LOGINShare
ลืมตัวเผลอใจ
Last Updated:
2025-04-13 01:57:15
Related chapters
ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง เห็นหมดทุกซอกทุกมุม
หญิงสาวยกมืออีกข้างตะครุบสาบเสื้อเอาใว้ กลับถูกคนตัวใหญ่เอ็ดให้ด้วยสายตา เขาจับมือเธอออกก่อนจัดการกับกระดุมเม็ดสุดท้าย...“สวย..สวยเหมือนวันนั้น”หน้าอกอวบเนียน...สวยลานตาไปหมด ปลายยอดสีชมพูเล็กดังเม็ดทับทิม อวดสายตาชายหนุ่มอยู่ตรงหน้า ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ต้องกลืนน้ำลายลงคอ สะกดความพุ่งพล่านที่กำลังก่อตัวขึ้น มือที่กำลังจับผ้าชุบน้ำเริ่มสั่นไอโกะรู้สึกอายจนต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ด้วยไม่มีแรงจะต่อต้านเขาไว้ได้ อีกทั้งสายตาวาวหวานที่กำลังจ้องมองหน้าอกของเธอเหมือนจะจดจำให้ขึ้นใจ ทั้ง ๆ ที่เอ่ยกับเธอเองว่า เห็นหมดทุกซอกทุกมุม...เหมือนกับว่าถ้าเห็นอีกครั้งคงไม่คิดอะไรหญิงสาวนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกว่า ไม่ใช่ผ้าชุบน้ำที่กำลังลูบเช็ดหน้าอกให้ แต่มันกลับกลายเป็นนิ้วมือเรียวแข็งนั่นต่างหาก ที่กำลังลูบไล้บีบเคล้น จนทำให้ยอดอกของเธอแข็งเป็นไตสู้มือหนา“ไหนคุณบอกว่าจะไม่ฉวยโอกาสกับคนป่วย” หญิงสาวพยายามเอ่ยเตือนชายหนุ่มเสียงแผ่ว“นิดหนึ่งคงไม่เป็นไร ขอแค่ชื่นใจก็พอ”เรียวปากหนาก้มลงมาหาปลายยอดอก ครอบครองมันด้วยริมฝีปากและปลายลิ้นร้อน พอ ๆ กับอุณภูมิในร่างกายของหญิงสาวเวลานี้ระอุจา
Last Updated : 2025-04-13ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง เจ็บแล้วจำ
“โกโร่ นายเตรียมรถกับบอดี้การ์ดไว้ให้ฉันหรือยัง”ไอโกะตะโกนถาม ขณะวิ่งลงมาจากบันไดชั้นบน“เรียบร้อยแล้วครับ”“ตอนนี้นายใหญ่อยู่ไหน”“ในห้องทำงานครับ”เท้าที่กำลังจะก้าวไปห้องทำงานของบิดาถึงกับชะงัก...หมุนตัวหันมาถามโกโร่อีกทีเพื่อความแน่ใจ“อยู่กับใคร”“ลูกพี่ยูตะครับคุณไอโกะ”เมื่อได้ยินชื่อของชายหนุ่มหญิงสาวจึงเปลี่ยนใจ ถ้าเธอเข้าไปบอกพ่อ เขาจะต้องรู้แน่ว่าเธอกำลังจะไปไหนหลายวันมานี้ ชายหนุ่มเข้ามาดูแลหญิงสาวในเวลาช่วงเช้า และ ก่อนนอน ขโมยหอมแก้มเธอตลอดเวลาถ้ามีโอกาส ไม่เว้นแม้แต่ยามหลับ เธอเงื้อมือจะตบเขาทีไร ถูกจับไว้ได้ทุกที หรือฝีมือของเธอห่วย ไม่เอาไหนเหมือนที่ชายหนุ่มว่าไว้จริงๆมาคราวนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะอยู่ญี่ปุ่นนานแค่ไหน เธอไม่ควรปล่อยตัวปล่อยใจตามเขาไป เพราะวันหนึ่ง เขาอาจทิ้งเธอเหมือนที่เคยทำมาแล้ว หญิงสาวได้แต่คอยเตือนตัวเองเสมอว่า...เจ็บแล้วต้องจำ “ไปกันเลยโกโร่ เดี๋ยวฉันค่อยโทรบอกพ่อ”“กำลังจะไปไหนกันโกโร่”เมื่อได้ยินเสียงของยูตะทักมาจากด้านหลัง หญิงสาวหันไปทำตาขวางใส่...ออกอาการเซ็งสุดขีด“ไปสวนดอกไม้ครับลูกพี่” โกโร่ตอบชายหนุ่มออกไปทันที“โกโร่!นายบอกเขาทำไม!”“เอ
Last Updated : 2025-04-13ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง เดิมพันด้วยชีวิต
