เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 ตุ๊กตางานวัด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-24 21:52:57ตรัยคุณหลับไปไม่ถึงชั่วโมงก็ตกในจตื่นเพราะเสียงของหลานสาวที่เรียกชื่อมาแต่ไกลเมื่อรู้จากคุณยายว่าน้าชายกลับมาแล้ว
“สวัสดีค่ะน้าตรัย พลอยคิดถึงน้าที่สุดเลย” เด็กสาวคล้องแขนแล้วกอดไว้อย่างประจบ
“คิดถึงน้าหรือคิดถึงของที่ฝากน้าซื้อกันแน่ล่ะ” เขาพูดพลางเปิดกระเป๋าเป้แล้วหยิบหนังสือการ์ตูนที่เธอฝากซื้อส่งให้
“หนังสือการ์ตูนอะไรต้องฝากซื้อที่กรุงเทพด้วยล่ะหนูพลอย ที่บ้านเราไม่มีเหรอลูก”
“มีค่ะยาย แต่ถ้าซื้อในงานมหกรรมหนังสือจะมีของแถมด้วยพลอยอยากได้โปสการ์ดที่เขาแถมมา”
“ยายล่ะไม่เข้าใจวัยรุ่นเลยจริงๆ”
“คุณยายไม่ต้องเข้าใจหรอกค่ะแค่จ่ายเงินให้พลอยก็พอ”
“ไหนว่าฝากซื้อน้าก็นึกว่าเราจะจ่ายเองนะพลอย”
“โธ่ พลอยยังเรียนอยู่ที่คะจะเอาเงินที่ไหนจ่ายล่ะคะน้าตรัย” เด็กสาวตอบพร้อมกับหัวเราะเสียงใส
“ถ้ายายจ่ายให้ต้องนวดให้ยายนะตกลงไหม”
“ได้ค่ะ พลอยจะนวดให้ยายเองแต่ขอนวดตอนปิดเทอมนะคะตอนนี้พลอยมีการบ้านเยอะเลยค่ะ”
“การบ้านเยอะแบบนี้ก็คงไม่ต้องไปเที่ยวงานวัดแล้วใช่ไหมล่ะพลอย” ตรัยคุณแกล้งถามหลานสาวทั้งที่ตนเองก็รู้คำตอบอยู่แล้ว
“ต้องไปสิคะน้าตรัยคืนนี้คืนสุดท้ายแล้วด้วย พลอยลุ้นแทบแย่เลยค่ะว่าน้าตรัยจะกลับมาทันไหม”
“แล้วถ้าวันนี้น้าไม่กลับมาล่ะพลอยจะไปกับใคร”
“ก็คงอดค่ะ”
“ทำไมไม่ให้พี่เพชรหรือคุณตาพาไปล่ะ”
“พี่เพชรนะเหรอจะพาไปกลับมาถึงก็เอาแต่เล่นเกมส่วนคุณตาก็บอกให้รอน้าตรัย เราจะไปกันเลยไหมคะน้าตรัย”
“นี่มันเพิ่งจะบ่ายสามเองนะพลอย น้าว่าไปค่ำๆ ดีกว่าแม่ค้าจะได้มากันครบ พลอยไปทำการบ้านก่อนก็ได้เดี๋ยวถึงเวลาแล้วน้าจะมาตามเองน้าขอไปนอนต่ออีกนิด”
“ได้ค่ะ อย่าช้านะคะพลอยกลัวตุ๊กตาจะหมด”
“ที่ชวนน้าไปนี่คือจะให้น้าไปปาลูกโป่งให้ใช่ไหม”
“ค่ะก็น้าตรัยปาแม่นที่สุดพลอยอยากได้ตุ๊กตาหลายๆ ตัว”
“ยายว่าที่มีอยู่ก็เยอะแล้วนะลูกจะเอามาเพิ่มอีกทีนี่ก็เต็มเตียงกันพอดี”
“คุณครูที่โรงเรียบบอกว่าใครมีตุ๊กตาเก่าก็เอาไปบริจาคได้ค่ะ คุณครูจะส่งให้เด็กที่อยู่บนดอย พลอยก็อยากเอาไปบริจาค”
“ยายดีใจที่หนูรู้จักแบ่งปันนะลูก”
“น้าว่าเย็นนี้จะปาให้ได้เยอะๆ ดีไหมล่ะ เราจะได้เอาตัวใหม่ไปบริจาคด้วย”
“เอาแค่พอดีนะตรัย เยอะเกินไปก็ไม่ดีคนเขาค้าขายก็หวังจะได้กำไรถ้าเราไปปาแล้วได้เยอะแล้วคนขายเขาจะเอากำไรจากที่ไหนล่ะ”
“แม่ครับผมไม่ได้แม่นขนาดที่จะเอาของเขาเยอะหรอกครับ เอาแค่สิบตัวก็พอดีไหมพลอย” เขากันไปทางหลานสาวที่รีบพยักหน้ารับ
“ดีค่ะน้าตรัย”
“ห้าตัวก็พอจ้ะลูก แบ่งให้คนอื่นเข้าบ้างนะ”
“ขอหกตัวไม่ได้เหรอคะคุณยาย พลอยเอาสามบริจาคสามนะคะแบ่งเท่าๆ กัน”
“ก็ได้จ้ะ แต่ถ้ายายเห็นว่าเยอะกว่านั้นจะโดดดุทั้งน้าทั้งหลาน”
“ใครจะกล้าขัดคำสั่งกันล่ะจริงไหมพลอย”
พลอยมนพยักหน้าเห็นด้วยกับน้าชายจากนั้นกแยกขึ้นไปทำการบ้านส่วนตรัยคุณก็เดินไปทางเรือนเล็กทางด้านหลังซึ่งเขาปลุกขึ้นแยกออกจากบ้านของมารดาเพราะอยากใช้สมาธิเวลาที่ต้องทำงานเขียนแบบ
บรรยากาศงานปิดทองฝังลูกนิมิตวันสุดท้ายคึกคักเป็นอย่างมากตรัยคุณพาหลานสาวปิดทองรอบพระอุโบสถเสร็จแล้วก็ตรงมายังร้านปาลุกดป่งซึ่งมีมากถึงสามร้านที่อยู่บริเวณเดียวกัน
“น้าตรัยคะขอพลอยเลือกก่อนนะคะว่าจะตุ๊กตาร่านไหนน่ารัก” พลอนมนเดินดูคบทุกร้านก้กลับมาบอหน้าชายที่กำลังซื้อน้ำอยู่
“เลือกร้านได้แล้วใช่ไหม”
“ยังเลยค่ะ มีสองร้านที่พลอยไม่รู้จะเอาร้านไหนดี น้าตรียช่วยเลือกได้ไหม ”
“ก็เอาสองร้ายเลยสิ ร้านละหกตัว”
“แล้วคุณยายจะไม่ดุเหรอคะถ้าเราได้ตุ๊กตาไปเกินที่ยายบอก”
