“นี่คุณเสือ คุยให้รู้เรื่องก่อนสิคะ” คนที่ไม่รู้เรื่องไม่ใช่เขา แต่เป็นเธอ มีแต่เธอที่คิดเองเออเองทั้งหมด เขายังไม่เคยคิดว่าจะเลิกเลยสักครั้ง“ทำไมถึงอยากเลิกนักละ หรือเพราะไอ้นั่นมันเลิกกับเมียแล้ว อยากกลับไปหามันรึไง”เรื่องที่ค้างคาใจถูกพ่นออกจากปากคนที่นิราจับข้อมือไว้แน่น เพื่อไม่ให้เขาหนีไปอาบน้ำแต่เดี๋ยวสิ เขาต่างหากที่ไม่ได้มีแค่เธอ ทำไมต้องมาโยนความผิดให้เธอด้วยละ“ไม่ใช่นะ ก็คุณเสือไปกับคนอื่น ไปมีคนอื่น ถ้าคุณไม่พอ ฉันก็ไม่อยากอยู่กับคุณแล้ว” พยายามจะห้ามน้ำตาแล้ว แต่มันทำไม่ได้ ยิ่งพูดน้ำตายิ่งไม่ฟัง มันเอาแต่หยดลงไปตามแก้มของเธอ ราวกับเขื่อนแตก“เพ้อเจ้อหนักกว่าเดิมอีกนะ”อยากใจแข็งกว่านี้ แต่เห็นน้ำตายัยนี่ทีไร กลับใจอ่อนทุกที จึงก้าวเดินไปชิดตัวนิรามากขึ้น มองเธอนิ่งๆ ก่อนจะดึงมือออกจากการจับกุม ยกขึ้นเช็ดหยดน้ำตาให้เธออย่างแผ่วเบา“คุณเสือก็พูดแต่แบบนี้ ไม่ยอมชัดเจนสักที อ่อยคนอื่นเขาไปทั่ว”“ฉันก็ยอมแค่เธอคนเดียวมาตลอด บอกสิว่า ฉันไปมีคนอื่นตอนไหน”“ก็คุณไม่ยอมกลับมาที่นี่เลย แถมวันนี้ยังไปงานเลี้ยงนั่นกับทับทิมอีก”นิราเหมือนเด็กเข้าไปทุกที เสือได้แต่มองอย่างอ่อนใจ
วันรุ่งขึ้น“ไม่ตื่นจะทิ้งไว้ที่ห้องคนเดียวนะ ยัยขี้เซา”เสืออยู่ในสภาพพร้อมออกไปข้างนอกแล้ว เดินมาปลุกนิราอีกรอบ หลังจากปลุกเธอตั้งแต่เช้า จนตอนนี้จะเที่ยงแล้วเธอก็ยังไม่ตื่นสักที เพราะเมื่อคืนเขากับเธอคุยกันจนเกือบเช้าหรือเปล่า เธอถึงได้ตื่นสายผิดปกติแบบนี้ หรือเพราะลูกที่อยู่ในท้อง ทำเธอนอนมากกว่าปกติ“จะไปไหนคะ” เสือได้ยินแต่เสียงออกมาจากผ้าห่มผืนใหญ่ที่พันรอบกายเธออยู่“จะพาไปฝากครรภ์ จะพาไปหาแม่พี่ด้วย” เสือรู้สึกกระดากปากยังไงก็ไม่รู้ ไม่เคยแทนตัวเองว่าพี่กับใครเลย แม้จะชอบถูกเรียกว่าพี่ แต่พอพูดออกจากปากตัวเองแล้วมันเขินๆ ยังไงก็ไม่รู้อะ“พี่เสือบอกคนอื่นแล้วเหรอคะ” นิรามุดหน้าออกจากผ้าห่ม มองพี่เสือของเธอด้วยสายตาขุ่นเคือง เธอยังไม่ได้บอกเรื่องท้องกับใครเลย ทำไมพี่เสือไม่ถามเธอก่อนละ“ยัง แต่ยังไงก็ต้องบอกไม่ใช่เหรอ” นิราพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย ท้องเธอก็ต้องโตขึ้นเรื่อยๆ ถึงไม่บอกยังไงก็ต้องมีคนรู้อยู่แล้ว“ก็ได้ค่ะ คิดถึงโอ้ด้วย ไม่รู้หลงคุณแม่รึเปล่า ถึงไม่ยอมกลับมาหาเราเลย” นิราคิดถึงแมวโอ้มากๆ เพราะแมวอ้วนของเธอถูกคุณหญิงทิพย์อาภา คุณแม่ของพี่เสือเอาไปเลี้ยงดูเนื่องจาก