คำบอกเล่าของฮินาตะไม่ได้ทำให้แค่ไอโกะตกใจเท่านั้น แต่ทำให้คนตรงข้าม ขยับ… รู้สึกใจเสีย แต่ยังคงนิ่งเฉย เก็บความรู้สึกเอาไว้ภายใน“หนูไม่แต่ง!”ไอโกะตอบออกไปทันทีที่ได้ยิน“การแต่งงานของหนูกับฮิโรชิจะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น ไอ้พวกที่จ้องจะทำร้ายเรา จะต้องถอยไปถ้าเรารวมกลุ่มสำเร็จ” ฮินาตะพยายามอธิบาย เหมือนเมื่อห้าปีที่แล้วไม่มีผิด“หนูไม่ชอบผู้ชายแบบนั้น ยังไงหนูก็ไม่แต่ง ถ้าพ่อบังคับหนูจะหนี”“ไอโกะ” ฮินาตะเรียกบุตรสาวอย่างอ่อนใจ“หนูดูแลแก๊งแทนพ่อได้โดยไม่ต้องแต่งงาน ไม่ต้องการใครหน้าไหนมาช่วย และหนูจะทำให้อาณาจักรของพ่อกลายเป็นสีขาวไม่ใช่สีเทาแบบทุกวันนี้ ทุกอย่างที่ผิดกฎหมายหนูจะเลิก ล้างมือให้หมด”“มันทำยากนะลูก คนของเราหลายพันคน ที่เห็นด้วยก็มี ไม่เห็นด้วยก็เยอะ” ฮินาตะถอนหายใจยาวยืด“เอาชีวิตหนูเป็นเดิมพัน”หญิงสาวลุกขึ้นตอบผู้ให้กำเนิด อย่างมั่นอกมั่นใจ ดวงตาเด็ดเดี่ยวอย่างที่ฮินาตะไม่เคยเห็น....ก่อนเดินออกไป...ทิ้งให้ชายหนุ่มมองตามแผ่นหลังบอบบางไปอย่างห่วงใย หญิงสาวโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆหลังจากนั้น ฮินาตะ พาไอโกะเข้าร่วมประชุมแก๊ง เพื่อแนะนำให้ทุกคนรู้จัก ว่าเธอคือ ว่าที่หัวหน้า
Last Updated : 2025-04-13ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
บรรยากาศรอบ ๆ เริ่มดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อหญิงสาวยอมให้ชายหนุ่มจูงมือ มานั่งบนโซฟาตัวนุ่ม และฟังเขาอธิบาย“เธอต้องเรียนรู้เกี่ยวกับงานของพ่อเธอ ทุกสาขาที่อยู่ประเทศต่างๆ และฝึกซ้อมการต่อสู้ให้แข็งแกร่ง และชำนาญกว่านี้”“คุณจะบอกว่าคุณจะสอนฉัน..ว่างั้น!”“ใช่..”“จะอยู่สอนฉัน สักกี่วันดีคะ หรือครึ่ง ๆ กลาง ๆ แบบครั้งก่อน” เธอค้อน ไม่วายเหน็บกลับ“ตลอดชีวิต ถ้าเธอยังต้องการ”หญิงสาวมองประสานสายตา สีหน้าไม่อยากเชื่อ“รู้ว่าไม่เชื่อ...แต่ให้เวลาพิสูจน์ฉันดีไหม” เขาอ่านสีหน้าและดวงตาของหญิงสาวออก และรู้ว่าเธอคิดอะไรไอโกะนั่งเงียบ หลุบตาต่ำลงมองอกกว้างของชายหนุ่มอย่างชั่งใจ รู้สึกกลัวความผูกพันระหว่างกัน ขึ้นมาเสียดื้อๆยิ่งชายหนุ่มถึงเนื้อถึงตัวบ่อย ๆ แบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกกับเขามากกว่าเดิม ถ้าถูกเขาทิ้งไปครั้งนี้ แล้วเธอจะเป็นอย่างไร ระยะเวลาพิสูจน์นี่แหละสำคัญ ต้องใช้เวลานานแค่ไหน เธอควรให้โอกาสเขาใช่ไหม...“ฉัน...จะให้โอกาสคุณ”ยูตะยิ้มกว้างดึงร่างบางเข้ามาแนบอก...กดจมูกโด่งกับเส้นผมหอมกรุ่น กระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น...สัญญากับตัวเองในใจ...ไม่ว่าเธอจะเป็นใครก็ช่าง เวลานี้เขาไม่สนใจอะ
Last Updated : 2025-04-13ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง ช่วยฉันตรงนี้สักทีก่อนได้ไหม NC