“ก็เราไม่ได้เอาจากร้านเดียวนี่พลอย เอาน่าเดี๋ยวน้าจะเคลียร์กับยายให้เอง”
“ก็ได้ค่ะ” พลอนมนยิ้มด้วยความดีใจ
ตรัยคุณจ่ายเงินค่าน้ำให้แม่ค้าแล้วเดินตามหลานสาวมายังร้านปาลูกโป่ง เขาส่งเงินให้กับแม่ค้าก่อนจะเลือกลูกดอกสำหรับตัวเองและหลานสาวที่อยากจะลองปาเองบ้าง
“โอ๊ย ปายังไงก็ไม่โดน ไม่เอาแล้วค่ะเสียดายลูกดอกให้น้าตรัยปาให้ดีกว่าค่ะ” เด็กสาวส่งตะกร้าลุกดอกของตนมาท่างน้าชาย
“น้าจะปาแล้วนะถ้าไม่โดนห้ามหัวเราน้านะ” เขาบอกลานสาวก่อนจะปาลูกดอกที่เหลือ
“น่าตัยอย่าแกล้งสิคะ เราหมดไปหลายบาทแล้วนะคะ เอาจริงสีกทีเถอะ” หลานสาวบอกเมื่อเห้นน้าชายแกล้งปาไม่ถุก
“ทีนี้น้าจะเอาจริแง้ลนะเลือกตู๊กต่ารอน้าได้เลย”
ตรัยคุณทำได้อย่างที่พุดไม่นานตูกตาจากร้านแรกก็”ด้ครบหกตัว เขาย้านมาร้านที่สองและแกล้วปาไม่โดนไปหลายลุกเพื่อเอาใจแม่ค้าจากนั้นก็ลงมือปาให้หลานสาวจนได้ครบอีกหกตัว
“เดี่ยวน้าจะเอาไปก้ยที่รถห่อนนะถือแบบนี้เกดินเที่ยวไม่ถนัดเลย”
“ได้ค่ะเดี๋ยวพลยอไปขึ้นชิงช้าสรรค์กับผึ้งและแตงกวานะคะ” เด็กสาวที่บังเอิญเจอเพื่อนรีบบอกน้าชายเพราะเธอไม่อยากเดินกลับที่รถซึ่งจอดอยู่ทางหน้าวัด”
“เดี๋ยวน้าส่งเรากับเพื่อนขึ้นชิงช้าสวรรค์ก่อนแล้วค่อยไปที่รถนะ” เพราะคนเยอะเขาเลยกลัวจะหลงกับหลานสาวแต่ถ้าหลานขึ้นไปบนชิงช้าสวรรค์แล้วก็ไม่เป็นไรเพราะกว่าจะครบรอบเขาก็คงเกินกลับมาถึงพอดี
“ได้ค่ะ”
เขาเดินตามเด็กสาวมายังจุดจำหน่ายตั๋วก่อนจะกลับไปถามหลานสาวและเพื่อนว่าอยากจะขึ้นกี่รอบ
“สองรอบได้ไหมคะน้าตรัย”
“ได้สิ” เขาจ่ายเงินให้กับพลอยมนและเพื่อนซึ่งบ้านของเธออยู่ใกล้ๆ มารดาเลยให้มาเดินเที่ยวงานกันตามลำพัง
ตรัยคุณเดินเขาตุ๊กตามาเก็บที่รถแล้วเดินกลับเข้ามาในบริเวณวัดอีกครั้งเขาผ่านร้านปาลูกโปงก็สะดุดตากับผู้หญิงสองคนที่กำลังตั้งใจปาลูกโป่งหน้าดำคร่ำเครียดจนเห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้
เขายืนมองอยู่นานก็เห็นว่าทั้งสองคนนั้นหมดเงินไปกับร้านค้าค่อนข้างเยอะ
“คุณอยากได้ตุ๊กตามาเลยเหรอหนูพิมพ์”
“นี่นาย นายคนส่งของ”
“ดีใจจังที่หนุพิมพ์จำผมได้”
“จพได้สิหน้าตากวนประสาทอย่างนายจำง่ายจะตาย”
“เมื่อตอนบ่ายยังบอว่าผมหล่อแล้วอตนนี้มาว่าผมหน้าตากวนปนะสารทได้ยังังล่ะ”
“ก็มันจริงนี่ หลีกไปเลยนะฉันจะปาต่อ”
“ผมช่วยไหมล่ะ”
“คุณปาแม่นไหมคะ” กานต์พิชชาเพื่อนสนิทที่มาด้วยกันถามขึ้น
“แม่นสิคุณอยากได้กี่ตัวล่ะ”
“นายอย่าถามเลยอยากได้กี่ตัวเอาตัวเดียวให้ได้ก่อนเถอะน่า” พิมพ์พันดาวพูดอย่างดูถูกก็เธอกับเพื่อนยืนปากันมาจนเมื่อยแขนยังไม่ได้สักตัว
“คอยดูก็แล้วกันนว่าแต่คุณสองคนเอารถอะไรมากันล่ะ”
“ถามทำไมหรือนายจะให้ฉันไปส่งขากลับฝันไปเถอะ”
“ที่ถามก็เพราะกลัวว่าถ้าเอามอเตอร์ไซค์มาจะถือกลับลำบากครับ” ตรัยคุณหัวเราะก่อนจะเลือกลูกดอกใส่ตะกร้าแล้วเข้ายืนในตำแหน่งที่ทางร้านจัดไว้ พิมพ์พันดาวมองแล้วลุ้นตามเมื่อเห็นเขาปาพลาดก็หัวเราะเบากับเพื่อนที่ยืนลุ้นอยู่ข้างๆ
บทที่เกี่ยวข้อง
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 4 ใครเขาถามกันแบบนี้
