เมียบำเรอรัก (1/8)

การแต่งงานคือความใฝ่ฝันของใครหลายๆ คน แต่ไม่ใช่กับ ‘ณรา’ เพราะการแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักนั้นไม่ใช่ความปรารถนาของเธอเลยสักนิด

“ทำไมต้องเป็นฉันคะ” เธอถามชายตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจเพราะอีกฝ่ายเป็นถึงผู้ทรงอิทธิพลในย่านนี้ที่ผู้หญิงทุกคนต่างต้องการอยากก้าวไปอยู่เคียงข้างเขา

‘กีรติ’ ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม เสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในปลดกระดุมสามเม็ดโชว์แผงอกกว้างสวมแว่นกันแดดแบรนด์หรู กำลังมองเธอด้วยความรู้สึกหมั่นไส้มากกว่าจะหลงใหล

“เพราะฉันต้องการเธอ” เขาพูดเสียงเรียบสายตาคมกริบภายใต้แว่นดำมองใบหน้าที่แสนธรรมดาของเธอด้วยแววตาที่เรียบนิ่ง อีกฝ่ายดูไม่ตื่นเต้นหรือดีใจสักนิดที่เป็นฝ่ายถูกเลือก

“ฉันไม่ได้เป็นหนี้คุณ ไม่ได้รู้จักคุณ แล้วทำไมฉันต้องแต่งงานกับคุณคะ ผู้หญิงคนอื่นมีเยอะแยะที่อยากเป็นเจ้าสาวของคุณ ฉันไม่รับคำขอค่ะ”

“ผมไม่ได้ขอคุณแต่งงาน ผมสั่งให้คุณแต่งงานกับผม” เขาเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม ลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาเริ่มมองหน้ากันเหมือนรู้ว่าเจ้านายของตนกำลังจะมีน้ำโหให้เตรียมตัวรับมือ

พี่สาวกับพี่เขยของณรารีบมองหน้ากันแล้วฝ่ายพี่สาวก็แตะไหล่น้องสาวให้ทำตัวเรียบร้อยต่อหน้าแขกผู้ทรงอิทธิพลที่มาเยือนถึงร้านข้าวราดแกงเล็กๆ ของพวกตน

“คิดว่าตัวเองมีอำนาจ อยากทำอะไรก็ได้เหรอ”

“สามล้าน ผมจะให้สามล้านแลกกับการแต่งงานหนึ่งปี” เขายื่นข้อเสนออย่างใจเย็น

“ถ้าคุณบอกได้ว่าทำไมต้องเป็นฉัน ฉันจะรับเหตุผลนั้นไว้พิจารณา” ณราบอกเขาแล้วกอดอก ในใจคิดว่ามาเฟียกับสาวน้อยไร้เดียงสาจะแต่งงานกันคงเป็นเพราะเขาต้องแอบรักเธอด้วยเหตุการณ์ใดเห็นการณ์หนึ่งแน่ๆ

“เพราะคุณไม่สวย ไม่มีอะไรน่าหลงใหล แล้วก็ไม่พยายามเข้าหาผม ดังนั้นหากผมต้องแต่งงานหลอกๆ กับใครสักคน คุณเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด เพราะเราจะไม่มีวันรักกัน การแต่งงานเป็นเพียงธุรกิจเท่านั้น”

“ไม่มีอะไรน่าหลงใหลอย่างนั้นเหรอ” เธอพูดเสียงแข็งคิดว่าตนเองจะเป็นเจ้าสาวมาเฟียเหมือนในนิยาย ที่แท้เขาก็จะให้เป็นแค่ตัวประกอบในชีวิต

“สามล้านเลยนะนัท แค่ปีเดียว จะเหตุผลอะไรเราก็กำไรเห็นๆ” พี่สาวรีบกระซิบบอกน้องให้คิดถึงผลประโยชน์ที่จะได้รับ

กีรติมองพวกเธอหันไปปรึกษากัน สองพี่น้องกระซิบกระซาบกันสักพักณราก็หันหน้ามามองเขา

“แต่งก็แต่ง แต่ไม่จดทะเบียนนะ”

“ตามนั้น ผมแค่ต้องแต่งงานแก้เคล็ดเท่านั้น หากเป็นสาวๆ คนอื่นคงไม่ยอมปล่อยมือจากผมแน่” เขาพูดแล้วยิ้ม แม้จะเป็นความจริงแต่เป็นฝ่ายพูดเองแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับคนที่หลงตัวเอง

---------------------

งานแต่งงานพิธียกน้ำชาแบบจีนทำให้ณราทำตัวไม่ค่อยถูก ในงานไม่ได้มีญาติคนไหนเลยนอกจากพ่อบ้านของเขาที่ดูเหมือนจะเป็นคนเก่าแก่ของที่นี่ และพี่สาวกับพี่เขยของเธอที่มารับเงินสินสอดมากกว่าการมาเป็นสักขีพยาน

เมื่องานเสร็จสิ้นทั้งคู่ก็รีบหอบเงินกลับไปทิ้งให้เธอขึ้นหอกับเจ้าบ่าวที่แต่งงานเพื่อแก้เคล็ดตามที่เขาฟังมาจากซินแสชื่อดัง

