LOGINShare
ตอนที่ 7 นายแกล้งฉันใช่ไหม
Last Updated:
2025-02-24 21:54:25พิมพ์พันดาวเลิกตั้งแต่สีโมงเย็นแต่วันนี้เธอมีประชุมต่อกว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เกือบจะหนึ่งทุ่มเธอรีบตรงเข้าไปในบ้านเพราะคิดว่าบิดาจะต้องรอทานอาหารเหมือนกับทุกวันที่ผ่านมาแต่พอเดินเข้ามาก็ไม่เห็นท่านอยู่มี่โต๊ะทานอาหารจึงเดินขึ้นตามที่ห้องนอนแต่ทั้งห้องก็ปิดไฟมืด
หญิงสาวตะโกนเรียกบิดารอบบ้านแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ พิมพ์พันดาวจึงรีบโทรศัพท์ไปหาแต่รอจนสายถูกตัดก็ไม่มีคนรับหญิงสาวเริ่มใจคอไม่ดีเพราะปกติแล้วเวลานี้ท่านจะไม่ออกบ้านไปไหน เมื่อกดโทรศัพท์โทรออกอีกครั้งก็มีเสียงสั่นดังมาจากโซฟารับแขก
“พ่อไปไหนเนี่ยแล้วทำไมถึงไม่เอาโทรศัพท์ไปนะ” พิมพ์พันดาวบ่นแล้วนั่งรออยู่สิบนาทีบิดาก็ยังไม่กลับมาจึงเอาโทรศัพท์ของท่านขึ้นมาดูเผื่อว่าท่านจะออกไปพบเพื่อนหรือมีใครโทรนัดออกไปข้างนอก หญิงสาวถือวิสาสะเลื่อนดูรายการโทรออกล่าสุด
“ตรัยคุณ” เธอพึมพำเมื่อนึกถึงชื่อนี้เพราะเหมือนเคยได้ยินบิดาพูดชื่อเขาอยู่บ่อยครั้งว่าเป็นเพื่อนบ้านแต่ก็ยังไม่เคยเจอตัวกันสักครั้ง
พิมพ์พันดาวลังเลว่าจะโทรไปถามเขาดีหรือเปล่าเพราะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยความเป็นห่วงบิดาหญิงสาวจึงเลือกที่จะโทรศัพท์ไปถามเขาเพราะคิดว่าเขาน่าจะเป็นคนสุดท้ายที่ได้คุยกับบิดาของตนเอง
เสียงรอสายดังขึ้นหลายครั้งกว่าเจ้าของโทรศัพท์จะกดรับสาย
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ เบอร์คุณตรัยคุณใช่ไหมคะ”
“ครับ” ตรัยคุณจำเสียงเธอได้และเบอร์ที่โทรเข้ามาก็เป็นเบอร์โทรศัพท์ของอาจารย์เพิ่มศักดิ์ซึ่งตรัยคุณเปลี่ยนมาเรียกลุงตั้งแต่ได้เป็นเพื่อนบ้านกันเมื่อหลายปีก่อน
“ฉันขอโทษที่โทรมารบกวน คือฉันมีเรื่องจะถามคุณค่ะ”
“คุณคงจะถามถึงลุงเพิ่มใช่ไหม”
“ค่ะ พ่อฉันอยู่ที่บ้านคุณหรือเปล่าคะ”
“ค่ะท่านอยู่ที่นี่คุณจะคุยกับท่านไหมครับเดี๋ยวผมจะเอาโทรศัพท์ไปให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันแค่อยากรู้ว่าท่านอยู่ที่ไหนแค่นั้นเอง ขอโทษนะคะที่รบกวน”
“ไม่เป็นไรครับ คุณไม่อยากคุยกับท่านจริงๆ ใช่ไหม” ตรัยคุณถามย้ำเพราะคิดว่าพิมพ์พันดาวน่าจะเกรงใจ
“จริงค่ะ ขอบคุณนะคะ” เมื่อรู้ว่าบิดาอยู่ทีไหนพิมพ์พันดาวก็สบายใจเธอแบ่งกับข้าวที่ซื้อมาเป็นสองส่วนก่อนจะทานในส่วนของตัวเองแล้วไปอาบน้ำและทำธุระส่วนตัว
แต่จนเสร็จแต่บิดาก็ยังไม่กลับมา เธอกำลังช่างใจว่าจะโทรศัพท์ไปหาตรัยคุณอีกครั้งหรือจะเดินไปตามบิดา แต่เพราะไม่อยากจะรบกวนเขาจนเกินไปพิมพ์พันดาวเลยเลือกจะเดินไปตามบิดาเองเพราะอยากจะรู้ว่าท่านไปทำอะไรที่นั้นเป็นนานสองนาน
เสียงออดที่หน้าบ้านทำให้คนที่อยู่ในห้องรับแขกมองหน้ากันเพราะนี่มันก็ดึกมาแล้วไม่น่าจะมีใครมาหาแต่ตรัยคุณก็พอจะเดาออกว่าที่มาคือใครเขาเลยรีบลุกขึ้นเพื่อจะรีบหลับไปยังบ้านของตนเองแต่ดูเหมือนว่าเขาจะคิดผิด
“นั่นจะไปปิดประตูใช่ไหมตรัย” บิดาของชายหนุ่มถาม
“ครับพ่อ” ตรัยคุณจำต้องยอมเพราะตอนนี้ไม่มีใครว่างเลยนอกจากเขา
ชายหนุ่มเดินออกมายังหน้าบ้านซึ่งระยะทางห่างจากประมาณยี่สิบเมตรแต่ก่อนตรัยคุณเคยบ่นว่ามันไกลแต่วันนี้เขาอยากให้มันไกลออกไปมากกว่านี้เพราะตนเองยังหาคำแก้ตัวดีๆ ให้กับคนที่ยืนรออยู่หน้ารั้วไม่ได้
แสงไฟบริเวณประตูรั้งที่เปิดสำหรับคนเดินเข้าค่อนข้างจะสว่างทำให้เขามองเห็นแต่ไกลว่าตอนนี้พิมพ์พันดาวกำลังยืนรออยู่อย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ แต่ในเมื่อมันเลี่ยงไม่ได้เขาก็ต้องยอมให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้น
“มาตามคุณพ่อใช่ไหมครับ”
“นี่นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“สวัสดีครับผมชื่อตรัยคุณเป็นเพื่อนบ้านของคุณ”
“สวัสดีค่ะคุณตรัยคุณ ฉันมาตามพ่อกลับบ้าน”
“เชิญข้างในก่อนสิท่านกำลังคุยธุระกันอยู่”
“ฉันเคยรู้มาว่าบ้านของนายทำไร่ แล้วทำไมถึงไปทำงานส่งของอีกล่ะ” พิมพ์พันดาวชวนคุย
“หนูพิมพ์ครับคือ...”