“เขาเป็นใครเหรอกานต์ว่าหน้าเขาดูคุ้นๆ นะ”“คนส่งของร้านวัสดุในเมืองนะ”“พิมพ์ไปรู้จักเขาได้ยังไงหรือเขามาจีบ เพื่อนกานต์นี่เสน่ห์ไม่เบาเลยนะกลับมาอยู่บ้านได้ไม่ถึงเดือนก็มีหนุ่มหล่อมาจีบแล้ว”“จีบที่ไหนกันล่ะ นายนั่นกวนประสาทพิมพ์ตั้งแต่เอาของมาส่งที่บ้านเมื่อวานแล้ว”“เขาหล่อดีนะ”“ก็หล่อแต่อย่าให้อ้าปากเชียวแหละ”“โอ๊ะ ได้แล้วพิมพ์” กานต์พิชชารีบตะโกนด้วยความดีใจเมื่อตอนนี้ลูกโป่งแตกจนครบจำนวนที่จะได้ตุ๊กตา“ไปเลือกสิครับว่าจะเอาตัวไหน”“ขอบใจนะคุณเก่งมากจริงๆ”“ฉันว่าฟลุกมากกว่ามั้ง” พิมพ์พันดาวไม่อยากเชื่อ“นั่นมันแค่ตัวแรกครับหนูพิมพ์ เดี๋ยวตัวต่อไปจะตามมา”ตรัยคุณมองหน้าเธอแล้วยิ้มมุมปากก่อนจะหันไปปาลูกโป่งต่อแล้วเขาก็ทำให้สองสาวได้ตุ๊กตาอีกตัวและอีกตัวตอนนี้ทั้งสองคนได้มาถือคนล่ะสี่ตัวแล้วจึงบอกเขาหยุดเพราะไม่อยากได้มากกว่านี้“คุณได้แล้วแต่ผมยังไม่ได้เลยนะ”“นายจะเอาด้วยเหรอ”“ก็แน่สิ”“งั้นปาสิเดี๋ยวฉันจ่ายค่าลูกดอกให้ นายอยากได้ไปทำไมจะเอาไว้เล่นเองเหรอ” พิมพ์พันดาวยิ้มเมื่อจินตนาการถึงผู้ชายตัวโตนั่งเล่นตุ๊กตา“ขอบคุณครับหนูพิมพ์ทั้งสวยทั้งใจดีเลยนะครับ ผมอยากได้ตุ๊กตาไปให
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 5 คนที่เคยแอบมอง
“ไปเอาตุ๊กตาที่ไหนมาเหรอน้องพลอย” ตรัยคุณถามพลอยมนเมื่อเห็นว่าเธอกับเพื่อนเดินกลับมาพร้อมกับตุ๊กตาสี่ตัว “พี่พิมพ์ให้มาค่ะ” “เขาไม่อยากได้เหรอถึงได้ให้เรามา” ตรัยคุณรู้สึกไม่ดีเลยที่เธอไม่อยากได้ตุ๊กตาที่เขาพยายามปาลูกโป่งจนได้มา “เปล่าหรอกค่ะน้าตรัยแต่พลอยชวนพี่พิมพ์คุย พอพี่เขารู้ว่าพลอยจะเอาตุ๊กตาไปบริจาคเขาก็เลยแบ่งให้คนละสองตัวค่ะ น้าตรัยอยากเจอไหมคะพี่เข้ายืนซื้อขนมอยู่เดี๋ยวพลอยพาไป” “ทำไมถึงคิดว่าน้าอยากเจอล่ะ” “ก็พี่เขาสวยมากน่าจะตรงสเปกน้าตรัยนะคะหุ่นดีผิวขาว ผมยาวเหมาะกับคนหล่ออย่างน้าตรัยที่สุดเลยแล้วน้าตรัยก็ยังไม่เคยเจอพี่พิมพ์สักครั้งเลย” พลอยมนอยู่บ้านตลอดเลยมีโอกาสได้เจอกับพี่สาวข้างบ้างอยู่หลายครั้ง “พี่พิมพ์นี่ใช่ลูกลุงเพิ่มไหม” “ค่ะ น้าตรัยคงยังไม่เคยเจอใช่ไหมคะ” “น้าเคยเจอแล้วเมื่อตอนกลางวัน” “แล้วตรงสเปกไหมคะ” “จับแลยไหมพลอยข่วย” “น้าว่าคนสวยๆ แบบนั้นคงมีแฟนแล้วแน่ๆ” “แต่ลุงเพิ่มบอกเองว่าพี่พิมพ์ยังไม่มีแฟน” “ลุงเขาอาจจะไม่รู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 6 ความลับที่เก็บมานาน
ตรัยคุณส่งหลานสาวที่โรงเรียนเสร็จแล้วก็ไปทำธุระของตนเองก่อนจะมาหาตะวันที่ร้านจำหน่ายวัสดุก่อสร้างตามที่ได้นัดกันไว้ว่าวันนี้เขาจะพาไปเจอกับแฟนสาวเพื่อคุยเรื่องเรือนหอ “กูเข้าไม่ใจมึงเลย มึงก็เรียนมาเหมือนกูแล้วทำไมไม่ออกแบบเรือนหอเอง” “กูกลัวว่าจะออกแบบตามใจตัวเองเกินไป กูเลยอยากได้คนกลางเพื่อฟังความคิดเห็นของกูกับกานต์” “แล้ววันนี้แฟนมึงทำงานเหรอ” “ทำสิ แต่ทำแค่ช่วงเช้าช่วงบ่ายเขาลา” “คงไม่ลาเพื่อมาบรีฟแบบบ้านใช่ไหม” “เปล่าเขาลาไปอบรมน่ะ แต่กว่าเครื่องจะออกก็เกือบสี่โมงเย็นเลยมีเวลามาคุยเรื่องเรือนหอ” “มึงคบกับหมอกานต์มานานจนจะแต่งงานแล้วกูยังไม่เคยเจอแฟนมึงสักที” “ก็มึงงานยุ่งกานต์เขาก็งานยุ่ง” “แล้วแบบนี้จะมีเวลาให้มึงเหรอ” “มีสิ เขาก็มีวันหยุดเหมือนคนอื่นนั่นแหละแต่ช่วงที่ทำงานหรือเข้าเวรก็จะติดต่อยากหน่อยแค่นั้นองแล้วโรงพยาบาลกับร้านกูก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ถ้ามีเรื่องด่วนกูก็ไปหาเขาได้” ตะวันอธิบายให้เพื่อนฟัง “ดีนะอยู่ใกล้แบบนี้” “ดีสิ มึงก็รีบหาแฟนสักที
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 7 นายแกล้งฉันใช่ไหม
