แชร์

บทที่ 850

หลีเสี่ยวเถียนรู้สึกว่าตัวเองโหดร้ายมาก

เห็นอยู่แล้วว่าเรื่องนี้รอให้ฉินอันอันหายป่วยแล้วค่อยพูดก็ได้

แต่ว่าหลีเสี่ยวเถียนทนเห็นพวกเด็ก ๆ ถูกปิดบังไว้จากเรื่องนี้ไม่ไหว

“คุณป้าเสี่ยวเถียน! พี่ชายบอกหนูตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ” เมื่อรุ่ยลาพูด ดวงตาของเธอก็เริ่มแดง “หนูจะไม่เชื่อพ่ออีกแล้ว เขาเป็นคนเลว!”

หลีเสี่ยวเถียนอุ้มรุ่ยลาขึ้นมาแล้วพูดปลอบว่า “รุ่ยลา หนูอย่าร้องไห้เลยนะ ไม่มีคุณพ่อ หนูยังมีคุณแม่และพี่ชายแล้วยังมีป้าด้วย พวกเราจะรักหนูตลอดไป”

“หนูโกรธที่คุณพ่อหลอกหนูค่ะ” รุ่ยลายื่นมือออกมาขยี้ตา “หนูยังโกรธที่เขาทำให้คุณแม่ไม่มีความสุขด้วย แม่โกรธจนไม่สบาย หนูจะร้องไห้ไม่ได้…ถ้าหนูร้องแม่จะยิ่งเสียใจ”

ถึงปากของรุ่ยลาจะพูดแบบนี้ แต่น้ำตาก็ร่วงพราวลงมา

“ฮือ ๆ…หนูจะพยายามร้องไห้เบา ๆ…”

หลีเสี่ยวเถียนเจ็บปวดใจอย่างมาก “ที่รัก พวกเราร้องไห้อีกเดี๋ยวแล้วก็ไม่ต้องร้องแล้ว ไม่จำเป็นต้องร้องให้ให้คนสารเลวหรอก ตอนนี้เขากลับประเทศไป ไม่รู้ว่ากำลังมีความสุขขนาดไหน!”

รุ่ยลารู้สึกว่าตนเองถูกหักหลัง ปากเล็ก ๆ บ่นพึมพำ “เห็นอยู่ว่าเขาดีกับหนูมาก พวกเราออกไปเที่ยว เขากลัวหนูจะเหนื่อยเลยอุ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
พี่ชอบขอ น้องชอบเบิ้ล
เฮ้อ!เมื่อไหร่ฉินอันอันและลูกๆของพวกเธอจะได้มีความสุขกับชีวิตครอบครัวคะ เด็กๆเกิดมาแทบจะไม่ได้ใช้ชีวิตครอบครัวดีๆกับคนที่เป็นพ่อเลย สามีภรรยากันไม่ว่าจะมีปัญหาจะสุขจะทุกข์ก็ต้องปรึกษาหารือกันช่วยกันแก้ไขหาทางออก บางครั้งวิธีแก้ปัญหาในความคิดของตัวเองก็คือการทำร้ายครอบครัวตัวเองและคนที่เรารัก
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status