“นายเลิกเรียกฉันว่าหนูพิมพ์เถอะ ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว”
“ขอโทษครับพอดีว่าผมเรียกตามพ่อคุณน่ะ”
“นายยังไม่ตอบคำถามฉันเลยว่าทำไมถึงไปทำงานส่งของ”
“คือผมไม่รู้จะตอบยังไงดี”
“ก็ตอบตามความจริงสิ คำถามไม่ได้ยากอะไรเลยไ
“ถ้าให้ตอบตามจริงก็คือผมไม่ได้ทำงานส่งของ”
“แต่นายมากับรถนะ”
“คือผมเพิ่งกลับจากรุงเทพแล้แวะหาเพื่อนกะว่าจะให้มันมาส่งแต่แล้วพอดีมีรถจะมาส่งของที่บ้านคุณผมก็เลยขอติดรถมาด้วย”
“แล้วทำไมถึงไม่บอกฉันว่าไม่ใช่คนส่งของ นายแกล้งให้ฉันเข้าใจผิด”
“ผมไม่ได้แกล้งนะ วันนั้นอากาศมันร้อนแล้วของก็เยอะผมเลยคิดว่าช่วยกันจะได้เสร็จเร็วๆ”
“นายคงตลกมาใช่ไหมที่เห็นฉันเข้าใจผิด”
“เปล่านะผมเครียดมากต่างหากที่คุณเข้าใจผิด”
“ฉันไม่เชื่อคำพูดของนายหรอกถ้านายบริสุทธิ์ใจจริงๆ นายก็จต้องอธิบายให้ฉันฟังแต่นาเลือกที่จะไม่พูด”
“ผมมีโอกาสพูดที่ไหนล่ะ ถ้าจะผมพูดต่อหน้าคนส่งของก็กลัวว่าคุณจะอายหรือถ้าจะให้ไปพูดที่งานวัดคุณก็อยู่กับเพื่อนอีกเห็นไหมล่ะว่าผมไม่มีโอกาสได้พูดเลยนะ”
“นายนี่หาข้อแก้จังเก่งมากเลยนะ ฉันไม่อยากคุยกับนายลัว ฉันแค่จะมาตามพ่อกลับบ้าน”
พิมพ์พันดาวเดินตามเขายังห้องรับแขกซึ่งบิดาของตนเองกำลังคุยอยู่กันอยู่
“สวัสดีค่ะป้านวล ลุงเมฆ”
“สวัสดีจ้ะหนูพิมพ์ นั่งก่อนสิเรากำลังคุยกับเรื่องจะไปทำบุญกันวันเสาร์นี่หนูพิมพ์จะไปกับเราไหม”
“วันเสาร์เหรอคะ”
“ใช่จ้ะ หนูพิมพ์ไปกับพ่อไหม”
“พ่อค่ะ วันเสาร์ช่างจะเริ่มมาทำร้านนะคะ”
“ตายล่ะพ่อลืมไปเลย ฉันคงอดไปแล้วล่ะเมฆ”
“น่าเสียดายนะ อุตส่าห์นั่งคุยกันเรื่องไปทำบุญตั้งนาน”
“ลุงศักดิ์ไปเถอะครับเรื่องคนงานไม่ต้องห่วงเพราะผมจะเป็นคนคุมเอง”
“นี่จะคุมงานเองเหรอตรัยแล้วคนของตะวันล่ะเขาไม่มาดูเหรอ ลุงจ้างเขาไปแล้วนะ”
“ผมบอกมันว่าจะดูให้เองครับลุง ส่วนค่าจ้างตะวันมันจะลดให้ผมเลยว่าจะเอาไปซื้อเครื่องฟอกอากาศ”
“ที่บ้านเราอากาศดีมากนะ ทำไมจะต้องซื้อเครื่องฟอกอากาศละคุณตรัย” อยู่ต่อหน้าทุกคนพิมพ์พันดาวเลยเรียกเขาว่าคุณไปตามมารยาท
“คุณพิมพ์เพิ่งย้ายมาอยู่เลยไม่รู้ว่าถ้าถึงฤดูตัดอ้อยฝุ่นควันมันจะเยอะเพราะคนมักง่ายบางคนเขาจะใช้วิธีเผาเพื่อให้ทำงานได้เร็วขึ้น”
“เหรอคะ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องของที่นี่เท่าไหร่ ขอบคุณมากนะคะคุณตรัยที่บอกเรื่องเครื่องฟอกอากาศเดี๋ยวฉันจัดการเองก็ได้”
“หนูพิมพ์กับตรัยน่าจะรุ่นเดียวกันป้าว่าอย่าเรียกคุณเลยมันดูเป็นทางการเกินไปเราเป็นเพื่อนบ้านกันนะ”
“พ่อก็เห็นด้วยกับป้านวล เพื่อนบ้านกันก็ต้องสนิทกันไว้”
“ผมว่าดีเหมือนกันนะ” ตรัยคุณเห็นด้วยเพราะเขาก็อยากสนิทกับเธออยู่แล้ว
“ก็ได้ค่ะ แต่เรื่องเครื่องฟอกอากาศขอพิมพ์จัดการเองนะคะ”
“ได้สิ”
“สรุปว่าพรุ่งนี้จะมีแค่พวกเราคนแก่ๆ ไปทำบุญกันใช่ไหมคะคุณเพิ่ม”
“ผมว่าดีเหมือนกันนะจะได้ไปแบบช้าๆ ขากลับก็แวะทานข้าวกันมาเลยตรัยก็ดูแลพลอยด้วยนะ” เพราะพลอยมนติดสอบส่วนพชรก็ไปฝึกรด.ทั้งบ้านก็เลยเหลือแค่น้าชายกับหลานสาว
“ไม่มีปัญหาครับพ่อ”
Related chapters
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 8 ช่วยผมหน่อย
