LOGINShare
บทที่ 20 วังวนแห่งความเจ็บปวด
Last Updated:
2024-12-25 21:49:23
Related chapters
รอยรักพญามาร บทที่ 21 ข้อตกลงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
ลุคส์นั่งรอผลอยู่ที่โรงพยาบาล หลังจากพยาบาลโทรมานัดหมาย เสียงเรียกเข้าพบทำให้ชายหนุ่มลุกเดินเข้าในห้องรอฟังผลการตรวจดีเอ็นเอ เขาจ้องมองผลการตรวจในแผ่นกระดาษที่หมอส่งให้ หัวใจกำลังสั่นรัว เมื่อผลออกมาว่าไทม์เป็นบุตรชายของเขาแน่นอน ร่างสูงใหญ่เดินออกมายืนอยู่หน้าโรงพยาบาลแล้วสูดหายใจเข้าเต็มปอด มันเป็นความรู้สึกยินดี อิ่มเอม แล้วก็เป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก“เธอไม่มีวันหนีฉันพ้นหรอกปรางค์ปรียา ไทม์เป็นลูกของฉัน”เขาคิดในใจอย่างลิงโลดชายหนุ่มกลับมาทำงาน ปรางค์ปรียารับเอกสารจากภูมิชัยมาเพื่อให้เขาเซ็น ร่างบางก้าวเดินมาหาเขาอย่างยากเย็น เหงื่อกำลังแตก มือบางเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งก็ไม่ปาน เสียงเคาะประตูทำให้ลุคส์เหลือบมอง เขาเห็นร่างบางที่คุ้นเคยเปิดประตูเข้ามา เจ้าของห้องกระตุกยิ้มมุมปากปรางค์ปรียารีบวางเอกสารตรงหน้า เธออยากให้เขาเซ็นได้รีบออก อึดอัดกับสายตาและท่าทาง ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรอีก“อะไร!”“เอกสารค่ะ คุณภูมิชัยต้องการให้คุณเซ็น”เธอบอกเขาเขาหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านแล้วปิดมันลง พร้อมกับเหลือบมองหญิงสาวที่กำลังยืนสั่นอยู่ตรงหน้า“กลัวผมมากหรือไงปรางค์ปรียา?”“ปะ...เปล่าค่ะ”“วันนี้คุณต้องออ
Last Updated : 2024-12-31รอยรักพญามาร บทที่ 22 ข้อตกลงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
ลุคส์สบตาผ่านม่านน้ำตา พยายามระงับอารมณ์โกรธ ก็แค่ต้องการให้ลูกรู้ว่าเขามีพ่อ แต่ไทม์ได้รับการเลี้ยงดูมาโดยแม่ของเขา หากต้องการใกล้ชิดกับลูกเขาคงต้องให้ปรางค์ปรียาช่วย ไทม์ไม่ใช่เด็กโง่ คงรู้ว่าเขานั้นเคยทำไม่ดีต่อแม่ และเด็กคนนั้นคงไม่มีทางยอมรับเขาเป็นพ่อแน่นอน“ฉันต้องการให้เธอกับลูกย้ายไปอยู่กับฉัน”“ไม่! ฉันไม่ไปเด็ดขาด!”หญิงสาวค้าน“ถ้าเธอไม่หุบปากฟังฉันให้จบ ฉันจะไม่ตกลงอะไรกับเธออีกแล้วปรางค์ปรียา!”เธอหุบปากลงทันทีที่ได้ยินเสียงขู่ อดทนฟังสิ่งที่เขากำลังพูด“ฉันต้องการให้ไทม์รู้ว่าฉันเป็นพ่อของเขา เพราะฉะนั้นเธอต้องช่วยฉัน ฉันจะให้เธอเข้าไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน ฉันอยากทำความคุ้นเคยกับลูก ไม่อยากให้ลูกคิดว่าตัวเองไม่มีพ่ออีกแล้ว ส่วนเธอก็ต้องแสดงเป็นภรรยาที่ดีของฉันต่อหน้าไทม์ด้วย ถ้าหากเธอยอมฉันจะเลิกคิดที่จะเอาลูกไปฝรั่งเศสด้วย แต่ถ้าหากไม่ตกลง เราเจอกันที่ศาล ต่อให้ฉันผิดและไม่มีโอกาสชนะในการฟ้องร้อง แต่เธอก็น่าจะรู้ว่าอำนาจเงินน่ะ มันสามารถบันดาลอะไรก็ได้ใช่ไหมปรางค์ปรียา”เธอพูดอะไรไม่ออก หากไม่ยอมต้องเสียลูกไปแน่ แล้วถ้าหากยอม ไทม์จะมีพ่อ แต่เธอจะต้องทนให้เขาข่มเหงรังแก จะเ
