ศรากรพูดออกไปโดยไม่ทันได้สังเกตสีหน้าของอีกฝ่าย ที่ดูจะซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด “เอ่อ คุณเกลียดมาเฟียเหรอคะ?”ไรลีย์ถามกลับ และถ้าเขารู้ว่าเธอเป็นน้องสาวมาเฟียล่ะ เขาจะคิดอย่างไร “ก็ไม่ถึงกับเกลียดอะไรมากมายหรอกครับ แค่ไม่ชอบครับ ความเป็นจริงเรื่องนี้จะโทษมาเฟียนั่นก็ไม่ถูกหรอกค
[ณ เพนท์เฮ้าส์หรู] “คุณแน่ใจนะ ว่าคุณจะไม่เป็นอะไร”เบนจามินถามกลับเมื่อสิ่งที่เธอบอกเขานั้น ทำให้เบนมินแปลกใจเป็นอย่างมาก เธอไม่ต้องการเงิน และไม่ต้องการความรับผิดชอบใดๆ จากเขาผู้ซึ่งจัดการเธอไปแล้วเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา หนำซ้ำเขาคือชายคนแรกของเธอเสียด้วยสิ “ไม่ค่ะ ฉันบอกคุณไปแล้ว
“ก็ฉันบอกนายแล้วไง ว่าอารมณ์มันพาไป นายไม่เคยมีอารมณ์ทางเพศกับเขาเลยหรือไง นายถึงไม่เข้าใจเรื่องนี้สักที หือ อดัม” “เข้าใจว่าอารมณ์พาไปครับ แต่ว่านายทำเธอเกินไปจริงๆ ถ้านายต้องการผู้หญิงที่สนองอารมณ์ของนาย ทำไมนายไม่โทรหาโรมันให้จัดการครับ” “อดัม...นายไม่เข้าใจจริงๆ หรอกว่าอารมณ์
[ณ คลับหรูใจกลางคาสิโนตระกูลเฮมสวอร์ธ] ศลิษามาถึงที่แห่งนี้ เพราะลูกน้องของมาเฟียเป็นคนรับส่งเธอ ศลิษาลงจากรถ และก้มมองชุดเดรสสีดำรัดรูปของเธอ ความพอดีของชุดที่แนบไปกับเรือนร่างอวบอิ่มพอดีตัว ราวกับชุดนี้มีคนตัดมันมาเพื่อศลิษาโดยเฉพาะ แต่ว่าตั้งแต่เธอเดินลงจากรถ จนเข้ามาภายในตัวตึกนั้น เธอ
“เดี๋ยวฉันจะลองชงเครื่องดื่มให้เธอดูนะ นู่น แขกคนแรกของเรามาแล้ว หนุ่มหล่อขาประจำ” “อืม คุณทำสิ ฉันจะดู ให้ช่วยอะไรบ้าง” “เดี๋ยวเธอรอแค่ยื่นเครื่องดื่มให้เขาก็พอ” “อ่าว แล้วคุณรู้เหรอว่าเขาจะดื่มอะไร” “เธอเข้าใจคำว่าขาประจำมั้ย” “โอเค จริงสินะ คุณคงท
[คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] ‘นี่เราอยู่ที่ไหนกัน...หรือว่านี่คือความฝัน’ เมธิตากำลังเพ่งสายตาของเธอไปยังเพดานห้องอันขาวโพลน ร่างกายของเธอนอนอยู่บนเตียงใหญ่ที่ไหนสักแห่ง สมองของเธอเริ่มลำดับเหตุการณ์อย่างช้าๆ แขนข้างหนึ่งของเธอถูกโยงด้วยสายให้น้ำเกลือ ‘นี่เราป่วยเหรอ’ ร่างอวบอิ่มพยายามดึงตัวเองลุกขึ
“ฮือ ฮือ ไม่นะพี่ หนูไม่ต้องการเงิน หนูต้องการที่จะไปจากที่นี่ พี่ช่วยหนูเถอะนะ ฮือ ฮือ”เมธิตาปล่อยโฮอีกครั้ง เมื่อสิ่งที่เธอได้ฟังจากปากสาวใช้นั้น มันทำให้เธอทุกข์หนักเข้าไปอีก ‘ท้องงั้นเหรอ...ไม่นะ!!’ “ฉันคงช่วยอะไรเธอไม่ได้จริงๆ เอาเป็นว่ารอให้นายลูคัส กลับมาก่อนดีมั้ย เธอก็คุยกับนายไป
[คลับหรูใจกลางคาสิโน] “เธอนี่ทำงานคล่องดีนะ ไหนบอกว่าไม่เคยทำไง” “ก็ไม่เคยทำไง งานที่คุณให้ฉันทำมันแค่เบสิกไม่เห็นว่าจะมีอะไรยากเลย จะยากหน่อยก็แค่จำสูตรในการชงเครื่องดื่ม แต่ว่ามันก็มีคู่มือสูตรไว้นี่คะ ฉันก็แค่ทำตามนี้ก็แค่นั้นเอง” “ก็ดีแล้ว เรียนรู้เร็วดี แต่น่าเสียด
“ไม่! กะ-แกข่มขืนฉัน อ๊ะ!”ปากบอกปฏิเสธแต่ร่างกายของเมธิตากลับตอบสนอง ความเจ็บปวดในคราครั้งแรกได้หายไป ความเสียวเสียดได้แทรกเข้ามา เมธิตาไม่รู้ว่าตัวเองจะยับยั้งสิ่งนี้ได้อย่างไร มาเฟียร้ายได้กระทำกับเรือนร่างของเธออย่างหนักหน่วง ค่ำคืนที่ผ่านมาจวบจนกระทั่งเช้าของอีกวัน เธอมีเวลาหลับนอนไม่กี่ชั่วโมง