เช้าวันเสาร์คณะทำบุญก็ออกเดินทางกันแต่เช้าส่วนคนที่ไม่ไปด้วยอย่างตรัยคุณก็ยังหมกตัวอยู่ในที่นอน เพราะกว่าจะถึงเวลาไปดูคนงานที่จะมาทำร้านขายยาก็แปอดโมงเช้า และเวลานี่ก็เพิ่งจหกโมงกว่าเขาขจึงมีเวลานอนอีกเป็นชั่วโมง แต่ความคิดที่จะตื่นสายก็ต้องมาสะดุดเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ว่างอยู่หัวเตียงนั้นมันดังจนเขานอนต่อไม่ได้ ถ้าคนที่โทรศัพท์มาเวลานี่ไม่มีเรื่องสำคัญตรับคุณคิดว่าจะจัดการกับปลายสายอย่างแน่นอน “ฮัยโหล ตรัยพูดนั่นใคร” เขารับสายโดยไม่ได้มองว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา “น้าตรัยตื่นหรือยังช่วยพลอยด้วยค่ะ” “พลอยเป็นอะไรน้าตื่นแล้ว รออยู่ที่บ้านนะเดี๋ยวน้าจะรีบไปหา” “น้าตรัยอย่าเพิ่งมาหาพลอยนะคะ” “ทำไมล่ะ หนูบอกให้น้าช่วยแล้วทำไมถึงไม่ให้น้าไปหามีอะไรที่ห้องหรือเปล่า” ตรัยคุณใจคอไม่ดีเพราะบ้านของมาดาตอนนี้มีแค่หลานสาวอยู่คนเดียว เขารีบวิ่งออกจากบ้านขณะที่ยังคุยโทรศัพท์กับหลานสาวไปด้วย ไม่ถึงสองนาทีน้าชายก็มายืนหอบอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน “พลอยเปิดประตูหน่อยสิ น้ามาแล้ว” “น้าตรัยทำไมไม่ฟังพลอยก่อน” “พ
Last Updated : 2025-02-24ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 9 เป็นคนแบบไหนกันแน่นะ
พิมพ์พันดาวมองชายหนุ่มที่กำลังผัดอะไรสักอย่างด้วยความทะมัดทะแมงอยู่ในห้องครัว “รอแป๊บหนึ่งนะน้องพลอยเหลือแค่ผัดบล็อคเคอรี่อีกอย่างก็เสร็จแล้ว น้องพลอยส่งจากให้น้าหน่อน” ตรัยคุณพูดโดยไม่ได้หันมามองก่อนจะหยิบจานไปใส่ผัดที่สุกพอดี “น่ากินจังค่ะ” “อ้าว พิมพ์เหรอผมขอโทษทีผมนึกว่าน้องพลอย” “ไม่เป็นไรค่ะ” “น้าตรัยคะทำไม่วันนี้มีกับข้าวหลายอย่างจัง” พลอยมนมองกับข้าวบนที่มีแต่ของโปรดของตนเองก็ถามขึ้น “ก็น้องพลอยเสียเลือดต้องบำรุงเยอะๆ น้าทำตับทอดกระเทียมพริกไทยของโปรดให้หนูด้วยนะ” “ขอบคุณค่ะ กับข้าวฝีมือน้าตรัยอร่อยที่สุดเลยนะคะพี่พิมพ์” “เชิญตามสบายนะครับ ผมทำกับข้าวไม่ค่อยเผ็ดมากเท่าไหร่ไม่รู้จะถูกปากคุณไหม” “พิมพ์ไม่ค่อยชอบกินเผ็ดค่ะ” “ดีจังค่ะ น้องพลอยจะได้มีเพื่อนกินกับข้าวไม่เผ็ด” เด็กสาวตักอาหารฝีมือน้าชายเข้าปากแล้วเคี้ยวด้วยความเอร็ดอร่อย “น้องพลอยกินช้าๆ สิเดี๋ยวก็ได้ติดคอกันพอดี” “ก็พลอยหิวนี่คะ เขาว่าตอนเป็นเมนส์จะหิวมากกว่าปกติใช่ไหมคะพี่พิมพ์”
Last Updated : 2025-02-24ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 10 อดีตของเรา
“ไม่ได้กินราดหน้าร้านนี้มานานแล้วรสชาติยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะ แม่ค้ายังเป็นป้าจำเนียรคนเดิมอยู่ไหมคะ” พิมพ์พันดาวถามถึงแม่ค้าร้านราดหน้าที่เธอทานมาตั้งแต่เด็กเพราะร้านนี้ตั้งอยู่หน้าโรงเรียนของบิดา “ป้าแกทำไม่ไหวแล้วครับ แต่ก็ยังนั่งอยู่หน้าร้านคอยคุยกับลูกค้าส่วนคนที่ทำก็เป็นลูกชายกับลูกสะใภ้” “นั้นสิคะ มันนานหลายปีแล้ว” “ผมกินร้านนี้ตัวแต่ ม.1 พอเรียนม.ปลายนานๆ ถึงจะได้กิน” “ทำไมล่ะคะ” “ก็เพราะตอน ม.ปลายผมย้ายไปเรียนในตัวจังหวัดน่ะสิ” “คุณเรียนที่เดียวกับพิมพ์เหรอคะ ทำไมไม่เคยเห็นหน้า” “ผมก็แค่นักเรียนห้องทั่วไป ตอนเรียนก็ไม่ได้โดดเด่นเท่าไหร่ ใครจะเหมือนคุณล่ะทั้งเรียนทั้งกิจกรรม” “คุณจำพิมพ์ได้เหรอคะ” “จำได้สิ ถึงหน้าจะเปลี่ยนไปบ้างแต่ผมก็จำได้” “มันผ่านมานานแล้ว พิมพ์ก็อายุเยอะแล้วไม่คิดว่าจะมีคนจำตอนเรียนม.ปลายได้ คุณรู้มาตลอดเลยเหรอว่าพิมพ์เคยเรียนโรงเรียนเดียวกับพิมพ์” “ตอนย้ายมาใหม่ผมเคยเห็นพิมพ์อยู่หลายครั้งแต่ไม่กล้าเข้าไปทักเพราะตอนนั้นพ่อคุณยังเป็นอาจาร
Last Updated : 2025-02-24ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 11 ไม่ตรงสเปก