Last Updated : 2024-12-31รอยรักพญามาร บทที่ 23 ข้อตกลงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
ลุคส์ขยับกายแล้วควานหาร่างบางที่นอนอยู่ข้างกายเขาแต่กลับว่างเปล่า ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมองหาเขาเห็นเธอกำลังนอนหลับอยู่ที่มุมห้อง ชายหนุ่มกระตุกยิ้มพลันนึกถึงอดีตที่เคยอยู่ด้วยกัน ร่างสูงใหญ่สาวเท้าเดินตรงเข้าไปหาแล้วช้อนร่างบางไว้ในอ้อมแขนวางลงบนเตียง ใช้มือเกลี่ยเส้นผมออกจากใบหน้าเนียนเบาๆ เขาไม่อาจแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นได้ เขาไม่กล้าพอที่จะรักใคร แต่ทำไม... กับเธอคนนี้เขาถึงห้ามใจตัวเองไม่ได้เลยเสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวดังขึ้น ร่างบางสะดุ้งแล้วลืมตามือบางไขว่คว้าหาโทรศัพท์ด้วยความเคยชินเพราะคิดว่าตนเองอยู่ในห้องนอน เธอลูบคลำไปทั่วมือบางชะงัก คิ้วบางขมวดเข้าหากันเมื่อรู้สึกว่ามือตนเองกำลังจับอะไรบางอย่างอยู่ ลุคส์ลืมตาขึ้นเมื่อพบว่ามือของหญิงสาวอยู่บนแผงอกที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามของเขา หญิงสาวเงยหน้ามองจนเผลอสบตาเข้าพอดี เธอรีบชักมือกลับด้วยความตกใจแล้วพยายามหาโทรศัพท์ตนเองต่อไป“หาอะไร!”ลุคส์ถามเสียงเข้ม“โทรศัพท์ของฉัน!”“เอาไปทำไม เดี๋ยวก็จะกลับกันแล้ว”เขาบอก“โทรศัพท์ฉันอยู่ที่ไหน ไทม์อาจจะโทรมาก็ได้!”เธอบอกเขาเสียงสั่นท่าทีร้อนรนเขาคว้าโทรศัพท์เธอมาดูแล้วเพ่งมองลงไป เขาจำต้องใช้เวลา
Last Updated : 2024-12-31รอยรักพญามาร บทที่ 24 ข้อตกลงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
ลุคส์กัดฟันแน่นพยายามข่มใจไม่ให้แสดงอะไรออกมา ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึก แต่หนทางเดียวที่จะรั้งเธอกับลูกไว้ได้คือการใช้อำนาจเงินทั้งหมดที่เขามี“หยุดร้องได้แล้ว ฉันไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นหรอก ฉันแค่ต้องการให้ไทม์ไปอยู่กับฉันเท่านั้น แต่ฉันไม่เคยพูดคุยดูแลลูกมาก่อนเลย ฉันเลยต้องการให้เธอช่วยก็แค่นั้น”ชายหนุ่มบอกเสียงเบา“แต่คุณบอกว่าฉันต้องนอนกับคุณด้วย!” หญิงสาวเถียง“ก็ใช่! ถ้าเธอไม่นอนห้องเดียวกับฉัน แล้วไทม์จะเชื่อเหรอว่าฉันเป็นพ่อของเขา ทั้งๆ ที่ฉันก็เป็นจริงๆ นั้นแหละ!”ปรางค์ปรียาหยุดสะอื้น แปลกใจกับถ้อยคำและท่าทีที่อ่อนลง แม้ว่าเขาจะมีเหตุผลก็ตาม แต่เธอไม่ต้องการเป็นที่ระบายความใคร่ ก็เขามองเห็นเธอเป็นแค่เพียงผู้หญิงที่ไม่มีค่าไม่มีความหมายอะไร แล้วทำไมต้องนอนทอดกายให้เชยชมด้วย“ถ้าฉันนอนห้องเดียวกับคุณ แต่เราสองคนไม่มีความสัมพันธ์กันได้ไหมล่ะคะ?”หญิงสาวลองหยั่งเชิง“แล้วเธอคิดว่าได้ไหมล่ะ?”เขาย้อนถามคนถามเงียบกริบ เธอไม่เคยคิดจะคบหากับผู้ชายคนไหน เพราะใจเธอยังรู้สึกปวดร้าวกับเหตุการณ์ในอดีตอยู่ แผลที่เขาได้ทำกับเธอไว้มันลึกเกินกว่าที่ใครจะมาเยียวยารักษาให้หายได้ เกือบหกปีทีเธอไม่เคยม
