เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 47
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 48
หลังจากที่ฉินอันอันคิดอย่างรอบคอบ เธอก็หายใจเร็วขึ้นฟู่ซื่อถิงมั่นใจแล้วหรือเปล่าว่าชอบเธอ?ทำไมเขาถึงได้ยอมทำในสิ่งที่ตัวเองมองว่าไร้สาระ?จู่ ๆ เธอก็ตกใจกลัว!มือของเธอสัมผัสท้องของตัวเองโดยไม่รู้ตัวตอนนี้ลูก ๆ ของเธอก็อายุได้ 3 เดือนกว่าแล้ว เนื่องจากเธอควบคุมอาหารมาโดยตลอดเธอจึงผอมและดูไม่เหมือนคนท้องเลยสักเดือนที่ห้าหรือเดือนที่หก ฉันก็อาจยังสามารถปกปิดท้องได้โดยการควบคุมอาหารและสวมเสื้อผ้าโคร่ง ๆ ได้แต่แล้วเดือนที่เจ็ด แปด หรือเก้าล่ะ?ไม่ว่าคนท้องจะผอมแค่ไหน ในไตรมาสที่สาม ท้องก็จะออกแน่นอนหากถึงตอนนั้นเธอยังอยู่กับฟู่ซื่อถิง ความลับของเธอจะถูกเปิดโปงอย่างแน่นอนเธอเดินออกไปที่ถนนด้วยความสับสนเธอถือเสื้อคลุมไว้ในมือเหลือไว้เพียงเสื้อยืดบาง ๆ เท่านั้น ลมเย็นพัดโชยมา แต่เธอไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิดเธอมีความรู้สึกที่ซับซ้อนมากเรื่องของฟู่ซื่อถิงเหมือนคำตอบที่เธอให้เมื่อคืนนี้เธอไม่กล้าพูดว่าเธอชอบเขา เพราะเขาทั้งเผด็จการและน่าเกรงขามมากจนเธอเกลียดเขาแต่เธอก็ไม่กล้าบอกว่าไม่ชอบเขา เพราะลึก ๆ แล้วเธอก็ชอบเขาไม่มากก็น้อย!เพียงแต่ว่าเธอเขินอายเกินกว่าที่จะยอมรับ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 49
“หัวหน้า วันนี้คุณไม่ได้ใช้รถเข็นเลย ขาของคุณเจ็บหรือเปล่า?” โจวจื่ออี้ถามด้วยความห่วงใยเขารู้ว่าวันนี้เจ้านายของเขาไม่ได้ใช้รถเข็นเพื่ออำนวยความสะดวกในการเดทกับฉินอันอันมิฉะนั้น การออกเดทกับฉินอันอันบนรถเข็นจะต้องเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายสำหรับฉินอันอันแน่นอนช่างเป็นเจ้านายที่ละเอียดอ่อนจริง ๆ น่าเสียดายที่ฉินอันอันไม่รู้จักดูแลเขาฟู่ซื่อถิงสะบัดแขนของโจวจื่ออี้และเซิ่งเป่ยออกไปด้วยสีหน้าเย็นชา เขาตอบนิ่ง ๆ ว่า "ฉันไม่เป็นไร"“ซื่อถิง ไปดื่มกันเถอะ!” เซิงเป่ยจับแขนของเขาอีกครั้ง “ถังเฉียวเซินยังอยู่ที่นี่ ผมจะไปชวนเขาออกไปดื่มด้วยกัน”เมื่อเห็นสีหน้าที่เศร้าหมองของฟู่ซื่อถิง เซิ่งเป่ยก็กังวลเล็กน้อยถังเฉียวเซินเป็นพี่ชายของถังเฉียนหลังจากที่ถังเฉียนทำให้ฟู่ซื่อถิงโกรธ เซิ่งเป่ยก็ได้โทรหาถังเฉียวเซินทรัพย์สินของตระกูลถังอยู่ในหรงเฉิงและถังเฉียวเซินก็เป็นทายาทของตระกูลถัง ดังนั้นถังเฉียวเซินจึงมักจะอยู่ที่หรงเฉิงหลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง ฟู่ซื่อถิงก็ตอบว่า "ฉันไม่ไป"เขาเดินตรงไปยังลิฟต์ ถึงจะไม่เร็วนักแต่ค่อนข้างมั่นคงแม้ว่าเขาจะผิดหวังกับความรัก แต่ขาของเขาก็ดูเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 50