“ฉันเจอผู้ชายคนนั้น อยู่ใต้ท้องรถของฉัน”เสียงพูดนั้นปลุกนิราให้ตื่นจากความทรงจำในวัยเด็ก ก่อนจะมองหน้าคนพูดนิ่งๆ อย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน“ได้ยินไม่ผิดหรอก ฉันขับรถชนเขาตายคาที่ ในขณะที่เขากำลังข้ามถนน”เสือหวนนึกถึงเหตุการณ์ที่พ่อเขาขับรถชนคนตาย แต่ชายคนนั้นไม่มีอะไรเลย มีเพียงชื่อที่เขียนหน้าจดหมายเท่านั้น และข่าวนั่นก็ถูกปิดอย่างมิดชิด จนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะไม่มีใครมาแจ้งเป็นญาติของคนตายด้วยซ้ำ ทุกอย่างมันจึงดูง่ายไปหมด“เพราะไม่มีข้อมูลอะไรของผู้ชายคนนั้นเลย เราจึงจัดงานศพให้เขาอย่างเรียบง่าย แต่สิ่งที่เขากำไว้ในมือ ตอนที่ฉันวิ่งลงไปดูร่างของเขา คือชื่อที่น่าจะเป็นของเขา และชื่อนิรา ภิรมณ์พรรณ ที่เป็นเจ้าของจดหมายที่ชายคนนั้นจะส่งไปหา”“จดหมายที่เขียนไม่จบ ในจดหมายมีเนื้อความแค่ว่า ให้นิราเรียนบริหารจนจบปริญญาโทอย่างที่ตั้งใจ มีแค่นั้นจริงๆ กับชื่อของคนเขียน และชื่อของคนรับ”“ฉันพยายามค้นหาคนชื่อนิรา ภิรมณ์พรรณ มาหลายปีจากในกรุงเทพ จนเริ่มขยายพื้นที่ออกต่างจังหวัด และได้เจอตอนที่เด็กคนนั้นสอบเข้ามหาลัยพอดี จึงได้ทำในสิ่งที่ชายคนนั้นทำไม่ได้ ฉันใช้เงินตัวเองสนับส
“เสือเคยถูกผู้หญิงคนนึงอ้างว่าท้องด้วย แม่ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า เพราะตอนนั้นเสือพยายามกดดันเธออย่างหนัก เพื่อให้เธอพิสูจน์ว่าลูกในท้องเป็นลูกของเสือ”“ตอนนั้นเสือมีผู้หญิงเข้าหามากมาย เพราะเพิ่งเข้ารับสืบทอดธุรกิจของครอบครัวที่มีชื่อเสียงมายาวนาน และผู้หญิงคนนั้นก็ดูเหมือนว่าจะถูกใจเสือมากที่สุด”“เสือรักและหลงผู้หญิงคนนั้นมาก ถึงขั้นจะแต่งงานด้วยทันทีที่รู้ว่าเธอท้อง เสือดีใจมากที่จะมีลูก แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปทันควัน เมื่อเสือกลับมาจากดูที่งานต่างประเทศ และแอบไปหาผู้หญิงคนนั้นเงียบๆ และได้เห็นกับตาตัวเอง ว่าเธอนอนกับผู้ชายคนอื่นอยู่”“หลังจากวันนั้น เสือบังคับเธอทุกทาง เพื่อพาไปตรวจเลือด และพิสูจน์ว่าลูกในท้องเธอเป็นลูกเขารึเปล่า”“ผู้หญิงคนนั้นที่ถูกเสือกดดันอย่างหนัก เลือกจบชีวิตตัวเองลงพร้อมลูกในท้อง โดยที่เสือไม่มีโอกาสรู้เลยว่า เด็กคนนั้นเป็นลูกตัวเองหรือเปล่า หลังจากนั้นเสือก็รับผิดชอบชีวิตผู้หญิงทุกคนที่เขามีความสัมพันธ์ด้วย และไม่เคยทอดทิ้งใครเลยสักคน”“ตอนนี้เสือยังทำแบบนั้นอยู่ แม่รู้ว่ามันไม่สมควร ที่เสือทำเหมือนมีบ้านเล็กบ้านน้อยเต็มไปหมด แต่ฐานะอย่างเสือ มันช่างล่อลว