Last Updated : 2024-12-31รอยรักพญามาร บทที่ 25 ข้อตกลงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
เธอกัดฟันทนกับคำสั่งของเขา ทำได้แค่ทำตามเขาเธอรู้ อำนาจเงินเขามันมากล้นฟ้า เธอสู้อะไรไม่ได้หรอก ความหวังเดียวคือการได้อยู่กับลูกเท่านั้น ต่อให้เขาย่ำยีเธอมากเท่าไหร่ก็ต้องทนเพื่อไทม์ทันทีที่รถของชายหนุ่มจอด พินอาภารีบวิ่งออกมาแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นลุคส์เปิดประตูรถออกมาพร้อมกับเพื่อนของตนเอง ร่างบางรีบเดินมาหามองหน้าเพื่อนอย่างไม่เชื่อสายตา ปรางค์ปรียายืนก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบตาเพื่อนเพราะกลัวคำถาม“พิน... ไทม์อยู่ไหนเหรอ?”“แม่ครับ!”ไทม์วิ่งออกมาจากตัวบ้านแล้วกระโจนกอดมารดาทันที“เป็นไงบ้างครับลูกชายของแม่ อยู่กับน้าพินสนุกไหม”“สนุกครับแม่”ลุคส์ลอบมองบุตรชาย ในขณะที่ไทม์เองก็หยุดชะงักแล้วหันมามองเขาเช่นกัน เด็กชายรู้สึกแปลกใจที่เห็นเขาในวันนี้“คุณอา มาทำอะไรที่นี่ครับ”“อามาหาไทม์กับแม่ไงครับ”พินอาภารีบลากเพื่อนตนเองออกไปทันที โดยปล่อยให้ชายหนุ่มอยู่กับบุตรชายตนเอง ลุคส์รีบอุ้มไทม์ไว้ก่อนพาเดินไปนั่งเล่นที่ม้านั่งในสวน“ปรางค์หมายความว่ายังไงเราไม่เข้าใจเลย!”พินอาภาถามเสียงสั่น“พินเรามีข้อตกลงกับเขา เราคงต้องไปอยู่กับเขาที่บ้าน เพราะถ้าหากเราไม่ไปเขาจะเอาไทม์ไปจากเรา” เธอตอบเ
Last Updated : 2025-01-01รอยรักพญามาร บทที่ 26 ข้อตกลงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
ดวงใจของแม่รู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก มือบางไขว่คว้าบุตรชายรั้งมากอดไว้แนบอก น้ำตาแห่งความเสียใจไหลพลั่งพรูออกมา สิ่งเดียวที่ทำให้ความปวดร้าวที่เคยได้รับในอดีตถูกบั้นทอนความเจ็บปวดคือบุตรชายแสนไร้เดียวสา แม้กายและใจจะได้รับแผลฝั่งลึกจนยากลืมเลือนแต่กลับได้บางสิ่งมาเติมเต็ม เพียงน้ำตาหยดเล็กๆ ของลูกกำลังเสียใจจากการกระทำของพ่อ หัวใจของแม่ที่เฝ้าทะนุถนอมฟูมฟักเลี้ยงดูมาด้วยความรักจนเด็กตัวน้อยๆ เริ่มเติบใหญ่ขึ้นมา เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นแววตาลูกหม่นเศร้าถึงเพียงนี้ปรางค์ปรียารู้สึกเหมือนใจจะขาด แม้ใจไม่อยากให้ลูกได้รับรู้ว่าพ่อของเขาเป็นใคร เพราะกลัวว่าลูกจะเกลียดพ่อบังเกิดเกล้าของตนเอง แต่แววตาเล็กๆ ที่คนเป็นแม่กำลังเห็น กลับมีแต่ร่องรอยแห่งความเสียใจเพียงเท่านั้น ลุคส์รู้สึกสะท้อนในใจ ความรู้สึกผิดที่ไม่เคยรู้จักเวลานี้เขาได้ทักทายกับมันแล้ว“แม่ครับ...”เด็กชายเรียกแม่เสียงแผ่ว“แม่ขอโทษนะลูก... ที่แม่ไม่ยอมบอกหนู แม่รักหนูมากนะครับ”เสียงหวานที่กำลังปลอบประโลม ทำให้หัวใจเคยเย็บเฉียบดุจน้ำแข็งกำลังละลาย ใจของเขากำลังสั่นไปด้วยความหวั่นไหว ดวงใจนี้กำลังรู้สึกเจ็บปวด เขาไม่ได้เป็นผู้ชายที่ไร้
Last Updated : 2025-01-01รอยรักพญามาร บทที่ 27 ข้อตกลงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