เหงื่อเย็นเริ่มไหลลงบนหลังของเธอเธอปิดสมุดบันทึกกะทันหันราวกับว่ามันเป็นปฏิกิริยาตอบรับจากจิตใต้สำนึก!ถ้าเธอไม่ได้เขียนบันทึกอยู่ เธอคงไม่เป็นแบบนี้แน่นอนตอนนี้จิตใจของเธอสับสนเกินไป เธอจึงเปิดเอกสารขึ้นใหม่ละลงมือเขียนบันทึกนี้เป็นแผนการหย่าร้างภายในสามเดือนเธอหวังที่จะหย่ากับฟู่ซื่อถิงก่อนที่เด็กในท้องจะอายุได้เจ็ดเดือนด้วยวิธีนี้เธอจึงสามารถอยู่รอดได้ในไตรมาสที่สามของการตั้งครรภ์และจะได้ต้อนรับการมาถึงของทารกทั้งสองอย่างปลอดภัยหากการหย่าร้างไม่สามารถดำเนินไปได้อย่างราบรื่น เธอก็จะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องใช้กลยุทธ์ที่สามสิบหกการหายตัวไปเฉย ๆนี่เป็นสถานการณ์ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดบ้านของเธออยู่ในประเทศเอ เธอต้องการอาศัยและทำงานในประเทศเอ และเธอยังหวังว่าลูก ๆ ของเธอจะเกิดและเติบโตที่นี่พฤติกรรมหวาดระแวงของเธอเมื่อสักครู่นี้กระตุ้นความไม่พอใจของฟู่ซื่อถิง‘เธอคิดว่าฉันจะสนใจกระดาษของเธอเหรอ?’‘หรือเธอไม่ได้เขียนวิทยานิพนธ์ แต่กำลังทำอย่างอื่นอยู่?’เมื่อเห็นใบหน้าเย็นชาของเขา เธอก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ประตูทันที“คุณไม่ชอบหนังสือที่ฉันให้คุณขนาดนั้นเลยเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 51
ปากของฉินอันอันถูกแววตาที่ร้อนผ่าวและเคร่งขรึมของเขาจ้องเขม็งจนเธอรู้สึกปากแห้งไปหมด“คุณหมายถึงเรื่องที่ฉันออกไปก่อนจบโชว์เหรอ?” เธอคิดครู่หนึ่งแล้วจึงอธิบายให้เขาฟัง “ตอนนั้นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยฉันส่งข้อความมาว่าหลังจากแสดงเสร็จเธออยากจะมาถ่ายรูปกับคุณ ฉันคิดว่าคุณจะต้องไม่ยอมถ่ายรูปกับคนแปลกหน้าแน่ ๆ และฉันก็ไม่อยากจะอธิบายกับเพื่อนด้วยว่าทำไมฉันถึงมาอยู่กับคุณได้”“ทำไม?” สองคำที่เอ่ยออกมาปนความกระด้างและเยือกเย็น“ถ้าให้อธิบายสั้น ๆ มันก็ไม่ชัดเจนหรอก…อีกอย่าง ความต่างของพวกเรากับคุณก็มากเกินด้วย นอกจากความต่าเรื่องตัวตนแล้ว ยังมี…เรื่องของอายุอีก คุณจะยอมคุยกับเพื่อนฉันไหมล่ะ? พวกเรายังอ่อนต่อโลกมาก…ถ้าเกิดว่าเพื่อนฉันมาหาคุณบ่อย ๆ เพราะความสัมพันธ์ของพวกเรา คุณจะรำคาญหรือเปล่า? ต้องกันไว้ดีกว่าแก้สิ ถูกไหม?”อันที่จริงประเด็นสำคัญของเรื่องคือพวกเขาสองคนสามารถหย่ากันได้ทุกเมื่อ และไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าจะอยู่ด้วยกันไปนานแค่ไหนถ้าวันนี้เธอบอกเพื่อนเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนแล้วพรุ่งนี้พวกเขาดันมาหย่ากัน…นั่นคงเป็นเรื่องน่าอายมากจะว่าไปสู้รอให้ทุกอย่างมันจบลงไปก่อนดีกว่า