และได้รู้เดี๋ยวนั้น...เมื่อหญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยกับเขาทั้งน้ำตา“ฉันไม่ได้โกรธคุณ..ฉันชอบให้คุณทำทุกอย่างกับฉัน แต่ฉันกลัวว่าวันหนึ่ง คุณจะทิ้งฉันไปอีกยังไงเล่า...ตาบ้า!”ชายหนุ่มถูกกำปั้นเล็ก ๆ ทุบรัวบริเวณหัวไหล่ พร้อมกับใบหน้าแดงเรื่อของเธอซุกลงไปที่เดิมเขาหัวเราะอย่างรู้สึกเอ็นดู และพอใจกับคำตอบตรง ๆ ของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขน“ไม่ไปไหนแล้ว ฉันจะอยู่กับเธอ...ดูแลเธอ...ปกป้องเธอ...จนกว่าเธอจะไม่ต้องการฉัน แต่เมื่อกี้เหมือนฉันได้ยินเธอบอกให้ฉันหยุด ไม่ใช่ที่นี่ คืออะไร เธอบอกฉันมาให้หมดสิ..”“ถ้าฉันบอกคุณไปตามตรง ฉันจะเป็นผู้หญิงน่าอายไหมคะ แต่ถ้าไม่พูดออกไปมันก็ต้องเก็บไว้ให้อึดอัดใจ”“ไม่เห็นน่าอายตรงไหน เปิดเผยดีออก ฉันจะได้รู้และไม่ต้องคิดไปเองแบบผิดๆ ทำอะไรผิดๆ”“จริงเหรอคะ”“จริงสิ..บอกมาเถอะน่า”เธอหลุบเปลือกตาลงต่ำ ครุ่นคิดอย่างหนัก...ก่อนตัดสินใจ...ทำใจกล้าเงยหน้าขึ้นเอ่ยกับเขา ตามที่ใจคิด“ฉันอยากรู้ว่า ถ้าคุณได้ฉันแล้ว คุณจะทิ้งฉันไปเหมือนคราวนั้นอีกไหมคะ”“ฮื่อ...ถามอะไรแบบนี้..บอกแล้วไงว่าฉันจะไม่ทิ้งเธอไปไหนอีกแล้ว...ฉันสัญญา...”ชายหนุ่มเอ่ยกับเธออย่างหนักแน่น มอง
Last Updated : 2025-04-13ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง อุ่นเครื่อง
หญิงสาวกับชายหนุ่มเดินจับมือกันออกมาจากห้องซ้อม ด้วยใบหน้าและท่าทางอารมณ์ดี จนลูกน้องทั้งสองคน อดแปลกใจในอาการตัวเบา ของลูกพี่ไม่ได้...ช่วงหลังล๊อกประตูห้องซ้อมตลอด และไล่ไม่ให้ยืนเฝ้าด้วย เดินออกมายังหน้าบานขนาดนี้อีก แล้วนั่นกำลังเดินไปที่โรงรถ ลูกพี่ของเขากับลูกสาวเจ้านาย กำลังจะไปไหนกันโกโร่รีบวิ่งมาดักหน้า ทำใจกล้าเอ่ยทักขึ้น“ลูกพี่!จะไปไหนครับ ให้ผมเป็นคนขับให้เหมือนเดิมนะครับ”ฮิบาริ ยืนหอบ เพราะวิ่งมาไกลกว่ารีบเอ่ยตามมาอีกว่า“ให้ผมไปดูแล รับใช้ลูกพี่กับคุณไอโกะด้วยนะครับ”“ใครต้องการพวกแก!” ชายหนุ่มเอ่ยกับลูกน้องเสียงเข้ม แถมยังทำตาดุใส่ ผิดกับอาการหน้าบานเมื่อกี้อย่างเห็นได้ชัด“เอ้อ...คุณไอครับ...”เมื่อไปทางลูกพี่ไม่ได้ จึงหันมาหาหญิงสาวแทน“ฉันจะพาลูกพี่ของพวกนายไปดูดอกไม้...อย่าร้องตามสิ” หญิงสาวแกล้งแหย่“ไอ!รีบไปกันเถอะ!”ชายหนุ่มหันมาเอ็ดหญิงสาว ที่มัวแต่ต่อปากต่อคำกับลูกน้อง เอ่ยเร่งโดยไม่สนใจสายตาอยากรู้อยากเห็น และอยากตามไปด้วย ของลูกน้องทั้งสองคน ปล่อยให้ทั้งคู่ยืนงง...ก่อนหันมานินทาลูกพี่ตามหลังอย่างน้อยอกน้อยใจ“พอเขาดีกัน เราก็กลายเป็นหมาหัวเน่า ใช่ไหมวะโกโ
Last Updated : 2025-04-13ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง ครั้งแรกที่น่าประทับใจ1 NC