“แค่ซินแสบอกให้แต่งก็แต่งเนี่ยนะ มาเฟียสายมูชัดๆ” เธอบ่นพึมพำอย่างขัดใจ หมั่นไส้ทั้งพี่สาวพี่เขยที่รีบหอบเงินกลับไป หมั่นไส้ทั้งเหตุผลของเจ้าบ่าวที่แค่แต่งแก้เคล็ดเท่านั้น

“นั่นจะทำอะไร” เขาร้องทักเธอในขณะที่กำลังจะถอดผ้าคลุมหน้าแล้วรีบพุ่งไปจับข้อมือเธอเอาไว้

“ก็จะถอดเครื่องประดับพวกนี้ออกไปอาบน้ำน่ะสิ ร้อนจะแย่แล้ว” เธอบอกเขาแล้วพยายามดึงมือออก

“เจ้าบ่าวต้องเป็นคนถอดไม่รู้เหรอ”

“เจ้าบ่าวถอดเพื่อให้ความรักยืนยาวมั่นคงนะ แต่เราจะแต่งงานแค่ปีเดียวใครถอดก็ได้หรือเปล่า” เธอพูดเสียงห้วน

กีรติถอดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออกแล้วดันตัวเธอให้ถอยหลังล้มลงไปที่เตียง

“นี่จะทำอะไร” เธอร้องถามเขา

“ก็เข้าหอไง ให้ไปตั้งสามล้านจะให้ผมเก็บคุณไว้บูชาเหรอ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด เธอควรจะเกรงกลัวเขาบ้าง ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ไม่มีท่าทางจะยำเกรงหรือว่าพูดจาหวานหูกับเขาเลยสักนิด

“ก็แต่งงานแก้เคล็ดเฉยๆ ไม่ใช่เหรอ ไม่เห็นบอกเลยว่าต้องเข้าหอจริงๆ ด้วย” เธอถามเขาด้วยความตกใจ ไม่ใช่ว่าเธอหวงแหนพรหมจรรย์แต่ว่าเธอยังไม่ได้เตรียมใจรับมือกับเขา

“จะบ้าเหรอไง คำว่าแต่งงานก็ต้องหมายถึงเข้าหอด้วย จะอยู่ด้วยกันเป็นปีไม่เข้าหอเนี่ยนะ บ้าไปแล้ว” เขาพูดเสียงห้วนแล้วจ้องใบหน้าที่ดูเป็นกังวลของเธอก่อนจะปรับอารมณ์ให้เย็นลง

“ไม่เต็มใจเหรอ” เขาถามเธอแล้วมองดวงตาของคนอวดเก่งที่เหมือนกำลังจะร้องไห้นั้น

“ฉันวาดฝันมาตลอดว่าฉันจะได้แต่งงานกับผู้ชายที่ฉันรักและมอบหัวใจกับร่างกายให้เป็นของเขาคนเดียว แต่การแต่งงานของเรามันไม่ใช่” เธอพูดเสียงเบา หากจะปฏิเสธเขาก็รู้ว่าเป็นไปได้ยาก เขาจ่ายให้เธอตั้งสามล้าน หากเธอมีแฟนแล้วแต่งงานกับจริงสินสอดก็ไม่ถึงแสนด้วยซ้ำ

“...”

“ถ้าจะกรุณา อย่าทำรุนแรงกับฉันนะคะ”

เขามองเธออย่างประหลาดใจ คิดว่าจะปฏิเสธแต่เธอแค่กังวลว่าจะถูกเขากระทำอย่างป่าเถื่อนเหมือนในนิยายแนวจำเลยรักอย่างนั้น

“ผมไม่ใช่คนป่าเถื่อนแบบนั้น แค่โมโหที่คุณไม่รู้จักเอาใจผม แล้วพูดจาไม่เข้าหูเลยหงุดหงิดใส่เท่านั้น” เขาบอกเธอถึงเหตุผลที่ดันร่างเธอมาที่เตียง

ณราทำใจดีสู้เสือ เขาพูดแบบนี้แสดงว่าหากเธอเอาใจเขาเขาก็จะดีกับเธอ หากเป็นอย่างนั้นเธอก็ต้องทำตัวดีเพื่อความอยู่รอดของตัวเองในหนึ่งปีต่อจากนี้

เธอยกมือขึ้นโอบคอเขาแล้วยิ้มหวาน แววตาที่ดูกังวลในตอนแรกเปลี่ยนเป็นแววตาที่เต็มไปด้วยประกายที่สดใส

“ถ้าอย่างนั้นต่อไปนัทจะดีกับคุณหลัวนะคะ” เธอบอกเขาเสียงหวาน

ท่าทีที่เปลี่ยนไปทำให้เขายิ้มอย่างพอใจ

“ถ้าทำตัวดีน่ารักแบบนี้ ผมจะดูแลคุณให้สุขสบาย รับรองว่าหนึ่งปีนับจากนี้คุณจะต้องมีความสุขในทุกๆ วัน โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง....” เขาพูดแล้วสบสายตากับเธอด้วยแววตาที่ฉาบไปด้วยความปรารถนา

---------------------