ตอนที่ 18 : พาหนะประหลาด 1/1

ตอนที่

[16]

พาหนะประหลาด

 ความตื่นตาตื่นใจเกิดขึ้นกับฉินกุ้ยหยางไม่หยุด มือจับกระชับเข้าที่จับของพาหนะที่เขาเพิ่งได้ลองโดยสารเป็นครั้งแรกอย่างเหนียวแน่นด้วยกลัวว่าจะพลาดพลั้งตกลงไป เป็นความหวาดหวั่นทั้งยังรู้สึกตื่นเต้นไปในคราเดียว ฉินกุ้ยหยวนมองพี่ชายในกระจกที่แม้บรรยากาศรอบด้านจะเริ่มมืดมิด แต่แสงไฟจากด้านหน้าของรถก็ทำให้เห็นอาการของคนที่อยู่ด้านหลังตนได้เป็นอย่างดีด้วยรอยยิ้ม 

 “พี่ใหญ่ ท่านอยากลองขับดูบ้างหรือไม่ อ่า ข้าหมายถึงบังคับสิ่งนี้” นางลดความเร็วลงเพื่อที่จะได้พูดคุยกับเขาให้ได้ยินมากขึ้น เพราะเมื่อครู่ด้วยความเร็วทำให้เสียงลมกระทบโสตประสาทไม่น้อย 

 “ดะ...ได้หรือหยวนเออร์” ฉินกุ้ยหยางรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง เมื่อน้องสาวเสนอในสิ่งที่เขาก็คิดอยู่ในใจว่าอยากจะลองทำบ้างเช่นกัน 

 “ได้สิ เช่นนั้นเรามาเปลี่ยนที่นั่งกัน” นางรีบจอดรถอย่างรวดเร็ว เนื่องจากตอนอยู่ในมิตินางได้บอกเขาบ้างแล้ว ว่ารถแบตเตอรี่คันนี้มีปุ่มดำเนินการอย่างไรบ้าง ยามนี้ก็เน้นย้ำอีกนิดหน่อยก็ดูเหมือนว่าพี่ชายของนางจะเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว แม้คราแรกจะดูทุลักทุเลไปบ้าง แต่ไม่นานรถแบตเตอรี่ไฟฟ้าสองที่นั่งคันนี้ก็ดูจะแล่นออกไปได้อย่างมั่นคงจากผู้ควบคุมคนใหม่ 

ฉินกุ้ยหยางรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่ตื่นเต้นและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่เขาได้ลองทำดูตั้งแต่จำความได้ ยามที่สามารถพาตัวเองให้เคลื่อนไหวไปยังเบื้องหน้าด้วยความรวดเร็ว ความรู้สึกนี้ช่างดียิ่งและที่สำคัญเขายังพาคนที่เขารักทั้งหลายไปยังเป้าหมายนั้นด้วยกันได้ มันช่างดีจริง ๆ

พาหนะคันนี้มันช่างดีกว่าพาหนะไหน ๆ ที่เขาเคยพานพบ ทั้งรวดเร็วและเคลื่อนไหวราวกับตนเองเป็นเทพเซียนก็มิปาน แม้เวลามืดค่ำก็ยังมีแสงไฟที่สว่างมากคอยนำทาง ไม่ต้องกลัวในเส้นทางข้างหน้าเลยแม้แต่น้อย พลางขบคิดในใจน้องสาวของเขาช่างเป็นผู้ที่วิเศษนัก ไม่แน่นางอาจจะเป็นเทพเซียนที่ลงมาใช้ชีวิตบนโลกมนุษย์ก็เป็นได้ มิเช่นนั้นจะมีสิ่งพิเศษเช่นนี้เกิดขึ้นกับนางได้อย่างไร ฉินกุ้นหยางยิ่งคิดไปยิ่งรู้สึกนับถือในตัวน้องสาวของตนเองเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ 

 แม้ว่าจะเป็นเวลาค่ำคืนแล้ว แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีผู้คนสัญจร สิ่งเคลื่อนที่ที่มากับเสียงประหลาดนั่น...

ช่างทำให้ผู้ที่พบเห็นตกใจและประหลาดใจในคราวเดียวได้

 “นั่นเป็นยานพาหนะประหลาดอันใด เหตุใดจึงได้เคลื่อนไหวเร็วนัก!” ครั้นจะตามไปดูก็ตามไม่ทันอย่างที่บอกว่ามันเคลื่อนไหวได้เร็วมากจริง ๆ จนไม่แน่ใจว่าจะเร็วกว่าม้าเร็วที่ใช้กันในกองทัพหรือไม่ 

 

ยามที่ลมตีเข้ากับใบหน้าแบบนี้ช่างทำให้รู้สึกสดชื่นนัก นางรู้ดีว่าการเคลื่อนไหวเช่นนี้ต้องมีผู้ที่พบเห็นอย่างแน่นอน แต่ด้วยความเร็วของมันก็ทำให้นางวางใจได้ประมาณหนึ่งว่าจะทำให้คนติดตามได้ไม่ทัน 

ไม่น่าเชื่อการเดินทางที่เนิ่นนานสำหรับคนทั่วไป เกวียนใช้เวลาเกือบสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) ในการเดินทางขาไปขาเดียว เดินทางด้วยเท้าคนปกติใช้เวลาราวเกือบสามชั่วยาม (ห้าถึงหกชั่วโมง) แต่รถแบตเตอรี่ไฟฟ้าคันนี้ใช้เวลาเพียงสองเค่อ (สามสิบนาที) เท่านั้น ฟังไม่ผิด สองเค่อจริง ๆ ด้วยระยะทางที่ปรากฏขึ้นที่หน้าจอของเจ้ายานพาหนะจากโลกอนาคตนี้ขึ้นระยะทางอยู่ที่ยี่สิบห้ากิโลเมตร หากเป็นโลกที่นางจากมาการมียานพาหนะไม่ว่าจะเป็นรถยนต์ รถจักรยานยนต์ล้วนแต่ไม่นับว่าเป็นการเดินทางไกลอันใด

ด้วยว่าพี่ใหญ่นั้นแม้ว่าจะเป็นคนซื่อแต่ก็มีความจำที่เป็นเลิศยิ่ง เขา ท่านแม่ และกุ้ยหยวนคนก่อน เคยไปบ้านท่านตาท่านยายเมื่อหลายปีก่อน และเท่าที่จำได้ก็ไปไม่บ่อยนัก แต่เขากลับจำเส้นทางได้เป็นอย่างดี ยามนี้ตัวรถกำลังเคลื่อนที่เข้าไปในบ้านหลังน้อยมืดมิดที่ไม่นับว่าไกลมากจากปากทางเข้าของถนนสายหลักเท่าใดนัก ทั้งยังอยู่ห่างไกลจากบ้านหลังอื่น 

เมื่อรถจอดสนิทแล้วก็ให้คนทั้งสามที่อยู่ในมิติออกมา รวมถึงเก็บรถเข้าไปในมิติเสร็จเรียบร้อย ทว่ายังไม่ทันได้พูดคุยอันใดกันเสียงด้านหลังก็ดังขึ้นเสียก่อน

“ตาเฒ่า ยายเฒ่าฉินมาแล้วรึ”