“พิมพ์ ผมถามหน่อยสิขอให้พิมพ์ตอบตามตรงเลยนะ”“จะถามอะไรอีกวันนี้ตรัยถามเยอะไปแล้วนะ”“ถ้าคนที่มาจีบพิมพ์เขาไม่ใช่ผู้ชายแบบนี่พิมพ์ชอบ คือแบบว่าไม่ตรงสเปกเลยสักนิดพิมพ์จะให้โอกาสเขาไหม” ตรัยคุณตัดสินใจถามเพราะถ้าไม่ถามวันนี้ก็กลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้ถาม“ไม่ตรงสักนิดเลยเหรอ”“อือ ก็อย่างที่พิมพ์บอกว่าสเปกต้องขาวตี๋เหมือนกับพระเอกซีรีส์จีน”“แล้วเขาเป็นคนดีหรือเปล่า ยังโสดไหมล่ะ”“โสดสิ ถ้าไม่โสดก็คงมามาจีบ”“แล้วนิสัยดีไหมล่ะ”“นิสัยก็ไม่ได้แย่นะ เอาจะเป็นคนไม่ค่อยพูดหวานเท่าไหร่ ติดจะพูดตรงๆ แต่เขาจริงใจ บ้านไม่รวยแต่ก็คงเลี้ยงดูพิมพ์ได้ไม่อดตายหรอก”“ถ้านิสัยดีก็โอเค ส่วนเรื่องให้มาเลี้ยงดูพิมพ์ว่าข้อนี้ตัดไปเลยเพราะพิมพ์เลี้ยงดูตัวเองได้ แล้วถ้าเขาเป็นคนดีเข้ากับพิมพ์ได้เรื่องหน้าตาพิมพ์ก็อาจจะมองข้าม แต่มีเรื่องสำคัญอีกขอที่ลืมบอก”“เรื่องอะไรล่ะ”“คนที่จะมาจีบพิมพ์ต้องเขากับพ่อพิมพ์ได้ด้วยนะเพราะถ้าคบกันถึงขั้นแต่งงานแล้วเพิมพ์ก็จะอยู่กับพ่อไปแบบนี้ไม่มีทางแต่งออกต้องแต่งเข้าอย่างเดียว พิมพ์ว่าหาคนแบบนี้ไม่ได้หรอกนะข้อแม้มันเยอะเกินไป ตรัยว่าไหมล่ะ”“จะเรียกว่าข้อแม้เยอะหร
Last Updated : 2025-02-25ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 12 ตีเหล็กก็ต้องตีตอนร้อน
ตรัยคุณรู้สึกโล่งใจที่ได้บอกความรู้สึกของตนเองที่เก็บไว้มานานกับพิมพ์พันดาวไป ถึงตัวเขาจะไม่ใช่ผู้ชายในแบบที่เธอชอบแต่มันก็ไม่ยากถ้าหากเขาจะอาศัยความใกล้ชิดทำให้หญิงสาวเปิดใจรับเขาไปทีละนิด อีกเรื่องที่พิมพ์พันดาวยังไม่รู้ก็คือบิดาของเธอเคยพูดกับเขานานแล้วว่าถ้าหากวันไหนลูกสาวของเขากลับมาอยู่บ้านและเขากับเขายังโสดก็อยากจะให้ลองคบกันดูแต่ไม่บังคับเพราะเข้าใจดีว่าทุกคนก็อยากจะเลือกคนที่จะใช้ชีวิตร่วมกันด้วยตัวเอง เขาเคยคิดว่าตัวเองลืมผู้หญิงที่เป็นรักแรกไปแล้วเพราะที่ผ่านมาเขาก็มีแฟนมาหลายคนแต่พอได้กลับมาเจอกับพิมพ์พันดาวอีกครั้งตรัยคุณเลยรู้ว่าที่ผ่านมาเขาไม่เคยลืมหญิงสาวเลยเพียงแค่เก็บความรู้สึกเอาไว้เท่านั้น แต่พอได้พูดกับเธอออกไปแล้วเขากลับรู้สึกดีและแทบไม่อยากจะรอให้ถึงวันที่พิมพ์พันดาวเปิดใจ “น้าตรัยเป็นอะไรคะ พลอยขึ้นมานั่งตั้งนานแล้วทำไมถึงยังไม่ออกรถอีก” “น้าคิดอะไรเพลินๆ นิดหน่อย แล้ววันนี้น้องพลอยเป็นยังไงบ้างหิวไหม เรียนไหวไหม” “พลอยแค่เป็นเมนส์นะคะไม่ใช่คนป่วย” “ตอบแบบนี้แสดงว่าไม่หิว” “หิวสิคะ น่าตรัยพาพ
Last Updated : 2025-02-25ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 13 เร่งทำคะแนน
พิมพ์พันดาวขอตัวกลับบ้านหลังจากทานอาหารที่ซื้อมาจากตลาดนัดและช่วยตรัยคุณล้านจานจนเสร็จ ส่วนพลอยมนนั้นขอขึ้นไปทำการบ้านบนห้องนอน “ไม่ต้องไปส่งก็ได้นะตรัยบ้านเราก็รั้วติดกันแค่นี่เอง” “ผมต้องไปปิดประตูรั้วอยู่แล้วเดินเลยไปอีกหน่อยก็คงไม่เป็นไร” “คืนนี้น้องพลอยต้องนอนที่บ้านใหญ่คนเดียวเหรอตรัย” พิมพ์พันดาวถามเพราะวันนี้เขาเล่าให้ฟังว่าตัวเองแยกไปนอนที่บ้านอีกหลัง “ผมว่าจะกลับไปอาบน้ำแล้วค่อยมานอนเป็นเพื่อน” ถึงแม้หลานสาวจะนอนคนเดียวมาตลอดแต่มันก็ต่างกันเพราะวันนี้ทั้งบ้านใครอยู่เลย “แถวนี้เคยมีขโมยไหม” “ไม่น่ะ คนแถวนี้รู้จักกันหมดเรื่องขโมนหรือของหายแทบไม่เคยได้ยินถามทำไมหรืออยู่คนเดียวแล้วกลัว มานอนกับน้องพลอยไหมล่ะ” “ก็แค่อยากรู้ค่ะ” “เมื่อตอนบ่ายแม่ผมโทรมาบอกว่าพวกท่านจะกลับมาบ่ายวันจันทร์นะครับคุณต้องอนคนเดียวสองคืนเลย อยู่ได้ไหม” “ได้ค่า ปกติแล้วตอนอยู่กรุงเทพฉันก็อยู่คนเดียวมาตอดแค่นี่สบายมากค่ะ” “ถ้ายู่คนโดก็ต้องปลอดภัยอยู่แล้ว แต่ที่นี่ไม่มีปภ.นะครับ” “ตรัยเพิ่ว
Last Updated : 2025-02-25ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 14 เล็กๆ น้อยๆ