เช้าวันรุ่งขึ้นทุกคนตื่นมาขึ้นรถ เดินทางไปสนามบินตั้งแต่เช้ามืด เพื่อนั่งเครื่องไปลงที่จังหวัดขอนแก่น แล้วใช้รถที่เสือให้คนนำมาไว้ที่บ้านของนิรา เป็นรถโดยสารเดินทางไปบ้านใหม่ของเธอทุกอย่างทางนี้ถูกเสือโทรสั่งให้คนจัดงานคอยท่าไว้แล้ว ตั้งแต่เมื่อวาน หลังจากที่คุยตกลงกันเสร็จ มาถึงแทบจะไม่ต้องทำอะไรอีกเลย“พี่เสือนั่นบ้านนิวเหรอ” รถวิ่งผ่านถนนที่เพิ่งสร้างเป็นทางคอนกรีตเข้าไปอย่างดี นิราสังเกตุเห็นบ้านหลังใหญ่ที่ถูกทำใหม่ในตำแหน่งเดิม นี่คือบ้านหลังเล็กๆ ที่พี่เสือพูดถึงเหรอ? นั่นคือบ้านใหม่ของเธอกับแม่จริงดิ“แล้วคิดว่าบ้านใครละ”“เห้อ~ นิวไม่อยากพูดกับคนมีเงินมีทองเหลือใช้” นิราถอนหายใจ พลางมองสำรวจบ้านที่มองเห็นใกล้เข้ามาทุกที ก่อนรถจะจอดลงหน้ารั้วบ้านขนาดใหญ่“มากันแล้วเหรอครับ”เป็นการทักทายของภพรักที่ยืนต้อนรับทุกคนอยู่ หลังจากคืนนั้น ภพรักเดินทางกลับมาที่บ้านทันที เพราะที่กรุงเทพไม่มีอะไรอีกแล้ว และเขาได้รับโทรศัพท์จากคุณเสือในวันต่อมา ว่าให้ช่วยจัดงานทำบุญบ้านใหม่และทำบุญให้พ่อนิราด้วยเสียงทักทายดังอยู่สักพัก ก่อนคนทั้งหมดจะทยอยกันเข้าไปในบ้านหลังใหม่ ตอนนี้เสือไม่ต้องกลั
หลังจากส่งพ่อกับแม่ที่บ้านแล้ว ภพรักขับรถมาท้ายไร่เพื่อจัดการงานที่เหลือ การที่คนสองคนหายไป มันต้องมีคนออกตามหาแน่ๆ เขาต้องมาจัดการให้มันเงียบก่อน และถ้าคนสองคนไม่สำนึกซะที คุณเสือนั่นอาจจะได้จัดงานศพจริงๆ“แก ไอ้ภพ”ตรินเรียกผู้ชายที่เดินเข้ามาภายในบ้านไม้ผุพัง ที่เขากับทับทิมถูกมัดอยู่“คิดจะทำอะไรอีก รู้ใช่ไหมแค่คิดก็ผิดแล้ว ผู้ชายคนนั้นเขาใจดีที่สุดแล้วนะ ไม่งั้นพวกแกได้เป็นศพไปแล้ว อยู่ที่นี่เงียบๆ ถ้าไม่อยากกลายเป็นศพจริงๆ” ภพรักมองตรินด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะมองผู้หญิงอีกคนที่ไม่รู้หลับหรือสลบอยู่ข้างๆ ตริน“อย่าให้ท้องละ เพราะงั้นชีวิตพวกแกสองคนลำบากกว่านี้แน่” ภพรักวางถุงกระดาษ ที่ข้างในมีถุงยางอนามัยอัดแน่นลงตรงหน้าตริน“เอากันให้พอนะ แต่ถ้ายัยนั่นท้องขึ้นมา คนของฉันจะฆ่าแกทันที เพราะงั้นใช้มันซะ อย่างที่พวกแกชอบใช้ และแอบไปทำกันลับหลังฉันมาตลอดไง อย่าคิดหนี เพราะหนีเท่ากับตาย ถ้าแกทนได้ อีกหนึ่งปีฉันจะปล่อยพวกแกไป แต่เป็นการปล่อยไปใช้ชีวิตที่อื่นนะ ไม่ใช่ที่ไทย เพราะงั้นก็ทนๆ หน่อยละกัน อย่าเพิ่งฆ่ากันตายก่อนละ”ภพรักพูดจบก็เดินออกไปทันที ก่อนจะกำชับคนของเขาอีกครั้งว่าอย่า
“ยินดีด้วยนะเสือ” มัลลิกาเดินมาที่โต๊ะ ก่อนจะเอ่ยแสดงความยินดี“เธอด้วยนะนิรา”“ขอบคุณครับมิล/ขอบคุณค่ะคุณมิล”“นี่ของขวัญ ส่วนของหลานรู้เพศแล้วจะส่งไปให้ที่บ้านนะ”มัลลิกาวางของขวัญกล่องเล็กใส่มือให้นิรา ของขวัญกล่องเล็กๆ แต่เพชรน้ำดีข้างใน ไม่เล็กเลยนะยะ ดูแลรักษาดีๆ ละ ยัยคนพิลึก“นี่ของขวัญจากพี่นะครับนิว”ภพรักเดินมามอบของขวัญแต่งงานให้นิราเหมือนกัน ให้เสร็จก็รีบเดินออกไป เพราะตอนนี้เหมือนมีคนเริ่มเข้าแถว นำของขวัญมามอบให้บ่าวสาว