พิมพ์พันดาวเลิกตั้งแต่สีโมงเย็นแต่วันนี้เธอมีประชุมต่อกว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เกือบจะหนึ่งทุ่มเธอรีบตรงเข้าไปในบ้านเพราะคิดว่าบิดาจะต้องรอทานอาหารเหมือนกับทุกวันที่ผ่านมาแต่พอเดินเข้ามาก็ไม่เห็นท่านอยู่มี่โต๊ะทานอาหารจึงเดินขึ้นตามที่ห้องนอนแต่ทั้งห้องก็ปิดไฟมืด หญิงสาวตะโกนเรียกบิดารอบบ้านแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ พิมพ์พันดาวจึงรีบโทรศัพท์ไปหาแต่รอจนสายถูกตัดก็ไม่มีคนรับหญิงสาวเริ่มใจคอไม่ดีเพราะปกติแล้วเวลานี้ท่านจะไม่ออกบ้านไปไหน เมื่อกดโทรศัพท์โทรออกอีกครั้งก็มีเสียงสั่นดังมาจากโซฟารับแขก “พ่อไปไหนเนี่ยแล้วทำไมถึงไม่เอาโทรศัพท์ไปนะ” พิมพ์พันดาวบ่นแล้วนั่งรออยู่สิบนาทีบิดาก็ยังไม่กลับมาจึงเอาโทรศัพท์ของท่านขึ้นมาดูเผื่อว่าท่านจะออกไปพบเพื่อนหรือมีใครโทรนัดออกไปข้างนอก หญิงสาวถือวิสาสะเลื่อนดูรายการโทรออกล่าสุด “ตรัยคุณ” เธอพึมพำเมื่อนึกถึงชื่อนี้เพราะเหมือนเคยได้ยินบิดาพูดชื่อเขาอยู่บ่อยครั้งว่าเป็นเพื่อนบ้านแต่ก็ยังไม่เคยเจอตัวกันสักครั้ง พิมพ์พันดาวลังเลว่าจะโทรไปถามเขาดีหรือเปล่าเพราะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยความเป็นห่วงบิดาหญิงสาวจึงเล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 8 ช่วยผมหน่อย
เช้าวันเสาร์คณะทำบุญก็ออกเดินทางกันแต่เช้าส่วนคนที่ไม่ไปด้วยอย่างตรัยคุณก็ยังหมกตัวอยู่ในที่นอน เพราะกว่าจะถึงเวลาไปดูคนงานที่จะมาทำร้านขายยาก็แปอดโมงเช้า และเวลานี่ก็เพิ่งจหกโมงกว่าเขาขจึงมีเวลานอนอีกเป็นชั่วโมง แต่ความคิดที่จะตื่นสายก็ต้องมาสะดุดเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ว่างอยู่หัวเตียงนั้นมันดังจนเขานอนต่อไม่ได้ ถ้าคนที่โทรศัพท์มาเวลานี่ไม่มีเรื่องสำคัญตรับคุณคิดว่าจะจัดการกับปลายสายอย่างแน่นอน “ฮัยโหล ตรัยพูดนั่นใคร” เขารับสายโดยไม่ได้มองว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา “น้าตรัยตื่นหรือยังช่วยพลอยด้วยค่ะ” “พลอยเป็นอะไรน้าตื่นแล้ว รออยู่ที่บ้านนะเดี๋ยวน้าจะรีบไปหา” “น้าตรัยอย่าเพิ่งมาหาพลอยนะคะ” “ทำไมล่ะ หนูบอกให้น้าช่วยแล้วทำไมถึงไม่ให้น้าไปหามีอะไรที่ห้องหรือเปล่า” ตรัยคุณใจคอไม่ดีเพราะบ้านของมาดาตอนนี้มีแค่หลานสาวอยู่คนเดียว เขารีบวิ่งออกจากบ้านขณะที่ยังคุยโทรศัพท์กับหลานสาวไปด้วย ไม่ถึงสองนาทีน้าชายก็มายืนหอบอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน “พลอยเปิดประตูหน่อยสิ น้ามาแล้ว” “น้าตรัยทำไมไม่ฟังพลอยก่อน” “พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 9 เป็นคนแบบไหนกันแน่นะ
พิมพ์พันดาวมองชายหนุ่มที่กำลังผัดอะไรสักอย่างด้วยความทะมัดทะแมงอยู่ในห้องครัว “รอแป๊บหนึ่งนะน้องพลอยเหลือแค่ผัดบล็อคเคอรี่อีกอย่างก็เสร็จแล้ว น้องพลอยส่งจากให้น้าหน่อน” ตรัยคุณพูดโดยไม่ได้หันมามองก่อนจะหยิบจานไปใส่ผัดที่สุกพอดี “น่ากินจังค่ะ” “อ้าว พิมพ์เหรอผมขอโทษทีผมนึกว่าน้องพลอย” “ไม่เป็นไรค่ะ” “น้าตรัยคะทำไม่วันนี้มีกับข้าวหลายอย่างจัง” พลอยมนมองกับข้าวบนที่มีแต่ของโปรดของตนเองก็ถามขึ้น “ก็น้องพลอยเสียเลือดต้องบำรุงเยอะๆ น้าทำตับทอดกระเทียมพริกไทยของโปรดให้หนูด้วยนะ” “ขอบคุณค่ะ กับข้าวฝีมือน้าตรัยอร่อยที่สุดเลยนะคะพี่พิมพ์” “เชิญตามสบายนะครับ ผมทำกับข้าวไม่ค่อยเผ็ดมากเท่าไหร่ไม่รู้จะถูกปากคุณไหม” “พิมพ์ไม่ค่อยชอบกินเผ็ดค่ะ” “ดีจังค่ะ น้องพลอยจะได้มีเพื่อนกินกับข้าวไม่เผ็ด” เด็กสาวตักอาหารฝีมือน้าชายเข้าปากแล้วเคี้ยวด้วยความเอร็ดอร่อย “น้องพลอยกินช้าๆ สิเดี๋ยวก็ได้ติดคอกันพอดี” “ก็พลอยหิวนี่คะ เขาว่าตอนเป็นเมนส์จะหิวมากกว่าปกติใช่ไหมคะพี่พิมพ์”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 10 อดีตของเรา