พิมพ์พันดาวต้องหงุดหงิดแต่เช้าเมื่อกำลังจะขับรถออกจากบ้านไปทำงานในเวลาเจ็ดโมงครึ่งแต่ตอนนี้ที่หน้าบ้านกลับมีรถบรรทุกจดขวามประตูอยู่ หญิงสาวเดินดูรอบๆเพื่อจะหาเบอร์โทรศัพท์เผื่อจะมีติดไว้แต่ก็ไม่มีสักนิด หญิงสาวรับเปิดแอปพลิเคชันเพื่อเรียนรถแต่บริเวณที่เธออยู่ไม่มีอบริการแบบนั้น เธอนึกขึ้นได้ว่าเคยเห็นวินรถจักรยานยนต์อยู่บริเวณหน้าร้านสะดวกซื้อซึ่งอยู่ห่างจากที่บ้านไปไม่น่าจะเกิน 500 เมตร ถ้าจากบ้านไปก็คงใช้เวลาไม่นาน พิมพ์พันดาวจึงรับปิดประตูรั้วและจะออกเดิน “พิมพ์จะเดินไปไหน วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ” “ไปสิ แต่รถออกไม่ได้ไม่รู้ใครเอารถมาจอดตรงนี้” “จะไปยังไงให้ผมไปส่งนะ” “ตรัยไปส่งพิมพ์ที่หน้าวินก็ได้เดี๋ยวพิมพ์นั่งวินไปเอง” “ขึ้นมาเถอะ” พอพิมพ์พันดาวขึ้นมานั่งแล้วเขาก็ออกรถแล้วขับตรงไปยังโรงพยาบาลที่หญิงสาวทำงานทันที “ตรัยทำไมไจอด” “จอดแล้วพิพม์จะไปยังไง เช้าๆ แบบนี้วินไม่ค่อยว่างหรอกผมไปส่งแหละดีแล้ว” “ตรัยไม่มีธุระไปที่ไหนเหรอ” “ผมจะเข้าไปสั่งของในเมืองสายๆ จะเข้าไปดู
Last Updated : 2025-02-25ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 15 เมื่อไหร่จะใจอ่อน
เป็นเวลาเกือบสองเดือนแล้วที่ตรัยคุณตามตื้อพิมพ์พันดาวโดดยมีกองหนุนทั้งครอบครัวตัวเองและบิดาของเธอ แต่หญิงสาวก็ยังคงไม่ยอมใจอ่อนนั่นยิ่งทำให้ตรัยคุณรู้สึกท่าทายมากขึ้นเรื่อยๆ ในทุกเย็นเขาจะมานั่งคุยกับพิมพ์พันดาวที่ร้านและทานอาหารกับเธอ ส่วนบิดาของหญิงสาวก็ไปทานอาหารค่ำที่บ้านของเขาเพราะถ้ารอให้ถึงเวลาปิดร้านก็จะดึกจนเกินไป “พิมพ์ช่วงปีใหม่พิมพ์จะปิดร้านไหม” “ยังไม่รู้เลย ถ้าไม่ไปเที่ยวไหนก็คงไม่ปิด” ช่วงนี้อยู่ในช่วงสร้างฐานลูกค้าถ้าไม่จำเป็นพิมพ์พันดาวก็ไม่อยากจะปิด “ตั้งแต่เปิดร้านมาพิมพ์ปิดแค่วันที่ต้องไปขึ้นเวรบ่ายที่โรงพยาบาลพิมพ์ไม่เหนื่อยเหรอ” “เหนื่อยสิ แต่ลูกค้าไม่ได้มาตลอดพิมพ์ได้นั่งพักบ้าง ตรัยเบื่อไหมที่ต้องมานั่งอยู่แบบนี้ทุกวัน”“ไม่เบื่อหรอก ผมอยากมานั่งให้กำลังใจพิมพ์” บางวันตรัยคุณก็มาตั้งแต่ร้านเปิดจนร้านปิด บางครั้งทำงานมาเหนื่อยๆ เขาก็จะอาบน้ำแล้วมานอนหลับรอที่โซฟาด้านในซึ่งมีผ้าม่านกันไว้ไม่ให้ลูกค้าเห็น “แล้วปีใหม่ตรัยจะไปเที่ยวไหนหรือเปล่า พ่อบอกว่าบ้านตรัยจะไปเที่ยวปีใหม่กัน” “พี่
Last Updated : 2025-02-25
Latest chapter
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 30 ผิดสัญญา nc (ตอนจบ)
ตรัยคุณอาบน้ำเสร็จแล้วแต่พิมพ์พันดาวยังไม่ออกมาจากห้องน้ำชายหนุ่มเลยเดินเข้ามาตามในห้องแต่งตัวซึ่งหญิงสาวกำลังยืนเลือกชุดนอนที่เพื่อนซื้อมาให้แต่ยังเลือกไม่ได้ว่าจะสวมสีไหน เขาเดินเข้ามากอดเธอจากทางด้านหลัง “ตรัยช่วยพิมพ์เลือกหน่อยได้ไหมว่าใส่สีไหนดี” เธอส่งชุดนอนผ้าลูกไม้ตัวบางสีดำกับสีแดงเพลิงให้คนรักช่วยเลือก “เซ็กซี่ทั้งสองตัว แต่คืนนี้อย่าเพิ่งใส่เลยนะ” “ทำไมล่ะ” “พิมพ์จ๋าแกล้งตรัยอยู่ใช่ไหม ตรัยไม่ได้นอนกับพิมพ์มาเกือบเดือนแล้วนะตรัยจะบ้าตายอยู่แล้ว พิมพ์พันดาวยังไม่ทันจะพูดอะไรเรียวปากก็ถูกประกบจูบลงมาเสียก่อนตรัยคุณสอดปลายลิ้นกวาดต้อนความหอมหวานนาทีนี้เขาแทบอยากจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว มือข้างหนึ่งกระตุกปมผ้าเช็ดตัวออกจนหลุด“ไม่ใส่อะไรแบบนี้สวยที่สุด”ปากชมขณะที่ตาคมมองกายขาวเนียนอย่างหื่นกระหายก่อนจะอุ้มเธอมายังที่นอนกว้างซึ่งโรยด้วยกลีบกุหลาบสีหวานอยู่เต็มไปหมด มือร้อนลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่มอย่างหลงใหล เลือดในกายสูบฉีดมารวมกันที่กลางแก่นกายอย่างห้ามไม่อยู่ ปลายนิ้วสัมผัสหยอกเย้ากับทรวงอกอิ่มจนส่วนยอดแข็งชูชันพิมพ์พ
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 29 ไม่ใช่แบบที่ฝันถึง