จนแถวมันเริ่มยาวออกไปเรื่อยๆนิรานั่งรับของขวัญ จากคนที่มาร่วมงานเป็นเวลานานมาก เพราะแขกในงานมีเยอะเหลือเกิน และส่วนมากมีแต่แขกคุณเสือทั้งนั้น แขกทางฝั่งนิรามีเพียงแค่ครอบครัวของภพรักครอบครัวเดียวเสือพานิราขึ้นมาพักที่ห้อง เมื่อเธอทำท่าเหมือนจะเป็นลม หลังจากนั่งรับของขวัญทั้งหมดจนเสร็จ ของพวกนั้นมีคนของที่บ้าน ขนขึ้นรถไปไว้ที่บ้านหลังใหม่ ที่เป็นเรือนหอของเธอกับเขา“ถ้ารู้ว่ามันจะเหนื่อยขนาดนี้นะ นิวจะนอนทั้งวี่ทั้งวัน เพื่อพักเอาแรง”นิรานอนไปตามความกว้างของเตียง ที่มีดอกกุหลาบสีแดงสดโรยเป็นรูปหัวใจ ทั้งยังบ่นยืดยาว จนเจ้าบ่าวต้องเดินมานั่งลงข้างๆ“ก็
“ไม่ได้ค่ะ เบาก็ไม่ได้ พี่เสือก็รู้ว่า เอ่อ ของพี่มันไม่ใช่ของเด็ก มันอันตราย”นิราแอบกังวลกับขนาดของพี่เสือทุกครั้ง ต่อให้ทำแรงหรือเบา แค่ขนาดมันก็อันตรายกับลูกในท้องแล้วอะ“แต่พี่ต้องทนไปอีกหลายเดือนเลยนะนิว จะให้พี่ใช้มือตัวเองไปตลอดเหรอ ไม่มีทางอะ มือพี่มีไว้จับปากกาเถอะ นี่ถ้าเพื่อนรู้ว่าพี่มีเมีย แต่ต้องช่วยตัวเองทุกวันมันคงได้หัวเราะจนลูกเราบวชนู้นแหละ” เสือพูดอย่างน้อยอกน้อยใจมันมีที่ไหนละ มีเมียแต่ต้องช่วยตัวเอง มีแต่ยัยนี่นั่นแหละที่ทำกับเขา ขายหน้าที่สุด“งั้นพี่เสือสัญญามาก่อนว่าจะทำเบาๆ”เสือถึงกับนิ่งเมื่อเจอสายตาออดอ้อน ตอนขอร้องให้เขาสัญญา อะไรว้า! ผู้หญิงบางคนกลับชอบที่มันใหญ่ แต่ยัยนี่มีปัญหาตลอด จนเขาไม่มั่นใจอีกแล้ว“นิวก็รู้ว่ามันทำไม่ได้อ่า!!”“แล้วสรุปจะทำหรือเปล่าละคะ”“โธ่! ก็ต้องทำอยู่แล้วสิ พี่อดทนมาเกือบเดือนเลยนะครับ”พูดจบเสือไม่รอให้นิราปฎิเสธได้อีก ก่อนจะลงจากเตียงไปอุ้มนิรามาวางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา“อ้วนหลบดิ ไม่เห็นเหรอ พ่อแม่ลูกเขาจะทำอะไรกัน” เสือหันไปดุแมวอ้วนที่นอนตีพุงอยู่หัวเตียง ก่อนจะได้สายตาดุๆ จากแม่แมวมาแทน“จะไปกวนโอ้ทำไมคะ เตียงก็กว้าง”
“ทำไมไม่กลับบ้านเลยละ” เสือเดินออกมาถามลูกสาว ที่ยังไม่ยอมเข้าไปในบ้าน ข้างๆ เขาคือภรรยาและลูกสาวคนกลาง“ทำไมต้องกลับมาที่นี่ละคะ งานยุ่งจะตาย ตอนนี้คุณพ่อก็มีทุกอย่างครบแล้วนี่คะ จะแคร์ทำไม กับอีแค่ลูกคนเดียวไม่กลับมาบ้าน”ทุกครั้งที่เธอกลับมา เธอจะระเบิดความน้อยใจที่อัดอั้นไว้ทุกครั้งและหนีกลับไป แค่ดูเหมือนครั้งนี้จะแตกต่าง เพราะไอ้ตัวแสบที่กอดเธอไม่ปล่อย จึงไม่สามารถกลับขึ้นรถที่อยู่ห่างออกไปเพียงนิดเดียวได้เลย“นินทำไมพูดกับพ่อแบบนั้นละลูก”“แม่ก็เข้าข้างพ่อตลอด อยากรู้ไหมทำไมหนูถึงไม่อยากกลับ ก็เพราะว่าที่นี่ไม่ต้องการผู้หญิงแบบนินไง”นิรากำลังจะเอื้อมมือไปดึงลูกสาวของเธอที่กำลังร้องไห้น้อยอกน้อยใจอย่างทุกทีที่กลับมาบ้าน