หญิงสาวปรายตามองเขาก่อนหันไปสนใจกับผ้าต่อจนกระทั่งเสร็จ ลุคส์ขยับกายพลางชำเลืองมองให้หญิงสาวเดินตาม แม้อยากขัดใจไม่ทำตามความต้องการของเขา แต่ก็ไม่อาจทำได้เธอรู้ข้อนี้ดีเสมอ เสียงฝีเท้าดินตามหลังมาทำให้เขารู้สึกพอใจไม่น้อยที่เธอไม่ดื้อดึง“ฉันจะนอนข้างล่างนะคะ”หญิงสาวบอกเขาทันทีที่มาถึงห้อง“ทำไม!”“เราควรนอนแยกกันจะดีกว่าค่ะ”“เหตุผล?”“เพราะคุณกับฉันเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันมาอยู่ที่นี่ในฐานะแม่ของไทม์แต่ไม่ได้อยู่ในฐานะภรรยาของคุณค่ะ”หญิงสาวตอบชัดเจน“ไม่ได้!”เขาสวนกลับทันควัน“เพราะอะไรไม่ได้ละค่ะ!”“นอนด้วยกันบนเตียงนี่แหละ อย่าเรื่องมากปรางค์ปรียา!”ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดหญิงสาวถูกดึงให้ล้มตัวนอนลงบนเตียงทันที ร่างบางเกร็งนิ่งจนไม่กล้าขยับตัวไปไหนใจของเธอกำลังเต้นระรัวด้วยความกลัว แต่เขากลับนอนนิ่งมีเพียงมือที่พาดช่วงเอวของเธอไว้เท่านั้น ไม่นานนักเสียงลมหายใจของเขาก็สม่ำเสมอ ปรางค์ปรียาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกที่วันนี้เขาไม่เอาแต่ใจเช้ารุ่งของวันใหม่หญิงสาวสลึมสลือลืมตาขึ้นมา ลุกพรวดด้วยความตกใจ แล้วรีบมองหาคนที่นอนอยู่เคียงข้างทั้งคืน แต่เตียงกว้างกลับว่างเปล่าเมื่อเขาหายไป เธ
Last Updated : 2025-01-01รอยรักพญามาร บทที่ 28 ข้อตกลงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
เธอเดินลงมาจากชั้นบนโดยมีเขาตามมา ไทม์มองพ่อแม่แล้วยิ้มกว้าง วิ่งเข้าหาจูงมือบุพการีรั้งไปยังรถ ปรางค์ปรียานั่งเบาะหน้าคู่คนขับ ส่วนไทม์นั่งเบาะหลัง เด็กชายคุกเข่าโน้มตัวมาด้านหน้า รอยยิ้มแต่งแต้มทั่วใบหน้าของเขา“พ่อครับวันนี้พ่อจะไปส่งไทม์ที่โรงเรียนใช่ไหมครับ”“ใช่ครับ” ลุคส์ตอบแล้วเผลอยิ้ม ก่อนแสร้งตีหน้านิ่งเหมือนเดิม“ผมดีใจมากเลย ผมจะได้อวดพ่อกับเพื่อนๆ จะได้ไม่มีใครมาว่าผมอีก” เด็กน้อยบอก“ครับไทม์ พ่อจะไปยืนโชว์ความหล่อของพ่อให้เพื่อนๆ ของไทม์ดูเลยนะครับ”“ครับพ่อ”เด็กชายยิ้มออกมาด้วยความดีใจคนเป็นแม่เงียบกริบ ไม่รู้ว่าควรเอ่ยอะไรออกมา เห็นลูกมีความสุขแบบนี้หัวอกคนเป็นแม่ก็เป็นสุขแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเขาจะอยู่เคียงข้างลูกไปอีกนานแค่ไหน เพราะทั้งเธอและเขาต่างกันราวกับฟ้ากับดิน คนอย่างเขาไม่มีวันยอมรับผู้หญิงจนๆ ไม่มีหน้าตาในสังคมเช่นเธอแน่นอน สำหรับไทม์คนเป็นแม่ที่เลี้ยงดูมาจะทำใจยกให้ได้อย่างไรกันรถเลี้ยวเข้ามาจอดภายในโรงเรียน ร่างบางจูงมือบุตรชายลงมาจากรถแล้วพาเดินเข้าห้อง ชายหนุ่มวนหาที่จอดรถแล้วเดินตามไปห่างๆ ทันทีที่ถึงหน้าห้องเรียน มีผู้ปกครองมากมายและนักเรียนยืนอยู่เต็มห้อ
Last Updated : 2025-01-02
Latest chapter
รอยรักพญามาร บทที่ 71 เผชิญหน้ากับความเป็นจริง