ไอโกะกระโดดกอดคอชายหนุ่ม เอาขาคาบเอวเขาไว้เหมือนลิงอุ้มแตง เมื่อประสานสายตา กับยานพาหนะของเทพเจ้าเข้าอย่างจัง“ไหนคุณบอกว่ามันไปเกิดแล้วไงคะ ทำไมมันยังอยู่อีก” หญิงสาวเอ่ยถามชายหนุ่มเสียงสั่นเวลาจะเข้าด้ายเข้าเข็ม ดันโผล่มาเพื่ออะไร…ช่างไม่รู้เวลาเสียบ้างเลย…“มันมีตัวเดียวซะที่ไหน...เวียนว่ายตายเกิดแบบคนเรานี่แหละ...ยิ่งกลัวเธอยิ่งต้องมอง ต้องอยู่กับมันให้ได้ เคยได้ยินไหม ยิ่งเกลียดยิ่งเจอน่ะ”ชายหนุ่มพยายามสอนให้เธอทำใจ เพราะมันมีอยู่ทุกที่ เหมือนตัวเองไม่ชอบเด็ก โดยเฉพาะเด็กนักเรียนปกเสื้อกะลาสี แต่กลับมาหลงรักเธอหัวปักหัวปำอยู่นี่...“ฉันต้องรักมันเหรอ...ไม่เอา!รักไม่ลง”หญิงสาวส่ายหัวยิกในขณะที่ชายหนุ่มอธิบาย เขาก็อุ้มเธอท่านั้น พาเดินไปยังเตียงกว้าง โดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัว...รู้ก็ต่อเมื่อเขาวางเธอลง...หลังของหญิงสาวแนบไปบนที่นอนนุ่ม ร่างใหญ่เกยทับอยู่ด้านบน“มองหน้าฉัน... รักฉัน...คิดถึงแต่ฉัน...แทนมันได้ไหม...”ดวงตาคมที่กำลังประสานสายตากับดวงตาวาวหวาน ทำให้หญิงสาวลืมสิ่งรอบกายไปจนหมดสิ้น ลืมความกลัวที่เพิ่งเกิดขึ้น เพราะมีชายหนุ่มเข้ามาแทนที่ จนไม่เหลือสมอง...จำอย่างอื่นได้อีก
Last Updated : 2025-04-14ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง ครั้งแรกที่น่าประทับใจ 2 NC
“ตื่นได้แล้ว”เสียงกระซิบและจุมพิตที่ชายหนุ่มพรหมจูบ ไปทั่วทั้งใบหูและแก้มนวลจากด้านหลัง ปลุกหญิงสาวให้ตื่น ทั้ง ๆ ที่เพิ่งหลับตาไปได้เพียงชั่วครู่เธอพลิกตัวหันมาหาร่างสูง ที่นอนตะแคงเท้าศอกกับที่นอน ขยับร่างกลมกลึงแนบชิดอกกว้าง ทอดแขนขึ้นไปรั้งต้นคอของชายหนุ่มให้ริมฝีปากของเขาแนบลงมาหาริมฝีปากของเธอ จูบเขาก่อนอย่างดูดดื่ม ชายหนุ่มถึงกับหัวเราะในลำคออย่างพอใจร่างกายอันแข็งแกร่งสมส่วน รูบงามไปทุกตารางนิ้ว...สวมกอดร่างกลมกลึงเอาไว้กระชับชิด ดึงร่างเปลือยเปล่าของเธอให้แนบไปกับร่างของเขา ได้สัมผัสกันและกันอย่างแนบแน่นทรวงอกอิ่มเบียดไปกับอกกว้างแข็งแรง.. แนบแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของเขา เอวเล็กถูกกอดไว้ แล้วรั้งให้ขึ้นไปอยู่บนร่างสูงใหญ่มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง เรื่อยลงไปที่เอวเล็กขอด จนถึงแก้มก้นงอนงามนุ่มนวล เต็มไม้เต็มมือไปหมด เขาบีบเค้นอย่างมันเขี้ยว ก่อนพลิกหญิงสาวกลับมาอยู่ใต้ร่าง มองสบตายั่วยวน อย่างหลงใหล ก่อนก้มลงไปจูบเธออีกครั้งอย่างเนิ่นนาน..ก่อนผละออกมาเอ่ยกับหญิงสาวอย่างรู้สึกเกรงใจว่า“ถ้าฉันขอเบิ้ลอีกสักสองสามทีเธอจะไหวไหม”ไอโกะหัวเราะคิก ขณะมือเรียวบางลูบไล้ชายผม ตรงท้า
Last Updated : 2025-04-14
Latest chapter
ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง ลูกค้ารายใหญ่2