ในห้องแต่งตัวของโรงแรมหรูบรรดาสาวกำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสเพราะนี่เป็นการรวมตัวกันในงานแต่งงานของเพื่อนคนสุดท้ายในกลุ่ม“เจ้าบ่าวของพิมพ์หล่อมาก”“นั่นสิ ทั้งหล่อทั้งน่ากิน” “ให้มันน้อยๆ หน่อยยัยฝ้ายนั่นสามีเพื่อนนะ” “ก็มันจริงนี่คุณตรัยหล่อระเบิดไปเลยหุ่นก็ดีกล้ามก็แน่น” “รู้ได้ยังไงว่ากล้ามเขาแน่น” “เดาเอานะสิ ว่าแต่กล้ามแน่นจริงไหมพิมพ์” “อือ” เจ้าสาวพยักหน้าขณะที่ช่างกำลังทำผมเพื่องานฉลองในตอนเย็นหลังจากที่งานเช้าจัดที่บ้านไปแล้ว“หมิวสงสัยอย่างหนึ่ง” “สงสัยอะไร” “ก็ยัยพิมพ์เคยบอกว่าชายในฝันของเธอต้องขาวตี๋ แต่คุณตรัยหล่อเข้มเลยนะคนละทางกันเลย เขามีอะไรดีพิมพ์ถึงเปลี่ยนใจมาชอบเขาได้ล่ะ” “ก็ตรัยเขาน่ารักนิสัยดี” “แค่นี้แน่นะพิมพ์” “อือ” “พิมพ์ พวกเราคนกันเองทั้งนั้น” เพื่อนคนหนึ่งรีบพูดเมื่อช่างแต่งหน้าเดินออกจากห้อง “จะพูดอะไรเหรอกานต์” “กานต์กับคนอื่นก็แค่อยากรู้ว่าเรื่องบนเตียงเขาโอเคไหม” “กานต์ถามตรงใจพวกเราที่สุด ตอบมาเถอะพิมพ์คนเองทั้งนั้
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 28 ตักตวง nc
“ผมชอบผิวพิมพ์ที่สุดทั้งนุ่มทั้งหอม”เสียงทุ้มกระซิบก่อนจะกดจมูกลงบนต้นคอขาวเปียกชื้นเพื่อสูดดมกลิ่นกายของคนรักมือใหญ่ลูบไล้สัมผัสไปตามผิวเนียนนุ่ม“ตรัยไหนว่าจะอาบน้ำ”“ก็กำลังอาบนี่ไงล่ะ” เขากดสบู่ใส่มือก่อนถูไปบนผิวกายของหญิงสาวอย่างเบามือ ถูไปทุกสัดส่วนก่อนจะเปิดน้ำไล่ฟองออกจนหมด“เสร็จแล้วใช่ไหม”“เพิ่งเริ่มจะเสร็จได้ยังไงล่ะที่รัก”“ตรัย...”เธอครางแผ่วเบาเมื่อความร้อนมันโลมเลียไปทั่วทุกจุดที่ฝ่ามือใหญ่เลื่อนผ่านเมื่อหันหน้ามามองตรัยคุณก็จูบลงบนเรียวปากอิ่มอย่างดูดดื่มร้อนแรงราวกับจะกระชากวิญญาณของเธอให้ออกจากร่าง ทุกสัมผัสที่ชายหนุ่มแสดงออกทำให้เธอรับรู้ได้ว่าเขากำลังมีความต้องการ ฝ่ามือร้อนเคล้นคลึงไปทั่วทรวงอกอวบก่อนละไล่ไปยังหน้าท้องต่ำไปเรื่อยๆพิมพ์พันดาวรู้สึกถึงความแข็งร้อนที่กำลังขยายเหยียดดุนดันบั้นท้ายจนเธอรู้สึกร้อนราวกับไฟที่กำลังแผดเผา ขณะที่ปากก็ยังคงจูบแลกลิ้นกันอย่างหิวกระหาย แล้วผละออกจากกันเล็กน้อยเพื่อสูดอากาศเข้าปอด นัยน์ตาสบประสานสื่ออารมณ์และความต้องการที่ปิดไม่มิด “อาบให้ผมบ้างได้ไหม”“ทำไมไม่อาบเอง”“อยากให้เมียอาบให้”ตรัยคุณจับไหล่มนให้พลิกห
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 27 เปลี่ยนไป
ตรัยคุณจัดการธุระทุกอย่างเสร็จก่อนเวลาเขาจึงรีบเปลี่ยนเที่ยวบินให้เร็วขึ้นและโชคดีที่ได้ตั๋วเที่ยวสุดท้าย พอมาถึงกรุงเทพก็รีบเรียกรถไปยังโรงแรมที่พิมพ์พันดาวพักอยู่ด้วยความคิดถึงพิมพ์พันดาวบอกเขาว่าเย็นนี้หลังจากประชุมเสร็จแล้วเธอกับเพื่อนสมัยเรียนเภสัชจะพากันไปนั่งดื่มที่บาร์บนดาดฟ้าของโรงแรมที่พักอยู่ตรัยคุณขอกุญแจที่ฟร้อนท์แล้วเอากระเป๋าไปเก็บจากนั้นก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงรีบตามเธอไปบนดาดฟ้าของโรงแรมหรูเปิดไฟสลัวๆ แต่ชายหนุ่มก็มองเห็นในทันทีว่าคนรักของตนอยู่ที่ไหนเขาเห็นเธอกำลังสนุกสนานกับเพื่อนๆ จึงไม่ได้เข้าไปทักเพราะอยากให้เธอได้ใช้เวลาอย่างเต็มที่ ตรัยคุณรอจนกระทั่งเที่ยงคืนเมื่อเพื่อนของเธอกำลังจะเตรียมตัวกลับเขาจึงรีบเข้าไปหา“พิมพ์”“อ้าวตรัยมาตั้งแต่ตอนไหน”“ผมมาตั้งแต่สี่ทุ่ม”“แล้วทำไมไม่เข้ามาทักล่ะ”“ผมเห็นพิมพ์กำลังสนุกก็เลยไม่อยากจะกวน”พิมพ์พันดาวแนะนำตรัยคุณให้กับเพื่อนเพื่อนรู้จักจากนั้นทุกคนก็ขอแยกย้ายกันกลับเพราะมีเที่ยวบินกันแต่เช้าส่วนพิมพ์พันดาวนั้นยังจะค้างอยู่ที่นี่อีกสองคืน“ตรัยดื่มอะไรหน่อยไหม”“ไม่เป็นไรผมดื่มมาเยอะแล้ว พิมพ์ล่ะจะดื่มต่ออีกหรือเปล่