หญิงสาวมีท่าทีลังเลเล็กน้อย เธอหันไปสบตาบอดี้การ์ดคู่ใจสามี กลับเห็นแต่แววตาจริงจังหญิงสาวจึงยอมทำตาม แต่ก่อนที่จะไป ร่างบางหันกลับไปหามาติชอีกครั้ง“แล้วพินละ!”“รอสักครู่นะครับเดี๋ยวผมไปตามเธอมา”ประตูห้องเปิดออก พินอาภาอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ยิ่งเห็นเขาเดินดุ่มๆ มาคว้าแขนเธอแล้วลากไปชั้นล่างยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดเข้าไปใหญ่“นี่คุณจะทำบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ!”เสียงตวาดแว๊ดดังตลอดระยะทางที่เขาลากเธอมาข้อมือบางถูกปล่อยในขณะที่พินอาภามองหน้าเพื่อนด้วยความแปลกใจ“เกิดอะไรขึ้นปรางค์?”“ไม่มีเวลาแล้วพิน ไปกันเถอะ”ปรางค์ปรียาบอกแล้วรีบใช้มือข้างที่ว่างอยู่ดึงมือเพื่อนให้ตามไป“ปรางค์เกิดอะไรขึ้น!”“ไว้เราค่อยบอกนะ ไปกันก่อน”ปรางค์ปรียารีบสาวเท้าเดินโดยอุ้มบุตรชายไว้แนบอกโดยที่มีเพื่อนสาวเดินตามมาติดๆ เอมม่ารีบเปิดประตูรถให้ทุกคนเข้าไปด้านในแล้วรีบสตาร์ทรถออกไป ชายฉกรรจ์หลายคนเดินเข้าสวนในจังหวะที่รถขับออกไป ลูกัสขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เดินตรงไปยังสถานที่ที่เป็นเป้าหมายมาติชเร้นกายอยู่ในมุมหนึ่งของบ้านโดยที่สั่งให้ลูกน้อง พยายามแอบซ่อนตามจุดต่างๆ เพื่อไม่ให้เสียเปรียบ เพราะจำนวนคนน้อยกว่า ในขณะท
รอยรักพญามาร บทที่ 70 เผชิญหน้ากับความเป็นจริง
ร่างสูงใหญ่ก้าวออกจากรถ เดินเข้าในคฤหาสน์ที่เคยอาศัยอยู่กับแม่มาก่อน เขาไม่เคยคิดจะกลับมาที่นี่อีก แต่ครั้งนี้จำต้องยอมทำเพื่อลูกและผู้หญิงที่เขารัก ลูกัสเดินยิ้มออกมานอกบ้าน ในขณะที่ลุคส์เหลือบไปมองหนุ่มนักฆ่าด้วยสายตานิ่งสนิท“เชิญครับ ท่านเมแกนสั่งให้ท่านเดินเข้าไปด้านใน...”ลูกัสบอกพลางผายมือ“ขอบใจ”ลุคส์เดินเข้าไปด้านในห้องหนังสือ เห็นชายสูงวัยยืนถือไม้เท้าหันหน้าออกไปด้านนอกหน้าต่าง ชายหนุ่มรีบนั่งลงบนเก้าอี้สีครีมอ่อนที่วางไว้สำหรับรับแขก ชายชราหันมาสบตาเขาทันทีใบหน้าของชายที่เรียกได้ว่าเป็นพ่อที่เขาไม่ได้พบเห็นมานาน เขาไม่ได้เห็นพ่อตั้งแต่อายุยี่สิบปีจนเวลานี้อายุเข้าปาไปสามสิบสามปีแล้ว เขาไม่เคยอยากพบผู้ชายคนนี้เลยแม้แต่น้อย เขายังใจดีเห็นว่าเป็นพ่อ ถึงได้เหลือบ้านไว้ให้กับหุ้นบางส่วนในบริษัทเพื่อให้มีกินมีใช้ไม่ลำบาก แต่ดูเหมือนพ่อเจ้าบงการยังไม่สิ้นฤทธิ์เดชเมแกนทอดกายนั่งลงแล้ววางไม้เท้าลงข้างๆ ใบหน้าเหี่ยวย่นเชิดขึ้นเหมือนนิสัยส่วนตัว หยิ่งทะนงไม่ยอมใครและทำราวกับว่าตนเองมีอำนาจเหนือใคร“แกต้องการพบฉันเรื่องอะไร!”เมแกนเอ่ยปาก“ผมต้องการพูดกับคุณเรื่องที่คุณสั่งให้ลูกัสไป
รอยรักพญามาร บทที่ 69 เผชิญหน้ากับความเป็นจริง
ดวงตาสีน้ำทะเลหรี่ลง เห็นมาติชทะยานรถออกจากรั้วบ้านพัก ละสายตาไปยังพินอาภา ซึ่งเดินปาดน้ำตามายืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ลุคส์ถอนหายใจแล้วหย่อนกายลงบนโซฟา“พ่อครับ”เสียงเรียกเล็กๆ ปลุกจากภวังค์ทันทีที่เห็นพ่อ ร่างเล็กรีบกระโจนกอดแล้วพลิกกายนั่งลงบนตัก เด็กชายเงยหน้ามองบิดาแล้วยิ้มออกมาด้วยความสุข