บทที่ 329

“มีพี่เลี้ยงกับบอดี้การ์ดคอยดูแลอยู่ไม่ใช่เหรอ? เราไม่ได้ออกไปดื่มด้วยกันตั้งนานแล้วนะ!” เซิ่งเป่ยพูดพลางโน้มตัวไปข้าง ๆ หูของเขา “วันนี้ฉินอันอันไปต่างประเทศ”

ดวงตาของฟู่สือถิงมืดลง

จู่ ๆ ก็รู้สึกอยากดื่มขึ้นมาทันที

เซิ่งเป่ยจองร้านอาหารบนชั้นดาดฟ้า

พวกเขาทั้งสองยืนอยู่ข้างระเบียงดาดฟ้า ถือขวดเบียร์คนละขวดพลางดื่มอย่างเงียบ ๆ พวกเขาหันหน้าไปทางท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยดวงดาว

สายลมยามค่ำคืนของต้นฤดูใบไม้ผลิพร้อมกลิ่นอายความเย็นแทรกซึมเข้าสู่ทุกตารางนิ้วของผิวหนังในร่างกาย

หลังจากเบียร์หมด เซิ่งเป่ยก็พูดว่า “นายตัดสินใจหมั้นกับเสิ่นอวี๋เพื่อตอบแทนเสิ่นอวี๋ที่ช่วยรักษาอิ๋นอิ๋นใช่ไหม?”

“แม่ของฉันขอให้ฉันแต่งงานกับเธอ และฉินอันอันก็ขอให้ฉันใช้ชีวิตที่ดีกับเธอด้วย อาการเจ็บป่วยของอิ๋นอิ๋นเป็นแค่เหตุผลรองเท่านั้น” เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นลำคอระหงและเย้ายวนของเขา ลูกกระเดือกของเขากลิ้งขึ้นลงสองสามครั้งก่อนจะมีเสียงแหบห้าวดังขึ้น “ฉินอันอันอยากขีดเส้นแบ่งกับฉัน ฉันก็เลยทำตามที่เธอต้องการ”

เขาหมั้นกับเสิ่นอวี๋แล้ว เธอคงจะพอใจ!

“อย่ามองแบบนั้น มันเป็นแค่การหมั้น