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 26 จำเป็นต้องห่างกัน
ความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดกันในแต่ละวันผ่านไปอย่างมีความหมายอีกสองเดือนข้างหน้าก็จะถึงวันแต่งงานของทั้งสองคนแล้ว แต่โอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกันกลับลดน้อยลงเพราะบ้านของพิมพ์พันดาวกำลังรีโนเวจหญิงสาวจึงย้ายไปอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ซึ่งห้องนอนของเธออยู่ติดกับห้องของพลอยมน“พี่พิมพ์จัดของจะไปไหนเหรอคะ” พลอยมนถามว่าที่น้าสะใภ้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังเก็บของใช้ที่จำเป็นและเสื้อผ้าบางส่วนลงกระเป๋า“พี่ต้องไปอบรมที่กรุงเทพค่ะ น้องพลอยอยากได้อะไรไหมคะเดี๋ยวพี่พิมพ์ซื้อมาฝาก”“ไม่ดีกว่าค่ะ แม่บอกว่าของที่พลอยชอบที่ญี่ปุ่นมีให้เลือกเยอะเลยค่ะ”“น้องพลอยจะเดินทางเมื่อไหร่ล่ะคะ” พิมพ์พันดาวถามเด็กสาวที่เปลี่ยนใจจะย้ายไปอยู่กับมารดา“หลังงานแต่งน้าตรัยค่ะ”“พี่พิมพ์คงคิดถึงน้อยพลอยมากๆ”“พลอยก็คงคิดถึงพี่พิมพ์กับน้าตรัยมาก พี่พิมพ์กับน้าตรัยจะไปเยี่ยมพลอยไหมคะ”“ไปสิคะ น้าตรัยของน้องพลอยบอกว่าจะพาพี่พิมพ์ไปหาน้องพลอยบ่อยๆ”“ได้เลยค่ะพลอยจะรีบฝึกภาษาให้เก่งแล้วจะพาพี่พิมพ์กับน้าตรัยเที่ยวเอง”“ดีเลยเพราะพี่พิมพ์พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้สักนิด”“ใช้แอปแปลภาษาสิคะ พลอยก็ใช้เวลาคุยกับลุงโทชิ”“อีกหน่อยน้องพลอยคงจะเก่งมากข
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 25 มาทางไหนก็กลับทางนั้น
“เจ็บมากมั้ย” ตรัยคุณล้มตัวนอนข้างเธอแล้วกระซิบถามพิมพ์พันดาวอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ไม่รู้จะตอบเขายังไงเพราะบทรักเร่าร้อนเมื่อครู่ทำเอาเธอหลงลืมตัวไปจนหมดสิ้น รู้เพียงอย่างเดียวว่าตัวเองต้องการเขามากแค่ไหน ร้องขอเขาอย่างไร้ยางอาย“ผมขอโทษ ผมไม่อยากให้คุณเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว”“แต่พิมพ์ก็เจ็บ” หญิงสาวเถียงเพราะตนเองรู้สึกเจ็บมาจริงๆ“เจ็บแล้วมีความสุขไหม”“เรื่องแบบนี้ต้องถามด้วยเหรอ”“ก็อยากรู้ว่าที่ทำให้ถูกใจหรือเปล่า ครั้งหน้าจะได้ปรับปรุงตัวไง” เขาหัวเราะร่วนเมื่อเธออายจนหน้าแดง“ดึกแล้วนอนเถอะ”“ตรัยกอดแน่นแบบนี้จะนอนได้ยังไง”“ไม่แน่นเลยแบบนี้กำลังสบายถ้าไม่ยอมหลับผมไม่รู้นะว่าจะมีต่ออีกรอบไหม”“มันจะเกินไปแล้วนะ”“เกินไปที่ไหน พิมพ์น่ารักออกอย่างนี้ผมไม่อยากพอเลย”“หื่นกามแบบนี้ใครจะไปทนไหว”“ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนแค่นอนนิ่งๆ”“อย่านะตรัย พิมพ์ไม่มีแรงแล้ว”“ผมรักพิมพ์นะ คืนนี้ผมมีความสุขมากที่สุด” เขากระซิบเบาๆ แล้วกระชับร่างเปลือยเปล่าของเธอเขามากอดอย่างหวงแหน พิมพ์พันดาวซุกหน้าเข้าหาแผงอกกว้าง รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเธออยากอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ไปนานๆ“พิมพ์ก็รักตรัยนะ”เที่ย
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 24 ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้ nc