แต่คนเป็นสามีกลับเดินไปถึงตัวเธอก่อน แล้วดึงเธอมากอดไว้อย่างหวงแหน“ใครบอกครับว่าพ่อไม่ต้องการนิน พ่อรู้ว่าที่นิน ทำทุกอย่างจนมันเหนื่อย พ่อผิดเองที่ยกทุกอย่างให้นินดูแล แต่เพราะว่านั่นคือสิ่งที่พ่อเชื่อมั่น ว่านินทำได้ พ่อถึงยกให้ นินมีค่านะครับมีค่ากับพ่อและน้องทุกคน และนินมีค่าที่สุดกับแม่”“พ่อขอโทษที่ทำให้เสียใจ เพราะพ่ออยากได้ลูกชายมากจริงๆ แต่ไม่ใช่ว่าพ่อ
“พี่แพท จะไปเที่ยวกับลินินไหมคะ”“ทำไมต้องไป” แพทริคพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะเสมองไปทางอื่นเมื่อยัยเด็กไม่รู้จักโตยื่นหน้ามาใกล้“ก็ลินินกับมิรินเพิ่งเคยมา ไม่รู้จักที่นี่เลย นะคะ” เด็กน้อยให้เหตุผลแกมออดอ้อน ถึงพ่อจะพาไปเที่ยวบ่อยๆ แต่ที่นี่เพิ่งเคยมาจริงๆ“นะก่ะ” มิรินวัยสามขวบแล้วแต่พูดยังไม่ชัด เอ่ยปากพูดตามพี่สาว ก่อนที่เพเทอร์จะหัวเราะ โตแล้วแต่เธอยังพูดไม่ชัดเลย“ฟันหลอรึเปล่า ทำไมพูดไม่ชัด” เพเทอร์เป็นเด็กซนต่างจากพี่ชายที่นิ่งๆ เพเทอร์พูดจบก็จับใบหน้าน้องเล็กที่สุด แล้วเอามือไปดูฟันของน้องจริงๆ“ฮาฮา มิรินฟันหลอ” เพเทอร์หัวเราะสนุกสนาน และเด็กน้อยวัยสามขวบก็หัวเราะตามผู้ใหญ่ที่นั่งคุยกันอยู่ถึงกับส่ายหน้ากับเด็กๆ“พักผ่อนกันก่อนนะครับ พรุ่งนี้ค่อยพาเด็กๆ เที่ยว” อภิวัฒน์ พูดจบก็จับมือภรรยาลุกขึ้น“เด็กๆ ต้องกลับแล้ว น้องจะได้พักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยมา” สิ้นเสียงเรียก เด็กชายทั้งสองก็วิ่งมาทางพ่อแม่ ก่อนจะวิ่งออกไปทางประตูโดยไม่รอใครเลย“เราก็ไปพักกันดีกว่า” นิราเดินมานั่งกับลูกสาวทั้งสอง ก่อนจะอุ้มมิรินไว้ในอ้อดกอด ส่วนลินินก็พยายามจะขึ้นมาขี่ที่หลังของนิราด้วยความลำบาก“ลิ
ตลอดเวลาที่อยู่ในห้อง เธอกับเขาทำเพียงแค่นั่งคุยกันถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เพราะรู้จักกันไม่นานเธอกับเขาก็มีลูก และใช้เวลาทั้งหมดไปกับการเลี้ยงลูกและดูแลคนในครอบครัว จึงแทบไม่ค่อยได้คุยกันจริงจังแบบนี้เลยสักครั้งและการคุยกันแบบนี้มันช่างสนุก และมีความสุข เหมือนเธอกับเขาเพิ่งจะได้คุยกันเหมือนแฟนเป็นครั้งแรกเสือมองหน้าแดงระเรื่อของภรรยา ส่วนปากเธอก็ขยับคุยเรื่องของเธอให้เขาฟังไม่หยุด เมื่อไหร่จะเมาเนี้ย หมดไปสองขวดแล้วนะ“สนุกไหมครับ” เสือถามคนที่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม คงจะคอแห้งนั่นแหละ เล่นพูดไม่หยุดแบบนี้“ทั้งๆ ที่แต่งงานกันมา8 ปีแล้ว เพิ่งจะได้มาทำอะไรที่เหมือนแฟนกันครั้งแรก” นิราบอกด้วยรอยยิ้ม วันนี้เธอมีความสุขนะ แม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาจะมีความสุขดี