียกเข้า เธอรีบเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูกอย่างรวดเร็ว จากนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมารับสาย“คุณหมอฉิน อวิ๋นโม่ฟื้นแล้ว ครั้งนี้เขาได้ยินเราพูด และมีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว” ผู้ที่พูดคือพ่อของอวิ๋นโม่ฉินอันอันถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที “ฉันจะไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ค่ะ”หลังจากวางสาย เธอก็ส่งลูกต่อให้ป้าจางดูแลหลังจากขับรถไปถึงโรงพยาบาล เธอรีบเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยอย่างรวดเร็ว“คุณหมอฉิน เขาหลับไปอีกแล้ว” พ่อของอวิ๋นโม่ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ “ตอนนี้เขาอ่อนแอมากเพราะเพิ่งผ่าตัดเสร็จหรือเปล่า? เขาจะไม่เป็นแบบนี้ตลอดไปใช่ไหม? ถ้าเขาหลับตลอดเวลาแบบนี้ สู้ไม่ผ่าตัดตั้งแต่แรก
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 868
ถ้าเขารักอวิ๋นโม่จริง คงไม่ใช้คำว่า 'โง่' มาพูดถึงอวิ๋นโม่หรอกฟู่สือถิงถิงไม่เคยพูดว่าอิ๋นอิ๋นโง่ ถ้ามีใครพูดว่าอิ๋นอิ๋นโง่ เขาก็จะโกรธมากนี่คือความแตกต่างระหว่างรักกับไม่รัก“ประเทศเอมีคำพูดที่ว่า ข้างเตียงคนป่วยนานวันเข้า แม้ลูกกตัญญูก็ท้อใจ ฉันคิดว่าครอบครัวของอวิ๋นโม่น่าจะรักเขานะ ไม่งั้นคงไม่หาวิธีต่าง ๆ ทั้งใช้เงินและใช้แรงเพื่อรักษาเขาหรอก” ฉินอันอันดื่มน้ำแล้วปรับอารมณ์“ก็จริงนะ แต่ไม่ว่ายังไง ครอบครัวของเขาก็ไม่ควรมาลงที่คุณ”“เป็นเพราะก่อนผ่าตัดฉันไม่ได้คุยกับพวกเขาให้เข้าใจ พวกเขาคิดว่าฉันสามารถทำให้อวิ๋นโม่กลับมาเป็นปกติได้” ฉินอันอันก้มมองหยุนโม่ที่อยู่บนเตียง “อาจจะเป็นคำพูดบางคำของฉันที่ทำให้พวกเขาเข้าใจผิดแบบนั้น”“พวกเขาเพ้อฝันเกินไป การที่อาการของอวิ๋นโม่ดีขึ้นบ้างก็ถือว่าเป็นผลลัพธ์ที่ดีแล้ว” พยาบาลปลอบใจ “คุณหมอฉิน ไม่ต้องไปถือสาพวกเขาหรอกค่ะ แล้วก็อย่าลืมเก็บค่าผ่าตัดที่พวกเขาต้องจ่ายด้วยนะคะ”ฉินอันอันเก็บแค่เงินมัดจำที่พวกเขาจ่ายไว้ตอนแรก ส่วนที่เหลือตกลงกันว่าจะจ่ายหลังผ่าตัดเสร็จแต่พอเห็นท่าทีของครอบครัวอวิ๋นโม่ ฉินอันอันก็ไม่คิดจะเก็บเงินส่วนที่เหล
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 869
“อวิ๋นโม่! ลูกชายที่รักของพ่อ!” พ่อของอวิ๋นโม่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว และผลักฉินอันอันออกไป ฉินอันอันไม่รู้สึกถึงความเคารพจากชายคนนี้เลยเขาดูเหมือนจะผลักเธอออกจากห้องผู้ป่วยเธอจ้องมองใบหน้าด้านข้างของเขา อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ถูกความมีเหตุผลหยุดเอาไว้แม้ว่าเธอจะรู้สึกเสียใจแทนอวิ๋นโม่ แต่เธอกับอวิ๋นโม่ก็ไม่มีความเกี่ยวข้องกัน เมื่อเธอผ่าตัดให้อวิ๋นโม่เสร็จแล้ว และถ้าครอบครัวอวิ๋นพอใจกับการผ่าตัด งานของเธอก็ถือว่าเสร็จสิ้น“คุณหมอฉิน เมื่อสักครู่ผมกล่าวโทษคุณผิดไปแล้ว!” หลังจากที่พ่อของอวิ๋นโม่พูดกับอวิ๋นโม่แล้วได้รับการตอบสนอง เขาก็หันกลับมาพูดกับฉินอันอันด้วยความตื่นเต้น “อวิ๋นโม่สามารถเข้าใจที่ผมเรียกเขาได้ นี่เป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่! คุณหมอฉิน ส่วนเงินที่เหลือ ผมจะโอนเข้าบัญชีของคุณภายในสามวัน ส่วนเรื่องหลังจากนี้... ถ้าอวิ๋นโม่ไม่มีโรคแทรกซ้อนอื่น ๆ เราจะไม่รบกวนคุณอีก”ฉินอันอันอึ้งไปครู่หนึ่งความหมายของเขาคือ ให้เธอรับเงินแล้วไป จากนี้ไปทุกเรื่องของอวิ๋นโม่จะไม่เกี่ยวข้องกับเธออีกต่อไป และไม่ให้ไปรบกวนพวกเขาอีก?แต่เธออยากรู้เกี่ยวกับการฟื้นตัวของอวิ๋นโม่ในภายห