ตรัยคุณขบเม้มบนเนินอกอิ่มแล้วครอบปากร้อนลงบนเต้างามอีกครั้งขณะที่ปลายนิ้วโป้งก็ยังกดเน้นวนบนติ่งเกสรสวาททำให้พิมพ์พันดาวดิ้นพล่านด้วยความเสียวและทรมาน“ตรัย...อย่าแกล้งแบบนี้ทรมานเหลือเกิน”เสียงเธอเหมือนคนละเมอร่างกายปิดเร่าเนื้อตัวแดงระเรื่อ“ให้ผมช่วยพิมพ์ปลดปล่อยนะมันจะดีกว่าเมื่อ”หญิงสาวพยักหน้าเพราะตอนนี้ร่างของเธอแทบทั้งเสียวและทรมานกับการปลุกเร้าที่แสนชำนาญของคนตัวโตที่คร่อมทับอยู่เหนือร่าง ความร้อนที่อยู่ภายในบิดเป็นเกลียวจู่โจมกลางกายรู้สึกจนว่ามันกำลังต้องการบางอย่างซึ่งมีเพียงตรัยคุณเท่านั้นที่จะมอบให้เธอได้ตรัยคุณยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อเห็นเธอยินยอม เขาจับมังกรตัวเขื่องส่วนหัวมีน้ำสีขาวขุ่นอยู่เต็มแอ่งเว้าถูไถบนกลีบกุหลาบงาม“ตรัย...เจ็บ”“อย่าเกร็งนะพิมพ์”เขาค่อยๆ สอดท่อนเอ็นร้อนระอุผ่านเข้าไปช่องทางรักที่คับแคบ จนส่วนหัวมังกรชนกับเยื่อบางๆ ตรัยคุณแปลกใจเพราะเขารู้ว่าเธอมีแฟนมาก่อนแต่ไม่คิดเลยว่าหญิงสาวจะยังบริสุทธิ์อยู่แต่เมื่อรู้ยิ่งทำให้เขาอยากครอบครองเธอมากยิ่งขึ้น“อูวซ์ ... พิมพ์” ตรัยคุณสูดปากก่อนจะพยายามดันท่อนเอ็นผ่านมันเข้าไปได้อย่างยากลำบาก เขาเกือบจะระเบิดออ
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 23 คนเห็นแก่ตัว nc
เพราะอยู่ใกล้ชิดมากกว่าทุกครั้งจนได้กลิ่นกายหอมจากตัวของพิมพ์พันดาวเลยทำให้ตรัยคุณห้ามใจตัวเองไม่ไหว เขาก้มหน้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจของอีกฝ่าย ตาคมที่เต็มไปด้วยความต้องการจ้องมองใบหน้าสวยที่ดูตื่นตระหนกก่อนจะจูบไปบนหน้าผากช้าๆ พิมพ์พันดาวหลับตาเมื่อเขาประทับรอยจูบอย่างแผ่วเบาลงบนเปลือกตาทั้งสองข้างแล้วเลื่อนลงมาที่แก้มแดงระเรื่อแล้ววนหยอกล้ออยู่กับริมฝีปากอิ่ม ฝ่ามือใหญ่ดันท้ายทอยเพียงนิดก่อนจะจุมพิตแผ่วเบาจนพิมพ์พันดาวเคลิบเคลิ้ม ปากเล็กเผยออกตามแรงอารมณ์ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มหญิงสาวจูบตอนแบบที่เขาทำอย่างกล้าๆ กลัวๆ นั่นยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของตรัยคุณให้แตกกระเจิงจูบของทั้งสองร้อนแรงขึ้น ลิ้นหนาเข้าไปควานหาน้ำหวานจากโพรงปากสาว ปลายลิ้นตวัดพันกันไปมา เขานำเธอตามพิมพ์พันดาวเรียนรู้ไปกับเขาทีละนิด ทั้งสองกำลังจมลงสู่กองเพลิงแห่งตัณหา “ผมอยากจูบคุณแบบนี้นานๆ” ตรัยคุณพอใจเป็นอย่างมากกับการตอบสนองของหญิงสาว“พอแค่นี้ได้ไหม” พิมพ์พันดาวพยายามฝืนตัวเองเธอผลักเขาออกแต่ดูเหมือนแรงเธอจะมีเพียงน้อยนิด“ได้ที่ไหนล่ะพิมพ์”เขากดจูบอย่างเร่าร้อนลงมาอีกครั้งมือหนาสอดเข้าได้ชุดนอนลูบไล้แผ่น
ยื่นมือมาผมจะพาลงจากคาน ตอนที่ 22 พิสูจน์คำพูดสิ
“เอาละตรัยมีอะไรจะพูดก็รีบพูดเมาเลย” พิมพ์พันดาวบอกเมื่อเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้องนอนแล้ว“พิมพ์ยังไม่ลืมแฟนเก่าใช่ไหม” ตรัยคุณถามอย่างตรงประเด็น“ตรัยจะถามเรื่องนี้อีกทำไม พิมพ์บอกไปแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับเขา”“แต่วันนี้พิมพ์หายไปกับเขาตั้งหลายชั่วโมงแล้วยังจะยืนกอดกันที่หน้าประตูอีกแล้วจะให้ผมเข้าใจว่ายังไงล่ะ”“ตรัยรู้ได้ยังไงว่าพิมพ์ยืนกอดกับเขา”“ไม่ต้องรู้หรอกว่าผมรู้ได้ยังไงพิมพ์แค่ตอบมาว่ามันจริงไหม ผมไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม”“ใช่ค่ะพิมพ์กอดกับเขาจริง”“ผมไม่สนใจหรอกว่าในอดีตพิมพ์กับเขารู้จักกันมานานแค่ไหน แต่ตอนนี้พิมพ์เป็นแฟนผมและตกลงจะแต่งงานกับผมพิมพ์ก็ไม่ควรไปยืดกอดกับเขาแบบนั้น”“ตรัยหึงเหรอ” พิมพ์พันดาวเดินเข้ามานั่งเบียดเขาบนโซฟาตัวเล็กที่อยู่มุมห้อง“แล้วมันควรหึงไหม ถ้าพิมพ์ยังตัดใจจากเขาไม่ได้ก็บอกผมมาตรงๆ”“แล้วจากนั้นตรัยจะทำอะไรต่อคะ จะยอมให้พิมพ์ไปคบกับเขาเหมือนพระเอกละครเหรอคะ” พิมพ์พันดาวอยากรู้ความคิดของคนรักว่าจะทำยังไงต่อไปถ้าหากเธอกลับไปคบกับพี่หมอ“ผมเคยบอกพิมพ์ไปแล้วว่าผมไม่ใช่คนดีอะไร”“ตอบแบบนี้แสดงว่าไม่ยอมใช่ไหม”“ผมไม่ยอมง่ายๆ หรอกนะพิมพ์ในเมื่อคุณลังเลผ