ในห้องทำงานของยูตะ..“ดินเนอร์ใต้แสงเทียน..เฮอะ!...ฉันยังไม่เคยเลยสักครั้ง”ไอโกะบ่นหน้ามุ่ย กรอกตามองบน...ริมฝีปากบนยกขึ้นจนเกือบติดจมูกรั้น ๆ นั่น...เธอลุกขึ้นเดินกลับไปกลับมา จนโกโร่กับฮิบาริเริ่มมึนหัวแทน“จะบ่นทำไม..เธอเป็นคนวางแผนทั้งหมดเองนี่...ใช้ฉันเป็นเหยื่อล่อ..แน่ใจนะว่าจะไม่ก่อเรื่องอะไรขึ้นมา...ให้เสียงานใหญ่น่ะ”เขาถามเธออีกครั้งเพื่อให้เธอยืนยัน...ให้แน่ใจอีกที..ขณะเดียวกันก็ลุกไปนั่งที่โซฟา..ยกขาเหยียดยาวของตัวเองขึ้นพาดกับโต๊ะกระจกตรงกลาง อย่างสบายอารมณ์..มองดูร่างบางที่เดินไปมา..แล้วถึงกับส่ายหน้า..ขำในใจ...แต่ไม่แสดงออก....คงแสดงออกได้เหอะ!โกโร่กับฮิบาริที่ยืนอยู่ใกล้...ก็พากันรอลุ้นแหละว่า...คุณหนูอารมณ์ร้าย...เหวี่ยง...วีน...เอาแต่ใจ...จะจัดการลูกค้าสาวแสนสวยจอมตื้อนั่นอย่างไร...พวกเขาเห็นหล่อนแล้ว...ทั้งสวย...หุ่นสะบึม..เซ็กซี่ไปทั้งตัว...จ้องจะเขมือบลูกพี่ของเขาเสียให้ได้...แต่คุณไอโกะกลับยกปลาย่าง...ถวายให้แมวจนถึงปากขนาดนี้...จะไหวไหมวะ...ไอโกะหยุดเดินแล้วหันองศาหน้ามาหาลูกน้อง เอ่ยเรียกพวกเขาเสียงเข้ม“โกโร่…ฮิบาริ!”“ครับ/ครับ”เธอถอนหายใจยาวยืด แล้วเอ่ย
ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง ลูกค้ารายใหญ่1
งานนี้จะมีอะไรตามมาอีกวะ..เฮ่อ!เธอมองจ้องโทรศัพท์..สลับกับมองสบตากับเขามันขึ้นโปรไฟล์เดียวกันกับวันนั้น...ผู้หญิง!คนเดิม...ใคร!..ผู้หญิงที่ไหน!ตอบ!บรรยากาศดี ๆ เปลี่ยนไปทันทีทันใดอ่อ...ลูกค้ารายใหญ่ดีกรีนางงามคนนั้น...“ฉันกดรับสายเธอให้นะคะ...” เธอเอ่ยเสียงเย็น..และกดรับให้เขาเองหน้าตาเฉย...เปิดโฟนให้อีกด้วย... ยิ้มเย็นเฉียบ... ขยับปากโดยไม่มีเสียง..บอกให้เขาพูดกลับไป กับอีกคนที่อยู่ปลายสาย..แต่เจ้าตัวก็ยังไม่ยอมลุกออกไปไหน...ต้องการฟังด้วยนะสิ....สบตากันไปมา...จนได้ยินเสียงปลายสายเรียกขาน คนที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับเสียงหวาน(“คุณยูคะ...อิจิโอะเองคะ จำได้ไหมเอ่ย”)ใครอนุญาติให้หล่อนเรียกเขาแบบนี้ได้..เรียกชื่อเล่น...สนิทกันแค่ไหน...ห๊ะ!วงแขนเล็กที่โอบรอบคอเขาไว้..เปลี่ยนเป็นจิกเล็บยาวสวยของเธอลงบนบ่าเขาแรง ๆ เพื่อระบายอารมณ์ จนเขารู้สึกได้แม้จะไม่มีเสียงเธอเอ่ยอะไรออกมาก็ตามที...หึงโหดแบบนี้เขาต้องทำไงวะ...เสียวไปถึงตูดเลยสิครับงานนี้...ฝืนยิ้มให้เธอ...อย่างไม่เต็มปาก..ซุกหน้ากับซอกคอหอมกรุ่นกระซิบเบา ๆ เอาใจ..บอกเธอไปว่า“ไม่รับได้เปล่าอ่ะ”“แล้วให้ไอดีไปทำไมล่ะคะ”เธอสะบั
ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง ลางเริ่มไม่ดี
หลังจากได้เที่ยวทะเล...ที่ยามากูจิคราวนี้ ไอโกะก็ได้แต่อ้อนให้ยูตะพาไปเที่ยวที่อื่นต่อ เหมือนกับเวลานี้…เจ้าหล่อนก็ไม่ยอมทำงานทำการใดๆ...มานั่งห้อยขาบนโต๊ะทำงานของเขา...มือเล็กข้างขวาวางบนบ่าหนาแล้วเขย่าโยก...เพื่อไม่ให้เขาเซนต์เอกสารหรือให้หยุดทำงานนั่นแหละ...รอให้เขารับปากว่าจะพาเธอไปเที่ยวในที่ที่เธอยังไม่เคยไป..ยั่วกันแต่เช้า...ยั่วกันเข้าไป....แล้วไอ้ต้นขาขาวๆ ที่พ้นชายกระโปรงสั้นออกมาอยู่ใกล้แค่เพียงหางตานี่...เขาควรจะจัดการยังไงดีล่ะ...ทำงานไม่รู้เรื่องแล้วมั้งแบบนี้น่ะ...“ไม่ทำงานหรือไงฮึ...