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 52
เนื้อหาด้านล่างหัวข้อนั้นเป็นอะไรที่สั้นมากเพราะเธอคิดเรื่องนี้มานานมากแล้วแต่ยังคิดไม่ออกว่าต้องทำยังไงดังนั้นเนื้อหาก็เลยยังเขียนแค่ประโยคเดียวคือ ต้องหย่ากับฟู่ซื่อถิงให้ได้ก่อนสิ้นปีใบหน้าของเขามืดหม่นลงอย่างหนักทันทีเขาได้เปลี่ยนแปลงตัวเองและผ่อนหนักให้เป็นเบาแล้ว แต่เธอกลับยังคิดหาทุกวิถีทางที่จะจากเขาไปอยู่ดี‘แล้วไฟล์ ‘แผนการ’ บ้านี้ก็เพิ่งถูกสร้างขึ้นเมื่อคืนนี้ด้วย’‘ช่างเป็นผู้หญิงที่ปลอมเปลือกอะไรขนาดนี้!’‘ขณะที่เธอแสร้งทำเป็นมอบของขวัญเพื่อขอบคุณเขา เธอกลับวางแผนจะหย่ากับเขาอยู่ในห้องเนี่ยนะ!’เขาคิดว่าเธอเป็นคนที่แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น แต่ก็ไม่คิดว่าความแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่ใหญ่ที่สุดของเธอคือ เป็นคนสองหน้าแบบนี้!เขาปิดโน้ตบุ๊กของเธออย่างแรง ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินออกจากห้องด้วยความโมโห……ที่เอสทีกรุ๊ปในการประชุมผู้บริหารระดับสูงเห็นได้ชัดว่าวันนี้ฟู่ซื่อถิงดูอารมณ์ไม่ค่อยดีนักนับตั้งแต่ที่เขาก้าวเข้าห้องประชุมมา หัวคิ้วของเขาก็ขมวดเล็กน้อยอยู่ตลอดเวลา รวมถึงสีหน้าของเขาที่ดูเยือกเย็นที่สุดด้วยสัญญาณที่เขียนหราบนหน้าของเขาทำเอาคนในบริษัทพากันร
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 53
“เป็นโชคชะตาของทั้งคู่!”“น้องสาวที่น่าสงสารของฉัน”โจวจื่ออี้เอ่ยต่อ “ด้วยความเคารพครับประธานถัง ถังเฉียนเป็นผู้หญิงที่มากความสามารถ แต่เธออยู่ข้างกายประธานฟู่มาเป็นสิบปีแล้ว และประธานฟู่ก็ไม่เคยตกหลุมรักเธอเลย ต่อให้เธอจะอยู่ข้างกายประธานฟู่ต่อไปอีกยี่สิบสามสิบปี…ประธานฟู่ก็อาจจะยังคงไม่รักเธอเหมือนเดิม”ความเยือกเย็นบางอย่างแวบผ่านดวงตาของถังเฉียวเซิน “ขอบใจที่เตือน”ตกดึกคืนนั้นฟู่ซื่อถิงได้เชิญผู้บริหารระดับสูงของบริษัทมาทานอาหารคู่เซิ่งเป่ยก็ดึงเขาไปดื่มเหล้าด้วยกันทุกคนต่างรู้ว่าวันนี้เขาอารมณ์ไม่ดี แต่ไม่รู้สาเหตุว่าทำไมดังนั้นทุกคนจึงร่วมมือร่วมใจกันมอมเหล้าเขาเมื่อแววตาของเขาเริ่มเลื่อนลอยเพราะความเมา เซิ่งเป่ยจึงได้ค่อย ๆ ดึงแก้วไวน์ที่อยู่ในมือเขาออก“ซื่อถิง วันนี้ทั้งวันคุณไม่พูดอะไรเลย ไม่รู้สึกอัดอั้นบ้างเหรอ?” เซิ่งเป่ยเปลี่ยนเป็นน้ำผลไม้ยื่นให้เขาแทนฟู่ซื่อถิงยกนิ้วเรียวยาวขึ้นมานวดขมับตัวเอง หลับตาลงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเสียงต่ำ “ฉินอันอันอยากจะหย่ากับฉัน นี่ฉันแย่มากขนาดนั้นเลยเหรอ?”ทุกคนในที่นั้นต่างตกอยู่ในความเงียบ‘มีคนที่อยากจะทอดทิ้งเจ้านายขอ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 54