แต่การคุยกันแบบนี้ก็ทำให้เธอเข้าใจพี่เสือมากขึ้น“ครับ พี่ก็รู้สึกแบบนั้น”เสือปัดปอยผมออกให้ภรรยา ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอด รอไม่ไหวหรอก ถ้ารอให้ยัยนี่เมาเขาต้องหลับก่อนแน่ๆเสือวางเธอลงบนเตียงกว้าง ทั้งยังสบตาคนที่มองเขาอยู่ตลอด เขาจะลองเสี่ยงดวงอีกครั้ง ถ้าครั้งนี้ไม่ท้อง เขาก็จะตัดใจเรื่องลูกชาย จะไปทำหมันแล้วนิราพลิกตัวขึ้นมาคร่อมทับคนที่
3 ปีผ่านไป“คุณพยัคฆ์ค่ะ ช่วยเซ็นอนุมัติการผลิตรถรุ่นใหม่ด้วยค่ะ”เลขาคนสวยที่มากด้วยความสามารถเดินเข้ามาวางเอกสารลงบนโต๊ะของเสือ ก่อนจะส่งสายตายั่วยวนให้เจ้านายสุดหล่อของเธอเธอเพิ่งจะมาทำงานได้เดือนเดียว เพราะคนเก่าของคุณพยัคฆ์ลาออกไป มันจึงเป็นโอกาศเหมาะที่เธอจะได้ทำงานเลขาให้เขาพยัคฆ์ตรงหน้าดูหล่อเหลา และภูมิฐาน แม้จะอายุ 38 ปีแล้ว แต่เขาก็ยังดูดีไปหมดทุกอย่างแก๊ก ปังงงงงงงนิราเปิดและปิดประตูลงเสียงดัง จนเลขาที่กำลังสงสายตาให้พยัคฆ์อยู่สะดุ้งทันที ก่อนเธอจะมองนิราที่เข้ามาใหม่อย่างสำรวจ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน เธอไม่เคยเห็น ก็สวยอยู่หรอกแต่ดูท่าทางไม่น่าจะใช่สเปคเจ้านายเธอ“บริษัทของพี่ทัศติดต่อมา ให้พี่เสือบินไปต่างประเทศด่วน ไม่ได้อ่านไลน์เหรอคะ”นิราไม่สนใจเลขาคนใหม่ของสามี แต่เดินมาหยุดหน้าโต๊ะ แล้วถามสามีนิ่งๆตอนนี้เธอทำหน้าที่ประสานงานกับบริษัทคู่ค้าทั้งหมดของอัครโยธินกุล และบริหารร้านเบเกอรี่ จึงต้องเข้าออกบริษัทบ่อยครั้ง แต่เลขาคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามายังไม่เคยเจอเธอ และคงไม่รู้ว่าสามีเธอแต่งงานแล้ว มีลูกด้วยกันกับเธอถึงสองคน“ครับ พี่ยุ่งอยู่ยังไม่ได้อ่านไลน์ เดี๋ยวเสร็จนี
เสือพานิราอยู่ที่สวิตฯเดือนเดียวจริงๆ แต่ก็ถือว่าเที่ยวได้เยอะพอสมควร เพราะได้ครอบครัวของเมลานีที่อาศัยอยู่บ้านข้างๆ นำเที่ยวตลอด และตอนนี้ครอบครัวของเธอก็ยังอาสามาส่งที่สนามบินอีกด้วย“ถ้าคลอดแล้ว พาลูกสาวมาเที่ยวบ้างนะคะ” เมลานี บอกกับเสือและนิราที่นั่งรอขึ้นเครื่อง“แพทริคอยากไปหาน้องบ้าง” แพทริคที่พูดได้คล่อง บอกเบาๆ พลางวางมือลงบนท้องน้อยๆ ของนิรา“ถ้าน้องคลอดแล้ว จะส่งตั๋วเครื่องบินมาให้แพทริคนะคะ” นิราลูบหัวเด็กชายตัวน้อยอย่างเอ็นดู แพทริคชอบมาหาเธอบ่อยๆ และบ้านของเมลานีก็คอยช่วยเหลือเธอกับเสือมาตลอดหนึ่งเดือน“สัญญานะครับ”“จ้า” นิราเกี่ยวก้อยสัญญากับลูกครึ่งไทย-สวิตฯ ที่โตขึ้นต้องฉายแววความหล่อเหมือนแม่กับพ่อแน่ๆ“เดินทางปลอดภัยนะครับ” สามีของเมลานี ยกมือขึ้นจับเสือเป็นการกล่าวลา ก่อนจะพาเด็กๆ และภรรยาเดินจากไป“กลับบ้านเรากันเถอะครับ”เครื่องบินลำใหญ่ พาเสือกับนิรามาถึงกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ ก่อนคนทั้งคู่จะขึ้นรถที่คุณหญิงส่งไปรับกลับมาที่บ้านของตัวเองเท่านี้ก็ถือว่าเขากับเธอปลอดภัยแล้วที่เหลือก็ใช้ชีวิตปกติ และรอแค่ลูกคลอดเท่านั้น“พี่เสือของขวัญเต็มบ้านเลยค่ะ” ทันทีที่เปิดเข