มานั่งบนโต๊ะค้ำหัวผู้ใหญ่แบบนี้ ใครเข้ามาเห็นจะทำยังไง ฉันจะปกครองใครได้อีก”ไอโกะไม่ตอบ...หลุบตาลงมองเขานิดหน่อย ก่อนเสหน้าไปอีกทางเมื่อยังไม่คำตอบที่ชัดเจน…เงียบ..ให้รู้ว่า..งอนแล้ว..“มานี่”เขาว่า...เอาแขนข้างขวาข้างเดียว...เกี่ยวเอวเธอลงมานั่งบนตักเขาพอดี..แล้วหอมแก้มเธอดัง...ฟ่อด!“ยู!”จุ๊บ!“ยู!”ไอโกะยกมือนุ่มหอมขึ้นปิดปากเขาไว้ก่อน แล้วค่อยเอ่ยย้ำคำเดิม“ฉันอยากไปเที่ยว..หมู่บ้านหิมะ....คุณพาฉันไปนะคะ”เอ่ยจบก็เอามือตัวเองออก เปลี่ยนเป็นจูบเขาเบาๆ แล้วผละออกมาจูบแค่นี้...ไม
ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง เปลี่ยนบรรยากาศ4
“อยากเล่นกับเธอในน้ำมากกว่า....นะ...ได้ไหม”เธอไม่ตอบ แต่จูบเขากลับไป เมื่อผละริมฝีปากออกมาจึงเอ่ยถามเขาว่า“คุณขออนุญาตฉันเหรอคะ”“เปล่า...ไม่ได้ขอ..ชวนน่ะ”เขาตอบ ขณะริมฝีปากและจมูกเริ่มซุกไซร้ซอกคอเรื่อยลงไปอย่างหนัก มือหนาแอบดึงเชือกของชุดทูพีชออกไปจนหมด...ตอนไหน..เธอยังไม่รู้ตัวเองเลยนี่...มือเขายิ่งกว่าปลาหมึกอีกแน่ะ…“แล้วถ้าฉันไม่..” ร่างกายไม่มีอะไรปกปิดแล้วยังจะปฏิเสธ…ขอเล่นตัวสักหน่อยเถอะนะ“จะเอา”เขาว่า...แล้วยกร่างบางขึ้นมาอุ้มในท่าที่เหมาะสมทางด้านหน้า...ดวงตาเป็นประกายแพรวพราวเมื่อลดสายตามองทรวงอกอวบอิ่มตรงหน้า...ที่เจ้าของบอกว่าไม่...แต่กำลังแอ่นกายรับริมฝีปาก ที่ก้มลงไปดูดดุนขบกัดมันอย่างมันเขี้ยว“ถ้าฉันไม่...อ่า...อื้อ..อุ๊ย!..ยู...!”เธอโอบรั้งต้นคอเขายึดไว้...ร้องครางเสียงหวานเมื่อแก่นกายใต้น้ำของเขารุกเข้าไปสำรวจภายใน..และถูกเขากดสะโพกของเธอ รับแรงส่งหนัก ๆ จากความเป็นชายของเขา...รุกหญิงสาวอย่างรวดเร็ว... “ไอ..อื้ม.. อ่า...”เขาครางหนัก ๆ กัดริมฝีปากล่างเอาไว้จนเลือดซิบริมฝีปากนุ่มถูกบดจูบด้วยริมฝีปากคนตรงหน้า จากเนินนาบเริ่มเร่งเร้าเอาแต่ใจ...หนักขึ้นเรื่อยๆ
ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง เปลี่ยนบรรยากาศ3
“รักฉัน...ตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาหันมาถาม แต่อีกฝ่ายยังไม่ตอบเพราะมัวแต่ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้เขาและให้ตัวเองไปพร้อมกัน เอียงหัวมาซบที่ไหล่หนาแล้วทวนประโยคที่เขาถาม“รักคุณตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอคะ”หลังจากทำท่าคิด เธอจึงตอบเขาไปว่า... “อืม...ตั้งแต่ได้สบตากับคุณ...แล้วคุณก็ใจดีพาฉันเที่ยวตลอดเลย”หึ..ใช่เหรอ...ใครว่าเขาใจดี..ก็แม่คุณเล่นจะหนีทุกครั้งไหม..ให้เขาไล่จับจนปวดหัว...เลยต้องยอมต่างหากล่ะนั่นน่ะ...คิดได้แต่ในใจอีกแล้วเหอะ!“คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า คุณรักฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ยังไง ฉันรอคุณเล่าอยู่นะคะเนี่ย” เธอเอ่ยทวงแขนแข็งแรงรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิด.หันไปกอดเธอทั้งตัว...