“ไม่ได้กินราดหน้าร้านนี้มานานแล้วรสชาติยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะ แม่ค้ายังเป็นป้าจำเนียรคนเดิมอยู่ไหมคะ” พิมพ์พันดาวถามถึงแม่ค้าร้านราดหน้าที่เธอทานมาตั้งแต่เด็กเพราะร้านนี้ตั้งอยู่หน้าโรงเรียนของบิดา “ป้าแกทำไม่ไหวแล้วครับ แต่ก็ยังนั่งอยู่หน้าร้านคอยคุยกับลูกค้าส่วนคนที่ทำก็เป็นลูกชายกับลูกสะใภ้” “นั้นสิคะ มันนานหลายปีแล้ว” “ผมกินร้านนี้ตัวแต่ ม.1 พอเรียนม.ปลายนานๆ ถึงจะได้กิน” “ทำไมล่ะคะ” “ก็เพราะตอน ม.ปลายผมย้ายไปเรียนในตัวจังหวัดน่ะสิ” “คุณเรียนที่เดียวกับพิมพ์เหรอคะ ทำไมไม่เคยเห็นหน้า” “ผมก็แค่นักเรียนห้องทั่วไป ตอนเรียนก็ไม่ได้โดดเด่นเท่าไหร่ ใครจะเหมือนคุณล่ะทั้งเรียนทั้งกิจกรรม” “คุณจำพิมพ์ได้เหรอคะ” “จำได้สิ ถึงหน้าจะเปลี่ยนไปบ้างแต่ผมก็จำได้” “มันผ่านมานานแล้ว พิมพ์ก็อายุเยอะแล้วไม่คิดว่าจะมีคนจำตอนเรียนม.ปลายได้ คุณรู้มาตลอดเลยเหรอว่าพิมพ์เคยเรียนโรงเรียนเดียวกับพิมพ์” “ตอนย้ายมาใหม่ผมเคยเห็นพิมพ์อยู่หลายครั้งแต่ไม่กล้าเข้าไปทักเพราะตอนนั้นพ่อคุณยังเป็นอาจาร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-24ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 11 ไม่ตรงสเปก
“พิมพ์ ผมถามหน่อยสิขอให้พิมพ์ตอบตามตรงเลยนะ”“จะถามอะไรอีกวันนี้ตรัยถามเยอะไปแล้วนะ”“ถ้าคนที่มาจีบพิมพ์เขาไม่ใช่ผู้ชายแบบนี่พิมพ์ชอบ คือแบบว่าไม่ตรงสเปกเลยสักนิดพิมพ์จะให้โอกาสเขาไหม” ตรัยคุณตัดสินใจถามเพราะถ้าไม่ถามวันนี้ก็กลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้ถาม“ไม่ตรงสักนิดเลยเหรอ”“อือ ก็อย่างที่พิมพ์บอกว่าสเปกต้องขาวตี๋เหมือนกับพระเอกซีรีส์จีน”“แล้วเขาเป็นคนดีหรือเปล่า ยังโสดไหมล่ะ”“โสดสิ ถ้าไม่โสดก็คงมามาจีบ”“แล้วนิสัยดีไหมล่ะ”“นิสัยก็ไม่ได้แย่นะ เอาจะเป็นคนไม่ค่อยพูดหวานเท่าไหร่ ติดจะพูดตรงๆ แต่เขาจริงใจ บ้านไม่รวยแต่ก็คงเลี้ยงดูพิมพ์ได้ไม่อดตายหรอก”“ถ้านิสัยดีก็โอเค ส่วนเรื่องให้มาเลี้ยงดูพิมพ์ว่าข้อนี้ตัดไปเลยเพราะพิมพ์เลี้ยงดูตัวเองได้ แล้วถ้าเขาเป็นคนดีเข้ากับพิมพ์ได้เรื่องหน้าตาพิมพ์ก็อาจจะมองข้าม แต่มีเรื่องสำคัญอีกขอที่ลืมบอก”“เรื่องอะไรล่ะ”“คนที่จะมาจีบพิมพ์ต้องเขากับพ่อพิมพ์ได้ด้วยนะเพราะถ้าคบกันถึงขั้นแต่งงานแล้วเพิมพ์ก็จะอยู่กับพ่อไปแบบนี้ไม่มีทางแต่งออกต้องแต่งเข้าอย่างเดียว พิมพ์ว่าหาคนแบบนี้ไม่ได้หรอกนะข้อแม้มันเยอะเกินไป ตรัยว่าไหมล่ะ”“จะเรียกว่าข้อแม้เยอะหร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
บทล่าสุด
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 30 ผิดสัญญา nc (ตอนจบ)
ตรัยคุณอาบน้ำเสร็จแล้วแต่พิมพ์พันดาวยังไม่ออกมาจากห้องน้ำชายหนุ่มเลยเดินเข้ามาตามในห้องแต่งตัวซึ่งหญิงสาวกำลังยืนเลือกชุดนอนที่เพื่อนซื้อมาให้แต่ยังเลือกไม่ได้ว่าจะสวมสีไหน เขาเดินเข้ามากอดเธอจากทางด้านหลัง “ตรัยช่วยพิมพ์เลือกหน่อยได้ไหมว่าใส่สีไหนดี” เธอส่งชุดนอนผ้าลูกไม้ตัวบางสีดำกับสีแดงเพลิงให้คนรักช่วยเลือก “เซ็กซี่ทั้งสองตัว แต่คืนนี้อย่าเพิ่งใส่เลยนะ” “ทำไมล่ะ” “พิมพ์จ๋าแกล้งตรัยอยู่ใช่ไหม ตรัยไม่ได้นอนกับพิมพ์มาเกือบเดือนแล้วนะตรัยจะบ้าตายอยู่แล้ว พิมพ์พันดาวยังไม่ทันจะพูดอะไรเรียวปากก็ถูกประกบจูบลงมาเสียก่อนตรัยคุณสอดปลายลิ้นกวาดต้อนความหอมหวานนาทีนี้เขาแทบอยากจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว มือข้างหนึ่งกระตุกปมผ้าเช็ดตัวออกจนหลุด“ไม่ใส่อะไรแบบนี้สวยที่สุด”ปากชมขณะที่ตาคมมองกายขาวเนียนอย่างหื่นกระหายก่อนจะอุ้มเธอมายังที่นอนกว้างซึ่งโรยด้วยกลีบกุหลาบสีหวานอยู่เต็มไปหมด มือร้อนลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่มอย่างหลงใหล เลือดในกายสูบฉีดมารวมกันที่กลางแก่นกายอย่างห้ามไม่อยู่ ปลายนิ้วสัมผัสหยอกเย้ากับทรวงอกอิ่มจนส่วนยอดแข็งชูชันพิมพ์พ
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 29 ไม่ใช่แบบที่ฝันถึง