ก๊อกๆๆเหมือนผีจะหลอกเขากลางวันแสกๆ เพราะเสือไม่เห็นใครเลยแต่เสียงเคาะประตูยังดังอย่างต่อเนื่อง เสือจึงต้องเปิดประตูออกไปดู ว่าผีที่ไหนมาเคาะประตูบ้านกลางวันแสกๆ“Gruetzi”ทันทีที่เสือเปิดประตูออกไป ก็เจอเด็กคนนึงยืนยิ้มกว้าง ก่อนจะพูดอะไรก็ไม่รู้“????” เสือทำหน้างงอย่างหนัก เด็กผีนี่มาจากไหน ทำไมพ่อแม่ปล่อยออกมาเล่นคนเดียวแบบนี้ แถมพูดอะไรที่เขาฟังไม่รู้เรื่อง“Was musst du tun, Kind?” เสียงผู้หญิงที่ออกมาจากบ้านข้างๆ ตะโกนมาทางเขาและเด็กชายตัวน้อยเสือเข้าใจว่าคนสวิตฯส่วนใหญ่ใช้ภาษาเยอรมันในการสื่อสาร แต่เขาไม่มีความรู้เรื่องภาษาเยอรมันเลย เพราะเขาทำธุรกิจอยู่โซนเอเชีย ที่เน้นหลักทางจีน ภาษาจีนกับอังกฤษจึงเป็นภาษาที่เขามั่นใจมากที่สุด“สวัดดีค่ะ” ผู้หญิงที่เพิ่งออกมาจากบ้านข้างๆ เดินมาใกล้ก่อนจะพูดเป็นภาษาไทย เมื่อคนตรงหน้าเธอมีสีหน้างงๆ“ครับ?? คนไทย?”“เปล่าค่ะ แต่สามีฉันเป็นคนไทย” ผู้หญิงที่ดูยังไงก็เป็นชาวต่างชาติ พูดด้วยภาษาไทยที่ไม่ค่อยชัด แต่เสือกลับฟังรู้เรื่องกว่าภาษาที่เธอกับเด็กคนนี้พูดออกมาก่อนหน้านั้น“แพทริค ทำไมไม่สวัสดีละ แล้วการที่มาเคาะบ้านคนอื่น รู้ไหมมันเสียมารย
“พี่เสือเร็วหน่อย”นิราเอ่ยเร่งคนที่ทำหน้าที่ยกกระเป๋าเดินทางลงจากรถ ทั้งของเธอกับเขา เสือได้แต่ส่ายหัวกับความตื่นเต้นของเธอ แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่เธอจะตื่นเต้น ก็นี่คือครั้งแรกที่เธอได้มาต่างประเทศอะเนอะ“ถ้าวิ่งพี่จะตีจริงๆ นะนิว” เสือดุคนที่เดินนำเขาไปทางบ้านพักหลังไม่ใหญ่นัก ใกล้ๆ ทะเลสาบลูเซิร์นที่เปรียบเสมือนหัวใจของประเทศสวิตเซอร์แลนด์“ขอบคุณนะคะที่พามา” นิราหันมาขอบคุณผู้ชายที่เธอรักที่สุด ก่อนกระชับเสือโค้ทกันหนาวแน่นขึ้นตอนนี้เพิ่งจะต้นเดือนมีนาเอง อากาศเลยยังหนาวอยู่นิดหน่อย แต่มันก็หนาวน้อยกว่าช่วง ธันวา-กุมภา อยู่ดี“ต้องไปขอบคุณมิล ที่ยกบ้านพักตากอากาศให้เรามาอยู่ฟรีๆ ถึงสองเดือน”ทันทีที่เสือเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆ ฟัง และบอกว่าแม่เขาให้ไปพักผ่อนที่ต่างประเทศจนกว่าท่านจะจัดการเรื่องเสร็จ อรุณก็ต่อสายหามัลลิกา และเธอก็เสนอบ้านพักตากอากาศสุดหรู ริมทะเลสาบลูเซิร์นให้ทันที“พี่มิลบอกว่าเป็นของขวัญแต่งงานค่ะ” เธอคุยกับมัลลิกาแล้ว และพี่มิลยังบอกอีกว่า สงสารที่พี่เสือไม่เคยพาเธอไปฮันนีมูลเลย จึงยกบ้านพักให้เธอกับพี่เสือมาฮันนีมูลนั่นแหละ“ของขวัญที่คนให้วันแต่งเกาะยังไม่หมด