ยิ่งเห็นลูกมีความสุขแบบนี้เขายิ่งต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องลูกไว้ให้ได้เสียงหยอกล้อส่งผลให้คนที่กำลังเดินมาหยุดชะงัก มองภาพเบื้องหน้าด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นบุตรชายมีความสุขในอ้อกอดของพ่อเขา ลุคส์เหลือบมองหญิงสาว จังหวะนั้นบุตรชายเลยรีบเดินมาหาแม่แล้วจูงมาร่วมวงด้วยกันไทม์แทรกตัวอยู่ระหว่างพ่อกับแม่ ดวงตาสองคู่สบกัน หัวใจของเขาสั่นไหวขึ้นมา เมื่อพรุ่งนี้เขาจะต้องไปจัดการปัญหาทุกอย่างให้จบเสียที เขาไม่อยากไป... เพราะไม่รู้ว่าจะมีเรื่องอะไรรออยู่ข้างหน้า ทว่าจำต้องทำเพื่อเมียและลูกบอดี้การ์ดหนุ่มยืนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ค่อยๆ ก้าวอย่างเชื่องช้า ในมือถือดอกกุหลาบสีขาวที่อดีตภรรยาชอบ ความรู้สึกทั้งมวลตีตื้นขึ้นมาไม่หยุดหย่อน ยิ่งเห็นป้ายหลุมศพ ยิ่งพาให้ใจร้าวร้าน ย่อกายลงวางดอกไม้ไว้ด้านหน้าเอื้อมมือปัดฝุ่น
รอยรักพญามาร บทที่ 68 การต่อสู้กับความเจ็บปวด
ลูกัสหายไปตั้งแต่นั้น และเขามารู้อีกครั้งก็ตอนที่มันกลายเป็นนักฆ่าฝีมือดีไปแล้ว และมันก็คอยตามจองล้างจองผลาญเขาไม่เลิกราไม่ว่าจะทำอะไร“แกคงโดนเป่าหูมามากสินะลูกัส แกถึงได้บ้าไม่เลิก แกต้องการอะไรพูดมาตรงๆ ดีกว่า!”มาติชถามเสียงกร้าว“วันพรุ่งนี้ วันเดียวกับที่นายของฉันกับแกนัดไปเจอกัน เรามาสะสางเรื่องของเราที่หลุมศพของเรนิต้า”ชายหนุ่มนิ่งเงียบไปชั่วครู่ เขาจะปล่อยทุกคนที่ต้องคุ้มครองอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน“ไม่ได้ ฉันมีธุระต้องจัดการ!”“ทำไม แกกลัวว่าฉันจะบุกไปจัดการผู้หญิงของเจ้านายแกหรือไงมาติช!”“ใช่! คนอย่างแกมันเล่นไม่ซื่ออยู่แล้วนี่ไอ้ลูกัส”นักฆ่าหนุ่มขบกรามแน่น เขาต้องลากมาติชออกมาจากบ้านหลังนี้ให้ได้ เพราะไม่อย่างนั้นมันจะไม่เป็นไปตามแผน“ถ้าแกไม่ไป รับรองว่าฉันจะถล่มที่นี่ให้ยับโดยไม่สนว่าใครจะตายหรือไม่ตาย!”แววตากร้าวกับคำพูดสุดอำมหิต ส่งผลให้ร่างกำยำเกร็งแน่น แทบขยับเข้าไปจัดการคู่อริให้ย่อยยับคามือ“ถ้าแกทำอย่างที่แกพูด รับรู้ไว้ได้เลยไอ้ลูกัส หากฉันฆ่าแกไม่ได้จะไม่เลิกรา!”“คนอย่างฉันไม่กลัวตายหรอกมาติช เพราะฉันตายไปนานแล้ว!”“ไสหัวไปซะ แล้วไม่ต้องมาที่นี่อีก!”เสียงกร้าว
รอยรักพญามาร บทที่ 67 การต่อสู้กับความเจ็บปวด
มือบางคว้าท่อนแขนเขาไว้ เธอไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ แต่หัวใจกลับเรียกร้องให้ทำ เธอกลัว ทำไมแววตาของเขาถึงได้บอกกับเธอว่าเขากำลังจะจากไป ชายหนุ่มนิ่งงันก่อนหันมาเผชิญหน้า“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”เธอถามเสียงเบาแววตาเต็มไปด้วยความกังวลคำถามเบาๆ ออกมาจากริมฝีปากบาง สร้างความรู้สึกหวั่นไหวให้เขาได้มากมายนัก ทั้งๆ ที่พยายามทำใจที่จะออกห่างจากเธอ เพราะบางทีการไปพบพ่อของเขาคราวนี้ อาจไม่ได้กลับมาพบเธออีก เพียงแค่ได้เห็นสีหน้าแววตาแสดงความห่วงใย หัวใจเขากลับเตลิดไปไกลจนกู่ไม่กลับมือหนาคว้าร่างบางมากอดไว้แน่นราวกับไม่ต้องการจะให้เธอหนีหายไปไหน น้ำใสๆ ที่เริ่มเอ่อล้นออกมา มันกำลังไหรริน กลั้นมันไม่ไหวแล้วจริงๆ เธอและลูกคือของขวัญสุดแสนวิเศษที่พระเจ้ามอบให้ แต่เขาคงไม่ดีพอที่จะได้รับมันใช่ไหม กายแกร่งที่กำลังสั่นไหวส่งผลให้ใจเธอสะท้าน มือบางลูบไล้แผ่นหลังเขาเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบประโลม“ไม่เป็นอะไรนะคะ...”