“ไม่นะ! ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ และไม่อยากเป็น!” “ไม่อยากเป็น คุณก็ต้องเป็น ต่อจากนี้คุณจะเป็นเพิ่มอีกอย่างหนึ่งก็คือ เป็นแม่ของลูกผมนะเบบี๋ รู้หรือเปล่าว่าผมไม่มีวันที่จะปล่อยคุณไปหรอก ระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้ผมจะพิสูจน์ให้ดู” “ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไป เราไม่รู้จักกัน และจะอยู่ด้วยกันได้ย
[โต๊ะอาหารเวลายามเย็นคฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] “วันนี้ลุงอดัมจัดเมนูพิเศษต้อนรับพวกคุณเลยนะคะ อาหารไทยหลายอย่างจากเชฟคนไทย ที่คุณอดัมคัดสรรเป็นพิเศษ คุณทั้งสามคนคงคิดถึงอาหารไทยมากๆ เลยใช่ไหมคะ”เสียงของไรลีย์ที่กำลังเปิดบทสนทนาบนโต๊ะอาหารในฐานะเจ้าของบ้านใหญ่ ซึ่งรับหน้าที่ภารกิจนี้แทนพี่ชายเธอทั
[วันต่อมา...ณ คฤหาสน์หลังใหญ่] บรรยากาศตอนสายๆ ของการนัดหมายในคฤหาสน์หลังใหญ่เกิดขึ้น อดัมพ่อบ้านประจำคฤหาสน์กำลังเตรียมการและดูแลความพร้อมทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นเหล่าบอร์ดี้การ์ด การอำนวยความสะดวก รวมไปถึงการเตรียมรับมือสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกของพ่อบ้านอย่า
“เรียบร้อยค่ะ คุณแน่ใจนะคะว่าร่างกายของคุณไหว ความจริงที่ทางมาเฟียนั่นให้คนติดต่อคุณมาโดยตรง และขอเคลียร์เรื่องราวทั้งหมด และบอกให้ทางเราไม่ต้องนำเงินมาแล้ว คุณคิดว่ายังไงคะ ไหมว่าดูแปลกๆ นะคะ” “ถ้าผมเดาไม่ผิดนะ ไอ้ลูคัสมันคงทำอะไรกับลูกสาวของเราไปแล้วแน่นอน มันถึงยอมฉีกสัญญาเอง และเสนอข้อ
[อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] ร่างอันบอบบางกำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความยากลำบาก ความบอบช้ำจากการโดนกระทำอันโหดร้ายและป่าเถื่อนของมาเฟียโหดเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ ทำให้เธอแทบทรงตัวไม่ไหวจนเกือบจะล้มลง หมับ! ร่างเล็กถูกรับเอาไว้อย่างทันท่วงที ก่อนที่จะล้มลงบนพื้น สายต
“กรี๊ดดด! ไม่! ปล่อยนะ! ฮือ ฮือ”เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับการปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง เมื่อความเจ็บปวดนั้นกระแทกเข้ามายังช่วงล่างของหญิงสาวอย่างจัง! กำปั้นเล็กๆ รัวไปที่แผ่นหลังกว้างนั้นทันที“โอ๊ะ! อื้มม์” แก่นกายใหญ่กดเด้งเข้าไปอีกครั้ง ความคับแน่นบีบรัดมังกรใหญ่จนร่างหนาสั่นเทา ดุ้นใหญ่เบียดแทรกเข
แคว่ก!! เสียงชุดเดรสสวยถูกกระชากจนขาดวิ่น ร่างอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาของมาเฟียหนุ่มทันที แววตาคมดุอ่อนแสงลงเมื่อเห็นเนินเนื้ออวบของเธอ “กรี๊ดดดด!!! ปล่อยนะ! ฮึก!! ไม่!”ศลิษาทั้งดิ้นและร้องในคราวเดียวกัน มือบางพยายามยกขึ้นมาปิดทรวงอกของเธอที่ถูกเปลือยด้วยฝีมือของชายที่นั่งคร่อมอยู่เหนือร่างขอ
[ณ เพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมืองลาสเวกัส...ในเวลาต่อมา] “เชิญคุณคุยเรื่องของคุณได้เลยค่ะ ฉันพร้อมรับฟังแล้วค่ะ”ศลิษานั่งลงบนโซฟาใหญ่กลางห้อง หลังจากที่เขาบอกเธอว่าจะขอคุยกับเธอก่อนที่เขาจะพาศลิษาไปเจอเพื่อนของเธอ ดวงตากลมโตกวาดมองบริเวณรอบๆ ห้องขนาดใหญ่ ความหรูหราและราคาคงไม่ต้องพูดถึง พวกมาเ