ในห้องแต่งตัวของโรงแรมหรูบรรดาสาวกำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสเพราะนี่เป็นการรวมตัวกันในงานแต่งงานของเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่ม“เจ้าบ่าวของพิมพ์หล่อมาก”“นั่นสิ ทั้งหล่อทั้งน่ากิน” “ให้มันน้อยๆ หน่อยยัยฝ้ายนั่นสามีเพื่อนนะ” “ก็มันจริงนี่คุณตรัยหล่อระเบิดไปเลยหุ่นก็ดีกล้ามก็แน่น” “รู้ได้ยังไงว่ากล้ามเขาแน่น” “เดาเอานะสิ ว่าแต่กล้ามแน่นจริงไหมพิมพ์” “อือ” เจ้าสาวพยักหน้าขณะที่ช่างกำลังทำผมเพื่องานฉลองในตอนเย็นหลังจากที่งานเช้าจัดที่บ้านไปแล้ว“หมิวสงสัยอย่างหนึ่ง” “สงสัยอะไร” “ก็ยัยพิมพ์เคยบอกว่าชายในฝันของเธอต้องขาวตี๋ แต่คุณตรัยหล่อเข้มเลยนะคนละทางกันเลย เขามีอะไรดีพิมพ์ถึงเปลี่ยนใจมาชอบเขาได้ล่ะ” “ก็ตรัยเขาน่ารักนิสัยดี” “แค่นี้แน่นะพิมพ์” “อือ” “พิมพ์ พวกเราคนกันเองทั้งนั้น” เพื่อนคนหนึ่งรีบพูดเมื่อช่างแต่งหน้าเดินออกจากห้อง “จะพูดอะไรเหรอกานต์” “กานต์กับคนอื่นก็แค่อยากรู้ว่าเรื่องบนเตียงเขาโอเคไหม” “กานต์ถามตรงใจพวกเราที่สุด ตอบมาเถอะพิมพ์คนเองทั้งนั้
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 28 ตักตวง nc
“ผมชอบผิวพิมพ์ที่สุดทั้งนุ่มทั้งหอม”เสียงทุ้มกระซิบก่อนจะกดจมูกลงบนต้นคอขาวเปียกชื้นเพื่อสูดดมกลิ่นกายของคนรักมือใหญ่ลูบไล้สัมผัสไปตามผิวเนียนนุ่ม“ตรัยไหนว่าจะอาบน้ำ”“ก็กำลังอาบนี่ไงล่ะ” เขากดสบู่ใส่มือก่อนถูไปบนผิวกายของหญิงสาวอย่างเบามือ ถูไปทุกสัดส่วนก่อนจะเปิดน้ำไล่ฟองออกจนหมด“เสร็จแล้วใช่ไหม”“เพิ่งเริ่มจะเสร็จได้ยังไงล่ะที่รัก”“ตรัย...”เธอครางแผ่วเบาเมื่อความร้อนมันโลมเลียไปทั่วทุกจุดที่ฝ่ามือใหญ่เลื่อนผ่านเมื่อหันหน้ามามองตรัยคุณก็จูบลงบนเรียวปากอิ่มอย่างดูดดื่มร้อนแรงราวกับจะกระชากวิญญาณของเธอให้ออกจากร่าง ทุกสัมผัสที่ชายหนุ่มแสดงออกทำให้เธอรับรู้ได้ว่าเขากำลังมีความต้องการ ฝ่ามือร้อนเคล้นคลึงไปทั่วทรวงอกอวบก่อนละไล่ไปยังหน้าท้องต่ำไปเรื่อยๆพิมพ์พันดาวรู้สึกถึงความแข็งร้อนที่กำลังขยายเหยียดดุนดันบั้นท้ายจนเธอรู้สึกร้อนราวกับไฟที่กำลังแผดเผา ขณะที่ปากก็ยังคงจูบแลกลิ้นกันอย่างหิวกระหาย แล้วผละออกจากกันเล็กน้อยเพื่อสูดอากาศเข้าปอด นัยน์ตาสบประสานสื่ออารมณ์และความต้องการที่ปิดไม่มิด “อาบให้ผมบ้างได้ไหม”“ทำไมไม่อาบเอง”“อยากให้เมียอาบให้”ตรัยคุณจับไหล่มนให้พลิกห
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 27 เปลี่ยนไป
ตรัยคุณจัดการธุระทุกอย่างเสร็จก่อนเวลาเขาจึงรีบเปลี่ยนเที่ยวบินให้เร็วขึ้นและโชคดีที่ได้ตั๋วเที่ยวสุดท้าย พอมาถึงกรุงเทพก็รีบเรียกรถไปยังโรงแรมที่พิมพ์พันดาวพักอยู่ด้วยความคิดถึงพิมพ์พันดาวบอกเขาว่าเย็นนี้หลังจากประชุมเสร็จแล้วเธอกับเพื่อนสมัยเรียนเภสัชจะพากันไปนั่งดื่มที่บาร์บนดาดฟ้าของโรงแรมที่พักอยู่ตรัยคุณขอกุญแจที่ฟร้อนท์แล้วเอากระเป๋าไปเก็บจากนั้นก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงรีบตามเธอไปบนดาดฟ้าของโรงแรมหรูเปิดไฟสลัวๆ แต่ชายหนุ่มก็มองเห็นในทันทีว่าคนรักของตนอยู่ที่ไหนเขาเห็นเธอกำลังสนุกสนานกับเพื่อนๆ จึงไม่ได้เข้าไปทักเพราะอยากให้เธอได้ใช้เวลาอย่างเต็มที่ ตรัยคุณรอจนกระทั่งเที่ยงคืนเมื่อเพื่อนของเธอกำลังจะเตรียมตัวกลับเขาจึงรีบเข้าไปหา“พิมพ์”“อ้าวตรัยมาตั้งแต่ตอนไหน”“ผมมาตั้งแต่สี่ทุ่ม”“แล้วทำไมไม่เข้ามาทักล่ะ”“ผมเห็นพิมพ์กำลังสนุกก็เลยไม่อยากจะกวน”พิมพ์พันดาวแนะนำตรัยคุณให้กับเพื่อนเพื่อนรู้จักจากนั้นทุกคนก็ขอแยกย้ายกันกลับเพราะมีเที่ยวบินกันแต่เช้าส่วนพิมพ์พันดาวนั้นยังจะค้างอยู่ที่นี่อีกสองคืน“ตรัยดื่มอะไรหน่อยไหม”“ไม่เป็นไรผมดื่มมาเยอะแล้ว พิมพ์ล่ะจะดื่มต่ออีกหรือเปล่