จมูกโด่งก้มสูดความหอมจากเรือนผมของเธอหนักๆ ริมฝีปากหยักเอ่ยตอบเธอออกไปว่า“ตั้งแต่เห็นนักเรียนปกเสื้อกะลาสี...แอบรักเด็ก!ทั้ง ๆ ที่บอกตัวเองว่าจะไม่รัก..แต่ก็รักจนได้...ถึงตอนนี้ ยิ่งมากกว่ารักเธอเสียอีกนะ...ฉันดูเธอผ่านวีดีโอที่โกโร่ส่งไปให้ทุกวัน...กรอไปกรอมา..จนในหัวมีเธอเต็มไปหมด...ถ้าฉันตาย จิตสุดท้ายคงอยู่กับเธอนี่แหละมั้ง” เอ่ยถึงตรงนี้ เขาก็หัวเราะหึ...ขำตัวเองชะมัด!ทำไปได้...ก็เพราะรักเธอมากมายนั
ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง เปลี่ยนบรรยากาศ2
คืนนี้เป็นคืนเดือนมืด...ไม่มีแสงของดวงจันทร์มาบดบัง..ดวงดาวทั้งหลายจึงเปล่งแสงแข่งกันอย่างสวยงามเต็มท้องฟ้าไปหมด..ไอโกะลดระดับสายตาลง...เพ่งมองไปยังทะเลด้านหน้า เห็นแนวคลื่นเป็นฟองสีขาวสะท้อนแสงแล้วอดใจไม่ไหว..หญิงสาวก้มลงถอดรองเท้า...แล้ววิ่งลงไปย่ำเล่นกับฟองคลื่น...กางแขนหมุนรอบตัว...หัวเราะลั่นเหมือนเด็กๆ...ชายหนุ่มยืนมอง...ยิ้มค้าง...อย่างรู้สึกเอ็นดู...เธอเนี่ย...น่ารักอีกแล้วนะ..ไอโกะ...เขาต้องมาเลี้ยงเด็ก...ไม่ใช่สิ...เลี้ยงลูกให้แทนนายใหญ่...ไม่ใช่อีกนั่นแหละนะ..เธอน่าจะเป็นแทบทุกอย่างเลยละมั้ง...ตั้งแต่...เป็นลูก...ที่เขาต้องคอยโอ๋เอ๋ปลอบประโลม...เป็นเมีย...ที่ให้ความสุขสุดยอดแก่เขาได้ทางร่ายกายและใจ..เป็นแม่...เพราะมีนมให้เขาดูด..นี่เขาคิดถูกไหมนะแบบนี้น่ะ..แต่ทุกอย่างที่เป็นเธอ...เขาก็รักไปหมด...เรียกว่าหลงเลยก็คงได้ละมั้งแบบนี้...“ยู!..มานี่สิคะ..เร็วๆ ”เขาถอดรองเท้า...พับขากางเกงขึ้นไปเล็กน้อย เดินย่ำทรายลงไปหาเธอตามเสียงเรียก...“เล่นน้ำกันนะคะ”หญิงสาวเอ่ยชวน...ขณะเดินเข้ามาจับมือชายหนุ่ม ดึงให้ลงทะเลตามเธอมาด้วยกัน...แต่อีกฝ่ายยื้อไว้....รวบเอวเธอเข้ามากอด แล้
ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง เปลี่ยนบรรยากาศ1
ชายหนุ่มร้องเสียงหลง...แล้วรีบกระโจนลงจากเตียงไปรับไว้ได้เสียก่อน...ไม่งั้นคงร่วงลงพื้นแตกกระจายไปแล้ว“โธ่..ไอ..พังกันพอดี”เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก และเริ่มหายใจขัดเมื่อก้มลงมองหน้าจอ ที่เวลานี้ยังมีเสียงเรียกเข้าดังต่อเนื่องเหมือนปลายสายยังไม่ยอมแพ้ แม้อีกฝ่ายจะยังไม่กดรับเสียทีนั่นเขาเหลือบตาคมมองคนที่ยังนอนนิ่ง ไม่ขยับส่วนไหนของร่างกายเลย ซึ่งผิดกับเมื่อครู่…งอนแหละดูออก!เพิ่งดีกันยังไม่ทันข้ามวัน…มีเรื่องให้ปวดกบาลอีกแล้ว...มีธุระอะไรนักหนา ถึงโทรมาหาเขาเช้าขนาดนี้เนี่ย...อิจิโอะตัดสินใจไม่รับ...กดทิ้ง...อย่างยอมเสียมารยาทซะเลยดิ...ช่างหัวมัน!..“ทำไม่ไม่รับเธอล่ะคะ...รับเธอสิ...รับแล้วเปิดโฟนด้วยนะคะ”คนนอนนิ่ง...ตะแคงตัวหันองศาหน้ามาเอ่ยกับชายหนุ่มเสียงเรียบ แต่ดวงตาดุยังกับแม่เสือว่าแล้วต้องโดนแบบนี้...ถึงได้รีบกดทิ้งทันทีไงครับ...“วางสายไปแล้ว”“โทรกลับไปสิคะ”ยังไม่จบ!แล้วบอกไม่หึงไม่หวงสักนิด..ซะเมื่อไหร่ล่ะครับ...อาการแบบนี้มันหนักกว่านั้นอีกเนอะ...“ไม่โทรกลับ..ไม่รับสายใครทั้งนั้น วันนี้ฉันจะพาเธอไปเที่ยวไง...ไปไหมละ”เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ...และทำให้เธออารมณ
ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง ไม่หึงไม่หวงเลยสักนิด
ไอโกะเบิกตากว้างก่อนกระพริบตาปริบ ๆ ออกอาการงง...วิ่งสวนชายหนุ่ม ออกไปที่ระเบียง...มองลงไปด้านล่าง แล้วหันองศาหน้ามามองเขาอีกที...ลืมความโกรธที่มีไปชั่วขณะ“คุณขึ้นมาได้ยังไงคะ” เอ่ยถามออกไปแล้วก็นึกขึ้นได้ว่ายังโกรธอยู่ จึงรีบเปลี่ยนคีย์เสียงสูงขึ้นทันที“มาทางไหนคุณกลับไปทางนั้นเลยนะ!”ทั้ง ๆ ที่อยากรู้ว่า เขาปีนขึ้นมาหาเธอได้อย่างไร แต่ความที่ทิฐิมีมากกว่า จึงหยุดความอยากรู้ของตัวเองไว้แค่นั้นชายหนุ่มไม่เอ่ยอะไร นอกจากยิ้มกวนๆ แล้วสาวเท้าเข้ามาหา...เพียงไม่กี่ก้าวก็ถึง“อย่าเข้ามานะ!” มองหาสิ่งของรอบตัวว่ามีอะไรบ้าง...แล้วคว้ามาทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นหวี แป้ง น้ำหอม ครีม กวาดมาเรียบ แล้วขว้างใส่คนตัวสูงที่ย่างสามขุมเข้ามาใกล้เขาหลบได้...รีบคว้าร่างบางเข้ามากอด....ล้มลงไปบนเตียงด้วยกัน...ก่อนที่หญิงสาวจะหยิบอาวุธอย่างอื่นออกมาอีกเฮ้อ!เหนื่อยทุกรอบที่ทำให้เธอโกรธ...แต่ก็มันดี...ล้มลงมาบนที่นอนแบบนี้ ท่ากำลังได้...ดื้อมากๆ...จะฟัดให้จมเตียงเลยคอยดูเหอะ...หงับ!“โอ๊ย!”ยายหมาบ้านี่กัดแขนเขา“เจ็บนะไอ!”โป๊ก!“โอ๊ย!..ไอ.”หญิงสาวเอาหัวตัวเองโขลกกับหน้าผากของชายหนุ่ม แล้วผลักเขาออกจาก
ยากูซ่าสีน้ำผึ้ง อย่าขัดคำสั่ง!2
ไอโกะก้าวเท้านำหน้าลูกน้องนับสิบคน เข้าไปในบ่อนใหญ่ด้วยมาดของนางพญา...ที่เวลานี้ ..เต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ และใครหน้าไหนอย่าได้ขวาง...เมื่อไปถึงด้านในทุกคนในที่นี้ต่างหันมามอง และแตกฮือ เมื่อไม่รู้ว่าผู้มาเยือนในที่นี้คือใคร....หญิงสาว..จึงแนะนำตัวเองด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พยายามระงับอารมณ์ที่คุกรุ่นของตัวเอง ให้ค่อย ๆ เย็นลงตามลำดับ“ฉันไอโกะมาแล้ว...ไอ้ไดจิอยู่ไหนเรียกมันออกมา”เสียงกดต่ำฟังแล้วดูมีอำนาจ กับท่าทางองอาจกล้าหาญ ดวงตาเด็ดเดี่ยว ไม่ทำให้พวกลูกน้องของไดจิเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย กลับพากับหัวเราเยาะกับ ท่าทาง และรูปร่างบอบบางอรชอนอ้อนแอ้น สวยบาดตาบาดใจ..โดยไม่มีคาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะมีดีอะไร มาต่อกรกับผู้ชายอย่างพวกมันได้“ฉันต้องการพบไอ้ไดจิ มันไปมุดหัวอยู่ใต้กระโปรงใคร แน่จริงให้มันออกมา”แม้จะไม่เกรงกลัวหญิงสาว แต่คำพูดของเธอทำให้ชายร่างใหญ่คนหนึ่งก้าวออกมาด้านหน้า แล้วเอ่ยแนะนำตัวเองว่า“ฉันเองไดจิ เธอเรอะลูกสาวนายใหญ่ ที่เป็นคนสั่งให้ปิดบ่อนทุกที่”“ใช่...แต่แกก็ขัดคำสั่งฉัน"“เพราะพวกฉันไม่เห็นด้วย”“ฉันไม่ได้มาถามความเห็น แต่จะมาดูหน้าไอ้คนที่มันกล้าขัดคำสั่ง..รู้กฎของ