เสียงแผ่วเบาออกมาจากริมฝีปากบางอีกครั้ง“ปรางค์ผมขอโทษ...”เสียงสั่นเครือเบาๆ ออกมาจากริมฝีปากหนาชายชรานั่งยิ้มอยู่บนโต๊ะทำงาน ก่อนยกหูโทรศัพท์ต่อสายถึงลูกน้องคนสนิททันที ได้โอกาสที่จะจัดการทุกอย่
รอยรักพญามาร บทที่ 66 การต่อสู้กับความเจ็บปวด
ร่างสูงกำยำเร่งฝีเท้าเมื่อถึงสนามบิน ด้านหน้ามีรถตู้สีขาวดจอดรอรับ ลูกัสก้าวขึ้นรถขบกราบแน่นนึกแค้นใจที่ตนถูกตลบหลัง มองวิวด้านนอกกระจกรถแววตาแข็งกร้าว ราวหนึ่งชั่วโมงถัดมารถเลี้ยวเข้าสู่เขตคฤหาสน์หลังงาม ลูกัสสูดหายใจเข้าปอดเพราะรู้ว่าจุดหมายจะต้องเจอสิ่งใดเพียะ!ฝ่ามือหนักกระทบลงบนใบหน้าคมเข้ม นักฆ่าหนุ่มกัดฟันแน่นเลียริมฝีปากซึ่งมีเลือดไหลซึมออกมา“แกมัวไปทำบ้าอะไรอยู่! ถึงได้ให้มันพาผู้หญิงคนนั้นมาถึงฝรั่งเศส มันยากนักหรือไงแค่จัดการผู้หญิงตัวเล็กๆ!”เมแกนตวาดกร้าวลมหายใจหนักหน่วงบอกอารมณ์ของผู้พูดได้ดี“ถ้าหากไม่มีมาติชทุกอย่างมันต้องสำเร็จไปตามแผนแน่นอนครับนาย”เมแกนขบกรามแน่นสายตากร้าวจ้องมองไปยังลูกน้องคนสนิท มาติช! เขาได้ยินแต่ชื่อนี้ไม่รู้กี่ครั้งแล้ว หากไม่มีผู้ชายคนนี้ การควบคุมลุคส์คงเป็นไปได้ไม่ลำบาก แต่เพราะหมอนี่ดันเป็นมือดีที่เขาปลุกปั้นมา พอได้ดีกลับทรยศไปอยู่กับลูกชายเขาเสียได้ หากได้มือดีอย่างมาติชมาอยู่ข้างกายคงดีไม่น้อย“ฉันจะให้โอกาสแกอีกครั้งลูกัส จัดการเก็บผู้หญิงคนนั้นให้ได้ แล้วจับตัวหลานฉันมา... ฉันจะเอาไว้ต่อรองกับไอ้ลูกชายจองหอง ดูสิว่ามันจะยังหยิ่งจองหอง
รอยรักพญามาร บทที่ 65 สงครามกำลังจะเริ่ม
มาติชพอข้าใจ เจ้านายเคยเป็นชายที่ได้ชื่อว่าโหดร้ายและป่าเถื่อนในการทำธุรกิจ หากสิ่งใดขวางทางเป็นกำจัดเรียบไม่เคยไว้หน้าใคร แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไป เมื่อเจ้านายได้พบกับหญิงไทยคนนั้น เมแกนคงจะรู้สึกขุ่นเคืองมากเมื่อลูกอ่อนแอลงเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว“แล้วนายจะให้ผมทำยังไงครับ หากลูกัสกลับมาที่นี่”กรามขบเป็นสันนูน เขาไม่รู้ว่าพ่อมีอำนาจมากแค่ไหนในเวลานี้ แต่ที่สำคัญปรางค์ปรียาและไทม์จะต้องปลอดภัย“หามือดีมามาติช หามาให้ได้มากที่สุด ก่อนที่พ่อฉันจะเริ่มไล่ล่าปรางค์”“ได้ครับ”“แล้วอีกอย่างแกจัดการลูกัสให้ได้ ส่วนที่เหลือฉันจะจัดการเอง”“ครับนาย!”มาติชรับคำแล้วหันกายเพื่อเดินออกจากห้อง“มาติช...” ชายหนุ่มเรียกลูกน้องเสียงแผ่วเบา“ครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มหันมาเผชิญหน้ากับเจ้านายอีกครั้ง“มะรืนนี้เป็นวันตายของเรนิต้าไม่ใช่เหรอ เธอถูกฝั่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่แกควรจะไปเยี่ยมเธอนะ”แววตาคนฟังหม่นลงไปชั่วครู่ ร่างกำยำรีบหันหลังกลับออกมาโดยไร้คำพูดใดๆ เมื่อความรู้สึกเจ็บปวดตีตื้นขึ้นมา ลุคส์มองตามแผ่นหลังของลูกน้องคนสนิท ใครจะรู้... หน้าตาท่าทางอันเรียบเฉยจะแฝงไว้ด้วยอดีตอันแสนปวดรวดร้าวไม่ต่างจากเขาบ