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 870
เธอพูดสิ่งเหล่านี้ออกมาเหมือนเป็นเรื่องตลกแต่เมื่อป้าจางได้ยิน สีหน้าของเธอก็ดูไม่เป็นธรรมชาติป้าจางอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับด้วยรอยยิ้มแข็ง ๆ ว่า “บางทีคุณอาจจะไม่ได้แค่คิดถึงอิ๋นอิ๋น แต่คิดถึงคุณผู้ชายด้วยแล้วล่ะ ตอนนี้ งานที่นี่ก็เสร็จแล้ว เราจะกลับประเทศกันได้แล้วใช่ไหมคะ?”แต่ฉินอันอันไม่อยากกลับประเทศเร็วขนาดนั้นหลังจากเสี่ยวหานและรุ่ยลาไปโรงเรียนแล้ว เธอไม่ต้องกังวลอะไรมากนัก อีกอย่าง ช่วงนี้เธอยุ่งอยู่กับการผ่าตัด ใช้พลังงานไปเยอะมาก เหนื่อยล้าอย่างมากเธออยากพักผ่อนให้เต็มที่ก่อน ค่อยคิดเรื่องกลับประเทศไม่งั้น ตอนนี้รีบร้อนกลับไป ก็ได้แค่อยู่บ้านเฉย ๆ เท่านั้น“ถ้าคุณรู้สึกเหนื่อยเกินไป ก็พักผ่อนให้เต็มที่ก่อนได้เลยค่ะ ฉันไม่รีบร้อนกลับประเทศหรอก” ป้าจางเป็นคนช่างสังเกต “ฉันแค่คิดถึงเสี่ยวหานกับรุ่ยลานิดหน่อย ไม่ได้เห็นพวกเขาแค่วันเดียว ใจก็รู้สึกว่างเปล่า”“อืม ฉันก็คิดถึงพวกเขามากเหมือนกันค่ะ แต่วันนี้ฉันเหนื่อยมากจริง ๆ คงต้องพักสักสองวันก่อน แล้วค่อยกลับประเทศ!” ฉินอันอันยอมอ่อนข้อเธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงฟู่สือถิงด้วยการไม่กลับประเทศได้ตลอดไป“ได้ค่ะ อันอั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 871
ห้องเรียนสำหรับเด็กอัจฉริยะของมหาวิทยาลัยปักกิ่งที่เสี่ยวหานเรียนอยู่นั้นไม่ใช่โรงเรียนประถมธรรมดา ๆ ทั่วไป แม้ว่าฉินอันอันจะมีเงินมากแค่ไหนก็ไม่สามารถส่งรุ่ยลาเข้าไปเรียนได้และรุ่ยลาก็ไม่อยากเข้าห้องเรียนสำหรับเด็กอัจฉริยะด้วยรุ่ยลาไม่เข้าใจและไม่สนใจสิ่งที่เสี่ยวหานเรียนเลยไมค์พารุ่ยลาออกมาจากบ้าน เมื่อเห็นรถของฟู่สือถิง ทั้งสองก็ถึงกับหยุดชะงักคนขับรถของตระกูลฟู่เปิดท้ายรถแล้วนำกระเป๋าเดินทางของป้าจางออกมาไมค์จูงมือรุ่ยลาเดินเข้าไปดูสถานการณ์อย่างรวดเร็ว“นี่คือกระเป๋าเดินทางของป้าจาง เธอไม่ได้ทำงานที่บ้านตระกูลฟู่แล้ว เจ้านายเลยให้ผมเอาของมาส่งครับ” คนขับรถกล่าว“เจ้านายของคุณให้คุณใช้รถโรลส์-รอยซ์มาส่งของเลยเหรอ” ไมค์คิดว่าฟู่สือถิงอาจจะอยู่ในรถคนขับรถอึดอัดใจอยู่สองสามวินาทีแล้วจึงอธิบายว่า “เจ้านายผมอยู่ในรถ เขาบอกให้ผมพาเขาออกมาทานอาหารเช้าด้วย”ไมค์หัวเราะเยาะแล้วปล่อยมือจากรุ่ยลา เดินไปที่ประตูรถด้านหลังแล้วเคาะ'ฟืด' ทันใดนั้นหน้าต่างรถก็เลื่อนลงอย่างรวดเร็วใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาของฟู่สือถิงปรากฏต่อสายตาของไมค์ไมค์ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วพูดจาเหน็บแนมว่า “ตอนนี้เพ
บทล่าสุด