“รู้แล้วค่ะ โอ้ยมันจักจี้” นิราหลบคนที่เอาแต่แกล้งเธอ ด้วยการถูจมูกไปตามซอกคอ จนไรหนวดน้อยๆ นั่นทิ่มผิวเธอจนเกิดรอยแดงจางๆ“ไม่รักพี่เหรอครับ” เสือหยุดทุกการกระทำ ก่อนจะมองหน้าคนที่เขารักนิ่งๆ เธอไม่ค่อยบอกรักเขาเลย จนสงสัยว่าเธอรักเขาจริงหรือเปล่า“ถ้าไม่รักจะยอมเอาตัวเข้าแลกไหมละคะ มันจะมีผู้หญิงบ้าที่ไหน เอาตัวไปยั่วยวนคนที่ตัวเองไม่ได้รักละ” นิราพูดด้วยเสียงแผ่วเบา คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็ต้องอายหน้าแดงทุกที“ยั่วพี่บ่อยๆ นะ ไม่งั้นพี่จะทิ้งจริงๆ ด้วย”เสือชอบแกล้งเธอนะ เวลาที่เธอโกรธจนใบหน้าเล็กๆ นัั่นบูดบึ้งมันน่าหมั้นเขี้ยวที่สุด“ก็ลองดูสิคะ” นิราเลื่อนมือลงไปตามหน้าอกกว้าง ก่อนจะออกแรงบิดเมื่อเจอเป้าหมาย“โอ้ยยยย! ยัยบ้า พี่เจ็บนะ” เสือลูบหัวนมตัวเองปอยๆ ยัยนี่เป็นอะไรกับหัวนมนักหนาเนี้ย เดี๋ยวกัดคืนซะเลยนิ“ก็พูดไม่เข้าหู ถอยไปเลยค่ะ นิวจะไปอาบน้ำ ช้ากว่านี้เช้าพอดี” นิราดุคนที่ทิ้งตัวนอนลงบนที่นอน ทั้งยังกอดเอวเธอไว้หลวมๆ จนเธอขยับไปไหนไม่ได้เลย นี่มันจะเช้าแล้วนะ ตีสองแล้ว ขืนดึกกว่านี้เธอจะไม่อาบน้ำแล้วนะ“ไม่อาบก็ไม่เป็นหรอก นอนเถอะครับมันดึกแล้ว” ไม่อยากให้เธออาบน้ำดึกๆ เท
“ไม่เอาอย่าร้อง เดี๋ยวลูกในท้องจะเสียใจ อ่านคู่มือไหมเนี้ย เขาบอกว่าคนท้องห้ามเครียด ห้ามๆๆ เข้าใจไหม” มัลลิกาเช็ดน้ำตาให้นิราเบาๆ เห้อ!! เหมือนแม่ยัยเด็กนี่เข้าไปทุกที เธอแย่งคนที่ฉันรักไปนะยะ ยังจะมาอ้อนอะไรฉันแบบนี้อีก“นิวเป็นห่วงพี่เสือ”“รู้แล้วๆ ไม่ร้องนะ เดี๋ยวพาไปรอที่บ้านคุณแม่ จะได้มีคนอยู่ด้วย” มัลลิกาจับมือนิราไว้เบาๆไม่กล้าไปส่งเธอไว้บ้าน เพราะไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว ตอนนี้แม่ของยัยเด็กนี่อยู่ที่บ้านคุณหญิงทิพย์อาภา เพราะคุณหญิงไม่อยากให้นิรารับภาระดูแลแม่ป่วย ท่านจึงอาสาดูแลให้ทั้งหมด ยัยนี่โชคดีขนาดไหนที่มีแม่สามีดีขนาดนี้ปังงงงงงงเสือเปิดประตูเข้ามาในร้านอย่างแรง จนประตูแบบผลัก ชนกันเสียงดัง เรียกให้นิรา มัลลิกา และเมธาวีที่เป็นผู้จัดการร้าน หันไปมองอย่างตกใจ“ขอโทษ!! นี่รีบมาแล้ว นิวกลับบ้านกันเถอะ”เสือเบาเสียงในตอนท้าย เมื่อนิราเดินแกมวิ่งมากอดเขาแน่น อย่างไม่คิดว่าตัวเองจะท้องอยู่สักนิด“ไปไหนมาคะ”“เดี๋ยวถึงบ้านพี่เล่าให้ฟังนะครับ” เสือแกะคนที่กอดเขาออกเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนเป็นห่วงเธอมาก อยากจะมาหาเธอตั้งแต่ออกจากบริษัท แต่ก็วางใจเพราะมีมัลลิกาอย