ฉินอันอันได้กลิ่นเหล้าจากร่างกายของเขาผสมกับกลิ่นของยาสูบจาง ๆ ทันใดนั้นเธอก็เห็นคนสิบกว่าคนที่ยืนอยู่หลังเซิ่งเป่ยหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายเธอทันทีคนพวกนี้น่าจะเป็นคนของเซิ่งเป่ยเธอใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักฟู่ซื่อถิงออกแต่เธอก็กลัวเขาจะล้มลงไปจึงจับแขนเขาไว้แน่นในทันทีคนขับรถเห็นดังนั้นจึงรีบปรี่เข้ามาช่วยทั้งสองคนช่วยกันแบกฟู่ซื่อถิงไปนั่งที่เบาะหลังฉินอันอันคาดเข็มขัดนิรภัยให้เขา จากนั้นคนขับรถก็ยื่นขวดน้ำให้ฉินอันอันร้อนจนเหงื่อไหลเต็มหัว เธอรับน้ำมาแล้วดื่มไปอึกหนึ่งคนขับรถ : “คุณผู้หญิง น้ำนี่เป็นของประธานฟู่”ฉินอันอันหน้าแดงด้วยความอาย ก่อนจะรีบส่งขวดน้ำให้ฟู่ซื่อถิงทันที ก่อนจะเอ่ยถาม “คุณอยากดื่มน้ำไหม?”เขาหลับตาก่อนที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังทุกข์ทรมานเป็นอย่างมากเขาไม่ตอบคำถามเธอเลยแม้แต่น้อยไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่ได้ยิน หรือไม่อยากตอบกันแน่คนขับรถจึงให้คำแนะนำแก่ฉินอันอัน “คุณผู้หญิงก็ป้อนน้ำให้เขาสิ!”ฉินอันอันขมวดคิ้วด้วยความลำบากใจเธอวางมือไว้บนหลังคอของเขา พยายามจะยกหัวเขาให้เงยหน้าขึ้นแต่ทันทีที่นิ้วของเธอสัมผัสกับผิวหนังตรงหลังคอ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 55
ลมหนาวได้พัดเข้ามาอย่างแรงจนเส้นผมของเธอปลิวไสวไปตามแรงลมและมันก็ทำให้เธอรู้สึกสงบลงมากเช่นกันเมื่อกี้เขาเพิ่งจะบอกว่า เขาไม่ได้เป็นคนแบบเธอซึ่งนั่นก็น่าจะหมายความว่าตราบใดที่เธอยังยืนยันว่าจะหย่า สักวันเขาอาจจะรับปากก็เป็นได้…เมื่อนึกถึงตรงนี้ ความรู้สึกกังวลใจก็เริ่มผ่อนคลายลงไปหลังจากที่ถึงบ้าน แม่บ้านจางและคนขับรถก็ช่วยกันแบกฟู่ซื่อถิงลงจากรถฉินอันอันเมื่อเห็นว่ามีคนรับใช้มาช่วยเหลือแล้ว เธอจึงได้กลับไปที่ห้องอย่างเงียบ ๆ ไม่นานหลังจากนั้น ป้าจางก็ได้มาเคาะประตูห้องของเธอ : “คุณผู้หญิงคะ คุณผู้ชายไม่ให้พวกเราแตะต้องเขาเลย คุณผู้หญิงช่วยไปดูให้หน่อยได้ไหมคะ! แค่เช็ดหน้ากับเปลี่ยนชุดนอนให้เขาก็ได้ค่ะ”‘เช็ดหน้ากับเปลี่ยนชุดนอนเนี่ยนะ?’ถ้าสภาพในตอนนี้เขาเป็นผักไปแล้ว อย่างนั้นเธอก็คงต้องจะไปช่วยอย่างปฏิเสธไม่ได้แต่เขาไม่ใช่!แม้ว่าเขาจะดื่มมามาก แต่ก็ไม่ได้เมาขนาดนั้นเธอยังไม่ลืมเรื่องที่พวกเขาสองคนทะเลาะกันในระหว่างทางกลับบ้านในรถเมื่อครู่เสียหน่อย“หรือว่าจะปล่อยให้เขาหลับไปเลยไหมคะ?” ฉินอันอันเสนอขึ้นมา “รอพรุ่งนี้เช้าเขาตื่นมาแล้วเดี๋ยวเขาก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเส
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