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 26 จำเป็นต้องห่างกัน
ความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันในแต่ละวันผ่านไปอย่างมีความหมายอีกสองเดือนข้างหน้าก็จะถึงวันแต่งงานของทั้งสองคนแล้ว แต่โอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกันกลับลดน้อยลงเพราะบ้านของพิมพ์พันดาวกำลังรีโนเวจหญิงสาวจึงย้ายไปอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ซึ่งห้องนอนของเธออยู่ติดกับห้องของพลอยมน“พี่พิมพ์จัดของจะไปไหนเหรอคะ” พลอยมนถามว่าที่น้าสะใภ้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังเก็บของใช้ที่จำเป็นและเสื้อผ้าบางส่วนลงกระเป๋า“พี่ต้องไปอบรมที่กรุงเทพค่ะ น้องพลอยอยากได้อะไรไหมคะเดี๋ยวพี่พิมพ์ซื้อมาฝาก”“ไม่ดีกว่าค่ะ แม่บอกว่าของที่พลอยชอบที่ญี่ปุ่นมีให้เลือกเยอะเลยค่ะ”“น้องพลอยจะเดินทางเมื่อไหร่ล่ะคะ” พิมพ์พันดาวถามเด็กสาวที่เปลี่ยนใจจะย้ายไปอยู่กับมารดา“หลังงานแต่งน้าตรัยค่ะ”“พี่พิมพ์คงคิดถึงน้อยพลอยมากๆ”“พลอยก็คงคิดถึงพี่พิมพ์กับน้าตรัยมาก พี่พิมพ์กับน้าตรัยจะไปเยี่ยมพลอยไหมคะ”“ไปสิคะ น้าตรัยของน้องพลอยบอกว่าจะพาพี่พิมพ์ไปหาน้องพลอยบ่อยๆ”“ได้เลยค่ะพลอยจะรีบฝึกภาษาให้เก่งแล้วจะพาพี่พิมพ์กับน้าตรัยเที่ยวเอง”“ดีเลยเพราะพี่พิมพ์พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้สักนิด”“ใช้แอปแปลภาษาสิคะ พลอยก็ใช้เวลาคุยกับลุงโทชิ”“อีกหน่อยน้องพลอยคงจะเก่งมากข
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 25 มาทางไหนก็กลับทางนั้น
“เจ็บมากมั้ย” ตรัยคุณล้มตัวนอนข้างเธอแล้วกระซิบถามพิมพ์พันดาวอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ไม่รู้จะตอบเขายังไงเพราะบทรักเร่าร้อนเมื่อครู่ทำเอาเธอหลงลืมตัวไปจนหมดสิ้น รู้เพียงอย่างเดียวว่าตัวเองต้องการเขามากแค่ไหน ร้องขอเขาอย่างไร้ยางอาย“ผมขอโทษ ผมไม่อยากให้คุณเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว”“แต่พิมพ์ก็เจ็บ” หญิงสาวเถียงเพราะตนเองรู้สึกเจ็บมาจริงๆ“เจ็บแล้วมีความสุขไหม”“เรื่องแบบนี้ต้องถามด้วยเหรอ”“ก็อยากรู้ว่าที่ทำให้ถูกใจหรือเปล่า ครั้งหน้าจะได้ปรับปรุงตัวไง” เขาหัวเราะร่วนเมื่อเธออายจนหน้าแดง“ดึกแล้วนอนเถอะ”“ตรัยกอดแน่นแบบนี้จะนอนได้ยังไง”“ไม่แน่นเลยแบบนี้กำลังสบายถ้าไม่ยอมหลับผมไม่รู้นะว่าจะมีต่ออีกรอบไหม”“มันจะเกินไปแล้วนะ”“เกินไปที่ไหน พิมพ์น่ารักออกอย่างนี้ผมไม่อยากพอเลย”“หื่นกามแบบนี้ใครจะไปทนไหว”“ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนแค่นอนนิ่งๆ”“อย่านะตรัย พิมพ์ไม่มีแรงแล้ว”“ผมรักพิมพ์นะ คืนนี้ผมมีความสุขมากที่สุด” เขากระซิบเบาๆ แล้วกระชับร่างเปลือยเปล่าของเธอเขามากอดอย่างหวงแหน พิมพ์พันดาวซุกหน้าเข้าหาแผงอกกว้าง รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเธออยากอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ไปนานๆ“พิมพ์ก็รักตรัยนะ”เที่ย
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 24 ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้ nc