รอยรักพญามาร บทที่ 64 สงครามกำลังจะเริ่ม
บ่ายสามโมง ร่างบางเดินทอดน่องออกมาจากบ้าน หยุดยืนอยู่ด้านหลังซึ่งมีลำธารเส้นน้อยตัดผ่าน น้ำใสไหลผ่านสายตา มันใสเสียจนมองเห็นพื้นด้านล่าง และฝูงปลามากมาย คนแถวนี้คงไม่นิยมจับพวกมันมาขาย คงนำพวกมันมาแค่พอรับประทานเท่านั้น ที่นี่อากาศดี แถมยังมีอาหารอุดมสมบูรณ์ เธอชอบมัน แต่ไม่รู้ว่าตัวเองจะมีโอกาสได้อยู่อีกนานไหมเสียงฝีเท้าเบื้องหลังทำให้หญิงสาวชะงักเล็กน้อย แต่ไม่ได้หันกลับไป จนกระทั่งมีเสียงทุ่มต่ำดังขึ้น“ผมมีข่าวดีจะบอก...”ร่างบางหันมาเผชิญหน้า แล้วสบตากับอีกฝ่าย“ข่าวอะไรคะ”“เพื่อนของคุณกำลังจะมาที่นี่”“พินนะเหรอคะ!”หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจ“ใช่แล้ว”หญิงสาวระบายยิ้มออกมาทันที หลังจากได้รับข่าวดี กระโจนกอดคนบอกข่าวด้วยความสุขใจ นี่เป็นข่าวดีที่เธอได้รับเลยทีเดียว ลุคส์จึงถือโอกาสโอบกอดตอบ ลูบไล้แผ่นหลังไว้เบาๆ ปรางค์ปรียาชะงักเมื่อรู้สึกว่าเขากำลังจะเขยิบไปทำอย่างอื่นแทน เธอรีบคลายอ้อมกอด หากนานกว่านี้คงได้เสียเปรียบอีกแน่“เสียดายจังครับ” ลุคส์ยิ้มเจ้าเล่ห์“ฉะ...ฉันจะไปดูลูกแล้ว”เธอแค่รู้สึกแปลกๆ ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปมากจนหัวใจเริ่มหวั่นไหวอย่างไม่คาดคิด ทำไมเธอถึงมีความรู้
รอยรักพญามาร บทที่ 63 สงครามกำลังจะเริ่ม
สายถูกตัดไปแล้ว... แต่ใจเขากลับเต้นตุบๆ ไปด้วยความกังวล และรู้สึกไม่ไว้ใจอะไรเลย อยากอยู่แบบนี้ให้นานเท่าที่จะทำได้ ร่างสูงใหญ่หันไปมองภายในบ้าน มันไม่ใหญ่โตแต่แสนอบอุ่น ภาพลูกหัวเราะ และภาพเธอกำลังป้อนอาหารให้ลูก ยิ่งทำให้เขาสะเทือนใจเทราซ่าเหลือบมองหลานชาย เมื่อเห็นแววตาหม่นเศร้ายิ่งทำให้เธอกังวล เมื่อไหร่หนอหลานของเธอจะมีความสุขจริงๆ เสียที ลุคส์ฝืนยิ้มเดินเข้ามาในตัวบ้าน นั่งลงข้างหญิงสาว เธอหันมาทางเขา อ้ำอึ้งอยู่นานถึงได้เอ่ยปากออกมา“จะทานอะไรหรือเปล่าคะ เดี๋ยวปรางค์จะไปเตรียมให้”“อยากทานข้าวต้มฝีมือเมียมีไหมครับ?” ชายหนุ่มแสร้งเย้าแล้วยิ้มกว้างใบหน้าเรียวสวยแดงซ่านขึ้นมา ไทม์ยิ้มระรื่นแล้วกระโจนขึ้นนั่งตักบิดา ลุคส์เลยก้มลงจุมพิตแก้มอิ่มของลูกแทนด้วยความหมั่นเขี้ยวเทเรซ่ามองภาพนั้นแล้วยิ้มอ่อนโยน ปลีกตัวออกมาให้พ่อลูกได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เดินมาถึงครัวเพื่อช่วยหลานสะใภ้ทำอาหารแทน เห็นแม่ครัวจำเป็นกำลังงกๆ เงินๆ หาของในตู้เย็นเลยรีบเข้าช่วย“หาอะไรจ๊ะ?”“หากุ้งค่ะน้าเทเรซ่า”หญิงสาวตอบพลางหลบสายตาเทเรซ่าค้นตู้เย็นหยิบกุ้งออกมาให้ แล้วยืนมองใบหน้าเรียวสวย พินิจพิจารณาอยู่นาน