ตรัยคุณขบเม้มบนเนินอกอิ่มแล้วครอบปากร้อนลงบนเต้างามอีกครั้งขณะที่ปลายนิ้วโป้งก็ยังกดเน้นวนบนติ่งเกสรสวาททำให้พิมพ์พันดาวดิ้นพล่านด้วยความเสียวและทรมาน“ตรัย...อย่าแกล้งแบบนี้ทรมานเหลือเกิน”เสียงเธอเหมือนคนละเมอร่างกายปิดเร่าเนื้อตัวแดงระเรื่อ“ให้ผมช่วยพิมพ์ปลดปล่อยนะมันจะดีกว่าเมื่อ”หญิงสาวพยักหน้าเพราะตอนนี้ร่างของเธอแทบทั้งเสียวและทรมานกับการปลุกเร้าที่แสนชำนาญของคนตัวโตที่คร่อมทับอยู่เหนือร่าง ความร้อนที่อยู่ภายในบิดเป็นเกลียวจู่โจมกลางกายรู้สึกจนว่ามันกำลังต้องการบางอย่างซึ่งมีเพียงตรัยคุณเท่านั้นที่จะมอบให้เธอได้ตรัยคุณยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อเห็นเธอยินยอม เขาจับมังกรตัวเขื่องส่วนหัวมีน้ำสีขาวขุ่นอยู่เต็มแอ่งเว้าถูไถบนกลีบกุหลาบงาม“ตรัย...เจ็บ”“อย่าเกร็งนะพิมพ์”เขาค่อยๆ สอดท่อนเอ็นร้อนระอุผ่านเข้าไปช่องทางรักที่คับแคบ จนส่วนหัวมังกรชนกับเยื่อบางๆ ตรัยคุณแปลกใจเพราะเขารู้ว่าเธอมีแฟนมาก่อนแต่ไม่คิดเลยว่าหญิงสาวจะยังบริสุทธิ์อยู่แต่เมื่อรู้ยิ่งทำให้เขาอยากครอบครองเธอมากยิ่งขึ้น“อูวซ์ ... พิมพ์” ตรัยคุณสูดปากก่อนจะพยายามดันท่อนเอ็นผ่านมันเข้าไปได้อย่างยากลำบาก เขาเกือบจะระเบิดออ
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 23 คนเห็นแก่ตัว nc
เพราะอยู่ใกล้ชิดมากกว่าทุกครั้งจนได้กลิ่นกายหอมจากตัวของพิมพ์พันดาวเลยทำให้ตรัยคุณห้ามใจตัวเองไม่ไหว เขาก้มหน้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจของอีกฝ่าย ตาคมที่เต็มไปด้วยความต้องการจ้องมองใบหน้าสวยที่ดูตื่นตระหนกก่อนจะจูบไปบนหน้าผากช้าๆ พิมพ์พันดาวหลับตาเมื่อเขาประทับรอยจูบอย่างแผ่วเบาลงบนเปลือกตาทั้งสองข้างแล้วเลื่อนลงมาที่แก้มแดงระเรื่อแล้ววนหยอกล้ออยู่กับริมฝีปากอิ่ม ฝ่ามือใหญ่ดันท้ายทอยเพียงนิดก่อนจะจุมพิตแผ่วเบาจนพิมพ์พันดาวเคลิบเคลิ้ม ปากเล็กเผยออกตามแรงอารมณ์ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มหญิงสาวจูบตอนแบบที่เขาทำอย่างกล้าๆ กลัวๆ นั่นยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของตรัยคุณให้แตกกระเจิงจูบของทั้งสองร้อนแรงขึ้น ลิ้นหนาเข้าไปควานหาน้ำหวานจากโพรงปากสาว ปลายลิ้นตวัดพันกันไปมา เขานำเธอตามพิมพ์พันดาวเรียนรู้ไปกับเขาทีละนิด ทั้งสองกำลังจมลงสู่กองเพลิงแห่งตัณหา “ผมอยากจูบคุณแบบนี้นานๆ” ตรัยคุณพอใจเป็นอย่างมากกับการตอบสนองของหญิงสาว“พอแค่นี้ได้ไหม” พิมพ์พันดาวพยายามฝืนตัวเองเธอผลักเขาออกแต่ดูเหมือนแรงเธอจะมีเพียงน้อยนิด“ได้ที่ไหนล่ะพิมพ์”เขากดจูบอย่างเร่าร้อนลงมาอีกครั้งมือหนาสอดเข้าได้ชุดนอนลูบไล้แผ่น
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 22 พิสูจน์คำพูดสิ
“เอาละตรัยมีอะไรจะพูดก็รีบพูดเมาเลย” พิมพ์พันดาวบอกเมื่อเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้องนอนแล้ว“พิมพ์ยังไม่ลืมแฟนเก่าใช่ไหม” ตรัยคุณถามอย่างตรงประเด็น“ตรัยจะถามเรื่องนี้อีกทำไม พิมพ์บอกไปแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับเขา”“แต่วันนี้พิมพ์หายไปกับเขาตั้งหลายชั่วโมงแล้วยังจะยืนกอดกันที่หน้าประตูอีกแล้วจะให้ผมเข้าใจว่ายังไงล่ะ”“ตรัยรู้ได้ยังไงว่าพิมพ์ยืนกอดกับเขา”“ไม่ต้องรู้หรอกว่าผมรู้ได้ยังไงพิมพ์แค่ตอบมาว่ามันจริงไหม ผมไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม”“ใช่ค่ะพิมพ์กอดกับเขาจริง”“ผมไม่สนใจหรอกว่าในอดีตพิมพ์กับเขารู้จักกันมานานแค่ไหน แต่ตอนนี้พิมพ์เป็นแฟนผมและตกลงจะแต่งงานกับผมพิมพ์ก็ไม่ควรไปยืดกอดกับเขาแบบนั้น”“ตรัยหึงเหรอ” พิมพ์พันดาวเดินเข้ามานั่งเบียดเขาบนโซฟาตัวเล็กที่อยู่มุมห้อง“แล้วมันควรหึงไหม ถ้าพิมพ์ยังตัดใจจากเขาไม่ได้ก็บอกผมมาตรงๆ”“แล้วจากนั้นตรัยจะทำอะไรต่อคะ จะยอมให้พิมพ์ไปคบกับเขาเหมือนพระเอกละครเหรอคะ” พิมพ์พันดาวอยากรู้ความคิดของคนรักว่าจะทำยังไงต่อไปถ้าหากเธอกลับไปคบกับพี่หมอ“ผมเคยบอกพิมพ์ไปแล้วว่าผมไม่ใช่คนดีอะไร”“ตอบแบบนี้แสดงว่าไม่ยอมใช่ไหม”“ผมไม่ยอมง่ายๆ หรอกนะพิมพ์ในเมื่อคุณลังเลผ
